Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Τι ζητάει η Δύση στην Ουκρανία;

Δημοσιεύτηκε

στις

Του
Ανδρέα Ματζάκου*
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Κατά
την διάρκεια των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι της Ρωσίας, τον
Φεβρουάριο που πέρασε, ξέσπασε η κρίση στην Ουκρανία, η οποία είχε ως
αποτέλεσμα την ανατροπή του εκλεγέντος προέδρου Γιανουκόβιτς και την προσάρτηση
της Κριμαίας στην Ρωσία κατόπιν δημοψηφίσματος του πληθυσμού της.
Σκοπός
του άρθρου είναι μέσα στην περιορισμένη έκταση του να φωτίσει τα κίνητρα των
ενεργειών των βασικών αντιδίκων σε αυτήν την κρίση, ΗΠΑ και Ρωσίας δηλαδή και
να κάνει κάποιες εκτιμήσεις για την εξέλιξη των γεγονότων.
Η
ανάλυση θα γίνει από τον γράφοντα, με βάση την ρεαλιστική θεωρία των Διεθνών
Σχέσεων.

ΓΙΑΤΙ
ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Η
Ουκρανία υπάρχει ως ανεξάρτητη χώρα από το 1990. Μια προσεκτική ματιά στον χάρτη,
ο οποίος δίδει πολλές πληροφορίες για την αξία που έχει κάθε χώρα στο διεθνές
σύστημα λόγω γεωγραφικής θέσεως, θα φωτίσει το ερώτημα που σε πολλούς έχει
γεννηθεί, ‘’γιατί στην Ουκρανία΄΄.
Ο
χάρτης 1, νομίζω είναι αποκαλυπτικός
Εμφάνιση ΧΑΡΤΗΣ 1.jpg
Το
2008, μια ανάλογη κρίση είχε ξεσπάσει στην Γεωργία. Το 2014, ήρθε η σειρά της
Ουκρανίας. Τι κοινό έχουν οι δύο χώρες;
Αμφότερες
συνορεύουν με την Ρωσία. Συνεπώς το ποιος ελέγχει τέτοιες χώρες έχει πολύ
μεγάλη σημασία. Ο έλεγχος τους από τη Δύση σημαίνει ότι τα σύνορα της Δύσεως
πλησιάζουν όλο και πιο πολύ στην Ρωσία. Έλεγχος αυτών των χωρών από τη Ρωσία,
σημαίνει ότι η τελευταία αυξάνει τον ζωτικό της χώρο, χώρο απαραίτητο για την
άμυνα της. Τα καφέ παραλληλόγραμμα δείχνουν τους ορεινούς όγκους της Ευρώπης,
που δυσκολεύουν τις επιχειρήσεις χερσαίων δυνάμεων. Η περιοχή που περικλείεται
από την μαύρη διακεκομμένη έλλειψη, είναι η περιοχή στην οποία αναπτύχθηκαν οι
δυνάμεις του Μεγάλου Ναπολέοντα και του Χίτλερ για να εισβάλλουν στη Ρωσία. Η
έλλειψη χώρου, δημιουργεί ανησυχία και ανασφάλεια σε μια χώρα σαν την Ρωσία. Και
το δίλημμα ασφαλείας δεν οδηγείται από το πώς σκέπτεται ένας τρίτος για κάποια
χώρα, αλλά με το πώς σκέπτεται η πολιτική ελίτ που παίρνει αποφάσεις εξωτερικής
πολιτικής της συγκεκριμένης χώρας.
Θυμάμαι
αμέσως μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου και το τέλος του Ψυχρού
Πολέμου, πολλοί έσπευσαν να προεξοφλήσουν το τέλος της σημασίας του ‘’κατέχω
έδαφος’’ για να δικαιολογήσουν την συμμετοχή των πρώην ανατολικών χωρών στο
πρόγραμμα PfP
(Partnership
for Peace) τον προθάλαμο του ΝΑΤΟ. Το
επιχείρημα ήταν ότι οι σύγχρονες επικοινωνίες, τα αεροπλάνα, οι δορυφόροι και
τα έξυπνα όπλα, είχαν καταστήσει την σημασία του εδάφους δευτερεύουσα. Και
όμως, η σημασία του εδάφους παραμένει σημαντική και αυτό αποδεικνύεται από την
προσχώρηση στο ΝΑΤΟ όλων αυτών των πρώην ανατολικών χωρών. Υπάρχουν πολλοί
λόγοι, θα αναφερθώ στους δυο βασικότερους, για την περίπτωση, κατά την άποψη
μου.
Εάν
η Δύση έχει στην σφαίρα επιρροής της χώρες που συνορεύουν αμέσως με την Ρωσία,
περιορίζει την Ρωσία στο έδαφος της και μόνο, δηλαδή δεν της αφήνει μια
ουδέτερη ζώνη που να παρεμβάλλεται μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών που ανήκουν στο
ΝΑΤΟ και του εδάφους της. Η ουδέτερη ζώνη, buffer zone, κατά την διεθνή βιβλιογραφία, έχει
δυο οφέλη για την Ρωσία: πρώτον της προσδίδει ζωτικό χώρο για άμυνα με χερσαίες
δυνάμεις και δεύτερον της δίδει αίσθημα ασφαλείας, ότι δεν κινδυνεύει αμέσως,
ότι έχει χώρο και χρόνο να αντιδράσει σε επίθεση με συμβατικές δυνάμεις.
Παρατηρώντας
τον Χάρτη 2, θα δούμε ότι το ουκρανικό έδαφος διατρέχουν αγωγοί Φυσικού Αερίου
(ΦΑ) που μεταφέρουν ΦΑ στην Ευρώπη. Μέσω αυτών, διοχετεύτηκαν στην Ευρώπη κατά
τα περασμένο έτος, το 16% των συνολικώς 18,7 τρις κυβικών ποδών (Tcf) ΦΑ που χρειάστηκε η Ευρώπη. Από αυτήν
την ποσότητα των 18,7 τρις, το 30% χορηγείται από την Ρωσία.
Εμφάνιση ΧΑΡΤΗΣ 2.png
Να
σημειωθεί ότι ο αγωγός Bratstvo
(η λέξη σημαίνει αδελφότητα) είναι ο μεγαλύτερος αγωγός ΦΑ στην Ευρώπη. Η δε
πώληση ΦΑ αποτελεί τεράστια πηγή εσόδων για την ρωσική οικονομία. Η δε
οικονομία, είναι ένας από τους τέσσερεις συντελεστές ισχύος ενός κράτους, χωρίς
την ύπαρξη του οποίου, δεν μπορεί να αναπτύξει στρατιωτική ισχύ. ( Οι άλλοι
τρεις είναι η διπλωματία, οι πληροφορίες και η στρατιωτική ισχύς). Οι ποσότητες
που χρειάζεται η Ευρώπη δεν είναι σταθερές κατ’ έτος, αλλά ποικίλλουν αναλόγως
των καιρικών συνθηκών.
Η
Ρωσία, για το 2012, ήταν η τρίτη παραγωγός χώρα πετρελαίου στον κόσμο, μετά την
Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ. Τα έσοδα από την πώληση πετρελαίου συνεισέφεραν το
52% του ΑΕΠ της, ενώ ήταν το 70% των εξαγωγών της κατά το 2012. Μια πρώτη
επεξεργασία των οικονομικών στοιχείων του 2013, δείχνουν περίπου τα ίδια
αποτελέσματα.
Οι
Ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου κατευθύνθηκαν σε ποσοστό 79%, στην Ευρώπη, μέσω των
αγωγών που φαίνονται με πράσινο χρώμα στον Χάρτη 2.
Εμφάνιση ΧΑΡΤΗΣ 3.png
Τα
έσοδα της Ρωσίας από την διάθεση φυσικού αερίου και πετρελαίου στην ΕΕ ανήλθαν
μόνο τους πρώτους εννέα μήνες του 2013 σε 156 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ την ίδια
στιγμή οι εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων από χώρες της ΕΕ στη Ρωσία έφθασαν τα
90 δισεκατομμύρια ευρώ. Η πώληση ΦΑ για την Ρωσία, αποτελεί σημαντικό παράγοντα
για την ανάπτυξη της οικονομίας της. Η ρωσική οικονομία, σύμφωνα με τα στοιχεία
της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2012, ευρίσκεται στην 7η θέση, με
πρώτη οικονομία αυτή των ΗΠΑ με ΑΕΠ 16,24 τρις $.
Είναι
προφανές, ότι ο ελέγχων το έδαφος της Ουκρανίας, ελέγχει και την ροή του ΦΑ
προς την Ευρώπη και συνεπώς μια από τις βασικές πηγές εσόδων της Ρωσίας.
Στις
αρχές Φεβρουαρίου, διέρρευσε στο διαδίκτυο πρώτα και στα ΜΜΕ στη συνέχεια, μια
τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών Βικτώριας
Νούλαντ, η οποία το 2005 ήταν η πρέσβυς των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και του
πρέσβη των ΗΠΑ στην Ουκρανία, στην οποία εκτός της γνωστής
εκφράσεως για την ΕΕ, αποκαλύφθηκε ότι ο εκλεκτός των ΗΠΑ για την Ουκρανία είναι
ο Αρσένι Γιατσένιουκ. Στην συνομιλία η Βικτόρια Νούλαντ αποκαλεί τον 39χρονο
πολιτικό, Γιατς. Άρα οι ΗΠΑ, ενδιαφέρονται αμέσως για το ποιος λαμβάνει
αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής στην Ουκρανία.
ΣΗΜΑΣΙΑ
ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ
Η
Κριμαία κατελήφθη από τους Ρώσους μετά τον Α’ Ρωσσοτουρκικό πόλεμο, από την
Αικατερίνη την Μεγάλη, το 1783, η οποία και είχε χαράξει την Υψηλή Στρατηγική
της Ρωσίας με την οποία προέβλεπε και έξοδο του στόλου της στις θερμές
θάλασσες. Εκείνη την εποχή έπρεπε να εμποδιστεί η Αγγλία να κυριαρχεί στις
θαλάσσιες οδούς συγκοινωνιών γιατί πλούτιζε μέσω του εμπορίου, με προϊόντα που
έφερνε από τις Ινδίες.
Το
1954, ο Χρουτσώφ την δώρισε στην Ουκρανία. Η Κριμαία της οποίας η σύνθεση του
πληθυσμού με βάση την απογραφή του 2001 ήταν 13% Τάταροι, 24% Ουκρανοί και 58%
Ρώσοι, απολάμβανε καθεστώς αυτονομίας.
Η
αξίας της δεν χρειάζεται ανάλυση, φαίνεται στον Χάρτη 3. (Στο κόκκινο παράθυρο).
Εμφάνιση ΧΑΡΤΗΣ 4.jpg
Με
βάση συμφωνία Ρωσίας –Ουκρανίας του 1997, στην Κριμαία μπορούν να
ναυλοχούν/σταθμεύουν σχεδόν 400 πολεμικά πλοία, εκ των οποίων 14 υποβρύχια,
Σύνταγμα Πεζοναυτών και 161 πολεμικά αεροπλάνα σε 2 αεροδρόμια. Η
συμφωνία ίσχυε μέχρι το 2017, αλλά επεκτάθηκε με νέα συμφωνία μέχρι το 2042. Σε
αντάλλαγμα η Μόσχα ανεγνώρισε το απαραβίαστο των συνόρων της Ουκρανίας.
Μέσω
των στρατιωτικών αυτών εγκαταστάσεων στην Κριμαία, μια δύναμη σαν την Ρωσία,
μπορεί να επεμβαίνει αμέσως στην περιοχή της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και
του Περσικού Κόλπου.

Το δημοψήφισμα της 16ης Μαρτίου, έδειξε σε ποσοστό 93%, ότι
ο λαός της Κριμαίας επιθυμούσε την ένωση με την Ρωσία. Στις 18 Μαρτίου,  ο Ρώσος πρόεδρος υπέγραψε τη συνθήκη
ανεξαρτησίας της Κριμαίας με τον πρωθυπουργό της δημοκρατίας Αξιόνοφ, σε μια
λαμπρή τελετή που θύμισε τσαρική Ρωσία. Ο πρόεδρος της Ρωσίας διεμήνυσε ότι η
Σεβαστούπολη είναι ρωσικό οχυρό που φιλοξενεί το ρωσικό στόλο της Μαύρης
Θάλασσας και ότι η Ρωσία έχει ζωτικά συμφέροντα στην Κριμαία.  Ο χαρακτηρισμός των συμφερόντων ως ‘’ζωτικά’’
από τον πρόεδρο Πούτιν, δεν είναι τυχαίος. Οι ασχολούμενοι με την διεθνή
πολιτική σκηνή καταλαβαίνουν ότι όποιος επέμβει στην υπόθεση Κριμαία, θα
αντιμετωπίσει την στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας. Όχι οικονομικές ή διπλωματικές
κυρώσεις. Στρατιωτική ισχύ. Την ίδια ισχύ που χρησιμοποίησε η Ρωσία και στην
περίπτωση της Γεωργίας το 2008, όταν και πάλι τα σύνορα της Δύσης πλησίασαν
υπερβολικά την Ρωσία.

Γι’ αυτό και η αντίδραση της Δύσης στην προσάρτηση της
Κριμαίας, ήταν υποτονική. Χλιαρές οικονομικές κυρώσεις με πάγωμα λογαριασμών
κάποιων συγκεκριμένων ατόμων και ακύρωση της Συνόδου ΕΕ – Ρωσίας.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ-ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η
Ρωσία στο ζήτημα της Κριμαίας, έχει με το μέρος της και το διεθνές δίκαιο με το
αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και την διεθνή πρακτική, αυτήν που εφήρμοσαν οι
ΗΠΑ στο Κόσοβο, η δε Μεγάλη Βρετανία στα Φώκλαντς. Άρα για το θέμα της Κριμαίας
εκτιμώ ότι δεν θα δούμε την παραμικρή κινητοποίηση του ΟΗΕ. Η Ρωσία εκ του
ασφαλούς θα έλεγα, δείχνει ότι είναι μεγάλη δύναμη στον διεθνή καταμερισμό
ισχύος, καίτοι ο Πρόεδρος Ομπάμα θέλει να υποβαθμίζει το ρόλο της σε
περιφερειακή δύναμη όπως την χαρακτήρισε κατά την ομιλία του στη Σύνοδο για την
Πυρηνική Ασφάλεια στη Χάγη στις 25 Μαρτίου, τονίζοντας ότι ‘’η επέμβαση της
Μόσχας στην Κριμαία ήταν αποτέλεσμα αδυναμίας και όχι δύναμης’’. (Ο όρος Μεγάλη
Δύναμη είναι σχετικώς πλέον σήμερα, αφού κανένα κράτος στον κόσμο μπορεί να
επιτύχει την ασφάλεια του μονομερώς, χωρίς να υπολογίζει σε συμμάχους)
Η
Ουκρανία παραμένει ένα πολύπλοκο πρόβλημα. Εκτιμώ ότι Η Ρωσία δεν θα επιδιώξει
την διαίρεση της σε μικρότερα κομμάτια, κάτι που θα μπορούσε να γίνει με βάση
το ότι το δυτικό της μέρος κατοικείται από πολίτες ρωσικής καταγωγής που μιλούν
ρωσικά όπως φαίνεται και στον Χάρτη 4. Η ύπαρξη της Ουκρανίας ως ενιαίας χώρας
υπό τον πολιτικό της έλεγχο, της παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια και εξυπηρετεί
καλύτερα τα οικονομικά της συμφέροντα.

Η
προσάρτηση ενός μέρους της Ουκρανίας στην Ρωσία, θα σήμαινε την προσάρτηση
κάποιου/ων άλλου/ων στην Δύση. Και έτσι τα σύνορα της Δύσης θα πλησίαζαν πάλι
στην Ρωσία. Η Ρωσία θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται ζωηρά για τα εδάφη μέσω των
οποίων περνούν αγωγοί ΦΑ και πετρελαίου διότι από την πώληση φυσικών πηγών ενεργείας,
εξαρτάται η οικονομική της ανάπτυξη. Μια οικονομική ανάπτυξη που της επιτρέπει
να τρέχει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων της σύμφωνα με τον
προγραμματισμό που έχει κάνει. Οι στόχοι μέχρι το 2020, είναι συγκεκριμένοι
μετά την ανάληψη της ηγεσίας του υπουργείου Άμυνας από τον Σεργκέι Σοϊγκού
(πολιτικός μηχανικός και στρατηγός του ρωσικού στρατού): νέο μαχητικό
αεροσκάφος πέμπτης γενεάς Τ-50, νέο άρμα μάχης, νέο αντιβαλλιστικό σύστημα S-500, νέα κορβέτα για το πολεμικό
ναυτικό, ενώ παράλληλα προχωρά η πρόσληψη επαγγελματιών οπλιτών και στους τρεις
κλάδους των ενόπλων δυνάμεων.
Πλέον
αυτού, η σθεναρά στάση της Ρωσίας στο θέμα της Ουκρανίας και η αντιπαλότητα με
τις ΗΠΑ και την Δύση γενικώτερα, συσπειρώνει την ρωσική κοινωνία γύρω από τον
Πούτιν, κάτι που έχει ανάγκη η Μόσχα, αφού είναι γνωστό ότι η ρωσική κοινωνία
έχει πολλές εσωτερικές αντιθέσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δημοτικότητα του
Πούτιν εκτοξεύτηκε στο 80% λίγο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, ενώ είχε
εκλεγεί στην προεδρία το 2012 με ποσοστό λίγο πάνω από το 60%.
Η
αποφασιστικότητα που δείχνει η Ρωσία στο θέμα της λήψεως αποφάσεων σχετικώς με
την Κριμαία, αυξάνει το κύρος της στο διεθνές σύστημα και στο περίγυρο της. Κύρος
που θα της χρειαστεί για την συγκρότηση συμμαχιών με γειτονικά κράτη στο εγγύς
μέλλον.
Οι
κυρώσεις που απειλεί η Ρωσία να λάβει κατά της ΕΕ, δεν νομίζω ότι την συμφέρουν
όπως φαίνεται και στις δυο διαφάνειες που ακολουθούν, στην σημερινή εποχή της
παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Από την μια θα δυσκολέψει π.χ την Γερμανία που
είναι και ο κύριος εισαγωγέας ρωσικού πετρελαίου, από την άλλη θα χάσει έσοδα.
(Διαφάνεια 1. Χιλιάδες βαρέλια ανά ημέρα) (Διαφάνεια 2. Μερίδιο στην εισαγωγή
ρωσικού ΦΑ)
Εμφάνιση ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 1.png
Εμφάνιση ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 2.png
Από
την άλλη, οι ΗΠΑ δεν έχουν την δυνατότητα στρατιωτικής επεμβάσεως στην Ουκρανία
με ανοικτά τα μέτωπα στο Αφγανιστάν και στον πόλεμο κατά της διεθνούς
τρομοκρατίας. Για την ΕΕ δεν γεννάται θέμα, εν μέσω οικονομικής κρίσεως του
νότου και ανυπαρξίας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής, η στρατιωτική εμπλοκή στην
Ουκρανία πρέπει να θεωρείται απίθανο σενάριο. Θα επιδιώξουν όμως να έχουν την
Ουκρανία στην σφαίρα επιρροής τους αφού μέσω του εδάφους της μπορούν να
ελεγχθούν, σε κάποιο βαθμό, τα έσοδα της Ρωσίας από την εξαγωγή ΦΑ στην Ευρώπη
και κατ΄ επέκτασιν το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ενόπλων δυνάμεων της.
Στο
υπόλοιπο έδαφος της Ευρασίας, οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν με κάθε διαθέσιμο μέσον να
περιορίσουν την Ρωσία στα φυσικά της σύνορα, προσπαθώντας να έχουν στην σφαίρα
επιρροής τους όλες εκείνες τις χώρες που συνορεύουν με την Ρωσία, συνεχίζοντας
την πολιτική της Ανασχέσεως (Containment)
που είχε εισηγηθεί στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τρούμαν το 1947, ο Αμερικανός
διπλωμάτης Τζώρτζ Κέναν, με την οποία η Αμερική πορεύτηκε επιτυχώς μέχρι και το
1989, αφού πράγματι πρόλαβε εξάπλωση της τότε ΕΣΣΔ.
Συνεπώς
τα χρόνια που έρχονται θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τον ανταγωνισμό ΗΠΑ-Ρωσίας
στις Βαλτικές χώρες, στην Λευκορωσία, την Γεωργία και το Αζαρμπαϊτζάν.

*
Ο Ανδρέας Ματζάκος είναι απόστρατος Αξκος του ΣΞ και έχει ΜΑ στις Διεθνείς
Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές.

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.

Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Τούρκος διπλωμάτης: «Η σιωπηλή συμφωνία Ερντογάν – Μητσοτάκη»

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Κυριάκος Μητσοτάκης – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ό,τι και να συμβεί στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν πρέπει να επηρεαστούν αρνητικά, γράφει σήμερα ο Τούρκος, πρώην διπλωμάτης, Χασάν Γκιογκούς στο T24.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Οι τουρκοελληνικές σχέσεις στη νέα εποχή που επικεντρώνονται σε θετική ατζέντα πέρασαν από σοβαρές δοκιμασίες τον τελευταίο μήνα.

Παρακολουθήσαμε ελληνικά σκάφη εφόδου να παραβιάζουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα, πρώτα στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού και μετά με διαφορά μίας εβδομάδας στη Ντάτσα και στο Τουργκούτ Ρέις.

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, η ελληνική πλευρά υποστήριξε ότι κυνηγούσαν βάρκες που μετέφεραν λαθρομετανάστες.

Αυτό που συνέβη με το αλιευτικό Barbaros κοντά στο Turgut Reis ήταν ένας τύπος που συναντάμε συχνά στο Αιγαίο, λόγω της έλλειψης καθορισμένων θαλάσσιων συνόρων, και μπορεί πλέον να θεωρείται συνηθισμένη περίπτωση.

Για κάποιο λόγο, περιστατικά παρενόχλησης συμβαίνουν είτε στον αέρα είτε στο έδαφος πριν συναντηθούν οι ηγέτες και των δύο χωρών.

Υπάρχουν εκείνοι που ευδοκιμούν στο περιβάλλον κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Τα προκλητικά δημοσιεύματα μιας εφημερίδας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όξυνση της κρίσης των Ιμίων το 1996.

Αυτή τη φορά, είχαμε τηλεοπτικά κανάλια που για μέρες έκαναν φασαρία για το πώς «οι μπότες του Έλληνα στρατιώτη άγγιξαν τουρκικά εδάφη».

Θα νομίζατε ότι η Ελλάδα επιχείρησε να εισβάλει στην Τουρκία αποβιβάζοντας έναν από τους στρατιώτες της με ένα μόνο σκάφος εφόδου.

Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι ‘Παλικαράδες’ (Palikaryanın) είναι ο πιο πειθαρχημένος στρατιώτης στον κόσμο.

Στα χρόνια που ήμουν πρέσβης στην Αθήνα, είδα μια ομάδα στρατιωτών κομάντο να φωνάζουν συνθήματα κατά τη διάρκεια μιας επίσημης παρέλασης σε μια ελληνική εθνική εορτή.

Επειδή δεν ξέρω ελληνικά, στην αρχή νόμιζα ότι φώναζαν κάτι σαν «δώσε μου τη χαρά».

Η αλήθεια του θέματος φάνηκε όταν είδα την είδηση ​​στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας ότι κάποιοι στρατιώτες φώναζαν συνθήματα κατά της Βόρειας Μακεδονίας και της Τουρκίας στην εκδήλωση.

Αυτό που θα πω είναι ότι είναι πολύ πιθανό οι παραβιάσεις των τουρκικών χωρικών υδάτων να προκλήθηκαν από την ευρηματικότητα λίγων συνειδητοποιημένων Ελλήνων στρατιωτών που δεν έδρασαν με οδηγίες.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ;

Το θετικό κλίμα στις τουρκοελληνικές σχέσεις αποτυπώθηκε και στις ομιλίες των ηγετών των δύο χωρών στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης φρόντισαν να μην κάνουν δηλώσεις που θα ενοχλούσαν ο ένας τον άλλον στις ομιλίες τους.

Μαθαίνουμε από τον ελληνικό Τύπο ότι αυτό το θετικό κλίμα αναμένεται να συνεχιστεί κατά κάποιο τρόπο, με βήματα όπως η επανέναρξη των συζητήσεων για τα προβλήματα στο Αιγαίο και η έναρξη λειτουργίας της σχολής της Χάλκης.

Εξελίξεις στην Κύπρο

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την Κύπρο, προκύπτει μια διαφορετική εικόνα και βαθιές διαφορές απόψεων.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκλεισε εντελώς την πόρτα περί ομοσπονδίας για μόνιμη λύση στην Κύπρο στη Νέα Υόρκη.

Ακολούθησε μάλιστα μια πιο επιθετική γραμμή από τον Πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ , ο οποίος, πριν από την αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη, έδειξε ότι θα μπορούσε να καθίσει ξανά στο τραπέζι εάν ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις της «άμεσης επαφής, απευθείας εμπορίου και άμεσης μεταφοράς» που συνοψίζονται σε τρεις λέξεις…

Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, που ανέβηκε στο βήμα μετά τον Πρόεδρο Ερντογάν, χαρακτήρισε κατοχή ως συνήθως τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί και είπε κατηγορηματικά ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν μπορεί και δεν θα είναι λύση.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε με τρεις λέξεις με εντελώς διαφορετικό θέμα, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα, η οποία θα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για 2 χρόνια από την 1η Ιανουαρίου, βασίζεται στις αρχές του «διαλόγου, διπλωματίας και δημοκρατίας» (3D), που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δήλωσε ότι θα ενεργούσε με βάση αυτές.

Συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες

Ο πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ συναντήθηκε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Στη δήλωσή του μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε ότι η επανάληψη των διαπραγματεύσεων θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο με την αναγνώριση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος και ότι οι διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες μορφές στη βάση της ομοσπονδίας για μισό αιώνα ήταν ασαφές γιατί η ελληνική πλευρά είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα.

Στη δήλωση μιας φράσης που έγινε από τον ΟΗΕ αναφέρθηκε ότι ο Γενικός Γραμματέας συναντήθηκε με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ και ότι στη συνάντηση συζητήθηκε πώς θα μπορούσε να προχωρήσει το Κυπριακό στο μέλλον.

Ο Γκουτέρες δέχθηκε τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών από 21 χώρες την ίδια ημέρα. Είναι προφανές ότι η συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες δεν είχε μεγάλο περιεχόμενο.

Εν τω μεταξύ, πριν φύγει από τη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε σε ιδιωτική συνέντευξη σε εφημερίδα που δημοσιεύεται στην Κατεχόμενη Κύπρος ότι εάν η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς γίνουν αποδεκτά από την ελληνική πλευρά και η ομοσπονδία δεν τεθεί στην ημερήσια διάταξη, μια συνάντηση στο 4+1 μορφή με τη συμμετοχή των μερών και του ΓΓ δηλώνει ότι μετέφερε στον Γκουτέρες ότι είναι έτοιμος να παραβρεθεί σε τριπλό δείπνο που θα παραθέσει.

Αν και εκ πρώτης όψεως η επιστροφή στο τραπέζι με ορισμένες προϋποθέσεις μοιάζει με πρωτοβουλία, δεν πρέπει να περιμένουμε από τους Έλληνες να αποδεχτούν εύκολα τους όρους που θέτει ο Τατάρ, που σημαίνει παραίτηση από την ομοσπονδία.

Ωστόσο, αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι ορισμένες διαπραγματεύσεις διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αν όχι γύρω από το τραπέζι.

Το τριπλό δείπνο, το οποίο δέχτηκε ο Τατάρ, αναμένεται να γίνει ανεπίσημα στη Νέα Υόρκη στις 15 Οκτωβρίου. Πιθανώς, ο Γενικός Γραμματέας θα θέλει να ενημερώσει τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους ηγέτες για τον νέο οδικό χάρτη που επεξεργάζεται για την Κύπρο και να πάρει τις απόψεις τους σε αυτό το δείπνο.

Πού θα οδηγήσει αυτό;

Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς. Σε μια εποχή που έχει αρχίσει να ρέει αίμα στον Λίβανο μετά τη Γάζα και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται για περισσότερα από δύο χρόνια, ο Γενικός Γραμματέας, που φαίνεται βέβαιο ότι δεν θα επανεκλεγεί ποτέ, θέλει να καταλήξει σε ένα νέο σχέδιο για την Κύπρο; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.

Ό,τι και να γίνει στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν θα επηρεαστούν αρνητικά.

ΠΗΓΗ: Βαλκανικό Περισκόπιο

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή