Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στα προβλήματα της γερμανικής τράπεζας, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως εγκληματική συμμορία από την ίδια την αστυνομία της χώρας της – ήδη από το 2014 (ανάλυση), προβλέποντας την κατάρρευση της. Ενδεχομένως δε αρκετοί θυμούνται πως ο G. Soros στοιχημάτισε πρόσφατα περί τα 100 εκ. $ στην πτώση της τιμής της – πουλώντας ανοιχτά (short) μετοχές αντίστοιχου ποσού.
– την οποία φυσικά ο ίδιος δεν θέλει, φοβούμενος την άνοδο της ισχύος
της Ρωσίας. Με δεδομένο δε το ότι, η Αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας
είναι το τραπεζικό της σύστημα και ειδικά η Deutsche Bank, εύλογα η
επίσημη δήλωση του για το στοίχημα εναντίον της συγκέντρωσε τα πυρά
πολλών άλλων κερδοσκόπων (πηγή).
πλέον από το υπουργείο οικονομικών των Η.Π.Α., το οποίο έχει επιβάλλει
πρόσφατα ένα θηριώδες πρόστιμο 14 δις $ στην Deutsche Bank – αφενός μεν
για να «εκδικηθεί» την ΕΕ στο θέμα της Apple, αφετέρου για να δώσει ένα μάθημα στη Γερμανία, η οποία επιδιώκει την ανεξαρτησία της, καθώς επίσης την ηγεμονία της στην Ευρώπη, ενώ διεξάγει υπόγειες συζητήσεις με τη Ρωσία.
– κάτι που διαπιστώθηκε στην περίπτωση της Βρετανίας, λόγω της σύνδεσης
του νομίσματος της με το ευρωπαϊκό σύστημα, η οποία την υποχρέωνε να το
διατηρεί τεχνητά ανατιμημένο.
μοναδική στην Ευρώπη που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης – αφού
υπάρχουν πολλές άλλες, ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι υπερχρεωμένος,
δεν κερδίζει πια λόγω των χαμηλών επιτοκίων της ΕΚΤ, καθώς επίσης της
τεχνητής πτώσης των τιμών των ομολόγων, τα κόκκινα δάνεια αυξάνονται
συνεχώς, η εμπιστοσύνη των καταθετών και των επενδυτών απέναντι στις τράπεζες είναι στο ναδίρ κοκ. Το γεγονός αυτό διαπιστώνεται καθαρά από την άνοδο των CDS – ειδικά όμως όσον αφορά τη Deutsche Bank (πηγή), η μετοχή της οποίας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση (στα 10,27 € τώρα, από 26 € πριν από ένα έτος).
εντυπωσιάζοντας τους πάντες με την «ειλικρίνεια» του, η οποία είναι
εντελώς ασυνήθιστη. Έδωσε δε στη δημοσιότητα το γράφημα που ακολουθεί,
το οποίο περιγράφει τη δικτύωση της με ορισμένες άλλες μεγάλες τράπεζες
που θεωρούνται επίσης «συστημικές».
πράγματι πολύ χαμηλά κεφάλαια, από πολλά χρόνια τώρα – όταν, σύμφωνα με
το σύνολο του ισολογισμού της, είναι μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες
παγκοσμίως. Επί πλέον, τα εκτός ισολογισμού εγχειρήματα της (σκιώδη)
είναι γιγαντιαία – τα δεύτερα μεγαλύτερα στον πλανήτη, μετά την JP
Morgan, όταν τα κεφάλαια της είναι κατά πάρα πολύ χαμηλότερα από αυτά
των αμερικανικών τραπεζών. Ταυτόχρονα κατέχει σχεδόν το 10% των παγκοσμίων παραγώγων, τα οποία υπολογίζονται επίσημα στα 600 τρις $ – ενώ υπάρχουν χιλιάδες δικαστικές υποθέσεις εναντίον της, με τη φήμη της να έχει υποστεί τεράστιες απώλειες.
τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να φανεί όσο το δυνατόν πιο
ψύχραιμη – παρά το ότι γνωρίζει πως εάν τυχόν συμβεί κάτι στη μεγαλύτερη
τράπεζα της, δεν θα έχει τρομακτικά επακόλουθα μόνο για την ίδια αλλά,
επίσης, για τις υπόλοιπες τράπεζες της χώρας. Εκτός αυτού για τις ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες είναι επικίνδυνα δικτυωμένες με τη Deutsche Bank – κάτι που φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί, το οποίο δημοσιεύθηκε επίσης από το ΔΝΤ.
Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση της χώρας οφείλει να δράσει αμέσως, εάν θέλει
να αποφύγει τα χειρότερα, παρά το ότι πλησιάζουν εκλογές – με τις
επιλογές της να είναι οι εξής:
(1) Διάσωση της Deutsche Bank κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο (Bail–in).
όπως θα ήταν, για παράδειγμα, μία κατάρρευση των τιμών των ομολόγων. Η
αιτία είναι το ότι μαζί με τα μετρητά, τα ομόλογα αποτελούν τη
σημαντικότερη μορφή εγγυήσεων (collaterals), όσον αφορά τις
αντισταθμιστικές πληρωμές στην αγορά παραγώγων.
– ενώ αποτελεί το βασικό λόγο, για τον οποίο ο ιταλός πρωθυπουργός
αναζητεί μία άλλη, «δημιουργική» λύση. Εν τούτοις, ο γερμανός υπουργός
οικονομικών ήταν αυτός που επέβαλλε το συγκεκριμένο τρόπο διάσωσης,
απαγορεύοντας αυστηρά οποιονδήποτε άλλο – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν
δεν το εφαρμόσει στη χώρα του, θα πρέπει το λιγότερο να παραιτηθεί.
(2) Διάσωση της Deutsche Bank από τους φορολογουμένους (Bail–out).
ευρωπαϊκή νομοθεσία. Υπάρχει όμως ένα μικρό «παράθυρο», το οποίο
υπέδειξε ο Ιταλός πρωθυπουργός: μία «χρηματοδότηση-γέφυρα», έτσι ώστε να
κερδηθεί χρόνος για να διενεργηθεί μία αύξηση κεφαλαίου. Πρόκειται βέβαια για μία καλυμμένη χρηματοδότηση εκ μέρους των φορολογουμένων, την οποία όμως δεν αντιλαμβάνονται συνήθως – με εναλλακτική την παροχή κρατικών εγγυήσεων, όπως συνέβη πρόσφατα με τους γερμανικούς σιδηροδρόμους.
(3) Εξαγορά της Deutsche Bank από κάποιον ανταγωνιστή της
αν και πολύ δύσκολα θα το αποδεχθεί η Γερμανία, τόσο από πλευράς
γοήτρου, όσο και από τα αποτελέσματα για την ίδια. Θα μπορούσαν δηλαδή
να είναι ακόμη πιο επώδυνα, εάν η αγοράζουσα τράπεζα αντιμετώπιζε στη
συνέχεια προβλήματα, όπως διαπιστώθηκε με τη Unicredit.
(4) Κρατικοποίηση της Deutsche Bank
της με χρήματα των φορολογούμενων, όπως στην περίπτωση της Commerzbank –
ενώ θα μπορούσαν να συγχωνευθούν οι δύο αυτές τράπεζες. Το ρίσκο είναι
όμως πολύ μεγάλο ακόμη και για τη Γερμανία, λόγω του μεγέθους του
ισολογισμού της Deutsche Bank – με ορισμένους να θεωρούν πως θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στον προϋπολογισμό της,
εκσφενδονίζοντας τα ελλείμματα στα ύψη, με αποτέλεσμα να μην έχει τη
δυνατότητα να τηρήσει τους όρους του συμφώνου σταθερότητας. Επομένως,
είτε θα έπρεπε να της επιβληθούν κυρώσεις, είτε να εγκαταλείψει για
μερικά χρόνια το ευρώ – όπως είχε προτείνει ο κ. Σόιμπλε στην Ελλάδα.
(5) Διαμελισμός και δημιουργία μίας «κακής τράπεζας» (Bad Bank)
Εν τούτοις, από την πλευρά της πραγματικής οικονομίας δεν είναι μία
καλή λύση, επειδή η κυβέρνηση δεν επικεντρώνεται στη διάσωση της
τράπεζας, αλλά στην «εξαφάνιση» των υφισταμένων ζημιών – εις βάρος όλων
αυτών που χρειάζονται δάνεια για να αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους.
(6) Η χρεοκοπία της Deutsche Bank
πλήγμα στο γόητρο της Γερμανίας, η οποία θέλει να είναι ο δάσκαλος όλων
των υπολοίπων κρατών – οπότε δεν θα είχε τη δυνατότητα να συνεχίζει
αυτόν το ρόλο. Εκτός αυτού, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις
συνέπειες μίας τέτοιας χρεοκοπίας τόσο για τη Γερμανία ή την Ευρωζώνη,
όσο και για τον υπόλοιπο πλανήτη – αφού θα ήταν πολλαπλάσιες
της Lehman Brothers, ενώ ο βαθμός της δικτύωσης της με τις άλλες
τράπεζες, καθώς επίσης με τις ασφαλιστικές εταιρείες, είναι απείρως
μεγαλύτερος.
(7) Η μετατροπή της Deutsche Bank σε «τράπεζα ζόμπι»
περιορίσουν τις ζημίες τους, εισπράττοντας μερίσματα ή με οποιονδήποτε
άλλο μη συμβατικό αλλά νόμιμο τρόπο – ενώ παράλληλα θα αποσύρονταν σταδιακά και κρυφά, φορτώνοντας τις μετοχές τους σε κερδοσκοπικά κεφάλαια κοκ.
Η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί πολύ συχνά στην Ευρώπη, με την ανοχή
της ΕΚΤ – είναι δεν εντυπωσιακό το πόσο μπορεί να καθυστερήσει το
πραγματικό τέλος μίας τράπεζας, όπως έχει τεκμηριωθεί από τις πρόσφατες
εμπειρίες μας.
Επίλογος
τελευταίο, είτε ένας συνδυασμός των παραπάνω εναλλακτικών επιλογών, με
τη βοήθεια της ΕΚΤ – η οποία γνωρίζει πολύ καλά ότι, τυχόν χρεοκοπία της Deutsche Bank θα οδηγούσε στην κατάρρευση της Ευρωζώνης,
μέσω του τραπεζικού της συστήματος. Αυτό που αναμένεται δε είναι η
προστασία των CDS από την ΕΚΤ, όπως η αντίστοιχη των ευρωπαϊκών ομολόγων
το 2012 – κάτι που απλά θα καθυστερήσει το μοιραίο, όπως ακριβώς συνέβη
με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που όχι μόνο δεν επιλύθηκε αλλά,
αντίθετα, επιδεινώθηκε.
Ευρωζώνης είναι περισσότερο αβέβαιο από ποτέ, ενώ πολύ δύσκολα θα
αποφευχθεί η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού της τομέα, εάν συνεχισθεί η
ίδια πολιτική από την ΕΚΤ – η οποία φυσικά δεν είναι η ίδια υπεύθυνη
αλλά η Γερμανία, αφού όταν η νομισματική πολιτική δεν συνοδεύεται από μία ανάλογη δημοσιονομική, το κραχ είναι σχεδόν βέβαιο. Ολοκληρώνοντας, η Allianz πιστεύει πως η Deutsche Bank θα διασωθεί τελικά από το κράτος (πηγή), άρα από τους φορολογουμένους – κάτι που δεν είναι καθόλου απίθανο.