Ακολουθήστε μας

Γερμανία

Το δόγμα του χάους (Ι)

Δημοσιεύτηκε

στις

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

ΕΙΚΟΝΑ---Γερμανία,-λιτότητα,-χρέος

Η Γερμανία έχει επιβάλλει με αφορμή
την Ελλάδα την πολιτική λιτότητας, η οποία υπόσχεται ελάχιστη επιτυχία,
μεγάλο ρίσκο και σίγουρη οδύνη – έχοντας οδηγήσει τον πλανήτη στην
καταστροφική ύφεση του 1930 και στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο

«Ότι και να συμβεί με την Ελλάδα στο
μέλλον, το αποτέλεσμα είναι καθαρό: η λιτότητα ως δόγμα είναι ισχυρότερη
από ποτέ. Είναι αδιάφορο εάν οι συνέπειες της είναι καταστροφικές, ενώ
οι μέθοδοι επιβολής της μοιάζουν όλο και περισσότερο με σοβιετικές, εάν
όχι με εθνικοσοσιαλιστικές.

Επίσης φαίνεται πως είναι αδιάφορο το
ότι, κανένας δεν την υπηρετεί πλέον με ευχαρίστηση – γεγονός που ισχύει
και για την ενωμένη Ευρώπη ή το ευρώ. Είναι δυστυχώς η μοναδική ιδέα που
έχει απομείνει στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή – δεν υπάρχει πλέον καμία
άλλη και οδηγεί στην οικονομική κατοχή».

Ανάλυση

Χωρίς καμία αμφιβολία, η λιτότητα είναι η σημαντικότερη πολιτική ιδέα
της εποχής μας – παρά το ότι πρόκειται για μία ιδέα που δεν στηρίζεται
από καμία οικονομική θεωρία, δεν έχει καμία τεκμηριωμένη επιτυχία στο ενεργητικό της, ενώ η εφαρμογή της οδήγησε στη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική καταστροφή του τελευταίου αιώνα.

Ουσιαστικά βέβαια πρόκειται για μία απλούστατη ιδέα η οποία, στην καθημερινή ζωή, δεν είναι καθόλου ασαφής – ενώ αποτελεί την παλαιότερη συνταγή αντιμετώπισης κρίσεων στον πλανήτη.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη «συνταγή», όταν δεν έχει κανείς αρκετά χρήματα, είναι υποχρεωμένος να περιορίζει τα έξοδα του
(δημοσιονομική πειθαρχία) – όταν μία επιχείρηση δεν παράγει κέρδος
πρέπει να αλλάζει τη δομή της (μεταρρυθμίσεις), να απολύει μέρος του
προσωπικού της, να μειώνει τις αμοιβές των εργαζομένων της κοκ.

Δεν εντυπωσιάζει λοιπόν το γεγονός ότι, η ιδέα μεταφέρθηκε από την
καθημερινή ζωή στη δημόσια – στην οικονομική πολιτική των κρατών. Εν
τούτοις, αυτό συνέβη για πρώτη φορά, σε συνθήκες Δημοκρατίας, τη δεκαετία του τριάντα
– αφού δεν ήταν γνωστή στους οικονομολόγους των προηγουμένων αιώνων,
επειδή τότε δεν υπήρχαν κοινωνικά συστήματα ασφάλισης και προστασίας των
εργαζομένων.

Τα προβλήματα των κρατών επικεντρώνονταν σε ορισμένους σπάταλους
βασιλείς ή άλλου είδους ηγεμόνες, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τις σπατάλες
τους επιβάλλοντας φόρους – οπότε ήταν εύλογος ο υποχρεωτικός περιορισμός των δαπανών τους, εάν και όταν οι λαοί εξεγείρονταν εναντίον τους (κάτι που θυμόμαστε από τη γαλλική επανάσταση).

Στη δεκαετία του τριάντα όμως, μετά το κραχ των χρηματιστηρίων, οι δημοκρατικές πλέον βιομηχανικές χώρες αποφάσισαν τη μείωση των δαπανών του προϋπολογισμού τους
στις Η.Π.Α. ο τότε πρόεδρος, στη Γερμανία ο καγκελάριος, στη Γαλλία η
κεντρική τράπεζα και στην Ιαπωνία ο πρωθυπουργός, ο οποίος ουσιαστικά
μιμήθηκε με ενθουσιασμό τις ανεπτυγμένες δυτικές χώρες, θέλοντας να
ανήκει σε αυτές.

Οι τυπικές ηθικές εκφράσεις της εποχής ήταν αυτή του αμερικανού προέδρου, σύμφωνα με την οποία «Δεν μπορούμε να επιτύχουμε την ευημερία του Έθνους μας μέσω της σπατάλης«, καθώς επίσης του γερμανού καγκελαρίου, ο οποίος είπε: «Χωρίς πόνο δεν θεραπεύεται κανείς«.

Η λιτότητα όμως δεν είχε μόνο «ηθικές ρίζες» αλλά, επίσης, καταναγκαστικές, προερχόμενες από τον κανόνα του χρυσού
– όπου εκείνες οι χώρες, οι οποίες κάλυπταν τα νομίσματα τους με τα
αποθέματα χρυσού που διατηρούσαν, δεν είχαν άλλη δυνατότητα από τον
περιορισμό των δαπανών τους, όταν λόγω της ύφεσης μειώνονταν τα
φορολογικά τους έσοδα. Δεν μπορούσαν δηλαδή να αυξήσουν την ποσότητα
χρήματος, τυπώνοντας πληθωριστικά χαρτονομίσματα, οπότε περιόριζαν
αναγκαστικά τα έξοδα τους.

Τα οικονομικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής ήταν καταστροφικά.
Στις Η.Π.Α. αυξήθηκε η ανεργία από το 8% στο 30% μέσα σε δύο μόλις έτη,
στη Γερμανία χάνονταν καθημερινά χιλιάδες θέσεις εργασίας, στη Γαλλία η
βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 25%, ενώ η Ιαπωνία, η οποία εφάρμοσε
πολύ πιο αυστηρά τη λιτότητα, βυθίστηκε στη μεγαλύτερη ύφεση της ιστορίας της σε περιόδους ειρήνης – βιώνοντας μία τρομακτική οικονομική κατάρρευση.

Το ίδιο καταστροφικά ήταν και τα πολιτικά αποτελέσματα – όπου στη Γερμανία ανήλθε στην εξουσία το μοναδικό κόμμα που τοποθετήθηκε εναντίον της λιτότητας, το εθνικοσοσιαλιστικό υπό τον Χίτλερ, ενώ στην Ιαπωνία ο στρατός δολοφόνησε τον πρωθυπουργό, αναλαμβάνοντας πραξικοπηματικά τη διακυβέρνηση της χώρας.

Στη Γαλλία, η κεντρική τράπεζα μείωνε
κάθε χρόνο τις στρατιωτικές δαπάνες, οπότε δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει
την επίθεση του γερμανικού στρατού
– ο οποίος είχε εξοπλισθεί από την τότε κυβέρνηση, για να τονωθεί η ανάπτυξη (άρθρο).

.

Οι αιτίες της αποτυχίας της πολιτικής λιτότητας

Αργότερα, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου πέθαναν πάνω από 60 εκ. άνθρωποι, οι οικονομολόγοι ανέλυσαν το πρόβλημα – αναζητώντας τις αιτίες της καταστροφής, μέσω της νεκροψίας του οικονομικού πτώματος.

Οδηγήθηκαν λοιπόν στα κατωτέρω τέσσερα βασικά συμπεράσματα, όσον αφορά τα καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής λιτότητας σε περιόδους κρίσεων – κατά τη διάρκεια των οποίων πρέπει το κράτος να αυξάνει τις δαπάνες, για να μπορέσει να κινηθεί ξανά η οικονομία:

(α)  Η Μεγάλη Ύφεση (depression) μετά το χρηματιστηριακό κραχ του 1929, δημιουργήθηκε επειδή τόσο οι επιχειρήσεις, όσο και τα νοικοκυριά προσπαθούσαν ταυτόχρονα να μειώσουν τα χρέη τους (ύφεση ισολογισμών).

Το γεγονός αυτό, το οποίο βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα, είχε σαν αποτέλεσμα να μην ξοδεύει κανείς χρήματα ούτε για κατανάλωση, ούτε για επενδύσεις
– οπότε η ζήτηση μειώθηκε σε όλους τους τομείς, οι επιχειρήσεις
έκλειναν η μία μετά την άλλη, η ανεργία κλιμακωνόταν κοκ. Όταν δε
περιόρισε τις δαπάνες του και το δημόσιο, τότε η καταστροφή ολοκληρώθηκε
– η οικονομία βυθίστηκε στο σκοτάδι, χωρίς καμία προοπτική για το
μέλλον.

(β)  Η ουτοπική, λανθασμένη εντύπωση που επικράτησε τότε (όπως στην Ελλάδα μέχρι σήμερα), σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι ζούσαν πάνω από τις δυνατότητες τους στο παρελθόν ή δεν ήταν τόσο εργατικοί, όσο θα έπρεπε,
οπότε ήταν ηθική και δίκαιη η «τιμωρία» τους, ενέτεινε την κρίση –
επειδή όταν οι επιχειρήσεις δεν έχουν πελάτες ή οι άνθρωποι εργασία, δεν
υπάρχει καμία απολύτως διέξοδος από το τούνελ, είτε είναι ηθική και
δίκαιη μία κοινωνία, είτε όχι.

(γ)  Ο κανόνας του χρυσού είχε υιοθετηθεί για να δημιουργήσει σταθερότητα – αφαιρώντας
από τους δημαγωγούς πολιτικούς τη δυνατότητα να τυπώνουν απεριόριστες
ποσότητες χρημάτων, για να «δωροδοκούν» την εκλογική τους πελατεία.
Στην
περίοδο όμως της ύφεσης, οδήγησε την οικονομία στο χάος – αφού δεν
επέτρεπε την ενεργή ώθηση της, για να μπορέσει να λειτουργήσει ξανά.

(δ) Σε καθεστώς δικτατορίας, μπορεί κανείς να εξαθλιώσει τους
ανθρώπους, εμποδίζοντας τους να εξεγερθούν – κάτι που όμως δεν συμβαίνει
στα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη, στα οποία η συνεχής λιτότητα οδηγεί σε μαζικές διαμαρτυρίες, σε κοινωνικές αναταραχές, στην πολιτική αστάθεια και στον εξτρεμισμό.

Συνεχίζοντας, με βάση τα παραπάνω οι οικονομολόγοι, υπό τον Keynes,
θεώρησαν πως μετά τη σωστή διάγνωση είχαν βρει την κατάλληλη θεραπεία –
τεκμηριώνοντας πως ένα κράτος που σε εποχές κρίσεων μειώνει τις δαπάνες του, λειτουργεί ανεύθυνα. Απλούστατα,
θα πρέπει το δημόσιο να ξοδεύει πολύ περισσότερα χρήματα, για να
κινηθεί ξανά η οικονομία – ξεφεύγοντας από τον καθοδικό σπειροειδή κύκλο του διαβόλου.

Αυτό ακριβώς εφάρμοσαν πάρα πολλά κράτη, μετά τη χρηματοπιστωτική
κρίση του 2008, όπως οι Η.Π.Α., η Μ. Βρετανία, η Ιαπωνία, η Ελβετία κοκ.
διογκώνοντας τους ισολογισμούς των κεντρικών τραπεζών τους (γράφημα), καθώς επίσης διασώζοντας τις τράπεζες, με την επένδυση μεγάλων ποσών χρημάτων.

.

ΓΡΑΦΗΜΑ - κόσμος, κεντρικές τράπεζες, ισολογισμός

.

Εν τούτοις, αυτό συνέβη σε ολόκληρο τον πλανήτη μόλις για ένα έτος – αφού ξαφνικά η Ευρώπη, στα τέλη του 2009 με εντολή της Γερμανίας και με αφορμή την Ελλάδα, άλλαξε κατεύθυνση εντελώς (υπενθυμίζουμε
πως ακριβώς τότε η Ελλάδα οδηγήθηκε στο ικρίωμα). Έτσι ξεκίνησε το
μεγαλύτερο οικονομικό πείραμα στην παγκόσμια ιστορία – η πολιτική
λιτότητας εκ μέρους μίας ολόκληρης ηπείρου.

.

Ο συλλογικός παραλογισμός  

Επρόκειτο αναμφίβολα για μία δραματική συλλογική απόφαση, συνοδευόμενη από έναν περίεργο ενθουσιασμό όλων των συμμετεχόντων – οι οποίοι τοποθετήθηκαν από κοινού, υποκινούμενοι από τη γερμανική κυβέρνηση, εναντίον μίας απολύτως επιτυχημένης στρατηγικής, από το σχετικά πρόσφατο παρελθόν.

Οι Ευρωπαίοι τάθηκαν δηλαδή υπέρ μίας οικονομικής πολιτικής, η οποία υποσχόταν μικρή έως μηδενική επιτυχία, μεγάλο ρίσκο και σίγουρη οδύνη
ενώ ήταν σε πλήρη αντίθεση με όλα τα οικονομικά εγχειρίδια, έχοντας
οδηγήσει τον πλανήτη στην καταστροφή του 1930 και στον αιματηρό δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο. Οι δήθεν και οι πραγματικές αιτίες ήταν οι εξής:

(α)  Η πρώτη αιτία της αλλαγής αυτής, ενάντια στα συμφέροντα του υπόλοιπου πλανήτη, καθώς επίσης ενάντια στο συλλογικό συντονισμό κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών που απαιτούσε η έξοδος από την κρίση,
φαίνεται πως ήταν μία πρόσφατη οικονομική μελέτη – σύμφωνα με την οποία
οι στοχευμένες περικοπές στους εθνικούς προϋπολογισμούς, θα οδηγούσαν
σε ανάπτυξη.

Ο λόγος που θα προκαλούταν ανάπτυξη ήταν το ότι, αυτού του είδους οι
περικοπές θα δημιουργούσαν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους επενδυτές – οι
οποίοι στη συνέχεια θα δάνειζαν πιο εύκολα τα κράτη, ενώ θα εξαγόραζαν τις υγιείς πλέον επιχειρήσεις του δημοσίου, στα πλαίσια της γερμανικής νεοφιλελεύθερης αντίληψης περί της ιδιωτικοποίησης των πάντων.

(β)  Η δεύτερη αιτία ήταν επίσης μία οικονομική μελέτη – σύμφωνα με την οποία όταν το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ υπερβαίνει το 90%, τότε η οικονομία δεν έχει καμία δυνατότητα επιστροφής στην ανάπτυξη.
Βέβαια, η μελέτη αυτή τεκμηριώθηκε αργότερα πως στηριζόταν σε
λανθασμένους υπολογισμούς – οπότε δεν ήταν εύλογο να την εμπιστευθεί
κανείς.

Εν τούτοις, η λογική της θα μπορούσε να μην είναι εσφαλμένη – ενώ, σε
συνδυασμό με την πρώτη μελέτη, δημιούργησε την εντύπωση πως η πολιτική
της δημοσιονομικής επέκτασης (αύξηση της ποσότητας χρήματος, των
δημοσίων δαπανών κλπ.), ήταν μεν σωστή, αλλά μόνο εάν τα κράτη δεν  είχαν συσσωρεύσει μεγάλα χρέη (με βασικό κριτήριο την Ιαπωνία, το δημόσιο χρέος της οποίας συνεχίζει να αυξάνεται ακατάπαυστα, πλησιάζοντας το 250% του ΑΕΠ).

(γ)  Η τρίτη αιτία τώρα, η οποία δεν αναφέρεται πουθενά, ήταν και
είναι η κρυφή διαπίστωση της Γερμανίας, σύμφωνα με την οποία η πολιτική
του μερκαντιλισμού που υιοθέτησε από το 2000 μαζί με το μισθολογικό dumping, της εξασφάλιζε τεράστια πλεονάσματα στον προϋπολογισμό της, εν μέσω κρίσεων και εις βάρος των εταίρων της
– κάτι που φυσικά δεν αποκάλυψε, όταν υποκίνησε ολόκληρη την Ευρώπη να
αλλάξει πολιτική ξαφνικά, στα τέλη του 2009, σχεδιάζοντας μυστικά την οικονομική κατοχή της.

Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται πόσο
αυξάνονταν τα πλεονάσματα της Γερμανίας διαχρονικά (μαύρη καμπύλη,
αριστερή στήλη), ενώ μειώνονταν παράλληλα τα αντίστοιχα της Γαλλίας
(ανοιχτή
καμπύλη, δεξιά στήλη) – με αποτέλεσμα ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της
Γερμανίας στην Ευρωζώνη, η Γαλλία, να βυθιστεί στα ελλείμματα, παρά το
ότι η παραγωγικότητα των εργαζομένων της είναι υψηλότερη από την
αντίστοιχη της Γερμανίας.

.

ΓΡΑΦΗΜΑ - Γερμανία, Γαλλία, ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, σύγκριση

.

Ολοκληρώνοντας, εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή, όπου η Γερμανία προσπαθούσε να βρει τρόπο να εκμεταλλευθεί τη διαπίστωση της, η οποία θα της έδινε τη δυνατότητα να ανεξαρτητοποιηθεί σταδιακά από τις Η.Π.Α. αναλαμβάνοντας την ηγεσία της Ευρώπης, μέσω της πολιτικής λιτότητας και σε πλήρη αντίθεση με ολόκληρο τον υπόλοιπο πλανήτη, εμφανίσθηκε στο προσκήνιο η Ελλάδα

Η νέα ελληνική κυβέρνηση ισχυρίσθηκε πως η προκάτοχος της είχε παραποιήσει τις στατιστικές, οπότε το έλλειμμα ήταν πολύ υψηλότερο
– ενώ το δημόσιο χρέος είχε εκτοξευθεί στα ύψη, με αποτέλεσμα να
κινδυνεύει η χώρα να χρεοκοπήσει. Η Γερμανία, ως εκ θαύματος, είχε βρει
τον «από μηχανής Θεό» της στο πρόσωπο της Ελλάδας – ο πρωθυπουργός της
οποίας αφενός μεν δεν μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως οξυδερκής αφετέρου
μάλλον εξυπηρετούσε άλλου είδους σχεδιασμούς.

Στο δεύτερο μέρος της ανάλυσης μας θα αναφερθούμε στην απίστευτη αυτή αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής κατά 180 μοίρες,
με την υιοθέτηση της καταστροφικής λιτότητας – η οποία οδήγησε, μεταξύ
άλλων, την Ελλάδα στο χάος και τη Γερμανία στο θρόνο της Ευρώπης.

Βιβλιογραφία: C. Seibt, T.A.

.

Black-Strip

Vassilis Viliardos

Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος,
πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο
του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά
χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας.
Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική
κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και
έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία,
καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Black-Strip

.

© Copyright 2015 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.

Γερμανία

Η Ρωσία απορρίπτει γερμανική πρόταση για διχοτόμηση της Ουκρανίας

Το σενάριο δεν έχει ρεαλιστική βάση λέει ο εξ απορρήτων του Βλάντιμιρ Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι πολυάριθμες αναφορές των μέσων ενημέρωσης για ένα πιθανό «γερμανικό σενάριο» για την επίλυση της κατάστασης στην Ουκρανία δεν έχουν καμία ρεαλιστική βάση, δήλωσε ο Peskov εκπρόσωπος του Ρώσου Προέδρου Putin.

Νωρίτερα, τα ΜΜΕ ανέφεραν ότι Ουκρανοί και δυτικοί αξιωματούχοι εξετάζουν το λεγόμενο γερμανικό σενάριο για την επίλυση της κατάστασης στην Ουκρανία, το οποίο θα συνεπαγόταν τη διαίρεση της Ουκρανίας σε δύο μέρη, εκ των οποίων το ένα θα μπορούσε να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και να ελέγχεται από τη Δύση.

«Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις για αυτό το θέμα τώρα, πολλοί διαφορετικοί σχολιασμοί, συλλογισμοί και ούτω καθεξής, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ρεαλιστική βάση για κανένα από αυτά τα σκεπτικά», είπε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γερμανία

Μπόκο στην Ελβετία! Ευρωπαϊκές χώρες αρνούνται να αγοράσουν όπλα λόγω Ουκρανίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να αποφεύγουν την αγορά όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες

Η Ευρώπη αρνείται να αγοράσει όπλα από την Ελβετία, η οποία έχει το μονοπώλιο στα αντιαεροπορικά πυροβόλα.

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να αποφεύγουν την αγορά όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες, ενημερώνει η Swissinfo.

Η άρνηση αγοράς όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες βασίζεται κυρίως στην απαγόρευση επανεξαγωγής στην Ουκρανία, η οποία προκαλεί εκνευρισμό σε πολλούς Ευρωπαίους χρήστες ελβετικών όπλων.

Η Γερμανία, η οποία έχει τους στενότερους δεσμούς με την αμυντική βιομηχανία και τα ελβετικά προϊόντα από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, είναι η πιο απογοητευμένη.

Ως αποτέλεσμα, το γερμανικό υπουργείο Άμυνας αποφάσισε να αποκλείσει ελβετικές εταιρείες από ορισμένους αμυντικούς διαγωνισμούς.

Αυτό έχει προκαλέσει οργή στην Ελβετία για αυτό που ορισμένοι θεωρούν έλλειψη σεβασμού για τη νομική απόφαση της χώρας να είναι ουδέτερη.

Επί του παρόντος, η Γερμανία δεν θεωρεί την Ελβετία αξιόπιστο εταίρο, καθώς η χώρα έχει απαγορεύσει την προμήθεια ορισμένων όπλων, φοβούμενη ότι η Γερμανία μπορεί να τα επανεξάγει στην Ουκρανία.

Εκτός από τη Γερμανία, το 2023 η Ολλανδία εγκατέλειψε εντελώς την αγορά ελβετικών όπλων αφού η Ελβετία εμπόδισε την εξαγωγή 96 αρμάτων μάχης Leopard 1 που ήταν αποθηκευμένα στην Ιταλία.

Η Ολλανδία σχεδίαζε να επισκευάσει τα τανκς στη Γερμανία και στη συνέχεια να τα στείλει στην Ουκρανία.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά την άρνηση, η Ελβετία εξακολουθεί να παραμένει σημαντικός ευρωπαϊκός εξαγωγέας όπλων, ιδίως αντιαεροπορικών συστημάτων.

Λόγω της επιτυχημένης ανάπτυξης των αντιαεροπορικών οπλικών συστημάτων, η Ελβετία μπορεί να θεωρηθεί μονοπώλιο στην Ευρώπη, καθώς τα πυροβόλα της χρησιμοποιούνται στα Gepard, Skyranger 30/35, MANTIS, Skynex και άλλα αντιαεροπορικά συστήματα.

Επιπλέον, αυτά τα όπλα είναι επίσης εγκατεστημένα σε πλοία των ευρωπαϊκών ναυτικών για την παροχή άμεσων αμυντικών συστημάτων έναντι απειλών πυραύλων.

ΠΗΓΗ:  ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

Συνέχεια ανάγνωσης

Γερμανία

Σολτς και κυβέρνηση σε κρίση

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Μουρτζούκος Χρήστος.

Ο Καγκελάριος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, εντός των σοσιαλιστών, εντός της κυβέρνησης και αυτά εντείνονται από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης αλλά και του κόσμου. Με αυτές τις συνθήκες ο Σολτς βρίσκεται στα ΄΄σχοινιά΄΄. Το αν μπορέσει να φύγει από αυτά πριν το καμπανάκι το οποίο και θα σημάνει το τέλος του γύρου, με όρους πυγμαχίας, θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες.

1. Με μια καυστικότατη επιστολή των μελών του κόμματος του, μέχω της οποίας τον επικρίνουν σφοδρότατα για τις πολιτικές που ακολουθεί.

Ο Όλαφ Σολτς αντιδρά στους διαφωνούντες εντός των σοσιαλιστών και επικρίνει τις αντιδράσεις τους. Οι επικριτές του αντιδρούν.

Σχεδόν 8.000 μέλη του SPD απαιτούν αλλαγή της πολιτικής ασύλου από τον Όλαφ Σολτς. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Καγκελαρίας αντιδρά στην εμπρηστική επιστολή των μελών. Κύρια αιτία των αντιδράσεων το μεταναστευτικό και το άσυλο.

Ο καγκελάριος δεν βλέπει καμία αντίφαση στις ενέργειές του στην ανοιχτή επιστολή εκατοντάδων βουλευτών του SPD και μελών του κόμματος, η οποία ζητά τη διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στη μεταναστευτική πολιτική. Αντίθετα, ο καγκελάριος αισθάνεται «ενισχυμένος στην πορεία του», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Steffen Hebestreit την περασμένη Τετάρτη στο Βερολίνο. Επειδή αυτό βασίζεται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και επίσης «προστατεύει σαφώς το θεμελιώδες δικαίωμα στο άσυλο».

Αλλά ο Σολτς τόνισε επίσης ότι η Γερμανία μπορεί να παραμείνει φιλική προς τη μετανάστευση μόνο εάν καταφέρει να επιστρέψει άτομα χωρίς δικαιώματα διαμονής στις χώρες που είναι υπεύθυνες για αυτούς ή στην πατρίδα τους, είπε ο Hebestreit. Αυτή είναι η «δεύτερη όψη του νομίσματος» στη μεταναστευτική πολιτική.

Το απόγευμα της Τετάρτης, οι συντάκτες της επιστολής επέκριναν δριμύτατα τον Σολτς. Στον λογαριασμό στο Instagram «Stand for Dignity» ανέφερε: «Λόγω των τρεχουσών συνθηκών: Δεν «ενισχύουμε» την πορεία που ακολουθήσαμε». Πρόκειται για «τη συνέχιση της ύπαρξης της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας».

Ο συντάκτες της επιστολής ασκούν επίσης κριτική στην υπουργό των εσωτερικών Νάνσι Φείζερ

Στην ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύθηκε την Τρίτη, μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του SPD, της Bundestag και του κρατικού κοινοβουλίου, μεταξύ άλλων, ζήτησαν «υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια». Επικρίνει μια «πορεία αποκλεισμού και στιγματισμού» των προσφύγων, η οποία ενθαρρύνεται επίσης από κορυφαίους σοσιαλδημοκράτες.

Βήματα όπως απορρίψεις στα σύνορα και περικοπές κοινωνικών επιδομάτων επικρίνονται ως «ψευδείς λύσεις» που νομιμοποιούν «δεξιές λαϊκιστικές και δεξιές εξτρεμιστικές αφηγήσεις κατά των προσφύγων».

Το SPD πρέπει να αλλάξει πορεία, γράφει η Lilly Blaudszun,  συντάκτρια της επιστολής, στο X. Σε συνέντευξή της στο Deutschlandfunk, εξήγησε ότι η επιστολή πρέπει να δείξει ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο κόμμα που δεν είναι ικανοποιημένοι. Ο Μπλαουντσούν επέκρινε επίσης την υπουργό Εσωτερικών Νάνσι Φέιζερ, η οποία “γιορτάζει τις απελάσεις στο Αφγανιστάν”. Μέχρι το απόγευμα της Τετάρτης, η επιστολή είχε περισσότερες από 7.700 υπογραφές, περίπου το 2% των μελών του κόμματος.

Καθαρή πλειοψηφία για τον Πιστόριους αντί του Σολτς ως υποψήφιος καγκελάριος του SPD

Ο Όλαφ Σολτς θέλει να είναι ξανά υποψήφιος του SPD για καγκελάριος στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές, επιβεβαίωσε τη Δευτέρα ο αρχηγός του κόμματος Λαρς Κλίνγκμπαϊλ. Σύμφωνα με το νέο RTL/ntv «Trend Barometer», η πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών είναι υπέρ του υπουργού Άμυνας Μπόρις Πιστόριους.

Σύμφωνα με έρευνα, περίπου τα δύο τρίτα των Γερμανών πολιτών (67%) είναι υπέρ του να μην είναι ξανά υποψήφιος καγκελάριος Όλαφ Σολτς στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές υπέρ του υπουργού Άμυνας Μπόρις Πιστόριους (και οι δύο SPD). Σύμφωνα με την αντιπροσωπευτική έρευνα του ινστιτούτου ερευνών κοινής γνώμης Forsa για το RTL/ntv «Trend Barometer», μόνο το 21% πιστεύει ότι ο Σολτς θα πρέπει να είναι υποψήφιος ξανά για καγκελάριος.

Στα κρατίδια της ανατολικής Γερμανίας, το 62% ήταν υπέρ της μη εκ νέου υποψηφιότητας του. Στη Δυτική Γερμανία είναι 68%. Από τους ψηφοφόρους του SPD που ερωτήθηκαν στις προηγούμενες ομοσπονδιακές εκλογές, το 63% ήταν υπέρ της παραίτησης του.

Αφού ο ηγέτης του CDU Φρίντριχ Μερτς επιβεβαιώθηκε πως θα είναι ο ίδιος υποψήφιος καγκελάριος του CDU και του CSU πριν από μερικές μέρες, το 4% των ψηφοφόρων από άλλα κόμματα θέλει τώρα να δώσει την ψήφο του στην Ένωση. Σύμφωνα με τη Forsa, αυτό θα μπορούσε να αυξήσει το μερίδιο των ψηφοφόρων της Ένωσης από 32% που είναι σήμερα στο 35% κατ’ ανώτατο όριο.

Λαρς Κλίνγκμπαϊλ: Η ερώτηση για την Καγκελαρία δεν είναι προς συζήτηση

Τη Δευτέρα, ο αρχηγός του SPD, Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, προσπάθησε να σταματήσεις οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με το ζήτημα Κ (σσσ. Δηλαδή την καγκελαρία) στο SPD στο αρχικό στάδιο. «Δεν υπάρχει καθόλου ταλάντευση», τόνισε στα κεντρικά γραφεία του κόμματος του Βερολίνου όταν ρωτήθηκε για την εκ νέου υποψηφιότητα του Σολτς. «Δεν υπάρχει συζήτηση για αυτό πουθενά», τόνισε χαρακτηριστικά. Ο πρωθυπουργός του Βραδεμβούργου Dietmar Woidke τόνισε επίσης: «Ο καγκελάριος είναι φυσικά ο επιλεγμένος υποψήφιος του SPD για καγκελάριος.

Την ίδια στιγμή, παραδέχτηκε ο Κλίνγκμπαϊλ, οι ομοσπονδιακές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2025 δεν θα είναι σίγουρη επιτυχία. Όμως η εκλογική νίκη του Woidke στο Βραδεμβούργο δείχνει ότι το SPD μπορεί να αλλάξει διαθέσεις και να κερδίσει. Αυτό πετυχαίνει όπου επικεντρώνεται στις θέσεις εργασίας, σε μια ισχυρή βιομηχανία και οικογένειες και όπου αναλαμβάνει τη μάχη με το AfD. «Σαφής στάση, μαχητικό πνεύμα, ενότητα και θάρρος» είναι τα χαρακτηριστικά που θα πάρει μαζί του στην ομοσπονδιακή εκλογική εκστρατεία, είπε.

Η κυβέρνηση οδεύει προς τις πρόωρες εκλογές τον τον Νοέμβριο;

1.001 άτομα στη Γερμανία ερωτήθηκαν για την έρευνα στις 20 και 23 Σεπτεμβρίου. Η Forsa δήλωσε ότι η ανοχή σφάλματος ήταν +/- τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Οι προεκλογικές έρευνες υπόκεινται γενικά σε αβεβαιότητα. Αντικατοπτρίζουν μόνο τη γνώμη τη στιγμή της έρευνας. Δεν είναι προβλέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η τελευταία δημοσκόπηση δείχνει χαρακτηριστικά τα άσχημα ποσοστά των κομμάτων της κυβέρνησης:

  • Δημοσκόπηση Γερμανία 21.28.-09.2024 INSA/BILD
    Δημοσκόπηση Γερμανία 21.28.-09.2024 INSA/BILD

    Union: 32%

  • AfD: 19% (-1)
  • SPD: 15%
  • GRÜNE: 11% (+1)
  • BSW: 10%
  • FDP: 4%
  • LINKE: 3% (+1)
  • Sonstige: 6% (-1)
2. Μεταναστευτικό και η αναποτελεσματικότητά του

«Οι συλλήψεις μη αιτούντων άσυλο και παράνομα εισερχόμενων στην χώρα είναι σχετικά χαμηλές» Απλώς θα αποφεύγουν τα σύνορα και τους συνοριακούς ελέγχους.

Έλεγχοι έχουν πραγματοποιηθεί σε όλα τα γερμανικά σύνορα από την περασμένη εβδομάδα. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του GdP, Andreas Roßkopf, μέχρι στιγμής όμως χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Υπάρχει ένας βασικός λόγος για αυτό.

Σύμφωνα με την αστυνομική ένωση (GdP), οι νέοι έλεγχοι στα σύνορα μέχρι στιγμής έχουν κάνει ελάχιστα για τον περιορισμό της παράνομης μετανάστευσης. «Μένει να φανεί ότι η σύλληψη μη εξουσιοδοτημένων ανθρώπων και διακινητών είναι σχετικά χαμηλή», δήλωσε ο πρόεδρος του GdP Andreas Roßkopf στο «Editorial Network Germany». Ως αποτέλεσμα, υπήρξε μόνο ένας μικρός αριθμός απορρίψεων στα δυτικά σύνορα.

Από την περασμένη εβδομάδα διενεργούνται έλεγχοι σε όλα τα γερμανικά σύνορα προκειμένου να περιοριστεί ο αριθμός των ατόμων που εισέρχονται στη χώρα χωρίς άδεια. Νέοι είναι οι έλεγχοι στα χερσαία σύνορα με τη Δανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία (*ο γράφων βρέθηκε στην Ολλανδία την προηγούμενη εβδομάδα και δεν υπήρχαν καθόλου έλεγχοι στα σύνορα Ολλανδίας – Γερμανίας) και το Λουξεμβούργο. Έλεγχοι πραγματοποιούνται στα σύνορα με την Πολωνία, την Τσεχία, την Αυστρία και την Ελβετία εδώ και πολύ καιρό, καθώς και έλεγχοι στα σύνορα με τη Γαλλία λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων. Το μέτρο αρχικά περιορίζεται σε έξι μήνες.

«Τα λάθη τα τελευταία χρόνια πέφτουν στα πόδια μας».

Ο Roßkopf είπε ότι τα σημεία ελέγχου και οι κύριοι δρόμοι έχουν απλώς παρακαμφθεί από τότε που ξεκίνησε το μέτρο. Η αστυνομία δεν διαθέτει επίσης τον εξοπλισμό για να μπορέσει να εργαστεί ως σύγχρονη αστυνομία έρευνας. «Οι αποτυχίες σε αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια πέφτουν τώρα στα πόδια μας». Δεν έχει ακόμη παρατηρηθεί αποτρεπτικό αποτέλεσμα των μέτρων. «Ο αριθμός των ατόμων που ζητούν προστασία και άσυλο που παραπέμπονται στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετανάστευσης και Προσφύγων στο εσωτερικό της χώρας παραμένει υψηλός», δήλωσε ο Roßkopf.

3. Ουκρανία και Nord Stream 1 & 2

Η επιχείρηση Nord Stream ΄΄πιθανών΄΄ εγκρίθηκε από τον διοικητή της Ουκρανίας Βαλερή Ζαλούζνη Valeriy Zalushnyj.

Η ανατίναξη των αγωγών Nord Stream το φθινόπωρο του 2022 δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί. Ωστόσο, σύμφωνα με διάφορα μέσα ενημέρωσης, λέγεται ότι είχε εξουσιοδοτηθεί από τον τότε γενικό διοικητή Valeriy Zalushnyj.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Spiegel», η δολιοφθορά στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream πριν από δύο χρόνια λέγεται ότι είχε εξουσιοδοτηθεί από τον τότε γενικό διοικητή της Ουκρανίας. Η επιχείρηση στη Βαλτική Θάλασσα κόστισε σχεδόν 300.000 δολάρια και χρηματοδοτήθηκε ιδιωτικά, αλλά υποβλήθηκε στον Valery Zalushny για έγκριση, ανέφερε το περιοδικό, επικαλούμενο τη δική του έρευνα. Ωστόσο, ειπώθηκε ότι ο πρόεδρος Volodymyr Zelenskyj δεν ενημερώθηκε εκ των προτέρων.

Ο Ζελένσκι αρνείται ότι εμπλέκεται σε πράξη δολιοφθοράς

Ο Salushnyj, τώρα πρεσβευτής της Ουκρανίας στη Μεγάλη Βρετανία, είχε ήδη πει στη Wall Street Journal («WSJ») ότι δεν γνώριζε τίποτα για μια τέτοια επιχείρηση. Η “WSJ” ανέφερε τον Αύγουστο, επικαλούμενη δική της έρευνα, ότι ο Saluschnyj συμμετείχε στην επιχείρηση. Στο παρελθόν, ο Πρόεδρος Ζελένσκι αρνιόταν πάντα την ανάμειξη της κυβέρνησής του στις ενέργειες σαμποτάζ.

«Spiegel»: Ουκρανός πρώην αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών ηγήθηκε της επιχείρησης

Το «Spiegel» ανέφερε περαιτέρω ότι η ομάδα δολιοφθοράς αποτελούνταν από αρκετούς Ουκρανούς δύτες, σχεδόν όλοι άμαχοι. Η επιχείρηση σχεδιάστηκε και ηγήθηκε από τον πρώην πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας Ρομάν Τσερβίνσκι. Ο Τσερβίνσκι είχε ήδη αρνηθεί την ανάμειξή του πέρυσι στην Washington Post και στο Spiegel.

Στα μέσα Αυγούστου του τρέχοντος έτους έγινε γνωστό ότι ο ομοσπονδιακός γενικός εισαγγελέας αναζητούσε έναν Ουκρανό για την υπόθεση, ο οποίος φέρεται να διέφυγε από την Πολωνία στην πατρίδα του.

Η «Die Zeit», η «Süddeutsche Zeitung» και το ARD ανέφεραν ότι ο άνδρας και δύο άλλοι Ουκρανοί υπήκοοι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, ήταν ύποπτοι για τη διάπραξη του εγκλήματος.

Κοιτάζοντας πίσω τα λάθη του Βερολίνου στην Ουκρανία “Η γερμανική πολιτική ήταν αντιφατική εδώ και χρόνια, “Καταστροφή του Nord Stream με την ευλογία του Ζελένσκι; Ο Ουκρανός πρόεδρος λέγεται ότι ενέκρινε την επίθεση στον αγωγό στην δεξίωση για τα 70ά γενέθλια της Μέρκελ.

ΠΗΓΗ: E-enimerosi.com

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή