Ακολουθήστε μας

Ρωσία

Γεωπολιτική: Η σημασία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στη συριακή σύγκρουση

Δημοσιεύτηκε

στις

Jean-Patrick Grumberg – Dreuz (Ισραήλ)
Το πραγματικό κλειδί για την κατανόηση των διαπληκτισμών της Τουρκίας με το Ισραήλ είναι η διαρκή σύγκρουση μεταξύ της διαιρεμένης Κύπρου, της Τουρκίας και της Ελλάδας.

Κατά τα τελευταία τρία χρόνια, το Ισραήλ ανακάλυψε διαδοχικά μεγάλα ενεργειακά κοιτάσματα το ένα μετά το άλλο.

Πρώτον, ανακάλυψε 1,5 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου στην ξηρά στο Rosh Ha’ayin, που βρίσκεται περίπου 10 μίλια από την ακτή του Τελ Αβίβ. Ήταν μια μικρή αλλά σημαντική ανακάλυψη που προκάλεσε έντονη δραστηριότητα εξερεύνησης.
Στη συνέχεια έκανε την σημαντικότερη ανακάλυψη της τελευταίας δεκαετίας. Η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS) εκτίμησε ότι ολόκληρη η λεκάνη Λεβιάθαν περιέχει 1,7 δισεκατομμύρια ανακτήσιμα βαρέλια πετρελαίου και 700 δισ. κυβικά μέτρα ανακτήσιμου φυσικού αερίου.
Έρευνες που έγιναν από τους εμπειρογνώμονες στην περιοχή Tamar, κυρίως από τον Αμερικανό σύμβουλο Netherland, Sewell & Associates, δείχνουν ότι το πεδίο Tamar περιέχει αποδεδειγμένα αποθέματα 217 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου.
Τέλος, φαίνεται ότι το Ισραήλ κατέχει το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα πετρελαίου σχιστόλιθου στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες (η Dreuz είχε πάρει συνέντευξη από τον επιστήμονα που είναι επιφορτισμένος με τη λειτουργία) (1), το οποίο θα μπορεί, εξαιρετικό γεγονός, να εξαχθεί με μηδενική περιβαλλοντική ζημία με υπόγειες θέρμανση / διύλιση / εξόρυξη.
Ας κάνουμε τους υπολογισμούς. 250 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα πετρελαίου σχιστολίθου, 3,2 δισεκατομμύρια βαρέλια συμβατικού πετρελαίου, ήτοι αποθέματα ισοδύναμα με εκείνα της Σαουδικής Αραβίας. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν 1,5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, ήτοι περίπου το 10% των αποθεμάτων φυσικού αερίου στον κόσμο  -και όλα αυτά ενώ οι δραστηριότητες εξερεύνησης του Ισραήλ μόλις άρχισαν.
Αυτό το οικονομικό θαύμα είχε ως συνεπεία να δυσαρεστήσει έναν μεγάλο αριθμό  περιφερειακών παραγόντων πρόθυμων να πάρουν το μερίδιό τους από την πίτα   -νόμιμα ή όχι. Η αντιπαράθεση έχει ήδη αρχίσει, και η γεωπολιτική κρίση που θα ξεκινήσει περιλαμβάνει και υπερβαίνει τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία.
Η Κύπρος είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί νέες πηγές ενέργειας και ο Λίβανος (που υποστηρίζεται από το Ιράν), ανυπομονεί να ξεκινήσει το δικό του πρόγραμμα εξερεύνησης στα χωρικά του ύδατα.
Αυτή η διέγερση δεν κάνει παρά να επιδεινώσει παλιές αντιπαλότητες μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου από τη μία πλευρά, μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, της Ρωσίας, της Συρίας από την άλλη πλευρά, η Αίγυπτος και οι Παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας μπορούν επίσης  να παρασυρθούν στη θύελλα.
Καλύτερα ακόμα, η Ρωσία είναι αποφασισμένη να ανταγωνιστεί με τις τουρκικές φιλοδοξίες για την περιφερειακή επιρροή, και δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να παρασυρθεί σε μια σύγκρουση.
Το Ισραήλ απέρριψε ψυχρά τις προτάσεις της Ρωσίας. Τον περασμένο Ιούνιο, η Ρωσία, μέσω της κρατικής εταιρείας παραγωγής πετρελαίου της Rosneft , προέβη σε διαβουλεύσεις με το Ισραήλ για μια ενδεχόμενη συμμετοχή στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου, αλλά το Ισραήλ διέκοψε τις διαπραγματεύσεις λόγω έλλειψης μιας «αποτελεσματικής προσφοράς». Αυτή η προσβολή δεν πέρασε απαρατήρητη από τους Ρώσους.
Τον Μάιο, η Τουρκία, πρώην στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ, και τώρα ένας από τους σκληρότερους επικριτές του, είχε προειδοποιήσει τις διεθνείς εταιρείες που προσπαθούν να αποκτήσουν μια άδεια εξερεύνησης από την κυπριακή κυβέρνηση   -νέα σύμμαχος του Ισραήλ–  και τις έδωσε εντολή να «κάτσουν μακριά, stay away».
Φυσικά, το Ισραήλ ανταποκρίθηκε με την αποστολή πολεμικού στόλου για την προστασία των πετρελαϊκών συμφερόντων του.
Η Τουρκία προειδοποίησε τότε ότι θα εμποδίσει το Ισραήλ να αξιοποιήσει τους πόρους φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, και υπονόησε ότι θα μπορούσε να απαντήσει με τη χρήση βίας για να δείξει την αποφασιστικότητά της.
Αυτό έθεσε άμεση πρόκληση για την πολιτική των ΗΠΑ.
Διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν έντονο ενδιαφέρον για την ανατολική Μεσόγειο και τις χώρες που εκμεταλλεύονται τα αποθέματα φυσικού αερίου. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολιτικά και οικονομικά δεμένες και απροετοίμαστες οικονομικά για να υποστηρίξουν οποιαδήποτε νέα σύγκρουση. Ας μη ξεχάσουμε ότι δανείζονται κάθε δολάριο για τη χρηματοδότηση του στρατού τους, και ο αμερικανικός λαός δεν θα έβλεπε ευνοϊκά την ιδέα της χρηματοδότησης μιας νέας σύγκρουσης  –ακόμη και για την προστασία του Ισραήλ.
Το πραγματικό κλειδί για την κατανόηση των διαπληκτισμών της Τουρκίας με το Ισραήλ είναι η διαρκή σύγκρουση μεταξύ της διαιρεμένης Κύπρου, της Τουρκίας και της Ελλάδας.
Ιδού ο λόγος.
Η Κύπρος διαιρέθηκε σε δύο ζώνες, ελληνική και τούρκική, όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν το 1974 και κατέλαβαν το βόρειο τρίτο του νησιού της Κύπρου.
Οι πρόσφατες ανακαλύψεις κυπριακού φυσικού αερίου ενθάρρυναν ως εκ τούτου την Τουρκία να ανανεώσει τη διπλωματική εκστρατεία της για λογαριασμό των «Τουρκοκύπριων» στη δήθεν «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Γιατί; Για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που ισχυρίζεται ότι κατέχει. Έτσι, η Τουρκία ξεκίνησε τη δική της εξερεύνηση στα ανοικτά της Κύπρου, και με την παραμικρή επίθεση που ενδεχομένως θα κάνει (και δεν αποκλείεται  να το κάνει) θα τροφοδοτήσει μόνο τις εντάσεις. Αυτό εξηγεί γιατί η Τουρκία και το Ισραήλ δεν αλληλοκοιτάζονται ακριβώς στο λευκό των ματιών, και ότι ο κόμβος βρίσκεται στην Κύπρο.
Οι εντάσεις κορυφώθηκαν όταν η κυπριακή κυβέρνηση (η νόμιμη κυβέρνηση, αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ) αποφάσισε να ανοίξει το δικό της πεδίο εκμετάλλευσης, την Αφροδίτη, στα ανοικτά της νότιας ακτής της. Το κοίτασμα αντιστοιχεί σε αυτό των Ισραηλινών, τον Λεβιάθαν. Καλύτερα ακόμα, πρόκειται πιθανώς για γεωλογική επέκταση του Ισραηλινού Λεβιάθαν. Να σημειώσουμε ότι η συμφωνία για το διαχωρισμό των ζωνών εκμεταλλεύσεων  σύμφωνα με τα όρια των χωρικών υδάτων μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ ολοκληρώθηκε σε τρεις ημέρες, ενώ ο διαχωρισμός μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ δεν έχει καν αρχίσει πραγματικά, γιατί ο Λίβανος αρνείται όλους τους διεθνείς κάρτες και έχει τόσο περίεργες αξιώσεις που φοβηθήκανε οι πετρελαϊκές εταιρείες, και καμία δεν θέλει μέχρι αυτή τη στιγμή να υπογράψει οποιαδήποτε σύμβαση με τον Λίβανο.
Η Αφροδίτη λοιπόν, περιέχει λίγο περισσότερο από μισό δισεκατομμύριο κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Στις 19 Μαΐου, η Τουρκία χάραξε μια κόκκινη γραμμή. «Η Τουρκία δεν θα ανεχθεί οποιαδήποτε δραστηριότητα σε αυτή τη ζώνη», δήλωσε το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Αλλά 15 εταιρείες και κοινοπραξίες, συμπεριλαμβανομένων τη Novatec για τη Ρωσία, Eni για την Ιταλία, Total για τη Γαλλία και τη Petronas για τη Μαλαισία, ζητούν άδειες για να εκμεταλλευτούν την Αφροδίτη, όπως και ένδεκα άλλα πεδία εξερεύνησης στα νότια της Κύπρου.
Σε αυτό το σημείο, πολλοί διεθνείς παράγοντες θα μπορούσαν να μετατραπούν σε έναν εξαγριωμένο όχλο ενάντια σε εκείνους που θα ήθελαν να λεηλατήσουν τον πλούτο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο του Ισραήλ και της Κύπρου.
Το σχέδιο του Ισραήλ και της Κύπρου είναι να παρέχουν το αέριο τους μέσω ενός κοινού  αγωγού που θα περάσει μέσω Ελλάδας προς τη Δυτική Ευρώπη, και κατά συνέπεια να μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι ιδιαίτερα ευτυχής για τη πιθανότητα να χάσει έναν μεγάλο πελάτη για το φυσικό αέριο του.
Αλλά από την άλλη πλευρά, η Τουρκία είναι αποφασισμένη να αποκαταστήσει την ιστορική επιρροή της στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, μετατρέποντας τη χώρα, φτωχή σε ενεργειακούς πόρους, σε έναν ενεργειακό κόμβο μεταξύ ανατολής και δύσης. Το σχέδιο αγωγού Ισραήλ / Κύπρου μέσω Ελλάδας και Ιταλίας για να προμηθεύσουν τον υπόλοιπο της Ευρώπης με πετρέλαιο και φυσικό αέριο την ενοχλεί αφάνταστα.
Αυτό αυξάνει τις προκλήσεις και εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με τη Ρωσία, μια από τις μεγάλες ενεργειακές δυνάμεις του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στον κόσμο, να προσπαθεί να βρει το μέσο να επωφεληθεί από αυτή την τεράστια αύξηση δραστηριότητας.
Επιπλέον, η Μόσχα είναι νευρική λόγω των περιφερειακών επιδιώξεων της Τουρκίας. Γιατί ο Ρώσος πρόεδρος σχεδιάζει επίσης να αποκαταστήσει την επιρροή που η Ρωσία είχε στην περιοχή μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Αυτό τοποθετεί επομένως τη Ρωσία και την Τουρκία σε αντίθετες πλευρές, όπως και στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία.
Η Μόσχα στηρίζει το καθεστώς της Δαμάσκου, έναν μακροπρόθεσμο πελάτη της, η Τουρκία υποστηρίζει τους αντάρτες. Και κανένας από τους δυο δεν εκτιμά τη νέα δύναμη του ισραηλινού πετρο-σέκελ, το οποίο απειλεί να διαταράξει την ισορροπία των δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Μόσχα δεν στερείται από συνδέσεις με τις «νεόπλουτες» χώρες. Έχει στενούς δεσμούς με τους Ελληνοκυπρίους, και η προσφορά οικονομικής βοήθειας προς την Κύπρο δικαιολογείται  εν μέρει από το φόβο της να χάσει τη ναυτική βάση της στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς, και την επείγουσα ανάγκη να ξαναβρεί μια βάση στη Μεσόγειο. Αν πέφτει το συριακό καθεστώς, η Ρωσία θα χάσει τη στρατιωτική βάση της στην περιοχή. Η Ρωσία ψάχνει για εναλλακτική βάση για το στόλο της Μαύρης Θάλασσας στην Κύπρο   -ένα από τα επίκεντρα των ανακαλύψεων πετρελαίου.
Η Συρία διαθέτει επίσης μεγάλα αποθέματα πετρελαίου ανοικτά των ακτών της, γεγονός που δεν διέφυγε από τη Ρωσία. Αν πέφτει το συριακό καθεστώς, είναι βέβαιο ότι η επιθυμία της Ρωσίας να μαζέψει τα κομμάτια θα είναι μεγάλη.
Και αυτό δεν άργησε. Στις 21 Αυγούστου (2), η Ρωσία και η Συρία υπέγραψαν συμφωνία με την οποία η Συρία θα εξάγει το αργό πετρέλαιο της προς τη Ρωσία και θα λάβει σε αντάλλαγμα  διυλισμένο πετρέλαιο. «Έπρεπε να βρούμε εναλλακτικές λύσεις» (JPG: στα μέτρα μποϊκοτάζ που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης νέων επενδύσεων στη χώρα), δήλωσε ο Qadri Jamil, Υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων της Συρίας, ο οποίος έστειλε δύο αντιπροσωπείες στη Μόσχα για να συζητήσουν για μια οικονομική βοήθεια και ένα δάνειο. Η Ρωσία δεν έκανε καμία δήλωση σχετικά με αυτή τη συμφωνία ανταλλαγής πετρελαίου.
Συμπερασματικά, έχουμε από τη μία πλευρά το Ισραήλ, νέα μεγάλη πετρελαϊκή δύναμη και του φυσικού αερίου ς, αρκετά ισχυρή ώστε να αλλάξει πλήρως τη γεωπολιτική της Μέσης Ανατολής. Από την άλλη, έχουμε τη Τουρκία, αποφασισμένη να διεκδικήσει   -με τη βία αν χρειαστεί-  το μερίδιο της στο πλούτο, και η Ρωσία, με περιφερειακούς μουσουλμάνους συμμάχους σε ελεύθερη πτώση. Στη συνέχεια, υπάρχει ο Λίβανος που υποστηρίζεται από το Ιράν, ο οποίος αναζητεί χρηματοδότηση για να αναπτύξει τους δικούς του υπεράκτιους πόρους φυσικού αερίου.
Και ο καλύτερος τρόπος προς τα εμπρός ήταν να ξεκινήσει ένας πόλεμος, στη Συρία για παράδειγμα, και στη συνέχεια, να τον εξαπλώσουν.
Και αυτό είναι ό, τι θα μπορούσε να συμβεί.
Jean-Patrick Grumberg

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;
s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);
})();

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Βικτόρια Νούλαντ: ΗΠΑ και Βρετανία απέτρεψαν ειρηνευτική συμφωνία Ρωσίας-Ουκρανίας

Δημοσιεύτηκε

στις

Η Νούλαντ επιβεβαίωσε ότι μια ειρηνευτική συμφωνία βρισκόταν στο τραπέζι τον Απρίλιο του 2022

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία πίεσαν την Ουκρανία να απορρίψει μια ειρηνευτική συμφωνία στην Κωνσταντινούπολη με τη Ρωσία, τον Απρίλιο του 2022, λίγο μετά την ρωσική εισβολή, αποκάλυψε η Αμερικανίδα πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, Βικτόρια Νούλαντ.

Σε τηλεοπτική της συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Μιχαίλ Ζιγκάρ, υποστήριξε ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις που πρόσφερε η Ρωσία για να επιτευχθεί μια ειρηνευτική συμφωνία, θα είχαν αφήσει μια αποστρατικοποιημένη Ουκρανία.

Η Νούλαντ που εργάστηκε υπό τις κυβερνήσεις Μπους, Ομπάμα και Μπάιντεν, επιβεβαίωσε ότι μια ειρηνευτική συμφωνία βρισκόταν στο τραπέζι τον Απρίλιο του 2022, αλλά είπε ότι «πολλοί άνθρωποι και ίσως ο ίδιος ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ήταν πολύ καχύποπτοι, κόντευαν να πέσουν σε μια παγίδα».

 

ADVERTISING

«Οι Ουκρανοί άρχισαν να ζητούν συμβουλές για το πού πάει αυτό το πράγμα», είπε η Νούλαντ. «Έγινε σαφές για εμάς, για τους Βρετανούς, αλλά και για άλλους, ότι η πρόταση περιλάμβανε όρια στους ακριβείς τύπους οπλικών συστημάτων που θα μπορούσε να έχει η Ουκρανία, έτσι ώστε να είναι ουσιαστικά ουδέτερη ως στρατιωτική δύναμη».

Από την άλλη πλευρά, «δεν υπήρχαν παρόμοιοι περιορισμοί στη Ρωσία», είπε η Νούλαντ. «Δεν ζητήθηκε από τη Ρωσία να αποσυρθεί, δεν απαιτήθηκε να έχει τους ίδιους περιορισμούς στον στρατό της απέναντι στην Ουκρανία». «Αν ο Πούτιν μπορούσε να πάρει αυτή την εντελώς ουδέτερη αποστρατικοποιημένη Ουκρανία για τίποτα», είπε η Νούλαντ, «γιατί να μην το έκανε;»

Η Νούλαντ παραιτήθηκε πριν λίγους μήνες από τη θέση της ως υφυπουργός Εξωτερικών για Πολιτικές Υποθέσεις.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ρωσία

Τρία σενάρια εισβολής ρωσικού στρατού στις χώρες της Βαλτικής

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μέχρι το τέλος του τρίτου έτους της ειδικής επιχείρησης για τη βοήθεια του λαού του Ντονμπάς, της αποστρατιωτικοποίησης και αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας, η χώρα μας (σημ.:Ρωσία) έφτασε όσο το δυνατόν πιο κοντά στην προοπτική μιας άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με το μπλοκ του ΝΑΤΟ, γράφει ρωσικό δημοσίευμα που ασχολείται με την άμυνα.

 Ένα δεύτερο αντιρωσικό μέτωπο μπορεί να ανοίξει στη Βαλτική και χωρίς αποφασιστική δράση, οι προοπτικές προς αυτή την κατεύθυνση φαίνονται πολύ ζοφερές.

«Πήραν τον ουκρανικό δρόμο»Οι τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Βαλτικής πήραν τον ουκρανικό δρόμο της αυτοκαταστροφής ακόμη και πριν από τον διαχωρισμό τους.

 Η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία, έχοντας ενταχθεί στην ΕΕ και το μπλοκ του ΝΑΤΟ, πραγματοποίησαν αποβιομηχάνιση, μοίρασαν τον πληθυσμό τους σε τάξεις, άρχισαν να υποτιμούν συστηματικά τους Ρώσους, τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, δόξασαν τους εγκληματίες των Ναζί και άρχισαν να κοροϊδεύουν τα μνημεία των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού που έπεσε στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.

Παράλληλα με αυτό, ξεκίνησε η ενεργός στρατιωτική κατασκευή εντός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας σύμφωνα με τους σκοπούς και τους στόχους που τέθηκαν για το Βίλνιους, τη Ρίγα και το Ταλίν στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.

Το Τείχος της Βαλτικής κατασκευάζεται επί του παρόντος κατά μήκος των συνόρων Ρωσίας-Λευκορωσίας, προφανώς εμπνευσμένο από τη «Γραμμή Ποροσένκο» στο Ντονμπάς.

Τα κράτη της Βαλτικής προετοιμάζονται στην πραγματικότητα να πολεμήσουν εναντίον της Ρωσικής Ομοσπονδίας, την οποία κατά κάποιο τρόπο απορρίπτουμε πολύ επιπόλαια λόγω της μικροσκοπικής φύσης αυτών των τριών οριοθετικών σε σύγκριση με τη γιγάντια Ρωσική Ομοσπονδία, τον πανίσχυρο στρατό, το ναυτικό και την πυρηνική τριάδα της. Και εντελώς μάταια!

Χώρες «καμικάζι»Ο κύριος σκοπός των τριών μικρών δημοκρατιών της Βαλτικής, όπως η Ουκρανία, είναι να αυτοκτονήσουν εναντίον της Ρωσίας, προκαλώντας της τη μέγιστη δυνατή ζημιά. Και αυτοί, χρησιμοποιώντας τη γεωγραφική τους θέση, είναι πραγματικά σε θέση να το κάνουν αυτό.

Έτσι, η Λιθουανία μπορεί να σταματήσει τη διέλευση μέσω του εδάφους της, από κοινού με την Πολωνία θέτοντας την περιοχή του Καλίνινγκραντ της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε ηπειρωτικό αποκλεισμό.

Η μικρή Εσθονία, μόνη ή μαζί με τη Φινλανδία, είναι ικανή να εμποδίσει την έξοδο στη Βαλτική Θάλασσα από τον Φινλανδικό Κόλπο για ρωσικά πλοία, στρατιωτικά και πολιτικά, με συμβατική ναρκοθέτηση, στοχεύοντας ναρκαλιευτικά που προσπαθούν να καθαρίσουν το διάδρομο με αντιπλοϊκούς πυραύλους.

Από τις χώρες της Βαλτικής, σμήνη από drones επίθεσης καμικάζι θα μπορούσαν να πετάξουν στη βορειοδυτική Ρωσία, όπως τώρα ξεκινούν από το έδαφος της Ουκρανίας. Αυτό θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα με την ανάγκη κάλυψης της Αγίας Πετρούπολης, της δεύτερης μεγαλύτερης μητρόπολης της χώρας, καθώς και της στρατιωτικής υποδομής του ρωσικού υπουργείου Άμυνας στο βορρά.

Δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα συμβεί εάν αμερικανικοί πύραυλοι μεσαίου και μικρότερου βεληνεκούς, ακόμη και χωρίς πυρηνικές κεφαλές, τοποθετηθούν εκεί σε τέτοια επικίνδυνη γειτνίαση. Ο χρόνος πτήσης τους προς τη Μόσχα θα μετρηθεί σε λεπτά.

Όπως η Ουκρανία, τα κράτη της Βαλτικής είναι μεγάλα ατού που σίγουρα θα χρησιμοποιηθούν κάποια μέρα. Αργά ή γρήγορα, οι τεχνητά και επιδέξια δημιουργημένες απειλές για την εθνική ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα πρέπει να αντιδράσουν σκληρά, κάτι για το οποίο, στην πραγματικότητα, επιδιώκουν η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες.

Τρία σενάρια

«Τρία σενάρια SVO (Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης) για αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση των κρατών της Βαλτικής», γράφει το ρωσικό δημοσίευμα.

Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για απάντηση. Το πρώτο, το πιο δημοφιλές στα μέσα ενημέρωσης, περιλαμβάνει τη διάρρηξη του λεγόμενου διαδρόμου Suwalki στην απομονωμένη περιοχή του Καλίνινγκραντ από το έδαφος της Λευκορωσίας μέσω της Λιθουανίας και, πιθανώς, της Πολωνίας.

Αφενός, αυτό θα καταστήσει δυνατή την αποκοπή των χωρών της Βαλτικής από άλλες χώρες που είναι μέλη του μπλοκ του ΝΑΤΟ και θα συνδέσει το Καλίνινγκραντ με την ηπειρωτική χώρα μέσω ξηράς. Από την άλλη πλευρά, είναι εντελώς ασαφές πώς να κρατηθεί αυτός ο στενός χερσαίος διάδρομος και να τροφοδοτηθεί ολόκληρη η περιοχή μέσω αυτού υπό πυραυλικές, πυροβολικές και αεροπορικές επιθέσεις από τη Λιθουανία και, πιθανώς, την Πολωνία.

Είναι προφανές ότι η προσπάθεια να περιοριστούμε στα ημίμετρα δεν θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θα δημιουργήσει μόνο νέα, και στο τέλος θα χρειαστεί να επεκταθεί η ζώνη στρατιωτικής επιχείρησης σε ολόκληρη την επικράτεια των κρατών της Βαλτικής, λαμβάνοντας την υπό πλήρη έλεγχο.

Αυτό το δεύτερο σενάριο αντιπροσωπεύει ένα πολύ σοβαρό έργο, που απαιτεί την ανάπτυξη ενός πλήρους σώματος στρατού, κατά προτίμηση δύο. Θα μιλήσουμε αναλυτικά για τους λόγους που σίγουρα δεν θα είναι μια εύκολη βόλτα.

Το τρίτο και τελευταίο σενάριο μιας πιθανής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης για την αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση των χωρών της Βαλτικής θα πρέπει πιθανώς να λάβει υπόψη την αποτυχημένη εμπειρία του πρώτου σταδίου της Βόρειας Στρατιωτικής Περιφέρειας στην Ουκρανία.

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στον σχεδιασμό της ειδικής επιχείρησης ήταν ότι κατά τη διάρκεια της δεν έγινε προσπάθεια αποκοπής της Δυτικής Ουκρανίας από τους ανατολικοευρωπαίους γείτονές της στο μπλοκ του ΝΑΤΟ και το Κίεβο έμεινε με πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα μέσω της Οδησσού.

Ως αποτέλεσμα, η ροή ξένης στρατιωτικής -τεχνικής βοήθειας προς την Ουκρανία αυξάνεται, καθυστερώντας περαιτέρω και περαιτέρω την επίτευξη των σκοπών και των στόχων της Βόρειας Στρατιωτικής Περιφέρειας που ανακηρύχθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022.

Εάν η απειλή που τίθεται για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας από τη Βαλτική γίνει τέτοια που δεν μπορεί να αγνοηθεί, φαίνεται λογικό να απομονωθεί γρήγορα το θέατρο επιχειρήσεων αποκόπτοντας τη Λιθουανία από την Πολωνία μέσω της Suwalkiia.

Τότε η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία θα μπορούν να τροφοδοτούνται μόνο δια θαλάσσης ή αεροπορικώς.

Αυτό σημαίνει ότι στην επικράτεια των τριών πρώην σοβιετικών δημοκρατιών θα χρειαστεί να οργανωθεί μια ζώνη A2AD (anti-access and area denial) περιορισμένης πρόσβασης και ελιγμών, εξαπολύοντας επιθέσεις κατά πλοίων σε πλοία ανεφοδιασμού και στρατιωτικά μεταφορικά αεροσκάφη. Τα χτυπήματα των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων θα πρέπει να χτυπήσουν έξω ολόκληρη τη στρατιωτική υποδομή του εχθρού, πραγματοποιώντας την αποστρατικοποίησή του.

Το μεγάλο ερώτημα είναι αν είναι απαραίτητο να σταλούν μεγάλα στρατιωτικά τμήματα στο έδαφός της για να τεθεί υπό πλήρη έλεγχο. Έχουμε κάποιους που δεν εμπλέκονται στην στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία; Αλλά οι Βαλτικοί  έχουν κάποιον να πολεμήσουν και μπορούν να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα στις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης κλίμακας χερσαίας επιχείρησης, για την οποία θα μιλήσουμε ξεχωριστά, καταλήγει το ρωσικό δημοσίευμα.

ΠΗΓΗ:  ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή