O Πάτρικ Μπιουκάναν

Το άρθρο προβάλλει τα ερωτήματα: εάν η Ουάσιγκτων βρίσκεται πίσω από την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τον Ερντογάν και πίσω από τον ταυτόχρονο αποκλεισμό της Κριμαίας από τους Ουκρανούς. Και εάν έχει αναλογισθεί η αμερικανική ηγεσία ότι μπορεί έτσι να βρεθεί αντιμέτωπη σε σύγκρουση με τη Ρωσία, εκεί όπου οι σύμμαχοί της του ΝΑΤΟ θα είναι άφαντοι.

Τα πολύ ρεαλιστικά και πολύ άμεσα ενδεχόμενα που παρουσιάζει, στις 1.000 περίπου λέξεις του, υποκινούν κάθε σκεπτόμενο ακόμη εγκέφαλο, στην ριζική επανεξέταση δογμάτων και «ιερών κανόνων» της εθνικής μας πορείας, που ενώ υφίστανται καθημερινή απογύμνωση και διαπόμπευση, παραμένουν υψηλά στο εικονοστάσιο του εθνικού σκάφους.

Ιδού τί γράφει αυτός ο «συντηρητικός» Αμερικανός, σε μια εποχή όπου η «προοδευτικότητα» αποκαλύπτεται σπουδή προς την κόλαση -επί της γης.

«Η απόφαση της Τουρκίας να καταρρίψει ένα ρωσικό αεροπλάνο ήταν μια προκλητική και δυσοίωνη ενέργεια.

Αυτό το Σουχόϊ 24 (Su 24), που οι Τούρκοι λένε πως παρεβίασε τον εναέριο χώρο τους, έπεσε και κάηκε στη Συρία. ΄Ενας από τους πιλότους εκτελέστηκε ενώ έπεφτε με αλεξίπτωτο ασφαλής. ΄Ενα ρωσικό ελικόπτερο διάσωσης καταστράφηκε, από αντάρτες που χρησιμοποιούσαν ένα αμερικανικό αντιαρματικό όπλο TOW, κατευθυνόμενου βλήματος. ΄Ενας Ρώσος πεζοναύτης σκοτώθηκε.

«Μια μαχαιριά στην πλάτη από τους συνεργούς των τρομοκρατών» δήλωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν για την πρώτη κατάρριψη ρωσικού αεροσκάφους από κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ σε μισό αιώνα. Ο Πούτιν έχει δίκηο, αφού οι Ρώσοι βομβαρδίζουν στη Βόρεια Συρία τους αντάρτες, μερικοί από τους οποίους συνδέονται με την Αλ Κάϊντα.

Όπως είναι αδύνατο να πιστέψουμε πως Τούρκοι πιλότοι των F-16 θα εκτόξευαν πυραύλους κατά ρωσικού αεροπλάνου χωρίς εξουσιοδότηση του προέδρου Ερντογάν, θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ο αυταρχικός Τούρκος το έκανε;

Γιατί διακινδυνεύει μια σύρραξη με τη Ρωσία;

Απάντηση: Ο Ερντογάν είναι πιθανώς λιγότερο έξαλλος με παραβιάσεις του εναέριου χώρου του από την επιτυχία των Ρώσων να ασφαλίσουν το συριακό καθεστώς του Μπάσαρ ελ Ασσάντ, τον οποίο απεχθένεται ο Ερντογάν και από τους αμείλικτους ρωσικούς βομβαρδισμούς των Τουρκομάνων ανταρτών, που επιδιώκουν να ανατρέψουν τον ΄Ασσαντ.

Oι απειλούμενοι στρατηγικοί στόχοι του και η εθνοτική συγγένεια μπορεί να εξηγούν τον Ερντογάν. Αλλά τι βλέπει ο Τούρκος πρόεδρος στην άκρη αυτού του δρόμου;

Και με εμάς τι γίνεται; Είχε γνώση η αμερικανική κυβέρνηση πως η Τουρκία μπορούσε να επιτεθεί στα ρωσικά αεροπλάνα; Του είχαμε ανάψει το πράσινο φώς να προχωρήσει;

Αυτές δεν είναι ερωτήσεις ασήμαντες. Επειδή η Τουρκία είναι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Και εάν η Ρωσία αναποδώσει το πλήγμα, είναι δυνατό η Τουρκία να επικαλεσθεί το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ και να ζητήσει να συμπαραταχθούμε μαζί της σε οποιαδήποτε σύγκρουσή της με τη Ρωσία.

Και ο Πούτιν δεν ήταν καθόλου πτοημένος. Εικοσιτέσσερεις ώρες μετά την πτώση αυτου του αεροπλάνου, τα αεροπλάνα του, τα πλοία και το πυροβολικό βομβάρδιζαν αυτούς τους ίδιους Τουρκμένους αντάρτες και τους τζιχαντιστές συμμάχους τους.

Στο πολιτικό πεδίο, η τουρκική επίθεση κατά του Σουχόϊ 24 είναι πιθανό να ανέτρεψε τα σχέδια συνεργασίας Ρωσίας, Γαλλίας και ΗΠΑ στους βομβαρδισμούς κατά των Ισλαμιστών, κάτι που θα σήμαινε σημαντικό διπλωματικό ναυάγιο.

Πράγματι, τώρα φαίνεται καθαρά πως στον Συριακό εμφύλιο Πόλεμο, η Τουρκία είναι στο πλευρό των τζιχαντιστών ανταρτών, με τη Ρωσία, το Ιράν και τους Χετζμπολάχ στο πλευρό του συριακού καθεστώτος.

Αλλά εμείς με ποια πλευρά είμαστε;

΄Οσο για το ποια στρατηγική και λύση προτείνει ο πρόεδρος Ομπάμα και πως ακριβώς σχεδιάζει να την επιτύχει, αυτά παραμένουν ένα αίνιγμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες των Τάϊμς του Ισραήλ από τη Δαμασκό, τη Δευτέρα το Ισραήλ εξαπέλυσε τέσσερεις επιθέσεις, σκοτώνοντας πέντε Σύρους στρατιώτες και οκτώ μαχητές Χετζμπολάχ και τραυματίζοντας άλλους.

Εάν ο ΄Ασσαντ ή οι Χεσμπολάχ προβούν σε αντίποινα, αυτό θα έβαζε το Ισραήλ πιο απροκάλυπτα στον συριακό εμφύλιο πόλεμο. Και άν το Ισραήλ υποστεί επίθεση, η πίεση στην Ουάσιγκτων θα γίνει έντονη για να συνταχθεί με το Ισραήλ στις επιθέσεις κατά του συριακού καθεστώτος και των Χεσμπολάχ.

Αλλά αν καμφθούμε σ’ αυτή την πίεση, αυτό θα μας έφερνε σε σύγκρουση με τη Ρωσία, η οποία είναι τώρα σύμμαχος του καθεστώτος ΄Ασσαντ, μαχόμενος στο πλευρό του.

Κάτι που Αμερικανοί πρόεδροι ευσυνείδητα απέφυγαν επί 45 χρόνια ψυχρού πολέμου –μια στρατιωτική σύγκρουση με τη Μόσχα- θα μπορούσε να καταστεί πραγματικό ενδεχόμενο. Αντιλαμβάνεται ο Λευκός Οίκος τι εκτυλίσσεται τώρα μπροστά του;

Αλλά και αλλού μπορεί να σιγοβράζει μια σύγκρουση ΝΑΤΟ-Ρωσίας. Στη Νότια Ουκρανία, πυλώνες του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Κριμαία έγιναν στόχος σαμποτάζ, ανατινάχθηκαν, από εθνικιστές όπως αναφέρεται, κόβοντας το ηλεκτρικό ρεύμα στη χερσόνησο της Κριμαίας.

Συνεργεία επισκευής εμποδίστηκαν να ξαναστήσουν τους πυλώνες από Τατάρους εθνικιστής, εξοργισμένους για την μεταχείριση των συμπατριωτών τους στην Κριμαία. Σε εκδήλωση αλληλεγγύης, η κυβέρνηση της Ουκρανίας ανακοίνωσε πως δεν επιτρέπει να περάσουν τα σύνορα τα φορτηγά που μεταφέρουν εμπορεύματα στην Κριμαία. Στην Κριμαία έχει κηρυχθεί κατάσταση ανάγκης.

Η Ρωσία προχωρεί σε αντίποινα, ανακοίνωσε ότι δεν θα προμηθεύεται ουκρανικά προϊόντα και μπορεί ν’ αρχίσει να περικόπτει τις εξαγωγές φυσικού αερίου και άνθρακα στη χώρα αυτή, ενώ έχει αρχίσει ο χειμώνας.

Η Ουκρανία εξαρτάτα από τη Ρωσία για ορυκτά καύσιμα όσο η Κριμαία εξαρτάται από την Ουκρανία για ηλεκτρικό ρεύμα.

Επιπλέον φαίνεται να σβύνουν οι ελπίδες της Μόσχας για μια άρση των κυρώσεων, που είχαν επιβληθεί από ΗΠΑ και ΕΕ, για την προσάρτηση της Κριμαίας.

Είναι αυτά τα συμβάντα συντονισμένα; ΄Ηταν η αμερικανική κυβέρνηση που έδωσε το σήμα εκκίνησης στον Ερντογάν να καταρρίψει ρωσικά αεροπλάνα; ΄Ηταν ο Ομπάμα που εξουσιοδότησε τον ουκρανικό οικονομικό αποκλεισμό της Κριμαίας;

Επειδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν δέν έχει έλλειψη επιλογών: Ο ρωσικός στρατός και οι φιλορώσοι αντάρτες της νοτιο-ανατολικής Ουκρανίας θα μπορούσαν, μέσα σε δυο εβδομάδες, να καταλάβουν την Μαριούπολη, στη Μαύρη Θάλασσα και να ανοίξουν μια χερσαία έφυρα στην Κριμαία.

Στη Συρία, οι Ρώσοι, με 4.000 στρατό, θα μπορούσαν να κλιμακώσουν απείρως ταχύτερα είτε από εμάς είτε από τους Γάλλους συμμάχους μας.

Από σήμερα ο Πούτιν υποστηρίζει τις αμερικανο-γαλλικές επιθέσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους. Αλλά αν ακολουθήσουμε τους Τούρκους και αρχίσουμε να βοηθούμε τους αντάρτες που επιτίθενται στον συριακό στρατό, θα μπορούσαμε να βρεθούμε πρόσωπο-με πρόσωπο αντιμέτωποι με τους Ρώσους, εκεί που οι σύμμαχοί μας του ΝΑΤΟ θα έχουν γίνει άφαντοι.

Το σκέφτηκε αυτό κανένας προσεκτικά;»