ΤΗΣ ΜΙΚΑΕΛΛΑΣ ΛΟΪΖΟΥ

Υπό συζήτηση διπλό βέτο επί των αποφάσεων του κυβερνώντος Υπουργικού Συμβουλίου
Οποιοσδήποτε κι αν προεδρεύει εκ περιτροπής του κράτους, αν δεν εγκρίνουν μιαν απόφαση και τα δύο κρατίδια -με καθεστώς απόλυτης ισότητας- τότε δεν θα μπορεί να εφαρμοστεί. Εγκλωβίζεται στις προτάσεις του ο Πρόεδρος Χριστόφιας.

Στα δύο επιθυμεί να κόψει οριστικά τη διακυβέρνηση του τόπου η τουρκική πλευρά, η οποία επανέφερε την πρόταση για διπλά βέτο των δύο συνιστώντων κρατιδίων. Το κόλπο ολκής αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας από τα δύο συνιστώντα κρατίδια και όχι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αφού τον τελικό λόγο θα έχουν τα κρατίδια, κατ’ αναλογία 50-50, εφαρμόζοντας έτσι καθεστώς πλήρους πολιτικής ισότητας.

Συμπρόεδροι για πάντα
Όπως προκύπτει από τις προτάσεις της τουρκικής πλευράς, που παρουσίασε το MEGA, αν και θεωρητικά οι εκτελεστικές αποφάσεις θα λαμβάνονται από το Υπουργικό Συμβούλιο (σε σύστημα που προσομοιάζει σε Κυβερνώσα Βουλή), επί της ουσίας τα πάντα θα πρέπει να τυγχάνουν της έγκρισης και των δύο κρατιδίων, αφού τόσο ο Πρόεδρος όσο και ο Αντιπρόεδρος -ανεξαρτήτως ποιος εκ των δύο κυβερνά και για ποιο χρονικό διάστημα- θα έχουν δικαίωμα βέτο επί όλων των αποφάσεων.

Αυτό σημαίνει ότι ο Ε/κ Πρόεδρος και ο Τ/κ Αντιπρόεδρος ή το αντίστροφο, θα είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της πενταετίας συμπρόεδροι και δεν φαίνεται ότι δεν κάνει διαφορά το γεγονός πως ο Έρογλου δίδει στην ελληνική πολιτεία τη δυνατότητα να προεδρεύει για τέσσερα χρόνια του κράτους και στην τουρκική για ένα, αφού το κέρδος για τον ίδιο είναι πολλαπλάσιο, με τη ρύθμιση που προτείνει, καθώς έτσι κλειδώνει συγκυριαρχία των κρατιδίων και έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης, με τα βέτο.

Συνεταίροι
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πιο πάνω πρόταση δεν είναι εξωγενής αλλά άμεσα συνυφασμένη με την τουρκική ερμηνεία της βάσης των συνομιλιών. Κι αυτό γιατί οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται τη διζωνική ως συνεταιρισμό δύο κρατιδίων, τα οποία προσφέρουν στην κεντρική κυβέρνηση τις δύο ισοϋψείς πηγές εξουσίας που την συναποτελούν. Από μόνη της αυτή η λογική δημιουργεί τις συνθήκες για συγκυριαρχία. Πρόκειται, συνεπώς, για εφαρμοσμένη μορφή της τουρκικής συλλογιστικής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι Τούρκοι θεωρούν πως διασφαλίζεται η πολιτική ισότητα, αφού καμία από τις δύο πλευρές δεν μπορεί να επιβληθεί στην άλλη, μιας και μοιράζονται την εξουσία εξίσου. Ως εκ τούτου, με τα δύο κρατίδια να έχουν κατοχυρωμένες τις ανεξάρτητες κυριαρχίες τους, είναι εύκολο, σε μεταγενέστερο στάδιο, ο συνεταιρισμός να διαλυθεί και να παραμείνουν οι πολιτείες ως ανεξάρτητες.

Ανάν απ’ την αρχή
Καθίσταται, βεβαίως, σαφές ότι η ρύθμιση που προτείνει η τουρκική πλευρά δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την αντίστοιχη του Προεδρικού Συμβουλίου του Σχεδίου Ανάν. Τότε προβλεπόταν ότι το συμβούλιο θα αποτελείτο από τέσσερις Ε/κ και δύο Τ/κ, οι οποίοι θα εναλλάσσονταν εκ περιτροπής στην προεδρία του. Σήμερα προτείνεται από τον Έρογλου Υπουργικό Συμβούλιο, με οκτώ Ε/κ υπουργούς και τέσσερις Τ/κ υπουργούς και δύο Προέδρους, οι οποίοι θα εναλλάσσονται, μεν, στη θέση του Προέδρου αλλά θα διατηρούν καθ’ όλη τη διάρκεια της πενταετίας το δικαίωμα του βέτο. Δηλαδή, η ισχύς του Ε/κ Προέδρου θα μπορεί να εξουδετερωθεί από το βέτο του Τ/κ Αντιπροέδρου. Συνεπώς, η πρόταση αυτή δεν είναι βελτιωτική του Προεδρικού Συμβουλίου αλλά ακόμη πιο δυσλειτουργική, με δεδομένο ότι θα μπορεί ο εκάστοτε Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος να μπλοκάρει σημαντικές αποφάσεις και να μην αφήνει το κράτος να λειτουργήσει.

Οι δυο λαοί
Αφού, λοιπόν, τώρα και ο Έρογλου συμφωνεί με την πρόταση του Προέδρου Χριστόφια για εκ περιτροπής προεδρία, διανθίζοντάς την με τις τουρκικές αξιώσεις, η διαφωνία περιορίζεται στο ποσοστό της στάθμισης, στη διαδικασία της διασταυρούμενης ψήφου. Αυτή η διαφωνία υφίστατο και κατά τις συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ και το χάσμα δεν φαίνεται να έχει γεφυρωθεί. Η σολομώντεια λύση, κατά τον Τ/κ διαπραγματευτή, είναι κατά την πρώτη πενταετία διακυβέρνησης του νέου πολιτειακού συστήματος, να μην υπάρξει καθόλου στάθμιση κι έπειτα βλέπουμε. Αυτό, βεβαίως, σημαίνει ότι ο ένας εκ των δύο συμπροέδρων που θα μας κυβερνούν, δεν θα έχει εκλεγεί από την πλειοψηφία των πολιτών αλλά από το ποσοστό εκείνο του συνολικού πληθυσμού που αποτελούν οι Τ/κ.

Το πλέον επικίνδυνο σημείο αυτής της πρότασης, όμως, είναι το γεγονός πως, με τον πλέον επίσημο τρόπο, το κάθε κρατίδιο θα ψηφίζει τον δικό του Πρόεδρο, δηλαδή εισερχόμαστε στη λογική των δύο λαών και των δύο κρατών, η οποία αποτελεί πάγια θέση της τουρκικής πλευράς. Από τη στιγμή που το εκλογικό σώμα του ενός κρατιδίου δεν θα έχει κανέναν απολύτως λόγο στο ποιος θα είναι ο Πρόεδρος που θα εκλέγει το άλλο, γίνεται αντιληπτό ότι βαδίζουμε στην επικίνδυνη ατραπό του συνεταιρισμού δύο κρατών με ανεξάρτητους θεσμούς, που συνάπτουν μια συνεργασία, στη λογική της χαλαρής ομοσπονδίας.

Κάποτε ήταν απαράδεκτα…
Η πρόταση αυτή της τουρκικής πλευράς δεν είναι, όμως, καινούρια. Αντιθέτως, συμπεριλαμβανόταν στο πακέτο προτάσεων του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, το οποίο κατατέθηκε -μέσω του Αλεξάντερ Ντάουνερ- τον Ιανουάριο του 2010. Όπως είχε τότε αποκαλύψει η τουρκική εφημερίδα «Ραντικάλ», ο Ταλάτ πρότεινε «στο νέο εταιρικό κράτος, ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος να έχουν δικαίωμα βέτο για τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου». Πρότεινε, επίσης, σειρά συνομοσπονδιακών θέσεων, όπως τα χωριστά FIR, καθώς και την εφαρμογή των τεσσάρων βασικών ελευθεριών σε ό,τι αφορά τους Τούρκους υπηκόους για να εξισορροπηθούν με τους Έλληνες υπηκόους που διαμένουν στην Κύπρο και είναι Ευρωπαίοι πολίτες.

Το πακέτο Ταλάτ είχε τεθεί στο μικροσκόπιο του Άτυπου Συμβουλίου Αρχηγών, λίγες ημέρες αργότερα. Μετά το πέρας της συνεδρίας, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου προέβη σε ανάγνωση ομόφωνου συμπεράσματος, το οποίο περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Υπάρχει κοινή διαπίστωση ότι οι προτάσεις που κατέθεσε η τουρκική πλευρά είναι απαράδεκτες και πόρρω απέχουν από τη συμφωνηθείσα βάση διαπραγμάτευσης. […] Οι προτάσεις αυτές δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν βάση συζήτησης».

Ο ρόλος του Ντάουνερ
Αν και χθες, δημοσίως, ο Ειδικός Σύμβουλος του Γ.Γ. προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, προτάσσοντας την ανάγκη για πολιτική συσκότισης των συνομιλιών, ώστε αυτές να κυλήσουν όσο πιο ομαλά γίνεται, πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ίδιος ο Αλεξάντερ Ντάουνερ είναι η πηγή της διαρροής. Κι αυτό γιατί θεωρεί πως αφήνοντας να διαρρεύσει προς την ε/κ πλευρά ότι ο Έρογλου έχει υποτίθεται υποχωρήσει προς τις δικές της θέσεις, ανοίγει το δρόμο για νέες υποχωρήσεις από την ελληνική πλευρά, αφού είναι η σειρά της να κάνει κίνηση. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, πάντως, εκμεταλλευόμενος την έκκληση Ντάουνερ, αρνήθηκε να προβεί σε οποιαδήποτε δήλωση. Ο Έρογλου, από πλευράς του, ανέφερε ότι δεν μπορεί να υπεισέλθει στις λεπτομέρειες των όσων διημείφθησαν στις εντατικές διαπραγματεύσεις, αλλά θα ενημερώσει τα τ/κ κόμματα για το περιεχόμενό τους την Πέμπτη.

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Το νέο δήθεν επίτευγμα των συνομιλιών είναι η διαρροή ότι η τουρκική πλευρά αποδέχθηκε την εκ περιτροπής Προεδρία. Δηλαδή, οι Τούρκοι αποδέχθηκαν, για όσους έχουν ιστορική γνώση και συνείδηση, τη δική τους πρόταση επί της οποίας προέβαλλαν ενστάσεις, προκειμένου να μελετήσουν καλά πώς θα την αναδιαμορφώσουν και πώς θα την εισηγηθούν, ώστε αφενός να εμφανισθούν ως διαλλακτικοί, αφετέρου δε να δημιουργήσουν μέσω του Προεδρικού Συμβουλίου συνθήκες κατοχύρωσης της πολιτικής και κρατικής ισότητας όπως αυτή θα εκφράζεται μέσω του βέτο.

Εάν αληθεύει η διαρροή, η οποία έγινε από τον κ. Ντάνουερ, οι Τούρκοι αποδέχονται να έχουν ένα στα τέσσερα συνολικά χρόνια την Προεδρία στην εναλλαγή της εξουσίας, πλην όμως παίρνουν την πολιτική και κρατική ισότητα, δηλαδή τη συγκυριαρχία μέσω του βέτο! Γιατί; Διότι είναι γνωστό ότι στην περίπτωση σύνθετων πολιτειακών σχημάτων όπως οι ομοσπονδίες ή οι συνομοσπονδίες ή πολυεθνικά συστήματα περιφερειακής ολοκλήρωσης όπως είναι η ΕΕ, το βέτο συμβολίζει την πολιτική και πολιτειακή ισότητα ακόμη και αυτήν τη χωριστή στην ουσία κυριαρχία.

Στην προσθαφαίρεση, λοιπόν, της φημολογούμενης αποδοχής της εκ περιτροπής Προεδρίας με το δικαίωμα βέτο -ακόμη και αν θεωρηθεί ότι οι Τούρκοι υποχωρούν- είναι πρόδηλο ότι δίδουν το έλασσον για να πάρουν το μείζον! Τη συγκυριαρχία μέσω του Προεδρικού Συμβουλίου, στο πλαίσιο ενός συστήματος Κυβερνώσας Βουλής, όπως επροτείνετο και στο σχέδιο Ανάν. Υπάρχει ακόμη ένα στοιχείο συγκυριαρχίας στην πρόταση Έρογλου. Εισηγείται όπως την πρώτη πενταετία μετά τη λύση δεν εφαρμοστεί η σταθμισμένη ψήφος, αλλά, σύμφωνα με την τουρκική πλευρά, οι δυο Πρόεδροι θα πρέπει να εκλέγονται χωριστά. Γεγονός που παραπέμπει σε «δυο λαούς» αντί σε έναν και σε «δυο κυρίαρχα» στην ουσία «συνιστώντα κράτη». Στην ουσία, η τουρκική πρόταση είναι χειρότερη από εκείνην του Προεδρικού Συμβουλίου στο Σχέδιο Ανάν.

Η όποια διαρροή, έγινε για να δοθεί άλλοθι στα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν στις συνομιλίες και να παρουσιαστούν οι διχοτομικοί σχεδιασμοί ως τουρκικές υποχωρήσεις, ακόμη ως το αντίδωρο στα δώρα Χριστόφια, και ότι τώρα είναι η σειρά των Ελληνοκυπρίων να προσφέρουν νέα δώρα. Με άλλα λόγια, θα ζητήσουν και τα ρέστα. Επειδή, μάλιστα, η Λευκωσία έχει δώσει πολλά στις συνομιλίες, αυτό το οποίο περιμένουν οι Τούρκοι να κατοχυρώσουν μέσω της κατανομής των εξουσιών είναι τη συγκυριαρχία προκειμένου να έχει η λύση τον συνομοσπονδιακό διχοτομικό χαρακτήρα στη βάση των «δυο συνιστώντων κρατών». Και με τον γνωστό θρασύτατο τρόπο να μας παρουσιάσουν ο κ. Ντάνουερ, καθώς και άλλοι φίλοι και εχθροί, τη διχοτόμηση ως επανένωση και την ήττα ως νίκη!
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/406928

ΚΚΔ : Κατάργηση των σχέσεων «μητέρας πατρίδας – θυγατέρας» και την εγκαθίδρυση σχέσεων δύο «κρατών»

Τον τερματισμό των σχέσεων «μητέρας πατρίδας – θυγατέρας» και την εγκαθίδρυση σχέσεων δύο «κρατών», πρότεινε το κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας (ΚΚΔ) στις προτάσεις που υπέβαλλε στον Τούρκο Πρωθυπουργό, Ταγίπ Ερντογάν κατά την πρόσφατη παράνομη επίσκεψη στα κατεχόμενα.

Σε δημοσίευμά της σήμερα η εφημερίδα «Χαβαντίς», επικαλούμενη είδηση της ηλεκτρονικής εφημερίδας «Κίπρις Ποστασί» που εξασφάλισε το πακέτο προτάσεων, γράφει πως πρόκειται για δύο φακέλους – προτάσεις του ΚΚΔ.
Ο πρώτος φάκελος περιείχε τα εννέα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης του κόμματος, τα οποία ανέφεραν μεταξύ άλλων ότι το Κυπριακό βρίσκεται σε αδιέξοδο και πως οι εννέα αυτές προτάσεις μπορούν να το οδηγήσουν σύντομα σε λύση.

Στις προτάσεις αυτές, το ΚΚΔ πρότεινε τη σταδιακή επιστροφή των Βαρωσίων στους ιδιοκτήτες του υπό την επίβλεψη των ΗΕ και στα πλαίσια των αποφάσεων του ΕΔΑΔ, το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών και αεροδρομίων στα πλοία και αεροσκάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, το άνοιγμα του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου για την πραγματοποίηση «διεθνών» πτήσεων, το άνοιγμα του λιμανιού της Αμμοχώστου για τη διεξαγωγή διεθνούς εμπορίου, την εφαρμογή του Κανονισμού για το απευθείας εμπόριο, τη μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί, τη συνεργασία διοικητικών μονάδων μεταξύ Ε/κ και Τ/κ, την κοινή απογραφή πληθυσμού στις δύο κοινότητες υπό την επίβλεψη της ΕΕ και την ενθάρρυνση των εμπορικών και κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Στο δεύτερο φάκελο που δόθηκε στον Ταγίπ Ερντογάν ήταν το «έγγραφο κοινοτικής ύπαρξης», το οποίο αφορά δέκα προτάσεις που έχουν σχέση με τις σχέσεις Τουρκίας – ψευδοκράτους και για την οικονομία. Το ΚΚΔ στις προτάσεις του αναφέρει ότι οι σχέσεις Τουρκίας – ψευδοκράτους δεν πρέπει να είναι σχέσεις «μητέρας πατρίδας – θυγατέρας», αλλά σχέσεις μεταξύ δύο «κρατών».

Προτείνει ακόμη την άμεση τροποποίηση του «συντάγματος» με σκοπό την εκδημοκρατικοποίηση, την επιστροφή της ”κεντρικής τράπεζας”, της ”πολιτικής άμυνας”, της ”αστυνομίας”, της ”πυροσβεστικής” και της ”διοίκησης δυνάμεων ασφαλείας” υπό τ/κ διοίκηση, την άμεση λήψη μέτρων για έλεγχο του πληθυσμού, έλεγχο στις αφίξεις στα κατεχόμενα και απόσυρση του οικονομικού πακέτου από την ψευδοκυβέρνηση.
http://www.onlycy.com/