Μπορούμε να φανταστούμε ότι οι οπαδοί του Ομπάμα και της Κλίντον και μερικοί στην Ευρώπη παρακαλούσαν μέρα-νύχτα τον Θεό να μπλέξει ο Τραμπ σε πολεμικές περιπέτειες με την Κορέα. Για να φανεί ότι αυτοί είναι αθώοι του αίματος και ο Τραμπ είναι ο αιμοχαρής φιλοπόλεμος. Η εικασία περί προσευχών δεν είναι αυθαίρετη. Αυτοί που φιλοτέχνησαν την εικόνα του τρελού, απειλητικού για την Υπερδύναμη και την ειρήνη Κορεάτη ηγέτη δεν ήταν ο Τραμπ. Ήταν η παρέα του Ομπάμα και της Κλίντον, αυτοί που παρουσιάζουν τέρας τον Πούτιν και «απαγορεύουν» στον Τραμπ να συνεννοηθεί με τη Ρωσία. Μια εικονική πραγματικότητα, η δήθεν επιθετική Β. Κορέα, αντιστοιχεί στην ξετσίπωτα ψευδή προπαγάνδα για τα υποτιθέμενα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ. Τα όπλα αποδείχθηκαν ανύπαρκτα αλλά το Ιράκ καταστράφηκε. Η σπίλωση του αντίπαλου είναι απαραίτητος πρόλογος των πολεμικών επιχειρήσεων. Σε απάντηση το Πεκίνο λέει, με ανακοίνωσή του, στους Αμερικάνους: «Εσείς δημιουργήσατε το πρόβλημα, εσείς να το λύσετε».
Ο Τραμπ παριστάνει ότι η διαμάχη είναι διμερής, Β. Κορέα εναντίον ΗΠΑ, ενώ με την αναπόφευκτη ανάμιξη Κίνας-Ρωσίας δεν είναι ούτε διμερής ούτε τοπική. Στη Γ. Συνέλευση του ΟΗΕ ο Τραμπ, φαινομενικά, απείλησε αλλά στην πραγματικότητα προσπάθησε να κλείσει ευσχήμως το θέμα για να περισώσει το κύρος των ΗΠΑ λέγοντας  «θα τους εξαφανίσουμε». Αλλά στην ίδια φράση διευκρίνισε: «αν απειληθούμε». Γνωρίζοντας ότι οι Κορεατικοί πύραυλοι δεν φτάνουν ούτε στη μισή απόσταση από τα αμερικανικά παράλια. Εγκλωβισμένη σε περασμένα Μεγαλεία η Υπερδύναμη επιχείρησε να κερδίσει το παιχνίδι με εκφοβισμό, παρακάμπτοντας το ότι με τον Κιμ συντάσσονται υποχρεωτικά η Κίνα και η Ρωσία. Διότι αν τον εγκατέλειπαν, θα έχαναν την εμπιστοσύνη των λαών τους που ξέρουν ότι κίνδυνος δεν είναι η μικρή Κορέα αλλά η Αυτοκρατορία. Ο Κιμ Γιονγκουν υιοθέτησε τη στάση του Σαμψών: αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων. Στους αλλόφυλους φυσικά οι ΗΠΑ αλλά και η Κίνα με τη Ρωσία. Απειλώντας να γίνει ολοκαύτωμα ο Κιμ υποχρεώνει Κίνα και Ρωσία να τον στηρίζουν. Αν Κίνα και Ρωσία εγκατέλειπαν την Κορέα, όλοι θα έβλεπαν δυο ηγεσίες δειλών και ανίκανων.
Η Κίνα είχε την τελευταία λέξη: Αν, είπε, επιτεθεί η Β. Κορέα θα μείνουμε ουδέτεροι. Αν της επιτεθούν θα αντιδράσουμε με όλα τα Μέσα. Ποιος δεν καταλαβαίνει;
Ο Πούτιν δήλωσε ( σε Οικονομικό Συνέδριο Ασιατικών χωρών στο Βλαδιβοστόκ) ότι οι Βορειοκορεάτες «θα φάνε το γρασίδι για να μην εγκαταλείψουν το πυρηνικό τους πρόγραμμα». Διότι αυτό απαιτούν οι Αμερικάνοι, όπως στο Ιράν. O άλλος, αλληλένδετος, στόχος των ΗΠΑ είναι να κυκλώσουν την Κίνα, όπως τη Ρωσία. Μια πυρηνική Β. Κορέα, ικανή να πλήξει την Ιαπωνία, είναι σοβαρό εμπόδιο στην κύκλωση της Κίνας.
 Οι Ευρωπαίοι δεν δείχνουν να ανησυχούν. Ο Γιούνγκερ μιλώντας για την «κατάσταση στην ΕΕ» ασχολήθηκε με το Εμπόριο και την αυτονομία της Ευρώπης, εννοείται έναντι των ΗΠΑ του Τραμπ. Είπε ότι  «δεν είμαστε (οι Βρυξέλλες) αφελείς οπαδοί των ελεύθερων συναλλαγών». Δηλαδή, δεν θα μπαίνει ο καθένας στα χωράφια μας και στα προτεκτοράτα μας(όπως η Ελλάδα), να αγοράζει λιμάνια και ότι άλλο βρει για να ανοίγει δρόμους κι ας είναι για το καλύτερο μετάξι. Ποιο μετάξι;  Για πετρέλαιο και αέριο, για χρήμα και Εξουσία μιλάμε. Η Παγκοσμιοποίηση και η ελεύθερη διακίνηση Κεφαλαίων, είναι εντάξει αν μας ωφελούν, αλλιώς να πάνε στον αγύριστο, είπε εμμέσως αλλά σαφώς ο Γιούνγκερ, με αφορμή τους Κινέζους. Και έκλεισε το θέμα προειδοποιώντας ότι τον τελευταίο λόγο στις συναλλαγές θα έχουν τα αφεντικά της ΕΕ και όχι οι  Εταίροι/παρίες. Σε απλά ελληνικά ο Γιούνγκερ εννοεί ότι  Λιμάνια όπως της Θεσσαλονίκης είναι ευρωπαϊκά και οι Κινέζοι δεν έχουν δικαιώματα. Αλλά υπονοεί, δια της σιωπής του, ότι τα θαλάσσια σύνορα πχ στους Φούρνους είναι ελληνικά (και όχι ευρωπαϊκά), οπότε η Τουρκία μπορεί να έχει λόγο… Αυτά από τον καλό φίλο Γιούνγκερ. Τι να περιμένεις, λοιπόν, από τον υποτίθεται «κακό» κ. Σόϊμπλε;
Στην πραγματικότητα η Κορέα, η Συρία κλπ είναι σημεία στίξης ενός ευρύτερου προβλήματος: Μια μικροσκοπική αριθμητικά αλλά πολύ ισχυρή ελίτ  σε ΗΠΑ/ΕΕ έχει συγκροτηθεί σε  Επιτελείο που κατέχει/ελέγχει/κατευθύνει τη λειτουργία των Δυτικών Κρατών, ΜΜΕ, Μυστικές Υπηρεσίες, Οικονομία και Αθλητισμό. Κουμαντάρουν την Κοινή Γνώμη, εκλέγουν αλεξιπτωτιστές τύπου Μακρόν και επανεκλέγουν τη Μέρκελ. Εχθρός τους οι «εθνικιστικές»/πατριωτικές ηγεσίες στις Μεγάλες χώρες, Ρωσία, Κίνα, ίσως Τουρκία, κλπ. Στρατηγική τους, να συνενωθούν και να επικρατήσουν στον Πλανήτη, υπεράνω των Εθνών, όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο για το λαμπρό μέλλον της αστικής τάξης. Η «ανεθνική» ελίτ σε μια Παγκόσμια Κυβέρνηση.
Η Παγκοσμιοποιημένη ελίτ έκανε, όμως, δυο λάθη συν ένα:
Όταν νικήθηκε η «κομμουνιστική» Ρωσία, η ελίτ των ΗΠΑ συμπεριφέρθηκε εθνικιστικά και αλαζονικά  (εγώ, ο ηγεμών), νόμιζε ότι έφθασε στο «Τέλος της Ιστορίας», στη χιλιόχρονη επικράτησή της. Όπως οι Γερμανοί ναζί ονειρεύονταν το χιλιόχρονο Ράϊχ. Ο Πούτιν ανέτρεψε τις προβλέψεις τους και στάζουν μίσος και δηλητήριο.
 Το δεύτερο λάθος είναι ότι η ίδια ελίτ έπληξε τον καλύτερο σύμμαχό της, την ανώτερη και μεσαία αστική τάξη, βύθισε τον Δυτικό Κόσμο σε βαθιά κρίση και ξεσήκωσε τον κόσμο. Και έτσι έχασε, έστω προσωρινά, τον απόλυτο έλεγχο της έδρας της, τις ΗΠΑ.
Το τρίτο λάθος είναι ότι χάνει τον πόλεμο στη Συρία. Μια του κλέφτη….
Πέρασε η εποχή, το 1950-53, που τραγουδούσαμε με ενθουσιασμό ότι πάμε στην Κορέα «να πνίξουμε τους κίτρινους στο αίμα για να μάθουν τι θα πει ελευθεριά». Το έμαθαν, δεν τους άρεσε και μας το επιστρέφουν.