Ακολουθήστε μας

Κίνα

Σινο-ρωσική συνεργασία γιά νέα διώρυγα στη Νικαράγουα ή μία ακόμη χαμένη ευκαιρία γιά τις ΗΠΑ

Δημοσιεύτηκε

στις

Σινο-ρωσική συνεργασία γιά νέα διώρυγα στη Νικαράγουα ή μία ακόμη χαμένη ευκαιρία γιά τις ΗΠΑ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, πρώην Αντιπρόεδρου του Ευρωπαϊκού Koινοβουλίου
Η αποφαση του Ρωσου Προεδρου Πουτιν να συμπραξει με την Κινα για την
κατασκευη της Διωρυγας της Νικαραγουα, αποτελει χωρις αμφιβολια μια
κινηση μεγαλης στρατηγικης σημασιας.

Σε μια περιοδο που χαρακτηριζεται απο τον ανταγωνισμο των ισχυρων για το ποιος θα θετει τους κανονες λειτουργιας του διεθνους συστηματος για το υπολοιπο του 21ου αιωνα, ο ελεγχος σημαντικων θαλασσιων οδων οπως τα Στενα και οι Διωρυγες, ειναι καθοριστικος παραγων για το αποτελεσμα του ανταγωνισμου αυτου.

Η Ρωσια και η Κινα δειχνουν οτι αντιλαμβανονται πολυ καλα την αποψη αυτη. Παραλληλα δειχνουν οτι αντιλαμβανονται πολυ καλα την στρατηγικη σημασια της Κεντρικης και Νοτιου Αμερικης, οι καλες σχεσεις με αρκετες χωρες της οποιας μονον ωφελη μπορουν να αποφερουν, δεδομενης της δραστηριοτητας που αναπτυσσουν γενικα και ειδικοτερα σε Διεθνεις Οργανισμους. Δεν ειναι αλλωστε τυχαιο το γεγονος οτι στην ιδια κατευθυνση, η Ρωσια εχει εδω και καιρο ξεκινησει διαπραγματευσεις με χωρες της περιοχης οπως η Βενεζουελα, και η Νικαραγουα, για την συναψη συμφωνιων με σκοπο την παροχη λιμενικων διευκολυνσεων στα πλοια του Ρωσικου στολου, ενω για τον ιδιο λογο εχει αναθερμανει τις σχεσεις της με την Κουβα.

Οι συζητησεις και οι προσπαθειες για την κατασκευη Διωρυγας στη Νικαραγουα δεν ειναι νεο γεγονος. Ξεκινουν στις αρχες του 19ου αιωνα. Ως πρωτη σημαντικη ημερομηνια πρεπει να θεωρειται το 1825, οταν η νεοσυστατη τοτε Δημοκρατια της Κεντρικης Αμερικης προκειμενου να προχωρησει στην κατασκευη της Διωρυγας, προσλαμβανει ειδικους επιστημονες για τον σχεδιασμο της, ενω ταυτοχρονα απευθυνεται και στις ΗΠΑ με σκοπο την εξευρεση πορων για την χρηματοδοτηση του εργου.

Αξιωματουχοι των ΗΠΑ ειχαν θεωρησει το εγχειρημα αυτο μεγαλης σημασιας. Μαλιστα ο τοτε Αμερικανος υπουργος των εξωτερικων Henry Clay παρουσιασε μια σχετικη προταση για την συμμετοχη των ΗΠΑ στο Κογκρεσο, το οποιο ομως το 1826 την απερριψε. Δευτερη σημαντικη ημερομηνια η 26η Αυγουστου του 1849, οταν η κυβερνηση της Νικαραγουα συναπτει συμφωνια με τον Αμερικανο επιχειρηματια Cornelius Vanderbilt στην εταιρεια του οποιου δινει αποκλειστικη αδεια για την κατασκευη διωρυγας σε χρονικη περιοδο 12 ετων.

Ωστοσο ο εμφυλιος πολεμος που ειχε στο μεταξυ ξεσπασει στη Νικαραγουα και μια εισβολη του Αμερικανου δικηγορου και δημοσιογραφου με τυχοδιωκτικες τασεις, William Walker, εμποδισαν τελικα την ολοκληρωση των εργασιων για την κατασκευη της διωρυγας. (Για την ιστορια σημειωνεται οτι ο Walker οργανωνε ιδιωτικες στρατιωτικες εκστρατειες στη Λατινικη Αμερικη με σκοπο την ιδρυση Αγγλοφωνων αποικιων υπο τον ελεγχο του. Καταφερε δε να γινει Προεδρος της Νικαραγουα απο το 1856 ως το 1857).

Τριτη σημαντικη ημερομηνια το 1850 οταν οι ΗΠΑ και η Μεγαλη Βρεταννια συναπτουν την συνθηκη Clayton-Bulwer(απο τα ονοματα των δυο διαπραγματευτων). Στις σχετικες διαπραγματευσεις ενα απο τα κεντρικα θεματα θα ειναι και οι ρυθμισεις σχετικα με την υπο κατασκευη, Διωρυγα στη Νικαραγουα. Ειναι σημαντικη εν προκειμενω η εκδοση τοτε απο την Αμερικανικη Γεωλογικη Εταιρεια μιας μελετης που αναφερεται στην φυσικη και γεωλογικη κατασταση στην περιοχη της ζωνης που ειχε επιλεγει για την κατασκευη της Διωρυγας.

Μερικα χρονια αργοτερα, το 1888, θα εισαχθει στην Βουλη των Αντιπροσωπων των ΗΠΑ νομοσχεδιο σχετικα με την κατασκευη της Διωρυγας της Νικαραγουα, στο οποιο περιλαμβανεται και η συσταση της Αμερικανικης Επιτροπης για την Διωρυγα.

Τεταρτη σημαντικη ημερομηνια το 1899. Τοτε ενω ηταν σε εξεληξη οι διαπραγματευσεις αναμεσα στις ΗΠΑ και τον προεδρο της Νικαραγουα Zelaya, στο Κογκρεσο ξεκινησαν οι εργασιες για την εξεταση του νομοσχεδιου Spooner που ηταν σαφως υπερ της αμερικανικης στηριξης και εμπλοκης στη κατασκευη της Διωρυγας του Παναμα. Η αρμοδια Αμερικανικη Επιτροπη, χωρις να παραγνωριζει την σημασια της Διωρυγας στη Νικαραγουα συνεστηνε την αγορα ολων των δικαιωματων της γαλλικης εταιρειας για την κατασκευη της Διωρυγας του Παναμα, σε τιμη, ομως, που δεν θα υπερεβαινε τα 40 εκατομ. δολλαρια. Η αγορα αυτη θα πραγματοποιηθει τελικα το 1904.

Μεγαλο ενδιαφερον εχουν οι προσπαθειες για την ασκηση πιεσης στα μελη του Κογκρεσου προκειμενου να ψηφισουν υπερ της Διωρυγας του Παναμα. Το 1898 ο επικεφαλης του Γαλλικου Συνδικατου για την Διωρυγα αυτη, Phillippe Varilla προσελαβε για τον σκοπο αυτο, τον William Cromwell. Το 1902 ο Cromwell διοχετευσε στην εφημεριδα New York Sun ενα ρεπορταζ σχετικα με την εκρηξη του ηφαιστιου Μοτομπο και των σεισμικων δονησεων που αυτη προκαλεσε. Η ειδηση αυτη που διανεμηθηκε και σε ειδικα φυλλαδια στους βουλευτες και γερουσιαστες, δημιουργησε σοβαρες ανησυχιες στο Αμερικανικο Κογκρεσο για το μελλον και την ασφαλεια της Διωρυγας στη Νικαραγουα, με αποτελεσμα το σωμα να ψηφισει υπερ της Διωρυγας του Παναμα.

Ο πρόεδρος της Νικαράγουας Ντανιέλ Ορτέγα με τον Κινέζο επιχειρηματία
Ουάνγκ Τζινγκ, που ανέλαβε την κατασκευή νέας διώρυγας στη Μανάγκουα

Ως αποτελεσμα της αποφασης αυτης οι ΗΠΑ θα συναψουν Συμφωνιες, συμφωνα με τις οποιες αναγνωριζονται τα αμερικανικα κυριαρχικα δικαιωματα επι της Διωρυγας και επι μιας ζωνης γυρω απο αυτην. Οι Συμφωνιες αυτες θα ισχυσουν ως το 1977, οταν ο νεοεκλεγεις Προεδρος Carter θα υπογραψει νεες συμφωνιες με τον τοτε Δικτατορα του Παναμα Torrijos, συμφωνα με τις οποιες οι ΗΠΑ παραιτουνται των αρχικων κυριαρχικων δικαιωματων τους και η Διωρυγα παραχωρειται σταδιακα στον Παναμα εναντι μιας νεας Συμφωνιας που ρυθμιζει τα της παρουσιας τους εκει. Η διαδικασια θα ολοκληρωθει το 1999. Στο ενδιαμεσο διαστημα οι αρχικες Συμφωνιες θα αποτελεσουν αρκετες φορες σημειο τριβης αναμεσα στις δυο χωρες με αποκορυφωμα τα γεγονοτα του 1964 οταν ξεσπασαν αντιαμερικανικες διαδηλωσεις στον Παναμα με αρκετα θυματα. Ο φοβος για συνεχεια των κινητοποιησεων αυτων και των επιπτωσεων τους στη λειτουργια της Διωρυγας οδηγησε τοτε τις ΗΠΑ νε αποφασισουν την διεξαγωγη διαπραγματευσεων για τη συναψη νεας συμφωνιας για την θεση τους σε σχεση με την Διωρυγα του Παναμα.

Πρωτη σημαντικη ημερομηνια εδω το 1967 οταν η τοτε Κυβερνηση L. Johnson εφθασε σε Συμφωνια με την Κυβερνηση του Παναμα για το μελλοντικο καθεστως της Διωρυγας. Μια διαρροη ομως των κειμενων της συμφωνιας στην εφημεριδα The Chicago Tribune εκανε τον Προεδρο Johnson να μη την στειλει στο Κογκρεσο για κυρωση φοβουμενος επιπτωσεις στις επικειμενες Προεδρικες εκλογες. Δευτερη σημαντικη ημερομηνια το 1974 οταν ο τοτε υπουργος Εξωτερικων των ΗΠΑ Henry Kissinger, εφθασε σε νεα βελτιωμενη συμφωνια με τον ομολογο του Υπουργο του Παναμα Juan Tack χωρις ομως αλλη προοδο. Τελικα το βαρος θα σηκωσει απο το 1976 η Κυβερνηση Καρτερ η οποια θα πετυχει την υπογραφη, κυρωση, μετα απο εντονη συζητηση και διεργασιες, της συμφωνιας που ισχυει και σημερα. Ειναι χαρακτηριστικη η περιγραφη του τοτε Υπουργου Εξωτερικων των ΗΠΑ Cyrus Vance στο βιβλιο του Δυσκολες αποφασεις (Hard Choices) οπου αναφερει οτι το θεμα των νεων Συμφωνιων για τη Διωρυγα του Παναμα κατεδειξε την πολυ στενη σχεση αναμεσα στις εσωτερικες πολιτικες των ΗΠΑ και την εξωτερικη πολιτικη, αφου η συζητηση για την κυρωση των συμφωνιων αντικατοπτριζει τις σημαντικες πολιτικες διαφορες που ειχαν αναδειχθει απο την εποχη του πολεμου στο Βιετναμ, του Ουωτεργκαιητ, του πληθωρισμου και της κρισης σχετικα με την ενεργεια. Για την Ιστορια αναφερεται οτι αντιθετοι στην κυρωση των συμφωνιων ηταν οι Γερουσιαστες Dole, DeConcini και Allen ενω υπερ οι Γερουσιαστες Nunn, Church και Sarbanes.

Παρα την λειτουργια της Διωρυγας του Παναμα η ιδεα για την κατασκευη της διωρυγας της Νικαραγουα επανεξετασθηκε αρκετες φορες και απο τις ΗΠΑ και απο την Νικαραγουα. Καθοριστικης σημασιας το ετος 2006 οταν ο τοτε προεδρος της Νικαραγουα Enrique Bolanios σε μια Συνοδο των υπουργων Αμυνας των χωρων του Δυτικου Ημισφαιριου δηλωσε οτι η Νικαραγουα θα πραγματοποιουσε το σχεδιο κατασκευης της διωρυγας διοτι η περιοχη της Κεντρικης Αμερικης χρειαζεται δυο Διωρυγες. Εξισου σημαντικο, ομως, και το 2009 οταν ο τοτε Προεδρος της Ρωσιας Μεντβεντεφ ανεφερε οτι η χωρα του θα ενδιαφεροταν για το σχεδιο αυτο.

Το 2012 η κυβερνηση της Νικαραγουας συνηψε συμφωνια με την Εταιρεια HKND που εχει εδρα το Χονγκ Κονγκ με σκοπο την κατασκευη της διωρυγας στη Νικαραγουα. Ειναι σε ολους γνωστο οτι πισω απο την εταιρεια αυτη βρισκεται η Κινα. Συμφωνα με τη μελετη σκοπιμοτητας που η Εταιρεια αυτη συνεταξε, η κατασκευη αυτης της διωρυγας θα ηταν μια σημαντικη εναλλακτικη λυση στην αντιμετωπιση της διαρκως αυξανομενης θαλασσιας κυκλοφοριας και των καθυστερησεων που προκαλουνται στην Διωρυγα του Παναμα αν και εκει βρισκονται σε εξελιξη εργασιες αναβαθμισης. Η τελικη αποφαση για την κατασκευη της Διωρυγας στη Νικαραγουα προβλεπει οτι οι εργασιες θα αρχισουν τον φετεινο Δεκεμβριο και θα ολοκληρωθουν το 2019. Σημερα η μονη εναλλακτικη λυση για την διεθνη ναυσιπλοια ειναι ο Πορθμος του Μαγγελανου, αναμεσα στη Χιλη και τη Γη του Πυρος, ενα περασμα μαγευτικο μεν απο πλευρας περιβαλλοντος, αλλα απο τα πλεον δυσκολα λογω της θεσης, του μηκους του και των παλλοιριακων ρευματων. Με την κατασκευη της Διωρυγας στη Νικαραγουα, η Κεντρικη και Νοτια Αμερικη θα «προσφερουν» τρεις θαλασσιες οδους που ενωνουν τον Ατλαντικο με τον Ειρηνικο Ωκεανο. Η στρατηγικη και γεωπολιτικη σημασια αυτης της νεας πραγματικοτητας ειναι χωρις αμφιβολια τεραστια.

Με δεδομενη την σημασια που αποδιδουν οι ΗΠΑ στην γεωπολιτικη και με δεδομενο το ενδιαφερον που ανεκαθεν επεδεικνυαν για τις εξελιξεις στην Κεντρικη και Νοτια Αμερικη ανεξαρτητα απο λανθασμενες επιλογες που κατα καιρους χαρακτηριζαν την αμερικανικη πολιτικη στην περιοχη, ειναι αποριας αξιο το οτι σημερα δεν μετεχουν σε ενα τετοιο σημαντικο εγχειρημα. Ειναι επισης αξιον αποριας και το γεγονος οτι η Ελλαδα μια χωρα με σημαντικη ναυτικη παραδοση και τεραστιο εμπορικο στολο επισης δεν εχει δειξει το ενδιαφερον της για την διωρυγα της Νικαραγουα. Ας φροντισει για την συμμετοχη της στο εγχειρημα αυτο πριν ειναι αργα.

* Ο Γιωργος Δημητρακόπουλος είναι πρώην Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Koινοβουλίου

Φωτογραφία πάνω, οι Πρόεδροι της Κίνας και της Ρωσίας. Φωτογραφία κάτω ο πρόεδρος της Νικαράγουας Ντανιέλ Ορτέγα με τον Κινέζο επιχειρηματία Ουάνγκ Τζινγκ, που ανέλαβε την κατασκευή νέας διώρυγας στη Μανάγκουα
Πηγή

Κίνα

Geopolitical Monitor: China-Philippines Tensions Flare in South China Sea

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

After years of relative calm under the pro-China Duterte regime, tensions are mounting between China and the Philippines over the South China Sea. The shift can be attributed in part to the policies of President Ferdinand Romualdez Marcos Jr., who has adopted a more proactive stance against China’s aggressive maneuvers and gray zone tactics in and around Philippines waters. The pivot has brought about a marked warming of US-Philippines relations; for example, the two countries hammered out an agreement to expand US military bases in the Philippines by four in 2023, including in the highly strategic Cagayan province south of Taiwan. Now options like regular US-Philippine joint patrols in the South China Sea are increasingly being considered, suggesting new tactical possibilities for deterrence, but also new ways to trigger unintended escalations.

The Philippines’ South China Sea Transparency Initiative

The perception of worsening China-Philippines tensions could be amplified by the fact that much of these gray zone tactics and interdictions once took place behind the scenes, unnoticed or unremarked on by Manila during the Duterte years. This changed in May 2024 with the launch of a ‘transparency initiative’ by the Marcos administration, which intended to monitor and expose China’s aggressive actions near the Second Thomas Shoal (Ayungin in the Philippines) and elsewhere. As others have pointed out, this is not the first time that the Philippines has tried to name and shame Beijing for its actions in the South China Sea. But the initiative is a clear departure from Manila’s recent passivity, and it lays the diplomatic groundwork for increased support from the United States, Australia, and Japan – all of which fall in the Western camp – if not regional allies in ASEAN.

Manila is launching its own foray in a wider information war with the transparency initiative, evident in a recent incident involving a 60 Minutes crew and other journalists. The crew was invited to observe patrols on a Philippine Coast Guard vessel by the Philippines government, and filmed aggressive ramming maneuvers by the Chinese Coast Guard in the waters near the Sabina Shoal in September. Yet before they had even returned to port, China had already disseminated its own narrative of the clash, identifying the Philippines Coast Guard as the aggressor and the 60 Minutes crew as Western propagandists, complete with pictures.

Where the China narrative may have gone unchallenged before, the transparency initiative offers the possibility of an alternative interpretation; however, this doesn’t mean that Manila’s version is reaching and/or convincing the audiences it wants to target.

China Changes Tack at the Second Thomas Shoal

The transparency initiative has failed to defuse tensions at the Second Thomas Shoal. In fact, research from the Asia Maritime Transparency Initiative illustrates a spike in the presence of Chinese vessels from mid-2023, mainly on the back of increased involvement from the People’s Armed Forces Maritime Militia (PAFMM). The researchers also note that PAFMM, Coast Guard, and PLA Navy vessels have been more likely to employ aggressive tactics (ramming, water cannon, boarding) over this span.

The Second Thomas Shoal is the site of the BRP Sierra Madre, a grounded Philippine Navy ship turned impromptu military outpost and sovereignty marker. Tensions at the shoal revolve around Philippine missions to resupply the BRP Sierra Madre and attempts on the Chinese side to interdict new supplies.

Source: Geopolitical Monitor

Συνέχεια ανάγνωσης

Κίνα

PhilStar Global: Πράκτορας της Κίνας ομολόγησε ότι διενεργούσε κατασκοπεία στις Φιλιππίνες

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Κινέζος κατάσκοπος She Zhijiang, που κρατείται επί του παρόντος στην Ταϊλάνδη αντιτίθεται στον επαναπατρισμό στην Κίνα, ισχυρίστηκε σε ένα ντοκιμαντέρ του Al Jazeera ότι ξεκίνησε το κατασκοπευτικό έργο του στις Φιλιππίνες το 2016 ενώ απέφευγε τις κινεζικές αρχές που είχαν διατάξει τη σύλληψή του για παράνομο τζόγο.

Είπε ότι ο στρατηλάτης του υποσχέθηκε να κανονίσει την απόσυρση της ποινικής του υπόθεσης εάν αποδεχόταν τις κατηγορίες.

Στο ντοκιμαντέρ, ισχυρίστηκε ότι συνεργάστηκε με την απολυθείσα δήμαρχο της Μπαμπάν Άλις Γκούο για το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της Κίνας, την υπηρεσία μυστικής αστυνομίας του κομμουνιστικού κόμματος.

Ο κατάσκοπος ομολόγησε την ιδιότητά του ανάφερει, ότι “η Κίνα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη. Οι δυο μας αφιερώσαμε κάποτε τη ζωή μας στο υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της Κίνας. Δείτε τι μου συνέβη», είπε.

Ο πρόεδρος της Γερουσίας Francis Escudero είπε ότι εναπόκειται στα Υπουργεία Δικαιοσύνης (DOJ) και Εξωτερικών Υποθέσεων (DFA) να συντονιστούν με τις αρχές της Ταϊλάνδης εάν επιθυμούν να εμβαθύνουν στους ισχυρισμούς που εγείρει ο She κατά της Guo.

Ο Escudero είπε ότι το ντοκιμαντέρ του Al Jazeera με θέμα She θα πρέπει να εξεταστεί από τις αρχές για πιθανή κατάθεση υπόθεσης κατασκοπείας εναντίον της Guo.

Ο πρόεδρος της Γερουσίας είπε ότι υπάρχει ανάγκη οι κυβερνητικές υπηρεσίες των Φιλιππίνων να συντονιστούν με την Ταϊλάνδη όπου κρατείται για φερόμενο παράνομο διαδικτυακό τζόγο.

«Δεν μπορώ να πω αν το ντοκιμαντέρ έχει εμπιστοσύνη. Το πρόβλημα είναι ότι η μαρτυρία του που δόθηκε στην Ταϊλάνδη μπορεί να μην χρησιμοποιηθεί στο δικαστήριο επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αντιπαράθεση εξέτασης. Αυτό εναπόκειται στους εισαγγελείς του DOJ και του DFA να το καθορίσουν. Είναι μια περίπλοκη διαδικασία», είπε ο Escudero σε συνέντευξη στο dwIZ το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου.

«Σε κάθε περίπτωση, το περιστατικό θα μπορούσε να εμπίπτει στις διατάξεις της κατασκοπείας, η οποία είναι κατασκοπεία για μια χώρα ακόμη και χωρίς πόλεμο», πρόσθεσε.

Ο Εσκουντέρο επαίνεσε την έρευνα του Κογκρέσου σχετικά με την Γκούο επειδή χρησιμοποίησε τη δημοσιότητα για τη διάδοση των παράνομων τυχερών παιχνιδιών καθώς και στη συμπαιγνία μεταξύ διεθνών εγκληματικών συνδικάτων και αξιωματούχων της τοπικής κυβέρνησης.

Από την πλευρά του, ο ηγέτης της μειονότητας της Γερουσίας Ακουιλίνο Πιμεντέλ Γ’ είπε, ότι το ντοκιμαντέρ μεταδόθηκε από ένα νόμιμο πρακτορείο ειδήσεων, προειδοποιώντας ότι μπορεί μην τεθεί υπόψιν η μαρτυρία ενός κρατούμενου.

«Ας μην πιστεύουμε εύκολα τα λόγια ενός κρατούμενου. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που ασκούν πίεση σε έναν κρατούμενο μάρτυρα», είπε ο Πίμεντελ σε ξεχωριστή συνέντευξη στο dwIZ.

Εν τω μεταξύ, ο πρώην γερουσιαστής Πινγκ Λάκσον επαίνεσε την τετραμελή επιτροπή της Βουλής που αντιμετώπισε την Γκούο με το ντοκιμαντέρ και την κατηγόρησε για τους υποτιθέμενους δεσμούς της με το κινεζικό κομμουνιστικό κόμμα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινδία

Asian Lite: Σημαντικό οικονομικό κόστος για το Πακιστάν οι επιθέσεις σε Κινέζους υπηκόους

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Πεκίνο εκφράζει ολοένα και περισσότερο την απογοήτευσή του για την αποτυχία του Ισλαμαμπάντ να αντιμετωπίσει τις οικονομικές προκλήσεις και τις προκλήσεις ασφαλείας

Οι σχέσεις Κίνας-Πακιστάν έχουν μια πτωτική πορεία εν μέσω αυξανόμενων διαφορών για πολλά διμερή ζητήματα. Το Πεκίνο γίνεται ανυπόμονο για την αποτυχία του Ισλαμαμπάντ να αποπληρώσει τα χρέη και να παρέχει επαρκή ασφάλεια στους Κινέζους υπηκόους στο Πακιστάν. Παρά την εξωτερική χρηματοδότηση από παγκόσμιους θεσμούς και την οικονομική στήριξη της Κίνας, το Πακιστάν δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει την οικονομία. Κατά συνέπεια, ο Οικονομικός Διάδρομος της Κίνας-Πακιστάν (CPEC) επιβραδύνεται εν μέσω αναφορών για πολλά έργα που αντιμετωπίζουν καθυστερήσεις ή πιθανές διακοπές λειτουργίας. Ενώ το Πεκίνο προσπαθεί με κάποιο τρόπο να σώσει το CPEC και άλλα έργα, το Ισλαμαμπάντ ενδιαφέρεται περισσότερο για τη διμερή συνεργασία στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας, κυρίως κατά της Ινδίας.

Σύμφωνα με αναφορές, το Πακιστάν πιέζει την Κίνα να πραγματοποιήσει ασκήσεις κατά της τρομοκρατίας σε περιοχές κατά μήκος των συνόρων Ινδίας-Πακιστάν. Η Κίνα φέρεται να έχει δείξει απροθυμία στην πρόταση του Πακιστάν, η οποία μπορεί να προκαλέσει άσκοπα εντάσεις με την Ινδία. Αυτό δείχνει ότι το Ισλαμαμπάντ δεν ενδιαφέρεται σοβαρά για τη διασφάλιση της ασφάλειας και της ασφάλειας των Κινέζων πολιτών στο Πακιστάν, αλλά θέλει να χρησιμοποιήσει διμερείς και πολυμερείς στρατιωτικές ασκήσεις για να προκαλέσει την Ινδία και να κρύψει τις αντιτρομοκρατικές αποτυχίες του.

Από την έναρξη της νέας στρατιωτικής επιχείρησης, Azm-i-Istehkam (Αποφασιστικότητα για σταθερότητα), στις 22 Ιουνίου, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Πακιστάν έχουν αυξηθεί σημαντικά. Σύμφωνα με έκθεση του Πακιστανικού Ινστιτούτου Μελετών Συγκρούσεων και Ασφάλειας (PICSS), τουλάχιστον 254 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 92 πολίτες και 54 μέλη του προσωπικού ασφαλείας, σκοτώθηκαν σε επιθέσεις μαχητών και βομβαρδισμούς τον Αύγουστο, καθιστώντας τον τον πιο θανατηφόρο μήνα για το Πακιστάν τα τελευταία έξι χρόνια. Πιο ανησυχητικό είναι ότι η πλειονότητα αυτών των επιθέσεων σημειώθηκαν στο Βελουχιστάν και στο Χάιμπερ Παχτούνχβα, περιοχές που φιλοξενούν πολλά έργα που χρηματοδοτούνται από την Κίνα. Το Βελουχιστάν σημείωσε απότομη αύξηση της βίας, με τουλάχιστον 125 νεκρούς, μεταξύ των οποίων 80 πολίτες, 22 μέλη του προσωπικού ασφαλείας και 23 μαχητές. Τα τελευταία χρόνια, Κινέζοι υπήκοοι έχουν γίνει συχνά στόχοι φονικών επιθέσεων σε αυτές τις επαρχίες. Στις 26 Μαρτίου, μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στοίχισε τη ζωή σε πέντε Κινέζους μηχανικούς που εργάζονταν στο έργο του φράγματος Dasu στην περιοχή Shangla, στην επαρχία Khyber Pakhtunkhwa.

Έκρηξη λεωφορείου Dasu

Επιπλέον, μόλις μια εβδομάδα πριν από την επίθεση αυτοκτονίας, οι αντάρτες των Μπαλόχ στόχευσαν κινεζικά συμφέροντα εισβάλλοντας στο συγκρότημα Gwadar Port Authority (GPA) και στη ναυτική βάση Turbat κοντά στο λιμάνι Gwadar που διοικείται από την Κίνα, το οποίο είναι βασικό συστατικό του CPEC, στην επαρχία Βελουχιστάν. Αυτά τα περιστατικά ανανέωσαν τις σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια του κινεζικού προσωπικού και έργων στο Πακιστάν. Μόλις δύο ημέρες μετά τη βομβιστική επίθεση στο Dasu, μια κινεζική εταιρεία ανέστειλε τα έργα πολιτικού έργου στο Tarbela 5th Extension Hydropower Project και απέλυσε περισσότερους από 2.000 εργαζομένους για «λόγους ασφαλείας». Το 2021, οι πακιστανικές αρχές είχαν αναθέσει σύμβαση 355 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ στην Power Construction Corporation of China Ltd για έργα. Το φράγμα Tarbela των 1.530 MW είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει την παραγωγή ενέργειας πριν από το 2026.

Οι επιθέσεις σε Κινέζους υπηκόους έχουν σημαντικό οικονομικό κόστος για το Πακιστάν, το οποίο ήδη αντιμετωπίζει μια σοβαρή οικονομική κρίση. Το Πεκίνο εκφράζει όλο και πιο έντονα την απογοήτευσή του για την αποτυχία του Ισλαμαμπάντ να αντιμετωπίσει τις οικονομικές προκλήσεις και τις προκλήσεις ασφάλειας. Τον Ιούνιο, ο Κινέζος Πρόεδρος Xi Jinping προειδοποίησε τον Πακιστανό πρωθυπουργό Shehbaz Sharif ότι ενώ η Κίνα ήταν ανοιχτή στην επέκταση και την αναβάθμιση των οικονομικών δεσμών, το Ισλαμαμπάντ έπρεπε πρώτα να δημιουργήσει ένα «ασφαλές, σταθερό και προβλέψιμο» επιχειρηματικό περιβάλλον για τις κινεζικές εταιρείες και το προσωπικό.

Ομοίως, ο Liu Jianchao, Υπουργός του Τμήματος Διεθνών Συνδέσμων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας – υπεύθυνος για τη διαχείριση των σχέσεων της Κίνας με πολιτικούς οργανισμούς παγκοσμίως – τόνισε το «έλλειμμα εσωτερικής ασφάλειας» του Πακιστάν ως σημαντικό παράγοντα που διαβρώνει την εμπιστοσύνη των Κινέζων επενδυτών. Δήλωσε ότι «οι απειλές για την ασφάλεια είναι οι κύριοι κίνδυνοι για τη συνεργασία της CPEC». Ο Λιου επεσήμανε επίσης τη συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια του Πακιστάν ως βασικό λόγο για τις οικονομικές του αποτυχίες, προτρέποντας τους Πακιστανούς πολιτικούς να ενωθούν και να αντιμετωπίσουν τις περίπλοκες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.

Shehbaz Sharif και Xi Jinping

Ο πρωθυπουργός του Πακιστάν, Shehbaz Sharif, επισκέφθηκε την Κίνα από τις 4-8 Ιουνίου με μια μεγάλη υπουργική αντιπροσωπεία, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού του πακιστανικού στρατού, στρατηγό Syed Asim Munir, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αναζωογονήσει τους διμερείς δεσμούς με τον σύμμαχό τους «παντός καιρού». Ήταν η πρώτη εκτεταμένη επίσκεψη του Σαρίφ στην Κίνα αφότου έγινε πρωθυπουργός τον Μάρτιο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Σαρίφ φέρεται να αναζήτησε νέα δάνεια από το Πεκίνο και ζήτησε περισσότερο χρόνο για την αποπληρωμή των εκκρεμών χρεών. Ωστόσο, δεν πήρε τίποτα ουσιαστικό σε αντάλλαγμα πέρα ​​από ελάχιστα Μνημόνια Συνεννόησης και πολλές προειδοποιήσεις από την κινεζική πλευρά. Τον Αύγουστο, ο Σαρίφ είχε γράψει μια επιστολή στην κινεζική κυβέρνηση ζητώντας επαναπρογραμματισμό του χρέους για το Πακιστάν σε μια προφανή προσπάθεια να εξασφαλίσει την έγκριση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για οικονομική διάσωση 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι τον επόμενο μήνα.

Η Κίνα ανησυχεί όλο και περισσότερο για τις χρηματοοικονομικές επενδύσεις της στο Πακιστάν, φοβούμενη ότι ενδέχεται να μην αποφέρουν θετικές αποδόσεις στο μέλλον. Συγκεκριμένα, το ένα τρίτο του συνολικού εξωτερικού χρέους του Πακιστάν οφείλεται στην Κίνα. Ωστόσο, το Ισλαμαμπάντ φαίνεται πιο επικεντρωμένο στη χρήση πολυμερών και περιφερειακών πλατφορμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη ή ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) για να στοχεύσει την Ινδία. Το Πεκίνο απογοητεύεται με τις προσπάθειες του Πακιστάν να το χρησιμοποιήσει ως εργαλείο για την προώθηση της αντι-ινδικής ατζέντας του. Αντί να αντιμετωπίσει τις εικαζόμενες διασυνοριακές τρομοκρατικές επιθέσεις από το Αφγανιστάν και το Ιράν, ο στρατός του Πακιστάν θέλει να διεξάγει περισσότερες αντιτρομοκρατικές ασκήσεις με την Κίνα σε περιοχές κοντά στα σύνορα με την Ινδία. Οι αναφορές αναφέρουν ότι οι αντάρτες Μπαλόχ και οι Τεχρίκ-ι-Ταλιμπάν βρίσκονται πίσω από πολλές επιθέσεις που στοχεύουν Κινέζους υπηκόους στο Πακιστάν, με ομάδες να έχουν αναφερθεί παρουσία στους δυτικούς γείτονες του Πακιστάν. Ωστόσο, ο στρατός του Πακιστάν εξακολουθεί να διστάζει να πραγματοποιήσει κοινές αντιτρομοκρατικές ασκήσεις με την Κίνα είτε στο Μπαλουχιστάν είτε στο Khyber Pakhtunkhwa, δείχνοντας τη διπροσωπία του Πακιστάν όσον αφορά την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Παρά τις ψευδείς διαβεβαιώσεις του Πακιστάν για ενίσχυση της ασφάλειας κατόπιν επανειλημμένου αιτήματος της Κίνας, συμπεριλαμβανομένης μιας νέας αντιτρομοκρατικής επιχείρησης, η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται, με αυξανόμενες αναταραχές και βία που στοχεύουν βασικά κινεζικά έργα στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας Belt and Road. Η συνεχιζόμενη αστάθεια παρουσιάζει άνευ προηγουμένου προκλήσεις για το λιμάνι του Γκουαντάρ, το CPEC και την «παντός καιρού» συνεργασία της Κίνας με το Πακιστάν. Τελικά, η ευθύνη για αυτές τις οπισθοδρομήσεις βαρύνει την ανικανότητα, τη διττή συμπεριφορά του Πακιστάν και τις συνεχείς προσπάθειές του να χρησιμοποιήσει τη σχέση του με την Κίνα εναντίον της Ινδίας.

 

ΠΗΓΗ: Asian Lite

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή