Ακολουθήστε μας

Λαθρομετανάστευση

Στρατηγικές με φόντο το μεταναστευτικό

Δημοσιεύτηκε

στις

AΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟΝ «ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ»

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Αυτό μας έλειπε τώρα. Τη στιγμή που εξελίσσεται η τελευταία φάση της επιχείρησης «Χρεωκοπήστε την Ελλάδα και πετάξτε την από το ευρώ με τους όρους μας», και ενώ, ακριβώς για να πετύχει αυτή η επιχείρηση, εμπεδώθηκε στα διεθνή ΜΜΕ, με τη συνδρομή μιας εγχώριας, πλην ξενόδουλης ελίτ, η εντύπωση μιας χώρας αποτυχημένης, τεμπέληδων και διεφθαρμένων μπαταχτζήδων, φανταστείτε, με την «επιδημία» απρόκλητων δολοφονιών ξένων που συνεχίζεται, να αρχίσουν να εμφανίζουν την Ελλάδα διεθνώς και ως «χώρα δολοφόνων».
Ελπίζουμε τουλάχιστο, αν και δεν είμαστε βέβαιοι, να μην σκεφτούν κάποιοι να οργανώσουν αντίποινα κατά Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό.
Με ταύρο που τον μαχαιρώνουν χωρίς καν να ξέρει ποιος είναι ο ταυρομάχος μοιάζει σήμερα η Ελλάδα. Ως γνωστόν άλλωστε, γι’ αυτό ακριβώς σκοτώνονται οι ταύροι, ερεθίζονται από το κόκκινο πανί, χωρίς να καταλαβαίνουν τη στρατηγική του εκτελεστή τους.
Παραδόξως (;) αυτά δεν μοιάζουν να πολυενδιαφέρουν τους διάφορους δήθεν «εθνικιστές», που συνέχισαν, ακόμα και ανήμερα της Παναγιάς, αυτή την ιστορία. ‘Ισως όμως ενδιαφέρει πολύ αυτούς που πιθανώς τους βάζουν και τους καθοδηγούν.  Εκτός αν κάποιος νομίζει ότι μπορεί να λύσει το μεταναστευτικό πρόβλημα σκοτώνοντας και τρομοκρατώντας αλλοδαπούς. Το μόνο που μπορεί να κάνει έτσι, είναι να προκαλέσει στο εσωτερικό της χώρας έναν φυλετικό πόλεμο που θα την αποδιαλύσει και θα τη διασύρει διεθνώς.
Η χώρα αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα με το πλήθος των ξένων που έχουν έρθει. H πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι που έδιωξαν από τις χώρες τους οι διαρκείς πόλεμοι και επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, που υποστηρίζουν οι πολιτικοί μας, ακόμα και όταν στρέφονται εναντίον φίλων της Ελλάδας, όπως  η Συρία, ή μια οικονομική πολιτική που καταστρέφει ολόκληρο τον πλανήτη, τον κάνει Νίγηρα, για να θυμηθούμε την Κριστίν Λαγκάρντ. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι tο πρόβλημα δεν θα έπαιρνε ποτέ την έκταση που πήρε, αν και τα δύο κόμματα εξουσίας, με αποκορύφωμα τον Γιώργο Παπανδρέου, δεν αντιμετώπιζε, έως πρόσφατα, τη μετανάστευση ως «ευλογία» και όχι ως «κατάρα» που πραγματικά είναι, όχι μόνο για τις χώρες υποδοχής, αλλά και για τους ίδιους τους μετανάστες και τις πατρίδες τους, κι αν ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός δεν ήταν απολύτως διαβρωμένος και διεφθαρμένος. Πολιτικοί χρηματοδότησαν τις προεκλογικές καμπάνιες τους, διπλωμάτες, ΚΥΠατζήδες και αστυνομικοί έγιναν πάμπλουτοι για να διευκολύνουν την έλευση ξένων και τις ελληνοποιήσεις αλλοδαπών. Επιδιώχθηκε να γίνει λαθρομετανάστευση και όχι μετανάστευση, μεταξύ άλλων, για να μπορεί να λειτουργεί αυτό το τεράστιο κύκλωμα με τον κολοσσιαίο τζίρο. Στην Ελλάδα βρήκε, με άψογα χαρτιά, καταφύγιο ο Σαλόνικ, «Αλ Καπόνε» της μετασοβιετικής Ρωσίας και πολλοί άλλοι «ήρωες» του υποκόσμου που αναδύθηκε στις στάχτες του «κομμουνισμού». Η εργοδοσία χρησιμοποίησε τους ξένους για να συμπιέσει τις αμοιβές και τη ρύθμιση της εργασίας στη χώρα.
Η σταδιακή διάλυση, ο εκφυλισμός του ελληνικού κράτους, παρόξυνε και έδωσε δραματικές διαστάσεις στο πρόβλημα της μετανάστευσης και αυτό, με τη σειρά του, υπονομεύει ότι απέμεινε από κράτος και κοινωνικό ιστό. Με την ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων, σε διαφορετικό  βαθμό, φτιάχτηκε παράλληλα ένα υπόβαθρο και ένας μοχλός εσωτερικής και διεθνούς αποσταθεροποίησης της χώρας. Αν δεν υπάρξει άμεσα ένα σοβαρό εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση του προβλήματος, στην οικονομική θα προστεθεί και άλλη καταστροφή.
Η υπόθεση αυτή δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση. Αφορά και την αριστερά. Από ηθική άποψη οι κατατρεγμένοι όλου του κόσμου, κάθε ανθρώπινο πλάσμα, αξίζει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας. Δεν μπορεί όμως να βουλιάξει μια η ήδη μισοβουλιαγμένη χώρα για να περιθάλψει έναν τέτοιο αριθμό ξένων. Αυτό δεν θα είναι προς όφελος τελικά ούτε και  των ίδιων των ξένων, όπως έδειξε καθαρά και προφητικά το κλίμα που επικράτησε μετά την, αποτρόπαιης ωμότητας, δολοφονική επίθεση κατά της κοπελίτσας στην Πάρο.
Αυτό που ετοιμάζουμε, μην αναγνωρίζοντας την έκταση του προβλήματος και μην οργανώνοντας εγκαίρως την ισορροπημένη και αποφασιστική συνάμα αντιμετώπισή του, είναι ένας αρχικά φυλετικός  πόλεμος που θα χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια από ξένες υπηρεσίες, αλλά και θα διχάσει και τους ίδιους τους ‘Ελληνες, κινδυνεύοντας να χρησιμεύσει ως «προπομπός» μιας βίαιης σύγκρουσης αριστεράς και δεξιάς, που είναι εγγεγραμμένη ως δυνατότητα στη σημερινή κρίση, όσο δεν αντιμετωπίζεται. Οι ίδιες δυνάμεις που ευνόησαν τη μετατροπή της Ελλάδας σε «χωματερή ανθρώπων» και οργάνωσαν την αποδιάλυσή της δια του Μνημονίου, τώρα είναι έτοιμες να χρησιμοποιήσουν το πρόβλημα που δημιουργήθηκε για τις γεωπολιτικές και πολιτικές στρατηγικές τους.
Οι επανειλημμένες, ανεξιχνίαστες και επίσης αποτρόπαιες δολοφονίες ξένων που σημειώθηκαν το τελευταίο διάστημα δεν μοιάζουν να έγιναν «εν  βρασμώ ψυχής», ούτε ήταν προϊόν άτοπης μεν, πλην υπαρκτής συλλογικής αγανάκτησης. Μοιάζουν να έγιναν από ανθρώπους που ήξεραν να σκοτώνουν, μαχαίρωναν κατευθείαν στην καρδιά. Μακάρι να πρόκειται για μεμονωμένες πράξεις, φοβάται όμως κανείς ότι πρόκειται για την πρώτη ενεργοποίηση οργανωμένου σχέδιου. Ελπίζουμε να κάνουμε λάθος αλλά η μη εξιχνίασή των περισσοτέρων εγείρει την υποψία ότι οι ενέργειες αυτές γίνονται ανεκτές από ισχυρούς κύκλους στην Αστυνομία, που πάντως δεν εμφανίζεται με την αναγκαία βούληση για τον κολασμό των δραστών. Δίνει ενίοτε την εντύπωση ότι θέλει να «κουκουλώσει» το θέμα, υποστηρίζοντας συστηματικά ότι πρόκειται για «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών» μεταξύ «ξένων εγκληματιών». Ακόμα άλλωστε ψάχνει να βρει ποιος πήγε να δολοφονήσει την Κούνεβα, ενώ παληότερα, όταν η ΕΥΠ είχε απάγει 28 Πακιστανούς, για λογαριασμό της Ιντέλιντζενς Σέρβις, έλεγαν ότι οι Πακιστανοί απάγονται μεταξύ τους. Πριν άλλωστε από το περιστατικό της Πάρου και τα άλλα, είχαμε και μια σειρά απρόκλητων πράξεων κακοποιήσεων αλλοδαπών στο μετρό κλπ.
Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει μια «νεοεθνικόφρων φράξια» στην κυβέρνηση, που, σε συνδυασμό με διεθνείς δυνάμεις, και μη ξέροντας πώς να διαχειρισθεί τη χρεωκοπία και την έξοδο από το ευρώ, ετοιμάζεται, βλέπει διέξοδο για τον εαυτό της και το καταρρέον «καθεστώς», στην προετοιμασία ενός «φυλετικού πολέμου» στο εσωτερικό ή/και μιας εξωτερικής περιπέτειας περί την ΑΟΖ (κατά το ιστορικό ανάλογο της δικτατορίας των συνταγματαρχών που, το αδιέξοδό της, την οδήγησε, υπό την καθοδήγηση εξωτερικών δυνάμεων, στο κυπριακό πραξικόπημα του 1974, δήθεν για την «ένωση» με την Ελλάδα). Φοβόμαστε όμως ότι βλέπουμε τη σταδιακή προετοιμασία ανάδυσης ενός «νέου παρακράτους», που πιθανότατα συνδέεται και με ξένες υπηρεσίες, αυτή άλλωστε είναι η παράδοση της χώρας μας, και κινείται στο πολύ πρόσφορο έδαφος που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της πολλαπλής αγανάκτησης που συνέχει τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού για την κατάσταση στις πόλεις και τις γειτονιές του. Η επιχειρηματολογία της «Χρυσής Αυγής», όπως και παληότερα του ΛΑΟΣ, βρίσκει εξάλλου μαζικά έδαφος και στην εκλογική βάση της αριστεράς, ενθαρρυνόμενη από τον τρόπο που πολλά στελέχη της (δεν) αντιμετωπίζουν το θέμα.  Αν αναδυθεί τελικά ένα τέτοιο παρακράτος, δεν θα περιορισθεί μόνο στις δολοφονίες αλλοδαπών, θα φτάσει τελικά και στις δολοφονίες Ελλήνων πολιτικών αντιπάλων ή θα γίνει το «στήριγμα» μιας καθαρά μαφιόζικης πολιτικής, όπως στη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία. ‘Οσοι πραγματικά αγαπάνε την Ελλάδα, ότι και αν θέλουν να ονομάζουν τους εαυτούς τους, πατριώτες, εθνικιστές ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να μη συμβάλλουν και να μην επιτρέψουν αυτή την εξέλιξη.
‘Εγινε πολύ συζήτηση πρόσφατα για την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς», αν έπρεπε, δεν έπρεπε ή πως έπρεπε να οργανωθεί, ενώ αρκετοί βρήκαν γελοία την ονομασία της.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι μια επιχείρηση καταστολής, συγκέντρωσης και εκδίωξης, όχι φιλοξενίας αλλοδαπών. Εφόσον το ελληνικό κράτος εκτιμά ότι πρέπει να την πραγματοποιήσει, οφείλει να το κάνει στα πλαίσια της νομιμότητας, εξηγώντας με σαφήνεια τους λόγους, εσωτερικά και διεθνώς, σεβόμενο, όσο μπορεί να γίνει αυτό σε επιχειρήσεις τέτοιου είδους, τα ανθρώπινα δικαιώματα και λαμβάνοντας πρόνοια για την αποτροπή κινδύνων κατά της ζωής αυτών που η επιχείρηση έχει ως στόχο. Η ονομασία «Ξένιος Ζευς» είναι ασφαλώς και γελοία και άτοπη για μια τέτοια επιχείρηση.
Ομολογώ ότι δεν της είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία, έως ότου ο εκδότης του «Αντιφωνητή» Κώστας Καραϊσκος, λαμπρή μορφή της περιφερειακής μας δημοσιογραφίας και του θρακιώτικου ελληνισμού, μου άνοιξε τα μάτια, λέγοντάς μου ότι ο «Ξένιος» του θυμίζει, ως σύλληψη, την «Ειρήνη στη Γαλιλαία», την ονομασία μιας από τις ελάχιστα ειρηνικές εκστρατείες του ισραηλινού στρατού στα κατεχόμενα ή και άλλες επιχειρήσεις παγκοσμίως.
Πράγματι. Η συγκεκριμένη χρήση ενός συμβόλου της Αρχαίας Ελλάδας όπως ο «Ξένιος Ζευς», είναι ένας ακόμα εξευτελισμός της ελληνικής παράδοσης, όπως ακριβώς επεχείρησε, διόλου τυχαία, να κάνει και μερίδα του διεθνούς τύπου στην αρχή της επίθεσης κατά της Ελλάδας. ‘Οσοι οργανώνουν τέτοιες καμπάνιες, δεν είναι ανόητοι. Γνωρίζουν τη δύναμη της «ιδεολογίας», της «πληροφορίας», της μαζικής και έντεχνης προπαγάνδας, έστω και αν η επίθεση στο «σκληρό καρύδι» των Αρχαίων μαρτυρά περισσότερο τη δική τους ιδεολογία, παρά μπορεί να κάνει οποιαδήποτε ζημιά στην ακτινοβολία του πολιτισμού της. Δεν σκέφτηκαν ‘Ελληνες την ονομασία «Ξένιος Ζευς» – εμείς τουλάχιστο δεν ξέρουμε ‘Ελληνες κρατικούς υπαλλήλους που να μπορούν να κάνουν τέτοιους χειρισμούς.
Όπως και στην περίπτωση των «μετονομασιών» Υπουργείων από τον κ. Παπανδρέου, π.χ. από «Δημοσίας Τάξης» σε  «Προστασίας του Πολίτη», είναι οι ίδιες διεθνείς δυνάμεις και υπηρεσίες που ήλεγχαν την κυβέρνηση του ΓΑΠ και ελέγχουν τμήμα τουλάχιστο της παρούσης κυβερνήσεως, καθώς και εκτεταμένους τομείς του ελληνικού ή «ελληνικού» κρατικού μηχανισμού, πίσω από τις εμπνεύσεις αυτές. Ονομάτων επίσκεψις σοφία, έλεγαν οι Αρχαίοι. Η ανάλυση περιεχομένου των ομιλιών Παπανδρέου, δυστυχώς και των ομιλιών Σαμαρά από τότε που έκανε Ναι το ‘Όχι, ή της επιστολής του προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μετά τις εκλογές, υποδεικνύει ότι, αν δεν είναι γραμμένες από το ίδιο χέρι, υπαγορεύονται από το ίδιο μυαλό, ένα μυαλό που δεν είναι ελληνικό.
Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα, θα μου πείτε. Η εξάρτηση του ελληνικού κράτους, η κατά Σιμόπουλο «ξενοκρατία», ήταν και παραμένει το μεγάλο του πρόβλημα, άρρηκτα συνδεδεμένο με την εσωτερική διαφθορά, την έλλειψη ουσιαστικής δημοκρατίας και τον παρασιτικό χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό το πρόβλημα έθεσαν, ξανά και ξανά, χωρίς να λύσουν όμως ικανοποιητικά, η Επανάσταση του 1821, η Εθνική Αντίσταση (1940-45), η μεταπολίτευση του 1974. Ακόμα και ο ελληνικός ακροδεξιός εθνικισμός δεν υπήρξε στην ιστορία του ελληνικός, ήταν πάντα η δηλητηριώδης απόφυση ξένων υπηρεσιών. Κι αν υπήρχαν πολλοί αγνοί, αν και όχι πολύ έξυπνοι πατριώτες μεταξύ των «ενωτικών» στην Κύπρο ή των φίλων των Κούρδων στην Ελλάδα, ή των οπαδών μιας πιο σθεναρής εξωτερικής πολιτικής στα ‘Ιμια, δεν κατάφεραν να μη χρησιμοποιηθούν εντέχνως από τους διεθνείς «νταβατζήδες». Γι’ αυτό και το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να φέρουν την Τουρκία στην Κύπρο, την Ελλάδα στη Μαδρίτη και τον Οτσαλάν στο ‘Ιμραλι. Λίγο τόνωση της μνήμης δεν είναι ανώφελη στους καιρούς που ζούμε.
Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο για να φορτωθεί στους ευρωπαίους εργαζόμενους η κρίση χρέους, αλλά και για να δημιουργηθεί ένα νέο είδος κράτους β’ κατηγορίας στα πλαίσια της ΕΕ. Χρησιμοποιείται τώρα πιθανώς για την έναρξη της πορείας διάλυσης της ΕΕ. Κινδυνεύουμε, αν δεν ανακόψουμε τη διαδικασία, να χρησιμοποιηθούμε αύριο ως πειραματόζωο για τη μελέτη νέων μορφών αυταρχισμού στην Ευρώπη, καθιστάμενοι ταυτόχρονα ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για μεσανατολικά σχέδια της «Αυτοκρατορίας».
Konstantakopoulos.blogspot.com
«Η Ελλάδα αύριο», 21.8.2012

Ελλάδα

Ν. Παναγιωτόπουλος: Καμία στρατηγική για το μεταναστευτικό δεν θα έχει αποτέλεσμα, εάν υπάρξει μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο

Δημοσιεύτηκε

στις

Δηλώσεις Νίκου Παναγιωτόπουλου και Άδωνι Γεωργιάδη για το μεταναστευτικό

Καμία στρατηγική για το Μεταναστευτικό δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο τόνισε ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, απαντώντας στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή της ΚΟ της Νίκης Τάσου Οικονομόπουλου, με θέμα: “Ανησυχία για πιθανές επιπτώσεις στη χώρα μας από τη νέα κρίση στο μεταναστευτικό”.

Όπως είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος, η ελληνική πολιτική στο μεταναστευτικό κινείται στα σωστά επίπεδα ωστόσο, “καμία στρατηγική δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο με χερσαία εισβολή των ισραηλινών στρατευμάτων, η οποία θα δημιουργήσει κύματα εκατομμυρίων προσφύγων. Και αναπόφευκτα κάποιοι απ’ αυτούς θα επιχειρήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη και από τη χώρα μας. Εκεί, όλες οι στρατηγικές πάνε στράφι, και πάμε σε κατάσταση αντιμετώπισης κρίσης, για την οποία βέβαια προετοιμαζόμαστε όσο μπορούμε, αλλά αυτό δεν είναι θέμα μόνο της Ελλάδας αλλά είναι [..] όλου του δυτικού κόσμου, να αντιμετωπίσει κύματα προσφύγων από περιοχές όπου ξεσπάνε εμπόλεμες συγκρούσεις”.

Απαντώντας στο εάν η ΕΕ συμπαρίσταται στην Ελλάδα για τη διαχείριση του μεταναστευτικού, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε ότι οι εταίροι μας διέθεσαν στην Ελλάδα, το διάστημα 2015-2021 το ποσό των 3,4 δισεκατομμυρίων ευρώ και στην τρέχουσα περίοδο 2021-2027 το ποσό των 1,6 δισεκατομμυρίων: “Εάν αλλάξουν τα δεδομένα, εάν έχουμε σφοδρές κρίσεις, βεβαίως θα πάμε και θα ζητήσουμε πρόσθετη χρηματοδότηση”, διαβεβαίωσε ο υπουργός.

Για την τρέχουσα γερμανική πολιτική εκτεταμένων ελέγχων στα χερσαία σύνορά της, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε πως “η Ελλάδα δεν επηρεάζεται” και ότι “μαζικές επιστροφές (από τη Γερμανία) δεν υπάρχουν”. Σημείωσε μάλιστα ότι και η Ελλάδα κάνει επιστροφές κατά τα οριζόμενα. Συγκεκριμένα, “κατά το 2023, πάνω από 6.000 επέστρεψαν σε τρίτες χώρες”.

Από την πλευρά του, ο κ. Οικονομόπουλους, ρώτησε πως δικαιολογείται σε όλη την Ευρώπη ο μέσος όρος παροχής ασύλου να είναι 46% και στη χώρα μας να είναι 68%. Μήπως η διαδικασία στην Ελλάδα “γίνεται, όχι για να εξεταστεί πραγματικά εάν είναι (κάποιος) πρόσφυγας αλλά για να μπορέσει να φύγει νομότυπα από τη χώρα και να πάει στη βόρεια Ευρώπη;”. Τόνισε, δε, ότι “η Ελλάδα δεν θα γίνει η νήσος Έλις της Ευρώπης”, και ότι είναι θέμα επιβίωσης της Ελλάδας [..] η αποτροπή της επιχειρούμενης εθνικής αλλοίωσης.

Σχολιάζοντας τα όσα είπε ο κ. Οικονομόπουλος, ο υπουργός Μετανάστευσης & Ασύλου ανέφερε ότι κάποτε μας επέκριναν ότι αργούμε στην απόδοση ασύλου και τώρα μας λένε “γιατί πάτε τόσο γρήγορα και έρχονται γρήγορα”.. Ειδικότερα για την εκτίμηση του βουλευτή της Νίκης ότι με την αλλαγή της γερμανικής πολιτικής θα στέλνονται πίσω παράνομοι μετανάστες με τραίνα και λεωφορεία, ο κ. Παναγιωτόπουλος σημείωσε ότι μέχρι πρότινος, τα γερμανικά δικαστήρια δικαίωναν όσους προσέφευγαν σε αυτά, με το αιτιολογικό ότι οι συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα είναι πολύ χειρότερες σε επίπεδο κοινωνικών παροχών. “Αυτή όμως η απόφαση της γερμανικής νομολογίας είναι του 2011. Είναι προφανές ότι από το 2011 μέχρι το 2024 άλλαξαν πολλά προς το καλύτερο (στην Ελλάδα) [..] Αναμένω ότι αυτό θα διαπιστωθεί από τους Γερμανούς [..] ανοίγοντας το δρόμο για κάποιες αποσπασματικές και πολύ σποραδικές επιστροφές.. Ούτε με τραίνα, ούτε με βαπόρια, ούτε με λεωφορεία, ούτε με αεροπλάνα. Είναι ζήτημα αν κάποιες δεκάδες έχουν εντοπιστεί από τις χιλιάδες που υπάρχουν (στη Γερμανία)” παρατήρησε ο κ. Παναγιωτόπουλος.

Άδ. Γεωργιάδης: Το κόστος της μεταναστευτικής κρίσης στην διεθνή κοινότητα και όχι στον Έλληνα φορολογούμενο
Νωρίτερα, σε απάντηση ερώτησης της βουλευτού της Νέας Αριστεράς, Θ. Φωτίου για την ευθύνη που πρέπει να αναλάβει το υπουργείο Υγείας για την υγειονομική φροντίδα των προσφυγικών πληθυσμών, ο αρμόδιος υπουργός Άδ. Γεωργιάδης είπε: “Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μας δίνει λεφτά για να μπορούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες των λαθρομεταναστών; [..] Λέτε ότι πρέπει το υπουργείο Υγείας της Ελλάδος, από τους ήδη πιεσμένους του προϋπολογισμούς, για την παροχή Υγείας στους Έλληνες πολίτες, που λέτε ότι δεν φτάνουν τα λεφτά, από αυτά τα λεφτά, να αφαιρέσουμε επιπλέον λεφτά, για να καλύψουμε εξολοκλήρου εμείς, το ελληνικό κράτος, τα έξοδα αυτών που έρχονται στην Ελλάδα παράνομα; Δηλαδή εάν έρθουν 10 εκατομμύρια θα πάμε να καλύψουμε και τα 10 εκατομμύρια; Εάν έρθουν 50 εκατομμύρια και τα 50 εκατομμύρια;”

Σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη, “είμαστε ενώπιον μιας μεγάλης μεταναστευτικής κρίσης. Η Γερμανία έκλεισε τα σύνορα της. Σε λίγο απ’ ότι φαίνεται θα κλείσουν τα σύνορα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ποια είναι η πρόταση της Νέας Αριστεράς; Να πληρώνει η Ελλάδα τα έξοδα όλων όσοι έρχονται, χωρίς να την νοιάζει από που θα βρει τα λεφτά; Θέλετε να βγάλουμε και τους Έλληνες από τα σπίτια τους να βάλουμε τους λαθρομετανάστες μέσα;”

Σημείωσε επίσης ότι η περίθαλψη των προσφύγων “είναι στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης για να πληρώνονται από διεθνή χρήματα όλα αυτά τα έξοδα [..] Διότι δεν είναι υποχρέωση του Έλληνα φορολογούμενου να καλύψει αυτά τα χρήματα. Ούτε έχει υποχρέωση ο Έλληνας να μην έχει κρεβάτι στο νοσοκομείο, επειδή εσάς σας αρέσει να είναι ανοιχτά τα σύνορα. Όσο κι αν η Αριστερά φωνάζει στην Βουλή “πρώτα οι μετανάστες και μετά οι Έλληνες”, εμείς θα πούμε ότι θα πληρώνει το κόστος της μεταναστευτικής κρίσης η διεθνής κοινότητα και όχι ο Έλληνας φορολογούμενος”.

Από την πλευρά της, η κ. Φωτίου είπε: “Και τότε και τώρα, τα χρήματα τα παίρνετε από το ΕΣΠΑ. Από που τα παίρνεις; Δεν είναι αυτά λεφτά του ελληνικού λαού; Ότι και να γίνεται είναι λεφτά του ελληνικού λαού. Μην πουλάτε στα ακροδεξιά σας ακροατήρια ότι εσείς δεν θέλετε να ξοδέψετε ούτε ένα ευρώ από τους Έλληνες για τους λαθρομετανάστες”.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

Ευρωπαϊκή Ένωση

Θα αφήσουμε τη “Γενεύη” να διαλύσει την Ευρώπη;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τι είναι οι διεθνείς συνθήκες; Δεν είμαι σίγουρος ότι ο νομικός κόσμος της Ευρώπης (και της Ελλάδας) ξέρει την απάντηση.

Από τις δημόσιες τοποθετήσεις πολλών τριβωνιανούτσικων και την αρθρογραφία τους, βγάζεις το συμπέρασμα ότι τις θεωρούν κάτι σαν τις Δέκα Εντολές: θέσφατα. Δεν τις αγγίζουμε. Τις εφαρμόζουμε τυφλά. Και, προς Θεού, δεν κρίνουμε το θεωρητικό τους υπόβαθρο. Γιατί;

“Διότι αν αρχίσουμε να αναθεωρούμε τις διεθνείς συνθήκες είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν, που θέλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης”.

Το επιχείρημα είναι κωμικό, αλλά μια που έχει διατυπωθεί πολλές φορές από πολλούς, αναγκάζομαι να το ανασκευάσω. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλών ειδών διακρατικές συνθήκες, διμερείς, πολυμερείς, παγκόσμιες, θεσμικές, συνθήκες-πλαίσιο. Ο βασικός τους διαχωρισμός είναι το αν έχουν προκύψει ως συνθήκες ειρήνευσης μετά από κάποιον πόλεμο ή ως συνθήκες σε καιρό ειρήνης. Οι πρώτες σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν οριοθετήσεις συνόρων. Προφανώς, για να αλλάξουν θα πρέπει να γίνει νέος πόλεμος. Παράδειγμα η Συνθήκη των Σεβρών (1920) που αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτές, ναι, δεν τις αγγίζουμε. Οι δεύτερες διευθετούν θέματα διαχειριστικής ή και θεσμικής φύσεως και δεσμεύουν τα κράτη που τις υπέγραψαν, όσον καιρό συνεχίζουν να συμφωνούν με το περιεχόμενό τους. Αυτές είναι εργαλεία. Τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Τις απλώνουμε, τις μαζεύουμε, τις τροποποιούμε, όπως η ιδρυτική της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας Συνθήκη της Ρώμης (1957) που επεκτάθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), μέχρι και τις καταργούμε, όταν έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα, όπως η Συνθήκη της Κοινωνίας των Εθνών (1919). Και φυσικά, όχι μόνο συζητούμε για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από την εφαρμογή τους, αλλά και σηκώνουμε τον κόσμο στο πόδι για αναθεώρηση, σε περίπτωση που διαπιστώσουμε ότι έχουν μετατραπεί σε βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης, όπως η Σύμβαση της Γενεύης, που είναι το σημερινό θέμα μας.

Είναι εντυπωσιακό, το ότι επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή στον ελληνικό νομικό και ακαδημαϊκό κόσμο για ένα διεθνές νομικό πλαίσιο, η παθογένεια του οποίου είναι παραπάνω από εμφανής και οι τοξικές του παρενέργειες σοβαρότατες. Ψάχνοντας στο google “αναθεώρηση”, “τροποποίηση”, “αλλαγή”, “κατάργηση” της “Σύμβασης της Γενεύης”, στις πρώτες 20 σελίδες βρήκα μόνο δύο σχετικά κείμενα. Το ένα ζητάει να προστεθεί στη Σύμβαση και η έννοια του περιβαλλοντικού ή κλιματικού πρόσφυγα, κάποιου που θέλει να φύγει από την πατρίδα του γιατί η κλιματική αλλαγή τού δυσκολεύει τη ζωή. Βεβαίως το θέμα είναι πολύ σοβαρό για τους κατοίκους ορισμένων νησίδων του Ειρηνικού που η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί να τις καλύψει ολοσχερώς, αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, οι προπαγανδιστές του όρου θέλουν να τον επεκτείνουν ακόμα και σε εκείνους που δυσφορούν από έναν καύσωνα του Αυγούστου.

Το άλλο, με τίτλο “Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες – Η κερκόπορτα της παράνομης μετανάστευσης (2020)είναι του διδάκτορα Διοικητικού Δικαίου, Ιωάννη Γκιτσάκη. Από τους 45.000 νομικούς της χώρας, μόνο ένας ασχολήθηκε με το θέμα! (Αν υπήρξαν και άλλοι, θα χαρώ πολύ να το μάθω, αλλά το google δεν εμφανίζει κανένα άλλο κείμενο.)

Γιατί το κείμενο της Γενεύης δεν ονομάζεται Συνθήκη (Τreaty) αλλά Σύμβαση (Convention); Μολονότι και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται για νομικές συμφωνίες που συνάπτονται μεταξύ κρατών ή διεθνών οργανισμών, οι συμβάσεις είναι πιο εξειδικευμένες και αφορούν συνήθως συγκεκριμένους τομείς, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον ή η συνεργασία σε τεχνικά θέματα. Δεν έχουν την καθολικότητα των Συνθηκών, αφήνοντας στα κράτη περιθώριο για προσαρμογή των όρων τους σε εθνικό επίπεδο. Επιπλέον, η δέσμευση των κρατών είναι οικειοθελής. 

Η Σύμβαση της Γενεύης αφορούσε αποκλειστικά τα προβλήματα που προέκυψαν από τις μετακινήσεις πληθυσμών λόγω του Β΄ΠΠ και των όσων επακολούθησαν. Γι’ αυτό περιόριζε το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου μόνο σε άτομα που εμπλέκονταν σε “γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 εν Ευρώπη ή αλλαχού” (άρθρο 1, §Β1). Μάλιστα, το “αλλαχού” ήταν προαιρετικό. Μπορούσε δηλαδή ένα κράτος να πει “δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εκτός Ευρώπης, θα δέχομαι μόνο Ευρωπαίους ως πρόσφυγες”.

Στόχος της, καθώς οι περισσότεροι πρόσφυγες πολέμου είχαν ήδη επιστρέψει στις εστίες τους, ήταν να λύσει τα προβλήματα της μεταπολεμικής διαίρεσης της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής. Είχαν περάσει πάνω από 6 χρόνια από τις Διασκέψεις της Μόσχας και της Γιάλτας, η Γερμανία είχε ήδη χωριστεί σε Δυτική και Ανατολική, και η Ευρώπη βίωνε τον ψυχρό πόλεμο ξέροντας ότι σημαντικός αριθμός ανθρώπων από χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος θα επέλεγε να μην επιστρέψει στον “σοβιετικό σοσιαλιστικό παράδεισο” ή θα προσπαθούσε να δραπετεύσει από εκεί. Αυτών των περιπτώσεων κυρίως τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ήθελε να καθορίσει η Σύμβαση.

για τη συνέχεια Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Τούρκος «ειδικού ενδιαφέροντος» μετανάστης λέει στους αστυνομικούς του Τέξας ότι πλήρωσε 12.000 δολάρια για να περάσει παράνομα στις ΗΠΑ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι αστυνομικοί της πολιτείας του Τέξας ήρθαν αντιμέτωποι με 36 παράνομους μετανάστες κοντά στα νότια σύνορα την Παρασκευή, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας από την Τουρκία, οι οποίοι δήλωσαν ότι ο καθένας πλήρωσε 12.000 δολάρια για να περάσει παράνομα τα σύνορα προσπαθώντας να συναντήσει έναν « χρηματοδότη » στο New Jersey, δήλωσαν οι αρχές.

Οι αστυνομικοί εντόπισαν την ομάδα στη συνοριακή πόλη Normandy, ανακοίνωσε το Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας (Department of Public Safety-DPS) του Τέξας.

Δεκαπέντε από τους μετανάστες, από τη Βραζιλία, το Περού, τον Ισημερινό, τη Νικαράγουα, τη Δομινικανή Δημοκρατία και τη Νότια Αφρική, συνελήφθησαν ως ύποπτοι για παράνομη είσοδο.

Μεταξύ της ομάδας ήταν οι λεγόμενοι «ειδικού ενδιαφέροντος» παράνομοι μετανάστες από την Τουρκία, το Πακιστάν, την Ινδία και το Βιετνάμ. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (Department of Homeland Security – DHS), οι μετανάστες ειδικού ενδιαφέροντος είναι μη Αμερικανοί πολίτες που ενδεχομένως αποτελούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ ή τα συμφέροντά τους με βάση τις μεθόδους μετακινήσεώς τους.

Ο χαρακτηρισμός δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι «τρομοκράτες», αλλά τα ταξίδια και η συμπεριφορά τους υποδεικνύουν μια πιθανή σύνδεση με κακόβουλη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας, που απαιτεί περαιτέρω έλεγχο και έρευνα, αναφέρει το DHS στον ιστότοπό του.

«Τις τελευταίες 48 ώρες, οι αστυνομικοί του DPS συνάντησαν 8 μετανάστες ειδικού ενδιαφέροντος από 5 διαφορετικές χώρες στην αγροτική περιοχή Normandy», ανέφερε ο υπολοχαγός Chris Olivarez του DPS στο X (πρώην Twitter).

Από τους 36 μετανάστες που συνελήφθησαν την Παρασκευή, οι 21 παραδόθηκαν στην αμερικανική συνοριοφυλακή.

Στην ομάδα των Τούρκων μεταναστών, ένας 26χρονος άνδρας που ανακρίθηκε από τις αρχές δήλωσε ότι βρήκε ένα «δίκτυο» στο Telegram και το Instagram για να τους βοηθήσει να περάσουν παράνομα στις ΗΠΑ.

Είπε στους ερευνητές ότι είχαν έναν χρηματοδότη στο New Jersey.

«Φροντίζουν για τα έξοδά μας και τα πάντα όσο είμαστε νόμιμα εκεί», ακούστηκε να λέει στο υλικό από την κάμερα του DPS που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο.

 

 

 

 

Πηγή: https://www.foxnews.com/us/turkish-special-interest-migrant-tells-texas-troopers-paid-12k-cross-us-illegally

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή