 |
| Τα τελευταία είκοσι χρόνια, οι περισσότερες βιογραφίες των αλγερινών ηγετών παραποιήθηκαν. Όλοι ισχυρίζονται ότι αγωνίστηκαν για την εθνική απελευθέρωση ενώπιον της γαλλικής κατοχής, σπάνιοι είναι εκείνοι που το έπραξαν πράγματι. Οι αληθινοί ήρωες απομακρύνθηκαν εδώ και πολύ καιρό. |
Τιερί Μεϊσάν
Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται συνήθως στην πολιτική
για να εξηγήσουν τα παιχνίδια εξουσίας δεν ισχύουν για την Αλγερία. Οι σημερινοί ηγέτες της είναι κατά
πρώτο λόγο σφετεριστές που κατασκεύασαν, ένας ένας, ψεύτικες βιογραφίες για να
λάβουν την υπόληψη των συμπολιτών τους. Το ένα έφερε το άλλο και έφτασαν στη
κορυφή του κράτους. Διατηρούνται με
τη θέληση των μεγάλων δυνάμεων που προσποιούνται ότι πιστεύουν τους μύθους τους
για να τους χειραγωγήσουν καλύτερα.
Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία) | 19 Μαρτίου 2019
Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ανακαλύπτουν με έκπληξη την
πραγματικότητα της αλγερινής εξουσίας την οποία κόπιασαν να αποκρύψουν μέχρι
στιγμής. Η εξουσία αυτή δεν κρατιέται από μια φατρία,
αλλά από πολλές των οποίων το πρόσωπο του προέδρου Μπουτεφλίκα είναι το σημείο
ισορροπίας.
Στην αλγερινή εξουσία, ποιος υπερασπίζεται τι;
Οι φατρίες αυτές διεξάγουν μεταξύ των μια άγρια μάχη που τους εμπόδισε, όχι μόνο να
διορίσουν διάδοχο στον σημερινό πρόεδρο, αλλά και πρωθυπουργό.
Εντέλει, ονόμασαν τρεις: Νουρεντίν Μπεντουί, με βοηθό τον
Ραμντάν Λαμαμρά, και οι δύο πλαισιωμένοι με έναν τρίτο, τον Λάχνταρί Μπραχίμι.
Κατανοήστε καλά τη διανομή των ρόλων:
Ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα είναι ένας μικρός απατεώνας ο
οποίος ήταν γραμματέας του Χουαρί Μπουμεντιέν και κατάφερε, με την πάροδο του
χρόνου να κτίσει ένα παρελθόν [ 1]. Σφετερίζεται το προεδρικό αξίωμα για είκοσι χρόνια, χάρη σε μια σειρά
παραβιάσεων του Συντάγματος και εμφανώς νόθων εκλογών. Νοσηλευόμενος στην Ελβετία για δύο
εβδομάδες για «περιοδικούς ιατρικούς ελέγχους», διαγνώστηκε με «νευρολογικά και
αναπνευστικά προβλήματα». Παρατηρώντας ότι δεν ήταν σε θέση να δώσει τη συγκατάθεσή του για νοσήλια,
οι γιατροί ζήτησαν ποίος ήταν ο νόμιμος κηδεμόνας του για να τους
εξουσιοδοτήσει. Για απάντηση,
επαναπάτρισαν τον κατάκοιτο ετοιμοθάνατο χωρίς να τον δείξουν. Στη συνέχεια, η τηλεόραση An Nahar μετέδωσε σύντομες εικόνες του, με ημερομηνία
18 Οκτωβρίου 2017, οι οποίες παρουσιάστηκαν ως κινηματογραφημένες στις 11
Μαρτίου 2019. Τέλος, μεταδόθηκε μια νέα επιστολή που του αποδόθηκε. Για να ανακοινώσουν
την παράταση επ ‘αόριστον της θητείας του.
Ο Νουρεντίν Μπεντουί διορίστηκε από το
πρόσωπο που κατέχει το προεδρικό στυλό ως πρωθυπουργός. Ήταν μέχρι τώρα υπουργός Εσωτερικών
και γνωστός ως εγγύς ενός από τα αδέρφια του παρόντα πρόεδρου, Νάσερ
Μπουτεφλίκα.
Είναι εκείνος που είχε φανταστεί τη δυνατότητα να αποδοθεί
μια πέμπτη θητεία στον ανάπηρο πρόεδρο και είχε δήθεν μαζέψει έξι εκατομμύρια
υπογραφές για να τον υποστηρίξουν. Ο ρόλος του είναι να διαιωνίσει τη προεδρική
ψευδαίσθηση.
Ο Ραμντάν Λαμαμρά διορίστηκε αναπληρωτής
πρωθυπουργός. Μέχρι τώρα, υπήρξε σύμβουλος του ανάπηρου
προέδρου, δηλαδή ένας από τους κατόχους της εξουσία στη θέση του. Εικάζεται ότι εκπροσωπεί τα
συμφέροντα της πρώην αποικιοκρατικής δύναμης, της Γαλλίας.
Ο Λάχνταρί Μπραχίμι ορίστηκε πρόεδρος του
Εθνικού Συνεδρίου για την εφαρμογή της δημοκρατικής μετάβασης, πάντα ανακοινωμένη,
που δεν ξεκίνησε ποτέ. Ο συνταξιούχος αυτός (85 χρονών) ανακλήθηκε λόγω της
υπηρεσίας του: διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη δημιουργία του σημερινού
συστήματος και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της νέας αποικιοκρατικής δύναμης: των
Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτή η προσωπικότητα πρώτης γραμμής δεν είναι καθόλου
αυτός που ισχυρίζεται ότι είναι. Προερχόμενος από μια οικογένεια συνεργατών της
γαλλικής κατοχής, κατάφερε να πιστεύει ο κόσμος ότι είχε αντίθετα συμμετάσχει
στην εθνική απελευθέρωση.
• Το 1965 ήταν ο τελευταίος που συνάντησε τον Μεχντί Μπεν Μπαρκά. Ενημέρωσε τις
μαροκινές μυστικές υπηρεσίες για τις προθέσεις του και διευκόλυνε έτσι την
απαγωγή και δολοφονία του γραμματέα της Tricontinentale.
• Το 1982, στο πλαίσιο των προσπαθειών της Αλγερίας, του Μαρόκου, της Σαουδικής
Αραβίας, σύναψε τις συμφωνίες του Ταΐφ που τερμάτιζε τον λιβανέζικο εμφύλιο πόλεμο,
με αντάλλαγμα τη καθιέρωση ενός ομολογιακού καθεστώτος, πλήρους ακυβερνησίας,
τοποθετώντας de facto τη χώρα υπό τον αιώνιο έλεγχο των μεγάλων
περιφερειακών και διεθνών δυνάμεων.
• Στα τέλη του 1991, ήταν ένα από τα 10 μέλη του Υψηλού Συμβουλίου Ασφαλείας της
Αλγερίας που καθαίρεσε τον πρόεδρο Chadli Bendjedid, ακύρωσε τις δημοτικές εκλογές και
άνοιξε το δρόμο στον Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα προς την εξουσία [ 2 ].
• Το 2000, πίεσε για τη δημιουργία μιας υπηρεσίας πληροφοριών στο κόρφο της
διοίκησης των Ηνωμένων Εθνών [ 3 ].
• Το 2001, μετά από αίτημα της Ουάσινγκτον, σύναψε τις
συμφωνίες της Βόννης για το τέλος της βρετανο-αμερικανής επέμβασης στο
Αφγανιστάν και με την τοποθέτηση του Χαμίντ Καρζάι και των εμπόρων ναρκωτικών
στην εξουσία [ 4 ].
• Το 2012, μετά τη παραίτηση του Κόφι Ανάν από τη θέση του διαμεσολαβητή για τη
Συρία, διορίστηκε από κοινού από τον ΟΗΕ και τον Αραβικό Σύνδεσμο, όχι ως
διαμεσολαβητής, αλλά ως “ειδικός εκπρόσωπος”. Μακριά από το να εφαρμόσει το
ειρηνευτικό σχέδιο Λαβρόφ-Ανάν το οποίο είχε εγκριθεί από το Συμβούλιο
Ασφαλείας, εργάστηκε να εφαρμόσει το μυστικό σχέδιο του αφεντικού του, τον
αριθμού 2 των Ηνωμένων Εθνών, Jeffrey Feltman, για μια συνολική και άνευ όρων παράδοση της Συριακής Αραβικής
Δημοκρατίας [ 5 ].
Ο ρόλος των ισλαμιστών
Υπάρχουν αρκετές αφηγήσεις για τη Μαύρη Δεκαετία
(1991-2002) κατά την οποία 60.000 έως 150.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Το μόνο σίγουρο, άν παρατηρούμε τη
μακρά περίοδο, είναι ότι οι Ουαχαμπιστές με τις κοινωνικές υπηρεσίες τους, αντικατάστησαν
το κράτος στην ύπαιθρο, ότι η ισλαμική τρομοκρατία ήταν μια προσπάθεια των
Βρετανών να αποκλείσουν τη γαλλική επιρροή, και ότι ο στρατός έσωσε τη χώρα,
ενώ ορισμένοι στρατιωτικοί μεταπήδησαν στην πλευρά των ” αποκεφαλιστών “.
Όταν τελείωσαν όλα, το 2004, ο πρόεδρος Μπουτεφλίκα συμμάχησε
προσωπικά με τους ισλαμιστές ( τους λεγόμενους ” αποκεφαλιστές “) [ 6 ] κατά των “σφαγιαστών” (στρατιωτικών). Παρουσίασε τον εαυτό του
ως παλιό στρατιώτη ικανό να κάνει ειρήνη με τους εχθρούς του. Στην πραγματικότητα, συμμάχησε με
τους ισλαμιστές για να μειώσει τη δύναμη του στρατού και των υπηρεσιών
ασφαλείας που τον έβαλαν στην εξουσία.
Το 2013, ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα αναδιάρθρωσε την Υπηρεσία
Πληροφοριών και Ασφαλείας, αφαιρώντας της ένα μεγάλο μέρος των αρμοδιοτήτων και
των μέσων της και αποστρατεύοντας τον στρατηγό Μοχάμεντ Μεντιέν.
Το 2014, εξουσιοδότησε την ένοπλη πτέρυγα του FIS (Front islamique du salut , Ισλαμικό
Μέτωπο Σωτηρίας), το AIS (Armée islamique du salut, Ισλαμικός Στρατός
σωτηρίας) – υπεύθυνο για δεκάδες χιλιάδες θανάτους – να
οργανώσει ανοικτά ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης.
Το 2016, ζήτησε από τον Αχμέτ Ουγιαχία (τον οποίον
διόρισε λίγο μετά πρωθυπουργό) να συναντήσει τον ηγέτη του AIS, Μαντανί Μεζράγκ και ανακοίνωσε ότι του
δόθηκε αμνηστία και ασυλία.
Τον Μάρτιο του 2019, η φατρία επανεμφανίζει τον Μαντανί Μεζράγκ
στο προσκήνιο για να απειλήσει με νέο εμφύλιο πόλεμο τον πληθυσμό που διαδηλώνει.
Στο πλαίσιο αυτό, ο διορισμός του Λάχνταρί Μπραχίμι έχει πλήρες
νόημα.
Όταν ήταν υπεύθυνος για το φάκελο της Συρίας στον ΟΗΕ και
τον Αραβικό Σύνδεσμο, είχε αγωνιστεί για μια «πολιτική λύση»,
συμπεριλαμβανομένης της σύλληψης του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ και της
αντικατάστασής του από έναν καθηγητή στη Σορβόννη, Burhan Ghalioun. Αλλά ο τελευταίος, συνεργάτης του National Endowment for Democracy (NED / CIA), αν και υποστηρίζει επίσημα μια μη
θρησκευτική Συρία, ήταν ο speech–writer (λογογράφος) του Αμπάσι Μαντανί, αρχηγού του FIS κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο
Κατάρ.
Η ανεξάρτητη Αλγερία χτίστηκε πρώτα μυστικά, φυσικό
γεγονός καθώς επρόκειτο για αγώνα εθνικής απελευθέρωσης. Στη συνέχεια, αυτή η το μυστικότητα διατηρήθηκε και χρησιμοποιήθηκε
από ορισμένους για να χτίσουν έναν θρύλο και να απολαμβάνουν έτσι έναν ένδοξο
ρόλο.
Αυτή η μυστικότητα, επαναλαμβανόμενη εδώ και δεκαετίες, στέρησε
τον λαό της κατανόησης των γεγονότων. Τους επέτρεψε να γίνουν απαραίτητοι
διατηρώντας τόσο την κινδυνολογία (οι “αποκεφαλιστές”) όσο και την
προστασία (οι ” σφαγιαστές “).
Αιχμάλωτοι της ίδιας της δικής τους μυστικότητας,
αναγκάζονται σήμερα να υποταχθούν στον εκβιασμό της Γαλλίας και των Ηνωμένων
Πολιτειών.
[1] Bouteflika, une imposture algérienne,
Mohamed Benchicou, Le Matin, 2003.
[2] Islam and democracy : the failure of
dialogue in Algeria, Frédéric Volpi, Pluto Press, 2003 (p. 55 et
suivantes).
[
4] «
L’opium, la CIA et
l’administration Karzai », par Peter Dale Scott, Traduction Anthony
Spaggiari,
Réseau Voltaire, 10 décembre 2010. «
Le
partenaire afghan de Monti », par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange
Patrizio,
Il Manifesto (Italie),
Réseau Voltaire, 9 novembre
2012.
[6] Διακρίνουμε τη μουσουλμανική θρησκεία από τη πολιτική χειραγώγηση της, τον Ισλαμισμό, όπως διατυπώνεται από την
Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων. ΣτΣ
var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();
