Ακολουθήστε μας

ΗΠΑ

Δύο αγκάθια στο πόδι του Ομπάμα

Δημοσιεύτηκε

στις

Ό, τι και να συμβεί, η Ουάσιγκτον θα κερδίσει στη Συρία.

Διότι δεν υπάρχει μόνο μια αλλά δύο αμερικανικές πολιτικές έναντι
αυτής της χώρας. Είτε θα είναι η ειρήνη και θα συγχαίρουμε τον Πρόεδρο
Ομπάμα για τη διαπραγμάτευση με το Ιράν, είτε θα καταστραφεί η Αραβική
Δημοκρατία της Συρίας και θα καταληφθεί από το ΝΑΤΟ, και θα συγχαρούμε
κάποιους Αμερικανούς στρατηγούς και τον ΟΗΕ επειδή έβαλαν τέρμα στο
λουτρό αίματος. Ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) αποκαλύπτει εδώ τα από
κάτω αυτής της διπλής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της συνωμοσίας μέσα
στα Ηνωμένα Έθνη του βοηθού του Γενικού Γραμματέα για τις Πολιτικές
Υποθέσεις.
Δίκτυο Βολταίρος
| Δαμασκός (Συρία)
| 31 Αύγουστος 2015

JPEG - 27.8 ko
Ο John Allen

Η υλοποίηση της συμφωνίας που επιτεύχθηκε μεταξύ της
Ουάσιγκτον και της Τεχεράνης στις 14 Ιουλίου, εξαρτάται κυρίως από την
ικανότητα του Προέδρου Ομπάμα να την κάνει αποδεκτή από τους συμπολίτες
του γενικά και ιδιαίτερα από το Κογκρέσο, και τη δική του διοίκηση.

Ωστόσο, συναντά δύο σημαντικά εμπόδια.

Η ομάδα του Πετρέους

Από τη μία πλευρά ένα από τα πολιτικά ρεύματα παραμένει ευνοϊκό για
το σχέδιο Juppe-Wright για τη δημιουργία ενός Σουνιστάν και ενός
Κουρδιστάν στη Συρία και το Ιράκ. Οργανώνεται γύρω από τον στρατηγό
Ντέιβιντ Πετρέους, διευθυντή της CIA μέχρι την επανεκλογή του Ομπάμα τον
Οκτώβριο του 2012 και σήμερα επικεφαλής αναλυτή για το ταμείο
επενδύσεων Kohlberg Kravis Roberts. Περιλαμβάνει τον πρώην αναπληρωτή
του, στρατηγό John Allen, σημερινό ειδικό προεδρικό απεσταλμένο για την
καταπολέμηση του ΙΚ/Daesh, και την πρώην υπουργό εξωτερικών και νυν
υποψήφια για το χρίσμα των Δημοκρατικών, την Χίλαρι Κλίντον. Έχει επίσης
οπαδούς στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα όπως του σημερινού πρόεδρου της
Επιτροπής των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας, Τζον Μακέιν, και του
μεσίτη real estate και κύριου υποψήφιου για το χρίσμα Donald Trump.

Στα τέλη Ιουλίου, ο στρατηγός Allen είχε προσκληθεί στο Φόρουμ Aspen
Security Forum. Εκεί συνάντησε δημοσιογράφους από το New York Times
στους οποίους εκμυστηρεύτηκε ότι είχε συμφωνήσει με την Τουρκία για τη
δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας στο βόρειο τμήμα της Συρίας. Κατάπληκτος
για μια απόφαση που παραβιάζει τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων
Εθνών, ο Eric Schmitt αποφάσισε να αφιερώσει σε αυτή τη είδηση το
«πρωτοσέλιδο» της εφημερίδας του [1]. Ωστόσο, μετά από μερικές ημέρες αντικρουόμενων δημόσιων δηλώσεων, η Ουάσινγκτον και η Άγκυρα διέψευσαν [2].
Με την ευκαιρία αυτή, ο Λευκός Οίκος ξεκαθάρισε τη θέση του: η
προτεραιότητα είναι η καταπολέμηση του ΙΚ/ Daesh, με «μέτριους αντάρτες
της Συρίας» και με το YPG (κουρδικό μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα). Ως εκ
τούτου, η Τουρκία, ενώ έχει την άδεια να πλήττει στο έδαφος το τουρκικό
παρακλάδι αυτής της οργάνωσης, παρακαλέστηκε να μην του επιτεθεί [3].

Στις 29 Ιουλίου, ο «στρατός» του εξήντα «μέτριων ανταρτών της Συρίας»
που εκπαιδευτήκαν από τη CIA μπήκε σε συριακό έδαφος για να μαρκάρει
στο έδαφος τους στόχους του ΙΚ/Daesh του οποίους ο Συνασπισμός σκόπευε
να βομβαρδίσει. Αλλά η Αλ Κάιντα είχε ενημερωθεί και τους επιτέθηκε,
κρατώντας είκοσι αιχμαλώτους, μεταξύ των οποίων τον αρχηγό τους, τον
συνταγματάρχη Χασάν Ναντίμ. Μόνο ο αμερικανικός η ο τουρκικός στρατός
μπορούσε να τους έχει προδώσει.
Εάν κατά τον πρώτο χρόνο, οι υποψίες για τη προδοσία στράφηκαν προς
την Τουρκία, αυτές μεταφέρθηκαν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τις
έντονες αντιρρήσεις του προσωρινού πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογκλου [4]. Και ποιός άλλος στον αμερικανικό στρατό, εκτός από την ομάδα του στρατηγού Allen;

Οι ελιγμοί του στρατηγού Άλεν προκάλεσαν καταρχάς σοβαρό περιστατικό
μεταξύ του Πενταγώνου και του τουρκικού στρατού. Ο αξιωματικός
συνδέσμου μεταξύ του τελευταίου και του CAOC (Combined Air and Space
Operations Center) δεν προειδοποίησε παρά δέκα λεπτά νωρίτερα για μια
επιδρομή στο Ιράκ, απειλώντας τόσο Κούρδους στρατιώτες υπό εκπαίδευση
όσο και τους Αμερικανούς εκπαιδευτές παρόντες στην περιοχή [5].
Τον δρόμο που επέλεξε ο Recep Tayyip Erdoğan, αν το ΑΚΡ παραμένει στην
εξουσία, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μερική διακοπή στις σχέσεις μεταξύ
Ουάσινγκτον και Άγκυρας [6].

Ειδικά τα γεγονότα αυτά οδήγησαν το Πεντάγωνο να ζητήσει από το
CENTCOM να επαληθεύσει τους ευρεία διαδεδομένους ισχυρισμούς στη Μέση
Ανατολή, σύμφωνα με τους οποίους ο Συνασπισμός δεν βομβαρδίσει το
ΙΚ/Daesh αλλά αντιθέτως το υποστηρίζει. Αυτή είναι η στιγμή που η
Defense Intelligence Agency επέλεξε για να καταγγείλει τη νοθεία των
εκθέσεων του CENTCOM [7].
Αποκαλύφθηκε ότι το τελευταίο ελέγχεται από έναν άλλο πρώην συνεργάτη
του στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους, τον στρατηγό Λόιντ Τζέιμς Όστιν ΙΙΙ.

JPEG - 38.4 ko
Ο Jeffrey D. Feltman

Η ομάδα του Feltman

Η άλλη δυσκολία για τον Ομπάμα είναι η Γενική Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών.
Αν και είναι δύσκολο να γνωρίζουμε σε ποιο ρεύμα ανήκει ο Ban
Ki-moon, πολύ απασχολημένος να διαπραγματευτεί τη θέση του, το ίδιο δεν
ισχύει για τον αναπληρωτή του για τις πολιτικές υποθέσεις, Τζέφρι
Φέλτμαν.

Πριν να γίνει διεθνής δημόσιος υπάλληλος, ήταν Αμερικανός διπλωμάτης.
Έχει εξειδικευθεί προοδευτικά για τη Μέση Ανατολή. Στάθμευσε μεταξύ
άλλων στο Ισραήλ, το Ιράκ (όπου διοίκησε το κουρδικό μέρος) και στο
Λίβανο (όπου επέβαλε τις απόψεις του στη κυβέρνηση Σινιόρα). Διατήρούσε
μια σπάνια σχέση εμπιστοσύνης με την υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις,
με την οποίαν είχε μια εβδομαδιαία βίντεο-διάσκεψη, και μετά διορίστηκε
στο πλευρό της στην Ουάσινγκτον από την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι
Κλίντον για να εποπτεύει το σύνολο της πολιτικής στη Μέση Ανατολή.

Είναι ο Jeffrey Feltman που οργάνωσε το 2005 τη δολοφονία του πρώην
πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι, και μετά την Εξεταστική Επιτροπή
του Detlev Mehlis και τη δημιουργία του Ειδικού Διεθνούς Δικαστηρίου για
το Λίβανο. Αυτή η υβριδική δομή δημιουργήθηκε για να καταδικαστούν ο
Λίβανος πρόεδρος Εμίλ Λαχούντ και τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ βάσει
ψευδών αμειβομένων μαρτυριών, αλλά η κατηγορία κατέρρευσε ενώπιον της
αλήθειας. Ο Feltman συνεχίζει σήμερα το έργο του ενάντια στη Συρία και
το Ιράν στο πλαίσιο των νέων καθηκόντων του.
Έφτασε στον ΟΗΕ λίγο πριν από τη Διάσκεψη της Γενεύης 1 για τη Συρία,
εργάστηκε για να σαμποτάρει τη συμφωνία μεταξύ της χώρας του και της
Ρωσίας και προσχώρησε στην ομάδα Πετρέους για να ωθήσει τη Γαλλία να
επανεκκινήσει τον πόλεμο. Έγραψε τότε ένα σχέδιο συνολικής και άνευ όρων
παράδοσης της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας. Η κυριαρχία του συριακού
λαού έπρεπε να καταργηθεί, έπρεπε να καταργηθεί το Σύνταγμα, ο πρόεδρος
έπρεπε να καθηλωθεί, η Λαϊκή Συνέλευση έπρεπε να διαλυθεί, 120 Σύρους
ηγέτες έπρεπε να συλληφθούν, δικαστούν και να καταδικαστούν, η Διεύθυνση
των Στρατιωτικών Πληροφοριών, η Διεύθυνση της Πολιτικής Ασφαλείας και
της Γενικής Διεύθυνσης Ασφάλειας έπρεπε να αποκεφαλιστούν ή να
διαλυθούν, οι «πολιτικοί κρατούμενοι» έπρεπε να απελευθερωθούν και να
καταργηθούν τα αντιτρομοκρατικά δικαστήρια.

Μετά την αποτυχία της αποστολής του Lakhdar Brahimi, ο ίδιος κάλεσε
τον Μπαν Κι-μουν να διορίσει τον Ιταλό Στέφαν Ντε Μισρούτα για να τον
εκπροσωπήσει στη Συρία. Είχε γνωρίσει αυτόν τον κομψό διπλωμάτη στο Ιράκ
και συνδέθηκε μαζί του κατά τη διάρκεια των αποστολών τους στο Λίβανο. Ο
De Mistura είχε επίσης γνωρίσει τον Πετρέους και τον Άλεν κατά τη
διάρκεια της αποστολής του ως εκπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα των
Ηνωμένων Εθνών στο Αφγανιστάν.
Ως εκ τούτου, ενώ συναντούσε τα διάφορα μέρη της σύγκρουσης και
χαμογελώντας τους, ο Στέφαν Ντε Μιστούρα εργάστηκε για να επιβάλει με
έκπληξη το σχέδιο Feltman για τη Συρία. Στις 29 Ιουλίου, εξέθεσε με τον
Μπαν Κι-μουν το περίγραμμα του σχεδίου «ειρήνης» του στο Συμβούλιο
Ασφαλείας, αλλά οι δυο συνεργοί απέφυγαν να διανείμουν το παραμικρό
γραπτό έγγραφο [8].

Παρακάλεσαν το Συμβούλιο να ωθήσει τους πρωταγωνιστές να υπογράψουν μια
ενδιάμεση συμφωνία, και να τους εμπιστευτεί την εφαρμογή της. Επρόκειτο
στην ουσία να αφαιρέσουν από το Συμβούλιο τα προνόμια του, να
υποχρεώσουν την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας να υπογράψει ένα ασαφές
κείμενο που θα επέτρεπε στο ΝΑΤΟ να καταλάβει την χώρα και που
εξουσιοδοτούσε τους κ.κ.. De Mistura, Feltman και Μπαν να εφαρμόσουν τη
συνθηκολόγηση της χώρας, σύμφωνα με τη διαδικασία που αναπτύχθηκε το
2012 από τον Feltman.

Αυτή η έξυπνη κίνηση παρά λίγο να επιτύχει αφού το Συμβούλιο
Ασφαλείας υιοθέτησε, στις 17 Αυγούστου μια παράξενη δήλωση (όχι ψήφισμα)
στήριξης προς τον Stefan De Mistura [9].
Σε αντίθεση με όλες τις συνήθειες, το κείμενο συζητήθηκε πρώτα χωριστά
από τα πέντε μόνιμα μέλη. Η Ρωσία, ανήσυχη για το τι συνέβαινε,
αποφάσισε να ψηφίσει «ναι». Φοβόταν ότι η Ουάσιγκτον ετοίμαζε μια δράση
εκτός του Συμβουλίου Ασφαλείας και του διεθνούς δικαίου. Ωστόσο,
προσεκτικός, ο Ραφαέλ Ραμίρεζ, πρέσβης της Βενεζουέλας, ο οποίος είχε
μείνει έξω από τη σύνταξη της δήλωσης, πρόβαλλε δύο ενστάσεις: πρώτον,
το Ανακοινωθέν της Γενεύη 1 [10],
που υποστηριζόταν από όλο τον κόσμο, στην πραγματικότητα έρχεται σε
αντίθεση με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, έπειτα, δεν φτάνει να λέμε ότι
καταπολεμάμε τη τρομοκρατία, πρέπει επίσης να βοηθήσουμε τη Συρία κατά
της Αλ Κάιντας και του ΙΚ/Daesh και να σταματήσει η έμμεση προμήθεια
όπλων σε αυτές τις ένοπλες οργανώσεις, κατασκευάζοντας και οργανώνοντας
ψευδο- ομάδες ανταρτών.

Ήταν ο πρώην σύντροφος του Ούγκο Τσάβες και όχι οι Σύμμαχοι που ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα

Πηγή

Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1] « Turkey and U.S. Plan to Create Syria ‘Safe Zone’ Free of ISIS
» («Η Τουρκία και οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια ‘ασφαλή ζώνη’
χωρίς ΙΚ στη Συρία»), Anne Barnard, Michael R. Gordon & Eric
Schmitt, The New York Times, July 27, 2015.
[2] “Συρία, ρητορική και αλήθεια”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 13 août 2015.
[3] « Washington interdit à Ankara de frapper les Kurdes de Syrie » («Η Ουάσιγκτον απαγόρευσε στην Άγκυρα να χτυπήσει τους Κούρδους στη Συρία»), Réseau Voltaire, 13 août 2015.
[4] “Turkey Denies Allegations it Tipped Off Al Qaida Abductors”, Mitchell Prothero, McClatchy, August 25, 2015.
[5] « Frictions entre le Pentagone et son allié turc » («Τριβές μεταξύ του Πενταγώνου και του Τούρκου του σύμμαχου»), Réseau Voltaire, 15 août 2015.
[6] “America’s Dangerous Bargain With Turkey”, Eric S. Edelman, The New York Times, August 27, 2015.
[7] “Pentagon Accused of Skewing Intel on War Against ISIS”, Mark Mazzetti and Matt Apuzzo, New York Times, August 25, 2015.
[8] « Débat du Conseil de sécurité sur la Syrie (rapport De Mistura) » («Συζήτηση του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη Συρία (έκθεση De Mistura)»), Réseau Voltaire, 29 juillet 2015.
[9] « Réunion du Conseil de sécurité sur la Syrie (déclaration présidentielle) » («Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφάλειας σχετικά με τη Συρία (προεδρική δήλωση)»), Réseau Voltaire, 17 août 2015.
[10] « Communiqué final du Groupe d’action pour la Syrie » («Τελικό ανακοινωθέν της Ομάδας Δράσης για τη Συρία»), Réseau Voltaire, 30 juin 2012.

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();

Video

Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 6 Οκτωβρίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Θέματα Εκπομπής 5ης Οκτωβρίου 2024
1. Γεραπετρίτης: Θα κάνω αυτό που πρέπει στο Αιγαίο και ας χαρακτηριστώ μειοδότης
2. Ελλάδα-υδρογονάνθακες: Ποιος κρύβεται πίσω από την παρακώλυση των γεωτρήσεων; 13:00
3. Κύπρος: Η τριμερής αποφασίστηκε από Αθήνα και Άγκυρα, ερήμην της Λευκωσίας 21:50
4. Τουρκία: Κέρδισε διαγωνισμό στη Ρουμανία για πώληση τεθωρακισμένων οχημάτων αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων 27:00
5. Ισραήλ: Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επίθεσης – Θα αντεπιτεθούμε λέει το Ιράν 33:15
6. ΗΠΑ: Ο Τραμπ γύρισε στον τόπο του εις βάρος του εγκλήματος στην Πενσυλβάνια 59:00
7. Ρωσία-Ουκρανία: Μοντέλο Δυτικής-Ανατολικής Γερμανίας προκρίνουν Δυτικοί κιαι Ουκρανοί αξιωματούχοι 01:01:50

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum: Σε παρακμή τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν

Τυφλοί οι Αμερικανοί! Δεν βλέπουν τα τρωτά σημεία του Ιράν. Πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ό,τι είναι.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν*, Middle East Forum

Τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν είναι τα παλαιότερα στη Μέση Ανατολή. Το 1901, ο Αυστραλός William Knox D’Arcy κέρδισε μια παραχώρηση για αυτό που μέσα σε μια δεκαετία θα γινόταν η Anglo-Persian Oil Company. Καθώς η Περσία άλλαξε το όνομά της σε Ιράν το 1935, το ίδιο έκανε και η εταιρεία, πρώτα σε Αγγλο-Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου και στη συνέχεια, καθώς μεγάλωνε πέρα ​​από το Ιράν, μετονομάστηκε σε British Petroleum.

Το κρατικό μυστικό

Η παραγωγή κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970. Μετά την Ισλαμική Επανάσταση υπήρξε πολιτικό χάος και ακολούθησαν δεκαετίες κακοδιαχείρισης στα… χωράφια του Ιράν. Η παραγωγή ορισμένων χωραφιών μειώνεται τώρα κατά 8 έως 12 τοις εκατό ετησίως. Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου. Η εξάρτηση του Ιράν από την εισαγόμενη βενζίνη είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι απειλές του να κλείσει τα στενά του Ορμούζ είναι υπερβολικές. Όχι μόνο δεν μπορούν στρατιωτικά, αλλά οποιοδήποτε κλείσιμο θα έβλαπτε δυσανάλογα το Ιράν επειδή η Κίνα και άλλοι πελάτες θα μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν πετρέλαιο από άλλες αγορές.

Η Κίνα μπορεί σύντομα να χρειαστεί να το κάνει ούτως ή άλλως. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Ισλαμική Δημοκρατία ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου αρχηγείου ανάπτυξης για τις νανο- και μικρο-τεχνολογίες, περισσότερο γνωστό ως Συμβούλιο Καινοτομίας Νανο-Τεχνολογίας του Ιράν. Ενώ η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράν αντιμετωπίζει τα αληθινά στατιστικά στοιχεία για τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν ως κρατικό μυστικό, αυτό το σημείωμα προφανώς δεν έφτασε στους επιστήμονες και τους μηχανικούς στο κέντρο. Καμαρώνοντας για την παραγωγή νανοκαταλυτών που βοηθούν στη διάσπαση του αργού και στην αύξηση της απόδοσης σε πιο πολύτιμα παραπροϊόντα, ο νέος οργανισμός ανέφερε ότι ο νανοκαταλύτης του μπορεί να βοηθήσει το Ιράν να σταματήσει τις σπείρες θανάτου στα χωράφια του. Σήμερα, το Ιράν παράγει ελαφρώς πάνω από 3 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, αλλά ελπίζει ότι θα διπλασιαστεί σχεδόν στα 5,8 εκατομμύρια βαρέλια μέσα σε πέντε χρόνια.

Προς το παρόν, για την επίτευξη αυτού του αριθμού, λέει το κέντρο νανοτεχνολογίας, θα απαιτούσε τη γεώτρηση 2.000 νέων γεωτρήσεων. Αναφέρει επίσης ότι κάθε νέο πηγάδι χρειάζεται 200 ​​ημέρες για να σκάψει και να τεθεί σε λειτουργία. «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αύξηση της εξόρυξης από λειτουργικά πηγάδια, η οποία απαιτεί τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών όπως η νανοτεχνολογία», ανακοίνωσε το κέντρο, προσθέτοντας, «Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα και, κατά συνέπεια, η έλλειψη προμήθειας καταλυτών που απαιτούνται από διυλιστήρια και πετροχημικά από το εξωτερικό, προκάλεσε επίσης την ιεράρχηση της στήριξης» για νέους καταλύτες.

Τυφλοί οι Αμερικανοί μπροστά στα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος

Αυξάνονται τώρα οι εικασίες ότι, στον απόηχο της πρόσφατης επίθεσης βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν στο Ισραήλ, οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις θα αντεπιτεθούν. Καθώς η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν τροφοδοτεί την οικονομία του, η στόχευση της βιομηχανίας φαίνεται πιθανή. Ορισμένα σημεία πνιγμού (choke points) είναι προφανή. Το Ιράν εξάγει το 90 τοις εκατό του πετρελαίου του μέσω ενός μόνο σημείου: του πετρελαϊκού τερματικού σταθμού Kharg . Ωστόσο, με τόσα πολλά πεδία σε παρακμή, η ικανότητα του Ιράν να παράγει ή να εισάγει νανοκαταλύτες μπορεί να είναι μια δεύτερη επιλογή, όπως και η βιομηχανική ζώνη Asaluyeh όπου συγκεντρώνονται τόσο μεγάλο μέρος των βιομηχανιών πετρελαίου και πετροχημικών του Ιράν.

Σε όλες τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, υπάρχει ένα παράξενο φαινόμενο: Αμερικανοί αξιωματούχοι παραμένουν τυφλοί ή αρνούνται να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος και αντ’ αυτού αρπάξουν την ήττα από τα σαγόνια της νίκης πλημμυρίζοντας το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης με μετρητά. Αυτή η δυναμική έχει φέρει τη Μέση Ανατολή στα πρόθυρα πολέμου και την Ισλαμική Δημοκρατία στα πρόθυρα της έκρηξης πυρηνικών όπλων. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Δύση παραχωρεί συνεχώς στην Τεχεράνη είναι, όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ότι είναι. Οι αχίλλειες φτέρνες υπάρχουν. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του Τρώα Πρίγκιπα Πάρη και θα ρίξει το μοιραίο βέλος.

Το άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum

 

*Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στο Ιράν και την Τουρκία. Η καριέρα του περιλαμβάνει χρόνο ως αξιωματούχος του Πενταγώνου, με εμπειρίες πεδίου στο Ιράν, την Υεμένη και το Ιράκ, καθώς και διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Ο κ. Ρούμπιν έχει επίσης συνεισφέρει στη στρατιωτική εκπαίδευση, διδάσκοντας μονάδες Πολεμικού Ναυτικού και Πεζοναυτών των ΗΠΑ σχετικά με τις περιφερειακές συγκρούσεις και την τρομοκρατία. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πολλές βασικές εκδόσεις, όπως το «Dancing with the Devil» και το «Eternal Iran». Ο Ρούμπιν απέκτησε το διδακτορικό του και μεταπτυχιακό στην ιστορία και πτυχίο βιολογίας από το Πανεπιστήμιο Yale.

 

 

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή