Ακολουθήστε μας

Οικουμενικό Πατριαρχείο

Ορθοδοξία. Thinking outside the box.

Δημοσιεύτηκε

στις

Ιωάννης Κ. ΝεονάκηςMD, MSc, PhD

PHOTO BY DIMITRIOS TILIS VIA GETTY IMAGES

Υπάρχει η υφέρπουσα αντίληψη ότι οι ορθόδοξοι αποτελούν γενικώς ένα πολύ συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, ότι είναι άνθρωποι που δεν θέλουν αλλαγές, «τακτοποιημένοι», άβουλοι, άοσμοι και αδρανείς. Χριστιανοί γλυκανάλατοι, χωρίς δυναμισμό και προσωπικότητα. Χωρίς «θέλω» και πρωτοβουλίες, χωρίς προοπτική και όραμα. «Ανθρωπάκια του Θεού», «ανέραστοι», σκυθρωποί, χωρίς χαρά, χωρίς δυνατότητα ούτε για το καλό, ούτε για το κακό. «Προβατάκια» στο μαντρί του κάθε καθωσπρεπισμού και της αποφυγής της κοινωνικής κριτικής. Άτομα με μιάν αγωνία ίσως μόνο να κερδίσουν ένα μεταφυσικό παράδεισο που ούτε και αυτοί οι ίδιοι δεν μπορούν να προσδιορίσουν. Άτομα εγκλωβισμένα στα δεσμά του κάθε κονφορμισμού.
Πολλά από αυτά ισχύουν και είναι αληθινά. Πολλοί ορθόδοξοι όντως εν πολλοίς έχουν εγκλωβιστεί σε μιαν αντίληψη χριστιανισμού δυτικού τύπου, σε μιάν «εύλογη», ορθολογική θρησκευτική διευθέτηση, σε μιαν προσωπική τακτοποίηση και μιαν ανέξοδη εσωτερική ηθική ισορρόπηση που τους βολεύει, σε έναν κομφορμισμό χωρίς βάθος. Καμιά φορά δε φτάνουν ακόμα και στο θλιβερό σημείο να χρησιμοποιούν και την «ορθοδοξία» ως πρόφαση για να δικαιολογήσουν στον εαυτό τους και στους άλλους τις δικές τους ολιγωρίες, αδράνειες και αδυναμίες.
Αυτά κατά την άποψη μου είναι απότοκα δύο μεγάλων στρεβλώσεων των δύο τουλάχιστον τελευταίων αιώνων: (α) της πλήρους καθυπόταξης της ορθόδοξης θεολογίας στον τρόπο αντίληψης και «θεολόγησης» της Δύσης και (β) στην υποβάθμιση και θεσμική καθυπόταξη της Εκκλησίας στο κράτος και στην εκάστοτε πολιτική αρχή και διακυβέρνηση. Με μια φράση: η ορθοδοξία απώλεσε τον πατερικό της προσανατολισμό και παράλληλα οι ταγοί της Εκκλησίας μετατράπηκαν σε απλούς κοινωνικούς συντελεστές. Αποτέλεσμα: η πλήρης εσωτερική αποδόμηση και απονεύρωση του ποιμνίου.
Όμως αυτά όλα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τον πυρήνα της Ορθοδοξίας, με την ησυχαστική της καρδιά που ανατρέπει κάθε συμβατικότητα, και κάθε ταφόπλακα του κόσμου τούτου. Η Ορθοδοξία είναι μια τρέλα, μια «μωρία», μια «έκ-πληξη», μια σαλότητα, μια νηφάλια μέθη, ένα πήδημα στο κενό. «Έρχου και ίδε» χωρίς καμιά εξασφάλιση, είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Με έναν Χριστό που ανατρέπει κάθε ενδεχόμενο και ανοίγει κάθε προοπτική. Με έναν δημιουργό των πάντων που γεννιέται σαν έσχατος⸱ που ανασταίνει σ’ αυτά τα χώματα και ανασταίνεται ενσάρκως και αυτός ο ίδιος⸱ που νικάει τον θάνατο και χαρίζει και σε μάς τη δική μας ένσαρκη ανάσταση σ’ αυτά τά χώματα⸱ που γκρεμίζει όλες τις κοσμικές ταφόπλακες και μάς χαρίζει «ζωή εν τάφω», το φως, την ειρήνη και τη χαρά του. Και πάνω απ’ όλα είναι αυτός που προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση. Είναι Θεός που γίνεται και άνθρωπος, ανοίγωντας και σε μάς τους ανθρώπους τη δυνατότητα της κατά Χάριν θεώσεως. Γίνεται ο πρώτος Θεάνθρωπος, ανοίγωντας και σε μάς το χορό της Θεανθρωπίας. Αυτός ο πρωτοκορυφαίος του χορού και μεις όλοι μαζί του. Σε έναν ατέλειωτο χορό, σε ένα ανέσπερο πανηγύρι. Αυτό είναι η Ορθοδοξία. Μια τρέλα, μια «πυρός φλόγα» που ανατρέπει κάθε «διευθέτηση» της φθοράς.
Τι σχέση έχει λοιπόν η Ορθοδοξία με την κάθε φθοροποιό συμβατικότητα; Η Ορθοδοξία καμία. Έμείς όμως οι ορθόδοξοι δυστυχώς έχομε πολλές. Αφεθήκαμε να απονευρωθούμε, να γίνομε χλυαροί και να περιφερόμαστε αγκαλιά με το κάθε κοσμικό φληνάφημα. Και αυτά αντί να προσλάβομε όπως θα έπρεπε την εποχή μας και τον κόσμο και να ζήσομε σήμερα και έντονα το ατέλειωτο πανηγύρι που μάς προσφέρεται ως δωρεά.
Η κάθε εποχή είναι η καλύτερη. Και η εποχή μας, αδέλφια ορθόδοξοι, είναι η δικιά μας εποχή και είναι η καλύτερη εποχή. Η Χάρις υπερπερισσεύει⸱ νέοι άγιοι ξεπετιούνται συνεχώς και ζούν ανάμεσά μας⸱ η Εκκλησία χάνει προοδευτικά το ρόλο του «βολεμένου» κοινωνικού συντελεστή και αναλαμβάνει τον πραγματικό σωτηριολογικό και αγιαστικό της ρόλο, μετανοώντας για τον εφάμαρτο εναγκαλισμό της με την εκάστοτε άγευστη φωτός κρατική διακυβέρνηση, απεκδυόμενη ενοχών δεκαετιών⸱ οι εθνικιστικές αγκυλώσεις αιώνων χάνουν το νόημά τους και αναδεικνύεται η οικουμενική προοπτική της Ορθοδοξίας⸱ ο Λαός του Θεού αποκτά συνείδηση του ενός ενιαίου σώματος σε οικουμενικό επίπεδο.
Και βεβαίως όλοι εμείς οι ορθόδοξοι, προαπελθόντες, συγκαιρινοί και μέλλοντες ελθείν είμαστε ένα ενιαίο ζων οντολογικό σώμα. Όμως εν ταυτώ ο καθένας από μάς διατηρεί την πλήρη του ελευθερία. «Αδιαιρέτως» μεν ως ενότητα σώματος, «ασυγχύτως» δε ως απόλυτη ελευθερία και ετερότητα.Και ο καθένας από μάς έχει την προσωπική του κλήση από τον Θεό, την άμεση προσωπική του σχέση με τον Θεό, τη μοναδική του πορεία και προοπτική, τη μοναδική του ευθύνη και εμπειρία. Και όλο το βίωμα και η εμπειρία ανήκουν και πλουτίζουν το σώμα.
Και όχι μόνο η Ορθοδοξία δεν επιβάλει συμβατικότητες χωρίς ουσία, αλλά επαινεί και προτρέπει το thinkingoutsidethebox. Επαινεί την … «καλήν απιστίαν του Θωμά». Ο Θωμάς δεν δεσμεύεται από καμιάν υποχρέωση και σύμβαση. Δεν πιστεύει τίποτα. Έχει το θάρρος και τα γκρεμίζει και τα αμφισβητεί όλα. Γίνεται καινοτόμος και έχει την πρωτόγνωρη εμπειρία της «ψαύσης», η οποία μετά γίνεται και δική μας εμπειρία. Ανοίγει νέους δρόμους και προοπτικές και γι’ αυτόν και για όλους εμάς, για όλο το σώμα.
Ο Παύλος αμφισβήτησε τις συμβατικότητες, συγκρούστηκε και ανέτρεψε τόσα. Και πάνω από όλα, αυτός ακριβώς που προέρχονταν από τον πιο σκληρό και φανατικό εθνικιστικό κύκλο, ανέτρεψε και διάλυσε καίρια και πλήρως την κλειστή, εθνικιστική αντίληψη χαρίζοντάς μας τη ζωντανή οικουμενική προοπτική της Ορθοδοξίας μας. Και η Εκκλησία χαίρεται και τιμά τον αμφισβητία, ρηξικέλευθο και καινοτόμο Παύλο.
Αδέλφια ορθόδοξοι, γιατί σκυθρωπάζομε, γιατί αφήνομε τις συμβατικότητες και τη θλίψη των κοσμικών φληναφημάτων να μάς καταβάλλει; Εμείς είμαστε που μπορούμε να αμφισβητήσομε και να ξεπεράσομε τα πάντα. Ακόμα και ας μην έχοντες τίποτα, τα κατέχομε όλα και είναι όλα δικά μας. Εμείς που ως σώμα και ως πρόσωπα είμαστε το άλας και η πνευματική προοπτική του κόσμου. Εμείς που μπορούμε να προσλάβομε και να θεραπεύσομε. Εμείς που καταφάσκομε και νοηματοδοτούμε τον κόσμο.
Θα πρέπει να είμαστε και όντως είμαστε περήφανοι που λεγόμαστε ορθόδοξοι και έχομε σήμερα, τώρα, αυτήν την στιγμή χαρά μεγάλη που είμαστε ορθόδοξοι. Που μπορούμε να παίρνομε μέρος και να συμμετέχομε σ’ αυτόν τον λυτρωτικό χορό, σ’ αυτήν την χαρά. Που μπορούμε να γίνομε και όντως είμαστε αυτό το ατελεύτητο και ανέσπερο πανηγύρι, και τώρα και πάντα. Όποιος άλλος θέλει ας έρθει και ας δεί. Οι πόρτες είναι πάντα ανοιχτές για όλους. Όποιος πάλι θέλει να μείνει στη φθορά της κάθε συμβατικότητας, να μείνει στην οντολογική οδύνη και στα μετανεωτερικά αδιέξοδα ας μείνει. Όλα καλά. Άφες αυτούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς. Να ξέρουν όμως πάντως, ότι το δείπνο της χαράς είναι δωρεάν και πάντες κλητοί και όλοι προσκεκλημένοι.

Video

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Το μέλλον της Ίμβρου εξαρτάται από αυτούς που διασώζουν στην καρδιά τους το πνεύμα της

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Με τον τίτλο «Ίμβρος και Τένεδος Νόστος και Προοπτική» ξεκίνησε το πανηγυρικό συνέδριο στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.

Κεντρικός ομιλητής είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ενώ το παρών στο συνέδριο έδωσε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Η Ίμβρος και η Τένεδος είναι δύο νησιά άρρηκτα συνδεδεμένα με τις πιο τραγικές σελίδες της ιστορίας. Τα τελευταία όμως χρόνια συντελέστηκε ένα θαύμα στην Ίμβρο. Γύρισαν οι κάτοικοί του και άνοιξαν τα σχολεία σε όλες τις βαθμίδες.

Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στις προοπτικές που υπάρχουν για να υπάρξει βιώσιμο μέλλον στο νησί. Ο κ. Βαρθολομαίος έκανε μια ιστορική αναδρομή στο 1964, τότε που τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο διάλυσης του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού της Ίμβρου και αναφέρθηκε στη συνέχεια στις εξελίξεις τα τελευταία χρόνια με τις οποίες γνώρισε άνθηση ο εκεί ελληνικός πληθυσμός.

Όπως είπε, τίποτα δεν είναι δυνατόν να γίνει χωρίς τη στήριξη των δύο κρατών, δηλαδή της Ελλάδας και της Τουρκίας, τονίζοντας βεβαίως ότι η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων προσφέρει μια καλή βάση για να βελτιωθούν οι συνθήκες για τους κατοίκους.

Όπως είπε, η διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας των κατοίκων και του νησιού είναι πολύ σημαντικό για το μέλλον του νησιού, ενώ αναφέρθηκε και στην προσφορά των επιχειρηματιών, των διανοουμένων στην προσπάθεια αυτή για να μπορεί να υπάρξει ένα βιώσιμο μέλλον για τους κατοίκους που επιστρέφουν στο νησί.

«Τίποτα δεν είναι δυνατόν να ορθοποδήσει για την Ομογένεια στα δύο νησιά χωρίς στήριξη εκ μέρους των κρατικών αρχών. Το ίδιο το κράτος, το οποίο εφήρμοσε το εξοντωτικό πρόγραμμα διάλυσης, καλείται να βοηθήσει για να αποκατασταθεί το δίκαιο. Δεν πρέπει να αλλοιωθεί ή να χαθεί το πνεύμα της Ίμβρου στη διαδικασία προσαρμογής στις εξωτερικές απαιτήσεις. Το μέλλον της Ίμβρου εξαρτάται από αυτούς που διασώζουν μέσα στην καρδιά τους αυτό το πνεύμα ως αξιακό, προικισμένο ως πολιτισμό, ως πυξίδα για το παρόν και το μέλλον», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Βαρθολομαίος.

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικουμενικό Πατριαρχείο

Νέος Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας ο ιερομόναχος Χριστόφορος

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Αγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας κυρήχθηκε ο ιερομόναχος Χριστοφόρος Παπουλάκος, με απόφαση της Ιερά Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου  μετά από εισήγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος περί κατατάξεώς του, στο αγιολόγιο της Εκκλησίας   Η μνήμη του θα τιμάται στις 18 Ιανουαρίου, ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του.

Ο Όσιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε το 1770 στο χωριό ‘Αρμπουνας της επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας και αρχικά εργαζόταν ως κρεοπώλης. Όταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο αρχικά μόνασε στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του. Έμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έμαθε γραφή και ανάγνωση. ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 80 ΕΤΩΝ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΚΗΡΥΞΕΙ.

Τα κηρύγματά του

Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα, αφού είχε τον δικό του μοναδικό τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό. Κυρίως κήρυττε ΕΝΑΝΤΙΟΝ της ΜΟΙΧΕΙΑΣ και της ΚΛΟΠΗΣ και ΥΠΕΡ της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. Μέσα από τα κηρύγματά του καυτηρίαζε την πολιτική της Βαυαρικής διακυβέρνησης στη χώρα και τη συγκατάβαση σε αυτήν της Συνόδου της Εκκλησίας.

Παραπέμφθηκε ενώπιον του Επισκόπου Καλαβρύτων, ο οποίος τον επέπληξε και του ζήτησε να περιορίσει τα κηρύγματά του.

Έξι μήνες αργότερα ο «Παπουλάκος» ξεκίνησε περιοδεία στη νότια Πελοπόννησο, συγκεντρώνοντας χιλιάδες κόσμο στο πέρασμά του. Ύστερα από πιέσεις, ο Βασιλιάς Όθων υπέγραψε διάταγμα για τον περιορισμό του «Παπουλάκου» σε μοναστήρι. Ο «Παπουλάκος» κατέφυγε στη Μάνη για να σωθεί. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να στείλει άμεσα τον στρατηγό Γενναίο Κολοκοτρώνη με επιτελείο αξιωματικών για να τον συλλάβουν, αλλά Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ 2000 ΜΑΝΙΑΤΕΣ.

Στις 21 Ιουνίου 1852 συνελήφθη από τον στρατό, και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ρίου, όπου έμεινε δύο χρόνια στην απομόνωση. Επρόκειτο να δικαστεί από το κακουργιοδικείο Αθηνών ως ΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣ, όμως τα γεγονότα του Κριμαϊκού πολέμου υποχρέωσαν τον Όθωνα να του δώσει αμνηστία, αλλά εξορίστηκε στη Μονή Παναχράντου της ‘Ανδρου, όπου εκοιμήθη και ετάφη το 1861.

ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικουμενικό Πατριαρχείο

Συνάντηση Νταβούτογλου με Βαρθολομαίο στο χωριό του Πατριάρχη στην Ίμβρο!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

H Α. Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος ευρίσκεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του Ίμβρο, δέχθηκε σήμερα, Σάββατο, 17 Αυγούστου 2024, στην κατοικία του, τον Εξοχ. κ. Ahmet Davutoğlu, πρώην Πρωθυπουργό της Τουρκικής Δημοκρατίας και ιδρυτή και Αρχηγό του κόμματος “Gelecek”. Ο Εξοχώτατος εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφθεί τον Παναγιώτατο, μαζί με την θυγατέρα του και συνεργάτες του.

 

Ο Πατριάρχης παρέθεσε πρόγευμα προς τιμήν του Εξοχ. κ. Ahmet Davutoğlu  και της συνοδείας του, κατά τη διάρκεια του οποίου είχαν εγκάρδια συζήτηση για επίκαιρα θέματα. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στα ζητήματα που απασχολούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως αυτό της επαναλειτουργίας της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ενώ μίλησαν και για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο πρώην Πρωθυπουργός θυμήθηκε και τις επισκέψεις που πραγματοποίησε, ως Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, στην Έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το 2012, και στον Σύλλογο Ιμβρίων Αθηνών, το 2013. Στο τέλος, αντήλλαξαν βιβλία και άλλα αναμνηστικά δώρα.  

Στο πρόγευμα παρεκάθησε και ο Σεβ. Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, ο οποίος νωρίτερα υπεδέχθη τον υψηλό επισκέπτη στην κεντρική πλατεία του χωριού των Αγίων Θεοδώρων.

Στη συνέχεια, όλοι μαζί, διερχόμενοι πεζή τους δρόμους των Αγίων Θεοδώρων, επισκέφθηκαν το μικρό Μουσείο, που είναι αφιερωμένο στη ζωή και τη διακονία του Πατριάρχου, ο οποίος και ξενάγησε τον πρώην Πρωθυπουργό. Στο βιβλίο των επισκεπτών του Μουσείου, ο κ.Davutoğlu έγραψε ότι θεωρεί τιμή του το ότι επισκέφθηκε τον Πατριάρχη και θυμήθηκαν μαζί παλαιότερες συναντήσεις τους. Ακόμα, τον ευχαρίστησε για την φιλοξενία του και, μεταξύ άλλων, ευχήθηκε οι διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις στην Χώρα να ζουν αρμονικά, μέσα σε ατμόσφαιρα αμοιβαίας κατανόησης. Στη συνέχεια επισκέφθηκαν το Καφενείο-Κουρείο του αειμνήστου πατέρα του Παναγιωτάτου, καθώς και ένα ακόμα γειτονικό καφενείο.

_________

Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή