Ακολουθήστε μας

Λαθρομετανάστευση

Η Λέσβος, οι πρόσφυγες και πολλά ερωτήματα

Δημοσιεύτηκε

στις

H παράγκα στην οποία στεγάζονται οι… τουαλέτες, στον καταυλισμό της πλαζ Τσαμάκια, λίγα μέτρα από το λιμάνι της Μυτιλήνης.

Οι μέρες κυλούν βασανιστικά μέχρι οι πρόσφυγες να φύγουν για τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού τους…
Ο ζωγράφος Δημήτρης Γέρος, που ζει αρκετούς μήνες το χρόνο στη Μυτιλήνη, φωτογραφίζει και περιγράφει την ιδιόμορφη κατάσταση που επικρατεί στο νησί, με τους ανέστιους πρόσφυγες, τους απελπισμένους μετανάστες και ορισμένες ανεξέλεγκτες ΜΚΟ.
Είναι γνωστό πως κάθε μεγάλη οικονομική ή πολιτική κρίση δημιουργεί και τροφοδοτεί μια τεράστια βιομηχανία η οποία πλουτίζει αισχροκερδώντας.

Το μεταναστευτικό, που τόσο πολύ μας απασχολεί τον τελευταίο χρόνο, έχει κάνει πλούσιους πλήθος άθλιων Τούρκων διακινητών, ιδιοκτήτες εργοστασίων πλαστικών βαρκών, βιομηχανίες ντιζελομηχανών, βιοτεχνίες ακατάλληλων σωσιβίων, ξενοδόχους, εστιάτορες, εμπορικά καταστήματα κ.ά. Εχει επίσης κάνει πλούσιους και πολλούς Ελληνες που εκμεταλλεύονται την άγνοια και την ανάγκη των προσφύγων και μεταναστών που ξεκινούν ένα μεγάλο και επικίνδυνο ταξίδι χωρίς να γνωρίζουν καμιά γλώσσα, πλην της μητρικής τους, χωρίς να ξέρουν πού βρίσκονται στο χάρτη οι χώρες στις οποίες επιθυμούν να εγκατασταθούν, χωρίς καμιά πληροφορία για τις συνήθειες των Ευρωπαίων, χωρίς να έχουν καμιά εικόνα για τις συνθήκες στις οποίες θα υποχρεωθούν να προσαρμοστούν. Πολλά χρήματα κερδίζουν επίσης και οι ομοεθνείς τους, που τους στεγάζουν έναντι υψηλού ενοικίου σε τρώγλες, τους πουλάνε εισιτήρια δύο και τρεις φορές ακριβότερα του κανονικού, τους εκδίδουν πλαστά έγγραφα, τους κλέβουν, ακόμη και απαγωγές κάνουν προκειμένου να κερδίσουν λίγα ευρώ.

Με την προσφυγική κρίση εμφανίστηκαν στη Λέσβο περίπου 80 ΜΚΟ, από τις οποίες οι περισσότερες δεν είναι γνωστό τι ακριβώς κάνουν και από ποιους χρηματοδοτούνται. Ο Δήμος Μυτιλήνης και η αστυνομία δεν είναι σε θέση να μας πουν πόσες τέτοιες οργανώσεις υπάρχουν και από πόσα και ποια άτομα αποτελούνται. Ασφαλώς μερικές ΜΚΟ προσφέρουν πολύτιμο έργο και ευτυχώς που ήρθαν στη χώρα μας να βοηθήσουν την κατάσταση, την οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί η ανίκανη και, από κάθε άποψη, επικίνδυνη κυβέρνησή μας. Υπάρχουν όμως και ΜΚΟ που αποτελούνται από τυχάρπαστους, καιροσκόπους και εξίσου άθλιους εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου, που ήρθαν για να κάνουν τις διακοπές των ονείρων τους, υποκρινόμενοι πως βοηθάνε, ενώ τεμπελιάζουν και ξενυχτάνε διασκεδάζοντας, την ίδια ώρα που χιλιάδες κακόμοιροι συνάνθρωποί μας υποσιτίζονται και κοιμούνται στις λάσπες. Για τις «υπηρεσίες» τους, μάλιστα, εισπράττουν μισθούς που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητοι.

Η βασικότερη βοήθεια που προσφέρουν τα μέλη τους είναι να κάθονται στις παραλίες, ανά ομάδες, να φλυαρούν απολαμβάνοντας την ανατολή του ηλίου, συχνά μετά από τρικούβερτα ολονύχτια γλέντια στα μαγαζιά του νησιού, και όταν έρθουν οι βάρκες, απλώς να τείνουν το χέρι στους ανθρώπους και να τους βοηθούν να βγουν στη στεριά χωρίς να χρειαστεί, τις περισσότερες φορές, να βρέξουν οι ίδιοι τα παπούτσια τους! Με αυτόν τον, εύκολο και ακίνδυνο, τρόπο γίνονται συνήθως οι «διασώσεις».

Οι ΜΚΟ γνωρίζουν πάντοτε πότε θα έρθουν οι βάρκες και πόσες θα είναι. Οι πληροφορίες που έχουν φημολογείται ότι προέρχονται από μυστικές υπηρεσίες που εντοπίζουν τα σήματα των κινητών τηλεφώνων των προσφύγων και μεταναστών. Αναλόγως του αριθμού των βαρκών, εμφανίζονται και οι διασώστες τους. Στις 9, 10 και 11 Μαρτίου τα ξημερώματα, είδα στις παραλίες προς τη μεριά του αεροδρομίου, όπου το τελευταίο διάστημα πήγαιναν οι βάρκες και όχι όπως παλαιότερα στη Συκαμιά και την Εφταλού, μόνο δύο μικρές ομάδες, των οκτώ-δέκα ατόμων η καθεμία, αφού δεν υπήρχαν πια πολλές αφίξεις. Οι βάρκες, απ’ την άλλη, ξέρουν πάντοτε σε ποιο σημείο να κατευθυνθούν, επειδή οι ΜΚΟ αναβοσβήνουν τα φώτα των αυτοκινήτων τους, που τα έχουν στραμμένα προς τη θάλασσα, ώστε να τις προσανατολίζουν. Ευρέως πλανάται στο νησί η υποψία ότι είναι σε συνεργασία και συνεννόηση με τους Τούρκους διακινητές. Δεδομένου ότι οι ροές των μεταναστών είχαν το τελευταίο διάστημα μειωθεί, τα μέλη των ΜΚΟ βρίσκονταν σε ταραχή, αφού θα αναγκαστούν πολύ σύντομα να επιστρέψουν στις χώρες τους και στην ανεργία.

Εκτός όμως από τις μειωμένες ροές, οι οργανώσεις βρίσκονται για έναν επιπλέον λόγο αρκετά ανενεργοί, αφού το λιμενικό σώμα κάνει τώρα περιπολίες με μεγάλα σκάφη στα ανοιχτά της θάλασσας, σταματά εκεί τις βάρκες και παίρνει τους μετανάστες, τους οποίους εν συνεχεία αποβιβάζει με ασφάλεια στο λιμάνι για τα περαιτέρω, χωρίς να χρειάζεται αυτοί να ταξιδεύουν μέχρι την ακτή.

Βάσει των όσων ακούγονται και λέγονται εις βάρος των μισθωμένων μελών μερικών ΜΚΟ, αλλά και όσων είδα και φωτογράφισα, θα έπρεπε οι αρμόδιες αρχές να είχαν επέμβει και πράξει τα δέοντα από πολύ καιρό. Ομως, ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων κερδίζει χρήματα και αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος για να κάνουν οι υπεύθυνοι τα στραβά μάτια.

Εκατοντάδες εργαζόμενοι σε ΜΚΟ πληροφορήθηκα πως εισπράττουν τόσο υψηλούς μισθούς, που τους επιτρέπουν να νοικιάζουν βίλες αντί 3.000 και 4.000 ευρώ το μήνα. Αλλοι μένουν σε ακριβά ξενοδοχεία και χρησιμοποιούν εξίσου ακριβά αυτοκίνητα. Εννοείται πως τρώνε σε καλά εστιατόρια και διόλου δεν νοιάζονται που οι κακόμοιροι αλλοδαποί περιμένουν ώρες στην ουρά για να πάρουν ένα χάρτινο ποτήρι με λίγη, αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης, σούπα ή νερόβραστο ρύζι μαζί με δύο μόνο μικρές φέτες ψωμί και μία μπανάνα.

Στο λιμάνι της Μυτιλήνης -της οποίας οι κάτοικοι δυσανασχετούν γιατί εξαιτίας των αλλοδαπών ματαιώθηκαν για φέτος όλες οι κρουαζιέρες και έχουν μειωθεί κατά 80% οι κρατήσεις των ξενοδοχείων- ακριβώς δίπλα από τη δημοτική πλαζ, οι αρχές έχουν επιτρέψει σε ΜΚΟ την κατασκευή μιας βρωμερής και τρισάθλιας παραγκούπολης, ορατής από τους επιβάτες των πλοίων, με υποτιθέμενο αντάλλαγμα τις ευεργετικές υπηρεσίες της οργάνωσης προς το πλήθος των προσφύγων και των μεταναστών.

Οι εργαζόμενοι στη συγκεκριμένη ΜΚΟ, που όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα να μάθω ποια είναι και τι προσφέρει, είναι ξένοι και στην πλειονότητά τους άτομα νεαρής ηλικίας. Θα μπορούσα να περιγράψω αυτούς που είδα ως ένα είδος φρικιών ή ως ατυχείς επιγόνους χίπηδων τριτοκοσμικής χώρας. Οσοι μου μίλησαν φορούσαν βρώμικα ρούχα, είχαν άπλυτα και λειψά δόντια και ένας από αυτούς, που έδειχνε φορέας διάφορων ασθενειών, είχε στολισμένο το κεφάλι του με χοντρές αλυσίδες, κρίκους, σκουλαρίκια και καρφιά, τόσα που με έκανε να αναρωτηθώ πώς κατάφερνε να κουβαλάει καθημερινά τέτοιο φορτίο.

Οταν ρώτησα δύο νεαρούς να μου πουν από πού ήταν, μου απάντησαν πως ήταν «πολίτες του κόσμου»! Τόσο συγκεκριμένα! Αν κάποιος μου έλεγε πως ήταν χρήστες ουσιών, δεν θα είχα κανένα λόγο να μην τον πιστέψω. Βλέποντάς τους, θα νόμιζε κανείς πως η Ευρώπη φόρτωσε σε μια βάρκα όποιους κατοίκους της ήθελε να ξεφορτωθεί και τους έστειλε στη Λέσβο, όπου οι αρχές τούς έδωσαν γη, ύδωρ και άφθονα τρόφιμα για να κάνουν τις διακοπές τους ξέγνοιαστοι, ασύδοτοι και ανενόχλητοι. Στην τέντα μιας παράγκας, που χρησίμευε για κουζίνα, είχαν γράψει με μεγάλα κόκκινα γράμματα τη λέξη Revolution (Επανάσταση) και αντί για τόνο είχαν βάλει το Α των αναρχικών πάνω από το γιώτα και στο τέλος της λέξης είχαν προσθέσει, επίσης με κόκκινο χρώμα, ένα σφυροδρέπανο… Εύλογα λοιπόν αναρωτιέμαι, όπως φαντάζομαι και οι αναγνώστες, αν αυτή είναι μια ΜΚΟ που ήρθε να βοηθήσει τους δύσμοιρους συνανθρώπους μας ή ήρθε να προπαγανδίσει τις απόψεις της και να κάνει επανάσταση. Και τι επανάσταση ονειρεύονται, αυτά τα απολειφάδια της Ευρώπης, στη Μυτιλήνη; Και οι αρμόδιες αρχές τι κάνουν; Στην κουζίνα τους είδα μεγάλες ποσότητες πρώτων υλών για την παρασκευή κανονικού φαγητού, στο οποίο όμως δεν είχαν καμία πρόσβαση οι πρόσφυγες και μετανάστες. Το μεσημέρι που επισκέφτηκα τον καταυλισμό, υπήρχαν περισσότεροι από 30 υπάλληλοι της ΜΚΟ και λιγότεροι από 10 πρόσφυγες ή μετανάστες, κυρίως νεαροί Βορειοαφρικανοί. Δεν είδα, όμως, καμιά οικογένεια.

Στον καταυλισμό των Σύριων, που είναι έξω από την πόλη, οι ΜΚΟ έμοιαζαν να ασχολούνται σοβαρά με το θέμα, οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων ήταν αρκετά ανθρώπινες και δεν είχαν καμία σχέση με τα χάλια που μόλις περιέγραψα. Αλλά οι καταυλισμοί στη Συκαμιά είναι αρκετά πρόχειροι, βρώμικοι, με τόνους σκουπιδιών, και αυτοί σαν κατασκήνωση χίπηδων, και συγγενικής ιδεολογίας με τον απαράδεκτο καταυλισμό που βρίσκεται στο κεντρικό λιμάνι. Σε κάπως καλύτερη κατάσταση μου φάνηκε ο καταυλισμός της Εφταλούς.

Στον άλλο μεγάλο καταυλισμό, στη Μόρια, όπου φιλοξενούνται όλες οι εθνικότητες πλην των Σύριων, η κατάσταση δεν είναι επίσης καθόλου καλή και δεν δικαιολογεί τα εκατομμύρια που εισπράττουν οι κάθε λογής ΜΚΟ. Οι παράγκες, που είναι στο πλάι του δρόμου, είναι καλυμμένες με πολύχρωμα υφάσματα, μαντίλια, κορδέλες, κουρέλια και ό,τι άλλο φανταχτερό υλικό παράτησαν φεύγοντας οι μετανάστες, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως κακόγουστος διάκοσμος μιας Αποκριάς που δεν φαίνεται να έχει τέλος. Οι χημικές τουαλέτες μυρίζουν από απόσταση, ενώ οι υπαίθριοι «νιπτήρες» στους οποίους οι άνθρωποι πλένονται με κρύο, αν όχι παγωμένο, νερό δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Μπορεί κανείς, όμως, να βγάλει τα συμπεράσματά του -και αναλόγως να φρίξει- από τις φωτογραφίες που τράβηξα και δημοσιεύω.

Ο χώρος του στρατοπέδου στη Μόρια δεν ήταν αρκετός για να φιλοξενήσει τόσες χιλιάδες ανθρώπων κι έτσι στήθηκαν μικρές και μεγάλες σκηνές και έξω από αυτόν, μέσα στα χωράφια με τις ελιές. Επειδή το έδαφος ήταν επικλινές και ανώμαλο, με ελάχιστα επίπεδα σημεία, οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να κοιμηθούν. Εξαιτίας δε των βροχοπτώσεων, η περιοχή ήταν γεμάτη λάσπες κι έτσι αναγκάζονταν να μένουν συνεχώς κλεισμένοι μέσα στις σκηνές. Κάποιοι έπαιζαν χαρτιά, άλλοι κοιμούνταν για να μην καίνε πολύτιμες θερμίδες, τις οποίες δύσκολα μπορούσαν να αναπληρώσουν, ενώ σε μια μεγάλη σκηνή άκουσα κάποιους, διατηρώντας το κουράγιο τους, να τραγουδάνε με ενθουσιασμό! Οι νεότεροι έδειχναν κάπως ξέγνοιαστοι και χαρούμενοι, γιατί έχουν ακόμη αρκετό χρόνο μπροστά τους και περισσότερες ελπίδες για να ξαναπροσπαθήσουν και ενδεχομένως να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Αντιθέτως οι μεγαλύτεροι και οι οικογενειάρχες έδειχναν σοβαρά προβληματισμένοι, αν όχι απελπισμένοι, για το μέλλον τους, αφού απειλούνταν και αυτοί με επαναπατρισμό χωρίς να έχουν πλέον πολλές δυνατότητας δεύτερης απόπειρας. Οι περισσότεροι σ’ αυτόν τον καταυλισμό ήταν Πακιστανοί, ενώ οι Αφγανοί ήταν πολύ λιγότεροι.

Ενας εθελοντής από την Τσεχία μού είπε πως όσοι εργάζονταν εκεί το έκαναν χωρίς αμοιβή, ενώ από άλλον έμαθα πως εισπράττουν 400 ευρώ το μήνα. Πάντως, παραδέχτηκε πως κάποια οργάνωση τους πληρώνει το ενοίκιο του σπιτιού τους. Τον ρώτησα αν τρώνε το ίδιο φαγητό, αυτό το ελάχιστο και μάλλον άχρηστο που δίνουν στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, και μου είπε πως όχι, οι εθελοντές τρώνε άλλο φαγητό, εννοώντας πολύ καλύτερο.

Και ξαφνικά, μέσα στις λάσπες, στη βρωμιά και στα σκουπίδια, μέσα στη δραματική, μίζερη και γεμάτη αβεβαιότητα ατμόσφαιρα, εμφανίστηκαν τρεις συμπαθέστατες Ολλανδέζες κλόουν, που ήρθαν κι αυτές εθελοντικά από τη χώρα τους και με δικά τους έξοδα, για να διασκεδάσουν αφιλοκερδώς τους ανθρώπους, να τους κάνουν, όσο μπορούσαν, να ξεχάσουν για λίγο τα τόσα βάσανα, το μακρύ και περιπετειώδες ταξίδι, την εκμετάλλευση των δουλεμπόρων, την εξαπάτηση από κάθε λογής μαυραγορίτες και τις οικονομίες τους που εξανεμίσθηκαν μαζί με τις ελπίδες τους. Αυτά λοιπόν τα «ολίγα», που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν η Σαπφώ, ο Αλκαίος και ο Ελύτης, πως συμβαίνουν σήμερα στη Λέσβο.

Υστερόγραφο
Είχε δρομολογηθεί η δημοσίευση αυτού του άρθρου όταν, με κοινή απόφαση Ευρώπης, Ελλάδας και Τουρκίας, ξαφνικά όλα τα σχετικά με το μεταναστευτικό θέματα άλλαξαν ριζικά και τα νέα μέτρα φαίνεται, εφόσον η Τουρκία τηρήσει τις υποχρεώσεις της, πως θα αποτρέψουν νέες εισροές. Ετσι, ενώ την Κυριακή 20 Μαρτίου είχαμε στη χώρα μας συνολικά περίπου 800 αφίξεις, την επόμενη μέρα ήρθαν μόνο δύο βάρκες με περίπου 100 ανθρώπους. Οσους από τους πρόσφυγες και μετανάστες ήταν στο νησί τούς έστειλαν σε άλλα μέρη της χώρας και όσους εν τω μεταξύ έφτασαν από την Τουρκία τούς πήραν οι αστυνομικοί με κλούβες και τους έκλεισαν στο στρατόπεδο της Μόριας. Στο εξής, μόνο η αστυνομία θα ασχολείται με το μεταναστευτικό και οι ΜΚΟ δεν θα έχουν πλέον κανένα λόγο ύπαρξης. Την τελευταία ημέρα που είδα μέλη τους στις ακροθαλασσιές, συζητούσαν απελπισμένα για το μέλλον τους, έτσι όπως απελπισμένα συζητούν για το δικό τους και οι δύστυχοι μετανάστες.
Καθημερινή

Ελλάδα

Ν. Παναγιωτόπουλος: Καμία στρατηγική για το μεταναστευτικό δεν θα έχει αποτέλεσμα, εάν υπάρξει μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο

Δημοσιεύτηκε

στις

Δηλώσεις Νίκου Παναγιωτόπουλου και Άδωνι Γεωργιάδη για το μεταναστευτικό

Καμία στρατηγική για το Μεταναστευτικό δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο τόνισε ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, απαντώντας στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή της ΚΟ της Νίκης Τάσου Οικονομόπουλου, με θέμα: “Ανησυχία για πιθανές επιπτώσεις στη χώρα μας από τη νέα κρίση στο μεταναστευτικό”.

Όπως είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος, η ελληνική πολιτική στο μεταναστευτικό κινείται στα σωστά επίπεδα ωστόσο, “καμία στρατηγική δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο με χερσαία εισβολή των ισραηλινών στρατευμάτων, η οποία θα δημιουργήσει κύματα εκατομμυρίων προσφύγων. Και αναπόφευκτα κάποιοι απ’ αυτούς θα επιχειρήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη και από τη χώρα μας. Εκεί, όλες οι στρατηγικές πάνε στράφι, και πάμε σε κατάσταση αντιμετώπισης κρίσης, για την οποία βέβαια προετοιμαζόμαστε όσο μπορούμε, αλλά αυτό δεν είναι θέμα μόνο της Ελλάδας αλλά είναι [..] όλου του δυτικού κόσμου, να αντιμετωπίσει κύματα προσφύγων από περιοχές όπου ξεσπάνε εμπόλεμες συγκρούσεις”.

Απαντώντας στο εάν η ΕΕ συμπαρίσταται στην Ελλάδα για τη διαχείριση του μεταναστευτικού, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε ότι οι εταίροι μας διέθεσαν στην Ελλάδα, το διάστημα 2015-2021 το ποσό των 3,4 δισεκατομμυρίων ευρώ και στην τρέχουσα περίοδο 2021-2027 το ποσό των 1,6 δισεκατομμυρίων: “Εάν αλλάξουν τα δεδομένα, εάν έχουμε σφοδρές κρίσεις, βεβαίως θα πάμε και θα ζητήσουμε πρόσθετη χρηματοδότηση”, διαβεβαίωσε ο υπουργός.

Για την τρέχουσα γερμανική πολιτική εκτεταμένων ελέγχων στα χερσαία σύνορά της, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε πως “η Ελλάδα δεν επηρεάζεται” και ότι “μαζικές επιστροφές (από τη Γερμανία) δεν υπάρχουν”. Σημείωσε μάλιστα ότι και η Ελλάδα κάνει επιστροφές κατά τα οριζόμενα. Συγκεκριμένα, “κατά το 2023, πάνω από 6.000 επέστρεψαν σε τρίτες χώρες”.

Από την πλευρά του, ο κ. Οικονομόπουλους, ρώτησε πως δικαιολογείται σε όλη την Ευρώπη ο μέσος όρος παροχής ασύλου να είναι 46% και στη χώρα μας να είναι 68%. Μήπως η διαδικασία στην Ελλάδα “γίνεται, όχι για να εξεταστεί πραγματικά εάν είναι (κάποιος) πρόσφυγας αλλά για να μπορέσει να φύγει νομότυπα από τη χώρα και να πάει στη βόρεια Ευρώπη;”. Τόνισε, δε, ότι “η Ελλάδα δεν θα γίνει η νήσος Έλις της Ευρώπης”, και ότι είναι θέμα επιβίωσης της Ελλάδας [..] η αποτροπή της επιχειρούμενης εθνικής αλλοίωσης.

Σχολιάζοντας τα όσα είπε ο κ. Οικονομόπουλος, ο υπουργός Μετανάστευσης & Ασύλου ανέφερε ότι κάποτε μας επέκριναν ότι αργούμε στην απόδοση ασύλου και τώρα μας λένε “γιατί πάτε τόσο γρήγορα και έρχονται γρήγορα”.. Ειδικότερα για την εκτίμηση του βουλευτή της Νίκης ότι με την αλλαγή της γερμανικής πολιτικής θα στέλνονται πίσω παράνομοι μετανάστες με τραίνα και λεωφορεία, ο κ. Παναγιωτόπουλος σημείωσε ότι μέχρι πρότινος, τα γερμανικά δικαστήρια δικαίωναν όσους προσέφευγαν σε αυτά, με το αιτιολογικό ότι οι συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα είναι πολύ χειρότερες σε επίπεδο κοινωνικών παροχών. “Αυτή όμως η απόφαση της γερμανικής νομολογίας είναι του 2011. Είναι προφανές ότι από το 2011 μέχρι το 2024 άλλαξαν πολλά προς το καλύτερο (στην Ελλάδα) [..] Αναμένω ότι αυτό θα διαπιστωθεί από τους Γερμανούς [..] ανοίγοντας το δρόμο για κάποιες αποσπασματικές και πολύ σποραδικές επιστροφές.. Ούτε με τραίνα, ούτε με βαπόρια, ούτε με λεωφορεία, ούτε με αεροπλάνα. Είναι ζήτημα αν κάποιες δεκάδες έχουν εντοπιστεί από τις χιλιάδες που υπάρχουν (στη Γερμανία)” παρατήρησε ο κ. Παναγιωτόπουλος.

Άδ. Γεωργιάδης: Το κόστος της μεταναστευτικής κρίσης στην διεθνή κοινότητα και όχι στον Έλληνα φορολογούμενο
Νωρίτερα, σε απάντηση ερώτησης της βουλευτού της Νέας Αριστεράς, Θ. Φωτίου για την ευθύνη που πρέπει να αναλάβει το υπουργείο Υγείας για την υγειονομική φροντίδα των προσφυγικών πληθυσμών, ο αρμόδιος υπουργός Άδ. Γεωργιάδης είπε: “Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μας δίνει λεφτά για να μπορούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες των λαθρομεταναστών; [..] Λέτε ότι πρέπει το υπουργείο Υγείας της Ελλάδος, από τους ήδη πιεσμένους του προϋπολογισμούς, για την παροχή Υγείας στους Έλληνες πολίτες, που λέτε ότι δεν φτάνουν τα λεφτά, από αυτά τα λεφτά, να αφαιρέσουμε επιπλέον λεφτά, για να καλύψουμε εξολοκλήρου εμείς, το ελληνικό κράτος, τα έξοδα αυτών που έρχονται στην Ελλάδα παράνομα; Δηλαδή εάν έρθουν 10 εκατομμύρια θα πάμε να καλύψουμε και τα 10 εκατομμύρια; Εάν έρθουν 50 εκατομμύρια και τα 50 εκατομμύρια;”

Σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη, “είμαστε ενώπιον μιας μεγάλης μεταναστευτικής κρίσης. Η Γερμανία έκλεισε τα σύνορα της. Σε λίγο απ’ ότι φαίνεται θα κλείσουν τα σύνορα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ποια είναι η πρόταση της Νέας Αριστεράς; Να πληρώνει η Ελλάδα τα έξοδα όλων όσοι έρχονται, χωρίς να την νοιάζει από που θα βρει τα λεφτά; Θέλετε να βγάλουμε και τους Έλληνες από τα σπίτια τους να βάλουμε τους λαθρομετανάστες μέσα;”

Σημείωσε επίσης ότι η περίθαλψη των προσφύγων “είναι στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης για να πληρώνονται από διεθνή χρήματα όλα αυτά τα έξοδα [..] Διότι δεν είναι υποχρέωση του Έλληνα φορολογούμενου να καλύψει αυτά τα χρήματα. Ούτε έχει υποχρέωση ο Έλληνας να μην έχει κρεβάτι στο νοσοκομείο, επειδή εσάς σας αρέσει να είναι ανοιχτά τα σύνορα. Όσο κι αν η Αριστερά φωνάζει στην Βουλή “πρώτα οι μετανάστες και μετά οι Έλληνες”, εμείς θα πούμε ότι θα πληρώνει το κόστος της μεταναστευτικής κρίσης η διεθνής κοινότητα και όχι ο Έλληνας φορολογούμενος”.

Από την πλευρά της, η κ. Φωτίου είπε: “Και τότε και τώρα, τα χρήματα τα παίρνετε από το ΕΣΠΑ. Από που τα παίρνεις; Δεν είναι αυτά λεφτά του ελληνικού λαού; Ότι και να γίνεται είναι λεφτά του ελληνικού λαού. Μην πουλάτε στα ακροδεξιά σας ακροατήρια ότι εσείς δεν θέλετε να ξοδέψετε ούτε ένα ευρώ από τους Έλληνες για τους λαθρομετανάστες”.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

Ευρωπαϊκή Ένωση

Θα αφήσουμε τη “Γενεύη” να διαλύσει την Ευρώπη;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τι είναι οι διεθνείς συνθήκες; Δεν είμαι σίγουρος ότι ο νομικός κόσμος της Ευρώπης (και της Ελλάδας) ξέρει την απάντηση.

Από τις δημόσιες τοποθετήσεις πολλών τριβωνιανούτσικων και την αρθρογραφία τους, βγάζεις το συμπέρασμα ότι τις θεωρούν κάτι σαν τις Δέκα Εντολές: θέσφατα. Δεν τις αγγίζουμε. Τις εφαρμόζουμε τυφλά. Και, προς Θεού, δεν κρίνουμε το θεωρητικό τους υπόβαθρο. Γιατί;

“Διότι αν αρχίσουμε να αναθεωρούμε τις διεθνείς συνθήκες είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν, που θέλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης”.

Το επιχείρημα είναι κωμικό, αλλά μια που έχει διατυπωθεί πολλές φορές από πολλούς, αναγκάζομαι να το ανασκευάσω. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλών ειδών διακρατικές συνθήκες, διμερείς, πολυμερείς, παγκόσμιες, θεσμικές, συνθήκες-πλαίσιο. Ο βασικός τους διαχωρισμός είναι το αν έχουν προκύψει ως συνθήκες ειρήνευσης μετά από κάποιον πόλεμο ή ως συνθήκες σε καιρό ειρήνης. Οι πρώτες σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν οριοθετήσεις συνόρων. Προφανώς, για να αλλάξουν θα πρέπει να γίνει νέος πόλεμος. Παράδειγμα η Συνθήκη των Σεβρών (1920) που αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτές, ναι, δεν τις αγγίζουμε. Οι δεύτερες διευθετούν θέματα διαχειριστικής ή και θεσμικής φύσεως και δεσμεύουν τα κράτη που τις υπέγραψαν, όσον καιρό συνεχίζουν να συμφωνούν με το περιεχόμενό τους. Αυτές είναι εργαλεία. Τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Τις απλώνουμε, τις μαζεύουμε, τις τροποποιούμε, όπως η ιδρυτική της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας Συνθήκη της Ρώμης (1957) που επεκτάθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), μέχρι και τις καταργούμε, όταν έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα, όπως η Συνθήκη της Κοινωνίας των Εθνών (1919). Και φυσικά, όχι μόνο συζητούμε για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από την εφαρμογή τους, αλλά και σηκώνουμε τον κόσμο στο πόδι για αναθεώρηση, σε περίπτωση που διαπιστώσουμε ότι έχουν μετατραπεί σε βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης, όπως η Σύμβαση της Γενεύης, που είναι το σημερινό θέμα μας.

Είναι εντυπωσιακό, το ότι επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή στον ελληνικό νομικό και ακαδημαϊκό κόσμο για ένα διεθνές νομικό πλαίσιο, η παθογένεια του οποίου είναι παραπάνω από εμφανής και οι τοξικές του παρενέργειες σοβαρότατες. Ψάχνοντας στο google “αναθεώρηση”, “τροποποίηση”, “αλλαγή”, “κατάργηση” της “Σύμβασης της Γενεύης”, στις πρώτες 20 σελίδες βρήκα μόνο δύο σχετικά κείμενα. Το ένα ζητάει να προστεθεί στη Σύμβαση και η έννοια του περιβαλλοντικού ή κλιματικού πρόσφυγα, κάποιου που θέλει να φύγει από την πατρίδα του γιατί η κλιματική αλλαγή τού δυσκολεύει τη ζωή. Βεβαίως το θέμα είναι πολύ σοβαρό για τους κατοίκους ορισμένων νησίδων του Ειρηνικού που η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί να τις καλύψει ολοσχερώς, αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, οι προπαγανδιστές του όρου θέλουν να τον επεκτείνουν ακόμα και σε εκείνους που δυσφορούν από έναν καύσωνα του Αυγούστου.

Το άλλο, με τίτλο “Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες – Η κερκόπορτα της παράνομης μετανάστευσης (2020)είναι του διδάκτορα Διοικητικού Δικαίου, Ιωάννη Γκιτσάκη. Από τους 45.000 νομικούς της χώρας, μόνο ένας ασχολήθηκε με το θέμα! (Αν υπήρξαν και άλλοι, θα χαρώ πολύ να το μάθω, αλλά το google δεν εμφανίζει κανένα άλλο κείμενο.)

Γιατί το κείμενο της Γενεύης δεν ονομάζεται Συνθήκη (Τreaty) αλλά Σύμβαση (Convention); Μολονότι και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται για νομικές συμφωνίες που συνάπτονται μεταξύ κρατών ή διεθνών οργανισμών, οι συμβάσεις είναι πιο εξειδικευμένες και αφορούν συνήθως συγκεκριμένους τομείς, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον ή η συνεργασία σε τεχνικά θέματα. Δεν έχουν την καθολικότητα των Συνθηκών, αφήνοντας στα κράτη περιθώριο για προσαρμογή των όρων τους σε εθνικό επίπεδο. Επιπλέον, η δέσμευση των κρατών είναι οικειοθελής. 

Η Σύμβαση της Γενεύης αφορούσε αποκλειστικά τα προβλήματα που προέκυψαν από τις μετακινήσεις πληθυσμών λόγω του Β΄ΠΠ και των όσων επακολούθησαν. Γι’ αυτό περιόριζε το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου μόνο σε άτομα που εμπλέκονταν σε “γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 εν Ευρώπη ή αλλαχού” (άρθρο 1, §Β1). Μάλιστα, το “αλλαχού” ήταν προαιρετικό. Μπορούσε δηλαδή ένα κράτος να πει “δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εκτός Ευρώπης, θα δέχομαι μόνο Ευρωπαίους ως πρόσφυγες”.

Στόχος της, καθώς οι περισσότεροι πρόσφυγες πολέμου είχαν ήδη επιστρέψει στις εστίες τους, ήταν να λύσει τα προβλήματα της μεταπολεμικής διαίρεσης της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής. Είχαν περάσει πάνω από 6 χρόνια από τις Διασκέψεις της Μόσχας και της Γιάλτας, η Γερμανία είχε ήδη χωριστεί σε Δυτική και Ανατολική, και η Ευρώπη βίωνε τον ψυχρό πόλεμο ξέροντας ότι σημαντικός αριθμός ανθρώπων από χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος θα επέλεγε να μην επιστρέψει στον “σοβιετικό σοσιαλιστικό παράδεισο” ή θα προσπαθούσε να δραπετεύσει από εκεί. Αυτών των περιπτώσεων κυρίως τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ήθελε να καθορίσει η Σύμβαση.

για τη συνέχεια Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Τούρκος «ειδικού ενδιαφέροντος» μετανάστης λέει στους αστυνομικούς του Τέξας ότι πλήρωσε 12.000 δολάρια για να περάσει παράνομα στις ΗΠΑ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι αστυνομικοί της πολιτείας του Τέξας ήρθαν αντιμέτωποι με 36 παράνομους μετανάστες κοντά στα νότια σύνορα την Παρασκευή, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας από την Τουρκία, οι οποίοι δήλωσαν ότι ο καθένας πλήρωσε 12.000 δολάρια για να περάσει παράνομα τα σύνορα προσπαθώντας να συναντήσει έναν « χρηματοδότη » στο New Jersey, δήλωσαν οι αρχές.

Οι αστυνομικοί εντόπισαν την ομάδα στη συνοριακή πόλη Normandy, ανακοίνωσε το Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας (Department of Public Safety-DPS) του Τέξας.

Δεκαπέντε από τους μετανάστες, από τη Βραζιλία, το Περού, τον Ισημερινό, τη Νικαράγουα, τη Δομινικανή Δημοκρατία και τη Νότια Αφρική, συνελήφθησαν ως ύποπτοι για παράνομη είσοδο.

Μεταξύ της ομάδας ήταν οι λεγόμενοι «ειδικού ενδιαφέροντος» παράνομοι μετανάστες από την Τουρκία, το Πακιστάν, την Ινδία και το Βιετνάμ. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (Department of Homeland Security – DHS), οι μετανάστες ειδικού ενδιαφέροντος είναι μη Αμερικανοί πολίτες που ενδεχομένως αποτελούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ ή τα συμφέροντά τους με βάση τις μεθόδους μετακινήσεώς τους.

Ο χαρακτηρισμός δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι «τρομοκράτες», αλλά τα ταξίδια και η συμπεριφορά τους υποδεικνύουν μια πιθανή σύνδεση με κακόβουλη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας, που απαιτεί περαιτέρω έλεγχο και έρευνα, αναφέρει το DHS στον ιστότοπό του.

«Τις τελευταίες 48 ώρες, οι αστυνομικοί του DPS συνάντησαν 8 μετανάστες ειδικού ενδιαφέροντος από 5 διαφορετικές χώρες στην αγροτική περιοχή Normandy», ανέφερε ο υπολοχαγός Chris Olivarez του DPS στο X (πρώην Twitter).

Από τους 36 μετανάστες που συνελήφθησαν την Παρασκευή, οι 21 παραδόθηκαν στην αμερικανική συνοριοφυλακή.

Στην ομάδα των Τούρκων μεταναστών, ένας 26χρονος άνδρας που ανακρίθηκε από τις αρχές δήλωσε ότι βρήκε ένα «δίκτυο» στο Telegram και το Instagram για να τους βοηθήσει να περάσουν παράνομα στις ΗΠΑ.

Είπε στους ερευνητές ότι είχαν έναν χρηματοδότη στο New Jersey.

«Φροντίζουν για τα έξοδά μας και τα πάντα όσο είμαστε νόμιμα εκεί», ακούστηκε να λέει στο υλικό από την κάμερα του DPS που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο.

 

 

 

 

Πηγή: https://www.foxnews.com/us/turkish-special-interest-migrant-tells-texas-troopers-paid-12k-cross-us-illegally

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή