Του Γιάννη Σιδέρη
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Zoran Zaev, λαλίστατος περί της επικείμενης λύσης για το όνομα της χώρας του, προϊδέασε χθες, λέγοντας ότι το πρώτο εξάμηνο του 2018 αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία, καθώς «διαπιστώνεται ότι υπάρχει αποφασιστικότητα και από τα δύο μέρη» (Ελλάδα και ΠΓΔΜ).
Εν αντιθέσει προς τον Zaev (όντως μετριοπαθή συγκριτικά με τον Gruevski που έκανε τα Σκόπια Ντίσνεϋλαντ αρχαιοελληνικών ανδριάντων), ο έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς τηρεί σιγήν ιχθύος, για να μην αποκαλυφθεί δήθεν η διαπραγματευτική τακτική της χώρας μας. Μόνο που αυτό παραπέμπει σε μυστική διπλωματία, καθώς τα επίμαχα θέματα είναι πασίγνωστα και εξακολουθούν να φορτίζουν συγκινησιακά το λαό.

Σε έρευνα της MRB για την Realnews, το 76,2% των πολιτών είναι υπέρ του Βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ενώ μόνο ένα 13,4% αποφαίνεται αρνητικά για το Βέτο. Παράλληλα, σε σχετική ερώτηση για την ένταξη του όρου «Μακεδονία» στο όνομα, το συντριπτικό ποσοστό του 81,9% απαντά αρνητικά στην αποδοχή εκ μέρους της χώρας μας, και μόνο ένα ασθενές 8% τάσσεται υπέρ της αποδοχής.

Σίγουρα είχε άδικο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που θεωρούσε ότι σε δέκα χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται. Το λαϊκό συναίσθημα, ένα μείγμα αμυντικού πατριωτισμού και αντίδρασης για την ιστορική αυθαιρεσία των Σλάβων, παραμένει ζωντανό.
Σαφώς το συναίσθημα αυτό καλλιεργήθηκε και φούντωσε στα συλλαλητήρια για «το όνομά μας που είναι η ψυχή μας», με πρωτεργάτες υπέρ εθνικιστές και παπάδες. Ωστόσο, δεν αποδίδεται η αποτίμηση της περιόδου εκείνης με την οπτική του άσπρου – μαύρου. Τα συλλαλητήρια ίσως να ήταν υπερβολικά, έστω και ολίγον «κιτς», ωστόσο είχαν και θετικό αποτέλεσμα. Ο ήλιος της Βεργίνας έφυγε από τη σημαία των Σκοπιανών, ενώ υπέστειλαν, και υποστέλουν περαιτέρω, την αλυτρωτική ρητορική. Εκ του αποτελέσματος επίσης, αποδεικνύεται ότι είχαν άδικο εκείνοι που συνιστούσαν από την πρώτη στιγμή την πλήρη αποδοχή στις διαθέσεις των Σκοπιανών, εμφορούμενοι από έναν ανιστόρητο διεθνισμό, και με το πρόσχημα ότι το όνομα το έχουμε χάσει (όντως το έχουμε χάσει στην παγκόσμια κοινότητα, αλλά αυτό δεν δεσμεύει την στάση μας).
Μεταξύ των τελευταίων κι ο Συνασπισμός, πρόδρομο σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του οποίου, θεωρούσαν αριστερή ριζοσπαστική τιμή τους, να αποκαλούν τους Σκοπιανούς ως Μακεδόνες και τη χώρα τους «Μακεδονία», γενόμενοι έτσι συμπαραστάτες στον Σκοπιανό εθνικισμό. Η στάση τους απέρρεε από τον σεβασμό στο δικαίωμα του… αυτοπροσδιορισμού. Όμως το δικαίωμα αυτό αναγνωρίζεται σε άτομα και όχι σε κρατικές οντότητες, των οποίων η επίσημη προπαγάνδα και οι χάρτες στα σχολεία τους εμπεριέχουν ελληνικά εδάφη, τα οποία χαρακτηρίζουν ως εδάφη… υπό κατοχήν από τους Έλληνες!

Ούτως ή άλλως, σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει καταθέσει τρεις προτάσεις στα Σκόπια, άγνωστο ποιες. Εικάζεται ότι η πλέον προσιτή είναι «Νέα Μακεδονία», καθώς το «Σλαβική Μακεδονία» δεν το δέχεται το αλβανικό στοιχείο της χώρας, ούτε φυσικά η Αλβανία, που αποσκοπεί εν ευθέτω χρόνο να προσαρτήσει τις αλβανικές περιοχές στο σχέδιο της Μεγάλης Αλβανίας. Παράλληλα, γεωγραφικό προσδιορισμό δεν δέχεται η Βουλγαρία, αφού και αυτό εμπεριέχει αλυτρωτισμό (π.χ. το «Βόρεια Μακεδονία» θα επιτρέπει στα Σκόπια να θέλουν να ενωθούν με τη «Νότια» ή την… «Ανατολική»).
Ωστόσο, ο κ. Κοτζιάς δεν ενημερώνει, και υπάρχει η υποψία ότι θα φέρει την κοινή γνώμη και τη Βουλή προ απροόπτου. Παράλληλα, είναι εκ του πονηρού η απαίτησή του, κατά την επικύρωση της όποιας συμφωνίας, να υπάρξει θετική πλειοψηφία βουλευτών και όχι κομμάτων! (Ε, φυσικά, τι τα θέλουμε τα κόμματα; Να μας δυσκολεύουν; Αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ!).
Οι πιέσεις που ήδη ασκούνται είναι τεράστιες, το Σκοπιανό γίνεται γόρδιος δεσμός, και με εσωτερική αντανάκλαση στο κυβερνητικό στρατόπεδο, στο μέτρο που ο συγκυβερνήτης Πάνος, σταθεί συνεπής με τις διακηρύξεις του και δεν ψηφίσει συμφωνία με συνθετικό «Μακεδονία». Δεν είναι απίθανο, γι’ αυτό και ο κ. Κοτζιάς θέλει πλειοψηφία βουλευτών και όχι κομμάτων να ψηφίσει!
Το πρόβλημα που δεν ήρθε από το τρίτο μνημόνιο για την κυβέρνηση, έρχεται από το Σκοπιανό!
Πηγή: Λίμπεραλ