Του Σάββα Καλεντερίδη
Η απέλαση διπλωματών είναι κορυφαία και συνάμα ακραία πράξη στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ δυο χωρών. Όταν δε η απέλαση γίνεται από μια μικρή χώρα και αφορά διπλωμάτες μεγάλης δύναμης, το ζήτημα λαμβάνει άλλες διαστάσεις.
Πότε μια χώρα καταφεύγει στο μέτρο της απέλασης;
Όταν διπλωμάτης που είναι διαπιστευμένος στη χώρα αυτή συλλαμβάνεται να προβαίνει σε πράξεις που αντίκεινται στη διπλωματική ιδιότητα και στρέφονται εναντίον της χώρας που τον φιλοξενεί.
Για παράδειγμα, πριν από λίγα χρόνια οι αρμόδιες ελληνικές Αρχές έπιασαν στην κυριολεξία στα πράσα κορυφαίο διπλωμάτη μεγάλης συμμάχου χώρας να παίρνει απόρρητα έγγραφα από γυναίκα υπάλληλο του υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία διατηρούσε και ιδιαίτερη σχέση. Σημειώνεται ότι η κυρία αυτή υπηρετούσε σε νευραλγική θέση του ΥΠΕΞ.
Μετά την αποκάλυψη δεν ζητήθηκε η απέλαση του κορυφαίου αυτού διπλωμάτη και επιλέχτηκε η μέθοδος της αθόρυβης αναχώρησής του από την Ελλάδα, για να μη διαταραχτούν οι σχέσεις των δυο συμμάχων χωρών! Από την άλλη πλευρά, η εν λόγω κυρία παρέμεινε στη θέση της και δεν είχε καμία επίπτωση στην υπηρεσιακή της κατάσταση η κατασκοπεία που διενεργούσε εναντίον της πατρίδας μας.
Οι λόγοι ήταν δύο. Ο ένας ότι έχει τη στήριξη ισχυρών κέντρων. Ο άλλος, επειδή η αποκάλυψη της δράσης της θα δημιουργούσε σοβαρό πολιτικό πρόβλημα σε κάποιο κόμμα.
Μένουμε εκεί, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Πάμε τώρα στην υπόθεση της απέλασης των δύο Ρώσων διπλωματών και της απαγόρευσης εισόδου στην Ελλάδα σε άλλα δύο άτομα με ρωσική υπηκοότητα.
Καταρχάς πρέπει να σημειώσουμε ότι πρόκειται για κορυφαία πράξη, ανάλογη της οποίας δεν έχει καταγραφεί στη διπλωματική ιστορία της Ελλάδας, τουλάχιστον από μια μικρή έρευνα που έχω κάνει. Αυτό σημαίνει ότι για να κάνεις μια ενέργεια τέτοιας έκτασης και τέτοιας βαρύτητας, εναντίον μιας μεγάλης δύναμης όπως είναι η Ρωσία, θα πρέπει να έχουν κάνει τέρατα και σημεία οι Ρώσοι διπλωμάτες και τα πρόσωπα που «έφαγαν» την απαγόρευση.
Όμως, όταν διαπιστώνεις ότι ένας διπλωμάτης παρεκτρέπεται, τότε προηγείται το προφορικό διάβημα, μετά η νότα διαμαρτυρίας, και όταν η άλλη πλευρά επιμένει, τότε είναι σαν να σου λέει «απέλασέ με». Εξ όσων γνωρίζουμε, δεν υπήρξε αυτή η κλιμάκωση της αντίδρασής μας που να δικαιολογεί τις απελάσεις. Επίσης, όταν γίνονται προκλητικές και εχθρικές ενέργειες από διπλωμάτες μιας χώρας, τότε συνήθως αυτές διαρρέουν στον Τύπο και τα ΜΜΕ, για να ασκηθεί πίεση και να εκφραστεί η δυσφορία της φιλοξενούσας τον διπλωμάτη χώρας.
Ούτε αυτό έγινε, παρά μόνον, μίαν πρωίαν, ξυπνήσαμε και ακούσαμε ιστορίες για ανάμιξη της Ρωσίας στα συλλαλητήρια, για χρηματισμό εθνικιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων με σκοπό τη συμμετοχή τους και τη διοργάνωση συλλαλητηρίων, για απόπειρα εξαγοράς μητροπολιτών, δημάρχων και ενός αξιωματικού, ακόμα και για απόπειρα εξαγοράς βουλευτών και πτώση της κυβέρνησης.
Όμως όλα αυτά χωρίς να παρουσιάζεται κανένα πειστικό στοιχείο ή τεκμήριο.
Το χειρότερο, αυτή την κακοστημένη πολιτικοδιπλωματική φάρσα την υιοθέτησαν βουλευτές και στελέχη της κυβέρνησης και εκτόξευαν ουρανομήκεις…
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
