Ακολουθήστε μας

Διαφθορά

To απύθμενο θράσος του Αλέκση – Τι δείχνει το τουίτ του πρωθυπουργού για τον θάνατο του Σταύρου Τσακυράκη

Δημοσιεύτηκε

στις

Μάνος Βουλαρίνος
Όταν ένας σπουδαίος πεθαίνει, οι αντιδράσεις των διασήμων συμπολιτών στα μέσα της κοινωνικής της δικτύωσης είναι συνήθως δύο ειδών. Είναι αυτές που πηγάζουν από αληθινή θλίψη (και είναι οι πιο σπάνιες) και είναι κι αυτές που εξυπηρετούν την πρόθεση του διάσημου συμπολίτη να κολλήσει πάνω στο πένθος σαν βδέλλα και να ρουφήξει λίγη από τη λάμψη του νεκρού. Το να τις ξεχωρίσεις είναι μάλλον εύκολο, καθώς οι πρώτες είναι λακωνικές και χωρίς πολλά στολίδια, ενώ οι δεύτερες είναι μνημεία επιτηδευμένης πολυλογίας, γεμάτα όμορφες λέξεις που προδίδουν πως ο σκοπός είναι να χειροκροτηθεί αυτός που γράφει και όχι να τιμηθεί αυτός που πέθανε.
Με λίγα λόγια, οι διάσημοι και ο θάνατος είναι ένας συνδυασμός που είναι πιο πιθανό αντί για δάκρυα να φέρει αναγούλα. Και σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό, με τον τρόπο που μόνο το απύθμενο θράσος μπορεί να το κάνει. Κάποιες περιπτώσεις σαν κι αυτή:

Αυτό δεν είναι απλώς το τουίτ του συντρόφου Πρωθυπουργού με αφορμή τον θάνατο του Σταύρου Τσακυράκη. Είναι η νέα του προσπάθεια να αποδείξει πως μπορεί να είναι ελάχιστα ικανός, μετρίως ευφυής και σχεδόν αμόρφωτος, αλλά υπάρχει κάτι στο οποίο είναι αξεπέραστος: το θράσος. Η προσπάθεια φυσικά είναι περιττή, καθώς πια δεν πρέπει να υπάρχει κανείς που να έχει την παραμικρή αμφιβολία, αλλά ο Αλέκσης φαίνεται να πιστεύει πως οφείλει να το υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία. Και να μας επιδεικνύει ένα θράσος που δεν έχει πάτο.

Όταν μιλάω για θράσος χωρίς πάτο, δεν αναφέρομαι στην –ομολογουμένως θρασύτατη– απόπειρα του συντρόφου Πρωθυπουργού να τοποθετηθεί στο «μέτωπο της προόδου». Θα μπορούσα, αλλά οι απόπειρες του οπισθοδρομικού πολιτικάντη να ταυτιστεί με το προοδευτικό είναι πολλές και συνηθισμένες. Και περισσότερο από θρασείες είναι αστείες.  
Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο τουίτ ένα μνημείο θράσους είναι ο συνδυασμός του ανθρώπου που το υπογράφει και του ανθρώπου στον οποίο αναφέρεται. Γιατί ο Σταύρος Τσακυράκης είναι ο άνθρωπος τον οποίο είχε μηνύσει η Βασιλική η Θάνου, ως πρόεδρος τότε του Αρείου Πάγου, επειδή είχε τολμήσει να χρησιμοποιήσει για αυτήν τους όρους «αφελής» και «πολιτικάντης». Η ίδια Βασιλική Θάνου, που αργότερα ο σύντροφος Πρωθυπουργός Αλέκσης –αυτός που υμνεί τον Τσακυράκη, τους αγώνες και το έργο του–  τοποθέτησε επικεφαλής του Νομικού του Γραφείου.
Καταλαβαίνω ότι ο Πρωθυπουργός, ως αριστερός προερχόμενος από την κομμουνιστική αριστερά, δεν πιστεύει ούτε στον διαχωρισμό των εξουσιών ούτε στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Καταλαβαίνω πως η ελευθερία του λόγου δεν ταιριάζει με την ιδεολογία του. Καταλαβαίνω πως το σύνταγμα μιας αστικής δημοκρατίας για κάποιον σαν κι αυτόν δεν μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από ένα αναγκαίο κακό, ένας στενός κορσές που αναγκάζεται να φορέσει και σε κάθε ευκαιρία τον ξεχειλώνει.
Όλα αυτά τα καταλαβαίνω. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το πού αυτός ο άνθρωπος βρίσκει το θράσος να παριστάνει θαυμασμό για τον Τσακυράκη. Και το πώς μπορεί κάποιος (ακόμα κι αν αυτός ο κάποιος είναι ένας πρωθυπουργός που επιλέγει τη Θάνου για το νομικό του γραφείο) να είναι τόσο θρασύς απέναντι σε νεκρούς. Σε κάθε περίπτωση, όπως κάθε ένας που σκαρφαλώνει σε ένα μεγάλο ύψος ή βυθίζεται σε ένα τεράστιο βάθος, ο Αλέκσης είναι άξιος θαυμασμού. Και μπράβο του. 
Υ.Γ. Επειδή έχω γελάσει αρκετά με τους συμπολίτες που διορθώνουν το «Αλέκσης» επισημαίνοντας ότι η σωστή γραφή είναι «Αλέξης», αλλά τώρα πια μόνο τους λυπάμαι, θα προσπαθήσω να τους βοηθήσω (παρότι ξέρω ότι στην πραγματικότητα δεν μπορεί να τους βοηθήσει κανείς). Τους αποκαλύπτω, λοιπόν, ότι στα περισσότερα λεξικά υπάρχει ο ορισμός της λέξης «σαρκασμός». Μάλλον δεν θα τον καταλάβουν, αλλά δεν θα τους κάνει κακό να τον διαβάσουν. Και μπράβο και σ’ αυτούς.
Πηγή: Athens Voice

Αστυνομία

Υπόθεση Καραϊβάζ: “Ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.” περιείχε το cd που καταστράφηκε από συρραπτικό

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Αίτηση αναίρεσης κατέθεσαν στον Άρειο Πάγο η μητέρα και η αδερφή του Καραϊβάζ, επικαλούμενες το κατεστραμμένο cd

Έγγραφο της Εισαγγελίας Αθηνών αποκαλύπτει, ότι το cd με περιεχόμενο από το κινητό τηλέφωνο του δολοφονηθέντος δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ περιείχε “ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.”.

“Το με αριθμό αναγνωστέο 33 (έκθεση της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών για το αποτέλεσμα της ανάσυρσης του κινητού του θύματος Γ. Καραϊβάζ – ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.) είχε επισυναπτόμενο cd με το περιεχόμενο της ανάσυρσης το οποίο πιθανότατα είχε καταστραφεί λόγω συρραφής του με συρραπτικό και το γεγονός σημειώθηκε στα πρακτικά” αναφέρει το εν λόγω έγγραφο.

Η αναφορά αυτή καταρρίπτει τη φημολογία εκείνων των ημερών ότι το cd περιείχε απλά επαφές. Οι επαφές, άλλωστε, στην εφαρμογή whatsapp, όπως πρώτο επίσης είχε αποκαλύψει το FoP, αναφέρονταν σε χαρτί και αφορούσαν ονόματα συνεργατών του Καραϊβάζ αλλά και ονόματα όπως Δημητριάδης, Κοντολέων και Καραμαλάκης, που παρέπεμπαν στον πρώην διευθυντή του Πρωθυπουργικού Γραφείου -και ανιψιό του Πρωθυπουργού- Γρηγόρη Δημητριάδη, τον πρώην Διοικητή της ΕΥΠ Παναγιώτη Κοντολέοντα και τον πρώην Αρχηγό της Αστυνομίας Μιχάλη Καραμαλάκη. Στο δικαστήριο τότε είχε αναφερθεί και επαφή Βαγγέλης Ζαμπού, η οποία παραπέμπει στον Βαγγέλη Ζαμπούνη που εκτελέστηκε πριν μερικούς μήνες έξω από πρατήριο καυσίμων ιδιοκτησίας του, στο Νέο Κόσμο.

Η αναφορά σε “ιστορικό συνομιλιών” δείχνει ότι υπήρχαν στοιχεία για το με ποιούς μίλησε ο δημοσιογράφος και πότε, ενώ τα “αρχεία κειμένου κ.α.” ενδεχομένως να αφορούν και γραπτά μηνύματα.

Σε κάθε περίπτωση, η Δικαιοσύνη μπορούσε να ζητήσει από τους συνομιλητές του Καραϊβάζ πληροφορίες για το περιεχόμενο των συνομιλιών μαζί τους και να τους ρωτήσει εάν τους είχε εκφράσει κάποια ανησυχία για κάτι, από τη στιγμή ανάμεσά τους ήταν ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο Διοικητής της ΕΥΠ.

Σήμερα, επισκέφθηκαν την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη, οι δικηγόροι της μητέρας και της αδελφής του Γιώργου Καραϊβάζ, Ρόη Παυλέα και Σπύρος Χαριτάτος, προκειμένου να καταθέσουν αίτηση αναίρεσης κατά της αθωωτικής, για τους δύο κατηγορουμένους, απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου.

Ρεπορτάζ της ιστοσελίδας dikastiko.gr αναφέρει ότι “σύμφωνα με την πλευρά των συγγενών του δημοσιογράφου, η πρωτόδικη απόφαση «πάσχει από απόλυτη ακυρότητα και παραβίαση της δημοσιότητας της δίκης, διότι, όπως διαπίστωσε και η εισαγγελέας της έδρας κι έχει καταγραφεί στα πρακτικά, το αναγνωστέο σχετικό 33 που βρισκόταν σε cd έχει καταστραφεί. Πλην όμως το δικαστήριο θεώρησε, εσφαλμένα, ότι αν και καταστραμμένο μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνωσμένο”.

Να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της δίκης οι δύο δικηγόροι είχαν πει ότι διαθέτουν το περιεχόμενο του cd και ότι το θέτουν στη διάθεση του δικαστηρίου. Όταν, όμως, το δικαστήριο τους το ζήτησε εκείνοι προσκόμισαν ένα στικάκι λέγοντας ότι το εν λόγω αρχείο “δεν ανοίγει”.

Οι ίδιοι, πάντως, στη σημερινή τους αίτηση κάνουν λόγο για «έλλειψη ειδικής αιτιολογίας» της απόφασης, ενώ υπογραμμίζουν πως για την κρίση των δικαστών ελήφθησαν υπόψη «καταφανώς ψευδείς καταθέσεις».

Στη σχετική αίτηση αναφέρεται πως «δεν αιτιολογείται στην απόφαση γιατί δήθεν συνηθίζεται να χρησιμοποιούνται μόνο κλοπιμαία οχήματα από μέλη του οργανωμένου εγκλήματος. Η αναιτιολόγητη απλοϊκή αυτή σκέψη αντικρούεται από το γεγονός ότι δεν απαντάται στο νομικό κόσμο κάποιο εγχειρίδιο επαγγελματικής κατάρτισης πληρωμένων δολοφόνων».

ΠΗΓΗ: Freedom of Press

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Δημήτρης Νατσιός: Οι τάφοι των παιδιών είναι ανοιχτοί και θα κλείσουν μόνο αν αποδοθεί δικαιοσύνη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Δημήτρης Νατσιός: Ο Μητσοτάκης δεν θα γλιτώσει από το έγκλημα των Τεμπών! Οι τάφοι των παιδιών είναι ανοιχτοί και θα κλείσουν μόνο αν αποδοθεί δικαιοσύνη

Συνέχεια ανάγνωσης

Διαφθορά

Ποιο είναι το “λάθος μήνυμα”, Κυριάκο;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Παραιτήθηκαν οι Παπασταύρου και Μπρατάκος, διότι, όπως μας ενημέρωσαν κυβερνητικές πηγές, “η συμμετοχή τους σε κοινωνική συνάντηση εξέπεμψε το λάθος μήνυμα”. Ποιο ήταν αυτό και γιατί ήταν λάθος; Να σας πω τι κατάλαβα εγώ: ότι κυβέρνηση και μεγαλοπαράγοντες πότε αγαπιούνται και πότε κάνουν κόνξες, ανάλογα με το επιδιωκόμενο. Κι ότι πάντα υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας και αγγελιαφόροι που θα παζαρέψουν το deal.

Κι αν κάτι πάει στραβά, οι πραιτωριανοί μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους, για να προστατευθεί το “αφεντικό”. Κατάλαβε κάποιος κάτι άλλο; Αλλά αυτό δεν είναι καινούργιο. Ισχύει από συστάσεως Ελληνικού Κράτους, για όλες τις κυβερνήσεις και για όλους τους μεγαλοπαράγοντες. Τι διαφορετικό συνέβη το βράδυ του Κυριακής, παραμονή της εορτής των Βαγγέληδων; 

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, για να βοηθήσουμε και τις κυβερνητικές πηγές να καταλάβουν την έννοια του μηνύματος, διότι, απ΄ ό,τι φαίνεται, δυσκολεύονται. Οι Παπασταύρου και Μπρατάκος, εμπειρότατοι και με μακρά θητεία σε κομματικά και πολιτικά πόστα, ήταν υπουργός Επικρατείας και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, αντιστοίχως. Δηλαδή, άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης του Κυριάκου.

Εμφανίζονται λοιπόν στο σπίτι του Βαγγέλη, μένουν αρκετές ώρες, πίνουν, καπνίζουν και συζητούν με τον εορτάζοντα και τους άλλους προσκεκλημένους. Πήγαν χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον πολιτικό τους προϊστάμενο ή αφού συνεννοήθηκαν; Οι κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν το πρώτο. Εάν όντως έγινε έτσι, με δεδομένη την ένταση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο κάποτε Alter Ego της, πρόκειται για παιδαριώδες λάθος, που δεν το κάναμε ούτε στο Δημοτικό: όταν κάποιος συμμαθητής τσακωνόταν με τον κολλητό μας, τον είχαμε κι εμείς στο “ντου”. Αν λοιπόν οι δύο στενότεροι συνεργάτες του πρωθυπουργού δεν έχουν τη στοιχειώδη ικανότητα να κρίνουν σε ποιανού το σπίτι θα πάνε και σε ποιανού όχι, και τι μηνύματα θα εκπέμψει η παρουσία τους, δεν κάνουν για τη δουλειά.

Πολύ πιθανό να έχουν και άλλες παρόμοιες δομικές ελλείψεις. Κι αν ο πρωθυπουργός, που τους ανέθεσε αυτές τις εξαιρετικά νευραλγικές θεσμικές θέσεις, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ποιοι κάνουν για τη δουλειά και ποιοι όχι, δεν κάνει ούτε εκείνος για τη δουλειά. Αυτό είναι το μήνυμα από την εκδοχή στην οποία μας καθοδηγούν οι “κυβερνητικές πηγές”. Είναι σωστό ή λάθος; 

Όμως, όλοι καταλαβαίνουμε ότι ισχύει το δεύτερο. Είναι προφανές ότι η παρουσία των κομισάριων του Μαξίμου εκεί είχε χαρακτήρα αποστολής: να εκτονωθεί η κρίση και να επαναδιαπραγματευθούν οι όροι του διαχρονικού deal που υπάρχει ανάμεσα στις δύο “οικογένειες”. Όταν τα ΜΜΕ γέμιζαν από φωτογραφίες ένθερμων εναγκαλισμών σε απόσταση αναπνοής του ίδιου του πρωθυπουργού με τον προχθεσινό εορτάζοντα, αλλά και με άλλους μεγαλοπαράγοντες, το μήνυμα ήταν σωστό ή λάθος;

Πάμε όμως στο γεγονός που επιδείνωσε την κλινική εικόνα μιας κάποτε ρωμαλέας σχέσης.

Το “Βήμα” ισχυρίστηκε πως, ενώ ακόμα δεν είχε σβήσει η φωτιά στα εκτροχιασμένα βαγόνια (που, έναν χρόνο μετά, δεν έχουμε μάθει, επίσημα, τι την προκάλεσε), κάποιος έσπευσε να πάρει τις ηχογραφημένες συνομιλίες μεταξύ σταθμαρχών και μηχανοδηγών και να τις δώσει στο “Πρώτο Θέμα”, γνωστό για την απροκάλυπτα φιλοκυβερνητική του στάση, το οποίο τις έβγαλε στον αέρα, παραποιημένες: δύο διαφορετικές συνομιλίες συνενώθηκαν και παρουσιάστηκαν ως ενιαία.

Ποιος πήρε το υλικό; Ποιος έκανε το μοντάζ; Το “γιατί” είναι προφανές: έπρεπε να φανεί ότι αποκλειστικός υπεύθυνος ήταν ο σταθμάρχης. Βασισμένος σε αυτές τις παραποιημένες συνομιλίες, ο πρωθυπουργός υποστήριξε στη Βουλή την εκδοχή του αποκλειστικώς ανθρώπινου λάθους.

Δεν αθωώνει τον σταθμάρχη το δημοσίευμα του Βήματος. Όμως δείχνει μία υπερβολική σπουδή κάποιων να κατευθύνουν την οργή του κοινού μόνο σ΄ αυτόν, μακριά από πολιτικά πρόσωπα. Θα μπορούσε, την αποκάλυψη για την υπεξαίρεση του υλικού, να μην την είχε κάνει το “ΒΗΜΑ” αλλά η “Ηχώ της Άνω Ραχούλας”. Θα άλλαζε τίποτε επί της ουσίας;

για τη συνέχεια CApital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή