Ακολουθήστε μας

Ισραήλ

Γιατί το Ισραήλ πρέπει να ανταλλάξει τα πυρηνικά του όπλα Θα σταματήσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αποδεχόμενο μια αποπυρηνικοποιημένη Μέση Ανατολή

Δημοσιεύτηκε

στις

Uri Bar-Joseph

Στις 19 Σεπτεμβρίου, χωρίς να εκπλήξει κανέναν, ο Σαούλ Τσορέβ, ο
γενικός διευθυντής της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας του Ισραήλ,
ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του δεν θα παρακολουθήσει ένα επερχόμενο
συνέδριο αφιερωμένο στην οικοδόμηση μιας Μέσης Ανατολής χωρίς πυρηνικά. Η
ανακοίνωση επιβεβαίωσε την πάγια θέση του Ισραήλ ότι μια
αποπυρηνικοποιημένη ζώνη μπορεί να προκύψει μόνο ως αποτέλεσμα μιας
διαρκούς ειρήνης στην περιοχή. Μέχρι να επιτευχθεί μια τέτοια ειρήνη, η
Ιερουσαλήμ δεν θα κάνει οποιοδήποτε απτό βήμα προς την εξάλειψη των
πυρηνικών όπλων του.

Τουλάχιστον από πρώτη άποψη, η στάση αυτή είναι λογική. Για 45
χρόνια, το Ισραήλ είναι η μόνη πυρηνική δύναμη στη Μέση Ανατολή,
απολαμβάνοντας ένα τρομερό στρατηγικό δίχτυ ασφαλείας εναντίον
οποιασδήποτε απειλής για την ύπαρξή του. Από το 1957, το Ισραήλ έχει
επενδύσει τεράστιους πόρους στην οικοδόμηση ενός συμπαγούς πυρηνικού
οπλοστασίου στην Ντιμόνα.
Σήμερα, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, το
απόθεμα περιλαμβάνει περίπου 100-300 όπλα, συμπεριλαμβανομένων των
θερμοπυρηνικών κεφαλών δύο σταδίων και μια ποικιλία συστημάτων
μεταφοράς, το σημαντικότερο από τα οποία είναι τα μοντέρνα γερμανικής
κατασκευής υποβρύχια που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ικανότητας του
Ισραήλ για δεύτερο χτύπημα. Το να εγκαταλείψει το Ισραήλ αυτά τα
περιουσιακά του στοιχεία και μάλιστα στη μέση μιας εξελισσόμενης
διένεξης φαίνεται στους Ισραηλινούς ως παραλογισμός.

Η αντίληψη αυτή, ωστόσο, παραβλέπει το γεγονός ότι η πυρηνική
ικανότητα του Ισραήλ δεν έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην άμυνα
της χώρας. [1] Σε αντίθεση με άλλα κράτη που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, το
Ισραήλ ξεκίνησε το πυρηνικό του πρόγραμμα, όχι επειδή υπήρχε μια
πραγματική ή φανταστική πυρηνική ικανότητα κάποιου αντιπάλου, αλλά λόγω
της ανησυχίας ότι, σε μακροπρόθεσμη βάση, οι αραβικές συμβατικές
δυνάμεις θα ξεπεράσουν την ισχύ των Δυνάμεων Άμυνας του Ισραήλ (IDF).
Ήδη από τη δεκαετία του 1950, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νταβίντ Μπεν –
Γκουριόν προσπάθησε να διαχειριστεί την απειλή του εκσυγχρονισμού των
αραβικών ενόπλων δυνάμεων, που ήταν εμπνευσμένες από ένα παναραβικό
συναίσθημα και υποστηρίζονταν από τη Σοβιετική Ένωση, αναπτύσσοντας το
απόλυτο αποτρεπτικό όπλο. Ο Σιμόν Πέρες, ο αρχιτέκτονας του πυρηνικού
προγράμματος του Ισραήλ και τώρα πρόεδρος της χώρας, υποστήριξε
ακατάπαυστα με δημόσιες ομιλίες και με γραπτά του ότι το Ισραήλ έχει
ανάγκη να αντισταθμίσει το μεγάλο μέγεθος των αραβικών στρατών με την
«επιστήμη» – μια κωδική λέξη για τα πυρηνικά όπλα.

Όπως αποδείχθηκε, όμως, η αραβική συμβατική υπεροχή δεν υλοποιήθηκε
ποτέ. Από τότε που το Ισραήλ διέσχισε το πυρηνικό κατώφλι στις παραμονές
του πολέμου του 1967, η ποιοτική διαφορά μεταξύ των συμβατικών δυνάμεων
του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του έχει μόνο διευρυνθεί. Σήμερα,
ιδιαίτερα καθώς ο συριακός στρατός διαλύεται σιγά-σιγά, ο Ισραηλινός
στρατός θα μπορούσε να νικήσει αποφασιστικά οποιονδήποτε συνδυασμό
συμβατικών δυνάμεων των Αράβων (και του Ιράν). Το πλεονέκτημα τούτο, σε
συνδυασμό με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών προς το Ισραήλ, είναι
αυτό που έχει κρατήσει τις αραβικές χώρες από το να πάρουν τα όπλα κατά
του εβραϊκού κράτους – όχι ο φόβος των πυρηνικών αντιποίνων.

Αν, βέβαια, το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα, το οπλοστάσιο στη
Ντιμόνα δεν θα είναι πλέον άνευ σημασίας. Θα είναι ένα σημαντικό
αντιστάθμισμα έναντι του Ιράν. Αλλά μακράν του να είναι μια ασφαλής
ισορροπία, όπως ο θεωρητικός των διεθνών σχέσεων Kenneth Waltz
υποστήριξε [2], αυτή η κατάσταση θα είναι εξαιρετικά ασταθής, ειδικά
στην αρχή. Τα δύο κράτη δυσπιστούν βαθιά το ένα για το άλλο και δεν
έχουν κανέναν αποτελεσματικό δίαυλο επικοινωνίας. Δεδομένου ότι το Ιράν
δεν θα έχει την ικανότητα για ένα δεύτερο χτύπημα και οι Ισραηλινοί
προτιμούν συχνά την πρόληψη στις συγκρούσεις, η Ιερουσαλήμ θα μπορούσε
να μπει στον πειρασμό να ξεκινήσει ένα πυρηνικό πρώτο χτύπημα. Επιπλέον,
άλλες γειτονικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, θα μπορούσαν να
αναζητήσουν και οι ίδιες πυρηνικά όπλα, αποσταθεροποιώντας περαιτέρω την
περιοχή και αυξάνοντας την πιθανότητα μιας ακούσιας πυρηνικής
ανταλλαγής.

Φοβούμενοι την προοπτική να ζουν στη σκιά αυτής της τρομοκρατίας,
πολλοί Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν δημοσίως κάνει έκκληση για ένα
στρατιωτικό χτύπημα που θα σταματήσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Ωθούνται από τις ανησυχίες που είναι βαθιά ριζωμένες στην κουλτούρα του
Ισραήλ, που απορρέουν από το τραύμα του Ολοκαυτώματος και τις δύο
χιλιάδες χρόνια συναισθηματικής και πραγματικής θυματοποίησης που
διατρέχει όλη την Εβραϊκή Διασπορά.
Οι Ισραηλινοί ηγέτες, και ιδιαίτερα ο
πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου, προσωποποιούν σήμερα την πεποίθηση
ότι η χώρα μπορεί να βασίζεται μόνο στον εαυτό της όταν πρόκειται για
την ασφάλειά της και την ύπαρξή της.

Το πρόβλημα για το Ισραήλ, ωστόσο, είναι ότι ένα χτύπημα στο Ιράν θα
μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες, δεδομένου μάλιστα ότι ο Ισραηλινός
στρατός δεν μπορεί να καταστρέψει εντελώς την πυρηνική υποδομή του Ιράν
από μόνος του. Το Ισραήλ μπορεί να καθυστερήσει την πυρηνικοποίηση του
Ιράν, αλλά δεν μπορεί να την αποτρέψει. Εν τω μεταξύ, ένα στρατιωτικό
πλήγμα θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη αντίδραση, συμπεριλαμβανομένων
των επιθέσεων με ρουκέτες και πυραύλους από το Ιράν, τη Χεζμπολάχ και τη
Χαμάς στα αστικά κέντρα του Ισραήλ. Ακριβώς το ίδιο ανησυχητικό είναι
το ότι ένα χτύπημα θα παρέχει στο ιρανικό καθεστώς μια καλή δικαιολογία
για την απόφασή του να γίνει κάτοχος πυρηνικών.

Και έτσι το Ισραήλ βρίσκεται σε ένα στρατηγικό δίλημμα: θεωρεί την
ιρανική βόμβα ως μια απειλή για την ύπαρξή του αλλά δεν μπορεί να
σταματήσει πυρηνικοποίηση του Ιράν από μόνη της ή χωρίς να προκαλέσει
μια απρόβλεπτη αντίδραση.

Ευτυχώς, το Ισραήλ έχει μια διέξοδο από αυτό το στρατηγικό κενό: με
το να συμφωνήσει να εγκαταλείψει το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Αντί να
απορρίπτει τις εκκλήσεις για μια περιοχή ελεύθερη από όπλα μαζικής
καταστροφής, η Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια τέτοια
πρωτοβουλία – να συμμετάσχει σε μια παρόμοια θυσία από όλους τους άλλους
περιφερειακούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν. Η κοινή
πεποίθηση είναι ότι αυτό θα ήταν μια κακή συμφωνία για το Ισραήλ, γιατί
θα δώσει πάρα πολλά με αντάλλαγμα πολύ λίγα. Αλλά μια τέτοια τολμηρή
κίνηση θα μπορούσε να θέσει σε λειτουργία μια μακροπρόθεσμη διαδικασία
που θα μπορούσε να άρει το πικρό αδιέξοδο στο πυρηνικό πρόγραμμα του
Ιράν.

Το Ιράν έχει κάνει έκκληση για μια ελεύθερη από πυρηνικά όπλα ζώνη
στη Μέση Ανατολή ήδη από το 1974 και αντιλαμβάνεται το ισραηλινό
οπλοστάσιο ως μια μεγάλη απειλή, γι’ αυτό και δεν θα έχει καμία άλλη
επιλογή από το να στηρίξει αυτήν την πρωτοβουλία. Και καθαρά από την
άποψη της ασφάλειας, το Ισραήλ θα είναι ασφαλέστερο σε μια περιοχή
ελεύθερη από όπλα μαζικής καταστροφής. Θα διατηρήσει την συμβατική
υπεροχή του και την ικανότητά του να αποτρέπει τις συμβατικές προκλήσεις
– εξαλείφοντας στο μεταξύ την προοπτική των μη συμβατικών απειλών, όπως
μια ιρανική πυρηνική βόμβα ή τα χημικά όπλα της Συρίας.

Φυσικά, το Ισραήλ δεν είναι πιθανό να εγκαταλείψει όντως το δικό του
πυρηνικό οπλοστάσιο σύντομα, και, ακόμη και αν το έκανε, δεν θα έχανε
την τεχνογνωσία και την ικανότητα να παράγει πυρηνικά όπλα στο μέλλον.
Όμως, μια αλλαγή στην πολιτική που έβαλε το Ισραήλ στην κατεύθυνση αυτή
τουλάχιστον θα αύξανε την πίεση στο Ιράν να σταματήσει το δικό του
πυρηνικό πρόγραμμα.

Αρκετές εξελίξεις μπορεί τελικά να ενθαρρύνουν την Ιερουσαλήμ να
κάνει το μεγάλο βήμα. Καθώς το Ιράν προχωρά βήμα – βήμα προς την
κατασκευή της πυρηνικής βόμβας, το status quo των τελευταίων 45 ετών,
στην διάρκεια των οποίων το Ισραήλ πέτυχε να διατηρήσει το περιφερειακό
πυρηνικό μονοπώλιό του με σχεδόν καμιά εξωτερική πίεση, γίνεται όλο και
περισσότερο μη διατηρήσιμο. Αν το Ισραήλ δεν καταφύγει τελικά στη
μονομερή χρήση στρατιωτικής βίας κατά του Ιράν, η διεθνής πίεση θα
αυξηθεί ώστε το Ισραήλ να εγκαταλείψει τη στρατηγική της πυρηνικής
αδιαφάνειας [3], να ξεκαθαρίσει το θέμα για το οπλοστάσιό του και να
λάβει συγκεκριμένα μέτρα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας Μέσης
Ανατολής χωρίς πυρηνικά.

Στο κάτω – κάτω, η λογική της χρήσης βίας για
να εξασφαλίσει το πυρηνικό μονοπώλιο βρίσκεται σε αντίθεση με τους
διεθνείς κανόνες. Περίπου η ίδια πίεση μπορεί να προκύψει αν οι διεθνείς
κυρώσεις κατά του Ιράν αποδειχθούν επιτυχείς και η Τεχεράνη συμφωνήσει
να περιορίσει την πυρηνική ανάπτυξη της χώρας ή εάν μια συμμαχία υπό
αμερικανική ηγεσία καταστρέψει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

Η
πορεία προς μια απαλλαγμένη από πυρηνικά Μέση Ανατολή μπορεί να είναι το
κόστος που η Ιερουσαλήμ θα κληθεί να πληρώσει για τις προσπάθειες της
διεθνούς κοινότητας να διασώσει το Ισραήλ από μια απειλητική κατάσταση.
Από την άλλη πλευρά, εάν το Ιράν δεν γίνει ένα πυρηνικό κράτος, οι
Ισραηλινοί ψηφοφόροι μπορούν να πιέσουν την κυβέρνησή τους να
εγκαταλείψει τα πυρηνικά όπλα της χώρας με αντάλλαγμα να κάνει το ίδιο
και το Ιράν. Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήχθη το 2011 από τον Shibley
Telhami του Πανεπιστημίου του Maryland, το 65% των Ισραηλινών Εβραίων
προτιμούν ούτε το Ιράν ούτε το Ισραήλ να έχουν πυρηνικά όπλα.

Η πυρηνική ικανότητα του Ισραήλ δεν ήταν ποτέ απαραίτητη για την
άμυνα της χώρας και θα γίνει σημαντική μόνο αν το Ιράν αποκτήσει τα δικά
του πυρηνικά όπλα. Αλλά αυτό το επικίνδυνο αποτέλεσμα, ειδικά για ένα
κράτος «μιας βόμβας» όπως το Ισραήλ, δεν χρειάζεται να πραγματοποιηθεί.
Αν το Ισραήλ δεσμευτεί για μια Μέση Ανατολή ελεύθερη από όπλα μαζικής
καταστροφής, προσφέροντας τη δική του πυρηνική δυνατότητα ως
διαπραγματευτικό χαρτί, μπορεί να κάνει τελικά καλή χρήση του πιο
αμφιλεγόμενου στρατηγικού πλεονεκτήματός του.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/138224/uri-bar-joseph/why-israel-…

Συνδέσεις:
[1] http://www.foreignaffairs.com/articles/137374/dmitry-adamsky/why-israel-…
[2] http://www.foreignaffairs.com/articles/137731/kenneth-n-waltz/why-iran-s…
[3] http://www.foreignaffairs.com/articles/66569/avner-cohen-and-marvin-mill…

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition»
στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο
FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

To Al Jazeera αποκαλύπτει στοιχεία Ισραηλινών στρατιωτών

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Tο Al Jazeera, το ειδησεογραφικό πρακτορείο του Κατάρ αποκαλύπτει τα πλήρη στοιχεία στρατιωτών των μονάδων τους, που πολεμούν στην Γάζα ενώ προβάλλονται βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στους λογαριασμούς των συγκεκριμένων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Αρκετοί από τους ομιλητές ισχυρίζονται ότι οι IDF επιτίθενται συστηματικά σε δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Bill Van Esveld του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυρίστηκε ότι αφού έδωσε στον Ισραηλινό στρατό συντεταγμένες ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα χτυπήσουν τους εργαζόμενους , τελικά πραγματοποιήθηκε επίθεση στο ακριβές σημείο που υποτίθεται προστατευόταν.

Στο ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει καμία δήλωση του Ισραηλινού Στρατού, αναφέρει η Jerusalem Post, ενώ δεν ασκείται καμία κριτική στη Χαμάς.

Υπενθυμίζεται ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ ψήφισε ομόφωνα τον τερματισμό των επιχειρήσεων του Al Jazeera στην χώρα τον Μάιο. Τώρα η απαγόρευση παρατάθηκε τον Ιούλιο έως τις 30 Νοεμβρίου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Μιχάλης Ψύλος στη Ναυτεμπορική: Επικίνδυνο το αμερικανικό κενό

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις

 

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr

Ο πρόεδρος Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά στη συνέντευξη Τύπου του Λευκού Οίκου για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Για να διορθώσει μια «γκάφα» που είχε κάνει νωρίτερα, εκτοξεύοντας τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. «Αν ήμουν στη θέση τους, θα σκεφτόμουν άλλες εναλλακτικές από το να χτυπήσω πετρελαιοπηγές», είπε χαρακτηριστικά.

Νωρίτερα πάντως, αυτή την εβδομάδα, ο Μπάιντεν, ενώ είχε ταχθεί κατά μιας επιδρομής στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης, είπε ότι «συζητάμε» την ιδέα μιας ισραηλινής επίθεσης σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Μια δήλωση που έκανε ο Μπάιντεν την ώρα που έμπαινε στο προεδρικό ελικόπτερο και από τον θόρυβο της έλικας ίσως να μην άκουσε καλά την ερώτηση των δημοσιογράφων. Ουδείς λοιπόν ήταν σίγουρος αν το εννοούσε ο Αμερικανός πρόεδρος ότι «συζητά» με το Ισραήλ το ενδεχόμενο μιας επίθεσης στο ιρανικό πετρέλαιο ή αν του «ξέφυγε». Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φραστική «γκάφα» του Μπάιντεν.

«Κατάφερε» όμως να πανικοβάλει την αγορά πετρελαίου και οι τιμές του μαύρου χρυσού έφτασαν κοντά στα 80 δολάρια το βαρέλι. Βυθίζοντας στην απόγνωση την παγκόσμια οικονομία αλλά και τις κεντρικές τράπεζες που αγωνίζονται να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό στο 2%.

Αντίθετα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. «Χτυπήστε πρώτα τα πυρηνικά και ανησυχήστε για τα υπόλοιπα αργότερα», είπε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βόρεια Καρολίνα. « Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε, είναι τα πυρηνικά όπλα» του Ιράν συνέχισε ο Τραμπ.

Οσο για το Ισραήλ; Οι ένοπλες δυνάμεις του εκμεταλλεύονται το κενό και την αβεβαιότητα που υπάρχει στις ΗΠΑ ενα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές, για να εξαπολύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις.

Οι προεδρικές εκλογές έχουν γίνει μια ταινία δράσης και αγωνίας στην οποία η ίντριγκα για το αποτέλεσμα παραμένει εντελώς ζωντανή, μετά από πολλές απροσδόκητες ανατροπές σεναρίου. Τουλάχιστον, μέχρι να υπάρξει ο επόμενος πρόεδρος στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο για την Ουάσιγκτον να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, θέτοντας τουλάχιστον, όρια στις ισραηλινές ενέργειες.

Οι Ισραηλινοί θέλουν να ανοίξουν όλα τα μέτωπα, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με τις εκλογές και δεν μπορούν να ασκήσουν πίεση. Άλλωστε αυτό που φαίνεται τελικά, είναι ότι ο Μπάιντεν εκλιπαρεί τον Νετανιάχου να συγκρατηθεί.

Το Ισραήλ πιστεύει πώς έχει την ευκαιρία να εξαλείψει τη Χεζμπολάχ και να αλλάξει τη γεωπολιτική δομή της περιοχής, αποδυναμώνοντας την Τεχεράνη. Ο Νετανιάχου ποντάρει άλλωστε στην εκλογή του Τραμπ για να έχει λευκή επιταγή στην εφαρμογή των σχεδίων του για την αλλαγή του χάρτη στη Μέση Ανατολή.

Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου θα υπογράφει πανηγυρικά με Άραβες και Ισραηλινούς ηγέτες κάποια ειρηνευτική συμφωνία ,όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την ιδέα της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε από τον Τζόρτζ Μπους και τα «νεοσυντηρητικά» γεράκια του και τελικά συνετρίβη στις ερήμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ.Μόνο που τώρα θα είναι το Ισραήλ που θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», αντί για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Τραμπ ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα: μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου μπορούσε να την υπογράψει πανηγυρικά με Άραβες και Παλαιστίνιους ηγέτες, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Και μετά, το Νόμπελ Ειρήνης, ένα βραβείο για το οποίο είχε τις υπηρεσίες ενός γκρίζου ακροδεξιού Νορβηγού βουλευτή…

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή