Ακολουθήστε μας

Ιράν

Τουρκία και Ιράν θέτουν υπό την επιρροή τους τη Συρία

Δημοσιεύτηκε

7 έτη πριν

στις

‘Second Turkish Republic’ Looks East for New Alliances

by Jonathan Spyer
Turkey this week announced its purchase of the S-400 antiaircraft missile system from Russia. The deal, according to Western media reports, is worth $2.5 billion. Turkish President Recep Tayyip Erdogan told Turkish media that the first deposit on the system has already been paid.
The S-400, which has a range of 400 km. and can down 80 targets simultaneously, is widely considered to be the world’s most advanced air defense system at the present time. This development is the latest milestone in Ankara’s ongoing drift in recent years away from its traditional strategic position in the region as a NATO and US ally.

The recent visit of Iranian Chief of Staff Mohammad Hossein Bagheri to Ankara, accompanied by a large military delegation, was an additional recent indicator of the direction of events. This was the first such visit since the Iranian Revolution of 1979.
Turkey’s close involvement in the Russian-brokered Astana diplomatic process regarding Syria reflects this trend, as does the signing in Moscow in mid-August of a contract between the Turkish Unit International company, Russia’s state-owned Zarubezhneft and the Iranian Ghadir Investment Holding for the joint development of three oil fields and a large natural gas field in Iran.
Three factors are driving Turkey’s repositioning away from the West and toward erstwhile adversaries.
So what are the factors underlying Turkey’s repositioning away from the West and toward its enemies and adversaries? The explanation lies in three areas: Turkey’s perceived immediate interests, the eclipse of its hopes for the region in recent years, and the long-term internal direction of Turkish society and politics.
Regarding the first issue, Turkish concerns at the growing Kurdish power in Syria and Iraq bring it closer to Iran’s agenda and further from that of the West. Ankara has anxiously watched the rise of the Syrian Kurdish PYD (Democratic Union Party) in recent years in northern Syria. The party is an affiliate of the same Kurdish movement as the PKK (Kurdish Workers’ Party), which has been engaged in an insurgency against Turkey and for greater Kurdish rights since 1984. The Syrian Kurds are now ruling over the greater part of the 911-km. border between Syria and Turkey. Only a Turkish military intervention in August 2016 prevented their probable acquisition of the entirety of the border.
Turkish concerns about Kurdish power bring it closer to Iran’s agenda than that of the West.
Yet more disconcertingly from the Turkish point of view, the Syrian Kurds are today engaged in a flourishing military alliance with the United States and the Western coalition in the war against Islamic State in Syria. From tentative beginnings in the urgent days of late 2014, the Pentagon-organized cooperation between the Kurdish YPG and US air power and special forces has turned into a doggedly effective military blunt instrument, which is currently destroying ISIS in the capital of its dying “caliphate” in Raqqa city.
The Turks have looked on helplessly as this alliance has grown. Their own attempts in early 2017 to propose an alternative partnership between the US and Turkey’s Syrian rebel clients foundered on the low military abilities of the latter and the lack of a clear dividing line between the rebels and Sunni jihadi extremists in northern Syria.
So Turkish prioritization of the need to contain and turn back Kurdish achievements in Syria, as well as its staunch opposition to the emergence of a Kurdish state in northern Iraq, bring it into line with Iran’s agenda in these countries, and against that of the West. The West, too, does not support Iraqi Kurdish moves toward independence, but its level of hostility to this and its determination to prevent it fall short of those of Tehran.
In the past, Ankara and Tehran’s joint opposition to Kurdish aspirations did not lead to improved relations between them, because they found themselves on opposite sides of the war between the Assad regime and the Sunni Arab rebellion against it. Similarly, this placed Ankara at loggerheads with Moscow.
The Sunni Islamist regional project that put Turkey at odds with Iran & Russia has largely been eclipsed.
But this restraining factor no longer applies. The Sunni Islamist regional project that placed Turkey on a collision course with Iran and Russia has, for the moment at least, largely been eclipsed. Once, it was common among Israeli strategists to count among the region’s alliances a group of countries and movements broadly aligned with Muslim Brotherhood-style Sunni political Islam. This emergent power bloc was a product of the Arab Spring revolts of the post-2010 period. At its high point in 2012, the crystallizing alliance consisted of Turkey, Qatar, Egypt, Tunisia and Hamas-controlled Gaza. Ankara and the others hoped that the Sunni Arab rebels would swiftly destroy the Assad regime and create an additional conservative Sunni Islamist regime.
This didn’t happen. The Sunni Islamic revolutionary energies of 2010-2012 are now largely spent. There is little to show for them. Egypt is back in the hands of its army. Tunisia is ruled by a coalition government dominated by non-Islamists. Hamas is trying to rebuild its alliance with Iran. Qatar is facing a counterattack from the UAE and Saudi Arabia, because of its stances. And the Syrian Sunni Arab rebels have no further chance of victory and are currently fighting for survival.

Turkey has nothing to gain from further support for Syrian President Bashar Assad’s downfall.
Turkey emerges from all this as a major loser. It had hoped to ride the wave of Sunni grassroots revolt to a position of regional dominance. (It also, in the initial phase, flirted with the more radical jihadists of Nusra and ISIS in Syria.) But the wave has spent itself. There is nothing to be gained from further support for the destruction of Assad, which will not happen. This clears the way for rapprochement between Iran, Turkey and Russia, through which Ankara will hope to thwart or contain Kurdish gains.
At the same time, the latest evidence suggests that Turkey will seek to use Russian mediation to prevent the total defeat and eclipse of the Sunni rebels. This is a matter both of Turkey’s Sunni identity and of a simple desire to avoid the humiliation of witnessing the destruction of its clients.
The final element underlying Turkey’s drift away from the West relates to internal matters. Erdogan is in the process of dismantling much of Turkey’s republican societal model, and is building in its place an Islamist society. Forty-thousand people have been jailed since the failed coup of July 15, 2016. A state of emergency remains in place. The free media has been silenced, legal immunity for members of parliament removed, journalists and academics arrested.
Hopes for the return of Turkey as a bulwark of Western security in the Middle East are misguided.
This new Islamic Turkey will not find its natural home in alliance with the United States and the West, still less with Israel, of course. So there should be no surprise at the sea changes under way in Ankara’s regional and global orientation.
Turkey is too big and too Sunni to ever become a charter member of the Iran-led regional bloc. There remain sharp differences with Tehran over the future of Sunni communities in Syria and Iraq. But all those still entertaining hopes for a return to Turkey’s status as a bulwark of Western security in the Middle East should revise their analysis. The emergent evidence points in a single direction. The Second Turkish Republic is on its way – and its face will be turned toward the East.

Jonathan Spyer, a fellow at the Middle East Forum, is director of the Rubin Center for Research in International Affairs and author of The Transforming Fire: The Rise of the Israel-Islamist Conflict (Continuum, 2011).

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Το Ισραήλ χτύπησε τα κέντρα διοίκησης του τμήματος πληροφοριών της Χεζμπολάχ στη Βηρυτό

Δημοσιεύτηκε

4 ώρες πριν

στις

7 Οκτωβρίου 2024

από τον

Ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη έπληξαν κέντρα διοίκησης που ανήκουν στο τμήμα πληροφοριών της Χεζμπολάχ στη Βηρυτό, σύμφωνα με τους IDF.

Νωρίτερα τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024, ο στρατός είπε ότι στόχευσε αρκετές ακόμη τοποθεσίες της Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένων εγκαταστάσεων κατασκευής όπλων και θέσεων εκτόξευσης πυραύλων στο νότιο Λίβανο και στην κοιλάδα Beqaa.

Επιπλέον, στο πλαίσιο των χερσαίων επιχειρήσεων στο νότιο Λίβανο, περισσότερες από 70 άλλες τοποθεσίες της Χεζμπολάχ χτυπήθηκαν, προσθέτει ο Ισραηλινός Στρατός.

Περιλάμβαναν εκτοξευτές πυραύλων, κτίρια που χρησιμοποιούσε η Χεζμπολάχ και αποθήκες όπλων, λέει ο IDF.

Αυτή είναι η κλειστή στρατιωτική ζώνη που επέβαλλε ο Ισραηλινός Στρατός στα σύνορα με τον Λίβανο!

Οι IDF επέβαλαν μια νέα κλειστή στρατιωτική ζώνη στα σύνορα με τον Λίβανο, στις περιοχές των κοινοτήτων Rosh Hanikra, Shlomi, Hanita, Adamit και Arab al-Aramshe.

Ο στρατός λέει ότι η κίνηση ακολουθεί μια νέα αξιολόγηση δεδομένων των χερσαίων επιχειρήσεων εντός του νότιου Λιβάνου.

Είναι η τέταρτη στενή στρατιωτική ζώνη που επιβάλλεται στα βόρεια σύνορα από τότε που ο IDF ξεκίνησε τις χερσαίες επιχειρήσεις του στον Λίβανο την περασμένη εβδομάδα.

Το διάταγμα απαγορεύει τους αμάχους από περιοχές όπου επιχειρεί ο ισραηλινός στρατός, συμπεριλαμβανομένων περιοχών στο Ισραήλ πέρα ​​από τα σύνορα από χωριά του Λιβάνου όπου ενδέχεται να διεξάγονται μάχες.

Τις τελευταίες ημέρες, ο Ισραηλινός Στρατός επεκτείνει τις χερσαίες επιχειρήσεις του κατά της Χεζμπολάχ σε περισσότερες λιβανικές συνοριακές κοινότητες.

Times of Israel

Έτοιμος για επέμβαση σε παράκτιες περιοχές του Λιβάνου ο Ισραηλινός στρατός

Στην «παράκτια ζώνη» του νότιου Λιβάνου είναι έτοιμος να επιτεθεί ο ισραηλινός στρατός, επεκτείνοντας τις επιχειρήσεις εναντίον της Χεζμπολάχ.

Για τον λόγο αυτό κάλεσε τους κατοίκους να μην πηγαίνουν στις παραλίες ή στη θάλασσα της περιοχής αυτής.

Οι ισραηλινές δυνάμεις «θα πλήξουν σύντομα τις τρομοκρατικές δραστηριότητες της Χεζμπολάχ στην παράκτια ζώνη» ανέφερε ο εκπρόσωπος του στρατού για τον αραβόφωνο πληθυσμό, ο Αβισάι Αντράε, σε ανάρτησή του στο Telegram.

Πυρά της Χεζμπολάχ στο Μαρούν αλ Ρας

Νωρίτερα, η Χεζμπολάχ ανακοίνωσε ότι βομβάρδισε τις ισραηλινές δυνάμεις στο Μαρούν αλ Ρας, με «ομοβροντία ρουκετών» καθώς και «μια συγκέντρωση των εχθρικών δυνάμεων στην κοινότητα Μπλίντα, με ρουκέτες και οβίδες». Αργά το απόγευμα ωστόσο, με νεώτερη ανακοίνωση, υποσχέθηκε ότι δεν θα θέτει στο στόχαστρο τις ισραηλινές δυνάμεις κοντά στο Μαρούν αλ Ρας, για να προστατεύσει τη ζωή των κυανόκρανων της UNIFIL, της αποστολής του ΟΗΕ που έχει τη βάση της εκεί. Στην ανακοίνωση που έδωσε στο τηλεοπτικό κανάλι Al Mayadeen ένας από τους διοικητές της οργάνωσης, , κατηγόρησε το Ισραήλ ότι χρησιμοποιεί τους κυανόκρανους ως «ανθρώπινες ασπίδες».

Κόκκινος συναγερμός στο κεντρικό Ισραήλ! Εκτοξεύτηκε βαλλιστικός πύραυλος από την Υεμένη – Αναχαιτίστηκε με επιτυχία λέει ο IDF

Πάνω από 100 στόχους της Χεζμπολάχ στη Βηρυτό χτύπησε το Ισραήλ μέσα σε δύο εβδομάδες!

Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία έχει χτυπήσει πάνω από 100 τοποθεσίες της Χεζμπολάχ στη Βηρυτό τις τελευταίες δύο εβδομάδες, σύμφωνα με τον στρατό.

Ο IDF λέει ότι οι τοποθεσίες περιλαμβάνουν αποθήκες όπλων, εργοστάσια κατασκευής όπλων και κέντρα διοίκησης.

Ο στρατός τους τελευταίους μήνες εντόπισε τη Χεζμπολάχ που μεταφέρει όπλα και εξοπλισμό κατασκευής από το νότιο Λίβανο και την κοιλάδα Beqaa στο νότιο προάστιο της Βηρυτού, ένα προπύργιο της Χεζμπολάχ γνωστό ως Dahiyeh.

Ο Ισραηλινός Στρατός πιστεύει ότι η Χεζμπολάχ μετακίνησε τα περιουσιακά στοιχεία σε μια προσπάθεια να αποτρέψει το Ισραήλ να τα βάλει στο στόχαστρο, καθώς μέχρι πρόσφατα, το Ισραήλ απείχε σε μεγάλο βαθμό από επιδρομές στη Βηρυτό. Τέτοιες ενέργειες έχουν γίνει πλέον καθημερινό φαινόμενο.

Ασταμάτητο το Ισραήλ! Βομβάρδισε Ρωσική βάση στην Συρία

Πάνω από1 20 στόχοι της Χεζμπολάχ χτυπήθηκαν τη Δευτέρα (7/10)

Περίπου 100 ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν ένα μεγάλο κύμα αεροπορικών επιδρομών εναντίον περισσότερων από 120 στόχων της Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο νωρίτερα σήμερα, σύμφωνα με τον IDF.

Τα πλήγματα, που διήρκεσαν μία ώρα, έπληξαν τοποθεσίες της Χεζμπολάχ που ανήκουν στο Νότιο Μέτωπο της τρομοκρατικής οργάνωσης, την ελίτ Δύναμη Radwan, το τμήμα πυραύλων και πυραύλων και το τμήμα πληροφοριών, σύμφωνα με τον στρατό.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Παράπονα Τραμπ για τους Αμερικανοεβραίους! Τους στήριξα και δεν με στηρίζουν – “Μπλέξιμο” με Ισραήλ

Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα καταφερθεί κατά των Αμερικανοεβραίων επειδή δεν τον υποστήριξαν περισσότερο και είπε τον περασμένο μήνα ότι οι Εβραίοι θα έχουν πολλές ευθύνες αν χάσει τον Νοέμβριο.

Δημοσιεύτηκε

4 ώρες πριν

στις

7 Οκτωβρίου 2024

από τον

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ λέει στον συντηρητικό ραδιοφωνικό παρουσιαστή Hugh Hewitt: «Το Ισραήλ πρέπει να κάνει ένα πράγμα. Πρέπει να είναι έξυπνοι για τον Τραμπ. Γιατί δεν με στηρίζουν. Έκανα περισσότερα από οποιονδήποτε για το Ισραήλ, έκανα περισσότερα από οποιονδήποτε για τον εβραϊκό λαό. Και δεν είναι αμοιβαίο, όπως λένε».

Δεν είναι σαφές εάν ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία ήθελε να πει «Αμερικανοί Εβραίοι» αντί για «Ισραήλ» στην πρώτη φράση, αλλά συχνά συγχέει τα δύο και οδηγεί σε κατηγορίες ότι χρησιμοποιεί αντισημιτικά ρητορική.

Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα καταφερθεί κατά των Αμερικανοεβραίων επειδή δεν τον υποστήριξαν περισσότερο και είπε τον περασμένο μήνα ότι οι Εβραίοι θα έχουν πολλές ευθύνες αν χάσει τον Νοέμβριο. Αλλά συνήθως δεν ισχυρίζεται ότι το Ισραήλ δεν τον υποστηρίζει, και μάλιστα μερικές φορές επικαλείται δημοσκόπηση που δείχνει ότι οι Ισραηλινοί τον υποστηρίζουν σε πολύ υψηλά νούμερα.

 

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Στρατηγικό πλεονέκτημα για την Ελληνική και Κυπριακή Δημοκρατία

Πλέον το γεωπολιτικό αποτύπωμα ενισχύεται και οι συγκυρίες είναι ευνοϊκές

Δημοσιεύτηκε

6 ώρες πριν

στις

7 Οκτωβρίου 2024

από τον

Γράφει ο Μάριος Πουλίκκας

Η “Κυπριακή Δημοκρατία”, όπως ορίζεται από τις Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου του 1959, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

* Οι Τούρκοι οικειοθελώς αποχώρησαν το 1964, απέσυραν την Αναγνώριση τους προς αυτήν και έκτοτε όχι μόνο δεν αναίρεσαν την απόφαση τους, αλλά έβαλαν και την ταφόπλακα της συμμετοχής τους στην “Κυπριακή Δημοκρατία των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου 1959” (και άρα και στην ύπαρξη της) με την Παράνομη Τουρκική Εισβολή, Εθνοκάθαρση και Κατοχή το 1974.

* Το 1964 και παρόλο που οι Έλληνες κρατούσαμε κυνηγετικά όπλα και οι Τούρκοι σύγχρονα για την εποχή στρατιωτικά τυφέκια, καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία το ένοπλο πραξικόπημα τους.

* Με το Ψήφισμα 186/64, του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η Κυπριακή Δημοκρατία ΧΩΡΙΣ τους Τουρκοκύπριους, είναι η ΜΟΝΗ Αναγνωρισμένη Αρχή στο νησί.

* Η “Κυπριακή Δημοκρατία του 1964” με όλες τις (τύπου Απαρτχάιντ) “Δικοινοτικές Πρόνοιες” σε αχρησία, είναι ένα ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ Κράτος από αυτό που προνοούσαν οι Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου του 1959.

* Έγιναν σκληρές μάχες και η αντιμετώπιση της τουρκανταρσίας δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση.

* Η ψήφιση του 186/64 είναι ίσως η Μεγαλύτερη Διπλωματική ΝΙΚΗ που πετύχαμε ποτέ.

* Σήμερα (αν και εδαφικά κουτσουρεμένη) η “Κυπριακή Δημοκρατία του 186/64”, συνεχίζει να υπάρχει, να αναπτύσσεται και να αποτελεί το καταφύγιο των Ελλήνων της Κύπρου.

* Η πικρία και η απογοήτευση για τις Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου, ειδικά μετά από έναν τόσο όμορφο αγώνα όπως αυτόν της ΕΟΚΑ, είναι έντονα συναισθήματα που μας πνίγουν όλους. Δεν παύει όμως να ισχύει ότι εκείνη η Κυπριακή Δημοκρατία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ και έχει αντικατασταθεί με κόπους και θυσίες, από την “Ελληνική Κυπριακή Δημοκρατία του 186/64”.

* ΠΛΕΟΝ, ΤΟ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΝΟΪΚΕΣ

* Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την πλήρη ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ χωρίς υποσημειώσεις. Ούτε ΔΔΟ, ούτε καν “επιστροφή στην Κυπριακή Δημοκρατία” (που πολλοί προτείνουν, εννοώντας την “Κυπριακή Δημοκρατία των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου 1959”). Δεν υπάρχει επιστροφή σε κάτι που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

* ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ και καθολική εφαρμογή της ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ.
Αυτός πρέπει να είναι ο Στόχος.

Με σωστή προσέγγιση μπορεί να επιτευχθεί.

Οι Συγκυρίες είναι ΥΠΕΡ ΜΑΣ.

* Παλαιότερα, οι Αμερικανοί προσπαθούσαν πάντα να κρατούν “ίσες αποστάσεις” με τους Τούρκους για οτιδήποτε αφορούσε στην Κύπρο. Πλέον, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ούτε τυπική συνεννόηση με το κατοχικό καθεστώς για θέματα συμμετοχής της Κύπρου στις επιχειρήσεις στην Μέση Ανατολή.

* Οι Γερουσιαστές Jerry Moran, Susan Collins, John Boozman και John Cornyn, συναντήθηκαν το πρωί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο πλαίσιο της κοινής βούλησης για περαιτέρω ανάπτυξη και ενδυνάμωση των στρατηγικής σημασίας διμερών σχέσεων Κύπρου – ΗΠΑ. 🇨🇾🇺🇸

* Κατά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Κυπριακή Δημοκρατία, τόσο με την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στον άμαχο πληθυσμό της Γάζας όσο και με την παροχή διευκολύνσεων για τον ασφαλή επαναπατρισμό υπηκόων διαφόρων χωρών που εγκαταλείπουν την περιοχή.

* Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης αναφέρθηκε, επίσης, στη σημασία και το υψηλό επίπεδο συνεργασίας μεταξύ Κύπρου και ΗΠΑ, ειδικά μετά τη Συμφωνία που συνομολογήθηκε τον περασμένο Ιούνιο, για θεσμοθέτηση Στρατηγικού Διαλόγου ανάμεσα στις δυο χώρες.

Για τέλος, αφήνω τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ: “In Israel, in order to be realist, you must believe in miracles” -David Ben-Gurion

Πόσο ταιριάζουν και στην περίπτωση μας.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή