Όταν η ελληνική κυβέρνηση ασκούσε πιέσεις προς την κυπριακή αντιπροσωπία το 1959 για να αποδεχθεί το σύνταγμα της Ζυρίχης, ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ είπε προς την κυπριακή αντιπροσωπία: «Το αίμα της Κύπρου επί των χειρών σας. Σαν ελληνική κυβέρνηση σας δηλώνω ότι αυτό αποτελεί το άκρον άωτον των προσπαθειών μας. Ώς εδώ και μη παρέκει». Ο νεαρός τότε Τάσσος Παπαδόπουλος, μέλος της κυπριακής αντιπροσωπίας, απάντησε: «Εσείς, εξοχότατε, σαν κυβέρνηση μπορεί να μας εγκαταλείψετε. Ο ελληνικός λαός, όμως, δεν θα μας εγκαταλείψει».

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν από τους ελάχιστους της κυπριακής αντιπροσωπίας που μετέβη στο Λονδίνο κατά τις διαπραγματεύσεις για τη λύση του Κυπριακού το 1959, ο οποίος διαφώνησε τότε με τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου. Και η παρουσία του στην αντιπροσωπία δεν ήταν τυχαία. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν τότε μόνο 25 χρονών, και είχε ήδη στο ενεργητικό του μια έντονη δράση στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, ως τομεάρχης Λευκωσίας, αλλά και ο επικεφαλής της Πολιτικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα, της ΠΕΚΑ. Έκτοτε και σ’ όλη του τη ζωή είχε ενεργό ανάμιξη στα κοινά, και ταυτίστηκε με τη νεότερη ιστορία της Κύπρου, από το 1955 μέχρι και σήμερα, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του. Πιστός σε αιώνιες αξίες, έκανε τον Ελληνισμό της Κύπρου, και της Ελλάδος ακόμα, να αισθανθεί περήφανος και δεν είναι τυχαίο που πολλοί στην Ελλάδα τον αποκαλούν εθνικό ηγέτη. «Η Ελλάδα έχει ηγέτη, τον Τάσσο Παπαδόπουλο», γράφτηκε στους τοίχους σε πόλεις της Βορείου Ελλάδας, μετά το δημοψήφισμα του 2004.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 7 Ιανουαρίου 1934. Παντρεύτηκε τη Φωτεινή-Λωράνς Λεβέντη και έχουν δύο κόρες και δύο γιους. Άσκησε με μεγάλη επιτυχία το επάγγελμα του δικηγόρου από την ηλικία των 20 ετών. Σπούδασε Νομικά στην Αγγλία στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Gray’s Inn, Barrister-at-Law).
Από τα νεανικά του χρόνια ανάλωσε τη ζωή του στον πολιτικό στίβο και ταυτίστηκε με τη νεότερη ιστορία του κυπριακού Ελληνισμού.
Συμμετέσχε στη Διάσκεψη του Λονδίνου, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, και ήταν επίσης ένας από τους τέσσερις αντιπροσώπους της ελληνοκυπριακής πλευράς στη Συνταγματική Επιτροπή που συνέταξε το Σύνταγμα της Κύπρου.
Παρά τη διαφωνία του με τις συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου, ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν πολύ αγαπητός από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο οποίος του ανέθεσε να του προτείνει ονόματα για τη συγκρότηση του πρώτου Υπουργικού Συμβουλίου. Όταν άρχισε να αναφέρεται στα ονόματα που είχε υπ’ όψιν του, ο Μακάριος του είπε: «Είσαι ο Υπουργός Εσωτερικών».
Στο Υπουργικό Συμβούλιο θήτευσε για 12 χρόνια, σε διάφορα Υπουργεία. Διετέλεσε, συγκεκριμένα, Υπουργός Εσωτερικών, Υπουργός Οικονομικών, Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υπουργός Υγείας και Υπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων.

Σεμνός αγωνιστής της ΕΟΚΑ
Για τη δράση του στην ΕΟΚΑ ποτέ δεν είπε μεγάλα λόγια. Ο ίδιος θεωρούσε ότι έκανε απλώς το καθήκον του, και ότι εκείνα που πρόσφερε δεν ήταν τίποτε περισσότερα από κάποιον που έριχνε φυλλάδια της ΕΟΚΑ. Εξαιτίας αυτής του της σεμνότητας αρνήθηκε να αναφερθεί στη δράση του κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ, όταν ο Διγενής του ζήτησε για να περιλάβει τα γραφόμενά του στα απομνημονεύματά του.
Σε συνέντευξή του στις 6 Μαΐου 2001, ως Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, ο Τάσσος Παπαδόπουλος αναφέρει επί του προκειμένου χαρακτηριστικά:
«Δεν είναι oι δέκα ή οι τριακόσιοι επώνυμοι που έκαναν τον Aγώνα. Δεν έκανα εγώ περισσότερα από ένα παιδί που πέταξε φυλλάδια και μπήκε έξι μήνες στη φυλακή. Tους ζήτησα να κάνουν έναν κατάλογο νεκρών και μαρτύρων. Tίποτα άλλο. Όλα τ’ άλλα αποτελούν αποκλεισμό των χιλιάδων που αγωνίστηκαν. O Mάο έλεγε ότι οι επαναστάτες είναι τα ψάρια που δεν μπορούν να κινηθούν χωρίς νερό. Το νερό είναι ο κόσμος. Και η EOKA δεν θα είχε πετύχει τίποτα χωρίς την υποστήριξή του».
Κι όμως, η ΠΕΚΑ ήταν για τον αγώνα της ΕΟΚΑ η δύναμη εκείνη, η οποία καθοδηγούσε τον επαναστατημένο λαό. Ήταν η οργάνωση η οποία κινητοποιούσε τις λαϊκές δυνάμεις υπέρ του αγώνα, ή, αν χρειαζόταν, τις ακινητοποιούσε. Ήταν η οργάνωση η οποία προπαγάνδιζε υπέρ του αγώνα και κρατούσε αυτή τη μεγάλη θάλασσα, το λαό, είτε σε ηρεμία είτε σε φουρτούνα, αναλόγως των εκάστοτε επιδιώξεων της Οργάνωσης.

Συνομιλητής
Στις συνομιλίες που είχαν αρχίσει τον Ιούνιο του 1968, υπό την προεδρία τού τότε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Κουρτ Βάλντχαϊμ, για την επίλυση του συνταγματικού προβλήματος, ήταν ο σύμβουλος του συνομιλητή κ. Γλαύκου Κληρίδη, Προέδρου τότε της Βουλής. Διαδέχθηκε τον κ. Γλαύκο Κληρίδη στη θέση του συνομιλητή το 1976, και παρέμεινε σε αυτή τη θέση ώς τον Ιούλιο του 1978.

Φοιτητής στο Λονδίνο
Αν και τέλειωσε το πρακτικό στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, το πλέον φημισμένο σχολείο της Κύπρου, ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήθελε να σπουδάσει Νομικά, επειδή θεωρούσε ότι η νομική σκέψη έχει άμεση σχέση με τα μαθηματικά. Στο σχολείο ήταν άριστος μαθητής και ήταν πρόεδρος της τάξης. Πήρε σε όλα τα μαθήματα 10 από το 10 και στη γυμναστική 9, επειδή δεν συμμετείχε σε αγώνες.
Ο πατέρας του, όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα πήγαινε για σπουδές, δούλευε στη Γεωργική Τράπεζα και έπαιρνε μισθό 12 λίρες το μήνα. Τα λεφτά δεν ήταν αρκετά για να σπουδάσει το γιο του, ο οποίος ήταν άριστος μαθητής και είχε αρκετό ζήλο για σπουδές. Έτσι, υποθήκευσαν κάποια κτήματα της μητέρας του και πήραν έξι χιλιάδες λίρες. Από αυτές πήρε το καθένα από τα τρία παιδιά δύο χιλιάδες λίρες και ο Τάσσος Παπαδόπουλος ηξερε ότι μ’ αυτά τα χρήματα έπρεπε να περάσει τρία χρόνια στο Λονδίνο. Έτσι, για να μπορέσει να αντεπεξέλθει, δούλευε σε έναν Κύπριο εστιάτορα, του οποίου κρατούσε τους λογαριασμούς, με αντάλλαγμα να τρώει στο εστιατόριό του.
Στενοί του φίλοι και συγκάτοικοι ήταν ο Σπύρος Κυπριανού, ο Λέλλος Δημητριάδης, ο Μάρκος Σπανός, ο Δημητράκης Λιβέρας και Ανδρέας Μαυρομμάτης.

Ιδρυτής του Ενιαίου Κόμματος και βουλευτής
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, μαζί με τον Γλαύκο Κληρίδη και τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, ίδρυσαν το Φεβρουάριο του 1969 το Ενιαίο Κόμμα, με πρόεδρο τον Γλαύκο Κληρίδη. Ήταν τότε που άρχισε ουσιαστικά η κομματική ζωή στην Κύπρο, αφού την ίδια περίοδο ιδρύθηκαν άλλα τέσσερα κόμματα.
Στις εκλογές της 5ης Ιουλίου 1970, ο Τάσσος Παπαδόπουλος εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής του Ενιαίου Κόμματος στην εκλογική περιφέρεια Λευκωσίας. Στις εκλογές της 5ης Σεπτεμβρίου 1976 επανεξελέγη ως ανεξάρτητος βουλευτής Λευκωσίας.
Από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1976 διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Το 1976 επανεκλέγεται βουλευτής και διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1976. Το 1981 ιδρύει το κόμμα της Ένωσης Κέντρου, το οποίο ενώνεται το 1988 με το επίσης κεντρώο Δημοκρατικό Κόμμα, του οποίου επανεκλέγεται πρώτος βουλευτής το 1991 και το 1996. Τον Οκτώβριο του 2000 εκλέγεται Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος, τρίτου σε εκλογική δύναμη στη Βουλή.

Ο ιδρυτής των Κοινωνικών Aσφαλίσεων
Στη μεταβατική Κυβέρνηση, που σχηματίστηκε μετά την υπογραφή των Συμφωνιών, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τού αναθέτει το Υπουργείο Εσωτερικών, που ήταν αρμόδιο μεταξύ άλλων για το δύσκολο έργο της εσωτερικής ασφάλειας και της οργανωτικής διάρθρωσης του νέου κράτους. Η θητεία του εκεί υπήρξε απόλυτα επιτυχής και η Κύπρος αναίμακτα οδηγήθηκε από την αποικιοκρατία στην ανεξαρτησία, που ανακηρύχθηκε επίσημα στις 16 Αυγούστου 1960. Έτσι ο Τάσσος Παπαδόπουλος μεταπηδά στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όπου αποδεικνύει την προσήλωσή του στις αρχές του κράτους πρόνοιας. Εφαρμόζει σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων, που ανελίσσεται και εκσυγχρονίζεται ώς σήμερα, και οι Κύπριοι πολίτες για πρώτη φορά γνωρίζουν τα αγαθά της σύνταξης. Καθιερώνει θεσμούς που υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο, ιδρύοντας δικαστήρια εργατικών διαφορών και ταμεία πλεονάζοντος προσωπικού, καθορίζοντας κατώτερο όριο απολαβών και χαράσσοντας κώδικα βιομηχανικών σχέσεων, που αναγνωρίζει και αναδεικνύει την τριμερή συνεργασία κράτους, εργοδοτών και εργαζομένων.
Παράλληλα, ιδρύει κέντρο παραγωγικότητας για μετεκπαίδευση και επιμόρφωση στη βιομηχανία και τον τομέα των υπηρεσιών, αλλά και τις πρώτες σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως είναι το Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο και η Ξενοδοχειακή Σχολή, που τώρα αναβαθμίστηκαν περαιτέρω και αποτελούν τον πυρήνα ενός δεύτερου Πανεπιστημίου.

Εισηγητής της δωρεάν Παιδείας
Υπό την ιδιότητά του ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Ενιαίου Κόμματος, το οποίο συνίδρυσε μαζί με τον Γλαύκο Κληρίδη, ο Τάσσος Παπαδόπουλος εφαρμόζει για πρώτη φορά το σύστημα της ανάδειξης των υποψηφίων του κόμματος από εκλογικές συνελεύσεις. Εκλέγεται ο ίδιος μεταξύ των πρώτων βουλευτών σε σταυρούς προτίμησης και αναλαμβάνει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Ενιαίου Κόμματος. Από τη θέση αυτή, κατά τη συζήτηση στη Βουλή του κρατικού Προϋπολογισμού, υποβάλλει υπόμνημα από Επτά Σημεία που κρίνει απαραίτητα για την προοδευτική ανάπτυξη του τόπου. Ένα από αυτά τα σημεία ήταν η απαίτηση για παραχώρηση από το κράτος δωρεάν παιδείας και Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, κάτι που επετεύχθη έκτοτε και ισχύει ακόμη.

Συνελήφθη και φυλακίστηκε
Στο πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου τον Ιούλιο του 1974, συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους κινηματίες για την αντιδικτατορική δραστηριότητά του και την προσήλωσή του στις δημοκρατικές διαδικασίες. Όταν, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, αναγκάστηκε σε παραίτηση ο «Πρόεδρος» που είχαν διορίσει οι πραξικοπηματίες (μετά από θητεία οκτώ μόνον ημερών), ο τότε Πρόεδρος της Βουλής κ. Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε καθήκοντα Προεδρεύοντος της Δημοκρατίας και κάλεσε τον κ. Τάσσο Παπαδόπουλο να τον συνοδεύσει στη Γενεύη, στη Διάσκεψη της Γενεύης, των αντιπροσωπιών της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας. Ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση μόνο όταν έλαβε διαβεβαίωση που τηρήθηκε, ότι ο Προεδρεύων θα αντικαθιστούσε τους «Υπουργούς» του πραξικοπήματος.

Ο πέμπτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπήρξε ο πέμπτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εξελέγη στο ύπατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 16 Φεβρουαρίου του 2003, καταλαμβάνοντας από την πρώτη Κυριακή των εκλογών ποσοστό 51,5%. Στις εκλογές κατήλθε υποστηριζόμενος από το κόμμα του και το ΑΚΕΛ.
Η πενταετής θητεία του Τάσσου Παπαδόπουλου υπήρξε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την Κύπρο, καθώς σε αυτή διενεργήθη το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν στις 24 Απριλίου 2004, ενώ μία εβδομάδα αργότερα η Κύπρος εντασσόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε τηλεοπτικό διαγγελμά του προς τον ελληνικό κυπριακό λαό, ο Τάσσος Παπαδόπουλος πήρε σαφή θέση υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, σημειώνοντας ότι παρέλαβε κράτος και δεν θα παραδώσει κοινότητα. Παράλληλα, ο λόγος του ήταν ενωτικός και ήπιος.
«Στο δημοψήφισμα του Σαββάτου», είπε, «δεν θα υπάρξει αντιπαράθεση Κομμάτων, δεν είναι αντιπαράθεση ιδεολογική, άρα δεν είναι καν αντιπαράθεση μεταξύ πολιτών. Είναι αντιπαράθεση με τη συνέχεια και την ιστορία μας, και ό,τι είναι η κρίση του καθενός. Εγώ δεν θεωρώ ότι θα υπάρξουν είτε νικητές είτε ηττημένοι. Ηττημένη θα είναι μόνο η Κύπρος εάν υπάρξουν επεισόδια, πανηγυρισμοί, κλίμα το οποίο θα εμποδίσει την επόμενη μέρα να ξανακτίσουμε την ομόνοια και τη συναίνεση και τις κοινές προσπάθειες, για να αντιμετωπίσουμε τους πραγματικά δύσκολους χρόνους που έχουμε μπροστά μας. Είτε «ναι» ψηφίσει ο πολίτης, είτε «όχι» ψηφίσει, όσοι ψηφίσουν «ναι», όσοι ψηφίσουν «όχι», πιστεύω θα έχουν την κοινή επιδίωξη να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που με βεβαιότητα έρχονται. Γι’ αυτό κάνω παράκληση, έκκληση προς τον κόσμο: ούτε πανηγυρισμοί δικαιολογούνται, γιατί δεν πανηγυρίζουμε νίκη, δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε επειδή δεν βρήκαμε λύση του Κυπριακού, μόνο ανακούφιση μπορούμε να αισθανόμαστε, γιατί αποφύγαμε τα χειρότερα. Καλώ, επομένως, όλους σε αυτοσυγκράτηση, κοσμιότητα, χωρίς εξάρσεις, χωρίς ψεύτικα συνθήματα νίκης και ήττας. Δεν θα υπάρξουν για μένα ούτε νικητές ούτε ηττημένοι».

Σταθμοί στη ζωή του
7/1/1934: Γεννιέται στη Λευκωσία
1952 – 1955: Μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο σπουδάζει Νομικά στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Barrister-at-Law, Gray’s Inn of Court.
1955 – 1959: Πήρε μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., υπηρετώντας μέσα από τις γραμμές της ως τομεάρχης Λευκωσίας και ως γενικός υπεύθυνος της Πολιτικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος (Π.Ε.Κ.Α.) για όλη την Κύπρο.
1959: Πήρε μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου, στην οποία υπήρξε ένας από τους δύο αντιπροσώπους (εκτός από τους πέντε αντιπροσώπους του Α.Κ.Ε.Λ.), που τάχθηκαν εναντίον της υπογραφής των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου για την ίδρυση ανεξάρτητου κυπριακού κράτους. Υπήρξε, επίσης, ένα από τα μέλη της τετραμελούς ελληνοκυπριακής αντιπροσωπίας που συμμετείχε στη Συνταγματική Επιτροπή, η οποία κατήρτισε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας
1959-1970: Διετέλεσε διαδοχικά Υπουργός Εσωτερικών, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Γεωργίας και Φυσικών Πόρων και Υγείας.
5/7/1970: Εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής με το Ενιαίο Κόμμα στην εκλογική περιφέρεια Λευκωσίας.
Απρίλιος 1976: Υπήρξε σύμβουλος του πρώτου συνομιλητή για το Κυπριακό, Γλαύκου Κληρίδη, μέχρι τον Απρίλιο του 1976.
Μάιος 1976: Αναλαμβάνει τη θέση του συνομιλητή για το Κυπριακό, μέχρι και τον Ιούλιο του 1978.
5/9/1976: Επανεκλέγεται ως ανεξάρτητος βουλευτής Λευκωσίας.
4/1976 – 10/1976: Διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1976.
19/5/1991: Εκλέγεται βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος στην εκλογική περιφέρεια Λευκωσίας.
1991 – 2001: Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος.
26/5/1996: Επανεκλέγεται βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος στην εκλογική περιφέρεια Λευκωσίας.
7/10/2000: Εκλέγεται, χωρίς ανθυποψήφιο, Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος στο ιστορικό Εκλογικό Συνέδριο, όπου ανήγγειλε την αποχώρησή του ο ιδρυτής του Κόμματος κ. Σπύρος Κυπριανού.
27/5/2001: Eπανεκλέγεται βουλευτής Λευκωσίας, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του Δημοκρατικού Κόμματος.
16/2/2003: Eκλέγεται Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με ποσοστό 51,51% των ψήφων.
16/4/2003: Yπογράφει, στην Αθήνα, τη Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με τους άλλους ηγέτες των εννιά υπό ένταξη κρατών (Τσεχίας, Εσθονίας, Ουγγαρίας, Λετονίας, Λιθουανίας, Μάλτας, Πολωνίας, Σλοβακίας και Σλοβενίας). Πρόκειται για την πέμπτη και μεγαλύτερη διεύρυνση στην ιστορία της ΕΕ.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.