O κ.Τζαβέλλας υπηρέτησε στο 251 Τ.Π ως έφεδρος Αξιωματικός ,είναι απο την Κερύνεια και γνώρισε και τον Παύλο Κυρούπη και τον τότε Αντισυνταγματάρχη Μιχόπουλο,Διοικητή Φρούράς Κερύνειας, του οποίου εξετέλεσε τις διαταγές ( να δημιουργήσει τρίτη γραμμή μάχης παρά τον Πράξανδρο καθώς να φροντίσει και την άμυνα του 251 Τ.Π) κατά την διάρκεια της εισβολής.
Θύμησες…
Φυσικό είναι όσοι δεν λαμβάνουν μέρος σε αγώνες της χώρας που γεννήθηκαν όταν ενηλικιωθούν να γίνονται κριτές όσων αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας τους.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΦΕΔΡΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΖΑΒΕΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥ 74,ΚΕΡΥΝΕΙΩΤΟΥ

Έτσι έχομε μακάριους της δρουσείας γής και καουτσουκμεμέτηδες να προσπαθούν να μας ενημερώσουν ιστορικά για τα γεγονότα που έγιναν στην Ελληνική Κύπρο με αποτέλεσμα να αποκαλούν όλους όσους αντιστάθηκαν στα έργα των τούρκων της Κύπρου και της ΤΜΤ παραστρατιωτικούς.
Όλοι αυτοί πάσχουν από το σύνδρομο «της αδελφοσύνης» με τους μεμέτηδες της Κύπρου.
Είναι γνωστά σε όλους τα γεγονότα του 1963-1964.
Από την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας οι τούρκοι της Κύπρου (δεν τους αποκαλώ ποτέ τουρκοκύπριους γιατί δεν είναι τουρκοκύπριοι,είναι τούρκοι εισβολείς στην Κύπρο από το 1571) άρχισαν να εφαρμόζουν τα σχέδια τους για κατάληψη της Κύπρου.
Μεταφέρνανε στην Κύπρο πολεμικό υλικό από την τουρκία με καΐκια στην περιοχή Κοκκίνων και Πύργου. Είναι γνωστή η υπόθεση του «Ντενίζ».
Η Κυπριακή κυβέρνηση είχε τις πληροφορίες της για την επικείμενη ανταρσία των τούρκων και άρχισε δειλά-δειλά να ετοιμάζεται.
Στην αρχή αξιωματικοί της Αστυνομίας πήγαιναν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και έπαιρναν μαθήματα για τον οπλισμό. Όταν καταρτίστηκαν άρχισαν κρυφά τα βράδια το 1962-63 να παραδίδουν μαθήματα σε ελληνοκύπριους για το πώς θα χειρίζονταν οπλισμό.
Το κράτος φυσικά δεν είχε επαρκή οπλισμό αλλά ετοιμαζόταν για να αντιμετωπίσει τον τουρκικό λαίλαπα..
Εν τω μεταξύ οι τούρκοι της Κύπρου εκτός από τον βαρύ οπλισμό που μετέφεραν στην Κύπρο από την τουρκία, κατασκεύαζαν και αμυντικά έργα και υπονόμους για τις μετακινήσεις τους στην περιοχή Νεάπολις – Τράχωνα.
Μέσα από τα σπίτια ενίσχυσαν τους τοίχους (εσωτερικά) με μπετόν και είχαν έτοιμα πολυβολεία.
Όλα αυτά η Αστυνομία τα γνώριζε.
Και φτάσαμε στο επεισόδιο της 21 Δεκεμβρίου 1963 κατά το οποίο αστυνομική περίπολος προσπάθησε να ελέγξει δυο τουρκοκύπριους που είχαν μαζί τους και μια τουρκάλα καπαρετζιού.
Οι τουρκοκύπριοι αρνήθηκαν ,μαζεύτηκε κόσμος και στο επεισόδιο έπεσαν πυροβολισμοί από τον ένα τουρκοκύπριο με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να αμυνθούν και να σκοτωθεί ένας έλληνας αστυνομικός και οι τούρκοι.
Τα επεισόδια είχαν αρχίσει .Οι τούρκοι λογάριαζαν να επιτεθούν στους Έλληνες την ημέρα των Χριστουγέννων. Μάλιστα είχαν έτοιμα και εκρηκτικά για να ανατινάξουν μέχρι και την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί, αλλά ευτυχώς δεν πρόλαβαν να εφαρμόσουν τα άνομα κεμαλικά ΤΜΤιτικά σχέδια τους.
Μετά τις πρώτες επιθέσεις των τούρκων οι Έλληνες οπλισμένοι με κυνηγετικά όπλα και με μερικά όπλα κατάλοιπα του αγώνα της ΕΟΚΑ αντιστάθηκαν και αντεπιτέθηκαν στους τούρκους.
Εκείνη την περίοδο κατοικούσαμε στον Πεντάδρομο στο Καϊμακλί μιας και ο πατέρας υπηρετούσε στο αρχηγείο αστυνομίας ως ο πρώτος προσωπάρχης του Αρχηγείου Αστυνομίας.
Εκατοντάδες Έλληνες από Ομορφίτα,Νεάπολι και Τράχωνα έφυγαν από τα σπίτια τους για να γλυτώσουν από τα μαχαίρια των τούρκων (γιατί είχαν στην μνήμη τους την τύχη των άτυχων Κοντεμενιωτών που τους κατέσφαξαν οι τούρκοι στα χωράφια του Κιόνελι).
Εμείς για να γλυτώσουμε από τις σφαίρες των τούρκων που έρχονταν από την μεριά του σχολείου των Καλογραιών (Καϊμακλί) μέναμε μέσα στην κουζίνα .Στο χώλ του σπιτιού φιλοξενήσαμε μια οικογένεια από την Νεάπολι,μάλιστα η γυναίκα ήυαν έγκυος.
Εκείνες της ημέρες κυριαρχούσε για πρώτη φορά η λέξη ΤΟΥΡΚΟΠΛΗΚΤΟΙ.
Μετά τα επεισόδια τον πατέρα μας τον είδαμε μετά από δύο μήνες σχεδόν.
Στο οίκημα του Αχιλλέα Καϊμακλίου αμέσως οργανώθηκαν ομάδες για να επανδρώσουν τα πρώτα φυλάκια,μαζέυονταν καθημερινά φυσίγγια (η μητέρα μου έραβε ολοήμερα τελαμόνες),ψωμιά και διάφορα άλλα για τα παληκάρια που έτρεξαν να αντιμετωπίσουν την τουρκική ΑΝΤΑΡΣΙΑ.
Παλικάρια που πολεμούσαν τα τουρκικά πολυβολεία με κυνηγετικά και με κράνη μοτοσικλέτας τα οποία τα βάφαμε σκούρα για να μην γυαλίζουν στον ήλιο.
Λίγο πιο κάτω σε ένα συνεργείο ένα καρτερπίλαρ μετράπηκε σε μια νύκτα σε αυτοσχέδιο άρμα και πήγε στις μάχες τι Ομορφίτας.
Οι λεβέντες αστυνομικοί της περιόδου 60-63 μετατράπηκαν σε πολεμιστές και καθήλωσαν τους ΤΜΤίδες και μεμέτηδες.
Η Τουρδύκ βγήκε από το στρατόπεδο της και λάμβανε μέρος στις μάχες στο πλευρό των στασιαστών τούρκων. Σε όλες τις πόλεις οι τούρκοι ήταν καλά προετοιμασμένοι και εφοδιασμένοι με σύγχρονο οπλισμό της εποχής τον οποίο είχαν φέρει από την τουρκία κρυφά.
Σε όλες τις πόλεις οι τούρκοι δημιούργησαν θύλακες εκτός από την Κερύνεια.Θύλακες δημιούργησαν και στα Κόκκινα και Λεύκα. Στην Κερύνεια δοκίμασαν να δημιουργήσουν θύλακα αλλά οι Έλληνες της πόλης τους πήραν φαλάγγι. Επίσης με την βοήθεια της τουρδύκ απέκλεισαν και τον δρόμο Λευκωσίας – Κερύνειας και κατέλαβαν και το ιστορικό κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα που δέσποζε της Κερύνειας.
Η Κερύνεια είχε αποκλειστεί και οι κάτοικοι της για χρόνια μετέβαιναν στην Λευκωσία μέσω Μύρτου.
Τον Ιανουάριο του 1964 ο ΟΗΕ έστειλε στην Κύπρο ειδικό αντιπρόσωπο και τον Φεβρουάριο του ιδίου έτους το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφάσισε να στείλει στην Κύπρο ειρηνευτική δύναμη η οποία μέχρι τον Μάιο του 1964 έφτασε να αριθμεί 6500 άνδρες.
Μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου 1964 οι τούρκοι προέβαιναν σε εχθροπραξίες εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου.
Η Κυπριακή Κυβέρνηση αποφάσισε την ίδρυση εφεδρικού σώματος για να υπερασπίζετε το Κράτος.
Έτσι επέλεξε το πρώην στρατιωτικό νοσοκομείο των Άγγλων, το γνωστό ΒΜΗ ,για να στεγαστεί το εφεδρικό. Ενεγράφησαν περίπου 1450 αστυφύλακες οι οποίοι έτυχαν στρατιωτικής εκπαίδευσης ανέλαβαν την προάσπιση του κράτους από τους στασιαστές τούρκους.
Ήρθε οπλισμός από την Ελλάδα, από φιλικές χώρες, τα πρώτα πέντε Μάρμουρ Χάρικτον από την Αίγυπτο (πολύ ελαφρά τεθωρακισμένα) και στα γκαράζ γνωστής εταιρείας αυτοκινήτων στην Λευκωσία αρκετά λάντ ρόβερ κοντής και μακράς βάσεως μετατράπηκαν σε ελαφρά τεθωρακισμένα με ένα μπρέν στην οροφή.
Και όλα αυτά έγιναν σε πολύ γοργούς ρυθμούς με μια ψυχή και με μια καρδιά. Νεαρός εγώ τότες κάθε απόγευμα στο ΒΜΗ γιατί ένας από τους πρωτεργάτες αξιωματικούς εκεί ήταν ο πατέρας μου.
Οι τούρκοι κλείστηκαν από μόνοι τους στους θύλακες γιατί έτσι ήθελε η ΤΜΤ, η ηγεσία τους, κυρίως ο Ντεκτάς και η Βολκάν .
Οι τούρκοι συνεχώς προέβαιναν σε βανδαλισμούς και δολοφονίες σε βάρος των Ελλήνων.
Στις 11 Μαΐου 1964 οι τούρκοι στην Αμμόχωστο σκότωσαν εν ψυχρώ τους Έλληνες Αξιωματικούς Δ.Πούλιο, Β.Καποτά και τον αστυνομικό κ΄Πανρελίδη και τραυμάτισαν τον Λοχαγό Ταρσούλη.
Απλά οι Έλληνες αμύνονταν όπως ήταν φυσικό.
Τον Ιούνιο του 1964 η Κυπριακή Βουλή αποφάσισε την ίδρυση της Εθνικής Φρουράς ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής ανάλαβε την διοίκηση της Εθνικής Φρουράς και σε σύντομο χρονικό διάστημα την κατέστησε αξιόμαχη με την βοήθεια Ελλήνων αξιωματικών.
Επίσης άρχισε να ενισχύετε και με ελληνικά στρατεύματα.
Τον Ιούλιο του 1964 η τουρκία ήταν έτοιμη να εισβάλει στην Κύπρο, τα πλοία ήταν στα ανοικτά της Κερύνειας αλλά ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Λύντον Τζονσον κάλεσε σε αυστηρό ύφος τον Ισμέτ Ινονού να πάρη τα πλοία του και να φύγει πράγμα που έγινε.
Αλλά τον Αύγουστο του 1964 η τουρκία βομβάρδισε ανηλεώς την Κύπρο,κυρίως την περιοχή της Τηλλυρίας με αποτέλεσμα να έχομε δεκάδες νεκρούς και καμένα κορμιά από βόμβες ναπάλμ.
Και πάλι οι Έλληνες της Κύπρου με αυτοθυσία αντιστάθηκαν στα τουρκικά αεροπλάνα.
Οι τούρκοι της Κύπρου σε κάθε ευκαιρία δημιουργούσαν επεισόδια μα απώτερο σκοπό να σκοτώνουν Έλληνες. Αυτός ήταν και είναι ο ρόλος τους. Και κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήση αυτό γιατί σε όλες τις ομαδικές εκτελέσεις το 1974 το πρώτο χέρι το είχαν οι τούρκοι της Κύπρου.
Αυτοί διάλεγαν τα θύματα γιατί αυτοί τα ήξεραν και τα μάζευαν μέρες μετά τις μάχες από τα σπίτια τους.
Ανεξίτηλες θα μείνουν από την μνήμη μου οι σκηνές από τους Έλληνες της Ομορφίτας ,Νεάπολις και Τράχωνα που έτρεχαν για να γλυτώσουν από τους αιμοβόρους τούρκους της Κύπρου.
Όσο για τα εγκλήματα που μας κατηγορούν είναι ξεκάθαρο ότι έγιναν σε περιόδους πολεμικών συγκρούσεων γιατί είμαστε αμυνόμενοι και να πάψουν οι ανεγκέφαλοι να υπερασπίζονται ανατολίτες,ΤΜΤίδες και μέλη της Βολκάν.
Είναι σε όλους γνωστό ότι την τουρκάλα με τα παιδιά της την εκτέλεσε ο διοικητής του τουρδύκ και μετά τους φωτογράφισε για λόγους προπαγάνδας.
Να το χωνέψουν όλοι ότι δεν βάλαμε εμείς τους τούρκους σε θύλακες.Μόνοι τους εγκλωβίστηκαν με οδηγίες της Βολκάν της ΤΜΤ και του Ντεκτάς.
Οι τούρκοι προετοιμάζονταν για ανταρσία και όχι εμείς,οι τούρκοι έφερναν με καΐκια όπλα από την τουρκία και όχι εμείς οι τούρκοι κατέσφαζαν από ανέκαθεν Έλληνες, διαβάστε την «Αιολική Γή» του Ηλία Βενέζη, διαβάστε τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου.
Μερικοί καλά κάνουν να διαβάσουν και την «Ελένη» του Νίκου Γκατζογιάννη.
Για τις ημέρες της Τ ουρκικής Εισβολής του 74…
24 Ιουλίου 1974
Ο αδελφός μου Αντρέας 10 χρονών ήταν εγκλωβισμένος στην Κερύνεια με την μητέρα μας,την θεία Μαρούλα Κυπριανού ( η τελευταία ηρωϊκή εγκλωβισμένη της Κερύνειας ) ζωηρός όπως ήταν ξέφυγε της μητέρας μας και βγήκε στην ερειπωμένη Κερύνεια για να μαζέψει κάλυκες. Έφθασε μέχρι και στο Δημαρχείο της Κερύνειας, περίπου πέντε λεπτά δρόμο από το σπίτι μας και στα ανατολικά του Δημαρχείου πρόσεξε ένα νεκρό δίπλα από το περιτείχισμα του τουρκικού νεκροταφείου της Κερύνειας κοντά στην αγγλικανική εκκλησία. Αμέσως έτρεξε πίσω στο σπίτι και είπε στην μητέρα μας « μάμμα κοντά στο Δημαρχείο έχει ένα νεκρό και μοιάζει του Κωστάκη» Δηλαδή ο νεκρός έμοιαζε με εμένα.
Αμέσως η μητέρα μας παρακάλεσε τον Σούλο – Χαράλαμπο ,τουρκοκύπριο βαφτισμένο χριστιανό παντρεμένο με Ελληνίδα την Στέλλα από το 1945 να πάει να δεί.
Πράγματι ο Σούλος – Χαράλαμπος πήγε και όταν επέστρεψε είπε στην μητέρα μας « το είδα δεν είναι ο Κωστάκης κάποιος άλλος είναι και μοιάζει του Κωστάκη γιατί πρίστηκε λίγο από τον ήλιο». Βλέπετε ο ΑΛΛΟΣ ήταν ήδη σε τυμπανιαία κατάσταση.
23 Ιουλίου 1974
Ψευδοαστυνομικός σταθμός Μπογαζίου στον δρόμο Κερύνειας Λευκωσίας μέσω Κιόνελι.
Μια μέρα από την σύλληψη μου από τα στρατεύματα εισβολής. Έξω από το κτίριο είμαστε γύρω στα είκοσι άτομα δεμένα ,χέρια πόδια και πετάμενοι κάτω στο χώμα. Οι τούρκοι στρατιώτες της εισβολής περνούσαν από δίπλα μας λερωμένοι, καταϊδρωμένοι και αφού μας έφτυναν,μερικοί μας κατούρησαν, μας κλωτσοκοπούσαν μετά μανίας μέχρι που έφευγαν φέτες κρέας από επάνω μας.
Σχεδόν είχε νυχτώσει όταν κάποιος νεαρός ψευδοαστυνικός ήρθε από επάνω μου και με ρώτησε εάν θέλω νερό.Φυσικό ήταν να θέλω νερό έπειτα σχεδόν από 48 ώρες χωρίς νερό,
Τον πήρε το μάτι μου να φέρνει κοντα μου ένα λάστιχο και αφού άνοιξε την βρύση το έβαλε στο στόμα μου.Το νερό έμπαινε με δύναμη στο στόμα μου και έπινα και έπινα μέχρι που σε μια στιγμή ήθελα να το βγάλω αλλά δεν μπορούσα γιατί τα χέρια μου ήταν δεμένα πισθάγκωνα πίσω.
Το έβγαλε όμως ο ψευδοαστυνοκός και μετά έκλεισε την βρύση.Τότες του είπα δώσε και στους άλλους. Με κοίταξε,σκέφτηκε λίγο και ξανάνοιξε την βρύση και έδωσε νερό και στους άλλους.
Σε κάποια στιγμή με ρώτησε « Κώστα δεν με κατάλαβες;» εγώ του είπα όχι ποιος είσαι. Αυτός μου είπες τότες « ξέχασες ότι την περασμένη βδομάδα παίζαμε ποδόσφαιρο στα φύκια :» Φύκια ήταν η τοποθεσία πίσω από το κάστρο της Κερύνειας που παίζαμε ποδόσφαιρο τα καλοκαιρινά απογεύματα.
Τότες εγώ του είπα ότι τόσο καιρό που παίζαμε ποδόσφαιρο δεν ήξερα ότι είσαι αστυνομικός και με την στολή δεν σε κατάλαβα.
Όταν έφθασε η ώρα της δικής μου ανάκρισης με πήραν σηκωτό και με έβαλαν σε ένα δωμάτιο μπροστά από ένα γραφείο . Αμέσως με έδεσαν στην καρέκλα από την μέση, τα χέρια ήταν δεμένα ήδη πισθαγκωνα ,έδεσαν και τα πόδια πάνω στα πόδια της καρέκλας λές και θα πετούσα να φύγω.
Σε λίγη ώρα όμως «πέτασα» στα ουράνια από το ξύλο με το να με κτυπούν με το κοντάκι επάνω στο κεφάλι. Σε κάθε κτύπημα νόμιζα ότι πετούσα στον ουρανό και μετά προσγειωνόμουνα στη γη.
Οι ερωτήσεις ήταν ανόητες όσο ανόητοι ήσαν και οι δήθεν ανακριτές. ΄Ο ένας ανακριτής ήταν τούρκος πρώην αξιωματικός του Κυπριακού στρατού και πρώην συνάδελφος του συγκροτούμενου μου υπολοχαγού Φωτιάδη.
Ανάμεσα στους ανακριτές και ο Οσμάν Ορέκ πρώην υπουργός της πρώτης Κυπριακής Κυβέρνησης.
Η ανάκριση δεν ήταν ανάκριση.Έκαναν ερωτήσεις που ήξεραν τις απαντήσεις λόγω κατασκοπίας. Ανόητες ερωτήσεις από ανεγκέφαλους ερωτώντες.
Μετά το μαρτύριο ξανά έξω στην αυλή πετάμενοι και έρμαιο στις ορέξεις των τούρκων εισβολέων.
Σε κάποια στιγμή,μας σήκωσαν και εμένα με έβαλαν σε ένα λαντ ρόβερ και τους υπόλοιπους τους είδα να περπατάνε απέναντι του δρόμου μέσα στα χωράφια. Τους συνάντησα την επόμενη το απόγευμα μέσα σε μια μάντρα απέναντι από τον ψευδοαστυνομικό σταθμό Μπογαζίου.
Το λάντ ρόβερ ξεκίνησε και αφού ανηφόρησε τον Πενταδάκτυλο με οδήγησαν στον αστυνομικό σταθμό Κερύνειας πού ήδη είχε καταληφθεί από παλικάρια της ΤΜΤ. Με έριξαν στο πάτωμα κάτω από το κλήμα φυσικά με το ανάλογο κλωτσοκόπημα, σε τουρκικό στυλ.
Ανάμεσα στους ΤΜΤήδες και ο κεφάλας Αλής σημερινός αλα Τέλης Σαβάλλας τούρκος «πολιτικός».

24 Ιουλίου 1974
Ο λοχίας της αστυνομίας μ. Σταύρος Κυπριανού θείος μου στις 24/25 Ιουλίου βρισκόταν στον Άγιο Επίκτητο και δοκίμασε να μεταβεί περπατητές στο σπίτι του στην Κερύνεια για να πάρει ορισμένα πράγματα από το σπίτι του.

Έξω από το χωριό Καζάφανι συνελήφθηκε από τούρκους στρατιώτες. Επειδή γνώριζε πολύ καλά τα τούρκικα και επειδή για καλή του τύχη εκεί είχε και δυο ,τρεις τούρκους από το Καζλαφανι τους έπεισε και τον άφησαν ελεύθερο. Όμως πρόλαβε και είδε κάτω από μια χαρουπιά γύρω στα δεκαπέντε άτομα δεμένα. Αναγνώρισε σχεδόν όλους τους Κερυνειώτες που ήταν εκει δεμένοι και όπως μου ανάφερε ο ένας του φώναξε με τρεμάμενη φωνή δυο λέξεις μόνο «θκιέ Σταυρή ….» αλλά οι τούρκοι τον έδιωξαν και έφυγε προς τον Άγιο Επίκτητο πάλι. Όπως μου είπε μετά την απελευθέρωση μου από τις φυλακές της τουρκίας συνεχώς άκουε εκείνες τις δυο τρεμάμενς και παραπονεμένες λέξεις .
Είναι γνωστό ότι πριν από λίγους μήνες βρέθηκε ομαδικός τάφος έξω από το κατεχόμενο Καζάφανι και έγιναν ταυτοποιήσεις. Σε εκείνο τον τάφο βρεθηκαν όσοι μου είχε αναφέρει ότι ήσαν δεμενοι κάτω από την χαρουπιά.
Ακόμη ένας ομαδικός τάφος με εκτελεσθέντες Ελληνοκύπριους εν ψυχρώ από τους εισβολείς και τουρκοκύπριους χασάπηδες.
Τα αδέλφια Γερμανοί 14 ετών ο ένας ,ο Γιώργος Νικολάου, ο θεολόγος Τάκης Κάιζερ και τόσοι άλλοι Κερυνειώτες που συνελήφθηκαν μέρες μετά την κατάληψη της Κερύνειας τι έγιναν κύριοι τουρκοκύπριοι της Κερύνειας που εσείς τους συλλάβετε γιατί εσείς τους γνωρίζατε και όχι ο στρατός εισβολής;

26 Ιουλίου 1974
Στις 24 Ιουλίου μετά τις ανακρίσεις και τους ξυλοδαρμούς στον αστυνομικό σταθμό Κερύνειας με πήραν στο Μπογάζι και με έριξαν σε μια μάντρα όπου εκεί συνάντησα φίλους, συστρατιώτες και άλλους Κερυνειώτες.
Αφού είπαμε ο καθένας τα δικά μας προσπαθήσαμε να βρούμε κανένα τρόπο να καθαρίσουμε τις πληγές μας αλλά μάταια. Μέσα στη μάντρα μόνο κόπρανα από τα αρνιά είχε.
Στις 26 Ιουλίου 1974 γύρω στις 5-6 το απόγευμα ήρθε ένας στρατιωτικός με ένα τουρκοκύπριο ψευδοαστυνομικό και αφού με φώναξαν ονομαστικά με πήραν στον ψευδοσταθμό και αφού με έδεσαν ,χέρια μάτια και πόδια με αφήσαν έξω στην αυλή.
Δεν πέρασε αρκετή ώρα και με πέταξαν μέσα σε μια κάσια αυτοκινήτου όπως πετάει κάποιος ένα σάκκο αλεύρι.
Το αυτοκίνητο ξεκίνησε και το οδηγούσαν μέσα από τα χωράφια,το κατάλαβα γιατί πήγαινε όπως την βάρκα μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.Στην κάσια ήταν μάλλον και 2 στρατιώτες οι οποίοι με κορόιδευαν (όσο νάνε καταλάβω τα τούρκικα γιατί ζούσα κοντά σε τούρκικη γειτονιά στην Κερύνεια).
Κάποτε το αυτοκίνητο σταμάτησε και με πέταξαν έξω.
Άκουα πολλές φωνές ,βρισιές,κλωτσιές πολλές και κάποιος με ρώτησε «πόθεν είσαι;», «τζιύρης ποιος είναι;»
Εγώ του είπα και αυτός μου είπε «ξεχαστους όλους».
Σε κάποι στιγμή ένοιωσα ένα πόνο στο δεξί το πόδι και κάτι να τρέχει.Δεν μπορούσα να δω ,αλλά και ούτε να αγγίξω αφού ήμουνα δεμένος. Άκουα φωνές καβγάδες και σε λίγο πάλι πίσω στην κάσια του αυτοκινήτου και πάλι ανώμαλη διαδρομή.Σταμάτησε σε κάποια στιγμή και με άφησαν μέσα στην κάσια δεν θυμάμαι πόσες ώρες.
Όταν ξημέρωσε με πέταξαν έξω από την κάσια και αφού μου έλυσαν τα μάτια,χέρια και πόδια με ξαναπέταξαν μέσα στην μάντρα με τους άλλους.
Με είχανε λογχίσει στο δεξί το πόδι,το τραύμα ήταν διαμπερές και είχα μια πληγή περίπου 10 εκατοστά.
Είχα γλυτώσει την εκτέλεση στο χωριό Πιλέρι.(Μαρτυρία Χαλίλη,τουρκοκύπριου αστυνομικόυ)
13 Αυγούστου 1974 Άδανα
Στα Άδανα ήμουνα στον θάλαμο ένα. 40 κρεβάτια 80 άτομα. Κοιμόμουνα στο πάτωμα πάνω στο τσιμέντο χωρίς ένα ρούχο μόνο με το σώβρακο και μια φανέλλα.
Όταν ξημέρωνε δοκίμαζα να κοιμηθώ σε κρεβάτι που άδειαζε αλλά έπρεπε να κοιμάμαι ανάσκελα γιατί εάν κοιμόμουνα μπρούμυτα κολλούσαν οι πληγές από τα γόνατά μου επάνω στο στρώμα.
Ο θάλαμος είχε προθάλαμο όπου υπήρχε το «εστιατόριο».
Μας έβγαζαν έξω να περάσομε δίπλα στο «εστιατόριο» για να φάμε αλλά μέχρι να πάμε στο «εστιατόριο» ,μας έσπαζαν από το ξύλο.
Το τραπέζι ήταν τσιμεντένιο και οι πάγκοι επίσης τσιμεντένιοι. Τις πιο πολλές φορές οι στρατιώτες αφόδευαν πάνω στο τραπέζι ή έριχναν κανένα ποντικό ή σκουπίδια στο φαγητό.Το φαγητό ήταν νερόβραστες μελιτζάνες (βαζάνια) χωρίς λάδι μόνο με μπόλικο αλάτι. Η ποσότητα ήταν δυο τρείς μπουκιές.Αυτό ήταν όλο.Μερικές φορές ήταν ρεβύθια με πέτρες και ξύλα μέσα.
Δεν είχαμε χαρτί υγείας,ούτε σαπούνι,ούτε ρούχα,ούτε πετσέτα για όσο διάστημα είμαστε εκεί. Ευτυχώς είχαμε νερό.Μόνο νερό. Υπήρχε ένα μόνιμος στρατιωτικός γιατρός,υπολοχαγός,τουρκοκύπρίος από τις Αρόδες της Πάφου αλλά μόνο μας κλωτσούσε δεν μας προσέφερε τίποτα άλλο. Μόνο κλωτσιές και για αυτό τον φωνάζαμε ο «γιατρός της κλωτσιάς».
Στις 13 Αυγούστου 1974 ο Βαρτάν,τούρκος βασανιστής που είχε χόμπι να μας κόβει το μάγουλο με ένα πελώριο νυχοκόπτη μπήκε στον θάλαμο 1 και με αφού με πήρε με οδήγησε σε ένα υπόγειο μαζί με 2 άλλους από τον θάλαμο 2 για να το καθαρίσομε.Εκεί ήταν και ο διερμηνέας. Στο υπόγειο είχε ξεροκόμματα από ψωμιά.Ρωτήσαμε τον διερμηνέα ποιοι ήταν εκεί και μας είπε ότι είχε άλλους και από αύριο θα γεμίσει πάλι. Εμείς είναι σε όλους γνωστό ότι είμαστε η πρώτοι που επήγαμε στην τουρκία.
Ποιοι άλλοι ήσαν εκεί και που τους έβαλαν ή μάλλον τι τους έκαναν;
Πράγματι την άλλη μέρα άρχισε η δεύτερη φάση της εισβολής. Από το διπλανό αεροδρόμιο των Αδάνων ακούγαμε τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα που εφορμούσαν για την Κύπρο.
Η μητέρα μου ήταν εγκλωβισμένη και όταν πήγε στο ξενοδοχείο Ντόουμ στην Κερύνεια για να παραλάβη μήνυμα από τον πατέρα μου ρώτησε τον Χουσείν,αστυνομικό στην είσοδο του ξενοδοχείου να ρωτήση και να μάθει για μένα. Της είπε επι λέξει « ο γιός σου εν μες την τρίτη φουρνιά που πήγε Τουρκία»
Αφού εμείς οι 385 είμαστε σε όλους γνωστό ότι είμαστε η πρώτη φουρνιά τι έγιναν οι άλλες δύο φουρνιές.
Έχει σχέση το υπόγειο που καθαρίσαμε στις 13 Αυγούστου;

15 Αυγούστου 1974
Στις 15 Αυγούστου 1974 αργά το απόγευμα άνοιξαν οι πόρτες και μέσα στον θάλαμο όρμισαν οι πιλότοι των πολεμικών αεροπλάνων της τουρκικής αεροπορίας και μας ξυλοφόρτωσαν γιατί έχασαν συνάδελφους τους στη Κύπρο.ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ !!!
Ανακριτής στην τουρκία ήταν και πάλι εκτός από τους στρατιωτικούς και ο Όσμαν Ορέκ πρώην υπουργός της πρώτης κυβέρνησης της Κύπρου.
Ο διοικητής των φυλακών στα Άδανα λίγο προτού μας μεταφέρουν στην πλατεία Αδάνων για να μας μεταφέρουν με το τραίνο στην Αμάσεια μας είπε επι λέξει:
«Σήμερα 450 από εσάς θα πάτε αλλού, αλλά για μας είναι προτιμότερο να διαθέσουμε μια σφαίρα για υον καθένα σας παρα να σας ταίζομε».
Εγώ τότες αυθόρμητα πετάχτηκα πάνω και του είπα ότι δεν ήξερα ότι τα βραστά βαζάνια είναι πιο ακριβά από τις σφαίρες και τότες έγινε χαμός και άρχισε να με κλωτσάει με τόσο μένος που πόνεσε και ο ίδιος τα πόδια του.
Στην πλατεία Αδάνων λίγο προτού μας βάλουν σένα τρισάθλιο τραίνο μας πετούσαν μέχρι και τις γλάστρες οι τουρκάλες ,μάλιστα οι τουρκάλες, από το τριώροφο κτίριο του σταθμού των τραίνων ,να αφήσομε τον όχλο που μέχρι και τα βρακοπαντέλονα τους τα κατέβαζαν για να θαυμάσουμε το σουννέττιν τους.
Ψάξετε στην τουρκική τηλεόραση να βρείτε τις ταινίες γιανα δείτε τι έγινε στο Τοκάτ και Σιβάς που μας περίμεναν πριν από τις φυλακές της Αμάσειας , χιλιάδες για να μας σφάξουν με κάτι πελώρια μαχαίρια όπως έσφαξαν οι τούρκοι της Κύπρου το 59 τους Κοντεμενιώτες στο Κιόνελι .Μέχρι και οι τουρκάλες της περιοχής κρατούσαν τσεκούρια.Οι εφημερίδες της τότε εποχής στην τουρκία έκαναν εκτενή αναφορά για τα επεισόδια στο Τολάτ και Σιβάς .
Στις φυλακές της Αμάσειας μόνιμος ,λοχαγός στον τουρκικό στρατό ήταν και ο γιός του Ελλί Τόρτη τούρκου μπακάλη από την Πάνω Κερύνεια. Ούτε που μας ήξερε. Ξύλο και πάλι ξύλο από «γείτονα».
Αυτά τα ολίγα για να θυμάστε και να μην ξεχνάτε. Κοιτάξετε με προσοχή το πρώτο βίτεο που προβάλλετε από τις τηλεοράσεις με τους γυμνούς αιχμαλώτους.Είμαστε η πρώτη φουρνιά στις φυλακές των Αδάνων.
Οι πιο αισχροί βασανιστές ήσαν πρώτα οι Τούρκοι της Κύπρου και μετά οι Τούρκοι της τουρκίας.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.