Δημήτριος Δήμου
Επίτιμος Δκτής Στρατιάς & Αρχηγός ΓΕΕΦ

Το ΝΑΤΟ ως γνωστό δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει την ερυθρά απειλή από τη Σοβιετική Ένωση και τους συμμάχους της. Η Ελλάδα λόγω Γιάλτας, (90% Μ. Βρετανία), ήταν δεδομένο ότι σ’ αυτό το συνασπισμό θα κατέληγε. Η ισχύς του ερυθρού στρατού ήταν τεράστια και η άφιξη του στον ΕΛΒΑ καθοριστική για το ποιος θα είχε το πάνω χέρι στις εξελίξεις αμέσως μετά το μεγάλο πόλεμο.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς στρατηγικός αναλυτής δεν είχε εκτιμήσει, ότι όταν ο Κρουτσώφ χτύπαγε τα έδρανα του ΟΗΕ με το παπούτσι του, ήταν απόλυτα σίγουρος για τη Σοβιετική υπεροπλία. Μια υπεροπλία τόσο δαπανηρή που μετά μόλις τριανταπέντε χρόνια, προκάλεσε τη κατάρρευση μιας από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες που γνώρισε ο κόσμος. Στη πραγματικότητα ολόκληρο αυτό το κολοσσιαίο και παντοδύναμο στρατιωτικό οπλοστάσιο, δεν κατάφερε να ρίξει έστω και μια απλή τουφεκιά.

Όταν ως Α/ΓΕΕΦ πήγα στη Ρωσία για το πυραυλικό σύστημα S-300 και ενημερώθηκα επί της Σοβιετικής στρατηγικής, τακτικής και εξοπλιστικών συστημάτων, τότε μόνο ολοκλήρωσα την αντίληψη πόσο φθηνά τη γλίτωσε η Δύση στη δεκαετία του ’60.Η Ελλάδα μπήκε στο ΝΑΤΟ χωρίς στόχους και χωρίς στρατηγική, έτσι όπως συνηθίζει πάντοτε στην εξωτερική της πολιτική. Το τρίγωνο Ελλάδα, Τουρκία, ΝΑΤΟ, είναι τρίγωνο των Βερμούδων για το ελληνικό σκάφος και λόγω των σημερινών εξελίξεων, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον μελέτης, Η έλλειψη στρατηγικής εκ μέρους της Ελλάδος μέσα στη συμμαχία πενήντα επτά τώρα χρόνια, την έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τόσο έναντι των μεγάλων συμμάχων της κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και έναντι της Τουρκίας. Ακόμα και οι Ελληνικές αντιπροσωπείες μέσα στη συμμαχία, ποτέ δεν αντελήφθησαν το στρατηγικό τους ρόλο, αλλά πάντοτε ανάλωναν τις προσπάθειες τους σε ένα ανώφελο τακτικισμό και μια περίεργη εξαρτημένη ατομικίστικη προβολή, πολλές φορές, ανύπαρκτων ικανοτήτων .

Η είσοδος της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ
Η Ελλάδα, το 1947 που άρχισαν οι πρώτες σοβαρές συζητήσεις για την ίδρυση του αμυντικού συμφώνου της Δύσεως, βρισκότανε στη δίνη ενός παράδοξου και ανεξήγητου εμφύλιου σπαραγμού. Ενώ η Γιάλτα, με ειλικρίνεια του Στάλιν, είχε αποφανθεί για το στρατόπεδο στο οποίο θα υπήγετο η Ελλάδα, η Ελληνική κομμουνιστική ηγεσία, ηθέλησε, πιστεύοντας στα τετελεσμένα, να ανατρέψει τα δεδομένα. Αυτό εξ υπαρχής ήτο αδύνατον και αυτοκτονικό, δεδομένης της θέσεως της ΕΣΣΔ και ως εκ τούτου απέτυχε. Επομένως η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσει τις εξελίξεις για την ίδρυση του οργανισμού που συντελέστηκε το 1949 (το σύμφωνο Βαρσοβίας 1955). Το 1952 τρία χρόνια μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα καλείται να μπεί στο ΝΑΤΟ μαζί με τη Τουρκία. Ήταν το μέγα σφάλμα της Ελληνικής διπλωματίας, διότι ήταν νωπές ακόμη οι μνήμες των μαχών του μεγάλου πολέμου, και δεν μπορούσε να μπεί στο ίδιο καντάρι, ο προχθεσινός εχθρός και χθεσινός επιτήδειος ουδέτερος, με ένα πολύτιμο σύμμαχο. Οι σύμμαχοι της Ελλάδος σε δυο παγκόσμιους πολέμους, την καταδίκαζαν να κριθεί ομού με τον ιστορικό εχθρό της και αυτή παραδόξως το δέχθηκε. Βέβαια η διπλωματία είναι αδυσώπητη, κοιτάζει μόνο συμφέροντα και έτσι το 1952 η Ελλάδα αδικήθηκε κατάφωρα. Θα ήταν πολύ διαφορετική και η θέση και η τύχη της Τουρκίας, αν έμπαινε στη συμμαχία μετά την Ελλάδα και αυτό αποδείχθηκε αργότερα κατ’ αντίστροφο τρόπο με τις συμφωνίες Ρότζερς. Βεβαίως η Ελλάδα πιθανόν να μην εκμεταλλευόταν αυτό το στρατηγικό της πλεονέκτημα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, ως προς τον σεβασμό της από τους συμμάχους της και εν πάση περιπτώσει, είναι απολύτως υποθετικό. Η στρατηγική σημασία της Τουρκίας ήταν το μέγιστο δέλεαρ για τους συμμάχους, και η περιθρύλητη γειτνίαση της, με τη Σοβιετική Ένωση η πρόφαση. Πράγματι το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που συνόρευε με τη Σ. Ένωση ήταν η Τουρκία και μάλιστα στο ευαίσθητο υπογάστριό της. Αυτό ήταν και το τυρί της Τουρκικής παγίδας και ενός εξελισσόμενου εκβιασμού, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας με άλλες αιτιάσεις. Η Ελλάδα όπως κι’ αν έχουν τα πράγματα δεν έπρεπε ποτέ να δεχθεί να μπεί στον ίδιο παρονομαστή με τη Τουρκία και τότε μπορούσε να το επιτύχει. Οι συνθήκες την ευνοούσαν. Άλλωστε και οι Βρετανοί δεν είναι πάντοτε αήττητοι. Η Ελλάδα όμως δεν το έκανε και έχασε. Η υπόθεση αυτή θυμίζει τη διάσκεψη του Λονδίνου του 1955 για το Κυπριακό, όταν ενεπλάκη με Αγγλικό δάκτυλο η Τουρκία στο Κυπριακό, ενώ ρητώς είχε παραιτηθεί με τη συνθήκη της Λωζάνης.

Η στρατηγική του Κούκου
Ο Κούκος είναι ένα πουλί, που γεννά το αυγό του στη φωλιά γείτονος ενός πολύ μικρότερού του και πολύ πιο αδύναμου πουλιού. Το ζεύγος των δυο μικρών πουλιών επωάζει μαζί με τα δικά του αυγά και το αυγό του Κούκου. Ο νεαρός Κούκος ευθύς ως εκκολαφθεί, η πρώτη του δουλειά είναι να θανατώσει τα θετά αδέλφια του πετώντας τα από τη φωλιά. Κατόπιν απαιτεί όλο και περισσότερη τροφή από τους θετούς γονείς του, οι οποίοι κάνουν το παν για να του την προσφέρουν, για να γίνει γρήγορα 10 φορές μεγαλύτερός τους. Η Τουρκία χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια στρατηγική κατά της Ελλάδος. Φυσικά η θρυλούμενη Ελληνοτουρκική φιλία είναι μια φενάκη. Η Τουρκία όχι μόνο γέννησε το αυγό της στη φωλιά της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ, αλλά κατάφερε τον Αύγουστο του 1974 να τη πετάξει έξω από αυτό. Έκτοτε απαιτεί να καταβροχθίσει τα πάντα, Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη, εκμεταλλευόμενη και το γεγονός της ισχυρής της θέσεως μέσα στη συμμαχία. Η Τουρκία συνεχώς απαιτεί, όπως ο κούκος, και κατάφερε να υποχρεώσει την Ελλάδα να γίνει ακόμη και η ατμομηχανή εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οψέποτε το επιτύχει, θα είναι το αυγό του κούκου στην ΕΕ και θα προκαλέσει τεράστια ζημιά στην Ελλάδα, εξουδετερώνοντάς την απολύτως και εποικίζοντας την, με τεράστιους αριθμούς εποίκων από την Ανατολία. Τότε οι επιμηθείς πολιτικοί και γραμματιζούμενοι νεωτερικοί, αβανταδόροι της Τουρκικής στρατηγικής του «κούκου», θα αντιληφθούν το μέγεθος του κακού που προκάλεσαν, αλλά θα είναι πια αργά.

Ήδη και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές μπορεί να είναι πια αργά και η προέλαση της Τουρκίας σε Αιγαίο και Θράκη να μην είναι πια αναστρέψιμη. Η στρατηγική αυτή εκπονήθηκε από τη Τουρκία το 1946 όταν φορτικότατα και με πολύ αναίδεια απαιτούσε να της δοθούν τα Δωδεκάνησα. Την ενσωμάτωση των Ελληνικών αυτών νησιών με το κορμό της Ελλάδος η Τουρκία δεν μπόρεσε να την ξεπεράσει. Τα έγγραφα της Τουρκικής εθνοσυνέλευσης μαρτυρούν γιαυτό, αλλά και ο νυν υπουργός εξωτερικών Α. Νταβούτογλου με ειλικρίνεια και θράσος στις πρώτες του δηλώσεις το ομολόγησε. «Δεν θα επιτρέψουμε τέτοια σφάλματα που έγιναν για τα νησιά, για τα οποία η Τουρκία θα φτάσει μέχρι και σε πόλεμο».

Ελλάδα και ΝΑΤΟ
Η σχέση Ελλάδος και ΝΑΤΟ ήταν εξ αρχής και παραμένει ετεροβαρής εις βάρος της Ελλάδος. Αντίθετα οι σχέσεις Τουρκίας ΝΑΤΟ είναι ετεροβαρείς εις βάρος του ΝΑΤΟ. Οι νατοϊκές επιχειρησιακές αποστολές που δοθήκανε στις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, στα πλαίσια της αντιμετώπισης του συμφώνου της Βαρσοβίας, ήταν ήκιστα κολακευτικές για την ιστορία τους την εμπειρία και το τότε αξιόμαχό τους. Ο Ελληνικός στρατός περιοριζότανε σε ένα ρόλο στατικής φρούρησης, απλά διατεταγμένος στη βόρεια μεθόριο. Η μόνη αξιόλογη αποστολή ήταν αυτή των δυνάμεων Καταδρομών, στη ζώνη των εκατό χιλιομέτρων. Στη κακή αξιολόγηση του Ελληνικού στρατού προφανώς είχε παίξει κάποιο ρόλο και ο Βαν Φλήντ με τις εκθέσεις και αναφορές του. Έτσι ο Ελληνικός στρατός δεν εξελίχθηκε, δεν εκσυγχρονίστηκε, δεν ανέπτυξε σύγχρονη στρατηγική και τακτική στον ιδιόμορφο αμυντικά Ελληνικό χώρο. Δόγματα ξεπερασμένα, στρατηγικές και τακτικές που εδιδάσκοντο στα μεγάλα επιτελικά σχολεία ανταποκρινότανε σ’ αυτές του πρώτου και του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, από πλευράς δε εξοπλισμών, ότι περίsσευε και απεσύρετο από τις Αμερικανικές δυνάμεις. Εκείνη την εποχή έγινε και το ατόπημα του ΝΑΤΟ να δημιουργηθεί στρατηγείο στη Σμύρνη το LSE, ενώ παραπέμφθηκε στις καλένδες το στρατηγείο LSC της Λάρισας. Αυτό ήταν το μικρότερο, μπροστά στο περιορισμό του Ελληνικού εναέριου χώρου ευθύνης στο Αιγαίο, που ορίστηκε στον 26 30΄ μεσημβρινό (Δυτικά Χίου). Η Ελλάδα το 1964 ανακάλεσε την Νατοϊκή εντολή λόγω υπέρπτησης τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους πάνω από τη Ρόδο. Το ΝΑΤΟ και η Τουρκία δεν αντέδρασαν και έτσι απεδέχθησαν τη επαναφορά των ορίων στη γραμμή των συνόρων μεταξύ νησιών και μικρασιατικής ακτής. Στις 14 Αυγούστου 1974 το πρωί η Ελλάδα βγήκε από το ΝΑΤΟ αντιδρώντας σπασμωδικά στις επιχειρήσεις των Τουρκικών δυνάμεων στη Κύπρο. Ακριβώς την ίδια στιγμή οι Τουρκικές δυνάμεις εξαπολύουν τον Αττίλα 2 ο οποίος παραβιάζοντας τα πάντα, καταλαμβάνει το 37% της νήσου. Η έξοδος της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ ήταν μια αυτοκτονική πράξη, που δυστυχώς υπαγορεύτηκε από λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Το θέμα δεν είναι αν πρέπει η δεν πρέπει να είναι η χώρα μέσα στο ΝΑΤΟ. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούμε, οσάκις είμαστε μέσα να θέλουμε να βγούμε από το ΝΑΤΟ και όταν είμαστε έξω να θέλουμε οπωσδήποτε να μπούμε σ’ αυτό. Όντας πια η Ελλάδα εκτός συμμαχίας έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία στη Τουρκία να περάσει όλες τις θέσεις της. Το ΝΑΤΟ αμέσως το 1975 υιοθετεί τη πρόταση της Τουρκίας για απόρριψη των 10 μιλίων που είχε θεσπίσει στον αέρα του Αιγαίου η Ελλάδα από το 1935. Οι Ελληνικές προσπάθειες για επάνοδο στους κόλπους του ΝΑΤΟ είναι μια ιλαροτραγωδία, αφού ο κούκος που την είχε πετάξει έξω είχε στρογγυλοκαθίσει στη φωλιά. Η Τουρκία έπαιζε πολύ καλά το παιχνίδι της ομοφωνίας και οι συμφωνίες Ρότζερς επανέφεραν το κακό παιδί στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ απολογούμενο και με μειωμένα δικαιώματα. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν καθορίστηκαν όρια δικαιοδοσίας στο Αιγαίο και έτσι 18 Ελληνικά νησιά απαλείφθηκαν από τους νατοϊκούς χάρτες και δεν περιλαμβάνονται έκτοτε στις νατοϊκές ασκήσεις, κατ’ απαίτηση της Τουρκίας.

ΝΑΤΟ και Θράκη
Μόλις η Ελλάδα μπήκε στο ΝΑΤΟ το 1952 είχαμε απρόοπτες εξελίξεις στο θέμα της Ελληνικής Θράκης για το καθεστώς της Μουσουλμανικής μειονότητος, της οποίας η θέση διέπεται από τη συνθήκη της Λωζάνης. Η Νατοϊκή θεωρία της γειτνίασης των Πομάκων της ορεινής της Ξάνθης με τους τετραπλασίους περίπου ομόφυλούς τους, της νοτίου Βουλγαρίας στη Ροδόπη, γέννησε μια ηλίθια και επικίνδυνη θεωρία, που αποδείχθηκε έκτοτε χαίνουσα πληγή για την Ελλάδα. Το ΝΑΤΟ θεωρούσε σαν απειλή τη πιθανή διεκδίκηση των Πομάκων της Ελλάδος από τη Βουλγαρία, που ήταν το πιο πειθήνιο όργανο της Σ. Ένωσης. Είπαν λοιπόν, ότι αφού Ελλάδα και Τουρκία ήταν σύμμαχοι συνδεόμενοι μάλιστα από σύμφωνο αλληλεγγύης, καλόν θα ήτο η μειονότητα να ονομασθεί Τουρκική για να παύσει εν τω γεννάσθαι, η όποια Βουλγαρική απαίτηση ήθελε εκδηλωθεί. Αμ έπος αμ έργο, η Ελλάδα χωρίς σκέψη υλοποιεί την υπόδειξη. Είναι πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά μια χώρα να καταπατά τη κυριότερη συνθήκη που διέπει την επικράτειά της, σε βάρος της και επ’ ωφελεία του αντιπάλου της. Κόντρα λοιπόν στη συνθήκη της Λωζάνης, που χαρακτήριζε τη μειονότητα μουσουλμανική, εξεδόθη το διάταγμα του διοικητού της Θράκης Φεσσόπουλου, που καλούσε τους πάντες επί ποινή, να ονομάζουν την μειονότητα Τουρκική και επέβαλε και την αλλαγή των επιγραφών των μειονοτικών σχολείων. Επέβαλε μάλιστα και τη Τουρκική γλώσσα και ίδρυσε 75 τουρκικά σχολεία. Σε 500 χρόνια σκλαβιάς η Τουρκία δεν κατάφερε να ιδρύσει ούτε ένα Τουρκικό σχολείο στα Πομακοχώρια, ενω η σύγχρονη Ελλάδα σε δέκα χρόνια ίδρυσε 75.

ΝΑΤΟ και Ελληνική Αριστερά
Τεράστια η συνεισφορά, της συνολικής υπό οποιεσδήποτε παραλλαγές Ελληνικής αριστεράς, στην υποβάθμιση της Ελληνικής παρουσίας μέσα στο ΝΑΤΟ. Η αριστερά στην Ελλάδα παρότι έχασε το πόλεμο, κατάφερε ελέγχοντας πλήρως την Ελληνική διανόηση, όχι απλώς να ελέγχει τη κατάσταση στη χώρα, αλλά και να δρομολογεί πλήρως τις εξελίξεις, παρασύροντας με το μέρος της πάνω από το 50% του Ελληνικού λαού. Πας μη αριστερός βάρβαρος και αυτό το κατέστησε δήλο σε όλους τους συμμάχους της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ και ιδιαιτέρως στους Αμερικανούς. Δεν κρίνουμε εδώ αν αυτό ήταν σωστό η λάθος, απλά ήταν και συνεχίζει να είναι καθοριστικό στις σχέσεις Ελλάδος- ΝΑΤΟ. Το σύνθημα των τελευταίων 35 χρόνων ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο είναι δηλωτικό του κλίματος που δημιούργησε η Ελληνική αριστερά εις βάρος του ΝΑΤΟ. Μπορεί οι πολιτικοί μας να λένε ότι αυτό το σύνθημα δεν απεικονίζει τις πραγματικές πεποιθήσεις του Ελληνικού λαού, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, διότι οι ξένοι είναι λίγο πιο σοβαροί από μας.

Η νέα δομή του ΝΑΤΟ
Όταν αναγγέλθηκε η νέα δομή του ΝΑΤΟ, υπήρξε κάποια αισιοδοξία ότι οι κακές συμφωνίες Ρότζερς κάπου θα βελτιωνότανε. Δυστυχώς οι εξελίξεις μας απογοήτευσαν και σ’ αυτό ελάχιστη ευθύνη έχουν οι ξένοι. Όλα οφείλοντο στη ελληνική αβελτηρία, ανικανότητα και μεμπτή αδιαφορία. Τα στρατηγεία της Νότιας περιοχής ορίστηκαν, το αεροπορικό στη Τουρκία, το χερσαίο στην Ισπανία και το ναυτικό στην Ιταλία. Όλοι κάτι πήρανε ακόμη και οι νέοι εταίροι, πλήν Ελλάδος. Ο έλληνας υπουργός άμυνας το 2003 υπέγραψε φαρδιά-πλατιά τη παραχώρηση του στρατηγείου στους τούρκους, ικανοποιώντας έτσι το μεγαλύτερο διαχρονικό τους αίτημα. Είναι περιττό να επισημάνει κανείς τις βαρύτατες επιπτώσεις που είχε για τα εθνικά μας θέματα αυτή η υπογραφή. Σαν να μην έφθανε αυτό, ο ίδιος υπουργός, ενώ είχε πλήρη άγνοια των στρατιωτικών θεμάτων, προέβη σε μια καταστροφική αναδιοργάνωση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και κυρίως του Στρατού ξηράς. Καταργούσε το στρατηγείο της μοναδικής Ελληνικής Στρατιάς, που είναι υπεύθυνο για τη διεξαγωγή του πολέμου στη ξηρά, και απέσυρε τα κύρια οπλικά συστήματα του στρατού (άρματα, πυροβόλα, όλμους). Διέλυσε τα πάντα στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Οι Τούρκοι με νατοϊκή βούλα πλέον, ελέγχουν πλήρως τον εναέριο χώρο του Αιγαίου και της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Φτάσαμε στο σημείο οι σύμμαχοι να ενημερώνονται από τους Τούρκους, για τις …αυθαιρεσίες και παραβάσεις των Ελλήνων στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.

ΝΑΤΟ και Κύπρος
Λέγεται από πάρα πολλούς ότι, αν η Κύπρος ήταν στο ΝΑΤΟ δεν θα είχαμε υποστεί τη ταπείνωση και τη καταστροφή του 1974. Μετά Χριστό προφήτες πολλοί. Έτσι συνηθίζεται άλλωστε στην Ελλάδα προπετώς. Οι τουφεκιές να πέφτουν μετά το πόλεμο και όχι στη διάρκειά του. Παραβλέπεται έτσι η ιστορική αλήθεια και η πραγματικότητα εκείνης της εποχής. Ήταν δυνατόν να μπεί η Κύπρος στο ΝΑΤΟ; Όχι βέβαια! Πρώτα -πρώτα θα αντιδρούσε η Τουρκία και λόγω της απαιτούμενης ομοφωνίας θα ύψωνε τείχος. Δεύτερον ποια Ελληνική κυβέρνηση θα τολμούσε να προτείνει κάτι τέτοιο, υπό τη πίεση της αριστεράς στην Ελλάδα; Πέραν αυτού ποτέ δεν είχε επιδείξει η Ελλάδα διορατικότητα και σθένος εντός της συμμαχίας. Τρίτον και αν ω! του θαύματος και γινότανε δεκτή η Κύπρος στο ΝΑΤΟ, θα το δεχότανε αυτό ο Μακάριος; Σαφέστατα όχι. Κανείς Έλληνας ιστορικός ή και αναλυτής, δεν μπορεί ακόμα και σήμερα να κάνει έστω και απλή κριτική στους χειρισμούς Μακαρίου. Ας πούμε μια απλή σύγκριση του Κρητικού ζητήματος με το Κυπριακό και των δυο μεγάλων προσωπικοτήτων Ελευθερίου Βενιζέλου και Μακαρίου.

Είναι σημαντικό επίσης ότι το ΝΑΤΟ, ουδέποτε ευαισθητοποιήθηκε από το γεγονός ότι η εισβολή έγινε με νατοϊκα (Αμερικάνικα) όπλα. Σήμερα η ίδια ιστορία συνεχίζεται. Η Κύπρος μια άκρως καπιταλιστική χώρα, με κομμουνιστική και μάλιστα ακραία Μαρξιστική-Λενινιστική κυβέρνηση, αρνείται να συμμετάσχει στην συντροφικότητα για την ειρήνη, επιβεβαιώνοντας την παραπάνω εκτίμηση. Οι Τούρκοι για να παγιώσουν τη παρανομία τους και τα αποτελέσματα της κατοχής και του εποικισμού, άφησαν να περάσουν τριάντα χρόνια, ακόμα και να σβήσουν οι μνήμες της γενιάς που υπέστη τις Τουρκικές θηριωδίες. Αν αυτό έκανε και η Κυπριακή Δημοκρατία το 1960 σήμερα δεν θα υπήρχε ούτε ένας Τουρκοκύπριος που να επιθυμεί στρατεύματα και εποίκους. Δεν έγινε όμως αυτό τότε, αλλά άκαιρα και γρήγορα ζητήθηκαν τα δεκατρία σημεία. Κοντολογίς και μέσα στο ΝΑΤΟ και έξω από αυτό, ήμασταν ικανοί να παραδώσουμε τη Κύπρο στους Τούρκους. Το παρανοϊκό πραξικόπημα της χούντας αυτό δείχνει. Ο Φάκελος της Κύπρου, ποτέ δεν θα ανοίξει για πολύ σοβαρούς πολιτικούς λόγους. Το πρόβλημα θα μεγιστοποιηθεί με τη καλλιεργούμενη στη ΕΕ τάση επανεξέτασης της συμμετοχής της Κυπριακής Δημοκρατίας λόγω μιας αναμενόμενης αλά μη εμφανιζόμενης λύσεως. Η προτίμηση Ευρωπαίων, Νατοϊκών και Αμερικανών ιμπεριαλιστών στο πρόσωπο του κομμουνιστή μαρξιστή προέδρου για γρήγορη λύση, είναι παρά φύση ασέλγεια και μας εμβάλλει σε ανησυχίες. Δυστυχώς Σουηδική προεδρία και Φερχόιγκεν έχουν πάρει εντολές και είναι έτοιμοι για να σερβίρουν τα χειρότερα.

Συμπέρασμα
Η Ελληνική πολιτική στο ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να αλλάξει, θα μείνει πάντοτε υποτακτική και μη διεκδικητική. Το ότι θα έρθει Τούρκος πτέραρχος ακόμα και στη Λάρισα, θα το πράξουν οι ημέτεροι κρατούντες υπερήφανα, κοπτόμενοι για την επιτυχία τους, υπό τα ειρωνικά μειδιάματα των συμμάχων μας. Το ΝΑΤΟ δεν είναι φιλόπτωχο ταμείο και δεν συγκινείται με τις προφανείς αδικίες που γίνονται, εν προκειμένω σε βάρος της Ελλάδος. Είναι ένας χώρος σκληρός και διεκδικητικός όπου ο ικανότερος και ο δυνατότερος παίρνει τα περισσότερα. Το ΝΑΤΟ μερολήπτησε επανειλημμένα σε βάρος της Ελλάδος και αυτό δυστυχώς δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνει και στο μέλλον. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί, λόγω και συνηθείας. Η Ατλαντική ομάδα στους κόλπους του ΝΑΤΟ θα συμπεριφέρεται ετσιθελικά, γιατί έχει τη πλειοψηφία και τη δύναμη και η Τουρκία έχει φροντίσει έγκαιρα να τη προσεταιρισθεί. Το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να κηδεμονεύει τον Ευρωπαϊκό στρατό ασφυκτικότατα. Πρέπει επί τέλους να καταλάβουμε ότι κανείς δε μας κυνηγά και κανείς δεν μας αδικεί. Για τις ήττες μας φταιμε εμείς και μόνο εμείς. Σ’ εμάς αποκλειστικά οφείλεται η ετεροβαρής μας σχέση με το ΝΑΤΟ, που μας έχει φέρει μπροστά στο μεγάλο δίλημμα, να μείνουμε μέσα στο ΝΑΤΟ όπου δεν ωφελούμαστε, ή να βγούμε από αυτό και να ζημιωθούμε πολλαπλώς;

Δημήτριος Δήμου
Επίτιμος Δκτής Στρατιάς & Αρχηγός ΓΕΕΦ
antibaro.gr,http://nationalpride.wordpress.com/

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.