Η
ειρωνεία είναι το ότι, τα διεθνή ΜΜΕ επικεντρώθηκαν στην κατάρρευση των
χρηματιστηριακών δεικτών της χώρας και όχι στην αύξηση της τιμής του
πετρελαίου – ενώ, εάν κάτι ανάλογο συνέβαινε στην υπερχρεωμένη Δύση, θα
σηματοδοτούσε το ξεκίνημα ενός παγκόσμιου κραχ 

«Ένας άνθρωπος σωριάζεται κάτω, όταν χάνει την ισορροπία του και δεν καταφέρνει να την ανακτήσει» (από το βιβλίο «Μαθαίνουμε τζούντο» με τον W.Putin).

Τα παιχνίδια πολέμου
στην Ουκρανία, με επίκεντρο τη χερσόνησο της Κριμαίας, οδήγησαν στο
βαθύ κόκκινο τα χρηματιστήρια σε ολόκληρο τον πλανήτη – ενώ οι τιμές του
χρυσού, καθώς επίσης του πετρελαίου, εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Φοβούμενοι
την κλιμάκωση της κρίσης, αλλά και καθοδηγούμενοι από τις Η.Π.Α., πολλοί επενδυτές απέσυραν τα χρήματα τους από τη Ρωσία – με αποτέλεσμα να καταρρεύσει τόσο το χρηματιστήριο της (RTS) κατά περίπου 12%, όσο και το ρούβλι.
Οι Η.Π.Α., με στόχο τον εξαναγκασμό της Ρωσίας να υποχωρήσει, επέλεξαν την επίθεση με οικονομικά όπλα – υποχρεώνοντας την κεντρική τράπεζα της χώρας να αυξήσει τα βασικά επιτόκια, για να υπερασπίσει το νόμισμα της.
Την ίδια στιγμή η ζήτηση για τα ομόλογα της υπερδύναμης, καθώς επίσης
της Γερμανίας αυξήθηκε – διευκολύνοντας την περαιτέρω πίεση της Ρωσίας.
Η μαύρη Δευτέρα των ρωσικών χρηματιστηρίων (RTS, Micex) οδήγησε τις
μετοχές της Gazprom σε πτώση 14% – ενώ οι μετοχές των δύο άλλων
ενεργειακών κολοσσών, της Lukoil, καθώς επίσης της Rosneft, έχασαν το
7,4% και το 5,4% της αξίας τους. Η μεγαλύτερη τράπεζα δε της χώρας, η Sberbank, κατέγραψε ζημίες της τάξης του 15% –
ενώ οι τιμές των σιτηρών αυξήθηκαν κατά 7% και του καλαμποκιού κατά
4,6%, λόγω της σημασίας της Ουκρανίας, όσον αφορά την παραγωγή των δύο
αυτών προϊόντων.

Εν τούτοις, η Ρωσία μετέφερε ακόμη περισσότερους στρατιώτες στα σύνορα με την Κριμαία – ενώ η κυβέρνηση της Ουκρανίας, η οποία βρίσκεται πλέον στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ζήτησε τη βοήθεια της Δύσης. Η
Κίνα βέβαια, η οποία έχει συμφέροντα στην περιοχή (έχει νοικιάσει το 5%
της ουκρανικής γης), τοποθετήθηκε στο πλευρό της Ρωσίας – γεγονός που σημαίνει ότι, δημιουργούνται επικίνδυνες συμμαχίες, οι οποίες θυμίζουν εποχές που ακολουθούνται από παγκοσμίους πολέμους.

Περαιτέρω, το ότι όλη η κατάσταση έφτασε σε αυτό το κρίσιμο σημείο,
δεν οφείλεται στη Ρωσία αλλά, κυρίως, στη νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας,
καθώς επίσης στο κοινοβούλιο της – αφενός μεν επειδή αναίρεσαν έναν
νόμο, ο οποίος εγγυάται τη διατήρηση της ρωσικής γλώσσας ως δεύτερης
επίσημης της Ουκρανίας, αφετέρου επειδή στη μεταβατική ηγεσία δεν συμμετέχουν εκπρόσωποι των ρωσόφωνων περιοχών, οι οποίες αποτελούν το ένα τρίτο της χώρας.

Εκτός αυτού, τοποθετήθηκαν σε υπουργικές θέσεις μέλη της ακροδεξιάς παράταξης Swoboda – η οποία, κατά την ίδρυση της, χαρακτηριζόταν ως εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα της Ουκρανίας, διατηρώντας φιλικές σχέσεις με την ναζιστική παράταξη της Γερμανίας (NPD).
Φυσικά ο ενθουσιασμός των Γερμανών εξτρεμιστών, οι οποίοι είχαν
φιλοξενήσει τρία μέλη του κόμματος Swoboda στο συνέδριο τους στη Δρέσδη
(2013), είναι αυτονόητος – αφού υπερηφανεύονται για τους αγώνες των «Ουκρανών αδελφών» τους στο πλευρό των στρατευμάτων του Χίτλερ.
Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, η μονάδα των SS με την ονομασία «Galizien»,
αποτελούμενη από εθνικοσοσιαλιστές της δυτικής Ουκρανίας είχε πολεμήσει,
σύμφωνα με τον Swoboda, «μόνο εναντίον των μπολσεβίκων».

Περαιτέρω, η παράταξη Swoboda συνεργάζεται με το ακροδεξιό
παραστρατιωτικό κίνημα «Δεξιός Τομέας» – το οποίο πυροβολούσε εναντίον
των αστυνομικών, κατά τη διάρκεια των αναταραχών του Ιανουαρίου. Το
κίνημα αυτό έχει στις τάξεις του πολλά οπλισμένα μέλη, αυτοονομάζεται
«Στρατιώτες της εθνικής επανάστασης» και καλεί τους Πολίτες της χώρας σε
έναν εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο, για την «απορωσοποίηση» της Ουκρανίας – σε εμφύλιο πόλεμο δηλαδή, για να είμαστε ακριβείς.
Στους εχθρούς του «Δεξιού Τομέα» συγκαταλέγονται, εκτός από τη Ρωσία, η ΕΕ (αποκαλείται γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελών), ο νεοφιλελευθερισμός, καθώς επίσης η σεξουαλική διαστροφή.
Συνεχίζοντας, το ακροδεξιό, μιλιταριστικό αυτό κίνημα δεν είναι δυστυχώς μία περιθωριοποιημένη ομάδα ανθρώπων
– όπως αποδεικνύεται από το ότι, χειροκροτήθηκε στην πλατεία
ανεξαρτησίας στις 22 Φεβρουαρίου, πολύ περισσότερο, από την Timoschenko.
Αυξάνει δε συνεχώς την πολιτική επιρροή του, υποσχόμενο την τιμωρία των
διεφθαρμένων κυβερνήσεων, των πολιτικών και των επιχειρηματιών, καθώς
επίσης το μοίρασμα των περιουσιών τους στο λαό.
Υπενθυμίζουμε εδώ, όσον αφορά το συσχετισμό δυνάμεων στη σημερινή
κυβέρνηση της Ουκρανίας, πως ο (επίσης Βλαδίμηρος) Lenin, το 1917, είχε ονομάσει μία ανάλογη κατάσταση στη Ρωσία και στην Ουκρανία, ως «διπολική ηγεσία»
– σε μία εποχή που οπλισμένα σώματα στρατού διατηρούσαν για πολλούς
μήνες σε ομηρία την εξουσία, έως ότου ανέτρεψαν τελικά τη μετριοπαθή
κυβέρνηση.

Από την άλλη πλευρά, με κριτήριο τη συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ της Ουκρανίας και της ΕΕ, προβλεπόταν ο αφοπλισμός όλων των παράνομων πολεμικών ομάδων, εντός 48 ωρών. Εν
τούτοις, λόγω της συμμετοχής των ακροδεξιών σε θέσεις κλειδιά της
κυβέρνησης του Κιέβου (ο γενικός Εισαγγελέας της χώρας ανήκει στην ίδια
παράταξη!), η συμφωνία δεν έγινε σεβαστή, ούτε όσον αφορά το
συγκεκριμένο σημείο.
Σαν αποτέλεσμα της όλης κατάστασης, ο Ρωσικός πληθυσμός της Κριμαίας ήταν αυτός που εξεγέρθηκε εναντίον της κυβέρνησης του Κιέβου,
πολύ πριν ο Ρώσος πρόεδρος αποφασίσει να κινητοποιήσει το στρατό. Εάν
λοιπόν οι τρεις εκπρόσωποι της ΕΕ (Γερμανία, Πολωνία, Γαλλία) ήθελαν
πράγματι να μην κινδυνεύσει η ειρήνη στην Ουκρανία, θα μπορούσαν να
επιβάλλουν την τήρηση της συμφωνίας στην κυβέρνηση της – οπότε, αφού δεν
το επιχείρησαν καν, έχουν κάποιους άλλους σκοπούς.

Πιθανότατα, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, στόχος της ΕΕ, της Γερμανίας επομένως, είναι ο περιορισμός της ρωσικής ισχύος και επιρροής στην περιοχή – λόγω της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης, ειδικά της Γερμανίας, από τη Ρωσία.
Πόσο μάλλον όταν η ρωσική οικονομία είναι σε πολύ καλή κατάσταση,
όπως θα αναλύσουμε μελλοντικά – με πλεονάσματα στο εμπορικό ισοζύγιο
(γράφημα), με ελάχιστο έλλειμμα στον προϋπολογισμό (-0,5%), με μηδαμινό
δημόσιο χρέος (8,4% του ΑΕΠ), καθώς επίσης με σχεδόν 0% πολίτες της κάτω
από το όριο της φτώχειας (για σύγκριση, 11,8% στην Κίνα και πάνω από
20% στη Γερμανία.
.

Εμπορικό Ισοζύγιο Ρωσίας.

Ολοκληρώνοντας, η ειρωνεία στην όλη κατάσταση είναι το ότι, τα διεθνή ΜΜΕ επικεντρώθηκαν στην κατάρρευση των χρηματιστηριακών δεικτών της Ρωσίας
– ενώ, εάν κάτι ανάλογο συνέβαινε στην υπερχρεωμένη Δύση, πόσο μάλλον
στις Η.Π.Α., θα σηματοδοτούσε πιθανότατα το ξεκίνημα ενός παγκόσμιου κραχ.

Αντίθετα, το γεγονός αυτό είναι μάλλον αμελητέο για τη Ρωσία – η οποία δεν ενδιαφέρεται σχεδόν καθόλου για τους δείκτες, όσο για την τιμή του πετρελαίου που εκτοξεύθηκε στα ύψη, αυξάνοντας σημαντικά την αξία των ρωσικών πηγών ενέργειας.

Τυχόν δε «εμπάργκο» εκ μέρους της Δύσης ή άλλου είδους κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τις τιμές του πετρελαίου, καθώς επίσης των υπολοίπων πρώτων υλών, προς όφελος της
– ενώ η Κίνα, η οποία αγοράζει από τη Ρωσία πληρώνοντας με το δικό της
νόμισμα, θα είναι σε πολύ καλύτερη θέση από ολόκληρο τον υπόλοιπο
πλανήτη.

Τέλος, στο Vasilikov κοντά στο Κίεβο (βίντεο στο τέλος του κειμένου), οι ακροδεξιοί διέλυσαν το Δημαρχείο της χώρας – οπλισμένοι με σφυριά και ρόπαλα του μπέιζμπολ. Όπως φαίνεται, ο Δεξιός τομέας, ο οποίος βρίσκεται πίσω από όλες τις εξεγέρσεις, κερδίζει συνεχώς σε πολιτική δύναμη.

Analyst.gr Team