Αμέσως μετά την αφή της φωτιάς του Νεβρόζ, στη σκηνή ανέβηκε ένας Πόντιος καλλιτέχνης, ο Νιαζί Κογιουντζού και τραγούδησε το “Κότσαρι” και το “Άιντε“, μαζίμε το ένα εκατομμύριο Κούρδους της πλατείας!
Του Σάββα Καλεντερίδη
Σε μια περίοδο που
Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται στο επίκεντρο μιας γεωπολιτικής και γεωοικονομικής
δίνης και σε μια ιστορική στιγμή που υφίστανται μια άνευ προηγουμένου
καταστροφική επίθεση το κυπριακό και το ελλαδικό κράτος, με ανυπολόγιστες
συνέπειες για τους πολίτες και τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού, δίπλα
μας, στη γειτονία μας, ένας άλλος λαός, μπορούμε να πούμε ότι μάς δίνει μαθήματα πολιτικής ωριμότητας,
αφού αναδεικνύεται νικητής σε έναν
μακροχρόνιο πόλεμο που έδωσε κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες και εναντίον
πολύ ισχυρότερων αντιπάλων.
Μιλούμε για τον νικηφόρο αγώνα του κουρδικού λαού, που τη
στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Πέμπτη, 21 Μαρτίου), επισφραγίζεται η νίκη των Κούρδων έναντι της
πολιτικής του τουρκικού κράτους και οριοθετείται το πλαίσιο της λύσης του
Κουρδικού, που αποτελεί το πιο σημαντικό «υπόλοιπο» του Ανατολικού Ζητήματος.
Αφού και ο κουρδικός λαός -όπως ο ελληνικός- ταλανίστηκε επί
δεκαετίες από διχόνοιες, εσωτερικές έριδες και εμφύλιες συγκρούσεις, γενεσιουργός
αιτία των οποίων ήταν οι επεμβάσεις και τις συγκρούσεις συμφερόντων μεγάλων
δυνάμεων που έχουν συμφέροντα στην περιοχή, τελικά, κατά τα φαινόμενα, κατόρθωσε να μετατρέψει τις καταστροφικές
αυτές εμπειρίες σε πολιτική σοφία, η οποία υποχρέωσε τις ηγεσίες των Κούρδων να
απαλλαγούν από τα αλλότρια δεσμά και να ομονοήσουν για τη λύτρωση του έθνους
τους.
Αυτή η συμφωνία εθνικής συνεννόησης, που επιτεύχθηκε το
1998, επέτρεψε στους Κούρδους να
αποκτήσουν ένα de facto ανεξάρτητο κράτος στο Νότιο
Κουρδιστάν (Β. Ιράκ) και ένα
αυτόνομο κράτος στη ΒΑ Συρία, αλλά και να
δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικής πίεσης στην Τουρκία, η οποία ζήτησε, τον
περασμένο Νοέμβριο, από τον φυλακισμένο ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν,
να μεσολαβήσει στις δομές και τους σχηματισμούς του εθνικοαπελευθερωτικού
κινήματος, για την επίτευξη συμφωνίας σε ένα πλαίσιο και ένα χρονοδιάγραμμα που
θα οδηγήσει στην πολιτική λύση του Κουρδικού.
Οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν την κυβέρνηση Ερντογάν σε αυτήν
την κίνηση, είναι οι εξεής:
-Η παταγώδης αποτυχία και χρεοκοπία της πολιτικής που
ακολουθήθηκε επί δεκαετίες για «λύση» του Κουρδικού με βίαια μέσα,
-Η ανάδειξη μέσα από τις στάχτες και το αίμα της εσωτερικής
σύγκρουσης στη Συρία (στην οποία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο η Άγκυρα) του
αυτόνομου κουρδικού κράτους στη ΒΑ Συρία,
-Η ανάγκη δημιουργίας ενός περιβάλλοντος ασφαλείας που θα
επιτρέπει την ομαλή και απρόσκοπτη διακίνηση του πετρελαίου από το Κιρκούκ στον
Κόλπο Αδάνων-Αλεξανδρέττας και δια των θαλασσίων οδών της Α. Μεσογείου στις
διεθνείς αγορές, και τέλος
-Η ανθεκτικότητα του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού
κινήματος, που κατάφερε να σταθεί όρθιο μετά από 29 χρόνια ένοπλου αγώνα
απέναντι στο τουρκικό κράτος, που είχε την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ και
του ΝΑΤΟ.
Στους παραπάνω λόγους να προστεθεί η αγωνία της Τουρκίας να
«κλείσει» μέτωπα, εν όψει
-του μεγάλου
γεωπολιτικού παιχνιδιού που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ανατολική Μεσόγειο και το
Αιγαίο, αλλά και
-της διπλωματικής και
επικοινωνιακής επίθεσης των Αρμένιων για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας
που βρίσκεται σε εξέλιξη και αναμένεται να κορυφωθεί το 2015, εκατό χρόνια μετά
τη σφαγή του 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων της Ανατολής!
Υπάρχουν φυσικά και οι προσωπικοί λόγοι που οδήγησαν τον
Ερντογάν στην επιλογή, όπως η προσδοκία στήριξης της πολιτειακής αλλαγής με τη
μετατροπή της Τουρκίας σε προεδρική δημοκρατία και τη μετάβαση του ιδίου στη
θέση του εκλεγμένου από το λαό προέδρου της δημοκρατίας, όμως οι λόγοι αυτοί είναι, κατά την άποψή μας,
ήσσονος σημασίας σε σχέση με τους προαναφερθέντες!
Αναφερθήκαμε πιο πάνω στην ιστορική συγκέντρωση στην Άμιδα,
όπου οι Κούρδοι επισφράγισαν τη νίκη τους, υπό τους ήχους κουρδικών και
ποντιακών* τραγουδιών και χορών, ενώ και ο ίδιος ο Άπο, στο μήνυμά του, που
αναγνώστηκε στα κουρδικά και στα τουρκικά στους συγκεντρωθέντες, εκτός από
μηνύματα συναδέλφωσης των Κούρδων με τους Τούρκους αλλά και με τους άλλους
λαούς της περιοχής, ανέφερε επί λέξει και τα εξής:
«Απευθύνω χαιρετισμό
σε όλους και εύχομαι ένα ευτυχισμένο Νεβρόζ.
Ας είναι ευτυχισμένο
το Νεβρόζ της απελευθέρωσης των κατατρεγμένων και των καταπιεσμένων.
Χαιρετίζω το Νεβρόζ,
την ημέρα της ανάστασης των λαών της
Μέσης Ανατολής και την Κεντρικής Ασίας.
Χαιρετίζω όλους τους
αδελφούς λαούς.
Τους λαούς που
κατοικούν στις πλαγιές της οροσειράς του Ζάγρος και του Ταύρου, στις κοιλάδες
του Τίγρη και του Ευφράτη, στους λαούς που γέννησαν την αγροτική τέχνη και τον
πολιτισμό των πόλεων, χαιρετίζω έναν από τους πιο παλιούς λαούς αυτής της
περιοχής, τους Κούρδους!
Για τους Κούρδους, που
οικοδόμησαν αυτόν τον πολιτισμό για χιλιάδες χρόνια μαζί με άλλους λαούς και
φυλές, ο Τίγρης και ο Ευφράτης είναι αδέλφια με τον Σαγγάριο. Ο χορός των
Κούρδων είναι αδέλφια με το χορό του Πόντου και των Ζεϊμπέκηδων. Τα τελευταία
200 χρόνια, πόλεμοι που διεξήχθησαν στη λογική της εκπόρθησης, οδήγησαν τους
αραβικούς, τουρκικούς και περσικούς λαούς στη δημιουργία εθνικών κρατιδίων, με
τα αντίστοιχα προβλήματα.
Τα καθεστώτα της
εκμετάλλευσης ήλθαν να καλύψουν και να εκμεταλλευθούν τα κενά που
δημιουργήθηκαν. Οι λαοί της Μέσης Ανατολής ξυπνούν ή μάλλον επιστρέφουν από την
Ιστορία.
Επιτέλους, εκείνοι που
πάλλονται και εμπνέονται από τη φωτιά του Νεβρόζ, λένε ειρήνη, αδελφοσύνη,
λύση. Η συνείδηση αυτού του αγώνα στοχεύει στην κατανόηση. Αυτή η εποποιία έχει
φθάσει σε ένα σημείο. Ο αγώνας μας δεν στράφηκε και δεν πρόκειται να στραφεί
ποτέ εναντίον κανενός λαού και φυλής, η θρησκευτικής ομάδας. Η επανάστασή μας
ήταν εναντίον της άγνοιας, της αγραμματοσύνης, της ανέχειας και της
εκμετάλλευσης. Ο πόλεμός μας δεν είναι εναντίον κάποιου έθνους ή θρησκείας. Ο
πόλεμός μας είναι εναντίον της αδικίας.
Σήμερα ξυπνάμε και
αντιμετωπίζουμε μια νέα Τουρκία, μια νέα Μέση Ανατολή, ένα νέο μέλλον. Η
νεολαία, οι φίλοι που αποδέχονται το λόγο μου, εκείνοι που ακούνε αυτά που λέω!
Σήμερα αρχίζει μια νέα μέρα. Ανοίγει η πόρτα για να περάσουμε από τον ένοπλο
αγώνα στη δημοκρατική πολιτική δράση.
Δημιουργείται και
διευρύνεται μια αντίληψη που λαμβάνει υπ’ όψιν της τα δημοκρατικά δικαιώματα
και τις ελευθερίες του λαού μας. Εμείς δεκαετίες δώσαμε αγώνες και θυσιάσαμε
τους εαυτούς μας για τα δικαιώματα αυτά.
Καμία από αυτές τις
θυσίες μας δεν πήγε χαμένη. Οι Κούρδοι κέρδισαν και πάλι το δικαίωμα να
υπάρχουν. Ας το γιορτάσουμε. Φθάσαμε σε ένα σημείο που μπορούμε να πούμε
επιτέλους τα όπλα να σιγήσουν και να μιλήσουν οι ιδέες. Οι πρακτικές που μας
αγνοούσαν και μας απέρριπταν ξόφλησαν. Το αίμα έρρεε σ’ αυτήν την περιοχή χωρίς
να υπολόγιζε αν ήταν κουρδικό, τουρκικό ή λαζικό.
Ενώπιον εκατομμυρίων
ανθρώπων που με ακούνε λέω ότι πλέον αρχίζει μια νέα περίοδος. Στο προσκήνιο
δεν είναι πλέον τα όπλα, αλλά η πολιτική.
Ήλθε η ώρα να
αποσύρουμε τις ένοπλες δυνάμεις μας πέρα από τα σύνορα. Πιστεύω ότι όλοι όσοι
πιστεύουν σ’ αυτόν τον αγώνα, θα επιτηρήσουν με προσοχή και ευαισθησία και θα
εξασφαλίζουν την ομαλή πορεία των εξελίξεων αυτήν την περίοδο. Αυτό δεν είναι
το τέλος, είναι η αρχή των εξελίξεων. Δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα, αρχίζουμε
έναν νέο αγώνα.
Όλοι έχουμε τις ίδιες
ευθύνες για να δημιουργήσουμε ένα καθεστώς που θα εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα σε
όλους τους λαούς και όλους τους πολιτισμούς, όπως αρμόζει στην ιστορία του
Κουρδιστάν και της Ανατολής. Απευθύνω έκκληση στους Κούρδους να εξασφαλίσουν
τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα ισότητας και στους Αρμενίους, τους Τουρκομάνους
και τους Άραβες.
Αξιοσέβαστε λαέ της
Τουρκίας. Ο τουρκικός λαός θα πρέπει να γνωρίζει σήμερα ότι η αδελφοσύνη με
τους Κούρδους κρατάει χίλια χρόνια, κάτω από τη σημαία του Ισλάμ. Αυτή η αδελφοσύνη, δεν θα πρέπει να
στηρίζεται στη λογική της εκπόρθησης και της αφομοίωσης του άλλου.
Οι προσπάθειες των
ελίτ που στηρίζονταν στον καπιταλιστικό μοντερνισμό και δεν δέσμευαν τον λαό,
έχουν χρεοκοπήσει. Απευθύνω έκκληση στους δυο λαούς μας, που αποτελούν τις
στρατηγικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, να οικοδομήσουμε έναν δημοκρατικό
εκσυγχρονισμό που θα στηρίζεται στις δυνάμεις και τον αυθεντικό πολιτισμό του
κάθε λαού. Υπάρχει κανείς να δώσει απάντηση σ’ αυτήν την έκκληση;
Τώρα είναι η ώρα της
αλληλοκατανόησης και της συγνώμης. Ο κοινός αγώνας που δώσαμε στα Δαρδανέλια
και το πνεύμα που μας οδήγησε στην από κοινού ίδρυση της Μεγάλης Τουρκικής
Εθνοσυνέλευσης, το 1920, θα πρέπει να φωτίσει αυτήν τη νέα περίοδο.
Απευθύνω έκκληση στις
γυναίκες, τις καταπιεσμένες θρησκευτικές ομάδες και φυλές, εκείνους που
διατηρούν το δικό τους πολιτισμό, τους εκπροσώπους της εργατικής τάξης, καθώς
και όλους όσους μπορούν να επιλέξουν αυτή τη νέα επιλογή να λάβουν τη θέση τους
στο νέο σύστημα του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού. Η Μέση Ανατολή και η Κεντρική
Ασία αναζητούν ένα δημοκρατικό καθεστώς. Η αναζήτηση προτύπου ελευθερίας και
αδελφοσύνης είναι το ίδιο αναγκαία όσο το ψωμί για όλους τους ανθρώπους. Στην
αναζήτηση και εφαρμογή αυτού του προτύπου η περιοχή της Ανατολής και της
Μεσοποταμίας αναπόφευκτα θα παίξουν πρωτοποριακό ρόλο. Όπως ο απελευθερωτικός
πόλεμος που δόθηκε τα πλαίσια του Εθνικού Όρκου, στην πρόσφατη ιστορία.
Παρά τα λάθη και τις
παραλείψεις που έγιναν στα τελευταία 90 χρόνια, καλούμε τους λαούς και τις
κοινωνικές τάξεις που καταπιέστηκαν και δοκιμάστηκαν να έλθουν μαζί μας, να
οικοδομήσουμε ένα νέο πρότυπο. Δώστε απάντηση σ’ αυτήν την έκκληση.
Το εμείς απωθήθηκε και
κατεπνίγη από εγώ, στα πλαίσια της στενής αντίληψης για την εξουσία. Πρέπει να
δώσουμε την παλιά έννοια στο εμείς. Πρέπει να ενωθούμε απέναντι σ’ εκείνους που
θέλουν να μας διασπάσουν και να μας κατακερματίσουν. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται
στο πνεύμα των καιρών, θα οδηγηθούν στα σκουπίδια της Ιστορίας. Οι λαοί της
περιοχής γίνονται μάρτυρες γέννησης νέων οριζόντων.
Αυτό το Νεβρόζ είναι
ένα δώρο, μια έκπληξη για όλους μας. τα νοήματα των μηνυμάτων του Μωυσή, του
Ιησού και του Μωάμεθ ξαναζούν και κινητοποιούν τις κοινωνίες.
Το υπόβαθρο του νέου
αγώνα είναι οι ιδέες, οι ιδεολογίες και η δημοκρατική πολιτική. Αρχίζουμε τον
δημοκρατικό αγώνα. Χαιρετίζω όλους εκείνους που στηρίζουν αυτόν τον αγώνα. Όλους εκείνους που στηρίζουν τις προσπάθειες
για τη δημοκρατική ειρήνη. Χαιρετίζω όλους εκείνους που παίρνουν στην πλάτη
τους το θέμα της αδελφοσύνης των λαών.
Ζήτω το Νεβρόζ.
Ζήτω η αδελφοσύνη των
λαών!»
Αυτά είναι τα μηνύματα που έστειλε ο Άπο, στο ένα
εκατομμύριο Κούρδους που συγκεντρώθηκαν στην Άμιδα στις 21 Μαρτίου. Εμείς οι
Έλληνες της Κύπρου και της Ελλάδος τα πήραμε και αν ναι τα κατανοήσαμε;
Πάντως, σίγουρο είναι ότι δεν τα κατανόησαν οι πολιτικοί μας
ηγέτες, οι ποίοι, αντί να αποκτήσουν
σοφία από τις διχόνοιες και τους αλληλοσπαραγμούς του παρελθόντος, συνεχίζουν
το ίδιο …βιολί, χορεύοντας τις τελευταίες ημέρες το χορό της εθνικής
καταστροφής πάνω από το ημιθανές σώμα της Κύπρου, που, μεταξύ άλλων, πληρώνει
για άλλη μια φορά τα καταστροφικά λάθη της Αθήνας.
Τέλος, διαβάζοντας το μήνυμα του Άπο, καλό είναι να ληφθεί
υπ’ όψιν ότι ανάμεσα στις δεκάδες κουρδικές χιλιάδες σημαίες που κυμάτιζαν στην
Πλατεία Νεβρόζ, δεν υπήρχε ούτε μια
τουρκική. Ο νοών νοείτω!
“δημοκρατία“
*Στους εορτασμούς του
Νεβρόζ, στο Ντιγιαρμπακίρ, την έκπληξη έκανε η συμμετοχή του καλλιτέχνη Νιαζί Κογιουντζού,
αδελφού του Κιαζίμ Κογιουντζού, ο οποίος τραγούδησε το πρώτο τραγούδι αμέσως
μετά το άναμμα της φωτιάς του Νεβρόζ. Είπε πρώτα το «Κότσαρι» σταλαζικά και στη
συνέχεια το τραγούδι «Άιντε», που είχε κάνει γνωστό σε ολόκληρη την Τουρκία ο
αδελφός του.
Ο Νιαζί, μιλώντας στους
συγκεντρωμένους Κούρδους είπε:
«Σήμερα είναι το Νεβρόζ. Εγώ είμαι Λαζός. Όμως δεν είναι απαραίτητο να
μιλάμε την ίδια γλώσσα για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον.»
Ο Κιαζίμ Κογιουντζού
ήταν ένας εξαιρετικά δημοφιλής τραγουδιστής, από τη Χόπα (Άψαρος) του Πόντου,
Λαζός την καταγωγή, ο οποίος μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια του, μαχόταν
για τα δικαιώματα των Λαζών, των αρμενόφωνων, των ελληνόφωνων και των άλλων
φυλών του Πόντου. Η δράση του είχε ενοχλήσει πολύ το τουρκικό κράτος. Πέθανε σε
ηλικία 33 ετών από καρκίνο!
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Οι Κούρδοι, ως αυτόνομη διοίκηση της βορειοανατολικής Συρίας, απελευθέρωσαν 50 Σύρους κρατούμενους, που κατηγορούνταν για συμμετοχή στην τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο πλαίσιο της χορήγησης γενικής αμνηστίας, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Κούρδος αξιωματούχος.
Χιλιάδες κρατούμενοι που θεωρούνται ύποπτοι ότι ανήκουν στο ΙΚ, ανάμεσά τους εκατοντάδες ξένοι αρκετών εθνικοτήτων, βρίσκονται στις φυλακές των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (ΣΔΔ), την ένοπλη πτέρυγα της αυτόνομης διοίκησης.
Τον Ιούλιο, η αυτόνομη διοίκηση χορήγησε γενική αμνηστία βάσει της οποίας «50 άτομα που κατηγορούνταν ότι ανήκουν στην τρομοκρατική οργάνωση Νταές (αραβικό ακρωνύμιο του ΙΚ) απελευθερώθηκαν σήμερα», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ρέμπερ Κάλο, αξιωματούχος των κουρδικών δυνάμεων ασφαλείας (Asayish), χωρίς να διευκρινίσει σε ποιες φυλακές κρατούνταν.
Πρόκειται για τη δεύτερη ομάδα που απελευθερώνεται σε ένα σύνολο 1.000 έως 1.500 ατόμων που επωφελούνται από την αμνηστία.
Σύμφωνα με τον Κάλο, η αμνηστία αφορά «μόνο τους Σύρους και δεν περιλαμβάνει τους ξένους, και περιορίζεται σε αυτούς των οποίων τα χέρια δεν είναι λερωμενα με αίμα».
«Θα υπάρξουν και άλλα κύματα αποφυλακίσεων κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών», δήλωσε.
Οι ΣΔΔ, στις οποίες κυριαρχούν οι Κούρδοι αλλά έχουν επίσης Άραβες μαχητές στις τάξεις τους, είχαν ήδη απελευθερώσει δεκάδες Σύρους κατηγορούμενους για διασυνδέσεις με το ΙΚ μέσα στις φυλακές τους, μετά τις εγγυήσεις που έλαβαν από αρχηγούς φυλών.
Το ΙΚ πήρε τον έλεγχο ολόκληρων εκτάσεων στη Συρία το 2014, επιβάλλοντας ένα βασίλειο τρόμου προτού ηττηθεί το 2019 από τον διεθνή συνασπισμό υπό τις ΗΠΑ, με την υποστήριξη των συριακών κουρδικών δυνάμεων.
‘Εκτοτε η αυτόνομη διοίκηση κρατεί σχεδόν 56.000 ανθρώπους εκ των οποίων 30.000 παιδιά σε 24 κέντρα κράτησης και δύο στρατόπεδα, στο Αλ-Χολ και στο Ροτζ στη βορειοανατολική Συρία.
Ανάμεσά τους υπάρχουν μαχητές του ΙΚ και οι οικογένειές τους, καθώς και εκτοπισμένοι που είχαν διαφύγει από τις εμπόλεμες ζώνες.
Πηγή Άρθρου: ΑΠΕ – ΜΠΕ
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Η Τουρκία απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Γιατί δεν την εφαρμόζει και στην επικράτειά της; Να ιδρυθούν ένα τουρκικό και ένα κουρδικό κράτος. Ουδείς Έλληνας ηγέτης έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα στους Τούρκους, από ψοφοδεϊσμό και τουρκοφοβία. Για να μη χαλάσει το… κλίμα και να μη διαταραχθούν τα «ήρεμα νερά» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το Μόναχο, η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, δεν έχουν διδάξει τίποτε απολύτως στην ηγεσία του Ελληνισμού…
Οι τουρκικοί στόχοι εναντίον της Κύπρου είναι κρυστάλλινοι. Από τη δεκαετία του 1950 η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει ωμά ότι τελικός σκοπός της πολιτικής της είναι η πλήρης κατάληψη και έλεγχος της νήσου. Οι δύο εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1956), η έκθεση της ΜΙΤ για επανάκτηση της Κύπρου και το «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλου κωδικοποιούν, με εφιαλτική ενάργεια, την αρπακτική στοχοθεσία της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου. Οι Τούρκοι, ανεξαρτήτως ηγετών και ιδεολογιών, διατηρούν αταλάντευτα την ίδια, διαχρονικά, πολιτική στοχοθεσία για την τουρκοποίηση-ισλαμοποίηση του κυπριακού Ελληνισμού. Το ενδιαφέρον της Τουρκίας είναι καθαρά γεωπολιτικό και στρατηγικό – όχι οι Τ/κύπριοι – επειδή θεωρεί το νησί ως πολύτιμη στρατιωτική βάση άσκησης πολιτικής περιφερειακής και παγκόσμιας δύναμης.
Η ηγεσία της Κύπρου και της Ελλάδος – επειδή η Τουρκία θεωρεί και τις δύο ως ενιαίο εχθρικό χώρο – θα έπρεπε μετά την κολοβή, υδροκέφαλη ανεξαρτησία να συναποφασίσουν και να προσδιορίσουν μια μακράς πνοής στρατηγική αντιμετώπισης και ανακοπής της επιθετικής πολιτικής της Άγκυρας, δι’ όλων των μέσων. Αντ’ αυτού, πλεονάζουν οι φλυαρίες, οι πολιτικές φιλοδοξίες και ασυναρτησίες, το «άλλα αποφασίζομεν και άλλα πράττετε», οι εκατέρωθεν υπονομεύσεις, αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις, παχυλή και εγκληματική άγνοια του Τούρκου, της ιστορίας, της νοοτροπίας και της πολιτικής του. Το πραξικόπημα της χούντας άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην τουρκική εισβολή, που άρχισε να προετοιμάζεται αμέσως μετά τον Νοέμβριο του 1967, με την αποχώρηση από την Κύπρο της πανίσχυρης ελληνικής μεραρχίας. Οι εγκληματικές ευθύνες του Μακαρίου, του ΑΚΕΛ και άλλων είναι ασήκωτες.
Τον Νοέμβριο του 1983, ο Τ/κ ηγέτης Ντενκτάς, κατ’ εντολήν της Άγκυρας, ανακηρύσσει την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», που οι ρίζες της ανευρίσκονται στο 1963 (14/9/1963, έγγραφο Ντενκτάς-Κουτσιούκ, που προειδοποιούσε τον Μακάριο με ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ», αν προχωρούσε στην τροποποίηση του Συντάγματος). Πριν από τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, ο Ντενκτάς, καθ’ υποκίνηση των Εγγλέζων, ζητά διζωνική ομοσπονδία (12/8/1974), την οποία η ελληνική πλευρά αποδέχτηκε πρώτα διά της ομιλίας Κληρίδη στην γκαλερί «Αργώ» (6/11/1974) και στη συνέχεια στη σύσκεψη των Αθηνών (30/11-1/12/1974), υπό τον Καραμανλή και τον Μακάριο. Μετά το δημοψήφισμα του 2004 και τις συνομιλίες στο Crans Montana, η αγγλοτουρκοδιζωνική ομοσπονδία εξεμέτρησε το ζην. Οι Τούρκοι την απέρριψαν οριστικά και τα τελευταία τρία χρόνια απαιτούν αμετακίνητα λύση δύο κρατών και αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος.
Την εποχή του σχεδίου Ανάν είχα γράψει μιαν ανάλυση γιατί η Τουρκία δεν αποδέχεται τη διζωνική και στη δική της επικράτεια, διά της δημιουργίας δύο ζωνών, μίας τουρκικής και μίας κουρδικής, αφού οι Κούρδοι είναι η μεγαλύτερη εθνική ομάδα στη χώρα με υπολογιζόμενο πληθυσμό πέραν των 25 εκ. Η ελληνική πλευρά απορρίπτει σθεναρά λύση δύο κρατών και εμμένει γελοιωδώς στην τουρκοδιζωνική, που οδηγεί σε δύο συνιστώντα κρατίδια, διά της κατάλυσης – και όχι της μετεξέλιξης – της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία δεν την αναγνωρίζει και την θεωρεί ως «εκλιπούσα», διά του γνωστού εξ 105 σελίδων εγγράφου των Νταβούτογλου-Τσαβούσογλου (23/6/2014).
Μέχρι σήμερα, κανένας ηγέτης ή πολιτικός της Κύπρου δεν αντέδρασε στην τουρκική αξίωση, αντιστρέφοντάς την: Γιατί η Τουρκία δεν δέχεται τη δημιουργία δύο κρατών στην επικράτειά της, ενός τουρκικού και ενός κουρδικού; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, αλλά αυτόχρημα ρεαλιστικό. Στην Κύπρο η τ/κ μειονότητα είναι το 18% του πληθυσμού, η ελληνική πλειοψηφία είναι 82%. Ανόητοι και ευήκοοι ξένων, ηγέτες μας, σύρθηκαν στις τουρκικές αξιώσεις και δέχθηκαν εκ περιτροπής προεδρία, κατήργησαν την παγκόσμια αρχή ένας άνθρωπος, μία ψήφος και αναγνώρισαν στον Τούρκο εισβολέα και κλέφτη, δικαίωμα στις περιουσίες μας, εκτός πολλών άλλων ολέθριων υποχωρήσεων. Ο Πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία γιατί δεν αντιστρέφουν τις τουρκικές αξιώσεις;
Όσα πολλά η Τουρκία απαιτεί να ισχύσουν για την τ/κ μειονότητα, γιατί δεν τα παραχωρεί και στους Κούρδους; Πριν από λίγο καιρό (3/5/2024) δημοσιεύτηκε (στο australianoutlook) μια ανάλυση από τον Δρα Loqman Radpey, με τίτλο: «Η προοπτική μιας λύσης δύο κρατών για το Κουρδιστάν». Οι Κούρδοι κατοικούν στα σύνορα με τη Ρωσία, Τουρκία, Ιράκ, Ιράν και Συρία. Από το 1980 το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα διεξάγει απελευθερωτικό αγώνα κατά της τουρκικής θηριωδίας-κατοχής. Εκατοντάδες κουρδικά χωριά εκθεμελιώθηκαν από τον τουρκικό στρατό. Δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι και Τούρκοι σκοτώθηκαν. Στο τουρκικό Κουρδιστάν διεξάγεται εθνοκάθαρση και γενοκτονία.
Ο ξένος αναλυτής υποστηρίζει πως η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα των πιο πάνω χωρών θα αποκαθιστούσε την ειρήνη και τη σταθερότητα σε αυτήν την περιοχή της Ευρασίας, θα καταπολεμούσε την τρομοκρατία, τη μετακίνηση και μετανάστευση πληθυσμών και θα τερμάτιζε αχρείαστες συγκρούσεις. Τέτοια προοπτική δεν συμφέρει στην Τουρκία επειδή εκμεταλλεύεται την παρουσία Κούρδων μαχητών στη ΒΔ Συρία και στο Βόρειο Ιράκ για να επεκτείνει την κατάκτηση συριακών και ιρακινών εδαφών και να δικαιολογεί συχνές εισβολές του τουρκικού στρατού. Έχει εκτοπίσει τους γηγενείς Κούρδους και, κατά το θλιβερό πρότυπο των κατεχομένων μας, εποικίζει αυτές τις περιοχές με Τουρκομάνους, Σύριους και άλλους υποταχτικούς της. Σε άλλη ανάλυσή του στο «The Middle East Forum Observer» (19/7/2024), ο ίδιος αναλυτής υποβάλλει στους Κούρδους να αντλήσουν μαθήματα από την τουρκική κατοχή της Κύπρου.
Μετά την δήθεν ειρηνική (!) εισβολή στη Συρία (Αύγουστος 2016 και Οκτώβριος 2019), η Τουρκία, κατά το πρότυπο των κατεχομένων μας, εγκαθίδρυσε δομές, υπηρεσίες και σύμβολα στις καταληφθείσες κουρδικές περιοχές με εκκαθάριση του αυτόχθονος πληθυσμού. Οι Τούρκοι δεν είναι αφελείς. Πρώτον, γνωρίζουν και δεν ξεχνούν ότι είναι εισβολείς-κατακτητές στην σημερινή Τουρκία. Δεύτερον, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία διασαλπίζει καθημερινά ότι θα υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων την εδαφική ακεραιότητα ενός τόπου που δεν τους ανήκει. Τρίτον, δεν θα αποδεχτούν ποτέ τον εδαφικό διαμελισμό της χώρας και τη δημιουργία δύο κρατών, ενός τουρκικού και ενός κουρδικού. Δεν αντέχουν αυτόν τον εφιάλτη.
Η Τουρκία απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Γιατί δεν την εφαρμόζει και στην επικράτειά της; Να ιδρυθούν ένα τουρκικό και ένα κουρδικό κράτος. Ουδείς Έλληνας ηγέτης έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα στους Τούρκους, από ψοφοδεϊσμό και τουρκοφοβία. Για να μη χαλάσει το… κλίμα και να μη διαταραχθούν τα «ήρεμα νερά» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το Μόναχο, η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, δεν έχουν διδάξει τίποτε απολύτως στην ηγεσία του Ελληνισμού…
Σημερινή
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Με την κατηγορία της «συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση» σύμφωνα με το άρθρο 129β του γερμανικού ποινικού κώδικα, καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες φυλάκισης ο Κενάν Αγιάς. Ο Κούρδος αγωνιστής κατηγορήθηκε ότι ενεργούσε ως «περιφερειακός ηγέτης» του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και ότι συμμετείχε στην οργάνωση «προπαγανδιστικών εκδηλώσεων και συγκεντρώσεων» όπως διαδηλώσεις, φεστιβάλ και συλλογή δωρεών. Ο Κενάν έχει ήδη περάσει δώδεκα χρόνια σε τουρκικές φυλακές, ενώ από το 2013 ζούσε στην Κύπρο ως αναγνωρισμένος πολιτικός πρόσφυγας. Τον Μάρτιο του 2023 συνελήφθη στο Διεθνές Αεροδρόμιο Λάρνακας, τέθηκε υπό κράτηση και στις 2 Ιουνίου του ίδιου έτους εκδόθηκε στη Γερμανία. Έκτοτε, κρατείται στις φυλακές «Holsenglacis» του Αμβούργου, ενώ η δικαστική διαδικασία ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο.
Η δίκη αποτελούσε μια επίπονη διαδικασία για τον ίδιο τον Κενάν αλλά και όσους Κούρδους την παρακολουθούσαν, καθώς η ομοσπονδιακή εισαγγελία και το ίδιο το τριμελές δικαστήριο, επιχειρούσαν να επιβάλουν την ποινικοποίηση του κουρδικού αγώνα για ελευθερία χωρίς ιδιαίτερα τεκμήρια αξιόποινων πράξεων. Ήταν οφθαλμοφανές ότι ο Κούρδος αγωνιστής ήταν ήδη καταδικασμένος από την πρόεδρο του δικαστηρίου, η οποία αντιμετώπιζε με δυσπιστία και υπεροψία όλες τις αναφορές και τοποθετήσεις του, ενώ την ίδια στάση τηρούσε και απέναντι στην ομάδα υπεράσπισης. Στους Ευστάθιο Ευσταθίου, Αντονία βον ντερ Μπέρενς και Στέφαν Κουν. Ταυτόχρονα, ο Κενάν Αγιάς έπρεπε να αντιμετωπίσει και τις ανυπόφορες συνθήκες κράτησής του, μέσα στο κτήριο του Ανωτάτου Περιφερειακού Δικαστηρίου της Χανσεάτης, τον έλεγχο κάθε συνομιλίας του, την ανάγνωση των επιστολών του, την κατάσχεση των βιβλίων του.
Αλλά έπρεπε να καταλάβουν εκεί στο Αμβούργο, πως έπεσαν πάνω σε τείχος αξιοπρέπειας, περηφάνειας και συνείδησης και ότι όσα καψόνια και να έκαναν στον Κενάν Αγιάς, δεν θα τον έκαναν ποτέ να μετανοήσει για την προσφορά του στον κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ο Κούρδος αγωνιστής αγωνίστηκε μέχρι τέλους ενάντια σε όλες τις προσπάθειες υποτίμησης και ποινικοποίησης του κουρδικού αγώνα για ελευθερία με εκτεταμένες πολιτικές και ιστορικές αναλύσεις, επεσήμανε και κατονόμασε αμείλικτα τις ιστορικές και σύγχρονες αδικίες των κυβερνώντων στην Τουρκία και την Ευρώπη, μίλησε για την τουρκική κατοχή της Κύπρου, τις γενοκτονίες του τουρκικού κράτους εναντίον των Κούρδων, των Αρμενίων, των Ελλήνων και δεν αμέλησε ποτέ να ευχαριστεί τον κυπριακό λαό για τη στήριξή του.
Στο μήνυμα που μετέφερε μετά το άκουσμα της ποινής, ο Κενάν υπογράμμισε ότι η καταδίκη του αποτελεί νομιμοποίηση των πρακτικών του τουρκικού κράτους, συμπεριλαμβανομένης της γενοκτονίας των Κούρδων και της κατοχής της Κύπρου. Κάλεσε τον κουρδικό και τον κυπριακό λαό να συνεχίσουν την αντίσταση και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι μαζί θα νικήσουμε, μαζί θα απελευθερωθούμε. Μα δυστυχώς, η μορφή του Κενάν, ο αγώνας του, τα μηνύματά του, δεν συγκίνησαν τις κυπριακές αρχές και δεν έπραξαν τα δέοντα για να προστατεύσουν τόσο αυτόν όσο και τον ίδιο τον κουρδικό αγώνα για ελευθερία.
Εν ολίγοις, ο αγώνας που έδωσε ο Κενάν Αγιάς και η ομάδα υπεράσπισής του ήταν δύσκολος. Δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την ομοσπονδιακή εισαγγελία της Γερμανίας, αλλά και το τριμελές δικαστήριο, καθώς και την άριστη σχέση των Γερμανών με τους Τούρκους που δεν πρέπει να σπάσει για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κούρδων. Ο ίδιος ο Ερντογάν ασχολήθηκε προσωπικά με τη δίκη, εκφράζοντας ικανοποίηση για τα βάσανα ενός «τρομοκράτη» και ευχαριστώντας τον Γερμανό Καγκελάριο. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι κυπριακές Αρχές -σε δικαστικό και εκτελεστικό επίπεδο- γνώριζαν πολύ καλά ότι η έκδοση του Κενάν στη Γερμανία σήμαινε και την καταδίκη του για τις πολιτικές πεποιθήσεις και την καταγωγή του, αλλά συναίνεσαν ή ανέχτηκαν αυτή την αδικία. Συνεπώς, αν έχουν ακόμα ίχνη ντροπής, ανθρωπιάς και συνείδησης, οφείλουν να κινητοποιηθούν για να επιστρέψει ο Κενάν στην Κύπρο και να εκτίσει την ποινή του. Τα Υπουργεία Δικαιοσύνης, Εξωτερικών, αλλά και το ίδιο το Προεδρικό οφείλουν να παρέμβουν για να υλοποιηθούν οι όροι που έθεσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στην απόφαση για έκδοσή του. Έχουν υποχρέωση απέναντι στον Κενάν του Κουρδιστάν και της Κύπρου, απέναντι σε έναν άνθρωπο που έβαλε πάνω από τη ζωή του τις δύο πατρίδες του. Η όποια ολιγωρία θα είναι εγκληματική.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.