Το ΝΑΤΟ ξεκίνησε μιαν εκστρατεία στο Τύπο σχετικά με τη μάχη του αλ-Μπάγκους
Φαουακανί.
Αυτό γίνεται για να σκηνοθετηθεί η πτώση των «τελευταίων τζιχαντιστών» με τις
προσπάθειες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων τη Συρία -SDF (η λεγόμενη «αραβο-κουρδική
δύναμη») – και ως εκ τούτου να δικαιολογηθεί το τέλος των στρατιωτικών
επιχειρήσεων του Διεθνούς Συνασπισμού κατά του Ντάες. Δραματοποιούν το ρόλο των
σηράγγων που σκάφτηκαν από τους τζιχαντιστές και πολίτες οι οποίοι χρησιμεύουν
ως ανθρώπινες ασπίδες.
Όλα αυτά είναι αλήθεια, αλλά εφαρμόζονταν εξίσου στις
ομάδες τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα και του Ντάες που ηττήθηκαν από τον συνασπισμό
Συρία-Ιράν-Ρωσία.
Όπως εξηγήσαμε πολλές φορές, ο Συνασπισμός κατά του
Ντάες δεν έχει μέχρι πρόσφατα πολεμήσει κατά του Ντάες, αλλά το στήριξε. Αυτό κατάγγειλε εξάλλου ο
συνταγματάρχης François-Régis Legrier στην επιθεώρηση Επισκόπηση της Εθνικής Άμυνας (Revue de la Défense nationale), προς μεγάλη δυσαρέσκεια του
γαλλικού υπουργείου των στρατιωτικών [ 1 ]. Επιπλέον, πολλοί μαχητές του Χαλιφάτου ενσωματώθηκαν
στις SDF.
Παραμένουν μερικοί θύλακες του Ντάες στη Συρία, μεταξύ
των άλλων στην αλ-Μαγιαντίν (νοτιοανατολικά του Ντείρ εζ-Ζορ). Προπαντός, οι περισσότεροι τζιχαντιστές
έφυγαν από τις πόλεις της Συρίας σε αντάλλαγμα για ένα διαβατήριο για το κυβερνείο
της Ιντλίμπ όπου ανασυντάχθηκαν. Περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι φυλακίζονται από τους τζιχαντιστές σε αυτό το μέρος, μεταξύ
της υπόλοιπης Συρίας και της Τουρκίας, χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα.
Κάθε τζιχαντιστική ομάδα κρατά τις πόλεις και τα
χωριά της χωρίς να υπάρχει καμία περιφερειακή αρχή. Σχεδόν όλες υπακούουν
στην Αλ Κάιντα. Σε γενικές γραμμές, η Σαρία είναι ο νόμος που ισχύει παντού. Το τοπικό νόμισμα είναι η
τουρκική λίρα, επειδή ο τουρκικός στρατός προστατεύει αυτό το έδαφος. Η περιοχή ζει μόνο από τη κατασκευή παραχαραγμένων προϊόντων που πωλούνται στην Ευρώπη μέσω της τουρκικής μαφίας. Δεν είναι αυτάρκης στα τρόφιμα
και δεν διαθέτει πλέον τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα. Οι άνθρωποι τρέφονται και
φροντίζονται από δυτικές ΜΚΟ, στην πράξη εις βάρος των γερμανικής και γαλλικής
κυβερνήσεων.
Η πτώση του αλ-Μπάγκους Φαουακανί δεν θα λύσει
τίποτα. Βέβαια, οι Ηνωμένες Πολιτείες παραιτήθηκαν από τη δημιουργία ενός
τρομοκρατικού κράτους και το χαλιφάτο έπεσε, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα: οι τζιχαντιστές
αλλάζουν συνέχεια σημαία, ανάλογα με
τους χορηγούς τους, αλλά όχι ιδεολογία. Μετά τη σκόπιμη προώθηση της
ισλαμικής τρομοκρατίας, το ΝΑΤΟ αποτυγχάνει – ή δεν το επιθυμεί – να την
μειώσει.
Το Πεντάγωνο δεν έχει κανέναν απολύτως ενδοιασμό να
μετακινήσει ορισμένους τζιχαντιστές σε άλλες χώρες και να εξοντώσει εκείνους
που παραμένουν. Αλλά η Γερμανία και η Γαλλία δεν καταφέρνουν να διακόψουν τις συμμαχίες
τους και, ως εκ τούτου, αναγκάζονται να διατηρήσουν τους επιζώντες στην Ιντλίμπ.
Είναι εκτός ζητήματος να τους
προσφέρουν καταφύγιο στην Ευρώπη, όπως συνέβη με τους Αλγερινούς Χαρκί, πρώτον
επειδή είναι πάρα πολλοί και μετά, λόγω της βαρβαρότητας που εφάρμοσαν – και
εξακολουθούν να εφαρμόζουν. Το Βερολίνο και το Παρίσι δεν ξέρουν πλέον τι να τους
κάνουν.
ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019
var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();
