Η ασφάλεια είναι κορυφαίο θέµα, πάντα επίκαιρο, αφού σχετίζεται µε την επιβίωση του Eλληνισµού
στην Κύπρο, που διατρέχει θανάσιµο κίνδυνο από την τουρκική επεκτατική στρατηγική. Σήµερα η
Κυπριακή Δηµοκρατία (ΚΔ), ακρωτηριασµένη από την τουρκική κατοχή, µε το πολιτικό της
πρόβληµα άλυτο και τον περίγυρό της να µαστίζεται από µια άνευ προηγουµένου αστάθεια,
βρίσκεται σε δυσµενέστατη θέση από πλευράς ασφάλειας.
Η Ελλάδα είναι εξασθενηµένη και η
Τουρκία επείγεται για λύση τουρκικών όρων στο Kυπριακό προκειµένου να έχει έστω µια επιτυχία,
µετά την παταγώδη κατάρρευση της παραπλανητικής πολιτικής της περί ‘µηδενικών προβληµάτων’
µε τα γειτονικά της κράτη και για να διεµβολίσει τις στρατηγικές συνεργασίες της ΚΔ µε την Ελλάδα,
το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και το Λίβανο, που θέτουν σε κίνδυνο τα ενεργειακά και
στρατηγικά της συµφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι αναγκαίο να εξεταστεί η ασφάλεια της Κύπρου µέσα από το πρίσµα τριών βασικών
παραγόντων: α) τη σηµασία που έχει η ασφάλεια για την ύπαρξη και λειτουργία ενός κράτους· β)
την επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου· γ) την ιδιαιτερότητα του
γεωπολιτικού περιβάλλοντος της περιοχής της Α. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Σηµασία της ασφάλειας 
Για να υπάρχει ειρήνη πρέπει να υπάρχει ασφάλεια, για να υπάρχει ασφάλεια θα πρέπει να υπάρχει
ισχύς, και για να υπάρχει ισχύς πρέπει να είναι ενδυναµωµένοι οι βασικοί συντελεστές της. Με τον
όρο εθνική ασφάλεια εννοείται η απαίτηση να διατηρηθεί η επιβίωση του κράτους µε την χρήση της
πολιτικής, στρατιωτικής και διπλωµατικής ισχύος που αποτελούν την εθνική ισχύ. Ισχύς, ασφάλεια
και επιβίωση είναι έννοιες αλληλένδετες, ενυπάρχουν, και είναι σύµφυτες µε την έννοια του κράτους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία θέλει να καταλύσει το κράτος της Κυπριακής
Δηµοκρατίας· το τελευταίο ‘οχυρό’ που απέµεινε στον Eλληνισµό της Κύπρου, η πτώση του οποίου
θα οδηγήσει στον αφανισµό του. Ένα κράτος χωρίς ασφάλεια είναι καταδικασµένο σε πολιτική
αστάθεια και οικονοµική κατάρρευση. Τότε οι πολίτες του, το εγκαταλείπουν µαζικά, προς
αναζήτηση ασφαλούς προορισµού· παραδείγµατα αποτελούν η Συρία, ο Λίβανος, οι χώρες της
Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής.
 Η έλλειψη συνθηκών ασφαλείας στην ούτω καλούµενη ‘Τουρκική Δηµοκρατία Βόρειας Κύπρου’
(‘ΤΔΒΚ’) ανάγκασε 16.000 Έλληνες της Καρπασίας να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες
χιλιάδων χρόνων, παρά τη Συµφωνία της Τρίτης Βιέννης του 1975 µε την οποία κατοχυρώνονταν τα
ανθρώπινα δικαιώµατά τους, την οποία δεν σεβάστηκε και συνεχίζει να µην σέβεται η Τουρκία.

Τουρκική στρατηγική για το Κυπριακό 
Το Κυπριακό Πρόβληµα είναι και κατ’εξοχή πρόβληµα ασφάλειας που συνίσταται στην προσπάθεια
της Τουρκίας να θέσει υπό τον στρατηγικό της έλεγχο ολόκληρη την Κύπρο, βάσει µακροχρόνιου
στρατηγικού σχεδιασµού από τη δεκαετία του 1950 (εκθέσεις Νιχάτ Ερίµ 1956) και στην απαίτηση,
για τον Eλληνισµό, να αναχαιτίσει αυτήν την προσπάθεια. Ο ακρωτηριασµός τον οποίο υπέστη η
Κύπρος µε την τουρκική εισβολή του 1974, την κατοχή, τον εποικισµό και την εθνοκάθαρση
συνεχίζεται επί 42 χρόνια. Σήµερα η Τουρκία εκδηλώνει αδίστακτα τα επεκτατικά της σχέδια κατά
της ΚΔ σε όλους τους τοµείς – πολιτικό, στρατιωτικό, οικονοµικό, δηµογραφικό, διπλωµατικό – και
συνεχίζει µε αµείωτη ένταση την επιθετικότητά της για να ολοκληρώσει το Σχέδιο Επανάκτησης της
Κύπρου (Kibris Istirdat Projesi – ΚIP), που συντάχθηκε το 1958 από το Γραφείο Ειδικού Πόλεµου
του Γενικού Eπιτελείου της Τουρκίας.
Για να επιτύχει τον τελικό της στόχο υλοποιεί ενδιάµεσους
βοηθητικούς στόχους:
α) την αναβάθµιση του ψευδοκράτους (‘ΤΔΒΚ’),
β) την υποβάθµιση της ΚΔ,
 γ) τη δηµογραφική της αλλοίωση,
δ) τον ακρωτηριασµό των κυριαρχικών της δικαιωµάτων.
Ακολουθεί τη στρατηγική του εξαναγκασµού (compellence)· δηλαδή τη χρήση ισχύος, όχι
κατ’ανάγκη µόνο στρατιωτικής, για να αναγκάσει τον αντίπαλο να ενεργήσει αντίθετα από τη θέλησή
του. Χρησιµοποιεί ως µέσο τις διακοινοτικές συνοµιλίες, υπό την απειλή των Τουρκικών Δυνάµεων
Κατοχής (ΤΔΚ) και των εποίκων, που ασκούν ψυχολογική βία στους Έλληνες να αποδεχθούν λύση
που εξυπηρετεί το στόχο της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου· διαµέσου της κατάλυσης
της ΚΔ και την αντικατάστασή της µε καθεστώς υποτελές στην Τουρκία.
Η Τουρκία επιβουλεύεται την Κύπρο ως ζωτικό χώρο επέκτασής της και καταπολεµά κάθε
λύση που δηµιουργεί ανεξάρτητο κράτος, έναντι των νοτίων ακτών της, για να µην έχουν οι Έλληνες
του νησιού αυτονοµία και επιλογές στην ασφάλεια. Ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου είναι στόχος
της υψηλής στρατηγικής της επειδή θεωρεί το νησί υψίστης σηµασίας για την ασφάλεια της
Μικρασιατικής χερσονήσου και την επέκταση της επιρροής της στην Ανατολική Μεσόγειο και πέραν
αυτής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παραµένει άλυτο το Κυπριακό. Αυτός είναι ο λόγος για τον
οποίο η Τουρκία δεν θέλει πλήρη διχοτόµηση ή δύο τελείως ανεξάρτητα κράτη στο νησί. Αυτές είναι
επιλογές που µπορεί να αποτελέσουν µόνο ενδιάµεσους στόχους της Τουρκίας.

Νέο γεωπολιτικό περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή
 Πέραν της τουρκικής συµβατικής απειλής, η Κύπρος, λόγω γεωγραφικής θέσεως, και της
κατάστασης ηµικατοχής στην οποία τελεί, είναι ευάλωτη και σε κινδύνους από ασύµµετρες απειλές.
Απειλές τροµοκρατικών ενεργειών, που πηγάζουν κυρίως από τον µουσουλµανικό
φονταµενταλισµό που βρίσκεται σε έξαρση στην περιοχή µας. Η ΚΔ δεν ασκεί έλεγχο στις
κατεχόµενες περιοχές, όπου η ισλαµική κυβέρνηση της Τουρκίας συνεχίζει τον παράνοµο εποικισµό
και την συστηµατική ισλαµοποίηση, µε οργασµό σε ανέγερση τζαµιών και µεταφορά ιµάµιδων από
την Τουρκία. Ένα περιβάλλον που δηµιουργεί κινδύνους ανάπτυξης του ριζοσπαστικού Ισλάµ, που
µπορούν να επεκταθούν και στις ελεύθερες περιοχές λόγω των αδυναµιών που παρουσιάζει το
σύστηµα εσωτερικής ασφάλειας της ΚΔ.
Το νέο γεωπολιτικό περιβάλλον της Α. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής χαρακτηρίζεται από
ραγδαίες και σοβαρές εξελίξεις στους τοµείς της ασφάλειας, της ενέργειας και των διακρατικών
σχέσεων των χωρών. Εξελίξεις που δηµιούργησαν αποσταθεροποίηση, κινδύνους ευρύτερης ανάφλεξης, και νέους συχετισµούς δυνάµεων µε επίκεκτρο τη Συρία, όπου οι εξελίξεις πήραν την
µορφή περιφερειακής σύγκρουσης µε κινδύνους παγκόσµιας ανάφλεξης.

 Ασφάλεια 
• Συγκρούσεις στο εσωτερικό των Αραβικών χωρών µε ιδιαίτερη ένταση στο Ιράκ και τη Συρία όπου
οι τζιχατιστές εγκατέστησαν βίαια Ισλαµικό Κράτος (ΙΚ) άκρατης βαρβαρότητας.
• Στρατιωτική δράση συνασπισµών, υπό τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, κατά του ΙΚ, αλλά και µεταξύ τους
αντιπαράθεση λόγω σύγκρουσης συµφερόντων, µε τις ΗΠΑ να στρέφονται κατά του Άσσαντ και τη
Ρωσία να τον υποστηρίζει, και µε τις δύο αυτές µεγάλες δυνάµεις να υποστηρίζουν τους Κούρδους
της Συρίας.
• Κατάρρευση του στρατηγικού τριγώνου ΗΠΑ-Ισραήλ-Τουρκία.
• Έξαρση του ισλαµικού φονταµενταλισµού και αναζωπύρωση της αντιπαράθεσης σουνιτών-σιιτών.
• Μαζικές µεταναστεύσεις, σφαγές χριστιανικών κοινοτήτων, καταστροφές θρησκευτικής και
πολιτισµικής κληρονοµιάς.
 • Δεσποτική διακυβέρνηση της Τουρκίας από το Ισλαµικό κόµµα ΑΚP µε ηγεµονικά, νέο-οθωµανικά
οράµατα και επεκτατικές βλέψεις που συνέβαλαν στην αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας και
συγκεκριµένα:
– εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, παράνοµη διεκδίκηση µεγάλου µέρους της, και απειλές κατά
της ΚΔ να µην εκµεταλλευτεί το φυσικό της άεριο·
– στρατιωτική καταστολή των αυτονοµιστικών τάσεων των Κούρδων στο εσωτερικό της και
πέραν των συνόρων της στο Ιράκ και τη Συρία·
 – υπόθαλψη της δηµιουργίας του Ισλαµικού Κράτους προς εξυπηρέτηση της επιθετικής
στρατηγικής της κατά των Κούρδων και του Μπάσαρ-Αλ-Άσσαντ·
 – πίεση προς τη Δύση να αποδεχθεί δηµιουργία ζωνης ασφαλείας νοτίως των συνόρων της
µε τη Συρία µε απώτερο στόχο να παρεµποδίσει την αυτονόµηση του Κουρδικού λαού·
– εχθρικές ενέργειες προς τις γειτονικές της χώρες και αύξηση των παραβιάσεων στο Αιγαίο.
Η αποσταθεροποίηση της περιφερειακής ασφάλειας στην περιοχή της Α. Μεσογείου, λόγω των
νέων γεωπολιτικών δεδοµένων, επιβάλλει την υιοθέτηση µιας νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας η
οποία να βασίζεται στη στρατηγική συνεργασία των χωρών της περιοχής και σε ένα αποδεκτό
επίπεδο συνεργασίας των ΗΠΑ και της Ρωσίας, µε σκοπό την ειρήνη, την σταθερότητα και την
ασφάλεια. Η Τουρκία, µε την ισλαµική κυβέρνησή της, τα επικίνδυνα νέο-οθωµατικά της οράµατα,
τον αποσταθεροποιητικό της ρολο, το έλλειµµα δηµοκρατίας στο εσωτερικό της, και τις ηγεµονικές
της τάσεις, δεν πρέπει να αποτελέσει τη βάση της δοµής µιας νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας µετά το
κενό που δηµιουργήθηκε από την κατάρρευση των τριγώνων συνεργασίας ΗΠΑ-Ισραήλ-Τουρκίας
και ΗΠΑ-Ισραήλ-Αιγύπτου.

Ενέργεια
 Η ανεύρεση µεγάλων αποθεµάτων φυσικού αέριου στην Α. Μεσόγειο – στην Αίγυπτο, το Ισραήλ και
την Κύπρο – και εν δυνάµει στην Ελλάδα, τον Λίβανο και τη Συρία, δηµιουργούν νέα γεωοικονοµικά
δεδοµένα, τα οποία παρουσιάζουν νέες ευκαιρίες συνεργασιών και προοπτικές για την ενεργειακή
ασφάλεια των χωρών της περιοχής και της ΕΕ. Η γεωπολιτική όµως αναβάθµιση της Α. Μεσογείου
προβάλλει και ένα νέο πεδίο ανταγωνισµών, µε εµφανή την επιδίωξη της Τουρκίας να καταστεί
ενεργειακό κέντρο στην περιοχή όπου να συγκεντρώνονται οι υδρογονάνθρακες από την Α.
Μεσόγειο, την Κασπία, το Βόρειο Ιράκ και τη Ρωσία.

Διακρατικές σχέσεις 
• Ρίξη των σχέσεων Τουρκίας µε τις γειτονικές της χώρες λόγω ηγεµονικών τάσεων: Ισραήλ,
Αίγυπτος, Συρία, Ιράκ, Ιράν.
• Ενίσχυση της συνεργασίας µεταξύ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου-Ιορδανίας.
• Στρατιωτική δράση της Ρωσίας στη Συρία, µε την υποστήριξη του Ιράν, και όξυνση των σχέσεών
της µε την Τουρκία λόγω σύγκρουσης συµφερόντων σε σχέση µε το καθεστώς Άσσαντ στη Συρία,
το Κουρδικό και τους Τουρκοµάνους.
• Η στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στη Συρία, µε στόχο να διατηρηθούν οι στρατιωτικές βάσεις
της, θέτει φραγµό στις ηγεµονικές τάσεις τη Τουρκίας η οποία επιδιώκει την εµπλοκή του ΝΑΤΟ
κατά της Ρωσίας και την αποτροπή της συνεργασίας ΗΠΑ-Ρωσάς για λύση του Συριακού.
• Τριβές στις σχέσεις Ρωσίας µε τις ΗΠΑ και χώρες της Δύσεως για το µέλλον του πολιτικού
καθεστώτος στη Συρία.
• Δηµιουργία ευνοϊκών συνθηκών για αυτονόµηση των Κούρδων της περιοχής.

Στρατηγική της Κυπριακής Δηµοκρατίας 
Η ΚΔ, µεσα σ’αυτό το ρευστό και επικίνδυνο περιβάλλον, πρέπει να αναβαθµίσει το ρολο της ως
εστία σταθερότητας και τις συνθήκες ασφάλειάς της σε όλα τα επίπεδα, µε ενίσχυση των
εσωτερικών και εξωτερικών συντελεστών, για εξισορρόπηση της ισχύος της Τουρκίας.
Εσωτερικοί συντελεστές: επιβάλεται η ανάγκη συγκρότησης Συµβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, η
σύνταξη και υλοποίηση Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας, η ενίσχυση της άµυνας, της οικονοµίας,
της διπλωµατίας, των πληροφοριών και η δηµογραφική-εθνική συνοχή· ιδιαίτερα η µαχητική ισχύς
της ΕΦ στη ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα που είναι υποβαθµισµένη λόγω έλλειψης της αναγκαίας
στήριξης από την πολιτεία.
Εξωτερικοί Συντελεστές: απαιτείται η αναβίωση του Δόγµατος του Ενιαίου Αµυντικού Χώρου
Ελλάδας-Κύπρου, η ένταξη στον Συνεταιρισµό για την Ειρήνη, η ενίσχυση των στρατηγικών
συνεργασιών µε τις γειτονικές της χώρες και κυρίως µε το Ισραήλ, την Αίγυπτο και σηµαντικές
χώρες του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της ΕΕ, καθώς και εταιρείες υδρογονανθράκων των
χωρών αυτών.
Στο τοµέα της ενέργειας, να στοχεύσει στην υποστήριξη ενεργειακού άξονα από την Α.
Μεσόγειο προς την ΕΕ µέσω Ελλάδας και να αποκλείσει τη διοχέτευση του φυσικού αέριου της
προς την Τουρκία για να µην τεθεί υπό την οµηρία της.
Στον τοµέα της λύσης του Κυπριακού να αποκλειστεί λύση που να θέτει την Κύπρο υπό τον έλεγχο
της Τουρκίας. Η Τουρκοποίηση/Ισλαµοποίηση όλης της Κύπρου, η οποία στρέφεται και κατά των
συµφερόντων των γειτονικών κρατών – Ελλάδας, Ισραήλ, Αυγύπτου, Συρίας, Λιβάνου, Ιορδανίας –
αλλά και κατά της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας, πρέπει να αναδείχθεί από τη διπλωµατία της ΚΔ
ως παράγοντας αποσταθεροποίησης της περιφερειακής ασφάλειας.
Με το στρατηγικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου η Τουρκία:
• θα ισχυροποιήσει το γεωπολιτικό της βάρος και θα αυξηθεί ο ηγεµονικός ρόλος και η αλλαζονία
της·
• θα καταστεί ανεξέλεγκτος ταραχοποιός της περιοχής µε µεγαλύτερη απεξάρτηση από τις ΗΠΑ και
την ΕΕ·
• θα σκληρύνει την στάση της κατά της Ελλάδας στο Αιγαίο και κατά του Ισραήλ, του οποίου το
στρατηγικό βάθος και η πρόσβαση στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο της Α. Μεσογείου θα
περιορισθεί επικίνδυνα·
• θα θέσει υπό τον έλεγχό της το φυσικό αέριο της Κύπρου και θα επιβάλει τη µεταφορά του στην
Τουρκία·
 • θα ανατρέψει τους ενεργειακούς σχεδιασµούς στην Α. Μεσόγειο προς το όφελός της και θα
ακυρώσει τις στρατηγικές συνεργασίας της ΚΔ µε τις γειτονικές τις χώρες.
Η λύση του Κυπρακού όπως προδιαγράφεται στο κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου
2014 για έναρξη των διακοινωτικών συνοµιλιών εξυπηρετεί την τουρκική στρατηγική για έλεγχο
ολόκληρης της Κύπρου και πρέπει να αναθεωρηθεί. Πέραν τούτου επηρεάζει αρνητικά και τα
συµφέροντα των χωρών της Α. Μεσογείου και το περιφερειακό σύστηµα ασφαλείας και ενέργειας
της περιοχής, αφού περιορίζει την αυτονοµία και ανεξαρτησία της ΚΔ προς όφελος της Τουρκίας.
Στον τοµέα της αξιοποίησης της γεωγραφικής της θέσης και των υποδοµών της, θα πρέπει η
ΚΔ να παρέχει υποστήριξη προς τις χώρες της Δύσεως και τη Ρωσία, που ενεργούν κατά του
πάγκοσµιου κινδύνου του τζιχατισµού και της τροµοκρατίας, ως προωθηµένη βάση της ΕΕ στην Α.
Μεσόγειο αλλά και ως πρωπύργιο προστασίας της. Οι τριµερείς συνεργασίες τις οποίες ανέπτυξε η
Κύπρος µε τις γειτονικές της χώρες συµβάλλουν στη σταθερότητα της Α. Μεσογείου, στην ενίσχυση
της γεωπολιτικής βαρύτητας της ΚΔ και των συνθηκών ασφαλείας της, και πρέπει να ενισχυθούν και
να εµβαθυνθούν µε πρακτικούς τρόπους υλοποίησης. Οι πρόσφατες στρατηγικές συνεργασίες της
Κύπρου µε το Ισραήλ, την Ιορδανία, την Αίγυπτο και τον Λίβανο µπορεί να ισχυροποιηθούν ακόµη
περισσότερο, ενώ η Κύπρος και η Ελλάδα µπορούν να αποτελέσουν τη γέφυρα συνεργασίας
µεταξύ Ισραήλ και Αραβικού κόσµου. Οι παράλληλες τριµερείς συνεργασίες της Κύπρου µπορούν
να συµβάλουν στην οικοδόµηση µιας νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας στην Α. Μεσόγειο υπό την
απαραίτητη προϋπόθεση ότι θα διατηρηθεί η ανεξαρτησία της ΚΔ και ότι δεν θα δοθεί λύση στο
Κυπριακό Πρόβληµα που θέτει την Κύπρο υπό τον στρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας. Παράλληλα οι
ένοπλες δυνάµεις της ΚΔ θα πρέπει να ενισχυθούν και να αυξηθεί η αποτρεπτική ικανότητά τους
στο θαλάσσιο χώρο.

Συµπεράσµατα 
Η Κυπριακή Δηµοκρατία, ηµικατεχόµενη από την Τουρκία και σε επαφή µε την ασταθή περιοχή της
Μέσης Ανατολής, η οποία µαστίζεται από µια άνευ προηγουµένου αναταραχή µε έξαρση του
ισλαµικού φονταµενταλισµού, αντιµετωπίζει σοβαρά προβλήµατα ασφαλείας. Για να διασφαλίσει την
επιβίωσή της, θα πρέπει να ενδυναµώσει τους συντελεστές της εθνικής της ισχύος, τις στρατηγικές
συνεργασίες της, την προοπτική διακίνησης της ενέργειάς της προς την ΕΕ, και να αποτρέψει λύση
του Κυπριακού Προβλήµατος µε τουρκικούς όρους. Η Τουρκοποίηση/Ισλαµοποίηση ολόκληρης της
Κύπρου, στρέφεται και κατά των συµφερόντων των Αραβικών κρατών της περιοχής, της Ελλάδας,
του Ισραήλ, της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Φοίβος Κλόκκαρης, Αντιστράτηγος ε.α., πρώην Υπαρχηγός Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς και Υπουργός Άµυνας
της Κυπριακής Δηµοκρατίας