Ακολουθήστε μας

Διαφθορά

Η άλλη όψη της επίθεσης στον Μπουτάρη

Δημοσιεύτηκε

στις

Βαγγέλης Γεωργίου

Πρόσφατα, τρέχοντας βιαστικά προς τον σταθμό του μετρό στη Δάφνη είδα λίγα μέτρα πιο κει έναν οδηγό ταξί να κυνηγάει στη μέση του δρόμου τον πελάτη του. Από αυτά που άκουγα ο τελευταίος φαίνεται δεν πλήρωσε, οπότε ο αυτοκινητιστής είχε δίκιο. Όταν όμως τον πρόλαβε, αντί να καλέσει την αστυνομία, τον έριξε κάτω και άρχισε να τον χτυπάει.
Εγώ βιαζόμουν αλλά από την άλλη κανείς δεν πλησίασε να σταματήσει το «κακό». Γύρισα τότε πίσω και κατευθύνθηκα γρήγορα προς τον αδικημένο πλην ανεξέλεγκτο οδηγό, να τον απωθήσω. Το πλήθος απλά παρακολουθούσε την «ταινία». «Δώσε τα λεφτά μου ρε π@ύστη!» του λέει ο ταξιτζής και ο πεσμένος πελάτης απαντάει «θα σε πληρώσω αν μου κόψεις απόδειξη που σου ζήτησα»!

Κοιτάω έκπληκτος τον οδηγό και τον ρωτάω: «καλά, δεν του έκοψες απόδειξη;». Ο οδηγός σαστισμένος δεν μου απάντησε αλλά συνέχιζε να βρίζει τον άνθρωπο, υποχωρώντας όμως προς το ταξί του, διότι καταλάβαινε ότι η πλάστιγγα έγερνε εναντίον του. Το πλήθος άρχισε να πλησιάζει όταν αισθάνθηκε την αδικία. Ειδάλλως ο ξυλοδαρμός θα ήταν «δικαιολογημένος»; Τα όσα ακολούθησαν δεν έχουν σημασία, αλλά είναι ένα περιστατικό όπου άνετα φτιάχνονται θεωρίες. «Οι αλήτες ταρίφες», «το αμέτοχο πλήθος», «η απροστάτευτη κοινωνία», η «έλλειψη ελέγχων» κτλ κτλ.
Ας πάμε στο πρόσφατο απολύτως καταδικαστέο βίαιο περιστατικό σε βάρος του Γιάννη Μπουτάρη. Γιατί άραγε ελάχιστοι έσπευσαν να τον βοηθήσουν όταν δέχθηκε την επίθεση; Το ερώτημα είναι κρίσιμο όχι από ποινικής, αλλά από πολιτικής απόψεως. Όλα δείχνουν ότι η ανοχή στη βία που επέδειξαν οι παριστάμενοι συνδέεται με το γεγονός ότι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει υιοθετήσει κατά καιρούς μία προκλητική ρητορική.

«Είναι για ξύλο«

Υπενθυμίζουμε ότι το 2016 είχε δηλώσει ότι «ο Μητροπολίτης Σεραφείμ είναι για ξύλο, τι να τον κάνεις;». Σε συνέντευξη του στο GreekReporter θέλησε -και ορθώς έπραξε- να δώσει ένα μήνυμα φιλίας σε Τούρκους και Εβραίους. Εξάλλου, στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν τα σημάδια της παρουσίας αυτών των εθνοτήτων. Υπάρχει μεγάλη απόσταση, όμως, από αυτή την πρόθεση μέχρι τη δήλωσή του: «χέστηκα/δεν δίνω δεκάρα (I give no shit) για το αν ο Κεμάλ Ατατούρκ σκότωσε ή όχι Έλληνες». Δεν είναι πρόκληση η πρότασή του να μετονομαστεί η οδός Αποστόλου Παύλου σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ.
Δεν είναι άραγε όλα αυτά άσκηση φραστικής βίας σε βάρος όσων Ελλήνων έχουν προγόνους σφαγιασθέντες από τον Κεμάλ; Γιατί κατηγορούμε όσους ακροδεξιούς αμφισβητούν ότι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου οι χουντικοί δολοφόνησαν δεκάδες. Πώς θα κρίναμε άραγε κάποιον που θα έλεγε στα μούτρα των γονιών του Φύσσα ότι δεν δίνει δεκάρα που ο χρυσαυγίτης έσφαξε τον γιο τους;
Στην προχθεσινή ομιλία του στο Δημοτικό Συμβούλιο, μετά την επίθεση, δήλωσε -ορθώς κατ’ εμέ- πως πρέπει να αγαπήσουμε τη διαφορετικότητα. Το πρόβλημα όμως με τον δήμαρχο, δεν είναι ότι συχνά εκφράζει «αιρετικές» απόψεις, όπως έχει κάθε δικαίωμα. Το πρόβλημα, όπως ενδεικτικά προκύπτει από τα παραπάνω, είναι ότι ο δήμαρχος συνθλίβει την εντοπιότητα παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως σταυροφόρο του αγαπάτε αλλήλους. Το γεγονός αυτό, λοιπόν, δεν δικαιολογεί επουδενί την επίθεση εναντίον του, αλλά ίσως εξηγεί την ανοχή που επέδειξαν οι παρευρισκόμενοι.

Ο λόγος του πρωθυπουργού

Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι οι δράστες «δεν είναι ούτε αγανακτισμένοι πολίτες, ούτε συγκεντρωμένο πλήθος. Είναι απλά ακροδεξιοί τραμπούκοι που πρέπει να βρεθούν άμεσα αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους». Βεβαίως και πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με τις πράξεις τους, αλλά η βία δεν είναι ούτε δεξιά ούτε αριστερή. Το δημοκρατικό καθεστώς οφείλει να επιδεικνύει μηδενική ανοχή στη βία, όποιο ιδεολογικό πρόσημο κι αν βάζουν οι δράστες.
Οι δράστες, λοιπόν, της βιαιοπραγίας εναντίον του Μπουτάρη είναι σίγουρα τραμπούκοι, επειδή αυτό προκύπτει από την πράξη τους, αλλά από που προκύπτει ότι δεν ήταν αγανακτισμένοι; Μπορεί κάποιοι από αυτούς να ήταν οργανωμένοι ακροδεξιοί, αλλά γενικά η εικόνα παρέπεμπε σε όχλο και σε αγανακτισμένους, χωρίς αυτό να αποτελεί κατ’ ουδένα τρόπο δικαιολογία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο άνδρας που κρατούσε το κοριτσάκι στην αγκαλιά του, ενώ προπηλάκιζε τον δήμαρχο.
Δεν γνωρίζω την ιδεολογία, εάν έχει, του 36χρονου από τη Γεωργία, που χτύπησε τον δήμαρχο και στη συνέχεια διέρρηξε ένα κρεοπωλείο. Για τους μέχρι τώρα συλληφθέντες που συμμετείχαν στον ξυλοδαρμό, πάντως, «από την μέχρι στιγμής έρευνα της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης δεν έχει προκύψει εμπλοκή σε ακροδεξιά οργάνωση» όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ του ο Θοδωρής Παναγιωτίδης.
Γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ανοίγει τη βεντάλια των υπευθύνων; Τι συμβαίνει με όσους έβλεπαν ή υποστήριζαν τους δράστες πίσω από τα δέντρα, βλέποντας έναν ηλικιωμένο πεσμένο να υφίσταται βιαιοπραγία; Αυτοί είναι δεξιοί, αριστεροί, παοκτζήδες ή φιλελεύθεροι; Ή μήπως καμουφλάριζαν υποκριτικά την αγανάκτησή τους για τα «διαμάντια» που έχει εκστομίσει ο δήμαρχος, απλά βλέποντας παραμένοντας άπραγοι;

Ο λόγος των «φιλελεύθερων»

Και μια και μιλάμε για φιλελεύθερους, ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκηςπαροτρύνει να «προστατέψουμε την έστω κουτσή φιλελεύθερη δημοκρατία μας»Έγραψε πως «η ανοχή στη βία, λεκτική και σωματική, πρέπει να σταματήσει […] όσοι ενθαρρύνουν και υποδαυλίζουν το μίσος και τον διχασμό πρέπει να τιμωρούνται». Με αυτή τη λογική θα πρέπει να τιμωρηθεί και ο Γιάννης Μπουτάρης για το «ξύλο» που θέλει να ρίξει στον Μητροπολίτη Πειραιώς; Θα πρέπει να τιμωρηθεί για τη δήλωσή του ότι δεν θα έκοβε το σκοινί εάν έβλεπε τον Πάνο Καμμένο σε κρεμάλα;
Στον αυτοπροσδιοριζόμενο «προοδευτικό χώρο» αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ έκαναν λόγο για «τρίκυκλα», παραλληλίζοντας την πεζοδρομιακή επίθεση στον Μπουτάρη με την οργανωμένη από το κράτος-παρακράτος δολοφονική επίθεση στον Γρηγόρη Λαμπράκη στη μακρινή δεκαετία του 1960. Ιστορικά άδικος παραλληλισμός για έναν πραγματικό αριστερό που έχασε την ζωή του ακριβώς επειδή δεν δίσταζε να αντιπαρατεθεί στη τότε κρατική εξουσία.
Η ΝΔ έπρεπε να διανθίσει την ανακοίνωσή της μιλώντας για «φασιστική επίθεση» και για κυβερνητική «ανομία που έχει ξεπεράσει κάθε όριο λόγω της απαράδεκτης ανοχής» στη βία. Αφενός η φασιστική ιδεολογία δεν μονοπωλεί τη βία και αφετέρου δεν έχει μόνο η σημερινή κυβέρνηση το «προνόμιο» να μονοπωλεί την «ανοχή» στη βία. Άλλωστε και ο δολοφόνος Γιάννης Καλαμπόκας ήταν νεοδημοκράτης και όχι χρυσαυγίτης.

Η ιδεολογικοποίηση της επίθεσης

Προφανώς, όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν χρειάστηκε να μελετήσει τον Στάνλεϊ Πέην περί φασισμού. Πέταξε ιστορικούς χαρακτηρισμούς, ώστε να πει κάτι και αυτή, συλλέγοντας και του λόγου της μερικά coins. Η δε τοποθέτηση του ΚΚΕ ήταν πιο λιτή και σχετικά αναλογικότερη της περίπτωσης. Με ανακοινώσεις από τον λεγόμενο γραφικό/ακροδεξιό/μεταναζιστικό χώρο δεν θα ασχοληθώ, αποπνέουν τη δυσοσμία του μολυσμένου Θερμαϊκού.
Ο πολιτικός κόσμος, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Μπουτάρη και πολλών «κλικτιβιστών» -εκ των οποίων κάποιοι μάλλον θα έμεναν άπραγοι- υπεριδεολογικοποίησαν μια επίθεση και αγιοποίησαν έναν αμφιλεγόμενο τοπικό άρχοντα. Γιατί; Η προστασία ενός ανθρώπου από μια πεζοδρομιακή επίθεση δεν πρέπει να είναι μαρκεταρισμένος ύμνος στη δημοκρατία, αλλά αυτονόητη καθημερινότητα, όπως ακριβώς και με τον υποτιθέμενο «τζαμπατζή» επιβάτη που προανέφερα. Δεν πρόκειται τόσο για περιστατικό τύπου Κασιδιάρηαλλά για πράξη του κοινού ποινικού δικαίου, όπως φαίνεται και από το προφίλ των δραστών.
Οι κομματικές αναγνώσεις της επίθεσης ποικίλουν λες και μιλάμε για πολλές διαφορετικές περιπτώσεις. Έτσι, η δημοκρατία παραμένει πεσμένη όπως ένας ανήμπορος ασπρομάλλης ηλικιωμένος που τον έριξαν κάτω. Το ζήτημα είναι πρωτίστως ποινικό και όχι πολιτικό. Πολιτικό θα είναι όταν οι Σαλονικείς στείλουν -με την ψήφο τους- τον Μπουτάρη πίσω στα αμπέλια του -που του ταιριάζει καλύτερα- και όχι στο νοσοκομείο. Εκεί δεν πρέπει να στέλνεται κανένας όποια πολιτική ιδεολογία και αν έχει και όσο προκλητική ρητορική κι αν χρησιμοποιεί.
Πηγή: slpress.gr

Αστυνομία

Υπόθεση Καραϊβάζ: “Ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.” περιείχε το cd που καταστράφηκε από συρραπτικό

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Αίτηση αναίρεσης κατέθεσαν στον Άρειο Πάγο η μητέρα και η αδερφή του Καραϊβάζ, επικαλούμενες το κατεστραμμένο cd

Έγγραφο της Εισαγγελίας Αθηνών αποκαλύπτει, ότι το cd με περιεχόμενο από το κινητό τηλέφωνο του δολοφονηθέντος δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ περιείχε “ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.”.

“Το με αριθμό αναγνωστέο 33 (έκθεση της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών για το αποτέλεσμα της ανάσυρσης του κινητού του θύματος Γ. Καραϊβάζ – ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.) είχε επισυναπτόμενο cd με το περιεχόμενο της ανάσυρσης το οποίο πιθανότατα είχε καταστραφεί λόγω συρραφής του με συρραπτικό και το γεγονός σημειώθηκε στα πρακτικά” αναφέρει το εν λόγω έγγραφο.

Η αναφορά αυτή καταρρίπτει τη φημολογία εκείνων των ημερών ότι το cd περιείχε απλά επαφές. Οι επαφές, άλλωστε, στην εφαρμογή whatsapp, όπως πρώτο επίσης είχε αποκαλύψει το FoP, αναφέρονταν σε χαρτί και αφορούσαν ονόματα συνεργατών του Καραϊβάζ αλλά και ονόματα όπως Δημητριάδης, Κοντολέων και Καραμαλάκης, που παρέπεμπαν στον πρώην διευθυντή του Πρωθυπουργικού Γραφείου -και ανιψιό του Πρωθυπουργού- Γρηγόρη Δημητριάδη, τον πρώην Διοικητή της ΕΥΠ Παναγιώτη Κοντολέοντα και τον πρώην Αρχηγό της Αστυνομίας Μιχάλη Καραμαλάκη. Στο δικαστήριο τότε είχε αναφερθεί και επαφή Βαγγέλης Ζαμπού, η οποία παραπέμπει στον Βαγγέλη Ζαμπούνη που εκτελέστηκε πριν μερικούς μήνες έξω από πρατήριο καυσίμων ιδιοκτησίας του, στο Νέο Κόσμο.

Η αναφορά σε “ιστορικό συνομιλιών” δείχνει ότι υπήρχαν στοιχεία για το με ποιούς μίλησε ο δημοσιογράφος και πότε, ενώ τα “αρχεία κειμένου κ.α.” ενδεχομένως να αφορούν και γραπτά μηνύματα.

Σε κάθε περίπτωση, η Δικαιοσύνη μπορούσε να ζητήσει από τους συνομιλητές του Καραϊβάζ πληροφορίες για το περιεχόμενο των συνομιλιών μαζί τους και να τους ρωτήσει εάν τους είχε εκφράσει κάποια ανησυχία για κάτι, από τη στιγμή ανάμεσά τους ήταν ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο Διοικητής της ΕΥΠ.

Σήμερα, επισκέφθηκαν την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη, οι δικηγόροι της μητέρας και της αδελφής του Γιώργου Καραϊβάζ, Ρόη Παυλέα και Σπύρος Χαριτάτος, προκειμένου να καταθέσουν αίτηση αναίρεσης κατά της αθωωτικής, για τους δύο κατηγορουμένους, απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου.

Ρεπορτάζ της ιστοσελίδας dikastiko.gr αναφέρει ότι “σύμφωνα με την πλευρά των συγγενών του δημοσιογράφου, η πρωτόδικη απόφαση «πάσχει από απόλυτη ακυρότητα και παραβίαση της δημοσιότητας της δίκης, διότι, όπως διαπίστωσε και η εισαγγελέας της έδρας κι έχει καταγραφεί στα πρακτικά, το αναγνωστέο σχετικό 33 που βρισκόταν σε cd έχει καταστραφεί. Πλην όμως το δικαστήριο θεώρησε, εσφαλμένα, ότι αν και καταστραμμένο μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνωσμένο”.

Να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της δίκης οι δύο δικηγόροι είχαν πει ότι διαθέτουν το περιεχόμενο του cd και ότι το θέτουν στη διάθεση του δικαστηρίου. Όταν, όμως, το δικαστήριο τους το ζήτησε εκείνοι προσκόμισαν ένα στικάκι λέγοντας ότι το εν λόγω αρχείο “δεν ανοίγει”.

Οι ίδιοι, πάντως, στη σημερινή τους αίτηση κάνουν λόγο για «έλλειψη ειδικής αιτιολογίας» της απόφασης, ενώ υπογραμμίζουν πως για την κρίση των δικαστών ελήφθησαν υπόψη «καταφανώς ψευδείς καταθέσεις».

Στη σχετική αίτηση αναφέρεται πως «δεν αιτιολογείται στην απόφαση γιατί δήθεν συνηθίζεται να χρησιμοποιούνται μόνο κλοπιμαία οχήματα από μέλη του οργανωμένου εγκλήματος. Η αναιτιολόγητη απλοϊκή αυτή σκέψη αντικρούεται από το γεγονός ότι δεν απαντάται στο νομικό κόσμο κάποιο εγχειρίδιο επαγγελματικής κατάρτισης πληρωμένων δολοφόνων».

ΠΗΓΗ: Freedom of Press

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Δημήτρης Νατσιός: Οι τάφοι των παιδιών είναι ανοιχτοί και θα κλείσουν μόνο αν αποδοθεί δικαιοσύνη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Δημήτρης Νατσιός: Ο Μητσοτάκης δεν θα γλιτώσει από το έγκλημα των Τεμπών! Οι τάφοι των παιδιών είναι ανοιχτοί και θα κλείσουν μόνο αν αποδοθεί δικαιοσύνη

Συνέχεια ανάγνωσης

Διαφθορά

Ποιο είναι το “λάθος μήνυμα”, Κυριάκο;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Παραιτήθηκαν οι Παπασταύρου και Μπρατάκος, διότι, όπως μας ενημέρωσαν κυβερνητικές πηγές, “η συμμετοχή τους σε κοινωνική συνάντηση εξέπεμψε το λάθος μήνυμα”. Ποιο ήταν αυτό και γιατί ήταν λάθος; Να σας πω τι κατάλαβα εγώ: ότι κυβέρνηση και μεγαλοπαράγοντες πότε αγαπιούνται και πότε κάνουν κόνξες, ανάλογα με το επιδιωκόμενο. Κι ότι πάντα υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας και αγγελιαφόροι που θα παζαρέψουν το deal.

Κι αν κάτι πάει στραβά, οι πραιτωριανοί μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους, για να προστατευθεί το “αφεντικό”. Κατάλαβε κάποιος κάτι άλλο; Αλλά αυτό δεν είναι καινούργιο. Ισχύει από συστάσεως Ελληνικού Κράτους, για όλες τις κυβερνήσεις και για όλους τους μεγαλοπαράγοντες. Τι διαφορετικό συνέβη το βράδυ του Κυριακής, παραμονή της εορτής των Βαγγέληδων; 

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, για να βοηθήσουμε και τις κυβερνητικές πηγές να καταλάβουν την έννοια του μηνύματος, διότι, απ΄ ό,τι φαίνεται, δυσκολεύονται. Οι Παπασταύρου και Μπρατάκος, εμπειρότατοι και με μακρά θητεία σε κομματικά και πολιτικά πόστα, ήταν υπουργός Επικρατείας και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, αντιστοίχως. Δηλαδή, άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης του Κυριάκου.

Εμφανίζονται λοιπόν στο σπίτι του Βαγγέλη, μένουν αρκετές ώρες, πίνουν, καπνίζουν και συζητούν με τον εορτάζοντα και τους άλλους προσκεκλημένους. Πήγαν χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον πολιτικό τους προϊστάμενο ή αφού συνεννοήθηκαν; Οι κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν το πρώτο. Εάν όντως έγινε έτσι, με δεδομένη την ένταση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο κάποτε Alter Ego της, πρόκειται για παιδαριώδες λάθος, που δεν το κάναμε ούτε στο Δημοτικό: όταν κάποιος συμμαθητής τσακωνόταν με τον κολλητό μας, τον είχαμε κι εμείς στο “ντου”. Αν λοιπόν οι δύο στενότεροι συνεργάτες του πρωθυπουργού δεν έχουν τη στοιχειώδη ικανότητα να κρίνουν σε ποιανού το σπίτι θα πάνε και σε ποιανού όχι, και τι μηνύματα θα εκπέμψει η παρουσία τους, δεν κάνουν για τη δουλειά.

Πολύ πιθανό να έχουν και άλλες παρόμοιες δομικές ελλείψεις. Κι αν ο πρωθυπουργός, που τους ανέθεσε αυτές τις εξαιρετικά νευραλγικές θεσμικές θέσεις, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ποιοι κάνουν για τη δουλειά και ποιοι όχι, δεν κάνει ούτε εκείνος για τη δουλειά. Αυτό είναι το μήνυμα από την εκδοχή στην οποία μας καθοδηγούν οι “κυβερνητικές πηγές”. Είναι σωστό ή λάθος; 

Όμως, όλοι καταλαβαίνουμε ότι ισχύει το δεύτερο. Είναι προφανές ότι η παρουσία των κομισάριων του Μαξίμου εκεί είχε χαρακτήρα αποστολής: να εκτονωθεί η κρίση και να επαναδιαπραγματευθούν οι όροι του διαχρονικού deal που υπάρχει ανάμεσα στις δύο “οικογένειες”. Όταν τα ΜΜΕ γέμιζαν από φωτογραφίες ένθερμων εναγκαλισμών σε απόσταση αναπνοής του ίδιου του πρωθυπουργού με τον προχθεσινό εορτάζοντα, αλλά και με άλλους μεγαλοπαράγοντες, το μήνυμα ήταν σωστό ή λάθος;

Πάμε όμως στο γεγονός που επιδείνωσε την κλινική εικόνα μιας κάποτε ρωμαλέας σχέσης.

Το “Βήμα” ισχυρίστηκε πως, ενώ ακόμα δεν είχε σβήσει η φωτιά στα εκτροχιασμένα βαγόνια (που, έναν χρόνο μετά, δεν έχουμε μάθει, επίσημα, τι την προκάλεσε), κάποιος έσπευσε να πάρει τις ηχογραφημένες συνομιλίες μεταξύ σταθμαρχών και μηχανοδηγών και να τις δώσει στο “Πρώτο Θέμα”, γνωστό για την απροκάλυπτα φιλοκυβερνητική του στάση, το οποίο τις έβγαλε στον αέρα, παραποιημένες: δύο διαφορετικές συνομιλίες συνενώθηκαν και παρουσιάστηκαν ως ενιαία.

Ποιος πήρε το υλικό; Ποιος έκανε το μοντάζ; Το “γιατί” είναι προφανές: έπρεπε να φανεί ότι αποκλειστικός υπεύθυνος ήταν ο σταθμάρχης. Βασισμένος σε αυτές τις παραποιημένες συνομιλίες, ο πρωθυπουργός υποστήριξε στη Βουλή την εκδοχή του αποκλειστικώς ανθρώπινου λάθους.

Δεν αθωώνει τον σταθμάρχη το δημοσίευμα του Βήματος. Όμως δείχνει μία υπερβολική σπουδή κάποιων να κατευθύνουν την οργή του κοινού μόνο σ΄ αυτόν, μακριά από πολιτικά πρόσωπα. Θα μπορούσε, την αποκάλυψη για την υπεξαίρεση του υλικού, να μην την είχε κάνει το “ΒΗΜΑ” αλλά η “Ηχώ της Άνω Ραχούλας”. Θα άλλαζε τίποτε επί της ουσίας;

για τη συνέχεια CApital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή