Ιράν
Is Turkey an Iran-lover and Israel-hater?
MUSTAFA AKYOL
In the past century, Turkey was globally famous for its tasty delights and steamy baths. In the recent years, though, it has become also famed for its growing political role in the world.
This status that makes many Turks proud, but it also raises a lot of criticism and concern. Unfortunately, it even provokes a new trend of Turkey-bashing in the West, and especially in the United States. In his recent column, which presented a quite fair and sensible evaluation of Turkish foreign policy, Roger Cohen of the New York Times was pointing out to that problem. In the U.S. Congress, Cohen noted, now there is even a “Turkey-equals-Iran-lover-and-Israel-hater surge.”
Erdoğan and watermelons
Too bad. Because Ankara’s new trajectory is really based on national interest, defined largely as economic interest, than anything else. Besides, the ideological topping on that rational policy is more complex, and certainly less crude, than a love affair with Iran and a hate affair with Israel.
Let me try to elaborate. The new trajectory I am speaking about is, of course, the one led by the Justice and Development Party, or AKP. People have different ideas about the nature of the “silent revolution” that the AKP realized, but many could agree that market-based economic growth is at its core. In other words, unlike Ayatollah Khomeini, who said that his revolution was “not about the price of watermelons,” Turkish Prime Minister Tayyip Erdoğan speaks about prices, investment figures and trade volumes all the time. No wonder both his Islamist and leftist opponents at home blame him for “selling the country to global capitalism.”
As for “Islamism,” the AKP’s record is limited to a few modest efforts to soften Turkey’s ultra-intolerant secularism, such as trying to allow university students wear a headscarf if they wanted to. Add to that a willingness to preserve “family values,” with measures such as a tighter control of obscenity on Turkish TVs.
When you combine these elements — capitalism, promotion of religious freedom and cultural conservatism — AKP actually looks quite similar to the conservatives in the United States. Why then, most of those conservatives, and especially the neo-conservatives, have become so alarmed about it?
The answer lies in AKP’s foreign policy, and particularly the deterioration of Turkish-Israeli relations. Hence came the image that Turkey is now an “Israel-hater.”
But wait a minute. Erdoğan is in power since 2002, but his rift with Israel came only in late 2008, when Israel attacked the Gaza strip, leading to the deaths of hundreds of civilians, and infuriating a great majority of the Turkish society. Before that Erdoğan had tried to advance ties with the Jewish State for years. He repeatedly denounced anti-Semitism in many occasions and visited Tel Aviv in 2005. In 2007, he arranged for Shimon Peres to become the first Israeli president to address the Turkish parliament, and initiated indirect talks between Israel and Syria.
In other words, Erdoğan is not ideologically anti-Israel. But like most Turks who vote for him, he has a deep emotional connection with the Palestinians, and reacts strongly in their favor, sometimes to the level of overlooking the terrorist acts and war crimes on their side. (Not too unlike some American neo-conservatives who have a similar emotional connection to Israel and who similarly overlook her war crimes.)
A niche to fill
As for Iran, it is obvious that the Erdoğan government is less alarmed than Washington or Tel Aviv by Tehran’s nuclear program. But to be less alarmed is not to be supportive. Quite the contrary, Turkish policy makers have repeatedly said that they do not want to see a nuclear-armed Iran, which will be a source of concern for Turkey as well. Hence they engaged in the diplomatic effort which brought the Iran-Turkey-Brazil nuclear swap deal of last May — an achievement that the U.S., unwisely in my view, dismissed.
Besides Turkey’s national interests as Iran’s neighbor, and trading partner, one key difference between Ankara and the Washington-Tel Aviv axis seems to be their different gut feelings about the mindset of the Iranian regime. The view that the latter is a totally irrational and a suicidal regime hell-bent on destroying Israel, at the expense of destroying itself as well, does not look realistic to AKP leadership. As Sunnis, they cannot sympathize with the guardianship of the Shiite jurists; but as fellow Muslims, they can understand that collective suicide is really not an Islamic ideal.
Finally, what the hawks in the West should see, I believe, is that the very things that have made them nervous about Turkey have made the country quite popular in the streets of the Middle East. And this is good news, for that Turkey, at the end of the day, is a moderate country which supports a two-state solution in the holy land, promotes peace and stability in the region, and presents a synthesis of Islam and modernity.
It should be telling that the troubled region has long been divided between popular radicals and unpopular moderates. None of these camps presented a way out. But with the niche that she is filling now, Turkey can.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
ΗΠΑ
Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;
Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.
Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.
Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.
2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.
Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.
3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;
4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.
5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.
6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.
7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ
8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.
Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.
Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.
Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.
Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.
Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].
Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.
Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.
Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.
Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.
Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.
Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.
Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.
Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ιράν
To Al Jazeera αποκαλύπτει στοιχεία Ισραηλινών στρατιωτών
Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.
Tο Al Jazeera, το ειδησεογραφικό πρακτορείο του Κατάρ αποκαλύπτει τα πλήρη στοιχεία στρατιωτών των μονάδων τους, που πολεμούν στην Γάζα ενώ προβάλλονται βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στους λογαριασμούς των συγκεκριμένων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.
Αρκετοί από τους ομιλητές ισχυρίζονται ότι οι IDF επιτίθενται συστηματικά σε δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Bill Van Esveld του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυρίστηκε ότι αφού έδωσε στον Ισραηλινό στρατό συντεταγμένες ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα χτυπήσουν τους εργαζόμενους , τελικά πραγματοποιήθηκε επίθεση στο ακριβές σημείο που υποτίθεται προστατευόταν.
Στο ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει καμία δήλωση του Ισραηλινού Στρατού, αναφέρει η Jerusalem Post, ενώ δεν ασκείται καμία κριτική στη Χαμάς.
Υπενθυμίζεται ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ ψήφισε ομόφωνα τον τερματισμό των επιχειρήσεων του Al Jazeera στην χώρα τον Μάιο. Τώρα η απαγόρευση παρατάθηκε τον Ιούλιο έως τις 30 Νοεμβρίου.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ιράν
Μιχάλης Ψύλος στη Ναυτεμπορική: Επικίνδυνο το αμερικανικό κενό
Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου
Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις
Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου
Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr
Ο πρόεδρος Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά στη συνέντευξη Τύπου του Λευκού Οίκου για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Για να διορθώσει μια «γκάφα» που είχε κάνει νωρίτερα, εκτοξεύοντας τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.
Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. «Αν ήμουν στη θέση τους, θα σκεφτόμουν άλλες εναλλακτικές από το να χτυπήσω πετρελαιοπηγές», είπε χαρακτηριστικά.
Νωρίτερα πάντως, αυτή την εβδομάδα, ο Μπάιντεν, ενώ είχε ταχθεί κατά μιας επιδρομής στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης, είπε ότι «συζητάμε» την ιδέα μιας ισραηλινής επίθεσης σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Μια δήλωση που έκανε ο Μπάιντεν την ώρα που έμπαινε στο προεδρικό ελικόπτερο και από τον θόρυβο της έλικας ίσως να μην άκουσε καλά την ερώτηση των δημοσιογράφων. Ουδείς λοιπόν ήταν σίγουρος αν το εννοούσε ο Αμερικανός πρόεδρος ότι «συζητά» με το Ισραήλ το ενδεχόμενο μιας επίθεσης στο ιρανικό πετρέλαιο ή αν του «ξέφυγε». Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φραστική «γκάφα» του Μπάιντεν.
«Κατάφερε» όμως να πανικοβάλει την αγορά πετρελαίου και οι τιμές του μαύρου χρυσού έφτασαν κοντά στα 80 δολάρια το βαρέλι. Βυθίζοντας στην απόγνωση την παγκόσμια οικονομία αλλά και τις κεντρικές τράπεζες που αγωνίζονται να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό στο 2%.
Αντίθετα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. «Χτυπήστε πρώτα τα πυρηνικά και ανησυχήστε για τα υπόλοιπα αργότερα», είπε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βόρεια Καρολίνα. « Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε, είναι τα πυρηνικά όπλα» του Ιράν συνέχισε ο Τραμπ.
Οσο για το Ισραήλ; Οι ένοπλες δυνάμεις του εκμεταλλεύονται το κενό και την αβεβαιότητα που υπάρχει στις ΗΠΑ ενα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές, για να εξαπολύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις.
Οι προεδρικές εκλογές έχουν γίνει μια ταινία δράσης και αγωνίας στην οποία η ίντριγκα για το αποτέλεσμα παραμένει εντελώς ζωντανή, μετά από πολλές απροσδόκητες ανατροπές σεναρίου. Τουλάχιστον, μέχρι να υπάρξει ο επόμενος πρόεδρος στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο για την Ουάσιγκτον να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, θέτοντας τουλάχιστον, όρια στις ισραηλινές ενέργειες.
Οι Ισραηλινοί θέλουν να ανοίξουν όλα τα μέτωπα, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με τις εκλογές και δεν μπορούν να ασκήσουν πίεση. Άλλωστε αυτό που φαίνεται τελικά, είναι ότι ο Μπάιντεν εκλιπαρεί τον Νετανιάχου να συγκρατηθεί.
Το Ισραήλ πιστεύει πώς έχει την ευκαιρία να εξαλείψει τη Χεζμπολάχ και να αλλάξει τη γεωπολιτική δομή της περιοχής, αποδυναμώνοντας την Τεχεράνη. Ο Νετανιάχου ποντάρει άλλωστε στην εκλογή του Τραμπ για να έχει λευκή επιταγή στην εφαρμογή των σχεδίων του για την αλλαγή του χάρτη στη Μέση Ανατολή.
Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου θα υπογράφει πανηγυρικά με Άραβες και Ισραηλινούς ηγέτες κάποια ειρηνευτική συμφωνία ,όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την ιδέα της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε από τον Τζόρτζ Μπους και τα «νεοσυντηρητικά» γεράκια του και τελικά συνετρίβη στις ερήμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ.Μόνο που τώρα θα είναι το Ισραήλ που θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», αντί για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Τραμπ ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα: μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου μπορούσε να την υπογράψει πανηγυρικά με Άραβες και Παλαιστίνιους ηγέτες, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Και μετά, το Νόμπελ Ειρήνης, ένα βραβείο για το οποίο είχε τις υπηρεσίες ενός γκρίζου ακροδεξιού Νορβηγού βουλευτή…
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
-
Εξωτερική Πολιτική1 ημέρα πρινΣτο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Ιράν1 ημέρα πρινKίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Αναλύσεις - Γνώμες1 ημέρα πρινQuo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Γενικά θέματα1 ημέρα πρινΜία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Αστυνομία1 ημέρα πρινΑποκάλυψη! Ειδικό λογικό ισραηλινής κατασκευής για μαζική αναγνώριση προσώπων αποκτά η ΕΛ.ΑΣ
-
Video1 ώρα πρινLive: Άλλη μια νύχτα τρόμου στη Βηρυτό! Εν αναμονή ισραηλινής επίθεσης το Ιράν
-
Πολιτισμός1 ημέρα πρινΒαθιά σιωπή! Θλίψη και πένθος – Έφυγε ο σπουδαίος Μίμης Πλέσσας λίγο πριν κλείσει τα 100
-
Video15 ώρες πρινΝετανιάχου σε Μακρόν: Ντροπή σου