Ακολουθήστε μας

Διαφθορά

Τι καταρρέει και τι όχι στην εσωτερική πολιτική σκηνή

Δημοσιεύτηκε

στις

Χωρίς αμφιβολία, η πολιτική Ελλάδα των μνημονίων διαφέρει αισθητά από την αντίστοιχη της υπερκατανάλωσης και του πελατειακού συστήματος. Το ερώτημα όμως είναι: τί μπορεί να βγει από την κρίση και πώς;

Από την υποδοχή του συνδικαλιστή Ν. Φωτόπουλου στον Αλέξη Τσίπρα κατά την επίσκεψή του στο κατειλημμένο από τη ΓΕΝΟΠ μηχανογραφικό κέντρο της ΔΕΗ στην οδό Πειραιώς, Οκτώβριος 2011.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Το πελατειακό πολιτικό σύστημα του υπερδανεισμού και της υπερκατανάλωσης μπήκε σε φάση πτωχεύσεώς του το 2008 και ανάγκασε τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή το 2009 να παραδώσει την «καυτή πατάτα» στον Γ.Α.Παπανδρέου –ο οποίος, για ποικίλους λόγους, «εφλέγετο» να γίνει πρωθυπουργός, υπό οποιοδήποτε κόστος. Όπερ και εγένετο, με συνέπεια την μετέπειτα συντριβή του ΠΑΣΟΚ.

Ένα ΠΑΣΟΚ που ήδη είχε εισέλθει σε φάση παρακμής από την δεύτερη θητεία του Κώστα Σημίτη –ο οποίος, στην προσπάθειά του να βάλει την Ελλάδα στην ευρωζώνη και να κάνει έτσι κάποια βήματα εκσυγχρονισμού σε μία χώρα αποχαυνωμένη και βαρύτατα άρρωστη, είχε υποθηκεύσει το μέλλον του. 

Κατά συνέπεια, το 2004 η νίκη της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή ήταν μία σχετικά εύκολη υπόθεση, δεδομένου ότι στην ουσία η τότε αξιωματική αντιπολίτευση υποσχόταν την στασιμότητα. Και την εποχή εκείνη η τελευταία ευνοείτο και από την επίπλαστη θετική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, τους οποίους τελικά η ΝΔ δεν κατάφερε να αξιοποιήσει ούτε κατ’ ελάχιστον. 

Αντιθέτως, επέδειξε εγκληματική αδιαφορία στο τεράστιο πρόβλημα της αξιοποίησης των ολυμπιακών έργων, με αποτέλεσμα να γίνουν καπνός κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Ακόμα χειρότερα, λόγω της αδιαφορίας αυτής παρέμεινε αναξιοποίητη και η ελληνική εικόνα διεθνώς, γεγονός που σήμερα έχει ιδιαίτερο βάρος.

Θα πρέπει, ωστόσο, να επισημάνουμε ότι η άνοδος της ΝΔ στην εξουσία το 2004 ευνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών που είχε μεσολαβήσει την περίοδο 2000-2003, στην διάρκεια της οποίας αρκετές χιλιάδες μικροί και μεσαίοι καταθέτες έχασαν τεράστια ποσά, προς όφελος ομάδων επιτήδειων κερδοσκόπων. Έτσι, για να είμαστε όσο πιο αντικειμενικοί γίνεται, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η χρηματιστηριακή πτώση οδήγησε αρκετά νοικοκυριά σε εισοδηματική κρίση, την οποία η ΝΔ μετρίασε μέσω του δανεισμού και του ευνοϊκού κλίματος που είχε προκύψει από την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη.

Η ένταξή μας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση χαμήλωσε τα επιτόκια, έκανε πανεύκολη και φθηνή την πρόσβαση στην καταναλωτική και στεγαστική πίστη και έτσι προέκυψε ένα κλίμα πλασματικής ευημερίας που δεν είχε καμμιάν απολύτως σχέση με τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Ακόμα χειρότερα, η τότε κυβέρνηση, για να ισχυροποιήσει τα ερείσματά της στην εξουσία, προσέλαβε στον δημόσιο τομέα την πενταετία 2004-2009 πάνω από 330.000 άτομα –χωρίς, βέβαια, το σχετικό κόστος να καλύπτεται από τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας και την άνοδο των ιδιωτικών επενδύσεων.

Είναι συνεπώς ξεκάθαρο ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη πήγε κυριολεκτικά χαμένη και, παράλληλα, τα λάθη που έγιναν ενίσχυσαν τις προϋποθέσεις για την εκδήλωση της κρίσης χρέους που ξέσπασε το 2010. Έτσι, χωρίς να συνειδητοποιεί τις επιπτώσεις των επιλογών του, το πελατειακό πολιτικό σύστημα στην χώρα μας είχε αρχίσει να αυτοϋπονομεύεται από την εκδήλωση της χρηματιστηριακής κρίσης και μετά και, δυστυχώς γι αυτό, σε καμμία περίπτωση δεν έλαβε υπ’ όψη του και τις διεθνείς εξελίξεις.

Όταν λοιπόν ξέσπασε η χρηματοοικονομική κρίση, το πελατειακό σύστημα βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστο να την αντιμετωπίσει και ήταν εξαιρετικά ευάλωτο στις επιπτώσεις, καθ’ όσον είχε υπερχρεωθεί. Ήταν όμως και πολιτικά ευάλωτο. Μέσα στις τάξεις του πελατειακού κατεστημένου, είχε ανδρωθεί ένας στρατός κατοχής της χώρας ο οποίος εμπόδιζε κάθε εκσυγχρονισμό της και κάθε αναδιάρθρωση του παραγωγικού της χώρου. Σε κάποια φάση της κρίσης, όμως, αυτά τα βοηθητικά σώματα των κομμάτων και των πολιτικών, όπως το τελώνιο του μύθου, ξέφυγαν από κάθε έλεγχο και, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν, έφεραν στην εξουσία νέες πολιτικές δυνάμεις.

Τις ομάδες αυτές ο Παναγής Βουρλούμης, σε άρθρο του στο Athens Review of Books (Ιούνιος 2012) παρομοιάζει με «δερβέναγες», ήτοι με φύλακες των στενών απ’ όπου αναγκαστικά κάποιοι θα περάσουν: «Υπάρχουν άπειρα τέτοια δερβένια, από πολεοδομίες, εφορίες και άλλα, που φτιάχτηκαν μόνο και μόνο για να δημιουργούν εισόδημα για τους φύλακές τους. Θα προσέθετα ότι ακόμη και υπηρεσίες και θεσμοί που φτιάχτηκαν για να μάς προστατέψουν από τους δερβέναγες, όπως οι Ρυθμιστικές Αρχές, κατάντησαν σύντομα να γίνουν δερβένια.

Το αποτέλεσμα αυτής της αποπνικτικής κατάστασης είναι ότι δεν αντέχεται το κόστος, σε χρήμα αλλά και σε χαμένο χρόνο, σπατάλη ενέργειας, αποκαρδίωση και χαμένες ευκαιρίες. Όλοι κλέβουν από όλους και η χώρα αυτοκαταστρέφεται και χάνει την δυνατότητα να ανταγωνιστεί διεθνώς. Στην ψυχρή γλώσσα των οικονομικών έχουμε χρόνιο δίδυμο έλλειμμα –δημοσιονομικό και συναλλαγών– που μαθηματικά οδηγεί σε συνεχή υποβάθμιση και απώλεια ανεξαρτησίας», γράφει.

Αυτό είναι σήμερα το κρισιμότερο πρόβλημα της χώρας και, ως φαίνεται, η λύση του δεν εδράζεται ούτε σε μνημόνια, ούτε σε οριζόντιες περικοπές, ούτε σε παχιά λόγια λαϊκιστών και πολιτικών γελωτοποιών.

Για να ξαναβρεί η Ελλάδα την υγεία της και να επανεκκινηθεί η οικονομία της είναι πλέον εκ των ων ουκ άνευ το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το τσάκισμα των μονοπωλίων, το γκρέμισμα της γραφειοκρατίας. Μόνον έτσι θα υπάρξει εσωτερικός ανταγωνισμός ικανός να βελτιώσει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστική εξωστρέφεια της οικονομίας. Αυτά είναι βασικά πράγματα, που εφαρμόζονται σε όλες τις επιτυχημένες χώρες. 

Δύσκολα θα γίνουν εδώ, γιατί για πολλές δεκαετίες το σύστημα βόλεψε πολλούς, που είναι ισχυροί και δεν θα επιτρέψουν αλλαγές χωρίς αγώνα. Οι προσοδοθηρικές ομάδες συμφερόντων που εμπορεύονται ψήφους και προνόμια δεν πρόκειται να το βάλουν κάτω. Είναι αδίστακτες και αποφασισμένες να παίξουν το βρώμικο παιχνίδι τους έως το τέλος. 

Συνεπώς, για την ώρα, στην Ελλάδα του τρίτου μνημονίου, σχεδόν τίποτε από το παλαιό πελατειακό σύστημα δεν έχει καταρρεύσει. Απλώς, οι προσοδοθηρικές ομάδες αντί να εκβιάζουν και να πιέζουν τα δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης, έχουν ενσωματωθεί στον συνεταιρισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την ελπίδα ότι το τρίτο τριετές μνημόνιο …δεν θα εφαρμοσθεί.

Σημειώνουμε ότι οι προσοδοθηρικές ομάδες έχουν μεν υποστεί περικοπές σε αμοιβές και συντάξεις, όμως δεν έχουν ακόμη επιβαρυνθεί από την κρίση όσο άλλες κατηγορίες του πληθυσμού και ιδιαίτερα οι νέοι, στους οποίους κυριαρχεί η ανεργία. Το υψηλό κόστος της κρίσης καταβάλλεται τελικά από τους «μη προνομιούχους» της πελατοκρατίας, οι οποίοι, από πολιτικής πλευράς, μάλλον έχουν ενδυναμώσει τον χώρο της αποχής. Επίσης, μέρος των «μη προνομιούχων» του πελατειακού κράτους υποστηρίζει σταθερά την Χρυσή Αυγή –αν και, όπως προκύπτει από τα exit polls, η σύνθεση των ψήφων της τελευταίας είναι έντονα ετερογενής.

Το γενικότερο πάντως συμπέρασμα από το δημοψήφισμα και την τελευταία εκλογική αναμέτρηση είναι ότι σχεδόν οι μισοί Έλληνες απέχουν των πολιτικών εξελίξεων, ενώ οι άλλοι μισοί ανήκουν σε ποσοστό 40% στον φιλοευρωπαϊκό και προοδευτικό χώρο και σε ποσοστό 60% στο πελατειακό και αντιδραστικό κράτος.

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι δραματικό να διαπιστώνει κανείς, όπως ο Νίκος Βατόπουλος στην Καθημερινή, ότι στις τελευταίες εκλογές, το 50% που προέρχεται στις κάλπες αισθάνεται άνετα να ψηφίσει υπέρ κομματικών σχηματισμών που δεν έχουν σχέση με την αστική, φιλελεύθερη δημοκρατία. Σαφώς, η ίδια η αστική δημοκρατία μεταλλάσσεται διεθνώς και το νέο σχήμα δεν το γνωρίζουμε. Αλλά στην δική μας κοινωνία διαχέεται επιπλέον και η εντύπωση ότι ο αστικός πολιτισμός, ή έστω οι κοινωνικές ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται ως αστοί, διαλύεται για να επανασυντεθεί με άλλες ιεραρχήσεις και εσωτερικές διαβαθμίσεις. Είμαστε σε σημείο βρασμού –από το οποίο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τί θα προκύψει και πώς.

Αστυνομία

Υπόθεση Καραϊβάζ: “Ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.” περιείχε το cd που καταστράφηκε από συρραπτικό

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Αίτηση αναίρεσης κατέθεσαν στον Άρειο Πάγο η μητέρα και η αδερφή του Καραϊβάζ, επικαλούμενες το κατεστραμμένο cd

Έγγραφο της Εισαγγελίας Αθηνών αποκαλύπτει, ότι το cd με περιεχόμενο από το κινητό τηλέφωνο του δολοφονηθέντος δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ περιείχε “ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.”.

“Το με αριθμό αναγνωστέο 33 (έκθεση της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών για το αποτέλεσμα της ανάσυρσης του κινητού του θύματος Γ. Καραϊβάζ – ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.) είχε επισυναπτόμενο cd με το περιεχόμενο της ανάσυρσης το οποίο πιθανότατα είχε καταστραφεί λόγω συρραφής του με συρραπτικό και το γεγονός σημειώθηκε στα πρακτικά” αναφέρει το εν λόγω έγγραφο.

Η αναφορά αυτή καταρρίπτει τη φημολογία εκείνων των ημερών ότι το cd περιείχε απλά επαφές. Οι επαφές, άλλωστε, στην εφαρμογή whatsapp, όπως πρώτο επίσης είχε αποκαλύψει το FoP, αναφέρονταν σε χαρτί και αφορούσαν ονόματα συνεργατών του Καραϊβάζ αλλά και ονόματα όπως Δημητριάδης, Κοντολέων και Καραμαλάκης, που παρέπεμπαν στον πρώην διευθυντή του Πρωθυπουργικού Γραφείου -και ανιψιό του Πρωθυπουργού- Γρηγόρη Δημητριάδη, τον πρώην Διοικητή της ΕΥΠ Παναγιώτη Κοντολέοντα και τον πρώην Αρχηγό της Αστυνομίας Μιχάλη Καραμαλάκη. Στο δικαστήριο τότε είχε αναφερθεί και επαφή Βαγγέλης Ζαμπού, η οποία παραπέμπει στον Βαγγέλη Ζαμπούνη που εκτελέστηκε πριν μερικούς μήνες έξω από πρατήριο καυσίμων ιδιοκτησίας του, στο Νέο Κόσμο.

Η αναφορά σε “ιστορικό συνομιλιών” δείχνει ότι υπήρχαν στοιχεία για το με ποιούς μίλησε ο δημοσιογράφος και πότε, ενώ τα “αρχεία κειμένου κ.α.” ενδεχομένως να αφορούν και γραπτά μηνύματα.

Σε κάθε περίπτωση, η Δικαιοσύνη μπορούσε να ζητήσει από τους συνομιλητές του Καραϊβάζ πληροφορίες για το περιεχόμενο των συνομιλιών μαζί τους και να τους ρωτήσει εάν τους είχε εκφράσει κάποια ανησυχία για κάτι, από τη στιγμή ανάμεσά τους ήταν ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο Διοικητής της ΕΥΠ.

Σήμερα, επισκέφθηκαν την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη, οι δικηγόροι της μητέρας και της αδελφής του Γιώργου Καραϊβάζ, Ρόη Παυλέα και Σπύρος Χαριτάτος, προκειμένου να καταθέσουν αίτηση αναίρεσης κατά της αθωωτικής, για τους δύο κατηγορουμένους, απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου.

Ρεπορτάζ της ιστοσελίδας dikastiko.gr αναφέρει ότι “σύμφωνα με την πλευρά των συγγενών του δημοσιογράφου, η πρωτόδικη απόφαση «πάσχει από απόλυτη ακυρότητα και παραβίαση της δημοσιότητας της δίκης, διότι, όπως διαπίστωσε και η εισαγγελέας της έδρας κι έχει καταγραφεί στα πρακτικά, το αναγνωστέο σχετικό 33 που βρισκόταν σε cd έχει καταστραφεί. Πλην όμως το δικαστήριο θεώρησε, εσφαλμένα, ότι αν και καταστραμμένο μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνωσμένο”.

Να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της δίκης οι δύο δικηγόροι είχαν πει ότι διαθέτουν το περιεχόμενο του cd και ότι το θέτουν στη διάθεση του δικαστηρίου. Όταν, όμως, το δικαστήριο τους το ζήτησε εκείνοι προσκόμισαν ένα στικάκι λέγοντας ότι το εν λόγω αρχείο “δεν ανοίγει”.

Οι ίδιοι, πάντως, στη σημερινή τους αίτηση κάνουν λόγο για «έλλειψη ειδικής αιτιολογίας» της απόφασης, ενώ υπογραμμίζουν πως για την κρίση των δικαστών ελήφθησαν υπόψη «καταφανώς ψευδείς καταθέσεις».

Στη σχετική αίτηση αναφέρεται πως «δεν αιτιολογείται στην απόφαση γιατί δήθεν συνηθίζεται να χρησιμοποιούνται μόνο κλοπιμαία οχήματα από μέλη του οργανωμένου εγκλήματος. Η αναιτιολόγητη απλοϊκή αυτή σκέψη αντικρούεται από το γεγονός ότι δεν απαντάται στο νομικό κόσμο κάποιο εγχειρίδιο επαγγελματικής κατάρτισης πληρωμένων δολοφόνων».

ΠΗΓΗ: Freedom of Press

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Δημήτρης Νατσιός: Οι τάφοι των παιδιών είναι ανοιχτοί και θα κλείσουν μόνο αν αποδοθεί δικαιοσύνη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Δημήτρης Νατσιός: Ο Μητσοτάκης δεν θα γλιτώσει από το έγκλημα των Τεμπών! Οι τάφοι των παιδιών είναι ανοιχτοί και θα κλείσουν μόνο αν αποδοθεί δικαιοσύνη

Συνέχεια ανάγνωσης

Διαφθορά

Ποιο είναι το “λάθος μήνυμα”, Κυριάκο;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Παραιτήθηκαν οι Παπασταύρου και Μπρατάκος, διότι, όπως μας ενημέρωσαν κυβερνητικές πηγές, “η συμμετοχή τους σε κοινωνική συνάντηση εξέπεμψε το λάθος μήνυμα”. Ποιο ήταν αυτό και γιατί ήταν λάθος; Να σας πω τι κατάλαβα εγώ: ότι κυβέρνηση και μεγαλοπαράγοντες πότε αγαπιούνται και πότε κάνουν κόνξες, ανάλογα με το επιδιωκόμενο. Κι ότι πάντα υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας και αγγελιαφόροι που θα παζαρέψουν το deal.

Κι αν κάτι πάει στραβά, οι πραιτωριανοί μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους, για να προστατευθεί το “αφεντικό”. Κατάλαβε κάποιος κάτι άλλο; Αλλά αυτό δεν είναι καινούργιο. Ισχύει από συστάσεως Ελληνικού Κράτους, για όλες τις κυβερνήσεις και για όλους τους μεγαλοπαράγοντες. Τι διαφορετικό συνέβη το βράδυ του Κυριακής, παραμονή της εορτής των Βαγγέληδων; 

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, για να βοηθήσουμε και τις κυβερνητικές πηγές να καταλάβουν την έννοια του μηνύματος, διότι, απ΄ ό,τι φαίνεται, δυσκολεύονται. Οι Παπασταύρου και Μπρατάκος, εμπειρότατοι και με μακρά θητεία σε κομματικά και πολιτικά πόστα, ήταν υπουργός Επικρατείας και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, αντιστοίχως. Δηλαδή, άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης του Κυριάκου.

Εμφανίζονται λοιπόν στο σπίτι του Βαγγέλη, μένουν αρκετές ώρες, πίνουν, καπνίζουν και συζητούν με τον εορτάζοντα και τους άλλους προσκεκλημένους. Πήγαν χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον πολιτικό τους προϊστάμενο ή αφού συνεννοήθηκαν; Οι κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν το πρώτο. Εάν όντως έγινε έτσι, με δεδομένη την ένταση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο κάποτε Alter Ego της, πρόκειται για παιδαριώδες λάθος, που δεν το κάναμε ούτε στο Δημοτικό: όταν κάποιος συμμαθητής τσακωνόταν με τον κολλητό μας, τον είχαμε κι εμείς στο “ντου”. Αν λοιπόν οι δύο στενότεροι συνεργάτες του πρωθυπουργού δεν έχουν τη στοιχειώδη ικανότητα να κρίνουν σε ποιανού το σπίτι θα πάνε και σε ποιανού όχι, και τι μηνύματα θα εκπέμψει η παρουσία τους, δεν κάνουν για τη δουλειά.

Πολύ πιθανό να έχουν και άλλες παρόμοιες δομικές ελλείψεις. Κι αν ο πρωθυπουργός, που τους ανέθεσε αυτές τις εξαιρετικά νευραλγικές θεσμικές θέσεις, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ποιοι κάνουν για τη δουλειά και ποιοι όχι, δεν κάνει ούτε εκείνος για τη δουλειά. Αυτό είναι το μήνυμα από την εκδοχή στην οποία μας καθοδηγούν οι “κυβερνητικές πηγές”. Είναι σωστό ή λάθος; 

Όμως, όλοι καταλαβαίνουμε ότι ισχύει το δεύτερο. Είναι προφανές ότι η παρουσία των κομισάριων του Μαξίμου εκεί είχε χαρακτήρα αποστολής: να εκτονωθεί η κρίση και να επαναδιαπραγματευθούν οι όροι του διαχρονικού deal που υπάρχει ανάμεσα στις δύο “οικογένειες”. Όταν τα ΜΜΕ γέμιζαν από φωτογραφίες ένθερμων εναγκαλισμών σε απόσταση αναπνοής του ίδιου του πρωθυπουργού με τον προχθεσινό εορτάζοντα, αλλά και με άλλους μεγαλοπαράγοντες, το μήνυμα ήταν σωστό ή λάθος;

Πάμε όμως στο γεγονός που επιδείνωσε την κλινική εικόνα μιας κάποτε ρωμαλέας σχέσης.

Το “Βήμα” ισχυρίστηκε πως, ενώ ακόμα δεν είχε σβήσει η φωτιά στα εκτροχιασμένα βαγόνια (που, έναν χρόνο μετά, δεν έχουμε μάθει, επίσημα, τι την προκάλεσε), κάποιος έσπευσε να πάρει τις ηχογραφημένες συνομιλίες μεταξύ σταθμαρχών και μηχανοδηγών και να τις δώσει στο “Πρώτο Θέμα”, γνωστό για την απροκάλυπτα φιλοκυβερνητική του στάση, το οποίο τις έβγαλε στον αέρα, παραποιημένες: δύο διαφορετικές συνομιλίες συνενώθηκαν και παρουσιάστηκαν ως ενιαία.

Ποιος πήρε το υλικό; Ποιος έκανε το μοντάζ; Το “γιατί” είναι προφανές: έπρεπε να φανεί ότι αποκλειστικός υπεύθυνος ήταν ο σταθμάρχης. Βασισμένος σε αυτές τις παραποιημένες συνομιλίες, ο πρωθυπουργός υποστήριξε στη Βουλή την εκδοχή του αποκλειστικώς ανθρώπινου λάθους.

Δεν αθωώνει τον σταθμάρχη το δημοσίευμα του Βήματος. Όμως δείχνει μία υπερβολική σπουδή κάποιων να κατευθύνουν την οργή του κοινού μόνο σ΄ αυτόν, μακριά από πολιτικά πρόσωπα. Θα μπορούσε, την αποκάλυψη για την υπεξαίρεση του υλικού, να μην την είχε κάνει το “ΒΗΜΑ” αλλά η “Ηχώ της Άνω Ραχούλας”. Θα άλλαζε τίποτε επί της ουσίας;

για τη συνέχεια CApital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή