Ακολουθήστε μας

Εκδόσεις Ινφογνώμων

Η Πενταμερής της Γενεύης, η μετατροπή της Κύπρου σε προτεκτοράτο και η ελληνική Αριστερά*

Δημοσιεύτηκε

στις

Του Δρ. Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρη Μπελαντήπρ. μέλους της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
Εισήγηση στην παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στο Δήμο Αγίας Παρασκευής Αττικής
Το βιβλίο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου  αποτελεί άλλον  ένα κρίκο στην προσπάθεια του συγγραφέα και ορισμένων αξιόλογων ανθρώπων και πρωτοβουλιών, δυστυχώς  όχι αρκετών, ακόμη τουλάχιστον , να ενεργοποιήσουν  το κοινωνικό ενδιαφέρον απέναντι στην συγκροτημένη  εδώ και πολύ καιρό  προσπάθεια  από τα διεθνή  δυτικά ιμπεριαλιστικά  κέντρα, και ιδίως την Βρετανία και τις ΗΠΑ, να καταργήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και να εγκαταστήσουν στην θέση της ένα κράτος-προτεκτοράτο  και ουσιαστικά μη κράτος. Θα επιμείνω, λόγω και της ιδιότητάς μου ως νομικού, που ασχολείται  μακροχρόνια με το συνταγματικό δίκαιο,  να επισημάνω και να υπενθυμίσω ορισμένες σταθερές και, εξ όσων γνωρίζω,  αδιαμφισβήτητες αρχές της δημοκρατικής κρατικής κυριαρχίας και του ανεξάρτητου δημοκρατικού  κράτους ως υπόστασης. Θεωρώ ότι ο ΔΚ, αν και μη επαγγελματίας νομικός, έχει πολύ ορθά επιμείνει σε αυτές  τα αναμφισβήτητες και σχεδόν αυτονόητες   προϋποθέσεις:

1 Δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση ένα ανεξάρτητο και δημοκρατικό κράτος, όταν αυτό δεν αυτοσυντάσσεται και δεν καθορίζει ο λαός του ( με την ευρύτερη έννοια των υπηκόων του και την στενότερη έννοια του εκλογικού σώματος αυτού) την συνταγματική/πολιτειακή του μορφή,  το πολίτευμά του και ευρύτερα το Σύνταγμά του.  Ο λαός ενός δημοκρατικού και ανεξάρτητου  κράτους διαμορφώνει μέσω εκλογών την πρωτογενή συντακτική του συνέλευση και στην επόμενη φάση μέσω Αναθεωρητικών Βουλών  , που εκλέγει, τροποποιεί τα Σύνταγμα  μέσα στα όρια της πρωτογενούς συντακτικής εξουσίας.  Αν θελήσει αυτός ο λαός να αλλάξει ριζικά αυτό το Σύνταγμα,  εκλέγει εκ νέου μια Συντακτική Συνέλευση, η οποία  θέτει ένα θεμελιακά  νέο Σύνταγμα (1975). Δεν είναι δυνατόν μια Διεθνής Σύσκεψη να συντάξει ένα κράτος με έγκυρο τρόπο συνταγματικά και διεθνοδικαιικά.  Αν αυτό συμβεί, το κράτος που συντάσσεται έτσι  δεν είναι ούτε ανεξάρτητο ούτε κυρίαρχο  , αφού το όργανο που διαμορφώνει το Σύνταγμα είναι η Σύσκεψη αυτή και στην πραγματικότητα αυτό το όργανο είναι και ο κυρίαρχος αυτού του κράτους.  Αν αυτό συνέβη κατά τρόπο απαράδεκτο με τις Συνθήκες του 1959 στην Κύπρο, δεν υφίσταται κανένας λογικός λόγος, να επαναληφθεί αυτή η πρακτική σήμερα , καθώς επίσης να επαναληφθούν στο κοντινό μέλλον καταστάσεις αποτρόπαιες  όπως ο Εμφύλιος των κοινοτήτων και μια εισβολή τύπου 1974. Ένα κράτος που δεν αυτοσυντάσσεται  δεν μπορεί να είναι και κυρίαρχο με βάση τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.

2 Δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση  ένα ανεξάρτητο και δημοκρατικό κράτος, ακόμη και ένα ομοσπονδιακό κράτος, αν η κρατική βούληση στα όργανά του δεν διαπιστώνεται  με όχημα την αρχή της πλειοψηφίας .  Είναι δυνατόν σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα μια οποιαδήποτε μειοψηφία να έχει δικαίωμα  βέτο ; Αυτό το κράτος θα παραλύσει αργά ή γρήγορα, θα φθαρεί σε μη βίαιες και τελικά και σε βίαιες διαμάχες μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας και, στο τέλος,  θα καταλυθεί.   Ακόμη και σε ένα ομοσπονδιακό κράτος που λειτουργεί εύνομα και αποτελεσματικά  δεν είναι δυνατόν , πέρα από  αμιγώς περιφερειακά  ζητήματα, να δοθεί η εξουσία σε μια μειοψηφία να ανασχέτει τη ν πλειοψηφία.  Σκεφθείτε μια Γερμανία όπου η Βαυαρία ή η Σαξονία θα σταματούσε την ομοσπονδιακή  λειτουργία θέτοντας βέτο σε πλειοψηφικά ειλημμένες αποφάσεις της Μπούντεσταγκ, όπως λ.χ. ο ομοσπονδιακός προυπολογισμός ή η λήψη απόφασης για αποστολή γερμανικού στρατού στο εξωτερικό . Στο ν πληθυσμό  της Κυπριακής Δημοκρατίας  υπολογίζονται  βέβαια και πολίτες που είναι Τουρκοκύπριοι, αλλά είναι ένα μεγάλο ζήτημα αν αυτό πρέπει να συμπεριλάβει και πληθυσμούς σε κατειλημμένα στρατιωτικά τμήματα της ΚΔ, που αυτήν την στιγμή  δεν ανήκουν και πιθανότατα, κατά ένα μέρος,  δεν  θέλουν να ανήκουν στην ΚΔ, όπως αυτή  είναι διαμορφωμένη ιστορικά.
3 Το παραπάνω δεν αναιρεί ότι μια εθνική μειονότητα  σε ένα  κράτος, είτε ομοσπονδιακό είτε  ενιαίο,   έχει και πρέπει να έχει πολιτιστικά, θρησκευτικά η άλλα  δικαιώματα που συνδέονται με τον σεβασμό της αξίας των μελών της και με μορφές αυτοπροσδιορισμού που δεν απειλούν την ενιαία κρατική υπόσταση. Όμως, είναι ριζικά άλλο πράγμα  ο σεβασμός των μειονοτικών δικαιωμάτων και άλλο η αναγωγή της μειονότητας σε δύναμη που μπλοκάρει την  δημοκρατική συνταγματική λειτουργία. Πόσο μάλλον που , όπως δείχνει και η  διεθνής εμπειρία, η ανασχετική λειτουργία μιας μειονότητας συνήθως δεν προωθεί τα δικά της  γνήσια συμφέροντα αλλά  τα συμφέροντα τν ισχυρών διεθνών δυνάμεων που την χειραγωγούν.  Δεν πρέπει να συγχέουμε την υπεράσπιση των όποιων μειονοτικών δικαιωμάτων  με την μετατροπή μιας μειοψηφίας σε κατ’ ουσίαν πλειοψηφία, στα πλαίσια του σχηματισμού της ενιαίας κρατικής βούλησης. Και την μετατροπή έτσι της μειονότητας σε παράγοντα κατάλυσης του κράτους ( ας θυμηθούμε εδώ το περίφημο παράδειγμα των Σουδητών στην Τσεχοσλοβακία του Μεσοπολέμου αλλά και την υποδαυλιζόμενη  από τους Βρετανούς τουρκοκυπριακή  μειονότητα μετά το 1960- χωρίς να αγνοούμε και σοβαρές ευθύνες της ελληνοκυπριακής πλευράς )
4 Το κρίσιμο ζήτημα των «εγγυήσεων» και του κρατικού μονοπωλίου βίας. Όπως γνωρίζουμε κοινωνιολογικά από το έργο του Μαξ Βέμπερ και νομικά ιδίως από το έργο του Ρούντολφ Γερινγκ και του Βάλτερ Γέλλινεκ, δεν υφίσταται  κράτος κυρίαρχο, αν δεν έχει την υλική ισχύ, την δυνατότητα υλικής βίας και καταναγκασμού, για να επιβάλει σε μια επικράτεια την θέλησή του. Πιο ειδικά διατυπωμένο, αν δεν έχει το μονοπώλιο άσκησης   νόμιμης βίας. Σε μια εποχή όπου μεγάλες και άλλοτε κραταιές κρατικές υποστάσεις  διαλύονται ( π.χ. Ιράκ, Γιουγκοσλαβία) ή γίνονται κάτι σαν το Φαρ Ουέστ (Συρία, Λιβύη, αραβικές χώρες κα) , η αντίστιξη αυτή μεταξύ υλικής βάσης και συνεπειών από την απουσία της   δείχνει πολύ δραματικά την σημασία του κρατικού μονοπωλίου  νόμιμης βίας. Το μόρφωμα που πιθανόν θα προκύψει από  την Διάσκεψη της Γενεύης δεν θα έχει δυνάμεις ασφαλείας όχι από έναν αναρχικού τύπου πασιφισμό, όπως εύστοχα παρατηρεί ο συγγραφέας, αλλά επειδή ακριβώς πρέπει να είναι κάτι πολύ λιγότερο από υπαρκτή κρατική  υπόσταση. Θα έχει μια αορίστως προσδιοριζόμενη ομοσπονδιακή αστυνομία και θα υπόκειται σε μια «Διεθνή Αστυνομία»    Πρέπει να είναι ένα μόρφωμα  υποκείμενο χωρίς δυνατότητα αντίστασης  σε πιθανές επεμβάσεις εγγυητριών ή άλλων δυνάμεων  ( και ας θυμηθούμε εδώ ότι η Κύπρος γνώρισε το 1974 την στρατιωτική επέμβαση της μιας εγγυήτριας δύναμης και  την πολιτική επέμβαση μιας άλλης , με την τρίτη, όπως και τις ΗΠΑ,  να χειραγωγούν την όλη εξέλιξη). Πρέπει, ακόμη, να είναι υποκείμενο στην στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας, της οποίας τα στρατεύματα, σε αντίθεση με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, δεν θα αποχωρήσουν «αμέσως» και πιθανότατα δεν θα αποχωρήσουν ποτέ.
5 Ένα επόμενο ζήτημα είναι το ζήτημα της νομικής  ισχύος της Ζυρίχης και συνολικά των Συνθηκών του 55 και του 59. Σωστά ο ΔΚ διαφοροποιεί μεταξύ της ισχύος τους ως γεγονότος θεμελιωτικού του κράτους της ΚΔ  και της ισχύος τους ως γεγονότος αντικείμενου  στις γενικές  αρχές  του διεθνούς δικαίου. Και ναι μεν η Ζυρίχη αποτέλεσε κρίσιμο παράγοντα διαμόρφωσης του αρχικού Συντάγματος της ΚΔ, όμως, μετά το 1974 , από όσο γνωρίζω, με βάση την κατάσταση που διαμορφώθηκε, υπήρξαν…
Η συνέχεια του άρθρου στο ιστολόγιο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Εκδόσεις Ινφογνώμων

Νέο βιβλίο του Κώστα Πικραμένου: ΚΥΠΡΟΣ – Το νησί των κατασκόπων

Δημοσιεύτηκε

στις

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ινφογνώμων το νέο βιβλίο του Κώστα Πικραμένου:

 ΚΥΠΡΟΣ – Το νησί των κατασκόπων

Τα 50 χρόνια εισβολής και κατοχής της Κύπρου αποτέλεσαν την αφορμή για την έκδοση του βιβλίου «Κύπρος – Το νησί των κατασκόπων». Πρόκειται για την δράση των Μυστικών Υπηρεσιών διαφόρων κρατών επί του κυπριακού εδάφους αλλά όχι απαραίτητα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και φτάνοντας μέχρι σήμερα, η Μ. Βρετανία, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Τσεχοσλοβακία, η Τουρκία, το Ισραήλ και το Ιράν έχουν πραγματοποιήσει μια σειρά από επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών και κεκαλυμμένης δράσης.

Το 1947, η Κύπρος εντάχθηκε στην αρχιτεκτονική SIGINT της Μ. Βρετανίας. Το νησί μετεξελίχθηκε σε μια τεράστια βάση συλλογής πληροφοριών από ηλεκτρομαγνητικές πηγές για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, του Καυκάσου και της Βόρειας Αφρικής. Με την ανάπτυξη των δορυφορικών επικοινωνιών (1960-1980), οι Βρετανικές Βάσεις εκσυγχρονίστηκαν κυρίως με την οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ.

Την περίοδο 1955-1959, οι Βρετανοί βρέθηκαν απροετοίμαστοι –σε επίπεδο συλλογής και διανομής πληροφοριών– να καταστείλουν την ΕΟΚΑ του Γ. Γρίβα. Για σχεδόν 16 χρόνια (1958-1974), τα στελέχη της ΤΜΤ συλλέγουν πληροφορίες για τις ελληνοκυπριακές ένοπλες ομάδες (1958-1963), την Μεραρχία (1964-1967) και την Εθνική Φρουρά.

Την περίοδο 1972-1990, η Κύπρος εξελίσσεται σε πεδίο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ της Μοσάντ και της Παλαιστινιακής PLO. Το νησί αναβαθμίζεται σταδιακά σε κόμβο (hub) υποθαλάσσιων καλωδίων οπτικής ίνας. Η βρετανική GCHQ επενδύει σε εξοπλισμό υποκλοπής δεδομένων διαδικτύου μέσω του σταθμού Αγίου Νικολάου Δεκέλειας με την διακριτική ανοχή της CYTA. Ο πόλεμος στο Ιράκ (2003) και η Αραβική Άνοιξη (2011) επιβεβαιώνουν την αξία της Κύπρου ως βάση αεροπορικών επιχειρήσεων και συλλογής SIGINT. Την ίδια περίοδο ο «βρώμικος πόλεμος» μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν/Χεζμπολάχ έφτασε μέχρι την Κύπρο με την δράση πληρωμένων δολοφόνων και υποψήφια θύματα Ισραηλινούς επιχειρηματίες.

Κατά πόσο η Κυπριακή Δημοκρατία έχει τους κατάλληλους θεσμούς (σ.σ. Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, ΚΥΠ, Αστυνομία), τα τεχνικά μέσα, τους ανθρώπινους πόρους και την πολιτική βούληση να διαχειριστεί μια πραγματικότητα που την εκθέτει; Δύσκολο ερώτημα αλλά το βιβλίο φιλοδοξεί να αποτελέσει την αφορμή έναρξης ενός εποικοδομητικού διαλόγου περί αυτού.

«Όσοι ασχολούμαστε με την ερευνητική δημοσιογραφία ξέρουμε πολύ καλά ότι το σημαντικό δεν είναι μόνο η αλίευση της πληροφορίας, αλλά και η ανάλυσή της, ο τρόπος που αυτή αναγιγνώσκεται. Αυτό το τελευταίο κομμάτι είναι τεράστιας σημασίας. Είναι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο που το βιβλίο-έρευνα του Κώστα Πικραμένου είναι ποιοτικό και αποκαλυπτικό. Όχι μόνο συλλέγει πληροφορίες που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας αλλά τις αναλύει με τρόπο που προσφέρει στον αναγνώστη την «μεγάλη εικόνα» για την αθέατη πλευρά της Κύπρου.»

Φάνης Μακρίδης, Κύπριος δημοσιογράφος

Βραβεία ΚΥΠΕ (2015, 2024)

Βιογραφικό συγγραφέα:

O Kώστας Πικραμένος είναι Διευθυντής Ερευνών της CP Consulting (εταιρία εκπόνησης στρατηγικών μελετών) με έδρα τη Μασσαλία. Εμπειρογνώμων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για θέματα Τουρκίας, Υπηρεσιών Πληροφοριών και Πολιτικού Ισλάμ. Συγγραφέας των βιβλίων «ΜΙΤ – Η Φωλιά του Τουρκικού Παρακράτους», «Οι Μυστικές Υπηρεσίες στον 21ο αιώνα», «Εθνική Ασφάλεια», «Τουρκία 1923-2023. Ένας Αιώνας», «Χαμάς – Ισραήλ» και «Το τέλος του Χαλιφάτου» (Εκδόσεις Ινφογνώμων). Γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Τουρκικά.

Τίτλος: ΚΥΠΡΟΣ – Το νησί των κατασκόπων

Συγγραφέας: Κώστας Πικραμένος

Εκδότης: ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ

Φιλελλήνων 14, 10557 Αθήνα, Τ 2103316036, Φ 2103250421

info@infognomon.gr, www.infognomon.gr

Κατηγορία: Πολιτική

Σελ.: 164

Ημ. Κυκλοφορίας: 1/10/2024

Μέγεθος: 16 Χ 24

ISBN: 978-618-5590-73-4

Τιμή: 18,00 €

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Εκδόσεις Ινφογνώμων

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου η παρουσίαση του βιβλίου “Η απειλή της γεωπολιτικής για τις διεθνείς σχέσεις”

Δημοσιεύτηκε

στις

Οι Εκδόσεις Ινφογνώμων σας προσκαλούν
στην παρουσίαση του βιβλίου
των Ουίλλιαμ Μάλλινσον και Ζόραν Ρίστιτς

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Η εμμονή με την Καρδιά της Γης

που θα λάβει χώρα στο καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
«Ο κήπος του Μουσείου» (28ης Οκτωβρίου 44, Αθήνα)
την Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2024 και ώρα 18:30.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
■ Γεώργιος Αϋφαντής, Πρέσβυς (ΠΥΑ΄), επί τιμή,
Ουίλλιαμ Μάλλινσον, πρώην Βρετανός διπλωμάτης, συγγραφέας και εμπειρογνώμων για την Κύπρο, μέλος της συντακτικής επιτροπής του ακαδημαϊκού περιοδικού Βαλκανικών και Εγγύς Ανατολικών Σπουδών,
Ζόραν Ρίστιτς, Σύμβουλος διεθνών επιχειρήσεων και εμπειρογνώμων για την πρώην Γιουγκοσλαβία (International Business Consultant and Expert on former Yugoslavia),
Χαράλαμπος Τσιτσόπουλος, Αναλυτής για θέματα Ανατολικής Μεσογείου.
Χαιρετισμό θα απευθύνει ο εκδότης Σάββας Καλεντερίδης.

Η απειλή της γεωπολιτικής για τις διεθνείς σχέσεις

Συγγραφέας: Ουίλλιαμ Μάλλινσον, Ζόραν Ρίστιτς

Ημ/νία έκδοσης: 25/06/2024

Κατηγορία: Πολιτική

Σελ.: 203

Τιμή: €18.00

Διάσταση: 16Χ24

ISBN: 978-618-5590-68-0

https://infognomon.gr/shop/logotechnia/politiki/i-apeili-tis-geopolitikis-gia-tis-diethneis-scheseis/

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Εκδόσεις Ινφογνώμων

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ινφογνώμων το βιβλίο των Ουίλλιαμ Μάλλινσον και Ζόραν Ρίστιτς: Η απειλή της γεωπολιτικής για τις διεθνείς σχέσεις

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η εμμονή με την καρδιά της γης

Η γεωπολιτική, τόσο στη θεωρία όσο και στην εφαρμογή της μέσω της γεωστρατηγικής, αποτελεί αμφιλεγόμενο τομέα των διεθνών σχέσεων. Παρόλο που η πρακτική της απόκτησης πόρων είναι εξίσου αρχαία με την ανθρωπότητα, ο όρος καταξιώθηκε με τις αποικιοκρατικές πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων στη διάρκεια του δεκάτου ενάτου αιώνα, χρησιμοποιήθηκε για τη δικαιολόγηση παγκοσμίων πολέμων, περιέπεσε σε αχρησία, αλλά ‘μεταφέρθηκε στην Αμερική’ απ’ όπου επανεξήχθη στην Ευρώπη από το συνάφι του Χένρι Κίσιντζερ, μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο. Σήμερα ο όρος χρησιμοποιείται ασυνείδητα από πολιτικούς εμμονικούς με την ισχύ, συχνά για την δικαιολόγηση του πολέμου. Το παρόν βιβλίο καταρρίπτει το απλοϊκό σκεπτικό της γεωπολιτικής και προτείνει την αντικατάστασή της με την μέθοδο της «γεωιστορίας» εκ μέρους των συγγραφέων, μέθοδο που εδράζεται στην παραδοχή ότι στη βάση οποιασδήποτε ανάλυσης και αξιολόγησης των διεθνών πραγμάτων έγκεινται τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά.

Βιογραφικά συγγραφέων:

Ο Ουίλλιαμ Μάλλινσον είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του Journal of Balkan and Near Eastern Studies. Είναι πρώην μέλος του Διπλωματικού Σώματος της Αυτού Μεγαλειότητος, από το οποίο αποχώρησε για να λάβει το διδακτορικό του δίπλωμα από το Τμήμα Διεθνούς Ιστορίας του London School of Economics and Political Science. Μετά από μια περίοδο ως Διευθυντής Ευρωπαϊκών Δημοσίων Υποθέσεων στα ευρωπαϊκά κεντρικά γραφεία του ΙΤΤ στις Βρυξέλλες, έστρεψε την προσοχή του στον ακαδημαϊκό κόσμο, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην εγκαθίδρυση του πρώτου πτυχίου Δημοσίων Σχέσεων της Μεγάλης Βρετανίας. Από το 1994, όταν και έλαβε υποτροφία από την Ελληνική Κυβέρνηση, μελετάει εξονυχιστικά τα αρχεία του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Υπουργείου Άμυνας, του Γραφείου του Πρωθυπουργού και του Υπουργικού Συμβουλίου, υπό τη γενικότερη κατηγορία των Αγγλοελληνικών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου, στον Ψυχρό Πόλεμο. Έχει δημοσιεύσει πληθώρα άρθρων στον τύπο, έχει παραχωρήσει συνεντεύξεις στο BBC, το Russia Today και το Russia Channel One και έχει μιλήσει σε μεγάλο αριθμό συνεδρίων. Έχει διατελέσει εταιρικός σύμβουλος και είναι επισκέπτης λέκτορας στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, με ειδίκευση σε θέματα Μεγάλης Βρετανίας και Ρωσίας/Σοβιετικής Ένωσης. Οι δημοσιεύσεις του περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τα Public Lies and Private Truths (2000), Portrait of an Ambassador (1998), Cyprus: A Modern History (2005, 2009, 2010, 2012), Partition through Foreign Aggression (2010), Cyprus: Diplomatic History and the Clash of Theory in International Relations (2010), The FCO, Hegemonolingualism, and the End of Britain’s Freedom (2014, 2016) και Guicciardini, Geopolitics and History (2021).

Ο Ζόραν Ρίστιτς είναι σύμβουλος πολιτικού και οικονομικού ρίσκου και συνεργάτης ερευνητής του International Security Forum στην Κύπρο. Είναι απόφοιτος του King’s College του Λονδίνου, όπου ειδικεύτηκε στην πολιτική οικονομία των πολέμων και των συγκρούσεων, τη διασταύρωση πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων και την εισβολή στο Ιράκ. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο London School of Economics and Political Science, όπου ασχολήθηκε με τους προσδιοριστικούς παράγοντες των άμεσων ξένων επενδύσεων, την εταιρική διακυβέρνηση και τους προσδιοριστικούς παράγοντες και τα ρίσκα των επενδύσεων στις ζώνες συγκρούσεων. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνεται το “The Balkans: Geopolitics on a Small Scale” στο South Slav Journal (2010).

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή