Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Πολιτικά ορθό, Αριστερά και «Ακροδεξιά»

Δημοσιεύτηκε

στις

Ανθρωπιστικοί πόλεμοι,  δικαίωμα παρέμβασης, «συνωμοτικά ιστολόγια»

γράφει ο Jean Bricmont

Ο ακαδημαϊκός Jean Bricmont καταγγέλλει το γεγονός ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Ευρώπη μειώνουν την συζήτηση των ιδεών σε θέματα εικόνας και περιορίζουν το φάσμα της έκφρασης και της σκέψης σε έναν λόγο «πολιτικά ορθό» που οι ίδιοι έχουν προκαθορίσει. Όπως και οι σοφιστές της αρχαιότητας, οι δυτικοί δημοσιογράφοι δεν ασχολούνται πια με αξίες όπως η ηθική, η δικαιοσύνη ή η ακρίβεια των γεγονότων. Επιλέγουν να υπηρετήσουν ένα στρατιωτικό σύστημα επικοινωνίας και αναπτύσσουν συλλογισμούς των οποίων ο μοναδικός στόχος είναι να πείσουν και όχι να πουν την αλήθεια.

Μια δημοσιογράφος (της οποίας δεν Θα ήθελα να αναφέρω ούτε το όνομα και ούτε την εφημερίδα στην οποία εργάζεται), μου έθεσε ερωτήματα σχετικά με «την υποστήριξη μου στους δικτάτορες» (ειδικά τον Άσαντ), με την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ξένης χώρας, όπως την Συρία, με τους συνδέσμους μου με την ακροδεξιά όσο και με «συνωμοτικά ιστολόγια», καθώς επίσης σχετικά με την ορθολογιστική και προοδευτική «εγγύηση» που θα τους παρείχα.
Ιδού η απάντησή μου:
Αυτές οι ερωτήσεις είναι ενδεικτικές, όχι μόνο επειδή δεν θα ήταν κατάλληλες,  αλλά επειδή βρίσκονται στο επίκεντρο της στρατηγικής της δαιμονοποίησης, σαν η μορφή μέτριας αντίστασης στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό της Γαλλίας. Είναι μέσω αυτού του είδους αμαλγάματος που απαγορεύτηκε στον  φίλο μου Michel Collon να  μιλήσει στο Εργατικό Χρηματιστήριο του  Παρισιού μετά από την εκστρατεία δήθεν αναρχικών.
Πρώτον, από τη στιγμή που μιλάμε για ορθολογισμό, σκεφτείτε τον μεγαλύτερο ορθολογιστή φιλόσοφο του 20ου αιώνα: τον Μπέρτραντ Ράσελ. Τι του συνέβη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τοποθετήθηκε εναντίον του; Κατηγορήθηκε ότι υποστήριζε τον Κάιζερ. Το κόλπο να καταγγείλεις τους αντιπάλους των πολέμων ότι υποστηρίζουν το μέρος με το οποίο πηγαίνουμε για πόλεμο είναι τόσο παλιό όσο και η πολεμική προπαγάνδα. Τις τελευταίες δεκαετίες και εγώ «υποστήριξα» με αυτό τον τρόπο τον Μιλόσεβιτς, τον Σαντάμ Χουσεΐν, τους Ταλιμπάν, τον Καντάφι, τον Άσαντ και ίσως αύριο τον Αχμαντινετζάντ.

Στην πραγματικότητα, δεν υποστηρίζω κανένα καθεστώς, υποστηρίζω μια πολιτική της μη παρέμβασης, δηλαδή όχι μόνο απορρίπτω τους ανθρωπιστικούς πολέμους, αλλά και τις αγορασμένες εκλογές, τις έγχρωμες επαναστάσεις, τα πραξικοπήματα που διοργανώνονται από τη Δύση κλπ. Προτείνω η Δύση να υιοθετήσει την πολιτική του Κινήματος των Αδεσμεύτων, οι οποίοι το 2003 λίγο πριν την εισβολή στο Ιράκ, ήθελαν να «ενισχυθεί η διεθνή συνεργασία για την επίλυση διεθνών προβλημάτων που έχουν ανθρωπιστικό χαρακτήρα με πλήρη σεβασμό του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών» και επανέλαβαν «την απόρριψη του λεγόμενου δικαιώματος της ανθρωπιστικής επέμβασης που δεν έχει καμία θέση στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ή στο διεθνές δίκαιο». Αυτή είναι η σταθερή θέση της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας: της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικανικής Ένωσης. Ό, τι και να πιστεύετε, δεν πρόκειται για ακροδεξιά θέση.

Αφού έγραψα βιβλίο γι ‘αυτό το θέμα (Ανθρωπιστικός ιμπεριαλισμός, εκδόσεις Άντεν, Βρυξέλλες) δεν θα εξηγήσω λεπτομερώς τους συλλογισμούς μου. θα σημειώσω απλά ότι, αν οι Δυτικοί αισθάνονται τόσο ικανοί για την επίλυση των προβλημάτων της Συρίας, γιατί δεν λύνουν πρώτα εκείνα του Ιράκ, του Αφγανιστάν ή της Σομαλίας; 
Θα πρέπει επίσης να παρατηρήσω ότι υπάρχει μια βασική ηθική αρχή που θα πρέπει να εκπληρώνεται, όταν κάποιος παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων χωρών: να δέχεσαι εσύ ο ίδιος τις συνέπειες. Οι Δυτικοί προφανώς πιστεύουν ότι πράττουν το καλό παντού, αλλά τα εκατομμύρια θύματα που προκάλεσαν οι πόλεμοι στην Ινδοκίνα, Νότια Αφρική, Κεντρική Αμερική και τη Μέση Ανατολή βλέπουν χωρίς αμφιβολία τα πράγματα διαφορετικά.
Όσον αφορά τους δεσμούς μου με την ακροδεξιά, υπάρχουν δύο διαφορετικά ζητήματα: τι εννοούμε με τον όρο «δεσμούς»  και τι σημαίνει «άκρα δεξιά»; 
Δεν θα ζητούσα τίποτα καλύτερο από το να διαμαρτυρηθώ μαζί με όλη τη αριστερά ενάντια στην πολιτική της παρέμβασης, όπως νομίζω ότι θα έπρεπε να κάνει. 
Αλλά η δυτική αριστερά πείστηκε εξ ολοκλήρου από τα επιχειρήματα υπέρ της ανθρωπιστικής παρέμβασης, και μάλιστα  πολύ συχνά κριτικάρει τις δυτικές κυβερνήσεις, επειδή δεν παρεμβάλουν ακόμα πιο πολύ. Έτσι, τις λίγες φορές που διαδηλώνω, το κάνω μαζί με όσους συμφωνούν να το πράξουν και αυτοί δεν είναι όλοι ακροδεξιοί, εκτός αν φυσικά ορίζεται ως ακροδεξιά η αντίσταση στους ανθρωπιστικούς πολέμους. Ωστόσο, ούτε αριστεροί, με τη συνήθη έννοια, δεν είναι, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς υποστηρίζει την πολιτική της παρέμβασης. Στην καλύτερη περίπτωση, ένα μέρος της αριστεράς καταφεύγει στο «ούτε-ούτε»: ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η επιτιθεμένη χώρα στη δεδομένη στιγμή. Προσωπικά, θεωρώ ότι καθήκον μας είναι να παλέψουμε ενάντια στο μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλισμό των χώρων μας, και ότι η θέση μας δεν έχει τίποτα το ουδέτερο, σε αντίθεση με αυτό που υποδεικνύει το σύνθημα «ούτε-ούτε».
Επιπλέον, εκτιμώ ότι έχω το δικαίωμα να συναντήσω και να συνομιλήσω με όποιον θέλω: Μερικές φορές έχω μιλήσει με ανθρώπους που περιγράφετε ως ακροδεξιούς (αν και στις περισσότερες περιπτώσεις, διαφωνώ με αυτόν τον χαρακτηρισμό), αλλά πολύ πιο συχνά με ανθρώπους της ακρο-αριστεράς, και συχνότερα ακόμα με ανθρώπους που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. 
Μ’ ενδιαφέρουν οι Σύριοι που αντιτίθενται στην πολιτική της παρέμβασης, επειδή μπορούν να μου δώσουν πληροφορίες για τη χώρα τους που έρχονται σε αντίθεση με τον κυρίαρχο λόγο. Αντίθετα βέβαια γνωρίζω, μέσω των μέσων ενημέρωσης, τον λόγο των Σύριων υπέρ της παρέμβασης.
Όσο για τα ιστολόγια, εκφράζομαι όπου μπορώ! Εάν όμως το NPA, το Αριστερό Μέτωπο ή το ΚΚΓ θέλουν να με ακούσουν ή να συζητήσουν μαζί μου για τη πολιτική της παρέμβασης, εγώ είμαι έτοιμος να το πράξω. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Σημειώνω ότι οι «συνωμοτικοί» ιστότοποι, όπως τους λέτε, είναι πολύ πιο ανοικτοί, διότι ξέρουν ότι σε γενικές γραμμές διαφωνώ με τις αναλύσεις τους, ιδιαίτερα για την 11 Σεπτεμβρίου, αλλά με δέχονται έτσι κι αλλιώς. Εξάλλου, τους ανθρώπους που γνωρίζω και που δημοσιεύουν στις ιστοσελίδες αυτές δεν είναι καθόλου ακροδεξιοί και το μόνο γεγονός ότι είναι σκεπτικιστές σχετικά με την επίσημη εκδοχή της 11 Σεπτεμβρίου δεν έχει τίποτα το ακροδεξιό από μόνο του.

Αφίσα Γάλλων δοσίλογων υπέρ του Πετέν ο οποίος εκλέχτηκε από το Λαϊκό Μέτωπο με πλήρεις εξουσίες διακυβέρνησης της Γαλλίας
Ο κόσμος παραείναι περίπλοκος για να κρατήσεις μια «καθαρή» στάση, όπου μιλάς και συναντάς μόνο «δικούς μας» ανθρώπους. Ας μην ξεχνάμε ότι στη Γαλλία ήταν η Βουλή που εκλέχτηκε από το Λαϊκό Μέτωπο που ψήφισε τις πλήρεις εξουσίες στον Πετέν, μετά τον αποκλεισμό των κομμουνιστών βουλευτών, και με τη βοήθεια των γερουσιαστών.  Και η αντιπολίτευση στους δωσίλογους αποτελούνταν από  τους σταλινικούς (σε αυτή τη περίοδο όλοι οι κομμουνιστές ήταν σταλινικοί) και τους γκολικούς, πολλοί εκ των οποίων ήταν πολύ δεξιοί πριν τον πόλεμο. Το ίδιο πράγμα συνέβη και κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Αλγερία και το Βιετνάμ, Εναντίον αυτών των πολέμων ήταν, μεταξύ άλλων, οι κομμουνιστές, οι τροτσκιστές, οι μαοϊκοί, οι Χριστιανοί αριστεροί οι ειρηνιστές. Παρεμπιπτόντως, μήπως ο Στάλιν, το FLN της Αλγερίας και ο Ho Chi Minh ήταν δημοκράτες; Ήταν λάθος να τους «υποστηρίξουμε», δηλαδή να αντιταχθούμε μαζί τους στον ναζισμό και την αποικιοκρατία; Η μήπως στις αντικομουνιστικές εκστρατείες της δεκαετίας του ’80, η αριστερά των δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν έκανε κοινό μέτωπο με μια ποικιλία από ακραίους εθνικιστικές ή αντισημίτες (ο Σολζενίτσιν, για παράδειγμα); Και μήπως σήμερα, οι υποστηρικτές της παρέμβασης στη Λιβύη και τη Συρία δεν κάνουν κοινό μέτωπο με το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία και μια σειρά από κινήματα σαλαφιστών;
Έπειτα, έχω πρόβλημα με τον ορισμό της «ακροδεξιάς». 
Καταλαβαίνω τι εννοείτε με αυτό, αλλά για μένα αυτό που μετράει είναι οι ιδέες και όχι  οι ετικέτες. 
–      Το να επιτεθείς σε χώρες που δεν θα σε απειλούν (που είναι η ουσία του δικαιώματος παρέμβασης) για μένα είναι μια αντίληψη της ακροδεξιάς. 
–      Το να τιμωρήσεις  ανθρώπους  για την γνώμη τους (όπως το κάνει ο νόμος Gayssot), για μένα είναι μια ιδέα της άκρας δεξιάς. 
–      Το να αφαιρέσεις την κυριαρχία τους από χώρες και επομένως  το θεμέλιο της δημοκρατίας, όπως το κάνει όλο και περισσότερο το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα», για μένα είναι μια ιδέα της άκρας δεξιάς. 
–      Το να πεις «Το Ισραήλ επικρίνεται ευρέως επειδή είναι μια μεγάλη δημοκρατία», σαν να μην υπήρχε άλλος λόγος να επικριθεί το Ισραήλ, για να παραθέσω αυτόν που θα τον ψηφήσει σχεδόν όλη η αριστερά στο 2ο γύρο της προεδρικής ψηφοφορίας (Φρανσουά Ολλάντ), για μένα είναι μια ιδέα της άκρας δεξιάς.
–      Το να αντιπαραθέτεις απλοϊκά την Δύση με τον υπόλοιπο κόσμο, ιδιαίτερα τη Ρωσία και τη Κίνα (όπως το κάνει σήμερα ένα μεγάλο μέρος της αριστεράς εξ ονόματος της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), για μένα είναι μια ιδέα της άκρας δεξιάς.
Αν θέλετε να βρείτε ένα μέρος όπου θα συμφωνώ αδίστακτα με την «αριστερά» αυτό θα ήταν η Λατινική Αμερική. Εκεί θα δείτε μια αριστερά που είναι αντιιμπεριαλιστική, λαϊκή, κυριαρχική και δημοκρατική: ηγέτες όπως ο Τσάβες, ο Ορτέγκα και η Κίρτσνερ εκλέγονται και επανεκλέγονται με σκορ που είναι αδιανόητα εδώ, συμπεριλαμβανομένης και της «Δημοκρατικής Αριστεράς», που αντιμετωπίζουν τα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης πολύ πιο επικίνδυνα από ό,τι έναν απλό Faurisson (αυτή η αντιπολίτευση πάει μέχρι και να υποστηρίξει πραξικοπήματα), αλλά ποτέ δεν θα τους πέρναγε από το μυαλό να την απαγορέψουν.
Δυστυχώς, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία, η αριστερά έχει συνθηκολογήσει σε πολλά πράγματα! στην ειρήνη, το διεθνές δίκαιο, την κυριαρχία, την ελευθερία της έκφρασης, τον λαό και τον κοινωνικό έλεγχο της οικονομίας. Αυτή η αριστερά έχει αντικαταστήσει την πολιτική με την ηθική: αποφασίζει, για ολόκληρο τον κόσμο, ποιός είναι δημοκράτης και ποιος όχι, ποια είναι η ακροδεξιά και ποιόν μπορείς να  συναντήσεις η όχι. Περνάει την ώρα της, διογκώνοντας το στήθος της, «καταγγέλλοντας» τους δικτάτορες, τους συνενόχους τους, τις μη πολιτικά ορθές φράσεις ή τις αντισημιτικές, αλλά στην ουσία δεν έχει να κάνει καμία συγκεκριμένη πρόταση που θα μπορούσε να ανταποκρίνεται στις ανησυχίες των λαών που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί.
Αυτές οι πολλαπλές εγκαταλείψεις προοδευτικών αγώνων ανοίγουν πράγματι μια λεωφόρο για κάποια ακροδεξιά, αλλά το λάθος βρίσκεται σε αυτούς που πραγματοποίησαν και αποδέχθηκαν αυτές τις αλλαγές, όχι σε αυτούς που προσπαθούν ταπεινά να αντισταθούν στην παγκόσμια τάξη.
Jean Bricmon
Πρωτοπόρος του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, ο Jean Bricmont είναι καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Louvain (Βέλγιο). Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο, «Ο Ανθρωπιστικός ιμπεριαλισμός. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα της παρέμβασης, ο νόμος του δυνατότερου.» (Εκδόσεις Άντεν, 2005).

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;
s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);
})();

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.

Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Τούρκος διπλωμάτης: «Η σιωπηλή συμφωνία Ερντογάν – Μητσοτάκη»

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Κυριάκος Μητσοτάκης – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ό,τι και να συμβεί στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν πρέπει να επηρεαστούν αρνητικά, γράφει σήμερα ο Τούρκος, πρώην διπλωμάτης, Χασάν Γκιογκούς στο T24.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Οι τουρκοελληνικές σχέσεις στη νέα εποχή που επικεντρώνονται σε θετική ατζέντα πέρασαν από σοβαρές δοκιμασίες τον τελευταίο μήνα.

Παρακολουθήσαμε ελληνικά σκάφη εφόδου να παραβιάζουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα, πρώτα στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού και μετά με διαφορά μίας εβδομάδας στη Ντάτσα και στο Τουργκούτ Ρέις.

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, η ελληνική πλευρά υποστήριξε ότι κυνηγούσαν βάρκες που μετέφεραν λαθρομετανάστες.

Αυτό που συνέβη με το αλιευτικό Barbaros κοντά στο Turgut Reis ήταν ένας τύπος που συναντάμε συχνά στο Αιγαίο, λόγω της έλλειψης καθορισμένων θαλάσσιων συνόρων, και μπορεί πλέον να θεωρείται συνηθισμένη περίπτωση.

Για κάποιο λόγο, περιστατικά παρενόχλησης συμβαίνουν είτε στον αέρα είτε στο έδαφος πριν συναντηθούν οι ηγέτες και των δύο χωρών.

Υπάρχουν εκείνοι που ευδοκιμούν στο περιβάλλον κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Τα προκλητικά δημοσιεύματα μιας εφημερίδας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όξυνση της κρίσης των Ιμίων το 1996.

Αυτή τη φορά, είχαμε τηλεοπτικά κανάλια που για μέρες έκαναν φασαρία για το πώς «οι μπότες του Έλληνα στρατιώτη άγγιξαν τουρκικά εδάφη».

Θα νομίζατε ότι η Ελλάδα επιχείρησε να εισβάλει στην Τουρκία αποβιβάζοντας έναν από τους στρατιώτες της με ένα μόνο σκάφος εφόδου.

Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι ‘Παλικαράδες’ (Palikaryanın) είναι ο πιο πειθαρχημένος στρατιώτης στον κόσμο.

Στα χρόνια που ήμουν πρέσβης στην Αθήνα, είδα μια ομάδα στρατιωτών κομάντο να φωνάζουν συνθήματα κατά τη διάρκεια μιας επίσημης παρέλασης σε μια ελληνική εθνική εορτή.

Επειδή δεν ξέρω ελληνικά, στην αρχή νόμιζα ότι φώναζαν κάτι σαν «δώσε μου τη χαρά».

Η αλήθεια του θέματος φάνηκε όταν είδα την είδηση ​​στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας ότι κάποιοι στρατιώτες φώναζαν συνθήματα κατά της Βόρειας Μακεδονίας και της Τουρκίας στην εκδήλωση.

Αυτό που θα πω είναι ότι είναι πολύ πιθανό οι παραβιάσεις των τουρκικών χωρικών υδάτων να προκλήθηκαν από την ευρηματικότητα λίγων συνειδητοποιημένων Ελλήνων στρατιωτών που δεν έδρασαν με οδηγίες.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ;

Το θετικό κλίμα στις τουρκοελληνικές σχέσεις αποτυπώθηκε και στις ομιλίες των ηγετών των δύο χωρών στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης φρόντισαν να μην κάνουν δηλώσεις που θα ενοχλούσαν ο ένας τον άλλον στις ομιλίες τους.

Μαθαίνουμε από τον ελληνικό Τύπο ότι αυτό το θετικό κλίμα αναμένεται να συνεχιστεί κατά κάποιο τρόπο, με βήματα όπως η επανέναρξη των συζητήσεων για τα προβλήματα στο Αιγαίο και η έναρξη λειτουργίας της σχολής της Χάλκης.

Εξελίξεις στην Κύπρο

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την Κύπρο, προκύπτει μια διαφορετική εικόνα και βαθιές διαφορές απόψεων.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκλεισε εντελώς την πόρτα περί ομοσπονδίας για μόνιμη λύση στην Κύπρο στη Νέα Υόρκη.

Ακολούθησε μάλιστα μια πιο επιθετική γραμμή από τον Πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ , ο οποίος, πριν από την αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη, έδειξε ότι θα μπορούσε να καθίσει ξανά στο τραπέζι εάν ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις της «άμεσης επαφής, απευθείας εμπορίου και άμεσης μεταφοράς» που συνοψίζονται σε τρεις λέξεις…

Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, που ανέβηκε στο βήμα μετά τον Πρόεδρο Ερντογάν, χαρακτήρισε κατοχή ως συνήθως τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί και είπε κατηγορηματικά ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν μπορεί και δεν θα είναι λύση.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε με τρεις λέξεις με εντελώς διαφορετικό θέμα, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα, η οποία θα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για 2 χρόνια από την 1η Ιανουαρίου, βασίζεται στις αρχές του «διαλόγου, διπλωματίας και δημοκρατίας» (3D), που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δήλωσε ότι θα ενεργούσε με βάση αυτές.

Συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες

Ο πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ συναντήθηκε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Στη δήλωσή του μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε ότι η επανάληψη των διαπραγματεύσεων θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο με την αναγνώριση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος και ότι οι διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες μορφές στη βάση της ομοσπονδίας για μισό αιώνα ήταν ασαφές γιατί η ελληνική πλευρά είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα.

Στη δήλωση μιας φράσης που έγινε από τον ΟΗΕ αναφέρθηκε ότι ο Γενικός Γραμματέας συναντήθηκε με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ και ότι στη συνάντηση συζητήθηκε πώς θα μπορούσε να προχωρήσει το Κυπριακό στο μέλλον.

Ο Γκουτέρες δέχθηκε τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών από 21 χώρες την ίδια ημέρα. Είναι προφανές ότι η συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες δεν είχε μεγάλο περιεχόμενο.

Εν τω μεταξύ, πριν φύγει από τη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε σε ιδιωτική συνέντευξη σε εφημερίδα που δημοσιεύεται στην Κατεχόμενη Κύπρος ότι εάν η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς γίνουν αποδεκτά από την ελληνική πλευρά και η ομοσπονδία δεν τεθεί στην ημερήσια διάταξη, μια συνάντηση στο 4+1 μορφή με τη συμμετοχή των μερών και του ΓΓ δηλώνει ότι μετέφερε στον Γκουτέρες ότι είναι έτοιμος να παραβρεθεί σε τριπλό δείπνο που θα παραθέσει.

Αν και εκ πρώτης όψεως η επιστροφή στο τραπέζι με ορισμένες προϋποθέσεις μοιάζει με πρωτοβουλία, δεν πρέπει να περιμένουμε από τους Έλληνες να αποδεχτούν εύκολα τους όρους που θέτει ο Τατάρ, που σημαίνει παραίτηση από την ομοσπονδία.

Ωστόσο, αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι ορισμένες διαπραγματεύσεις διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αν όχι γύρω από το τραπέζι.

Το τριπλό δείπνο, το οποίο δέχτηκε ο Τατάρ, αναμένεται να γίνει ανεπίσημα στη Νέα Υόρκη στις 15 Οκτωβρίου. Πιθανώς, ο Γενικός Γραμματέας θα θέλει να ενημερώσει τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους ηγέτες για τον νέο οδικό χάρτη που επεξεργάζεται για την Κύπρο και να πάρει τις απόψεις τους σε αυτό το δείπνο.

Πού θα οδηγήσει αυτό;

Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς. Σε μια εποχή που έχει αρχίσει να ρέει αίμα στον Λίβανο μετά τη Γάζα και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται για περισσότερα από δύο χρόνια, ο Γενικός Γραμματέας, που φαίνεται βέβαιο ότι δεν θα επανεκλεγεί ποτέ, θέλει να καταλήξει σε ένα νέο σχέδιο για την Κύπρο; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.

Ό,τι και να γίνει στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν θα επηρεαστούν αρνητικά.

ΠΗΓΗ: Βαλκανικό Περισκόπιο

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή