Η συνάντηση μεταξύ
των Ρώσου και Τούρκου πρόεδρων στις 17 Σεπτεμβρίου στη Ρωσία ξάφνιασε: όχι, η ρωσική
επέμβαση δεν θα λάβει χώρα στην Ιντλίμπ, ο συριακός στρατός παραλύσε και νομιμοποιείται
η τουρκική «κατοχή».
Δεδομένου ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, η παρουσία της επισημοποιείται σε μια «αποστρατικοποιημένη ζώνη» γύρω από την
Ιντλίμπ, εμποδίζοντας τη Συρία να επανακτήσει το έδαφός της και να
αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία των θεσμών της. Μετά από αυτή την ρωσική κυβίστηση μεγάλου μεγέθους, ξεκίνησε αμέσως μια
επίθεση από το Ισραήλ στη Λατάκια, εκεί όπου βρίσκεται η ρωσική στρατιωτική
βάση, ένας πύραυλος εκτοξεύτηκε από τη γαλλική φρεγάτα Auvergne και συνετρίβη στη θάλασσα ένα ρωσικό στρατιωτικό αεροπλάνο με 15 άνδρες πλήρωμα.
Τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της λεγόμενης «ιστορικής»
συμφωνίας Πούτιν-Ερντογάν μας αφήνουν σκεφτικούς.
Το περιεχόμενο της συμφωνίας Πούτιν-Ερντογάν
Χθες το βράδυ ης 17ης
Σεπτεμβρίου, οι Ρώσος και οι Τούρκος πρόεδροι ανακοίνωσαν τη δημιουργία μιας αποστρατικοποιημένης
ζώνης γύρω από την Ιντλίμπ. Εδώ είναι το κύριο
περιεχόμενο των δηλώσεών τους, που δημοσιεύονται πλήρως στην επίσημη
ιστοσελίδα του Κρεμλίνου εδώ .
Οι ομιλίες του
Πούτιν ξεκινάνε παραδοσιακά με ορισμένα αριθμημένα στοιχεία
σχετικά με την αύξηση της εμπορικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών, με τον
τουρισμό, την ανακοίνωση της ενίσχυσης της συνεργασίας στον τομέα της
ενέργειας. Για να φτάσουν τελικά στο αντικείμενο της
συνάντησης: στη Συρία.
Έτσι, από τις 15
Οκτωβρίου θα πρέπει να δημιουργηθεί μια
αποστρατικοποιημένη ζώνη μέχρι τη γραμμή μάχης
της στη ζώνη αποκλιμάκωσης της περιοχής της
Ιντλίμπ – της τελευταίας από τις οποίες η Συρία δεν μπορούσε να επεκτείνει την
εθνική κυριαρχία της. Πρέπει να είναι βάθους 15-20 χιλιομέτρων.
Θα πρέπει να εκδιωχθούν οι
ριζοσπαστικές ομάδες , ιδίως το Μέτωπο
αλ-Νούσρα.
Μέχρι τις 10
Οκτωβρίου, με την τουρκική πρόταση, θα πρέπει να εξέλθουν από την περιοχή το βαρύ πυροβολικό, τα άρματα μάχης, τα πολυβόλα, κ.λπ. όλων των ένοπλων ομάδων της αντιπολίτευσης.
Ο έλεγχος θα διεξαχθεί από ρωσικές και τουρκικές
περιπολίες . Μέχρι τα τέλη του
2018, οι δρόμοι Χαλέπι – Λατάκια και Χαλέπι – Χάμα θα πρέπει να ξανανοιχθούν.
Αυτά αναμένεται να
επιτρέψει την επανενεργοποίηση της διαδικασίας της Γενεύης .
Η πρόταση αυτή υποστηρίζεται ολικά από τη Συρία και θα πραγματοποιηθούν περαιτέρω διαβουλεύσεις με
τις αρχές της Συρίας.
Και η Ρωσία και η
Τουρκία σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν το φορμάτ της Αστάνα και τις δυνατότητες
του μορφότυπου (φορμάτ) της Γενεύης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Οι εργασίες για τη
σύσταση της Συνταγματικής Επιτροπής, συμπεριλαμβανομένων εκπροσώπων της εξουσίας, της
αντιπολίτευσης και της κοινωνίας των πολιτών, συνεχίζονται.
Ο λόγος του
Ερντογάν αρχίζει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, απόλυτα
συμμετρικά: εμπόριο, τουρισμός, ενεργειακά σχέδια κ.ο.κ. Αλλά για τη Συρία, ο τόνος
είναι πολύ διαφορετικός. Ξεκινά, υπενθυμίζοντας την τριμερή συνάντηση στην Τεχεράνη, στην οποία η Τουρκία επιβεβαίωσε με
σαφήνεια και ξεκάθαρα τη θέση της (δηλαδήόχι σε στρατιωτική επέμβαση κατά των τρομοκρατικών ομάδων στην Ιντλίμπ). Το διακύβευμα αυτής της συνάντησης με τον Πούτιν ήταν να πραγματοποιήσει
αυτή τη θέση: «σήμερα σκεφτήκαμε πώς να την επιτύχουμε», λέει.
Αποφασίστηκε να
βρεθεί μια έξοδος λαμβάνοντας υπόψη τα εθνικά συμφέροντα.
Αποφασίστηκε να αποστρατιωτικοποιηθεί το έδαφος που ελέγχεται από
το συριακό στρατό και την αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση που ελέγχει αυτά τα εδάφη θα μπορεί να παραμείνει
εκεί. Αλλά η Τουρκία θα αγωνιστεί με τη Ρωσία για να εξέλθουν
οι ριζοσπαστικές ομάδες.
Ο Ερντογάν μιλά
επίσης για κοινές περιπολίες. Αλλά προπαντός, μιλά
για την ενίσχυση, μέχρι τότε, των παρατηρητήριων του μέσα στη ζώνη.
Και το επιπλέον
δώρο στην Τουρκία: κατά τη διάρκεια της συνάντησης, συμφωνήθηκε ότι οι κίνδυνοι
αποσταθεροποίησης της περιοχής δεν έρχονται μόνο από τις ομάδες στην περιοχή
της Ιντλίμπ, αλλά πηγαίνουν περαιτέρω, ιδίως όσον αφορά το κουρδικό ζήτημα και
το YPG , το οποίο σύμφωνα με τον Ερντογάν, αποτελεί
κίνδυνο για την Τουρκία και που πρέπει να συντριβή πλήρως.
Όσον αφορά τη συνταγματική μεταρρύθμιση , είναι επιθυμητό να λάβει χώρα για να διεξαχθούν
στη συνέχεια ελεύθερες εκλογές και ο συριακός λαός να μπορεί να ζήσει σε δημοκρατία.
Οι υπαινιγμοί αυτού του σχεδίου αποστρατικοποίησης
Όταν συγκρίνουμε τους
δυο λόγους, βλέπουμε κατάρχας τις διαφορές: ο Πούτιν αναφέρει την αποστρατικοποίηση της αντιπολίτευσης, ο Εδόγκαν των τακτικών δυνάμεων και της αντιπολίτευσης. Αυτή η απόκλιση είναι σημαντική επειδή αφαιρεί κάθε δυνατότητα για τη Συρία
να επανακτήσει τη κυριαρχία της.
Ομοίως, ο Πούτιν
δεν ανέφερε το κουρδικό ζήτημα και για καλό λόγο. Το πολύ δυσφημισμένο από τον Ερντογάν YPG έχει επίσης την
κακή ιδέα να μάχεται όχι τόσο πολύ εναντίον του Άσαντ όσο και κατά των
τρομοκρατικών ομάδων αλ-Νούσρα και Ντάες. Η τουρκική ιστοσελίδα TRT μόλις δημοσίευσε εξάλλου ένα ενδιαφέρον άρθρο στο οποίο διευκρινίζεται ότι το
YPG « αναγκάζει » τους νέους στη Ράκα να πάνε και να πολεμήσουν
ενάντια στο Ντάες στην περιοχή του Ντέιρ αλ-Ζορ, εκείνη τη περιοχή που ιδιωτικοποιήθηκε
από την αμερικανική συμμαχία λόγω των πετρελαϊκών πόρων της. Γεγονός που φαίνεται να ανησυχεί την Τουρκία …
Στη συνέχεια,
σχετικά με το συνταγματικό ζήτημα.
Ο Πούτιν μιλά για
τη σύσταση μιας συνταγματικής επιτροπής, ο Ερντογάν επαναλαμβάνει τη ρητορική
του συνασπισμού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για τη “δημοκρατική μετάβαση”
που υπονοεί την αποχώρηση του Άσαντ .
Τα ζητήματα που θέτει αυτό το σχέδιο αποστρατικοποίησης
Το σχέδιο αυτό
εγείρει ορισμένα ερωτήματα, τόσο νομικά όσο και πολιτικά.
Σε αυστηρά νομικό επίπεδο, πώς μπορεί ένα Κράτος (στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ρωσία) να
νομιμοποιήσει την παρουσία ενός κράτους (εδώ η Τουρκία) στο έδαφος ενός τρίτου Κράτους
(της Συρίας); Για να περιοριστεί η συνέπεια αυτού του σχεδίου στη
συριακή κυριαρχία, το οποίο απαγορεύει όμως σε μια χώρα να υπερασπιστεί το
έδαφός της κατά ένοπλών ομάδων, προωθείται μια «συμφωνία πακέτο» για τη Συρία –
αλλά θα πρέπει ακόμα να προσδιοριστεί. Αλλά για να σεβαστούν επίσης και το πρωτόκολλο, γεγονός
όχι αμελητέο, θα ήταν πιο σκόπιμο να άφησαν τον Άσαντ να την ανακοινώσει. Εκτός αν, infine , πρόκειται να
απομακρυνθεί με αυτή τη συνταγματική μεταρρύθμιση.
Στο πολιτικοτεχνικό επίπεδο, το ζήτημα της
παρουσίας και / ή της απομάκρυνσης των ομάδων της “αντιπολίτευσης” θέτει πολλές ερωτήσεις.
Ο Πούτιν δηλώνει
ότι θα πρέπει να απομακρυνθεί η αλ-Νούσρα. Και για να την στείλουν αλλά που αυτή τη φορά;
Όσο για τον
Ερντογάν, χωρίς να διευκρινίζει για ποιους μιλάει, πιστεύει ότι οι ομάδες της αντιπολίτευσης
μπορούν να παραμείνουν στα εδάφη που κατέχουν.
Το πρόβλημα είναι
ότι δεν έχει επιτευχθεί καμία συμφωνία σχετικά με τον χαρακτηρισμό
“αντιπολίτευση” / “τρομοκράτες”. Και αν δεν μπορούσαν να χωριστούν πραγματικά στο πλαίσιο της “ζώνης αποκλιμάκωσης”,
παρά που είχε προβλεπόταν, τίποτα δεν δείχνει ότι θα βρεθεί στο πλαίσιο της
“αποστρατικοποιημένης ζώνης”. Αυτές οι ομάδες θα έχουν πάρει απλώς το νομιμοποιημένο δικαίωμα να
κρατήσουν το έδαφος και ο συριακός στρατός θα έχει χάσει το δικαίωμα να τους πολεμήσει.
Σχετικά με το γεωπολιτικό στρατηγικό πλαίσιο, αυτή η ανακοίνωση εκπλήσσει τους αναλυτές και οι Ρώσοι δημοσιογράφοι δυσκολεύονται να βρουν μια ορθολογική και θετική εξήγηση γι ‘αυτή την σημαντική
κυβίστηση.
Πρόκειται για καθαρά εμπορικούς λόγους, για άνοιγμα
της τουρκικής αγοράς; Αυτό φαίνεται όμως
λίγο … μικρό για να παραιτηθούν οι Ρώσοι από μια στρατιωτική επιχείρηση που
θα έθετε τέλος στον πόλεμο στη Συρία.
Μήπως πρόκειται για
ένα είδος διαπραγμάτευσης: μήπως ο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης θα
σταματήσει την κίνηση του για την αναγνώριση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας
και το σχίσμα που θα ακολουθήσει; Ελάχιστο πίθανο,
ούτως ή άλλως δεν είναι εκείνος που παίρνει αυτές τις αποφάσεις, ούτε ο
Ερντογάν.
Τότε λοιπόν ποιος ο λόγος αυτής της συμφωνίας μεταξύ της Ρωσίας και της
Τουρκίας;
Δύσκολο να το γνωρίζουμε,
μπορούμε μόνο να υποθέσουμε, γιατί τα γεγονότα, όσο χαοτικά που φαίνονται,
έχουν ένα νόημα, γενικά. Συχνά αποκαλύπτονται έμμεσα.
Ας θυμηθούμε ότι ο Τραμπ
είχε δηλώσει αδύνατη μια στρατιωτική επέμβαση στην Ιντλίμπ, θέση που υποστηρίζεται
από τα ευρωπαϊκά δορυφορικά κράτη και από το ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία είναι
μέλος του ΝΑΤΟ, υπερασπίστηκε αυτή τη θέση κατά την τριμερή συνάντηση στην
Τεχεράνη και την επιβεβαίωσε με τον Πούτιν: δεν είναι δυνατή καμία στρατιωτική
παρέμβαση κατά αυτών των ομάδων και ο Άσαντ πρέπει να συλληφθεί. Γιατί; Διότι διαφορετικά,
όπως το είχαμε γράψει, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχαναν το πρόσωπό τους. Και αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή που δεν μπορεί να
περαστεί. Και η οποία προφανώς δεν έχει περαστεί.
Εάν υπάρχουν άλλες
εξηγήσεις, θα είμαι πολύ χαρούμενη να τις γνωρίζω. Εκτός από τα ανθρωπιστικά συνθήματα, φυσικά. Η καταστροφή της Ράκα δεν αποτέλεσε πρόβλημα συνείδησης σε κανέναν.
Επίλογος
Φυσικά, δεν χτυπιούνται
ποτέ οι δυνατοί. Λίγες μόλις ώρες μετά από αυτές τις ιστορικές
δηλώσεις, η Λατάκια , όπου βρίσκεται η ρωσική στρατιωτική βάση,
αποτέλεσε αντικείμενο εντατικής πυραυλικής επίθεσης, μιας επίθεσης που εκτελέστηκε από τη θάλασσα που άφησε
τουλάχιστον 7 τραυματίες. Αρκετοί
βιομηχανικοί χώροι έγιναν στόχοι, αλλά ευτυχώς η επίθεση εξουδετερώθηκε από το
σύστημα αεράμυνας. Το Ισραήλ έχει εμπλακεί, όπως και οι Ηνωμένες
Πολιτείες και η Γαλλία, εκτοξεύτηκε ένας πύραυλος από τη θέση όπου βρίσκόταν η
φρεγάτα Auvergne, σύμφωνα με στοιχεία του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας. Εκείνη τη στιγμή, ένα
ρωσικό στρατιωτικό αεροπλάνο εξαφανίστηκε στη θάλασσα με 15 άνδρες πλήρωμα,
ξεκίνησε μια επιχείρηση διάσωσης και ο ρώσος πρόεδρος έχει ήδη εκφράσει τα
συλλυπητήριά του στις οικογένειες. Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας κατηγορεί το Ισραήλ και διατηρεί το δικαίωμα
να απαντήσει.
Ποιος είναι ο λόγος
αυτής της επίθεσης; Να σταθεροποιηθεί η περιοχή; Η αποστρατικοποίηση της Ιντλίμπ φαίνεται να έχει
προκαλέσει ένα ανησυχητικό πολιτικό μήνυμα για τη συνέχεια των επιχειρήσεων: η
Ρωσία συμφωνεί να μην περάσει την κόκκινη γραμμή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ή υπάρχει άλλη μια εξήγηση;
Είναι αλήθεια ότι
το ρωσικό στρατιωτικό δυναμικό έχει καταστεί ανταγωνιστικό, το αναγνωρίζουν οι
ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά να θυμίσουμε μια
πολύ απλή αλήθεια: ένα όπλο έχει ένα αποθαρρυντικό δυνητικό όχι μόνο λόγω της
ύπαρξής του, όχι απαραίτητα όταν χρησιμοποιείται (αφού το αποτρεπτικό στάδιο δεν
λειτούργησε), αλλά όταν ο αντίπαλος σας είναι πεπεισμένος ότι θα έχετε την πολιτική βούληση να το χρησιμοποιήσετε.
Εν τω μεταξύ,
αντίθετα με ό, τι είχαμε πιστέψει ( βλέπε το
κείμενό μας εδώ ), η Ρωσία έκανε
ένα βήμα πίσω και παγώνει τη συριακή σύγκρουση, δεν επιτρέπει την επίλυσή της.
Ενσωματώνεται έτσι στις μεταμοντέρνες συγκρούσεις,
που αναστέλλονται λόγω πολιτικών διαπραγματεύσεων με απρόβλεπτα αποτελέσματα,
επιτρέποντας στη ατλαντική φατρία να αποκτήσει σε πολιτικό επίπεδο το
πλεονέκτημα που δεν μπορεί να αποκτήσει σε στρατιωτικό επίπεδο.
Αυτό συνέβη ήδη, κατά κάποιον τρόπο, με τις
συμφωνίες του Μινσκ.
Εκτός εάν πρόκειται για δι-μετα-μοντέρνη έκδοση του σύμφωνου Molotov-Ribbentrop.
Στην πρώτη
περίπτωση, η κατάσταση απλώς θα σαπίσει για λίγα χρόνια πριν να εκκαθαριστεί,
όταν δεν θα παρουσιάζει πλέον κανένα ενδιαφέρον, στη δεύτερη περίπτωση η
σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, μόνο αναβάλλεται.
Αλλά αν τότε η ΕΣΣΔ χρειάστηκε να κερδίσει χρόνο για να εκσυγχρονίσει το
οπλοστάσιό της, αυτή η φάση φαίνεται, σύμφωνα με πολλαπλές δηλώσεις στη Ρωσία,
ότι έχει ήδη επιτευχθεί.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.
Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.
2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.
Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων. Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών. Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων. Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.
3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως. Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;
4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.
5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.
6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.
7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ
8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.
Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.
Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.
Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.
Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.
Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].
Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία. ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.
Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.
Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά. Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.
Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.
Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.
Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.
Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.
Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου 2024
Θέματα Εκπομπής 4ης Οκτωβρίου 2024 1. Το δίδυμο Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη επιμένει στο λάθος με την Τουρκία 2. Διχασμένες οι απόψεις για το αν το Ισραήλ θα χτυπήσει τα πυρηνικά του Ιράν 18:25 3. ΗΠΑ: Απανωτά σκάνδαλα του συζύγου της Χάρις ρίχνουν σκιά στον προεκλογικό της αγώνα 45:10 4. Ρωσία-Ουκρανία: Ο Ζελένσκι τα βάζει με τη Δύση 49:00
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Τα απανωτά σκάνδαλα μπορεί να πλήξουν την εικόνα της Κάμαλα Χάρις
Οι Κάμαλα Χάρις και Ντόναλντ Τραμπ εισέρχονται στην τελική ευθεία για τις προεδρικές εκλογές, τις πιο σημαντικές στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ με τους δύο υποψήφιους να προειδοποιούν ότι η τύχη ενός πολωμένου έθνους εξαρτάται από το εξαιρετικά αμφίρροπο αποτέλεσμα.
Στο φως της δημοσιότητας όμως, έρχονται απανωτά σκάνδαλα που με κάποιο τρόπο μπορεί να πλήξουν την εικόνα της Κάμαλα Χάρις.
Ως χτύπημα κάτω από τη ζώνη είναι για την υποψήφια των Δημοκρατικών για το χρίσμα, Κάμαλα Χάρις, οι νέες πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την ανάρμοστη και κακοποιητική συμπεριφορά του συζύγου της, Ντάγκλας Έμχοφ, σε παλαιότερες σχέσεις του.
Γεγονός είναι ότι οι νέες πληροφορίες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου σπιλώνουν την εικόνα της Χάρις, επισημαίνουν η γερμανική εφημερίδα Bild και η βρετανική Daily Mail. Oι καταγγελίες σε βάρος του 59χρονου Έμχοφ είναι συγκλονιστικές και φέρνουν τη νυν αντιπρόεδρο των ΗΠΑ σε δεινή θέση, υποστηρίζει η εφημερίδα Daily Mail.
Πρόκειται για το πρώτο σκάνδαλο που αμαυρώνει την εικόνα της Κάμαλα και βλέπει το φως της δημοσιότητας λίγες εβδομάδες πριν από την κάλπη (5 Νοεμβρίου), αποτελώντας «βούτυρο στο ψωμί» για τον 78χρονο υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών, Ντόναλντ Τραμπ.
Περιστατικό σε φιλανθρωπικό γκαλά στις Κάννες
Ο Έμχοφ, άλλοτε μεγαλοδικηγόρος, καθώς από τότε που εξελέγη η σύζυγός του στην αντιπροεδρία των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει την εργασία του, φέρεται να χτύπησε βάναυσα την τότε κοπέλα του στο πρόσωπο στις 24 Μαΐου του 2012, μετά από ένα φιλανθρωπικό γκαλά κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Καννών.
Στο γκαλά αυτό είχαν παραβρεθεί πολλές διασημότητες, όπως οι ηθοποιοί Αντόνιο Μπαντέρας, Άλεκ Μπάλντουιν, ο θρυλικός σχεδιαστής μόδας Καρλ Λάγκερφελντ και η Πάρις Χίλτον. Σύμφωνα με πληροφορίες, το χαστούκι που δέχτηκε η σύντροφος του Έμχοφ μπροστά από το Hotel du Cap ήταν τόσο δυνατό που το θύμα έκανε στροφή 180 μοιρών. Ο λόγος που τη χτύπησε ήταν η ζήλια, όπως επισημαίνουν οι πληροφορίες.
Το ζευγάρι περίμενε ένα ταξί όταν η κοπέλα άνοιξε την τσάντα της και έδωσε χρήματα σε έναν υπάλληλο της εκδήλωσης για να εξυπηρετηθεί άμεσα. Μόνο που, εκτός από τα χρήματα που του έδωσε, ακούμπησε για λίγο το χέρι της στον ώμο του. Ο Έμχοφ νόμιζε ότι τον φλέρταρε, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ που επικαλούνται τα διεθνή ΜΜΕ.
Γνωστός του τότε ζευγαριού δήλωσε στη Daily Mail ότι το θύμα τηλεφώνησε από το ταξί κλαίγοντας μετά το περιστατικό και περιέγραψε λεπτομερώς τη φρίκη που βίωσε. Η γυναίκα, με το κωδικό όνομα «Τζέιν», είναι μία επιτυχημένη δικηγόρος της Νέας Υόρκης. Δύο άλλοι φίλοι της επιβεβαίωσαν στους δημοσιογράφους την προσωπική σχέση που είχε με τον Έμχοφ επί τρεις μήνες. Εξάλλου, υπάρχουν και φωτογραφίες που τους δείχνουν δίπλα-δίπλα.
Η «Τζέιν» δεν σχολίασε μετά τις αποκαλύψεις
Μετά τις αποκαλύψεις των μέσων ενημέρωσης, ο Έμχοφ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι είχε σχέση με την νταντά της κόρης του, Ναγιέν Νέιλορ, κατά τη διάρκεια του πρώτου του γάμου, το 2008.
Η «Τζέιν» δήλωσε ότι ο Έμχοφ της είχε πει πως η νταντά είχε μείνει έγκυος αλλά στη συνέχεια απέβαλε. Τότε αυτή τον είχε κατηγορήσει ότι ευθύνεται για την αποβολή. Η νταντά πάντως ισχυρίζεται ότι ο μεγαλοδικηγόρος τακτοποίησε την υπόθεση καταβάλλοντας αποζημίωση ύψους 80.000 δολαρίων.
Την ίδια ώρα, ο Ντάγκλας Έμχοφ εμφανίζεται χαμογελαστός στο πλευρό της συζύγου του, στηρίζοντάς την με όλες του τις δυνάμεις, όπως ισχυρίζεται. Πρόσφατα, μάλιστα, είχε εμφανιστεί σε τηλεοπτικό στούντιο ως υποστηρικτής των γυναικών απέναντι στην «ανδρική τοξικότητα».
protothema.gr
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.