Ακολουθήστε μας

Ισραήλ

Είναι αληθινή η σύγκρουση ΗΠΑ & Ισραήλ;

Δημοσιεύτηκε

στις

ΤOY ΙΣΜΑΤ ΣΑΜΠΡΙ *
Στα θέματα ασφάλειας οι Ισραηλινοί αναλυτές θεωρούν πως χωρίς τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ δεν θα υπήρχε το Ισραήλ σήμερα.

Διχάζονται τελευταία οι απόψεις πολλών αναλυτών, δημοσιογράφων και ειδικών, εάν η σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ είναι πραγματική ή μήπως πρόκειται για θέατρο. Έχει σημασία να γνωρίζει κάποιος πως αυτή η σχέση έχει ένα ιστορικό βάθος, αλλά και μια ιδιαιτερότητα, δηλαδή:

•Αισθάνονται και οι δύο πως έχουν ομοιότητα στη δημιουργία των κρατών τους, καθότι στηρίχτηκαν στους ξένους άποικους σε βάρος των γηγενών πληθυσμών και των δύο χωρών.
•Υπάρχει ένα θρησκευτικό – πολιτισμικό στοιχείο που τους ενώνει, όπως είναι ένα μεγάλο ρεύμα νεοχριστιανικό στην αμερικανική κοινωνία που πιστεύει πως η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ σηματοδοτεί τη Δευτέρα Παρουσία, ταυτίζοντας τη θρησκευτική τους πίστη με το σιωνισμό.
•Θεωρούν πως το Ισραήλ ανήκει στη δυτικοευρωπαϊκή κουλτούρα και αποτελεί την όαση της δυτικής Δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή.

Αυτοί οι λόγοι όμως δεν θα μπορούσαν ποτέ φυσικά από μόνοι τους να δικαιολογήσουν τη στρατηγική συμμαχία ανάμεσα στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ μπορεί να ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ, αλλά, παράλληλα, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, δεν είχαν προσκαλέσει Ισραηλινό πρόεδρο ή πρωθυπουργό στον Λευκό Οίκο, διότι ήθελαν να δείχνουν πως επιθυμούν να κρατήσουν ισορροπίες ανάμεσα στις σχέσεις τους με το Ισραήλ και τον αραβικό κόσμο .

Η ιστορική στροφή στις σχέσεις των δύο χωρών συντελέστηκε ραγδαία μετά τον Πόλεμο του 1967 –τον «Πόλεμο των Έξι Ημερών»–, με την κατάληψη των Υψωμάτων του Γκολάν της Συρίας, της Δυτικής Όχθης του Ιορδάνη, της Γάζας και της Ερήμου του Σινά μέχρι τη Διώρυγα του Σουέζ, που σήμανε την ήττα της σοβιετικής στρατηγικής και τη μείωση της στρατιωτικής επιρροής της στη Μεσόγειο.

Υπερδύναμη στη Μέση Ανατολή
Τούτο αυτομάτως κατέστησε το Ισραήλ υπερδύναμη της Μέσης Ανατολής με ό,τι αυτό συνεπάγεται, με οικονομική και στρατιωτική στήριξη και με οπλισμό που ούτε οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ διέθεταν. Κι έτσι κατάφερε το Ισραήλ να αναπτύξει σχέσεις με χώρες της περιοχής και όχι μόνο, δηλαδή κατάφερε να δημιουργήσει στρατηγικές σχέσεις με το Ιράν του Σάχη, με τη στρατιωτική ελίτ της Τουρκίας, με τον Χαϊλέ Σελασιέ της Αιθιοπίας αλλά και πολλές άλλες αφρικανικές και λατινοαμερικάνικες χώρες.

Είναι βέβαιο πως η οικονομική και στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς το Ισραήλ είχε ως στόχο τη διαμόρφωση νέου συσχετισμού δυνάμεων στην περιοχή, γι’ αυτό οι ΗΠΑ προσέφεραν 3 δις δολάρια το χρόνο ως στρατιωτική βοήθεια και άλλο 1 δις από τα κονδύλια για τη βοήθεια των προσφύγων, θεωρώντας τους Εβραίους που μεταφέρονται στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά κατεχόμενα εδάφη πρόσφυγες!

Επίσης, πρέπει να επισημανθεί πως οι εξαγωγές του Ισραήλ προς τις ΗΠΑ κατέχουν την πρώτη θέση, ξεπέρασαν πέρσι δε τα 17 δις δολάρια, ενώ οι ισραηλινές εισαγωγές από τις ΗΠΑ είναι μόλις 6 δις δολάρια, γι’ αυτό εύστοχα χαρακτηρίζεται αυτή η βοήθεια σαν ανεκτίμητος χρυσός θησαυρός, (Γιεντιότ Αχρονότ, 16/3/2010). Εξάλλου, στα θέματα ασφάλειας οι Ισραηλινοί αναλυτές θεωρούν πως χωρίς τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ δεν θα υπήρχε το Ισραήλ σήμερα και επισημαίνουν πως ακόμα και οι στρατιωτικές νίκες δεν θα μπορούσαν να καρποφορήσουν πολιτικά χωρίς την παρέμβαση των ΗΠΑ.

Εδώ τίθεται το ερώτημα: Τι άλλαξε τελευταία και αρχίζουν να εμφανίζονται ρωγμές σε αυτό τον πολύ δυνατό δεσμό ανάμεσά τους; Η πρώτη δημόσια κρίση μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ ήταν το 1981, έπειτα από το βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων στο Ιράκ, όταν οι Ισραηλινοί πήραν αυτή τη μονομερή απόφαση χωρίς τη συναίνεση των Αμερικανών, κάτι που ανάγκασε τον Αλεξάντερ Χέιγκ, υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ τότε, να ματαιώσει την υπογραφή του σχεδίου της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ. Ήταν χαρακτηριστική η αντίδραση του πρωθυπουργού του Ισραήλ τότε Μεναχέμ Μπεγκίν, απευθυνόμενος στους Αμερικανούς: «Πρέπει να καταλάβετε ότι εμείς δρούμε αυτόνομα για να διαφυλάξουμε τα συμφέροντά μας, δεν είμαστε ανήλικοι ούτε έφηβοι. Στους πολέμους μας με τους εχθρούς μας το δικό μας αίμα χύνεται και όχι το δικό σας». Φυσικά υπογράφηκε η συμφωνία αυτή με καθυστέρηση…

Η συνέχεια των κρίσεων αυτών στις σχέσεις ΗΠΑ – Ισραήλ εμφανίστηκε πιο έντονα μετά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου το 1990, όταν οι Αμερικανοί ήθελαν να επιβραβεύσουν τους Άραβες συμμάχους τους που πολέμησαν μαζί τους κατά του Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν και προχώρησαν στη δημιουργία της λεγομένης «Επιτροπής των Διαπραγματεύσεων» για την επίλυση του Μεσανατολικού Προβλήματος.

Η αντίδραση των Ισραηλινών να μην συμμετάσχει η παλαιστινιακή αντιπροσωπεία στις διαπραγματεύσεις και το αίτημα για «πάγωμα» της επέκτασης των εβραϊκών εποικισμών στα Κατεχόμενα Εδάφη κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων εξόργισαν τον τότε υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ που είπε στον Γιτζάκ Σαμίρ: «Πρέπει, επιτέλους, να ξέρετε ότι χωρίς τη δική μας βοήθεια δεν μπορείτε να ζήσετε». Βεβαίως και πάλι βρέθηκε μια λύση που ικανοποίησε τους Ισραηλινούς με τη συμμετοχή των Παλαιστινίων σε κοινή αντιπροσωπεία με τους Ιορδανούς.

Νέα εποχή
Η μετά την 11η Σεπτεμβρίου εποχή απαιτούσε μια αλλαγή πλεύσης στην πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, αλλά και σε ολόκληρο το μουσουλμανικό κόσμο. Σήμαινε ότι δεν μπορεί το Ισραήλ να συνεχίζει μια προκλητική πολιτική που πλήττει το γόητρο του συνόλου των αραβικών χωρών και προκαλεί τους αραβικούς πληθυσμούς με την κτηνώδη καταπίεση ενός ολόκληρου λαού, του λαού της Παλαιστίνης. Αυτό δημιουργούσε σοβαρές δυσκολίες στα σχεδία των Αμερικανών για το «Μέτωπο εναντίον της Τρομοκρατίας» και τη διατήρηση της ισορροπίας που επιδίωκαν και σε ένα βαθμό είχαν πετύχει με τη συνενοχή των περισσότερων αραβικών καθεστώτων.

Η αποτυχία των Αμερικανών στην εκπλήρωση των στόχων τους στο Ιράκ λόγω της ιρακινής αντίστασης, από τη μια, και από την άλλη η δυναμική επιρροή του Ιράν, της Συρίας, αλλά και της Τουρκίας, ως κύριων περιφερειακών δυνάμεων, ενώ η προκλητική πολιτική του Τζορτζ Μπους, με τους Νεοσυντηρητικούς που απροκάλυπτα υιοθέτησαν εξ ολοκλήρου την επιθετική ισραηλινή πολιτική, ανάγκασε το νεοεκλεγέντα Μπαράκ Ομπάμα να διαλέξει για την πρώτη επίσκεψή του στο εξωτερικό την Αίγυπτο και όχι το Ισραήλ. Στο Κάιρο εκφώνησε ένα συμφιλιωτικό λόγο προς τους Άραβες και τους μουσουλμάνους, υποσχόμενος ουσιαστική και αποτελεσματική παρέμβαση της κυβέρνησής του στην επίλυση του Παλαιστινιακού Προβλήματος, αλλά και τη δημιουργία νέων αρχών και βάσεων για τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο.

Σε λιγότερο από ένα χρόνο από τις αναγγελίες του Καΐρου, σε μια από τις ανακοινώσεις του το Νοέμβριο του 2009, ομολόγησε ότι δεν εκτίμησε σωστά την περιπλοκότητα της κατάστασης στη Μέση Ανατολή και γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερο χρόνο και υπομονή για να επιτύχει τους στόχους του…

Η πλήρης αποτυχία και με πολλές απώλειες της προσπάθειας των Ισραηλινών να εισβάλουν στον Λίβανο το 2006 και να εξουδετερώσουν τη Χεζμπολάχ, καταστρέφοντας όμως τη μισή Βηρυτό, αποτέλεσε μια σοβαρότατη ήττα, ηθική αλλά και ψυχολογική, του μέχρι τότε αήττητου στρατού τους και μείωση του γοήτρου του στην Αμερική.

Πριν περάσουν δύο χρόνια, το Ισραήλ επιχείρησε να ανεβάσει το ηθικό του στρατού του, αλλά και της εικόνας του ως αποτελεσματικής στρατιωτικής μηχανής, υπερασπιστή της δυτικής δημοκρατίας εναντίον των φανατικών μουσουλμάνων, εισβάλλοντας στην πολιορκημένη από στεριά, θάλασσα και αέρα Γάζα… και, επί τρεις εβδομάδες, με ανελέητο βομβαρδισμό, χρησιμοποιώντας απαγορευμένα όπλα (βόμβες φώσφορου) και άλλα βαρέα όπλα, δεν κατέφερε ούτε την κατάληψη της Γάζας αλλά ούτε την εξουδετέρωση της ηγεσίας της Χαμάς και την απελευθέρωση του Ισραηλινού αιχμάλωτου στρατιώτη, όπως ήταν ο αρχικός στόχος του.

Το «Τείχος του Αίσχους»Υπ’ αυτές τις συνθήκες, συνέχισαν οι Ισραηλινοί την ανέγερση του «Τείχους του Αίσχους» και τη δημιουργία νέων εποικισμών, απαλλοτριώνοντας παράνομα παλαιστινιακή γη και συνεχίζοντας τις έντονες και οργανωμένες προσπάθειες για τη μετατροπή των Ιεροσολύμων σε καθαρά εβραϊκή πόλη, εισβάλλοντας πολλές φορές στο ιερό τεμένος όλων των μουσουλμάνων ανά τον κόσμο, το τέμενος Αλ Ακσά.

Όλες αυτές οι προκλήσεις δεν μπορούν παρά να φέρουν την αντίδραση όχι μόνο των αραβικών και μουσουλμανικών λαών, αλλά και των ίδιων των φιλοαμερικανικών αραβικών καθεστώτων, εκνευρίζοντας συγχρόνως και τους Αμερικανούς επίσημους. Πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση από πλευρά των Αμερικανών; Είναι δυνατόν να βρουν Άραβες και μουσουλμάνους συμμάχους κατά του Ιράν; Οι πιέσεις των Αμερικανών προς το Ισραήλ για την επίλυση του Παλαιστινιακού Προβλήματος έχουν κύριο στόχο τη διευκόλυνσή τους στη δημιουργία κοινού μετώπου με τις συντηρητικές αραβικές χώρες κατά του Ιράν, την απομόνωση της Συρίας και την εξόντωση της Χεζμπολάχ.

Όμως το Ισραήλ συνεχίζει αδιάκοπα. Προκαλώντας ανακοίνωσε τη δημιουργία κι άλλων εποικισμών στα Ιεροσόλυμα και μάλιστα κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του αντιπροέδρου των ΗΠΑ εκεί. Αλλά δεν αρκέστηκε σε αυτό· ο ίδιος ο Νετανιάχου ανακοίνωσε και μέσα στις ΗΠΑ με την ομιλία του στο συνέδριο του AIPAC –το εβραϊκό λόμπι της Αμερικής– πως δεν θα σταματήσουν τους εποικισμούς στα Ιεροσόλυμα και δεν θα περιμένει επ’ άπειρον τις διπλωματικές προσπάθειες για την κατάργηση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

Τις ανησυχίες των Αμερικανών για τις προθέσεις του Ισραήλ ήρθε να επιβεβαιώσει και η αποκάλυψη από το στόμα του αρχηγού του Επιτελείου του Ρωσικού Στρατού Νικολάι Μακάροφ την περασμένη εβδομάδα ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες διαθέτουν συγκεκριμένες πληροφορίες πως το Ισραήλ σχεδιάζει το βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Ταυτόχρονα, ο Ρώσος πρόεδρος Μεντβέντεφ δήλωσε στο αμερικανικό πρακτορείο ABC ότι μια στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράν θα είναι μια ανθρώπινη καταστροφή που θα κάνει τους Ιρανούς να μισήσουν όλο τον κόσμο.

Ως συνέπεια αυτού του γενικού κλίματος, πολλοί Ισραηλινοί αναλυτές θεωρούν πως «η στρατηγική θέση του Ισραήλ απειλείται και η συνέχεια της κρίσης Ισραήλ – ΗΠΑ είναι άκρως επικίνδυνη για το μέλλον του ισραηλινού κράτους», όπως ανέφερε στην εφημερίδα Χααρέτζ ο πολύ γνωστός στρατιωτικός αναλυτής Αμός Χαριέλ στις 11/4/2010. Επίσης, ο ίδιος και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του φοβούνται μήπως αυτή η κρίση καταλήξει σε στρατιωτικό χτύπημα κατά του Ιράν, χωρίς την έγκριση και τη βοήθεια των Αμερικανών…

Από τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις των Αμερικανών διπλωματών και πολιτικών φαίνεται ότι τελικά προτιμούν τη διπλωματική λύση, ακόμα και το διάλογο με το Ιράν, προτείνοντας πολιτική κυρώσεων από τα Ηνωμένα Έθνη, έχοντας στο νου τους, αφενός, τα γενικότερα στρατηγικά τους συμφέροντα στην περιοχή και, αφετέρου, τι θα απογίνουν οι στρατιωτικές τους δυνάμεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης και τον κίνδυνο που θα αντιμετωπίσουν οι στρατιωτικές τους βάσεις στον Αραβικό Κόλπο.

Έτσι, οι διαφωνίες μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ όχι μόνο είναι πραγματικές, αλλά μπορεί και να εξελιχθούν και σε ανοιχτή πολιτική κρίση σε περίπτωση μονομερών ενεργειών του Ισραήλ, που θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή.

* Ο Ισμάτ Σάμπρι είναι Παλαιστίνιος αναλυτής, πρώην επιτετραμμένος της πρεσβείας της Παλαιστίνης.
http://m-epikaira.gr

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

To Al Jazeera αποκαλύπτει στοιχεία Ισραηλινών στρατιωτών

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Tο Al Jazeera, το ειδησεογραφικό πρακτορείο του Κατάρ αποκαλύπτει τα πλήρη στοιχεία στρατιωτών των μονάδων τους, που πολεμούν στην Γάζα ενώ προβάλλονται βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στους λογαριασμούς των συγκεκριμένων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Αρκετοί από τους ομιλητές ισχυρίζονται ότι οι IDF επιτίθενται συστηματικά σε δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Bill Van Esveld του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυρίστηκε ότι αφού έδωσε στον Ισραηλινό στρατό συντεταγμένες ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα χτυπήσουν τους εργαζόμενους , τελικά πραγματοποιήθηκε επίθεση στο ακριβές σημείο που υποτίθεται προστατευόταν.

Στο ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει καμία δήλωση του Ισραηλινού Στρατού, αναφέρει η Jerusalem Post, ενώ δεν ασκείται καμία κριτική στη Χαμάς.

Υπενθυμίζεται ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ ψήφισε ομόφωνα τον τερματισμό των επιχειρήσεων του Al Jazeera στην χώρα τον Μάιο. Τώρα η απαγόρευση παρατάθηκε τον Ιούλιο έως τις 30 Νοεμβρίου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Μιχάλης Ψύλος στη Ναυτεμπορική: Επικίνδυνο το αμερικανικό κενό

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις

 

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr

Ο πρόεδρος Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά στη συνέντευξη Τύπου του Λευκού Οίκου για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Για να διορθώσει μια «γκάφα» που είχε κάνει νωρίτερα, εκτοξεύοντας τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. «Αν ήμουν στη θέση τους, θα σκεφτόμουν άλλες εναλλακτικές από το να χτυπήσω πετρελαιοπηγές», είπε χαρακτηριστικά.

Νωρίτερα πάντως, αυτή την εβδομάδα, ο Μπάιντεν, ενώ είχε ταχθεί κατά μιας επιδρομής στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης, είπε ότι «συζητάμε» την ιδέα μιας ισραηλινής επίθεσης σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Μια δήλωση που έκανε ο Μπάιντεν την ώρα που έμπαινε στο προεδρικό ελικόπτερο και από τον θόρυβο της έλικας ίσως να μην άκουσε καλά την ερώτηση των δημοσιογράφων. Ουδείς λοιπόν ήταν σίγουρος αν το εννοούσε ο Αμερικανός πρόεδρος ότι «συζητά» με το Ισραήλ το ενδεχόμενο μιας επίθεσης στο ιρανικό πετρέλαιο ή αν του «ξέφυγε». Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φραστική «γκάφα» του Μπάιντεν.

«Κατάφερε» όμως να πανικοβάλει την αγορά πετρελαίου και οι τιμές του μαύρου χρυσού έφτασαν κοντά στα 80 δολάρια το βαρέλι. Βυθίζοντας στην απόγνωση την παγκόσμια οικονομία αλλά και τις κεντρικές τράπεζες που αγωνίζονται να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό στο 2%.

Αντίθετα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. «Χτυπήστε πρώτα τα πυρηνικά και ανησυχήστε για τα υπόλοιπα αργότερα», είπε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βόρεια Καρολίνα. « Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε, είναι τα πυρηνικά όπλα» του Ιράν συνέχισε ο Τραμπ.

Οσο για το Ισραήλ; Οι ένοπλες δυνάμεις του εκμεταλλεύονται το κενό και την αβεβαιότητα που υπάρχει στις ΗΠΑ ενα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές, για να εξαπολύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις.

Οι προεδρικές εκλογές έχουν γίνει μια ταινία δράσης και αγωνίας στην οποία η ίντριγκα για το αποτέλεσμα παραμένει εντελώς ζωντανή, μετά από πολλές απροσδόκητες ανατροπές σεναρίου. Τουλάχιστον, μέχρι να υπάρξει ο επόμενος πρόεδρος στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο για την Ουάσιγκτον να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, θέτοντας τουλάχιστον, όρια στις ισραηλινές ενέργειες.

Οι Ισραηλινοί θέλουν να ανοίξουν όλα τα μέτωπα, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με τις εκλογές και δεν μπορούν να ασκήσουν πίεση. Άλλωστε αυτό που φαίνεται τελικά, είναι ότι ο Μπάιντεν εκλιπαρεί τον Νετανιάχου να συγκρατηθεί.

Το Ισραήλ πιστεύει πώς έχει την ευκαιρία να εξαλείψει τη Χεζμπολάχ και να αλλάξει τη γεωπολιτική δομή της περιοχής, αποδυναμώνοντας την Τεχεράνη. Ο Νετανιάχου ποντάρει άλλωστε στην εκλογή του Τραμπ για να έχει λευκή επιταγή στην εφαρμογή των σχεδίων του για την αλλαγή του χάρτη στη Μέση Ανατολή.

Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου θα υπογράφει πανηγυρικά με Άραβες και Ισραηλινούς ηγέτες κάποια ειρηνευτική συμφωνία ,όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την ιδέα της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε από τον Τζόρτζ Μπους και τα «νεοσυντηρητικά» γεράκια του και τελικά συνετρίβη στις ερήμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ.Μόνο που τώρα θα είναι το Ισραήλ που θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», αντί για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Τραμπ ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα: μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου μπορούσε να την υπογράψει πανηγυρικά με Άραβες και Παλαιστίνιους ηγέτες, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Και μετά, το Νόμπελ Ειρήνης, ένα βραβείο για το οποίο είχε τις υπηρεσίες ενός γκρίζου ακροδεξιού Νορβηγού βουλευτή…

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή