Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Περί Πάτρης

Δημοσιεύτηκε

στις

ΑΧΙΛΛΕΑΣ-ΑΙΑΝΤΑΣ

Ὁ Ἀχιλλέας και ο Αἴαντας παίζουν πεντάγραμμα

Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη

Φιλολόγου-θεολόγου

Ὑπάρχουν στὸ λεξικὸ ὁρισμένα λήμματα πού, ἂν καὶ ἑρμηνεύωνται ἀπὸ τὸν λεξικογράφο, τὸ σημαινόμενό τους δὲν γίνεται ἀντιληπτὸ σὲ ὅλη τους τὴν ἔκταση ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν μετέχουν στὴν πολιτισμικὴ παράδοση ποὺ διακονεῖ ἡ γλῶσσα. Αὐτὴ ἡ διαφοροποίηση μεταξὺ τοῦ ἐκπεμπόμενου καὶ προσλαμβανομένου μηνύματος ὀφείλεται στὴν ἰδιαίτερότητα τῶν λέξεων αὐτῶν ποὺ ὀνομάζονται Hotwords. Εἶναι λέξεις πολιτισμικὰ φορτισμένες. Ἡ λέξη Queen ἐπὶ παραδείγματι δὲν ἠχεῖ τὸ ἴδιο σὲ ἕναν Ἕλληνα καὶ ἕναν Ἄγγλο· ὁ Ἕλληνας περιορίζεται στὴ γνωστικὴ διάσταση τοῦ μηνύματος σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Ἄγγλο ποὺ τὴν ἀντιλαμβάνεται σὲ ὅλη του τὴν ἔκταση.

Ἡ κατ’ ἐξοχὴν φορτισμένη πολιτισμικὰ λέξη στὰ Ἑλληνικὰ εἶναι ἡ πατρίδα, φορτωμένη μὲ μυστήριο καὶ ἀγάπη. Ἡ «πατρὶς γαῖα» (Ὀδ.α΄, 290) ἡ πατρικὴ χώρα – μητρὶς στὴ μητριαρχικὴ Κρήτη (Πλάτωνος Πολιτεία 575d) – εἶναι ἀπὸ τὸ λυκαυγὲς τῆς ἱστορίας μας ἡ μητρόπολη τοῦ πολιτισμοῦ, ὁ χῶρος ποὺ χαλκεύεται τὸ ἑλληνικὸ ἦθος, ποὺ σμιλεύονται τὰ μνημεῖα τοῦ λόγου καὶ τῆς τέχνης. Εἶναι τόσο γλυκειά, ποὺ τὸ νόστιμον ἧμαρ, ἡ ἡμέρα ἐπιστροφῆς στὴν πατρίδα, ἔγινε συνώνυμο τοῦ εὐχάριστου στὴ γεύση (νόστιμο φαγητό). Οἱ Ἕλληνες τὴν ὀνόμασαν πατρίδα, γιὰ νὰ μὴν τὴν περιορίσουν μόνο στὸν χῶρο. Πατρίδα εἶναι ἡ κληρονομιὰ τῶν πατέρων, εἶναι ἡ πίστη καὶ οἱ ἀρχές τους, ἀλλὰ καὶ ἡ γῆ ποὺ ὡς μητρικὴ ἀγκάλη φυλάσσει τὰ ὀστᾶ τους. Ἴσως μάλιστα ἡ ἐπιθυμία γιὰ τὴν τιμὴ τῶν νεκρῶν νὰ ἦταν ὁ βασικὸς λόγος ποὺ οἱ μακρινοί μας πρόγονοι ἀποφάσισαν νὰ ἐγκατασταθοῦν μόνιμα στὴν πατρίδα γαῖαν. Ὁ Πατριάρχης Ἰακὼβ ζητεῖ νὰ ταφεῖ στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας (Γεν. μζ΄ 29-31). Ἡ πανάρχαια μυκηναϊκὴ λέξη πατήρ ἔχει ἰδιαίτερη κοινωνικὴ ἀξία καὶ δηλώνει τὸν πατέρα ὡς ἀρχηγὸ τῆς οἰκογένειας καὶ ἐκπρόσωπο τῶν παλαιότερων γενεῶν· παράλληλα ἔχει καὶ θρησκευτικὸ περιεχόμενο, τὸ ὁποῖο διατηρεῖται μέχρι σήμερα. Ἀποκαλοῦμε τὸν Θεὸ Πατέρα («Πάτερ ἡμῶν»), τοὺς θεοφόρους διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας (Ἅγιοι Πατέρες), τοὺς ποιμένες μας (πάτερ, προσκυνῶ). Εἶναι λοιπὸν ἑπόμενο ὅλα τὰ ὁμόρριζα τοῦ πατέρα νὰ ἔχουν θετικὴ σήμανση· πατριώτης, πατρῷα ἤθη, πάτριοι νόμοι, πατρικὴ ἀγκάλη. Ἡ πατρίδα ἐξακολουθεῖ νὰ ἔχη ἰδιαίτερη χρωματικὴ (connotational) καὶ ἐκφραστικὴ (expressive) σημασία, παρὰ τὸν συστηματικὸ διωγμὸ ποὺ ὑπέστη καὶ ὑφίσταται ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς ἄχρωμης, ἄοσμης καὶ ἄγευστης «πολυπολιτισμικότητας». Αὐτὸ τὸ γνωρίζουν καλὰ οἱ σύγχρονοι δημοκόποι, ποὺ καθ’ ὑποβολὴν τῶν ἐπικοινωνιολόγων ἀνέσυραν τὴν πατρίδα ἀπὸ τὴ λήθη, γιὰ νὰ πείσουν τὸν λαὸ νὰ ὑποβληθεῖ σὲ θυσίες. Πατρίδα γι΄ αὐτοὺς εἶναι βέβαια τὸ Χρηματιστήριο, τὰ ὁμόλογα καὶ ἡ οἰκονομικὴ εὐμάρεια. Τί σημασιολογικὴ διαστροφή! Σημεῖο τῶν καιρῶν! Πάντα ἐπίκαιρος ὁ μεγάλος ἱστορικός: «Καὶ ἄλλαξαν τὴν καθιερωμένη σημασία τῶν λέξεων, ὥστε νὰ ταιριάζη μὲ τὶς πράξεις τους. Ἔτσι, ἡ ἀσυλλόγιστη τόλμη λογιζόταν γενναιότητα καὶ ἀφοσίωση στὴν παράταξη, ἡ προνοητικὴ αὐτοσυγκράτηση εὔσχημο πρόσχημα δειλίας, ἡ σωφροσύνη πρόφαση ἀνανδρίας καὶ ἡ σφαιρικότερη θεώρηση τῶν πραγμάτων καθολικὴ ἀνικανότητα γιὰ δράση[…]» (Θουκυδίδου Ἱστορίαι Γ΄, 82,4). Ἀλλὰ ἐμεῖς «στῶμεν καλῶς»· στοιχούμενοι μὲ τὸν Ἀθηναῖο ἔφηβο ἀναφωνοῦμε: «Οὐκ αἰσχυνῶ τὰ ἱερὰ ὅπλα, οὐδὲ λείψω τὸν παραστάτην ὅτῳ ἂν στοιχήσω· ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ οὐκ ἐλάττω παραδώσω τὴν πατρίδα, πλείω δὲ καὶ ἀρείω κατά τε ἐμαυτὸν καὶ μετὰ ἁπάντων» (Λυκούργου, Κατὰ Λεωκράτους 77).

Πατρίδα τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνα ἦταν ἡ πόλις. Στὴ μυκηναϊκὴ ἐποχὴ ὀνόμαζαν πόλιν ἢ πτολίεθρον τὴν ἀκρόπολη, ἐνῷ τὴν κάτω πόλη ποὺ κατοικεῖται τὴν ἀποκαλοῦσαν ἄστυ. Ἡ λέξη ἀνάγεται στὴ ρίζα pel- «πύργος». Ἡ πόλις προσδιορίζεται μὲ ἐπίθετα ποὺ σημαίνουν «ὑψηλή», «ἀπόκρημνη» (Ἰλιάδα Ζ 88, 257, Υ52)· ἡ σημασία τοῦ φρουρίου διατηρεῖται γιὰ πολλοὺς αἰῶνες «καλεῖται… ἡ ἀκρόπολις μέχρι τοῦδε ἔτι ὑπ’ Ἀθηναίων πόλις» (Θουκυδ, 2,15) Ἡ πόλις περικλείει τὰ ἱερὰ καὶ τὸ ἀνάκτορο τοῦ βασιλέως. Προϊόντος τοῦ χρόνου ἡ πόλις ἄκρη κατέβηκε στὸ ἄστυ. Σιγὰ-σιγὰ γεννιέται τὸ ἑλληνικὸ θαῦμα, προϊὸν ἑνὸς ἐξελικτικοῦ ἅλματος, ἡ πόλις ἀλλάζει σημασία. Εἶναι ἡ κοινωνία ἡ πολιτική (Ἀριστοτέλους, Πολιτικὰ Α 1,1)· κοινωνία ἀπὸ τὸ κοινωνῶ «συμμετέχω σὲ κάτι», «παίρνω μέρος σὲ κάτι μαζὶ μὲ κάποιον ἄλλο»· ἡ πόλις γίνεται ὁμάδα πολιτῶν ποὺ συνεργάζονται, κοινότητα ἀνθρώπων ὅπου πρώτευε ἡ ἀνάγκη τοῦ κοινωνεῖν καὶ ὄχι τοῦ ἰδιωτεύειν. Ἰδιώτης εἶναι αὐτὸς ποὺ δὲν συμμετέχει στὴν κοινωνία τῆς πόλεως, γίνεται συνώνυμο τοῦ ἀμαθοῦς, τοῦ ἀνόητου, σημασία ποὺ διασώζεται στὸ ἀγγλικὸ idiot. Ἡ πόλις εἶναι κοινωνία φίλων (Ἀριστοτέλους Ἠθικὰ Εὐδήμεια 1242 α 10), εἶναι τὸ ὅλον ποὺ προηγεῖται τοῦ μέρους (Ἠθικὰ Νικομάχεια Α 2 12). Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ δημόσια κτήρια στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα εἶναι λαμπρά, ὀγκηρὰ καὶ μεγαλοπρεπῆ, ἐνῷ οἱ ἰδιωτικὲς κατοικίες ταπεινὲς καὶ μικρές. Ἡ πόλις βρίσκεται τώρα στὴν ἀγορά, τὸν τόπο ποὺ ἀγείρει «συγκεντρώνει» τοὺς πολῖτες γιὰ νὰ ἀγορεύσουν. Ἡ ἐξουσία δὲν εἶναι πλέον περιορισμένη στὸν ἄβατο χῶρο τοῦ βασιλικοῦ παλατιοῦ στὴν ἄνω πόλη, ἀλλὰ τοποθετεῖται ἐς τὸ μέσον τῆς κοινότητας, ἐκτίθεται στὴν ἀγορὰ καὶ μπορεῖ νὰ ἀσκηθεῖ ἀπὸ κάθε πολίτη, δηλαδὴ αὐτὸν ποὺ μετέχει κρίσεως καὶ ἀρχῆς, ποὺ γνωρίζει πὼς εἶναι ἴσος καὶ θέλει νὰ εἶναι ἴσος μὲ τοὺς ὁμοίους του ὡς πρὸς τὸν νόμο, ποὺ νέμει τὸ δίκαιο ἀπροσωπολήπτως. Δικάζεται στὴν Ἡλιαία ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, διαμορφώνει τὸ ἦθος του ἀπὸ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τῆς πόλεως, ὁμιλεῖ τὴν ἴδια γλώσσα, λατρεύει τοὺς ἴδιους θεούς, ἀνήκει στὸ ἴδιο ἔθνος, ποὺ εἶναι κατὰ τὸν Ἡρόδοτο τὸ «ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα» (Βιβλίο «Οὐρανία» 144, 14- 16). Ἀπὸ τὴ σοφία τῆς Ἑλληνικῆς: ἦθος, ἔθος, ἠθική, ἔθιμο, ἔθνος ἀνάγονται στὴν ἴδια ρίζα. Σὲ αὐτὴν τὴν πόλη τὸ ἄτομο εἶναι λειτουργικὰ ἀνύπαρκτο· αὐτὸς ποὺ δὲν ἀνήκει στὴν πόλη, ὁ ἄπολις, εἶναι ἀφρήτωρ (χωρὶς συγγενεῖς), ἀθέμιστος (χωρὶς νόμους), ἀνέστιος (δίχως σπιτικὸ) (Ἰλιάδα Ι 63) καὶ ἄτιμος, χωρὶς τιμή, δηλαδὴ χωρὶς πολιτικὰ δικαιώματα. Ἂς ἀναλογιστῆ ὁ ἀναγνώστης τὴν καισαρικὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸν ὑπήκοο, τὸν ὑποτασσόμενο, ποὺ ὑπακούει (ὑπὸ + ἀκοὴ) σὲ νόμους ποὺ τοῦ ἐπιβάλλονται ἀπὸ ἕνα ἐχθρικὸ κράτος (κράτος σημαίνει νομιμοποιημένη βία, ἀπὸ τὸ ἐπίθετο κρατὺς «ἰσχυρός»), ἀπὸ τὸν πολίτη ποὺ μετέχει στὰ κοινά, ποὺ ψηφίζει τοὺς νόμους του, ποὺ διαχειρίζεται τὴν κληρονομιά του. Νὰ λοιπὸν γιατὶ ὁ μέτοχος τῆς ἑλληνικῆς παιδείας Ἀπόστολος Παῦλος ἐπιλέγει τὴν πόλιν γιὰ νὰ δηλώση τὴν πατρίδα τοῦ Χριστιανοῦ, τὴν ἄνω πόλιν, τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ.13, 14).
ΤΡΙΗΡΗΣΣτὸ ἴδιο ἐννοιολογικὸ πεδίο μὲ τὴν πατρίδα καὶ τὴν πόλιν ἀνήκει καὶ ἡ Κοινότητα, ποὺ συνεχίζει τὴν παράδοση τῆς πόλεως, προσαρμοσμένη στὶς νέες περιστάσεις ποὺ προέκυψαν μὲ τὴν πάροδο τῶν αἰώνων (Κων. Παπαρηγόπουλου, Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τομ.5, μερ.2, σελ.115). Ἡ Κοινότητα (κοινός, κοινωνία, κοινωνῶ) «μὲν τὴν ἐξ ὁρισμοῦ μέθεξη καὶ συνεργασία τῶν μελῶν της ἐπιζητεῖ τὴ μεγιστοποίηση τῶν ἱστορικά, οἰκονομικά, κοινωνικὰ καὶ πολιτικὰ ὑφισταμένων δυνατοτήτων καὶ πόρων μὲ στόχο τὴν ὑλική, πολιτιστικὴ καὶ ἐθνικὴ ἐπιβίωσή τους, καθὼς καὶ στὴν ἄμυνα ἀπὸ πιέσεις καὶ ἐπιβουλὲς ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν περιβάλλοντα κοινωνικὸ χῶρο […] ἀσκεῖ κοινωνικὴ πολιτική […] ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν παιδεία… ἱδρύει καὶ συντηρεῖ βιβλιοθῆκες καὶ τυπογραφεῖα» (Γ.Β. Καββαδία, Ἐπανάσταση καὶ κοινωνικὴ δυναμική. 1821, ἐκδ. Ν. Σάκκουλα, Ἀθῆνα-Κομοτηνὴ 1996, σ. 155).
Εἶναι πράγματι ἀξιοθαύμαστο ὅτι οἱ Ἕλληνες κατορθώνουν νὰ διασώσουν τὴν πολισμικὴ καὶ διοικητική τους παράδοση μέσα στὶς πιὸ δυσμενεῖς ἑκατονταετίες τῆς δουλείας. Καὶ ἀκόμα πιὸ ἀξιοθαύμαστο ὅτι ἡ παράδοση αὐτὴ ἀποτυπώνεται στὴ γλῶσσα· κοινότητα εἶναι αὐτὴ ποὺ διασώζει τὰ κοινά, τὶς κοινὲς ἀξίες, τὸν κοινὸ τρόπο ζωῆς ποὺ ἔχει ὡς πρότυπο τὶς πρωτοχριστιανικὲς κοινότητες: «ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς. 43 Ἐγένετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβος, πολλά τε τέρατα καὶ σημεῖα διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο. 44 πάντες δὲ οἱ πιστεύσαντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντα κοινά, 45 καὶ τὰ κτήματα καὶ τὰς ὑπάρξεις ἐπίπρασκον καὶ διεμέριζον αὐτὰ πᾶσι καθότι ἄν τις χρείαν εἶχε· 46 καθ’ ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ, κλῶντές τε, κατ’ οἶκον ἄρτον, μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας, 47 αἰνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ ἔχοντες χάριν πρὸς ὅλον τὸν λαόν. ὁ δὲ Κύριος προσετίθει τοὺς σῳζομένους καθ’ ἡμέραν τῇ ἐκκλησίᾳ» (Πραξ.β, 42-47).
Ἀκατάλυτος δεσμὸς ἑνότητας τῶν Ἑλλήνων, τὸ κυριότερο γνώρισμα τῆς ταυτότητάς μας εἶναι ἡ χριστιανικὴ πίστη. Ἡ χριστιανικὴ πίστη ὡς κριτήριο μείζονος σημασίας γιὰ τὴ διάκριση καὶ τὸν προσδιορισμὸ τῶν Ἑλλήνων σημαίνεται στὴ λέξη Γένος. Τὴν ἐποχὴ τῆς Τουρκοκρατίας πατρίδα τῶν Ρωμηῶν εἶναι τὸ Γένος, δηλαδὴ ὅσοι ἀνήκουν στὴν οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ὡς τιθηνὸς τοῦ Γένους γαλουχεῖ μὲ τὴ γνήσια διδασκαλία της τοὺς συγγενεῖς, ὅσους ἀνήκουν στὸ ἴδιο γένους, τοὺς ὁποίους ἀναγεννᾶ πνευματικὰ καὶ τοὺς καθιστᾶ γενναίους. Καὶ πάλι τὸ ἔτυμον τῶν λέξεων εἶναι ἀποκαλυπτικό: γένος, γνήσιος, γεννῶ, ἀναγεννῶ, γενναῖος συγγενεύουν.
Ἡ ἱστορικὴ ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ πραγματώνεται μέσα ἀπὸ τὴν παράδοση (παρὰ+δίδωμι), δηλαδὴ ὅ,τι μᾶς παρέδωσαν οἱ πατέρες. Ἡ κληρονομιὰ αὐτὴ μᾶς παραδόθηκε χέρι μὲ χέρι, εἶναι «πρᾶγμα τζιβαϊρικόν, πολυτίμητο», ὅπως θὰ μᾶς ἔλεγε ὁ Mακρυγιάννης. «Βρισκόμαστε σ’ ἕνα σταυροδρόμι, δὲν ἤμασταν ποτὲ ἀπομονωμένοι μείναμε πάντα ἀνοιχτοὶ σ’ ὅλα τὰ ρεύματα Ἀνατολὴ καὶ Δύση καὶ τ’ ἀφομοιώναμε θαυμάσια τὶς ὧρες ποὺ λειτουργούσαμε σὰν εὔρωστος ὀργανισμός. Συνταραζόμαστε κι ἐμεῖς, δικαιολογημένα ἢ ἀδικαιολόγητα, ἀπὸ διαδοχικὲς κρίσεις, ἀποκαλυπτικὲς ἐφευρέσεις καὶ φόβους, ποὺ δὲν ἀφήνουν τὸν ἀνθρώπινο νοῦ νὰ ἠρεμήσει σὰν τὴν καλαμιὰ στὸν κάμπο. Μπροστὰ σ’ αὐτά, τί μᾶς μένει γιὰ νὰ βαστάξουμε ἂν ἀπαρνηθοῦμε τὸν ἑαυτό μας; […]
Ἡ προσωπική μου ἐμπειρία μοῦ δείχνει πὼς τὸ πρᾶγμα ποὺ μὲ βοήθησε, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο, δὲν ἦταν οἱ ἀφηρημένοι στοχασμοὶ ἑνὸς διανοουμένου, ἀλλὰ ἡ πίστη καὶ ἡ προσήλωσή μου σ’ ἕναν κόσμο ζωντανῶν καὶ περασμένων ἀνθρώπων στὰ ἔργα τους, στὶς φωνές τους, στὸ ρυθμό τους, στὴ δροσιά τους. Αὐτὸς ὁ κόσμος, ὅλος μαζί, μοῦ ἔδωσε τὸ συναίσθημα πὼς δὲν εἶμαι μία ἀδέσποτη μονάδα, ἕνα ἄχερο στ’ ἁλώνι. Μοῦ ἔδωσε τὴ δύναμη νὰ κρατηθῶ ἀνάμεσα στοὺς χαλασμοὺς ποὺ ἦταν τῆς μοίρας μου νὰ ἰδῶ. Κι ἀκόμη, μ’ ἔκανε νὰ νιώσω, ὅταν ξαναεῖδα τὸ χῶμα ποὺ μὲ γέννησε, πὼς ὁ ἄνθρωπος ἔχει ρίζες, κι ὅταν τὶς κόψουν πονεῖ, βιολογικά, ὅπως ὅταν τὸν ἀκρωτηριάσουν.
Κι ὅλα τοῦτα θὰ μποροῦσα νὰ τὰ ὀνομάσω μὲ τὴ λέξη παράδοση».
(Γ. Σεφέρη, Δοκιμές, τ.2, ἔκδ. Ἴκα- ρος, Ἀθήνα 1974, σσ. 175-7).
Ἀναδημοσίευση ἀπό 21-11-2016
Ενωμένη Ρωμιοσύνη

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.

Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Τούρκος διπλωμάτης: «Η σιωπηλή συμφωνία Ερντογάν – Μητσοτάκη»

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Κυριάκος Μητσοτάκης – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ό,τι και να συμβεί στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν πρέπει να επηρεαστούν αρνητικά, γράφει σήμερα ο Τούρκος, πρώην διπλωμάτης, Χασάν Γκιογκούς στο T24.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Οι τουρκοελληνικές σχέσεις στη νέα εποχή που επικεντρώνονται σε θετική ατζέντα πέρασαν από σοβαρές δοκιμασίες τον τελευταίο μήνα.

Παρακολουθήσαμε ελληνικά σκάφη εφόδου να παραβιάζουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα, πρώτα στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού και μετά με διαφορά μίας εβδομάδας στη Ντάτσα και στο Τουργκούτ Ρέις.

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, η ελληνική πλευρά υποστήριξε ότι κυνηγούσαν βάρκες που μετέφεραν λαθρομετανάστες.

Αυτό που συνέβη με το αλιευτικό Barbaros κοντά στο Turgut Reis ήταν ένας τύπος που συναντάμε συχνά στο Αιγαίο, λόγω της έλλειψης καθορισμένων θαλάσσιων συνόρων, και μπορεί πλέον να θεωρείται συνηθισμένη περίπτωση.

Για κάποιο λόγο, περιστατικά παρενόχλησης συμβαίνουν είτε στον αέρα είτε στο έδαφος πριν συναντηθούν οι ηγέτες και των δύο χωρών.

Υπάρχουν εκείνοι που ευδοκιμούν στο περιβάλλον κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Τα προκλητικά δημοσιεύματα μιας εφημερίδας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όξυνση της κρίσης των Ιμίων το 1996.

Αυτή τη φορά, είχαμε τηλεοπτικά κανάλια που για μέρες έκαναν φασαρία για το πώς «οι μπότες του Έλληνα στρατιώτη άγγιξαν τουρκικά εδάφη».

Θα νομίζατε ότι η Ελλάδα επιχείρησε να εισβάλει στην Τουρκία αποβιβάζοντας έναν από τους στρατιώτες της με ένα μόνο σκάφος εφόδου.

Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι ‘Παλικαράδες’ (Palikaryanın) είναι ο πιο πειθαρχημένος στρατιώτης στον κόσμο.

Στα χρόνια που ήμουν πρέσβης στην Αθήνα, είδα μια ομάδα στρατιωτών κομάντο να φωνάζουν συνθήματα κατά τη διάρκεια μιας επίσημης παρέλασης σε μια ελληνική εθνική εορτή.

Επειδή δεν ξέρω ελληνικά, στην αρχή νόμιζα ότι φώναζαν κάτι σαν «δώσε μου τη χαρά».

Η αλήθεια του θέματος φάνηκε όταν είδα την είδηση ​​στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας ότι κάποιοι στρατιώτες φώναζαν συνθήματα κατά της Βόρειας Μακεδονίας και της Τουρκίας στην εκδήλωση.

Αυτό που θα πω είναι ότι είναι πολύ πιθανό οι παραβιάσεις των τουρκικών χωρικών υδάτων να προκλήθηκαν από την ευρηματικότητα λίγων συνειδητοποιημένων Ελλήνων στρατιωτών που δεν έδρασαν με οδηγίες.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ;

Το θετικό κλίμα στις τουρκοελληνικές σχέσεις αποτυπώθηκε και στις ομιλίες των ηγετών των δύο χωρών στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης φρόντισαν να μην κάνουν δηλώσεις που θα ενοχλούσαν ο ένας τον άλλον στις ομιλίες τους.

Μαθαίνουμε από τον ελληνικό Τύπο ότι αυτό το θετικό κλίμα αναμένεται να συνεχιστεί κατά κάποιο τρόπο, με βήματα όπως η επανέναρξη των συζητήσεων για τα προβλήματα στο Αιγαίο και η έναρξη λειτουργίας της σχολής της Χάλκης.

Εξελίξεις στην Κύπρο

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την Κύπρο, προκύπτει μια διαφορετική εικόνα και βαθιές διαφορές απόψεων.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκλεισε εντελώς την πόρτα περί ομοσπονδίας για μόνιμη λύση στην Κύπρο στη Νέα Υόρκη.

Ακολούθησε μάλιστα μια πιο επιθετική γραμμή από τον Πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ , ο οποίος, πριν από την αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη, έδειξε ότι θα μπορούσε να καθίσει ξανά στο τραπέζι εάν ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις της «άμεσης επαφής, απευθείας εμπορίου και άμεσης μεταφοράς» που συνοψίζονται σε τρεις λέξεις…

Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, που ανέβηκε στο βήμα μετά τον Πρόεδρο Ερντογάν, χαρακτήρισε κατοχή ως συνήθως τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί και είπε κατηγορηματικά ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν μπορεί και δεν θα είναι λύση.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε με τρεις λέξεις με εντελώς διαφορετικό θέμα, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα, η οποία θα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για 2 χρόνια από την 1η Ιανουαρίου, βασίζεται στις αρχές του «διαλόγου, διπλωματίας και δημοκρατίας» (3D), που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δήλωσε ότι θα ενεργούσε με βάση αυτές.

Συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες

Ο πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ συναντήθηκε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Στη δήλωσή του μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε ότι η επανάληψη των διαπραγματεύσεων θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο με την αναγνώριση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος και ότι οι διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες μορφές στη βάση της ομοσπονδίας για μισό αιώνα ήταν ασαφές γιατί η ελληνική πλευρά είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα.

Στη δήλωση μιας φράσης που έγινε από τον ΟΗΕ αναφέρθηκε ότι ο Γενικός Γραμματέας συναντήθηκε με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ και ότι στη συνάντηση συζητήθηκε πώς θα μπορούσε να προχωρήσει το Κυπριακό στο μέλλον.

Ο Γκουτέρες δέχθηκε τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών από 21 χώρες την ίδια ημέρα. Είναι προφανές ότι η συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες δεν είχε μεγάλο περιεχόμενο.

Εν τω μεταξύ, πριν φύγει από τη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε σε ιδιωτική συνέντευξη σε εφημερίδα που δημοσιεύεται στην Κατεχόμενη Κύπρος ότι εάν η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς γίνουν αποδεκτά από την ελληνική πλευρά και η ομοσπονδία δεν τεθεί στην ημερήσια διάταξη, μια συνάντηση στο 4+1 μορφή με τη συμμετοχή των μερών και του ΓΓ δηλώνει ότι μετέφερε στον Γκουτέρες ότι είναι έτοιμος να παραβρεθεί σε τριπλό δείπνο που θα παραθέσει.

Αν και εκ πρώτης όψεως η επιστροφή στο τραπέζι με ορισμένες προϋποθέσεις μοιάζει με πρωτοβουλία, δεν πρέπει να περιμένουμε από τους Έλληνες να αποδεχτούν εύκολα τους όρους που θέτει ο Τατάρ, που σημαίνει παραίτηση από την ομοσπονδία.

Ωστόσο, αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι ορισμένες διαπραγματεύσεις διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αν όχι γύρω από το τραπέζι.

Το τριπλό δείπνο, το οποίο δέχτηκε ο Τατάρ, αναμένεται να γίνει ανεπίσημα στη Νέα Υόρκη στις 15 Οκτωβρίου. Πιθανώς, ο Γενικός Γραμματέας θα θέλει να ενημερώσει τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους ηγέτες για τον νέο οδικό χάρτη που επεξεργάζεται για την Κύπρο και να πάρει τις απόψεις τους σε αυτό το δείπνο.

Πού θα οδηγήσει αυτό;

Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς. Σε μια εποχή που έχει αρχίσει να ρέει αίμα στον Λίβανο μετά τη Γάζα και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται για περισσότερα από δύο χρόνια, ο Γενικός Γραμματέας, που φαίνεται βέβαιο ότι δεν θα επανεκλεγεί ποτέ, θέλει να καταλήξει σε ένα νέο σχέδιο για την Κύπρο; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.

Ό,τι και να γίνει στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν θα επηρεαστούν αρνητικά.

ΠΗΓΗ: Βαλκανικό Περισκόπιο

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή