Ακολουθήστε μας

Απόδημος Ελληνισμός

Γεώργιος Μπίζος: Ένας Έλληνας της Οικουμένης

Δημοσιεύτηκε

στις


Ο ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΙΖΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΛΣΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ

Του Ντίνου Τουμάζου
Κατ’ αρχήν, άξιος ποιας πατρίδας o Γεώργιος Μπίζος;
Και των δύο: της φυσικής και της θετής, της Ελλάδας και της Νοτίου Αφρικής. Και εντέλει ΑΞΙΟΣ της Οικουμένης, της κοινής πατρίδας όλων των ανθρώπων, ως φορέας του οικουμενικού ελληνικού πνεύματος και των αξιών του, που κουβαλεί στις πνευματικές και ψυχικές του αποσκευές.
Αυτό ακριβώς το οικουμενικό πνεύμα και αυτές οι αξίες ωθούσαν τον δεκατριάχρονο Μπίζο να επιμείνει πεισματικά να συνοδεύσει τον πατέρα του σε ένα ταξίδι απόκρυψης και διάσωσης 7 ξένων (Νεοζηλανδών) στρατιωτών που είχαν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, η οποία είχε μόλις πέσει στα χέρια των ναζί.
Το πρώτο μέρος της οδύσσειάς τους τελειώνει όταν, μετά από δραματικές συνθήκες, η μπαλωμένη βάρκα τους περισυλλέγεται από συμμαχικό πολεμικό και τους αποβιβάζει στην Αίγυπτο, για να ακολουθήσει όμως η συνέχεια των περιπετειών σε άλλους τόπους. Μην μπορώντας πλέον να γυρίσουν στη κατεχόμενη πατρίδα, κατέφυγαν μαζί με άλλους πρόσφυγες και τραυματίες πολέμου στη Νότιο Αφρική.
Πάλεψε δίπλα στον πατέρα του τις αντιξοότητες, που πολλαπλασιάστηκαν από τις δυσκολίες που το τότε καθεστώς επέβαλλε και, ξεδιπλώνοντας σεμνά αλλά αποφασιστικά τη δυναμική του ιδιοσυγκρασία, αναμείχθηκε και τελικά πρωτοστάτησε στον ο αγώνα για την αποτίναξη του απάνθρωπου ζυγού του άπαρχαϊντ που καταδυνάστευε τη δεύτερη πατρίδα του. Αναδείχθηκε πρωτοστάτης και σύμβολο αυταπάρνησης, που τον οδήγησε μεν σε απότομα και επικίνδυνα μονοπάτια, αλλά και τον δικαίωσε.
Θα μπορούσε θαυμάσια να εξελιχθεί σε επιχειρηματία ή μεγαλέμπορο όπως τόσοι και τόσοι καταξιωμένοι συμπατριώτες μας της Ν. Αφρικής. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ιδιοκτήτη μεγάλων πολυκαταστημάτων ή / και αλυσίδων εστιατορίων, να επιδοθεί στις οικοδομικές επιχειρήσεις, υπηρετώντας την «τουβλομανία» που (απόλυτα κατανοητό) διακατέχει πολλούς από εμάς τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Όμως ο Γεώργιος Μπίζος δεν μαγεύτηκε, δεν δελεάστηκε, δεν παγιδεύτηκε. Δεν υπέκυψε στον πειρασμό στον οποίο υποκύπτουν οι μικροί άνθρωποι προκειμένου να εξυπηρετήσουν μικροσυμφέροντα και ναρκισσισμούς. Δεν υπέκυψε στην ευκολία της προσωπικής ευμάρειας. Απέδειξε από την τρυφερή ηλικία των 13 ετών πως προοριζόταν για τα μεγάλα, τα υψηλά, τα δύσκολα.
Ο πατέρας του άλλωστε τον ήθελε γιατρό. Ο νεαρός όμως Μπίζος, ζώντας μέσα στις περιπέτειες και τις δύσκολες συνθήκες της μοναξιάς και της στέρησης της πατρίδας και της οικογένειάς του, δυσκολεύτηκε να εξασφαλίσει βαθμολογία που θα του επέτρεπε να πραγματοποιήσει την πατρική επιθυμία. Μπήκε όμως στο πανεπιστήμιο προκειμένου να παρακολουθήσει φιλολογικά και άλλα μαθήματα, με την προοπτική ότι θα είχε και δεύτερη ευκαιρία, αριστεύοντας στην πρώτη ακαδημαϊκή χρονιά, να μεταπηδήσει στην ιατρική. Άρχισε να μελετά ιστορία, αρχαία ελληνικά, κλασικές σπουδές, που τον βοήθησαν τελικά να συνειδητοποιήσει ότι είχε κλίση προς τη νομική επιστήμη. Το όνειρο του πατέρα του μπορεί να μην πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο, πραγματοποιήθηκε όμως εις διπλούν, αφού δύο από τους τρεις γιους του Γεωργίου Μπίζου διαπρέπουν σήμερα στην ιατρική.
Ο Γεώργιος Μπίζος έμελλε να ακολουθήσει άλλα μονοπάτια, που του επιφύλασσαν χρόνια δίσεκτα, με διωγμούς, κατατρεγμούς, εμπόδια και τρικλοποδιές, ο αγώνας του όμως άρχισε να αποδίδει καρπούς μετά από πολλές δεκαετίες αναδεικνύοντάς τον Άξιο Έλληνα, Άξιο Νοτιο-Αφρικανό, Άξιο Άνθρωπο.
Ο πάντα επίκαιρος αγώνας του με τον Νέλσον Μαντέλα
Μελετώντας την πορεία τόσο του Νέλσον Μαντέλα όσο και του επιστήθιου φίλου και συναγωνιστή του, του συμπατριώτη μας Γεωργίου Μπίζου, αναπόφευκτα συγκρίνουμε την ιστορική πορεία του αγώνα εκείνων με τους δικούς μας εθνικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Διαπιστώνουμε πρώτα πως ούτε ο Μαντέλα έχασε την ελπίδα και τον προσανατολισμό του αλλά ούτε ο Έλληνας σύντροφος του σήκωσε τα χέρια. Η απαράμιλλη οξυδέρκειά του, κατά κοινή παραδοχή όλων, έσωσε την ίδια τη ζωή του Νέλσον Μαντέλα που επρόκειτο να αναδειχθεί, μέσα από τη μακροχρόνια φυλάκισή του, σύμβολο, κατηχητής και καθοδηγητής ενός αγώνα άνισου.
Χαριτολογώντας ο Μπίζος με τους άλλους συνηγόρους του τότε κατηγορούμενου Μαντέλα, με τους οποίους συνεργαζόταν και προκειμένου να τους πείσει στην υιοθέτηση της δικής του στρατηγικής και τακτικής, τους προκάλεσε να βάλουν στοίχημα ότι η δική του προσέγγιση θα γλίτωνε τουλάχιστον τη ζωή του Μαντέλα. Και κέρδισε: έσωσε τη ζωή του Μαντέλα, έδωσε ελπίδα και προοπτική στον αγώνα. Ο νεαρός τότε Έλληνας δικηγόρος, που δεν είχε καν υπηκοότητα ή διαβατήριο της δεύτερης πατρίδας του, με αναπτερωμένο το ηθικό μετά τη διάσωση του φίλου του, αντέτεινε χαμογελώντας στους μεγαλύτερους σε ηλικία διαπρεπείς νομικούς συνεργάτες του: «Μη στοιχηματίζετε ποτέ με Έλληνα!» Χωρίς έπαρση, ο Γεώργιος Μπίζος δηλώνει πως η ίδια τακτική θα διέσωζε και τη ζωή του Σωκράτη!
Η συμβολή του ευφυούς Έλληνα αγωνιστή στην ιστορική πορεία της θετής του πατρίδας υπήρξε καθοριστική. Ουσιαστικός στυλοβάτης του μεγάλου του συντρόφου κατά τα χρόνια της απομόνωσής του, κράτησε αναμμένη τη σπίθα της ελπίδας. Τα χρόνια κύλησαν δύσκολα, αλλά απτόητος συνέχισε να μάχεται στην πρώτη γραμμή ώσπου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Το φως άρχισε αργά αλλά σταθερά να διεισδύει στο μπουντρούμι του Μαντέλα. Οι παράλληλες πορείες τους άντεξαν στον χρόνο.
Χρησιμοποιώντας με τρόπο μοναδικά επιδέξιο τη φιλοσοφία του δικαίου, πλησίαζε ολοένα και περισσότερο τον στόχο του. Μέσα σε αφάνταστα αντίξοες καταστάσεις, συνύφαινε αρχαιογνωσία, φιλοσοφία και νομική επιστήμη, έκανε τον αναγκαίο συγκερασμό ώστε τα εμπόδια που θεωρούνταν ανυπέρβλητα να χαμηλώνουν σταδιακά. Με αποτελεσματικό εργαλείο την τέχνη του, τη νομική επιστήμη, εξευτέλιζε το ρατσιστικό και απάνθρωπο καθεστώς και έπλεκε το σχοινί που θα τους προσφερόταν για αυτοχειριασμό. Αμφισβητούσε τους νόμους τους, αναδεικνύοντάς τους παράνομους μέσα από το δικό τους νομικό καθεστώς. Δημιουργούσε ερείσματα για πολιτική αξιοποίηση.
Κάθε αρχή έχει το τέλος της. Το ρατσιστικό καθεστώς αισθανόταν τους τριγμούς, τον κίνδυνο να χαθεί το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Άρχισαν επιτέλους οι διαπραγματεύσεις. Έπρεπε τώρα να παλέψουν ένα σύνταγμα / νομοθετικό πλαίσιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των καταχραστών της εξουσίας. Είχαν να αντιμετωπίσουν τεράστια εσωτερικά και εξωτερικά, οικονομικά και άλλα, συμφέροντα των αδρανούντων μέσα από το βόλεμα περιφερειακών δυνάμεων και υπερδυνάμεων. Στρατηγικά συμφέροντα διακυβεύονταν. Οι δολοπλοκίες και η γνωστή πολιτική του διαίρει και βασίλευε επιστρατεύτηκαν και έφταναν στο αποκορύφωμά τους.
Πανικοβλημένοι οι ντόπιοι εξουσιαστές και οι εκτός χώρας σύμμαχοί τους, θρασείς όπως ανέκαθεν, έφτασαν στο σημείο να προτείνουν ακόμα και λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ναι, προηγήθηκε η προσπάθεια επιβολής της στην Αφρική πριν το επιχειρήσουν στην κατεχόμενη Κύπρο), προκειμένου να διατηρήσουν βραχυπρόθεσμα και να εξασφαλίσουν μακροπρόθεσμα τα συμφέροντά τους. Ήταν πλέον ηλίου φαεινότερον ότι οι επιλογές τους περιορίζονταν. Δεν ήταν εύκολο να αποδεχθούν το τέλος της κυριαρχίας τους, να δεχτούν ότι η καρέκλα έτριζε κάτω από τα πόδια τους και το σχοινί που οι αγωνιστές έπλεκαν και προόριζαν για τους δυνάστες τους κόντευε να τελειώσει.
Έβαλαν λυτούς και δεμένους να μεσολαβήσουν! Να πουν στους αγωνιστές πως θα δημιουργούσαν ένα σύγχρονο, μοντέρνο, δοκιμασμένο και επιτυχημένο πολιτειακό σύστημα διακυβέρνησης όπως της Αμερικής ή της Ελβετίας ή της Αυστραλίας! Ότι με αυτόν τον τρόπο θα επανενωνόταν ο πληθυσμός και οι κάτοικοι της χώρας θα συνυπήρχαν αρμονικά. Ότι επιτέλους θα ευτυχούσαν! (η επανάληψη των ίδιων μεθόδων στην Κύπρο γνωστή).
Προσπάθησαν βεβαίως να τους αποκρύψουν ότι οι πρώην καταχραστές της εξουσίας θα είχαν την αποκλειστική ευθύνη της δικής τους ζώνης και της δικής τους κοινότητας, αλλά ταυτόχρονα θα ήταν συνεταίροι του συνόλου του κράτους! Οι σκληροτράχηλοι όμως αγωνιστές διέβλεψαν τις παγίδες που τους έστηναν. Μελέτησαν ενδελεχώς τις προτάσεις και χωρίς χρονοτριβή τις απέρριψαν. Κατάλαβαν γρήγορα πως τα ποικίλα και συγκρουόμενα συμφέροντα θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν εις τον αιώνα το άπαντα, αλλά και ότι οι συγκυρίες και οι ευκαιρίες ευνοούν εκείνους που έχουν σθένος και αντοχές να περιμένουν, να επιμένουν, να παλεύουν και να ελπίζουν!
Απέρριψαν την προταθείσα διζωνική δικοινοτική λύση και άλλες παραλλαγές της που δόλια και ψευδεπώνυμα προωθούνταν προκειμένου να διατηρήσουν κεκτημένα δικαιώματα οι ρατσιστές που τους καταδυνάστευαν. Αντιλήφθηκαν την παγίδα και προσηλώθηκαν στον στόχο. Οι δημοκρατικές καταβολές του Γεωργίου Μπίζου βρήκαν την έκφρασή τους στη βασική Δημοκρατική Αρχή: Ένας Άνθρωπος, Μία Ψήφος!
Κανένα δέλεαρ, καμιά κολακεία, καμία υπόσχεση δεν στάθηκε ικανή να τους ξεγελάσει και να τους πείσει ότι σε καθεστώς διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας θα ήταν εξασφαλισμένοι αφού θα είχαν μία υπηκοότητα, μία ιθαγένεια, ένα κράτος και τίποτε δεν θα μπορούσε να τους αμφισβητήσει την κυριότητα της πατρίδας και τα δικαιώματά τους. Τους είπαν πως ο συνεταιρισμός θα δούλευε σαν ρολόϊ και η απόμακρη σκέψη τυχόν διάλυσής του ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Αν είναι ποτέ δυνατόν μια συμφωνία κυρίων με την εγγύηση της διεθνούς «έντιμης» κοινωνίας να αμφισβητηθεί! Αλίμονο! Δεν τους έπεισαν. Επέμεναν χωρίς αμφιταλαντεύσεις, χωρίς αμφιβολίες, παρόλα τα σκαμπανεβάσματα και τις αντιξοότητες, στο Α κεφαλαίο της λέξης «Άνθρωπος», στη Δημοκρατική Αρχή: Ένας Άνθρωπος, Μία Ψήφος!
Η διεθνής κοινότητα είχε πλέον αναπόδραστα ευαισθητοποιηθεί. Το διεθνές δίκαιο, δημόσιο και ιδιωτικό, είχε αρχίσει επιτέλους να παίρνει τη θέση του. Ήταν πλέον θέμα χρόνου. Και τελικά οι αγώνες τους δικαιώθηκαν! Τώρα πια είναι Ελεύθεροι! Συνεχίζουν τον δικό τους αγώνα, ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, όπως εξάλλου και όλοι οι άλλοι λαοί και κρατικές οντότητες του πλανήτη μας!
Ο Γεώργιος Μπίζος, ο ακούραστος αγωνιστής και επιφανής νομικός που μας κάνει την τιμή να μας επισκεφθεί αυτές τις μέρες, που μας δίνει την ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί των αγώνων του Ανθρώπου σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, που μας δίνει την ευκαιρία να προβληματιστούμε και να αναβαπτιστούμε, είναι εδώ για να μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες του, να μας δείξει πώς κερδίζονται οι αγώνες των ανθρώπων ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση, ενάντια στην καταδυνάστευση οποιασδήποτε μορφής. Είναι εδώ για να ενώσει τη φωνή του για Ελευθερία, Δικαιοσύνη και Αξιοπρέπεια με μια κατηγορία ανθρώπων που μοιράζονται τις ίδιες αρχές και ιδανικά. Πνευματικούς ανθρώπους που συνδυάζουν ικανότητες, ευαισθησίες, σεμνότητα και ήθος, ανθρώπους που αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο, όπως ο Nick Xenophon, ο Julian Burnside, η Jenny Webb, η Jessie Taylor και ο George Georgiou, στον οποίο και χρωστούμε τα μέγιστα για την παρουσία του Γεωργίου Μπίζου στην Αυστραλία.
Από τέτοιους ανθρώπους των έργων, ανθρώπους της φρόνησης και της δράσης, ανθρώπους που δικαιώνουν την ύπαρξή τους, έχουμε σίγουρα πολλά να μάθουμε.

Video

Αυξάνεται η ανησυχία των Ελλήνων του Μονάχου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Έντονες είναι οι ανησυχίες των Ελλήνων του Μονάχου για το μέλλον του σχολικού κτιρίου το οποίο στεγάζει ένα Δημοτικό το ”Αριστοτέλης” και ένα Γυμνάσιο.

H αγωνία των γονέων του Mονάχου για το μέλλον του σχολικού κτιρίου το οποίο στεγάζει τα δύο σχολεία είναι μεγάλη, με αποτέλεσμα εδώ και αρκετούς μήνες να βρίσκονται στο σκοτάδι για το μέλλον των παιδιών τους στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση.

Η εκπομπή προσπάθησε να εκφράσει τις ανησυχίες των γονέων και των Ελλήνων της περιοχής για το τι πραγματικά συμβαίνει.

Μιλάνε στην εκπομπή:

Ο Αθανάσιος Κήπας, εκπρόσωπος τύπου του ευρωπαϊκού ιδρύματος ελληνισμού και μέλος της επιτροπής παιδείας, όπως και επίτιμο μέλος της συνομοσπονδίας γονέων και κηδεμόνων Βάδης Βυρτεμβέργης.

Ο Γκουδούλας Θωμάς, πρώην πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Μονάχου και περιχώρων.

Παρεμβαίνει και ο Δημήτρης, τηλεθεατής από την Νυρεμβέργη για να εκφράσει και ο ίδιος την αγωνία του.

Συνέχεια ανάγνωσης

Απόδημος Ελληνισμός

Συνεχίζεται η ανησυχία των Ελλήνων του Μονάχου! Κραυγή αγωνίας για τα σχολεία

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Έντονες είναι οι ανησυχίες των Ελλήνων του Μονάχου για το μέλλον του σχολικού κτιρίου το οποίο στεγάζει ένα Δημοτικό το ”Αριστοτέλης” και ένα Γυμνάσιο.

H αγωνία των γονέων του Mονάχου για το μέλλον του σχολικού κτιρίου το οποίο στεγάζει τα δύο σχολεία είναι μεγάλη, με αποτέλεσμα εδώ και αρκετούς μήνες να βρίσκονται στο σκοτάδι για το μέλλον των παιδιών τους στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση.

Η εκπομπή προσπάθησε να εκφράσει τις ανησυχίες των γονέων και των Ελλήνων της περιοχής για το τι πραγματικά συμβαίνει.

Μιλάνε στην εκπομπή:

  • Ο Αθανάσιος Κήπας, εκπρόσωπος τύπου του ευρωπαϊκού ιδρύματος ελληνισμού και μέλος της επιτροπής παιδείας, όπως και επίτιμο μέλος της συνομοσπονδίας γονέων και κηδεμόνων Βάδης Βυρτεμβέργης.
  • Ο Γκουδούλας Θωμάς, πρώην πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Μονάχου και περιχώρων.
  • Παρεμβαίνει και ο Δημήτρης, τηλεθεατής από την Νυρεμβέργη για να εκφράσει και ο ίδιος την αγωνία του.

Έγγραφο που αναφέρει ο πρόξενος του Μονάχου ότι δεν θα υπογράψει καμία σύμβαση κατά την διάρκεια της θητείας του.

Και εδώ μπορείτε να δείτε τον σχεδιασμό της σχολικής ανάπτυξης των κτιρίων. Με κίτρινο χρώμα ο σχεδιασμός για το ελληνικό κτίριο. Η αποπεράτωσή του θα γίνει το 2034.

https://e-enimerosi.com/arthra-reportaz/kravgi-agonias-gia-ta-scholeia-sto-monacho/
Συνέχεια ανάγνωσης

Απόδημος Ελληνισμός

Μιχάλης Ιγνατίου στη Hellas Journal: Ποιοί είναι οι 302 άρχοντες του Φαναρίου που έφερε ο Ελπιδοφόρος στην Ελλάδα και τί πρόσφεραν στον Ελληνισμό;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, Hellas Journal

Γιόμισαν τα κοινωνικά δίκτυα με φωτογραφίες του Ελπιδοφόρου -σας παρακαλώ μην ρωτάτε ποιος είναι ο εκκλησιαστικός αυτός …γίγαντας;- και των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου που τον συνοδεύουν απ’ όλα τα μέρη της γης, ειδικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για να λάβουν στο συνέδριο τους, που φέτος πραγματοποιείται στην Αθήνα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής ζήτησε να γίνει αυτό το συνέδριο στην Αθήνα, μόνο για τους γνωστούς προσωπικούς του λόγους: Για να δηλώσει παρουσία για τον Θρόνο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, που τόσο πολύ επιθυμεί. Βιάζεται τόσο πολύ αυτός ο άνθρωπος…

Ελπίζει επίσης ότι θα μπορέσει να συναντήσει τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κυριάκο Μητσοτάκη, στο Μέγαρο Μαξίμου, για να στείλει το μήνυμα στους ομογενείς, που πολύ ορθά πιστεύουν ότι διαίρεσε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής και ότι εργάζεται για να πάρει υπό τον έλεγχο του και την οργανωμένη Ομογένεια, που αγωνίζεται μέχρι σήμερα, μέρα και νύχτα, 50 χρόνια από την άνανδρη τουρκική εισβολή, για τα δίκαια της Κύπρου και της Ελλάδας.

  • Θυμίζουμε ότι ο Πρωθυπουργός, δια της υφυπουργού Εξωτερικών Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, διεμήνυσε στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο ότι δεν θα ανεχθεί τη διάσπαση της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας.
  • Και η θέση του κ. Μητσοτάκη είναι απόλυτα ορθή. Η Ελλάδα και η Κύπρος χρειάζονται μία ισχυρή Ομογένεια που θα έχει δυνατό λόγο στα κέντρα των αποφάσεων στην Ουάσιγκτον.

Το σόι είναι αυτό το Τάγμα των αρχόντων; Διαβάζουμε τα εξής (ΕΔΩ):

Οι Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι τιμώμενοι από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, οι οποίοι έχουν επιλεγεί μεταξύ των λαϊκών λόγω της υπηρεσίας σε εκείνα τα τμήματα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπό την ιδιαίτερη καθοδήγησή του.

Το Τάγμα τού Αγίου Ανδρέα, που αποτελείται από τους Άρχοντες που ζουν στην Αμερική, ιδρύθηκε το 1966 επί Πατριάρχη Αθηναγόρα, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος απένειμε την τιμή σε τριάντα μέλη της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Ο πρώτος Μεγάλος Διοικητής τού Τάγματος ήταν ο Pierre De Mets. Ο σημερινός Μέγας Διοικητής είναι ο Αντώνιος Ι. Λιμπεράκης, ιατρός, ο οποίος ηγήθηκε τού Τάγματος για την υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας τού Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Με την εισαγωγή στο «Τάγμα τού Αγίου Ανδρέα», όπως ορίζονται ως ομάδα οι Άρχοντες της Αμερικής, ο τιμώμενος ορκίζεται «να υπερασπιστεί και να προωθήσει την ελληνορθόδοξη πίστη και παράδοση».

Αλλού διαβάζουμε τα εξής (ΕΔΩ):

Έκδικος, νομοφύλαξ, χαρτουλάριος, ρεφερενδάριος, σκευωφύλαξ, νομοδότης. Μερικά από τα 40 συνολικά τιμητικά εκκλησιαστικά παράσημα που απονέμονται από τον επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε προσωπικότητες που υπηρετούν την Ορθοδοξία και προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.

Οι “Άρχοντες” του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποδέχονται τους τίτλους που διατηρούνται πέντε αιώνες μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Πρόκειται για ανθρώπους της διανόησης, της τέχνης και του επιχειρείν οι οποίοι συνεισφέρουν για το καλό της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας. 

Με χορηγίες που ξεκινούν από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και φθάνουν τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ οι άγνωστοι «φρουροί» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενεργούν για την διατήρηση και διάδοση της Ορθοδοξίας. Τα τελευταία 24 χρόνια οι Άρχοντες έχουν δωρήσει περισσότερα από 53 εκατομμύρια δολάρια.

  • Οι λεγόμενοι Άρχοντες είναι πλούσιοι που στην πραγματικότητα «αγοράζουν» τον τίτλο. Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί η λέξη αγοράζουν.
  • Ενννούμε ότι προσφέρουν χρήματα που έχουν κατάληξη το Οικουμενικό Πατριαρχείο, και υποτίθεται ότι παλεύουν για να μπορεί ο εκάστοτε Πατριάρχης να ασκεί απρόσκοπτα τα καθήκοντά του χωρίς ενοχλήσεις από τους Τούρκους, που στην πραγματικότητα θέλουν να το κλείσουν.
  • Οι Αττίλες απλά ανέχονται το Πατριαρχείο. Για τη βοήθεια τους, λοιπόν, προς το Φανάρι γίνονται Άρχοντες.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προστατεύεται υποτίθεται από τον εκάστοτε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος, όμως, δεν κάνει απολύτως τίποτα όταν η κατοχική Τουρκία το απειλεί , και μετατρέπει ιστορικούς ναούς σε τζαμιά.

Οι Άρχοντες, λοιπόν, όπως διαδίδεται ασκούν πίεση στην Ουάσιγκτον στο όνομα του Φαναρίου. Όμως, ενώ διαμαρτύρονται, φροντίζουν να μην αγγίζουν την Τουρκία στις δημόσιες ανακοινώσεις τους. Είναι πολύ προσεκτικοί επειδή δήθεν δεν θέλουν να εξοργίσουν τους Τούρκους, οι οποίοι ξεσπούν στον κ. Βαρθολομαίο και του λένε ότι η Ομογένεια θέτει στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ τις τουρκικές απειλές.

Μερικές, αλλά λίγες, φορές καταφέρονται εναντίον της Τουρκίας, όπως έπραξε τις προάλλες ο επικεφαλής τους, ο Δρ. Αντώνιος Λυμπεράκης. Μίλησε για τη “δεινή θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την άρνηση των θεσμικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του από το τουρκικό κράτος”. Από ουσία μηδέν…

Κατά τα άλλα, ακούμε ευχολόγια. Δήλωσε σχετικά:

Αναμένουμε ότι θα υπάρχουν συνεχείς δυσκολίες από τις κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Τουρκίας (εννοεί απέναντι στο Φανάρι). Αλλά απέναντί τους, είμαστε αποφασιστικοί και χαρούμενοι στον Κύριο και θα παραμένουμε πάντα αισιόδοξοι ότι τελικά, το καλό θριαμβεύει έναντι του κακού.

Τι έχουν προσφέρει οι Άρχοντες στο Φανάρι σε επίπεδο προστασίας; Κατά τη γνώμη μας πολύ λίγα, ενώ  μπορούν να προσφέρουν πολλά. Για να καταλάβετε, οι πιο ισχυρές παρεμβάσεις για το Πατριαρχείο έγιναν από τον τότε πρόεδρο της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο οποίος δεν έτυχε υποστήριξης στις εκλογές από τους Άρχοντες, προφανώς επειδή εθεωρείτο αντιτούρκος.

Γνωρίζω ότι οι Άρχοντες, που στην πλειοψηφία τους νιώθουν Αμερικανοί, δεν βοήθησαν ποτέ τον φιλέλληνα γερουσιαστή, ο οποίος αντιμετώπισε ένα βρώμικο πόλεμο από την Τουρκία και παλεύει στο δικαστήριο της Νέας Υόρκης για την αθωότητά του. Πιστεύει πως θα αθωωθεί και θα επιστρέψει θριαμβευτής. Μακάρι διότι τον χρειάζεται ο Ελληνισμός.

  • Εδώ πρέπει να υπογραμμίσω, ότι υπάρχουν μερικοί Άρχοντες, που βοήθησαν τον κ. Μενέντεζ. Είναι στην πλειοψηφία τους κυπριακής καταγωγής.

Επίσης, η μοναδική δήλωση ισχυρότατης υποστήριξης στον Οικουμενικό Πατριάρχη προήλθε από δική μου ερώτηση στη «ζωντανή» ενημέρωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Οι δήθεν φιλικοί δημοσιογράφοι προς το Φανάρι, δεν εμφανίστηκαν ποτέ στις επίσημες ενημερώσεις για να υποβάλουν ερωτήσεις με τις οποίες θα αντλείτο η αμερικανική υποστήριξη προς το Φανάρι. Κατοικοεδρεύουν στη …Νέα Υόρκη και στην Αθήνα!

Όταν κερδίσαμε εκείνη τη φοβερή δημόσια δήλωση για το Φανάρι, μου τηλεφώνησαν και με ευχαρίστησαν μόνο δύο άνθρωποι, που έχουν σχέση με τον κ. Βαρθολομαίο. Ο ένας μου μετέφερε τις ευχαριστίες του Πατριάρχη. Βεβαίως, απλά έκανα το δημοσιογραφικό μου καθήκον. Τίποτα άλλο…

Οι Άρχοντες είναι στην πλειοψηφία τους πλούσιοι ομογενείς, οι οποίοι κέρδισαν πολλά χρήματα με κόπο και ιδρώτα. Δυστυχώς το ενδιαφέρον τους είναι μόνο η Εκκλησία. ‘Επρεπε να είναι και η Ελλάδα και η Κύπρος.

  • Σήμερα Κυριακή, όπως διαβάζω στο επίσημο πρόγραμμα, θα κάνουν δέηση στον Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για τα 50 χρόνια από τη βάρβαρη εισβολή του Αττίλα. Πως και το αποφάσισαν; Μιλάμε για μεγάλη …πρόοδο. Για να δούμε αν αναφερθεί ότι η εισβολή έγινε από την Τουρκία, που κατέχει μέχρι σήμερα το 40% της Μεγαλονήσου.

Δεν γνωρίζω πόσοι εκ των Αρχόντων νιώθουν Έλληνες και Κύπριοι. Μερικούς θα μπορούσα να μετρήσω στα δάκτυλα του ενός χεριού μου. Νιώθουν περισσότερο Αμερικανοί. Αυτή είναι η αλήθεια, η οποία πονάει όσους ομογενείς επιμένουν να ταυτίζονται με την Ελλάδα, την Κύπρο και τα προβλήματά που αντιμετωπίζουν από τις απειλές του τουρκικού Αττίλα.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Διαβάσαμε στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης διθυραμβικά σχολιάκια για τον Ελπιδοφόρο. Προσέξτε συνάδελφοι διότι καρφώνεστε μόνοι σας. Διαβάσαμε για τον …φωτισμένο και …προοδευτικό Ιεράρχη, που δεν ΙΣΧΥΕΙ. Ότι κάνει είναι για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός της αναρρίχησης στον Οικουμενικό Θρόνο. Διαβάσαμε για την δήθεν …ακομπλεξάριστη προσωπικότητα του κ. Ελπιδοφόρου, που δήθεν ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της Εκκλησίας της Ελλάδος σε πολλά θέματα. Ώπα συνάδελφοι! Ακομπλεξάριστος ο Αρχιεπίσκοπος; Διαβάσαμε ότι ο “Άγιος Αμερικής” μίλησε και στις …ψυχές των χιλιάδων Ελλαδιτών Ορθοδόξων. Μα είστε σοβαροί; Υπάρχει πραγματικός Έλληνας Ορθόδοξος που ακολουθεί τα κηρύγματα του Ελπιδοφόρου;

  • Πέραν ολίγων εξαιρέσεων, η μάζα των Αρχόντων δεν βοηθά τις οργανώσεις που μάχονται για τον Ελληνισμό στην Ουάσιγκτον.
  • Επαναλαμβάνω ότι είναι προσηλωμένοι μόνο στην Εκκλησία.

Είναι επιτυχημένοι επιχειρηματίες, είναι πολύ πλούσιοι, όπως προανέφερα. Απουσίαζαν όταν η Ελλάδα και η Κύπρος έπεσαν στα δίκτυα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και των Ευρωπαίων «εταίρων» μας, οι οποίοι οδήγησαν σε (σχεδόν) πτώχευση τους λαούς των δύο χωρών.

Αν υποβάλει κανείς το πρώτο ερώτημα που έρχεται στα χείλη των ανθρώπων όταν ακούνε γι’ αυτούς τους βαθύπλουτους Ελληνοαμερικανούς, η απάντηση δίνεται εύκολα. Είναι ένα ΟΧΙ.

Το ερώτημα είναι αυτό: Πόσοι επένδυσαν στην Ελλάδα; Δυσκολεύομαι να αναφέρω έστω και ένα όνομα.

Αλλά, για να είμαι δίκαιος καταγράφω και αυτό: Ακούνε πολλοί Ελληνοαμερικανοί ότι για να επενδύσουν πρέπει να δώσουν μίζες, και ακόμα …τρέχουν!!! Η διαφθορά κυριαρχεί στη χώρα, το ίδιο το κράτος είναι διεφθαρμένο… Και με αυτό το θέμα ΠΡΕΠΕΙ να ασχοληθεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός διότι χάνονται σημαντικές επενδύσεις.

  • Μερικοί εκ των ομογενών που αρνήθηκαν να δώσουν το “κατιτίς”, πολεμήθηκαν με άγριο τρόπο από το διεφθαρμένο σύστημα και χαρακτηρίστηκαν -αν είναι δυνατόν- …”λαθρέμποροι”. Με τα θέματα αυτά πρέπει να ασχοληθεί προσωπικά ο Πρωθυπουργός. Μπορεί να κερδίσει τους διεφθαρμένους, διότι κρατά και το μαχαίρι και το καρπούζι…

Αναφερόμενος στους Άρχοντες, θα υποστηρίξω ότι δεν προσπάθησαν καν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Αν μετρήσουμε τις περιουσίες τους, και τα χρήματα όλων, τα νούμερα ζαλίζουν. Οι επενδύσεις στη χώρα των προγόνων τους, δεν είναι στα ενδιαφέροντά τους… Κρίμα. Θα έπρεπε.

Αν πάμε στο Ισραήλ, και αν ασχοληθούμε με το Εβραϊκό Λόμπι, θα πάθουμε την πλάκα μας. Τα παιδιά των ΕβραιοΑμερικανών υπηρετούν στον ισραηλινό λαό. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει.

Ακόμα, προσφέρουν εκατομμύρια δολάρια για την Πατρίδα. Ανεξάρτητα από το όνομα του Πρωθυπουργού -τώρα είναι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, αύριο θα είναι κάποιος άλλος- στέκονται δίπλα στο Εβραϊκό Κράτος.

Από τις 7 Οκτωβρίου του 2023, όταν το Ισραήλ δέχθηκε την επίθεση της Χαμάς, μέχρι σήμερα, έχουν μαζέψει πάνω από 200 εκατομμύρια τα οποία διατίθενται για την υποστήριξη της χώρας τους και να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις της Ουάσιγκτον.

Οι δικοί μας αριθμοί είναι καταθλιπτικοί…

Δεν γνωρίζω αν ο Πρωθυπουργός θα παραβρεθεί και θα μιλήσει στο συνέδριο τους. Στο πρόγραμμα είδα ότι οι άρχοντες αναφέρουν το όνομα του. Αλλά, αν λάβει μέρος, πρέπει να τους μιλήσει με σκληρή γλώσσα. Καλά κάνουν και βοηθούν την Εκκλησία. Αλλά αν δεν σταθεί όρθια η Ελλάδα, θα πεθάνει και η Ορθοδοξία…

* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal

https://hellasjournal.com/2024/05/kateftasan-stin-ellada-302-pamplouti-archontes-tou-fanariou-an-rotisete-poses-ependisis-ekanan-stin-ellada-i-apantisi-ine-ena-megalo-miden-video/

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή