Γενικά θέματα
Ο θάνατος του νεοφιλελευθερισμού
ενώ όσο πιο πολύ καθυστερήσει ο επιθανάτιος «ρόγχος», τόσο πιο επώδυνα
θα είναι τα αποτελέσματα για την παγκόσμια οικονομία, καθώς επίσης για
την ειρήνη
«Για πρώτη φορά μετά το 1917 το 10% του πληθυσμού
εισπράττει περισσότερο από το 50% του συνολικού ΑΕΠ των Η.Π.Α. – ενώ το
0,01% περίπου το 4,5% του ΑΕΠ. Προφανώς λοιπόν έχουμε το 99,9% του
πληθυσμού εναντίον του 0,1% – μία ανισότητα η οποία παρατηρήθηκε στις
Η.Π.Α. τελευταία το 1928, λίγο πριν από την κατάρρευση των
χρηματιστηρίων και τη Μεγάλη Ύφεση που ακολούθησε.
Η αλλαγή αυτού του γεγονότος, η
καταπολέμηση καλύτερα της συγκεκριμένης παθογένειας του καπιταλισμού,
έγινε εφικτή μόνο με την κήρυξη του 2ου
παγκοσμίου Πολέμου – ενώ διήρκεσε από το 1940 έως το 1980, με την πρώτη
«αλλαγή παραδείγματος» να εμφανίζεται μετά το 1970, εντεινόμενη την
εποχή της που «κατέλαβε την εξουσία» ο νεοφιλελευθερισμός (Reagan, Thatcher).
Ειδικότερα, από το 1946 έως το 1963, ο ανώτατος φορολογικός
συντελεστής για εισοδήματα που ξεπερνούσαν τα (σημερινά) 2,5 εκ. $ ήταν
91% – ενώ μέχρι την προεδρία του R. Reagan διατηρήθηκε στο 70% (προφανώς αναφερόμαστε σε φορολογία εισοδημάτων και όχι ακίνητης περιουσίας ή καταθέσεων, όπου πρόκειται για δημεύσεις).
Σήμερα όμως, οι υπερβολικά πλούσιοι ουσιαστικά δεν
φορολογούνται – αφού έχουν τη δυνατότητα να φοροαποφεύγουν νόμιμα, με
διάφορους τρόπους. Ο ανώτατος δε φορολογικός συντελεστής του 36,9%
επιβάλλεται από ένα σχετικά χαμηλό ύψος εισοδημάτων – της τάξης των
400.000 $. Όπως είπε ο W.Buffett, η
γραμματέας του, με μισθό μερικών δεκάδων χιλιάδων δολαρίων, πληρώνει
υψηλότερους φόρους, σχετικά με τον ίδιο – τα ετήσια εισοδήματα του
οποίου είναι μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.
Ολοκληρώνοντας, υπάρχουν δύο ακόμη σημεία, όσον αφορά τις
εισοδηματικές ανισότητες, τα οποία θα έπρεπε να αναφέρει κανείς. Το
πρώτο είναι η παγκοσμιοποίηση, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση των
πραγματικών αμοιβών των εργαζομένων με μέση ειδίκευση – για λόγους
ανταγωνιστικότητας, με τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, με κυριότερο
συνήγορο στην Ευρώπη τη Γερμανία.
Το δεύτερο είναι η εκρηκτική αύξηση των αμοιβών των ανώτατων
διοικητικών στελεχών των επιχειρήσεων. Το 1970 ένας διευθύνων σύμβουλος
(CEO) κέρδιζε 39 φορές περισσότερα από το μέσο εργαζόμενο
– το 1999 κέρδιζε 1.045 φορές περισσότερα, ενώ σήμερα 1.100 φορές (48,6
εκ. $ ετήσια, κατά μέσον όρο)«. (Β. Βιλιάρδος)
.
Άρθρο
Τις τελευταίες δεκαετίες, ιδίως μετά την επίσημη άνοδο του
νεοφιλελευθερισμού «στο θρόνο της Δύσης», αυξήθηκε με έντονο ρυθμό η
«χρηματιστικοποίηση» της Οικονομίας – με την έννοια της διόγκωσης του
χρηματοπιστωτικού τομέα, καθώς επίσης της κατάκτησης της πρώτης θέσης,
εκ μέρους της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας. Σταδιακά δε όλοι οι
υπόλοιποι κλάδοι της Οικονομίας αναγκάσθηκαν να «υποταχθούν» στη
χρηματοπιστωτική λογική – με την οποία ουσιαστικά κερδίζονται χρήματα,
χωρίς να παράγεται κανένα έργο.
Η εξέλιξη αυτή, παρά την αύξηση του βιοτικού επιπέδου που υποσχόταν,
αδυνάτισε σε μεγάλο βαθμό την Οικονομία – κυρίως λόγω της μείωσης των
επενδύσεων σε πάγια περιουσιακά στοιχεία, στην πραγματική οικονομία
δηλαδή, καθώς επίσης λόγω της δυναμικής της υπερχρέωσης που προκάλεσε,
σε συνολικό επίπεδο.
Ένα επόμενο χαρακτηριστικά στοιχεία της «χρηματιστικοποίησης» της
Οικονομίας ήταν η απορρύθμιση των χρηματαγορών, ειδικά μετά την
κατάργηση του νόμου Glass-Steagall το 1999 από τον πρόεδρο Κλίντον – νόμος που υιοθετήθηκε το 1932 και 1933, μετά την κατάρρευση των χρηματιστηρίων.
Επί πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία είναι η ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση
των χρηματαγορών, η εκρηκτική διάδοση νέων χρηματοπιστωτικών εργαλείων
(όπλα μαζικής καταστροφής), η ραγδαία άνοδος των θεσμικών επενδυτών, των
επενδυτικών τραπεζών και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων (Hedge Funds), η
δραματική αύξηση των καταναλωτικών και λοιπών δανείων προς τα
νοικοκυριά, καθώς επίσης η ανεύθυνη υπερχρέωση των κρατών.
.
.
Στο παραπάνω γράφημα φαίνεται η εξέλιξη του αμερικανικού χρέους μετά
το 1980 – ενώ αντίστοιχη ήταν και η αύξηση του δημοσίου χρέους πολλών
άλλων κρατών.
Η χρηματοπιστωτική περιουσία
Το πλέον σημαντικό όλων είναι βέβαια το ότι, η τεράστια αύξηση της
χρηματοπιστωτικής περιουσίας δεν συνοδεύτηκε από μία ανάλογη ανάπτυξη
του τομέα των αγαθών και υπηρεσιών – της πραγματικής οικονομίας, όπως
συχνά αποκαλείται.
Επειδή όμως σε μία Οικονομία η χρηματοπιστωτική περιουσία του ενός
είναι υποχρεωτικά και πάντοτε ίση με τις χρηματοπιστωτικές υποχρεώσεις
του άλλου, η «χρηματιστικοποίηση» προκάλεσε μία διαστρέβλωση – την οποία
θα χαρακτηρίζαμε ως μία δραματική επέκταση των Ισολογισμών. Δηλαδή, μία
διόγκωση ή ένα φούσκωμα των περιουσιακών στοιχείων, καθώς επίσης των
χρεών – τα οποία όμως πολύ συχνά δεν είναι «ανακτήσιμα».
Αδυνατούν δηλαδή να εξοφληθούν, πόσο μάλλον να πληρωθούν εμπρόθεσμα –
οπότε, απέναντι στις πραγματικές αξίες των περιουσιακών στοιχείων στην
μία πλευρά του Ισολογισμού, έχουμε πλασματικές απαιτήσεις στην άλλη. Μία
σαφέστερη εικόνα της τεράστιας αύξησης του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου,
σε σχέση με το ΑΕΠ, δίνει το γράφημα που ακολουθεί.
.
.
Στο γράφημα η μπλε γραμμή απεικονίζει την ονομαστική αύξηση των
χρηματοπιστωτικών περιουσιακών στοιχείων παγκοσμίως, ενώ η κόκκινη το
παγκόσμιο ΑΕΠ, μεταξύ των ετών 1980 και 2010, σε τρις $ – όπου φαίνεται η
τεράστια απόκλιση μεταξύ τους.
Η βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση της οικονομίας
Ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό της «χρηματιστικοποίησης» ήταν ο
προσανατολισμός προς τις όσο το δυνατόν μεγαλύτερες αποδόσεις, για τους
μετόχους των επιχειρήσεων (Shareholder-Value) – εις βάρος νομοτελειακά
των ίδιων των εταιρειών.
Κάτι αντίστοιχο παρατηρήθηκε και στα κράτη, όπου το τρέχων βιοτικό
επίπεδο των Πολιτών τους (μετόχων), αυξανόταν εις βάρος του κράτους
(επιχείρησης) – με αποτέλεσμα να υπερχρεωθούν, «ληστεύοντας» κατά
κάποιον τρόπο τις επόμενες γενιές, εάν βέβαια επιλυθεί ειρηνικά η κρίση.
Συνεχίζοντας, τα κέρδη από τις αυξήσεις των τιμών των μετοχών
θεωρήθηκαν σημαντικότερα από τις πραγματικές αποδόσεις των επιχειρήσεων –
από τα μερίσματα ήκαι από την κερδοφορία τους. Στα πλαίσια αυτά, η
μακροπρόθεσμη, διαχρονική και σταθερή αποδοτικότητα των εταιρειών,
θυσιάστηκε προς όφελος των βραχυπρόθεσμων χρηματοπιστωτικών στοιχείων –
καθώς επίσης της εφήμερης μεγιστοποίησης των κερδών.
Την ίδια στιγμή, η διαρκώς αυξανόμενη κερδοσκοπία οδήγησε σε μεγάλες
διακυμάνσεις των τιμών των μετοχών, σε τακτικά επαναλαμβανόμενες, όλο
και συχνότερες χρηματοπιστωτικές κρίσεις, καθώς επίσης σε ένα πολύ
ασταθές οικονομικό περιβάλλον.
Οι πληρωμές όλο και υψηλότερων μερισμάτων, οι επαναγορές μετοχών,
καθώς επίσης οι χρηματοπιστωτικές επενδύσεις απέκτησαν πολύ μεγαλύτερη
σημασία, σε σχέση με τις φυσικές επενδύσεις – όπως, για παράδειγμα, στην
παραγωγή προϊόντων, στην έρευνα κοκ.
Η αιτία ήταν το ότι, αφενός μεν οι διακυμάνσεις των τιμών, αφετέρου ο
προσανατολισμός προς τις όσο το δυνατόν μεγαλύτερες αποδόσεις για τους
μετόχους των επιχειρήσεων (Shareholder-Value), καθιστούσαν τις φυσικές
επενδύσεις στις εταιρείες, από την πλευρά της προσφοράς, μη ελκυστικές.
Ταυτόχρονα, οι επενδύσεις στον υπόλοιπο πλανήτη, οι οποίες ήταν
φθηνότερες, έγιναν πολύ πιο εύκολες – μέσω της απελευθέρωσης των
χρηματαγορών, καθώς επίσης της τεχνολογικής ανάπτυξης. Η πολιτική των
υψηλών βασικών επιτοκίων δε των κεντρικών τραπεζών, προσέφερε ένα ακόμη
(αντι)κίνητρο – αφού έκανε πιο ελκυστικές τις βραχυπρόθεσμες
χρηματοπιστωτικές τοποθετήσεις, σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις
στην πραγματική οικονομία.
Εκτός από τους παραπάνω παράγοντες, οι οποίοι ήταν εναντίον των
επενδύσεων στην πραγματική οικονομία, υπήρχαν επίσης παράγοντες, οι
οποίοι συνηγορούσαν υπέρ της μετάθεσης των δραστηριοτήτων στο
χρηματοπιστωτικό τομέα.
Για παράδειγμα, η αλλαγή πορείας της πολιτικής επιτοκίων των
κεντρικών τραπεζών τη δεκαετία του 1970 – αφού έκτοτε τα επιτόκια
ξεπερνούν το συνολικό ρυθμό ανάπτυξης, με αποτέλεσμα οι επενδύσεις των
παραγωγικών επιχειρήσεων, οι οποίες χρηματοδοτούνται με δάνεια, να είναι
λιγότερο αποδοτικές, σε σχέση με αυτές στο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Αντίθετα, μετά τη Μεγάλη Ύφεση του 1929, τα πραγματικά επιτόκια
διατηρούνταν πάντοτε αρνητικά (γράφημα) – έτσι ώστε να διευκολύνονται οι
επενδύσεις στην παραγωγική βιομηχανία, εις βάρος της χρηματοπιστωτικής.
.
.
Ο ρυθμός ανάπτυξης άλλωστε είναι ένα πολύ καλό μέτρο του μέσου τοκισμού μίας επένδυσης, σε πραγματικό κεφάλαιο.
Η αναδιανομή
Πολύ στενά συνδεδεμένη με τη «χρηματιστικοποίηση», είναι μία επόμενη
«τάση» της νεοφιλελεύθερης εποχής – η «ανακατανομή» της εργασίας στο
κεφάλαιο, καθώς επίσης εντός του προς διανομή εισοδήματος, από τους
φτωχούς στους πλούσιους. Το σημαντικότερο στοιχείο εδώ ήταν το γεγονός
ότι, τα εισοδήματα των εργαζομένων έπαψαν να συμβαδίζουν με την αύξηση
της παραγωγικότητας τους.
Η «τάση» αυτή είχε σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία μείωση του μεριδίου των
εισοδημάτων των μαζών, σε σχέση με το εθνικό εισόδημα, σε όλες τις
βιομηχανικές χώρες – με την αντίστοιχη αύξηση του μεριδίου των
κεφαλαιακών εισοδημάτων. Απλούστερα, το εισόδημα από την εργασία
μειώθηκε δραματικά, ενώ το εισόδημα του κεφαλαίου αυξήθηκε ανάλογα –
οπότε οι εργαζόμενοι έγιναν φτωχότεροι και οι κάτοχοι κεφαλαίων
πλουσιότεροι.
Ταυτόχρονα, τα έσοδα από την εργασία των υψηλότερων εισοδηματικών
τάξεων αυξήθηκαν, ενώ αυτά των χαμηλότερων μειώθηκαν σε όλες τις
βιομηχανικές χώρες – όπου όμως τα αυξανόμενα έσοδα του κεφαλαίου ή των
ανώτερων εισοδηματικών τάξεων δεν επενδύθηκαν, αφενός λόγω της μειωμένης
κατανάλωσης και ζήτησης (κυρίως επειδή οι φτωχοί, οι οποίοι
καταναλώνουν όλο το εισόδημα τους, έγιναν φτωχότεροι), αφετέρου λόγω του
κορεσμού, όσον αφορά την κάλυψη των αναγκών των πλουσίων.
Η παραπάνω διαστρέβλωση είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθούν τεράστια
ποσά στις διεθνείς χρηματαγορές. Έτσι δημιουργήθηκαν απίστευτα μεγάλα
κερδοσκοπικά κεφάλαια, τα οποία μετέτρεψαν τις χρηματαγορές σε καζίνο –
γεγονός που οφείλεται στην αναδιανομή των χρημάτων από τους φτωχούς
στους πλούσιους και από την εργασία στο κεφάλαιο, την οποία δρομολόγησε ο
νεοφιλελευθερισμός.
.
Η πραγματική οικονομία
Όλες οι παραπάνω κύριες συνισταμένες του νεοφιλελευθερισμού, είχαν
πολύ σημαντικά επακόλουθα στην επενδυτική συμπεριφορά των επιχειρήσεων.
Οι «πτυχές» δε αυτές από την πλευρά της προσφοράς ολοκληρώθηκαν, κατά τη
διάρκεια της μεγαλύτερης ίσως ιστορικά αναδιανομής εισοδημάτων, η οποία
έλαβε χώρα στη νεοφιλελεύθερη εποχή, από την πλευρά της ζήτησης.
Ειδικότερα, λόγω της «χρηματιστικοποίησης», καθώς επίσης της
διατήρησης των μισθών σε χαμηλότερα επίπεδα, συγκριτικά με την
παραγωγικότητα των εργαζομένων (οι πραγματικοί μισθοί, αφαιρουμένου του
πληθωρισμού, μειώθηκαν σε πολλές χώρες), οι επενδύσεις περιορίσθηκαν, σε
σχέση με τα κέρδη, στις βιομηχανικές χώρες (γράφημα).
.
.
Παράλληλα, η αναδιανομή οδήγησε στην αύξηση των χρεών των νοικοκυριών
– αφού σε πολλές χώρες, όπως στις Η.Π.Α., τα στάσιμα εισοδήματα της
πλειοψηφίας του πληθυσμού «εξισορροπήθηκαν» με τη λήψη δανείων, ειδικά
λόγω της σκόπιμης ώθησης των ανθρώπων προς τον καταναλωτισμό.
Ο επί πιστώσει όμως καταναλωτισμός έφτασε κάποια στιγμή στα όρια του,
οι οφειλέτες αδυνατούσαν να εξοφλήσουν τα δάνεια τους, οι τράπεζες
βυθίστηκαν στις επισφάλειες, τα κράτη τις διέσωσαν και τα ίδια
υπερχρεώθηκαν.
Την ίδια στιγμή οι τράπεζες αδυνατούσαν να δανείσουν τις
επιχειρήσεις, οι οποίες δεν μπορούσαν ως εκ τούτου να επενδύσουν – πόσο
μάλλον όταν η ζήτηση εκ μέρους των καταναλωτών περιορίσθηκε δραστικά.
Όλα αυτά οδήγησαν στη μείωση του ΑΕΠ, στον αντίστοιχο περιορισμό των
δημοσίων εσόδων, σε ελλείμματα τους προϋπολογισμούς των κρατών, τα οποία
εκβάλλουν νομοτελειακά στα χρέη κοκ.
.
Συμπέρασμα
Όλοι οι οικονομικοί παράγοντες οδηγήθηκαν σε συνθήκες εκτός
ισορροπίας, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση – ενώ το κενό μεταξύ των
εσόδων και των εξόδων αυξάνεται συνεχώς.
Τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν από το σπάσιμο της φούσκας των
ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης ήταν αναμφίβολα αυτά που
πυροδότησαν το κραχ του 2007/2008.
Εν τούτοις, πέντε χρόνια αργότερα τίποτα δεν έχει επιλυθεί –
αντίθετα, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σε όλους σχεδόν τους τομείς της
οικονομίας των βιομηχανικών χωρών, ενώ έχει «μολύνει» και τις
αναπτυσσόμενες οικονομίες.
από την ολοκληρωτική και με πάταγο κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου
μοντέλου, η οποία είναι μάλλον νομοτελειακή. «Λογικά», οι οικονομικές
«διαστρεβλώσεις» αυτού του μεγέθους είναι αδύνατον να «ιαθούν» ειρηνικά –
ενώ όσο πιο πολύ μεταφέρονται οι αποφάσεις στο μέλλον, τόσο πιο
επικίνδυνες γίνονται οι παρενέργειες τους.
© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.
Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.
«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.
Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.
Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.
Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».
Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.
Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.
Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?
The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.
Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γενικά θέματα
Τούρκος διπλωμάτης: «Η σιωπηλή συμφωνία Ερντογάν – Μητσοτάκη»
Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ
Κυριάκος Μητσοτάκης – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ό,τι και να συμβεί στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν πρέπει να επηρεαστούν αρνητικά, γράφει σήμερα ο Τούρκος, πρώην διπλωμάτης, Χασάν Γκιογκούς στο T24.
Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ
Οι τουρκοελληνικές σχέσεις στη νέα εποχή που επικεντρώνονται σε θετική ατζέντα πέρασαν από σοβαρές δοκιμασίες τον τελευταίο μήνα.
Παρακολουθήσαμε ελληνικά σκάφη εφόδου να παραβιάζουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα, πρώτα στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού και μετά με διαφορά μίας εβδομάδας στη Ντάτσα και στο Τουργκούτ Ρέις.
Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, η ελληνική πλευρά υποστήριξε ότι κυνηγούσαν βάρκες που μετέφεραν λαθρομετανάστες.
Αυτό που συνέβη με το αλιευτικό Barbaros κοντά στο Turgut Reis ήταν ένας τύπος που συναντάμε συχνά στο Αιγαίο, λόγω της έλλειψης καθορισμένων θαλάσσιων συνόρων, και μπορεί πλέον να θεωρείται συνηθισμένη περίπτωση.
Για κάποιο λόγο, περιστατικά παρενόχλησης συμβαίνουν είτε στον αέρα είτε στο έδαφος πριν συναντηθούν οι ηγέτες και των δύο χωρών.
Υπάρχουν εκείνοι που ευδοκιμούν στο περιβάλλον κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.
Τα προκλητικά δημοσιεύματα μιας εφημερίδας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όξυνση της κρίσης των Ιμίων το 1996.
Αυτή τη φορά, είχαμε τηλεοπτικά κανάλια που για μέρες έκαναν φασαρία για το πώς «οι μπότες του Έλληνα στρατιώτη άγγιξαν τουρκικά εδάφη».
Θα νομίζατε ότι η Ελλάδα επιχείρησε να εισβάλει στην Τουρκία αποβιβάζοντας έναν από τους στρατιώτες της με ένα μόνο σκάφος εφόδου.
Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι ‘Παλικαράδες’ (Palikaryanın) είναι ο πιο πειθαρχημένος στρατιώτης στον κόσμο.
Στα χρόνια που ήμουν πρέσβης στην Αθήνα, είδα μια ομάδα στρατιωτών κομάντο να φωνάζουν συνθήματα κατά τη διάρκεια μιας επίσημης παρέλασης σε μια ελληνική εθνική εορτή.
Επειδή δεν ξέρω ελληνικά, στην αρχή νόμιζα ότι φώναζαν κάτι σαν «δώσε μου τη χαρά».
Η αλήθεια του θέματος φάνηκε όταν είδα την είδηση στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας ότι κάποιοι στρατιώτες φώναζαν συνθήματα κατά της Βόρειας Μακεδονίας και της Τουρκίας στην εκδήλωση.
Αυτό που θα πω είναι ότι είναι πολύ πιθανό οι παραβιάσεις των τουρκικών χωρικών υδάτων να προκλήθηκαν από την ευρηματικότητα λίγων συνειδητοποιημένων Ελλήνων στρατιωτών που δεν έδρασαν με οδηγίες.
Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ;
Το θετικό κλίμα στις τουρκοελληνικές σχέσεις αποτυπώθηκε και στις ομιλίες των ηγετών των δύο χωρών στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.
Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης φρόντισαν να μην κάνουν δηλώσεις που θα ενοχλούσαν ο ένας τον άλλον στις ομιλίες τους.
Μαθαίνουμε από τον ελληνικό Τύπο ότι αυτό το θετικό κλίμα αναμένεται να συνεχιστεί κατά κάποιο τρόπο, με βήματα όπως η επανέναρξη των συζητήσεων για τα προβλήματα στο Αιγαίο και η έναρξη λειτουργίας της σχολής της Χάλκης.
Εξελίξεις στην Κύπρο
Ωστόσο, όταν πρόκειται για την Κύπρο, προκύπτει μια διαφορετική εικόνα και βαθιές διαφορές απόψεων.
Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκλεισε εντελώς την πόρτα περί ομοσπονδίας για μόνιμη λύση στην Κύπρο στη Νέα Υόρκη.
Ακολούθησε μάλιστα μια πιο επιθετική γραμμή από τον Πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ , ο οποίος, πριν από την αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη, έδειξε ότι θα μπορούσε να καθίσει ξανά στο τραπέζι εάν ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις της «άμεσης επαφής, απευθείας εμπορίου και άμεσης μεταφοράς» που συνοψίζονται σε τρεις λέξεις…
Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, που ανέβηκε στο βήμα μετά τον Πρόεδρο Ερντογάν, χαρακτήρισε κατοχή ως συνήθως τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί και είπε κατηγορηματικά ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν μπορεί και δεν θα είναι λύση.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε με τρεις λέξεις με εντελώς διαφορετικό θέμα, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα, η οποία θα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για 2 χρόνια από την 1η Ιανουαρίου, βασίζεται στις αρχές του «διαλόγου, διπλωματίας και δημοκρατίας» (3D), που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δήλωσε ότι θα ενεργούσε με βάση αυτές.
Συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες
Ο πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ συναντήθηκε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Στη δήλωσή του μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε ότι η επανάληψη των διαπραγματεύσεων θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο με την αναγνώριση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος και ότι οι διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες μορφές στη βάση της ομοσπονδίας για μισό αιώνα ήταν ασαφές γιατί η ελληνική πλευρά είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα.
Στη δήλωση μιας φράσης που έγινε από τον ΟΗΕ αναφέρθηκε ότι ο Γενικός Γραμματέας συναντήθηκε με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ και ότι στη συνάντηση συζητήθηκε πώς θα μπορούσε να προχωρήσει το Κυπριακό στο μέλλον.
Ο Γκουτέρες δέχθηκε τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών από 21 χώρες την ίδια ημέρα. Είναι προφανές ότι η συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες δεν είχε μεγάλο περιεχόμενο.
Εν τω μεταξύ, πριν φύγει από τη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε σε ιδιωτική συνέντευξη σε εφημερίδα που δημοσιεύεται στην Κατεχόμενη Κύπρος ότι εάν η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς γίνουν αποδεκτά από την ελληνική πλευρά και η ομοσπονδία δεν τεθεί στην ημερήσια διάταξη, μια συνάντηση στο 4+1 μορφή με τη συμμετοχή των μερών και του ΓΓ δηλώνει ότι μετέφερε στον Γκουτέρες ότι είναι έτοιμος να παραβρεθεί σε τριπλό δείπνο που θα παραθέσει.
Αν και εκ πρώτης όψεως η επιστροφή στο τραπέζι με ορισμένες προϋποθέσεις μοιάζει με πρωτοβουλία, δεν πρέπει να περιμένουμε από τους Έλληνες να αποδεχτούν εύκολα τους όρους που θέτει ο Τατάρ, που σημαίνει παραίτηση από την ομοσπονδία.
Ωστόσο, αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι ορισμένες διαπραγματεύσεις διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αν όχι γύρω από το τραπέζι.
Το τριπλό δείπνο, το οποίο δέχτηκε ο Τατάρ, αναμένεται να γίνει ανεπίσημα στη Νέα Υόρκη στις 15 Οκτωβρίου. Πιθανώς, ο Γενικός Γραμματέας θα θέλει να ενημερώσει τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους ηγέτες για τον νέο οδικό χάρτη που επεξεργάζεται για την Κύπρο και να πάρει τις απόψεις τους σε αυτό το δείπνο.
Πού θα οδηγήσει αυτό;
Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς. Σε μια εποχή που έχει αρχίσει να ρέει αίμα στον Λίβανο μετά τη Γάζα και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται για περισσότερα από δύο χρόνια, ο Γενικός Γραμματέας, που φαίνεται βέβαιο ότι δεν θα επανεκλεγεί ποτέ, θέλει να καταλήξει σε ένα νέο σχέδιο για την Κύπρο; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.
Ό,τι και να γίνει στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν θα επηρεαστούν αρνητικά.
ΠΗΓΗ: Βαλκανικό Περισκόπιο
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
-
Εξωτερική Πολιτική2 ημέρες πρινΣτο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Ιράν2 ημέρες πρινKίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Αναλύσεις - Γνώμες2 ημέρες πρινQuo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Γενικά θέματα2 ημέρες πρινΜία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Αστυνομία2 ημέρες πρινΑποκάλυψη! Ειδικό λογικό ισραηλινής κατασκευής για μαζική αναγνώριση προσώπων αποκτά η ΕΛ.ΑΣ
-
Video11 ώρες πρινLive: Άλλη μια νύχτα τρόμου στη Βηρυτό! Εν αναμονή ισραηλινής επίθεσης το Ιράν
-
Video1 ημέρα πρινΝετανιάχου σε Μακρόν: Ντροπή σου
-
Πολιτισμός2 ημέρες πρινΒαθιά σιωπή! Θλίψη και πένθος – Έφυγε ο σπουδαίος Μίμης Πλέσσας λίγο πριν κλείσει τα 100