Ακολουθήστε μας

Ισραήλ

Τα κιμπούτς πεθαίνουν στο Ισραήλ

Δημοσιεύτηκε

στις

ΜΕ ΑΒΕΒΑΙΟ μέλλον κλείνουν εφέτος 100 χρόνια τα κιμπούτς, οι ισραηλινές κολεκτίβες που αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του κράτους του Ισραήλ. Ξεκίνησαν σαν ουτοπικές κοινότητες, οργανωμένες σε σοσιαλιστικά και δημοκρατικά πρότυπα, για να προωθήσουν την ιδεολογία του σιωνισμού. Τα μέλη τους, αν και διανοούμενοι, καλλιεργούσαν την άγονη γη για να «την αναστήσουν», ώσπου τους ξεπέρασε η εποχή. Και αναγκάστηκαν να ιδιωτικοποιηθούν. Σήμερα πολλοί τα επικρίνουν επειδή έχουν απομακρυνθεί υπερβολικά από την ιδεολογία των πρώτων κιμπούτς. Για να μπορέσουν να επιζήσουν άλλα 100 χρόνια πρέπει να μεταλλαχθούν σε κάτι τελείως διαφορετικό, που δεν θα μπορεί πλέον να αποκαλείται κιμπούτς.

«Πήγα σε κιμπούτς σε ηλικία 18 ετών, τη δεκαετία του ΄60, με σκοπό να μάθω την εβραϊκή γλώσσα και να γνωρίσω την κοινοβιακή ζωή» λέει στο «Βήμα» η ιστορικός Ρένα Μόλχο . «Ολοι απευθύνονταν ο ένας στον άλλον στον ενικό,με το μικρό τους όνομα,όποια ηλικία και αν είχαν,και αποκαλούνταν “χαβέρ” που σημαίνει “σύντροφος”- εξ ου και η χάβρα”. Κάθε σύντροφος εργαζόταν οκτώ ώρες κάνοντας εκ περιτροπής όλες τις εργασίες.Τα πάντα ήταν δωρεάν.Τα αυτοκίνητα ανήκαν σε όλα τα μέλη, δεν υπήρχε η έννοια της ιδιοκτησίας.Τι γινόταν αν κάποιος ήθελε να πάει σε μια συναυλία στο Τελ Αβίβ; Εδινε την ημερομηνία της παράστασης και το κιμπούτς φρόντιζε να του εξασφαλίσει εισιτήριο.Παράλληλα γραφόταν σε μια λίστα για να πάρει σειρά προτεραιότητας ώστε να χρησιμοποιήσει ένα αυτοκίνητο για τη μετάβασή του. Καθένας ήξερε τι δικαιούταν τον μήνα».

Τα παιδιά κοιμούνταν σε κοιτώνες με παιδαγωγούς και επισκέπτονταν τους γονείς τους λίγες ώρες το απόγευμα. Η πρακτική αυτή που διήρκεσε ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 επικρίθηκε έντονα αργότερα Ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄70, τα παιδιά ζούσαν χωριστά από τους γονείς τους. Κοιμούνταν σε κοιτώνες με παιδαγωγούς και επισκέπτονταν τους γονείς τους λίγες ώρες το απόγευμα, προκειμένου αυτοί να είναι απερίσπαστοι να οικοδομήσουν το σοσιαλιστικό ιδεώδες- πρακτική που επικρίθηκε έντονα αργότερα. «Οι περισσότεροι άνθρωποι που μεγάλωσαν με αυτό τον τρόπο λένε ότι στερήθηκαν την παιδική τους ηλικία,τραυματίστηκαν. Κάθε βράδυ πήγαιναν να κοιμηθούν με έναν φύλακα,μπορούσαν να κλαίνε επί ώρες μόνα τους, χωρίς να έρθει κανείς να τα παρηγορήσει» μας λέει τηλεφωνικά η ισραηλινή δημοσιογράφος Αβιράμα Γκολάν.

Τόσο τα κιμπούτς όσο και το ίδιο, το Ισραήλ «τα έφτιαξαν πρώην διανοούμενοι με αριστερή ιδεολογία» συνεχίζει η Μόλχο. Στην αρχή όμως ήταν όλοι αγρότες. Στη συνέχεια αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στις εξελίξεις και να ανοίγουν εργοστάσια, σχολεία και άλλες υπηρεσίες- πάντα συλλογικά. «Η ευημερία του Ισραήλ συνετέλεσε στην παρακμή τους» προσθέτει, εκφράζοντας σοβαρές αμφιβολίες για το ότι έχουν μέλλον στην αυθεντική μορφή τους.

Απαντώντας στις ανάγκες της εποχής, τα κιμπούτς ιδιωτικοποιήθηκαν. Το ταμείο συνεχίζει να είναι κοινό- ακόμη και όσα μέλη εργάζονται εκτός κιμπούτς παραδίδουν τον μισθό τους- όμως οι υπηρεσίες που παρέχονταν δωρεάν, όπως τα γεύματα στην κοινή τραπεζαρία, σήμερα προσφέρονται αντί αντιτίμου.

«Σε ηλικία 12 ετώνοι γονείς μου με έστειλαν από την Ελλάδα σε κιμπούτς για να πάω σχολείο. Εμεινα εκεί από το 1959 ως το 1966» μας λέει ο δημοσιογράφος Ζαν Κοέν. «Εμείς οι μαθητές δουλεύαμε 4,5 ώρες κάθε πρωί για να μάθουμε μια τέχνη αγροτικές εργασίες, ξυλουργική…και από τις 13.45 ως τις 18.00 κάναμε τα μαθήματα του σχολείου.Σήμερα υπάρχουν ελάχιστα κιμπούτς που ακολουθούν αυτό το πρότυπο». Το κιμπούτς στο οποίο έζησε απείχε τότε 50 μέτρα από τα ιορδανικά σύνορα, ενώ σήμερα πέφτει στο κέντρο της Ιερουσαλήμ. Εχει πουλήσει τις αγροτικές εκτάσεις του για να φτιαχτούν πολυκατοικίες και λειτουργεί πλέον ως ξενώνας. «Σήμερα δεν θα έστελνα το παιδί μου σε κιμπούτς» αναφέρει.

Από τους 12 στους 120.000

Πισίνες και άλλες ανέσεις στα εύπορα ιδιωτικοποιημένα κιμπούτς Το πρώτο κιμπούτς, ονόματι Ντεγκάνια, ιδρύθηκε το 1910 από 12 εβραίους (10 άνδρες και δύο γυναίκες) που έφυγαν από τη Ρωσία για να γλιτώσουν το πογκρόμ. Η οθωμανική Παλαιστίνη είχε αφιλόξενο περιβάλλον: η Γαλιλαία ήταν ελώδης, οι λόφοι της Ιουδαίας βραχώδεις και ο Νότος της χώρας καλυπτόταν από την έρημο Νεγκέβ.

Οι εβραίοι αγόραζαν φθηνά την άγονη γη την οποία αποκαλούσαν «πεθαμένη» και είχαν όνειρό τους να την αναστήσουν αποξηραίνοντας τα έλη και φυτεύοντάς τη. Ο τύφος και η χολέρα θέριζαν, οι βεδουίνοι έκαναν επιδρομές- το λογικό ήταν να ζουν συλλογικά για να επιζήσουν.

Μετά τον Α Δ Παγκόσμιο Πόλεμο και την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η έλευση των Βρετανών στην περιοχή ευνόησε τους εβραίους, διότι χαλάρωσαν τους περιορισμούς στην αγορά παλαιστινιακής γης. Τα κιμπούτς πολλαπλασιάστηκαν και μεγάλωσαν. Το Εΐν Χαρόντ, που ιδρύθηκε μόλις 10 χρόνια μετά το Ντεγκάνια, ξεκίνησε με 215 μέλη. Τα κιμπούτς έπαιξαν ρόλο στον καθορισμό των συνόρων του κράτους του Ισραήλ, που ιδρύθηκε το 1948, και συνέβαλαν κατά πολύ στις τάξεις των ειδικών μονάδων του στρατού.

Στη δεκαετία του ΄80, κατά την οικονομική κρίση του Ισραήλ, κόντεψαν να καταρρεύσουν οικονομικά. Για δύο δεκαετίες παράπαιαν. Η έμφαση μετατοπίστηκε από το συλλογικό στο ατομικό. Ωσπου την τελευταία δεκαετία άρχισαν να μετατρέπονται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, να ανοίγουν εργοστάσια και να προσφέρουν υπηρεσίες επί πληρωμή. Σήμερα υπάρχουν 273 κιμπούτς (τα 16 θρησκευτικά) όπου ζουν 120.000 άτομα (το 1,6% του ισραηλινού πληθυσμού) και συμβάλλουν κατά 10% στην ισραηλινή οικονομία. Το 2007 καταγράφηκε πρώτη φορά σε μια εικοσαετία άνοδος στον συνολικό αριθμό των μελών.

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ «ΤΖΑΜΠΑ» ΕΣΒΗΣΕ

* Από το 1910ως τα τέλη του 20ού αιώνατα μέλη εργάζονταν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και ελάμβαναν ανάλογα με τις ανάγκες τους. * Είχαν όλοι τον ίδιο μισθό.Το φαγητό, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα τσιγάρα, τα προφυλακτικά, τα κλιματιστικά, οι τηλεοράσεις μοιράζονταν δωρεάν. * Στη δεκαετία του ΄60τα κιμπούτς ευημερούσαν και τότε απέκτησαν τις περισσότερες πισίνες. Για τα παιδιά προσφέρονταν από πάνες ως μαθήματα πιάνου.

* Σήμερα υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις απολαβές: το 69% κερδίζει κάτω από 1.450 ευρώκαι το 11% πάνω από 2.500 ευρώτον μήνα.

* Η στέγαση και η Παιδεία παραμένουν συλλογική ευθύνη. Τα συνολικά έσοδα των 273 κιμπούτς φθάνουν τα 6,6 δισ.ευρώ.

* Και τότε και σήμερα,όσοι εργάζονται εκτός κιμπούτς παραδίδουν στην ομάδα τον μισθό τους.Πληρώνουν για το φαγητό και άλλες υπηρεσίες.

ΑΒΙΡΑΜΑ ΓΚΟΛΑΝ: «Δεν ξέραμε τι θα πει εγώ»

«Στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60τα μέλη των κιμπούτς έκαναν αγροτικές δουλειές,αποτελούσαν όμως την αφρόκρεμα της ισραηλινής κοινωνίας» λέει η Αβιράμα Γκολάν , δημοσιογράφος της «Χααρέτζ» και συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Τα κοράκια», το οποίο αναφέρεται σε μια γυναίκα μεγαλωμένη σε κιμπούτς. Η ίδια περνούσε τα καλοκαίρια στα κιμπούτς που ίδρυσαν οι θείοι της. «Εκείνη την εποχήθεωρούσαν την οικογένεια “μπουρζουά”,γι΄ αυτό χώριζαν τα παιδιά από τους γονείς.Τα ξαδέλφια μου δεν μπορούσαν καν να προφέρουν τη λέξη “εγώ”- “Τι θες για πρωινό; ” “Θέλουμε αβγά”. Τα πάντα ήταν συλλογικά. Είχαν μια παιδική ηλικία απαλλαγμένη από τις οικογενειακές πιέσεις,ζούσαν όμως σε ένα πολύ αυστηρό και απαιτητικό σύστημα.

Η μεγάλη αλλαγή επήλθε στο τέλος της δεκαετίας του ΄70,όταν το δεξιό Λικούντ κέρδισε έδαφος έναντι των Εργατικών. Τότε εκφράστηκε όλη η οργή των νεοφερμένων μεταναστών που θεωρούσαν ότι τα μέλη των κιμπούτς τούς αντιμετώπιζαν με σνομπισμό- και είναι αλήθεια:πολλοί εργάζονταν στα κιμπούτς αλλά δεν τους επιτρεπόταν η είσοδος στην τραπεζαρία.Επωφελήθηκε ο ηγέτης της Δεξιάς Μεναχέμ Μπεγκίν, ο οποίος τους απηύθυνε την περίφημη φράση που έχει μείνει ως σήμερα:“Εσείς υποφέρετε μια ζωή,ενώ οι πλούσιοι των κιμπούτς απολαμβάνουν τις πισίνες τους”».

Η Γκολάν θεωρεί ότι η ιδιωτικοποίηση των κιμπούτς ισοδυναμεί με κατάρρευση της ιδεολογίας τους και έχει μια πολύ σκληρή διάσταση: «Ανθρωποι ηλικιωμένοι βρέθηκαν σε πολύ άσχημη θέση όταν έπρεπε να πληρώνουν τα γεύματα στο κιμπούτς όπου έτρωγαν δωρεάν μια ζωή. Τα υπόλοιπα μέλη έλεγαν:“Ας τους ζήσουν τα παιδιά τους, γιατί πρέπει να τους πληρώνουμε εμείς;”. Θεωρεί επίσης ότι τα κιμπούτς «βγάζουν συχνά προς τα έξω τη χειρότερη πλευρά των ανθρώπων:φθόνο, κουτσομπολιό…

Στις μικρές κοινωνίες μπορούν να γίνουν πολλά καλά, αλλά και πολλά κακά».

ΧΑΓΚΑΪ ΑΛΟΝ: ο αμετανόητος της ιδιωτικοποίησης

«Ο παππούς μου ίδρυσε ένα από τα πρώτα κιμπούτς τη δεκαετία του ΄30» λέει ο Χαγκάι Αλόν, γέννημα θρέμμα κιμπούτς. Επικεφαλής εταιρείας που παρέχει οικονομικές συμβουλές στα κιμπούτς, ανήκει στην τελευταία γενιά που μεγάλωσε χωριστά από τους γονείς. «Κοιμόμουν μαζί με τα άλλα παιδιά» λέει. «Λάβαμε εξαιρετική κοινωνική και πολιτιστική παιδεία και μάθαμε στην ομαδικότητα». Σήμερα, πατέρας δύο μικρών παιδιών, στο κιμπούτς που έχει ιδρύσει στη Γαλιλαία συνδυάζει οικογενειακή ζωή και κοινωνική εκπαίδευση για τα ανήλικα. Από το κιμπούτς του παππού του αποχώρησε επειδή επιθυμούσε «προσαρμογή στον 21ο αιώνα.Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν τα κιμπούτς, αλλά πώς θα διατηρήσουμε την αλληλεγγύη.Στις δεκαετίες του ΄40 και του ΄50 ήταν λογικό όλα τα χρήματα να τα διαχειρίζεται το κιμπούτς. Αν πραγματοποιήσουμε αλλαγές χωρίς να πλήξουμε την αλληλεγγύη, τα κιμπούτς έχουν λαμπρό μέλλον.Ο πυρήνας της ιδεολογίας θα παραμείνει, αλλά η οργάνωση θα προσαρμοστεί στις σημερινές ανάγκες.

Οργωμα σε κιμπούτς. Η γη που απέκτησαν οι πρώτες κοινότητες ήταν άγονη Μπορούμε να δημιουργήσουμε σύγχρονα κιμπούτς, ελκυστικά για τους νέους, που παρέχουν μεγάλο βαθμό ελευθερίας.Οσοι επιλέγουν να ζήσουν σε κιμπούτς σήμερα είναι εκείνοι που αναζητούν έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής ο οποίος δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από τα χρήματα.

Το 25%-30% των μελών εργάζονται εκτός κιμπούτς και παραδίδουν τον μισθό τους σε αυτό» . Τι γίνεται όμως αν θέλουν να πάνε ένα ταξίδι ή να αγοράσουν κάτι για τον εαυτό τους; «Μέρος του προϋπολογισμού διοχετεύεται στις οικογένειες για να αποφασίσουν πώς θα το ξοδέψουν. Το κιμπούτς χειρίζεται την Παιδεία και τον πολιτισμό, αλλά τελευταίως η τάση είναι όλο και περισσότερα χρήματα να κατευθύνονται προς τα μέλη».

ΧΟΝΕΪΝΤΑ ΓΚΑΝΙΜ: «Είναι ιμπεριαλισμός»

(Παλαιστίνια)

«Για τους Παλαιστινίουςτα κιμπούτς συνδέονται με τα ιστορικά και εθνικά ζητήματα» λέει η δρ Χονέιντα Γκάνιμ , ερευνήτρια του Κέντρου Μαντάρ για Ισραηλινές Μελέτες στη Ραμάλα. «Πολλά κιμπούτς ιδρύθηκαν σε παλαιστινιακή γη την οποία κατέσχεσαν παρανόμως. Αυτό αντικατοπτρίζει τις πραγματικές κοινωνικές και ανθρωπιστικές αξίες τους.Εμπεριέχουν μια αντίφαση και δείχνουν το κυνικό πρόσωπο του σιωνισμού:από τη μια πλευρά υμνούν τις ανθρωπιστικές, σοσιαλιστικές και κοινοτικές αξίες,αλλά από την άλληκαταπατούν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.

Γι΄ αυτό, για εμάς τους Παλαιστινίους τα κιμπούτς συχνά παραπέμπουν στην καταστροφή μας.

Τα κιμπούτς,ως πιονιέροι της σιωνιστικής ιδεολογίας,βοήθησαν στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.Πριν από το 1938έκαναν την ίδια δουλειά που κάνουν σήμερα οι ισραηλινοί οικισμοί στη Δυτική Οχθη- άλλωστε οι έποικοι λέ νε ότι πραγματοποιούν το όνειρο του σιωνισμού.Το τίμημα και στις δύο περιπτώσεις είναι η εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη γη τους.

Η αλήθεια είναι ότι ανάμεσα στα μέλη των κιμπούτς υπάρχει μεγαλύτερη αποδοχή του δικαιώματος των Παλαιστινίων να αποκτήσουν κράτος αλλά,αν κοιτάξουμε τη συνολικότερη εικόνα,τα κιμπούτς αποτέλεσαν τη βάση της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ στη γη των Παλαιστινίων. Ο σοσιαλισμός και η ζωή στην κοινότητα συνθέτουν μια όμορφη εικόνα,όμως πόσους Παλαιστινίους εκδίωξαν;».

Στην παρατήρηση ότι πολλά κιμπούτς του πρώτου μισού του 20ού αιώνα αγόρασαν τη γη τους από Παλαιστίνιους, η Γκάνιμ απαντά: «Αυτό είναι ένα από τα χειρότερα δημαγωγικά επιχειρήματα: μόνο το 2% της παλαιστινιακής γης αγοράστηκε, το υπόλοιπο 98% υφαρπάχθηκε» .

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

To Al Jazeera αποκαλύπτει στοιχεία Ισραηλινών στρατιωτών

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Tο Al Jazeera, το ειδησεογραφικό πρακτορείο του Κατάρ αποκαλύπτει τα πλήρη στοιχεία στρατιωτών των μονάδων τους, που πολεμούν στην Γάζα ενώ προβάλλονται βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στους λογαριασμούς των συγκεκριμένων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Αρκετοί από τους ομιλητές ισχυρίζονται ότι οι IDF επιτίθενται συστηματικά σε δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Bill Van Esveld του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυρίστηκε ότι αφού έδωσε στον Ισραηλινό στρατό συντεταγμένες ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα χτυπήσουν τους εργαζόμενους , τελικά πραγματοποιήθηκε επίθεση στο ακριβές σημείο που υποτίθεται προστατευόταν.

Στο ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει καμία δήλωση του Ισραηλινού Στρατού, αναφέρει η Jerusalem Post, ενώ δεν ασκείται καμία κριτική στη Χαμάς.

Υπενθυμίζεται ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ ψήφισε ομόφωνα τον τερματισμό των επιχειρήσεων του Al Jazeera στην χώρα τον Μάιο. Τώρα η απαγόρευση παρατάθηκε τον Ιούλιο έως τις 30 Νοεμβρίου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Μιχάλης Ψύλος στη Ναυτεμπορική: Επικίνδυνο το αμερικανικό κενό

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις

 

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr

Ο πρόεδρος Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά στη συνέντευξη Τύπου του Λευκού Οίκου για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Για να διορθώσει μια «γκάφα» που είχε κάνει νωρίτερα, εκτοξεύοντας τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. «Αν ήμουν στη θέση τους, θα σκεφτόμουν άλλες εναλλακτικές από το να χτυπήσω πετρελαιοπηγές», είπε χαρακτηριστικά.

Νωρίτερα πάντως, αυτή την εβδομάδα, ο Μπάιντεν, ενώ είχε ταχθεί κατά μιας επιδρομής στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης, είπε ότι «συζητάμε» την ιδέα μιας ισραηλινής επίθεσης σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Μια δήλωση που έκανε ο Μπάιντεν την ώρα που έμπαινε στο προεδρικό ελικόπτερο και από τον θόρυβο της έλικας ίσως να μην άκουσε καλά την ερώτηση των δημοσιογράφων. Ουδείς λοιπόν ήταν σίγουρος αν το εννοούσε ο Αμερικανός πρόεδρος ότι «συζητά» με το Ισραήλ το ενδεχόμενο μιας επίθεσης στο ιρανικό πετρέλαιο ή αν του «ξέφυγε». Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φραστική «γκάφα» του Μπάιντεν.

«Κατάφερε» όμως να πανικοβάλει την αγορά πετρελαίου και οι τιμές του μαύρου χρυσού έφτασαν κοντά στα 80 δολάρια το βαρέλι. Βυθίζοντας στην απόγνωση την παγκόσμια οικονομία αλλά και τις κεντρικές τράπεζες που αγωνίζονται να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό στο 2%.

Αντίθετα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. «Χτυπήστε πρώτα τα πυρηνικά και ανησυχήστε για τα υπόλοιπα αργότερα», είπε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βόρεια Καρολίνα. « Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε, είναι τα πυρηνικά όπλα» του Ιράν συνέχισε ο Τραμπ.

Οσο για το Ισραήλ; Οι ένοπλες δυνάμεις του εκμεταλλεύονται το κενό και την αβεβαιότητα που υπάρχει στις ΗΠΑ ενα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές, για να εξαπολύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις.

Οι προεδρικές εκλογές έχουν γίνει μια ταινία δράσης και αγωνίας στην οποία η ίντριγκα για το αποτέλεσμα παραμένει εντελώς ζωντανή, μετά από πολλές απροσδόκητες ανατροπές σεναρίου. Τουλάχιστον, μέχρι να υπάρξει ο επόμενος πρόεδρος στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο για την Ουάσιγκτον να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, θέτοντας τουλάχιστον, όρια στις ισραηλινές ενέργειες.

Οι Ισραηλινοί θέλουν να ανοίξουν όλα τα μέτωπα, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με τις εκλογές και δεν μπορούν να ασκήσουν πίεση. Άλλωστε αυτό που φαίνεται τελικά, είναι ότι ο Μπάιντεν εκλιπαρεί τον Νετανιάχου να συγκρατηθεί.

Το Ισραήλ πιστεύει πώς έχει την ευκαιρία να εξαλείψει τη Χεζμπολάχ και να αλλάξει τη γεωπολιτική δομή της περιοχής, αποδυναμώνοντας την Τεχεράνη. Ο Νετανιάχου ποντάρει άλλωστε στην εκλογή του Τραμπ για να έχει λευκή επιταγή στην εφαρμογή των σχεδίων του για την αλλαγή του χάρτη στη Μέση Ανατολή.

Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου θα υπογράφει πανηγυρικά με Άραβες και Ισραηλινούς ηγέτες κάποια ειρηνευτική συμφωνία ,όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την ιδέα της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε από τον Τζόρτζ Μπους και τα «νεοσυντηρητικά» γεράκια του και τελικά συνετρίβη στις ερήμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ.Μόνο που τώρα θα είναι το Ισραήλ που θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», αντί για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Τραμπ ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα: μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου μπορούσε να την υπογράψει πανηγυρικά με Άραβες και Παλαιστίνιους ηγέτες, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Και μετά, το Νόμπελ Ειρήνης, ένα βραβείο για το οποίο είχε τις υπηρεσίες ενός γκρίζου ακροδεξιού Νορβηγού βουλευτή…

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή