Ακολουθήστε μας

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Συγκλονιστικό άρθρο με αποδείξεις για τους… άπιστους (Μέρος Β΄) – Οι κοινές ελληνικές ρίζες της Μακεδονίας και της Μεγάλης Ελλάδας

Δημοσιεύτηκε

6 έτη πριν

στις

Διαβάστε εδώ το Α΄Μέρος: Συγκλονιστικό άρθρο με αποδείξεις για τους… άπιστους – Οι κοινές ελληνικές ρίζες της Ελλάδας και της Μακεδονίας  

Αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στο Αρχοντικό Πέλλας
Μακεδονία – Μεγάλη Ελλάδα Β΄ Μέρος

Συγγραφέας: Σωτήρης Μπεκάκος

Μεταδιδακτορικός Ερευνητής Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τα εθνογενετικά τούτα στοιχεία τα αναφέρω, γιατί, όπως
θα δούμε, όσα ονόματα των αρχαίων Μακεδόνων δεν έχουν τη μορφή ιωνικών –
αττικών ονομάτων, έχουν μορφή δωρική, δηλαδή μακεδονική. 
Οι Δωριείς
είναι αυτοί, οι οποίοι ίδρυσαν πολλές αποικίες στην Νότιο Ιταλία κατά την
αρχαιότητα.
 Η παρουσία τους στην περιοχή της Απουλίας και
των Βασιλικάτων αποδεικνύεται διαμέσου των τοπωνυμίων, των ανθρωπωνυμίων και
των υδρωνυμίων.
 Σύμφωνα με τον De Simone [1] υπάρχει στενή γλωσσική σχέση
ανάμεσα στην Μεγάλη Ελλάδα, την Ήπειρο και την Μακεδονία.
  Αυτή η σχέση στηρίζεται σε μια γενεαλογική
σχέση και σε μια γεωγραφική συνέχεια που υπάρχει ανάμεσα στην αρχαία ιλλυρική
και την δωρική διάλεκτο, διάλεκτοι, οι οποίες απετέλεσαν και οι δυο μαζί το πιο
πρόσφατο και το πιο ξεχωριστό κύμα εξινδοευρωπαϊσμού της Ελλάδας.[2]
  Τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη
γλωσσικής σχέσης ανάμεσα στην Απουλία, τα Βασιλικάτα, την Ήπειρο και την
Μακεδονία είναι:

α) τα τοπωνύμια

β) τα ανθρωπωνύμια
γ) τα υδρωνύμια
Δεν είναι
δυνατόν να αναφερθούμε σε όλα εκείνα τα στοιχεία που αναφέρονται σε αυτή την
σχέση, η οποία δεν έχει μελετηθεί από γλωσσικής πλευράς μέχρι σήμερα στην
Ελλάδα[3].
Θα
αναφερθούμε στο όνομα «Γραικοί»[4], ένα
όνομα που αντιπροσωπεύει, όπως είναι γνωστό από την αρχαία ελληνική ιστορία,
ένα έθνος που κατοικούσε στην περιοχή της Δωδώνης, το οποίο κατά την κλασσική
εποχή αντικαταστάθηκε από το όνομα «Ἕλληνες», ενώ κατά την αρχαϊκή εποχή αυτό
το έθνος βρισκόταν στην καρδιά της περιοχής, η οποία ονομαζόταν «Ἑλλάς».
 Το όνομα «Ἕλληνες» σταδιακά αντικατέστησε το
πιο αρχαίο εθνικό όνομα «Γραικοί».
 Το εθνικό όνομα «Γραικοί» προέρχεται από το
θέμα γραιο – /  γραικο – , από την οποία
προέρχεται το τοπωνύμιο «Γραῖα»[5] αλλά
και άλλα τοπωνύμια που υπάρχουν στον ελληνικό χώρο[6]. 
 Σύμφωνα με τον Ιταλό ιστορικό Giovanni Pugliese Carratelli είναι
δύσκολο να σκεφθούμε ότι το όνομα «Γραικοί» διαδόθηκε στην Ιταλία, εξαιτίας του
ελληνικού αποικισμού, αλλά οπωσδήποτε υπήρχε και πριν τον αποικισμό της Νοτίου
Ιταλίας από τους Έλληνες[7].
 Το δευτερο όνομα που αποτελεί ένα
χαρακτηριστικό στοιχείο, το οποίο φανερώνει ότι υπάρχει ιστορική και γλωσσική
σχέση ανάμεσα στην Ήπειρο και την περιοχή της Νοτίου Ιταλίας και πιο
συγκεκριμένα με την περιοχή των Βασιλικάτων, είναι το όνομα «Χάονες / Χαῦνοι (Χαονία)»
της Ηπείρου με το όνομα της αρχαίας ιταλικής φυλής «Χῶνες» και με το τοπωνύμιο
«Χωνία», το οποίο απαντάται στην περιοχή της Σίριδος κατά την αρχαία εποχή
(σημ. Nova Siri – Policoro – επαρχία
της Ματέρα).
 Ο ταύτιση των δυο αυτών ονομάτων, ώστόσο,
παρουσιάζει δυσκολίες.
 Οι Χώνες είναι ένα αρχαίο φύλο, το οποίο
κατοικούσε σύμφωνα με την παράδοση στην περιοχή της Σίριδος, πρίν τον Τρωικό
πόλεμο και κατά μήκος του κόλπου του Τάραντα μαζί με τους Οινωτρούς, ένα
αρκαδικό φύλο.
  Η ταυτότητα των Χώνων και των Χαόνων της
Ηπείρου βασίζεται στην ετυμολογική σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε αυτά τα εθνικά
ονόματα με το αρχαίο ηπειρωτικό υδρωνυμικό «Χών» (Χωνία)[8].
  Υπάρχουν ακόμη μερικές αντιστοιχίες σχετικά
με τα ονόματα, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν τυχαίες, αλλά
αποτέλεσμα της παρουσίας αρχαίων ηπειρωτικών πληθυσμών, οι οποίοι μετανάστευσαν
στην περιοχή της Απουλίας και των Βασιλικάτων πριν τον 7ο αιώνα π.
Χ.
Μακεδονία – Μεγάλη Ελλάδα Γ΄ Μέρος
Τοπωνύμια που δείχνουν την ελληνική καταγωγή
ΠΑΝΔΟΣΙΑ – ΑΧΕΡΩΝ – ΑΧΕΛΩΟΣ
Παραδείγματος
χάριν, η πόλη Πανδοσία που βρίσκεται κοντά στην Έφυρα, στην περιοχή της
Θεσπρωτίας[9]
αντιστοιχεί στην πόλη «Πανδοσία» της Λευκανίας (σημ. Tursi, στην επαρχία της Ματέρα) και στην
πόλη «Πανδοσία» (Castrolibero) της Καλαβρίας.
Ένα άλλο
τοπωνύμιο που φανερώνει την παρουσία των αρχαίων ηπειρωτικών φύλων στην περιοχή
των Βασιλικάτων είναι το ιδρωνυμικό «Ἀχέρων»[10], (υπάρχουν στην Ελλάδα 5
τοποθεσίες με αυτό το όνομα) το οποίο αναφέρεται σε μια περιοχή κοντά στην
αχαϊκή αποικία Σίρις (σημ. Nova Siri).
 Επίσης, από το υδρωνύμιο «Ἀχέρων» προέρχεται
το σημερινό ιταλικό τοπωνύμιο «Acerenza», το οποίο δηλώνει μια πόλη των
Βασιλικάτων, η οποία ιδρύθηκε από αρχαία ηπειρωτικά φύλα στα Βασιλικάτα:
(ινδ. ρίζα.
*akwel – νερό >
ελλ. Ἀχέρων > Ἀχέροντα > Ἀχεροντία > λατ. Acherontia > ιταλ. Acerenza)[11].
Και ο
ποταμός που σήμερα ονομάζεται «Bradano» και βρίσκεται στα Βασιλικάτα,
ονομαζόταν στους αρχαίους χρόνους «Ἀχέρων».
Ακόμη και
στην περιοχή της αρχαίας Κύμης (σημ. Cuma, στην Καμπανία),
η λίμνη που
βρίσκεται γύρω από την αρχαία πόλη ονομάζεται «Ἀχερουσία λίμνη» (Acherusia palus) και
υπάρχει και το θεσπρωτικό τοπωνύμιο «Πυριφλεγέθων» (Ὀδύσσεια, χ 513).
Η ύπαρξη νεκυομαντείου
στην Κύμη της Καμπανίας μαρτυράται και επάνω σε έναν δίσκο του δευτέρου ήμισυ
του 7ου αιώνα π.Χ.: hέρε οὐκ ἐᾰ < ι >
ἐπιμαντεύεσθαι[12].
 Τέλος, είναι αξιοσημείωτο να επισημάνουμε ότι
η λατρεία του Αχελώου και οι γιορτές που είχαν θεσπιστεί προς τιμήν
μαρτυρούνται στο Μεταπόντιο[13].
 Επίσης, υπάρχουν πέντε ποταμοί με το όνομα
«Ἀχελῷος», οι οποίοι βρίσκονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

[1] De Simone, C. La posizione linguistica dell’ Epiro e della
Macedonia,
  στο τόμο:
“Magna Grecia, Epiro e Macedonia”.
Atti del Ventiquattresimo Convegno di Studi sulla Magna Grecia, Taranto, 5 – 10
Ottobre 1984, Istituto per la Storia e l’ Archeologia della Magna Grecia,
Taranto, 1985, σελ. 46 – 82.
[2] Von Blumenthal A. : Hesych – Studien, Stuttgart, 1930, σελ. 2 – 10.
   Idem,  Glotta,
18, 1930, σελ. 153 – 154.
   Krahe H. : Die Indogermanisierung Griechenlands und Italiens, Heidelberg,
1949, σελ. 13 – 15. 
Ανάλογες θέσεις με εκείνες
του Blumenthal και του Krahe
εκφράστηκαν, με ιδιαίτερη αναφορά στη γλωσσογεωγραφική διάσταση του θέματος,
από τον Ιταλό γλωσσολόγο Pisani (1959).
[3] Για την Αρχαία Μακεδονική και το φαινόμενο της
αποκλειστοποίησης, το οποίο απαντά σε αυτήν,
βλ. Κατώνης (2010: 138 –
140):
 Ο λόγος για τον οποίο λαμβάνεται υπ’ όψιν και
μακεδονικό υλικό στην παρούσα διατριβή είναι ότι υποτίθεται αποκλειστοποίηση
και σ’ αυτήν την διάλεκτο.
Στην επισκόπηση της
προσφοράς των διαφόρων ερευνητών (Steinthal,
Καλλέρη, Τσοπανάκη, Μπαμπινιώτη κ.λπ.) θίξαμε την Αρχαία Μακεδονική. Εδώ θα
ήθελα να αναφερθώ σύντομα στα πιο σημαντικά έργα και πρώτα στον Μπαμπινιώτη
1988 – 89, κυρίως δε στον Μπαμπινιώτη 1989, όπου λαμβάνεται υπ’ όψιν και η
προσφορά του Χατζιδάκι. Η πρώτη έρευνα τοποθετεί την μακεδονική μεταξύ των
δωρικών διαλέκτων και ενώ δεν ασχολείται με την αποκλειστοποίηση, απαριθμεί
αρκετές περιπτώσεις που πρέπει να ερμηνευθούν με αυτή την προσέγγιση. Η μελέτη
αποδέχεται και χαρακτηρίζει τα επιχειρήματα των Hoffmann, Χατζιδάκι και Καλλέρη, κατά τη γνώμη, σωστά και
πειστικά. Ο Μπαμπινιώτης (1989) αφιερώνεται ειδικά στην ερμηνεία των μέσων / β
δ γ/ της μακεδονικής […].Το σύστημα ΦΣ παρέχει όμως επίσης εναλλακτικές
δυνατότητες ερμηνείας των εξελίξεων της Αρχαίας Μακεδονικής, όπως της σχέσης
των «κεφαλή», και «βαλή» με το λατ. caput και
το σανσκρ.  kapāla, και για τις οποίες θα ήθελα να κάνω μια υπόθεση.
Μπορούμε να λάβουμε υπ’ όψιν την εξής εξέλιξη:
p→ph →f ή p → b →ƀ ή*t →d→ đ *t →th →θ και *k → kh → χ    k→g→ḡ
H εικόνα δεν αλλάζει ουσιαστικά και
σε περίπτωση που οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι η ηχηροποίηση των /t/ και /k/ προηγήθηκε των
ελληνικών εξελίξεων και ανήκει στα ινδοευρωπαϊκά στρώματα. Παρόμοια σκέψη
ανεφύη εξάλλου ήδη στον Steinthal που
διατυπώνει καθαρά ότι πρέπει να θεωρήσουμε την μακεδονική εξέλιξη ως
αποκλειστοποίηση. Όλα τα ανωτέρω εντάσσονται χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα στο
σύστημα ΦΣΙ και ερμηνεύονται με τους όρους του. Στην πρόσφατη συμβολή των
Γουναροπούλου (επιγραφές της Βέροιας) βρίσκουμε τις εξής αντιστοιχίες μεταξύ
Μακεδονικής και λοιπής Ελληνικής.
Β ~Φ Δ~ Θ Τ ~Δ Γ~ Κ  Γ~Χ (ΕπΒερ. σσ. 505 – 506. Πβ. «Βάλαγρος» και
συναφή στο corpus).
Πιστεύω ότι βρήκα επίσης
την εξήγηση των διπλοτυπιών όπως «Βάλακρος – Βάλαγρος» και συναφή και γαβαλάν
(βλ. Corpus). To γράφημα
<γ> πρέπει να απέδιδε ηχηροποίηση, γενικό χαρακτηριστικό της Ελληνικής,
περίπτωση εύκολη και φυσιολογική στο σύστημα ΦΣΙ, φωνητικώς δε το /γ/ σε αρχικό
στάδιο, πρέπει να αντιπροσώπευε κλειστό [g]. To ότι σώζονται τύποι επίσης με
<κ> πρέπει να εξηγείται με ορθογραφικούς και κοινωνιογλωσσικούς
(«ψυχολογικούς») λόγους.
 Ο Τσοπανάκης (1983), μέσα από παρόμοια προσέγγιση
εξετάζει τη δυνατότητα ότι οι Μακεδόνες αποτελούσαν ένα τμήμα του αχαϊκού
κύματος που ήρθαν στην Ελλάδα (σσ. 338 – 9), μια σκέψη που διατυπώνεται ξανά
και στο Τσοπανάκης 1988 (πβ. σ. 97) ενώ Caracausi τοποθετεί την διάλεκτο μέσα σε μια ακόμη ευρύτερη
ενότητα αυτήν της μυκηναϊκής – μακεδονικής – ιλλυρο – μεσσαπικής θρακικής και
αρκαδο – κυπριακής (1973, σσ. 72 κ.εξξ.).
Τέλος θα ήθελα να
επιστήσω την προσοχή στο έργο του Προμπονά μέγα μέρος του οποίου αφιερώνεται
στη Μυκηναϊκή, την Αρχαία Μακεδονική και στην συγγένεια μεταξύ των δύο (πβ.
Προμπονάς 1973). Αν και η υπόθεση αυτής της συγγένειας χαρακτηρίσθηκε «peregrina idea» /πράξενη
ιδέα/ από τον Garcia Ramon (Zephyrus 25 – 26
1976: 478 [43], πβ. ιδ. Minos 14: 1,
1974: 194 – 6), πιστεύω ότι οι δύο μόλις αναπτυχθείσες παρεκβάσεις καθώς επίσης
το σύνολο του Corpus αλλά και των επιχειρημάτων αυτής της διατριβής
καθιστούν παρακινδυνευμένη μια τόσο κατηγορηματική απόρριψη, όπως είναι αυτή
του Gracia Ramon.
[4] De Simone, C. 1970. Die griechischen Entlehnungen im Etruskischen II, Wiesbaden: 263.
   πβ. και Ἀριστοτέλους, Μετεωρ.  (352a 35 – b2)
«Καὶ γάρ οὗτος
περὶ τὸν Ἑλληνικόν ἐγένετο τόπον μάλιστα, καὶ τούτου περὶ τήν Ἑλλάδα τὴν ἀρχαίαν.
Αὓτη δ’ ἐστίν ἡ περὶ Δωδώνην καὶ τὸν Ἀχελῷον… ᾤκουν γὰρ οἱ Σελλοὶ ἐνταῦθα καὶ οἱ καλούμενοι
τότε μὲν
Γραικοὶ νῦν δ’ Ἕλληνες». Τέκνο της Πανδώρας της
κόρης του Δευκαλίωνος, επίσης, ήταν ο
Γραικός.
Έχουν ήδη αναφερθεί τα αναγραφόμενα από τον Ησίοδο για τη γέννηση του Μάγνητα
και του Μακεδόνα από την κόρη του Δευκαλίωνος τη Θυία. ‘’ Ἡ δ΄ ὑποκυσαμένη Διὶ γείνατο τερπικεραύνῳ υἱὲ δύῳ, Μάγνητα, Μακηδόνα θ΄
ἱππιοχάρμην, οἱ περὶ Πιερίην καὶ Ὄλυμπον δῶματ΄ ἔναιον’’.
(Ἡοίαι, 3). Ο Ησίοδος επίσης, γράφει τα εξής για τη γέννηση
του Γραικού από την Πανδώρα: ‘’Κούρη δ΄ ἐν μεγάροισιν ἀγαυοῦ Δευκαλίωνος
Πανδώρη Διὶ πατρὶ θεῶν
σημάντορι πάντων μιχθεῖσ΄ ἐν φιλότητι τέκε Γραικόν μενεχάρμην’’. (Ἡοίαι, 2).
‘’Και η κόρη στα μέγαρα του ευγενούς Δευκαλίωνος, η Πανδώρα, ενωμένη
με αγάπη με τον πατέρα Δία, τον οδηγό όλων των θεών, γέννησε το χαιρομαχητή
Γραικό’’.Aπό το όνομα του Γραικού, η
Ελλάδα στη Λατινική γλώσσα λέγεται Graecia και οι Έλληνες Graeci. Από τους
Λατίνους, η ονομασία αυτή της Ελλάδας και των Ελλήνων μεταφέρθηκε σε όλες τις ρωμανικές
γλώσσες, στη Γαλλική (Grèce και Grecs), και περίπου αντίστοιχα στην Ιταλική,
την Ισπανική, την Πορτογαλική, τη Ρουμανική, στις Γερμανόφωνες γλώσσες,την
Αγγλική (Greco, Griego, Greece και Greek), τη Γερμανική
(Griechenland και
Griechen),
αλλά και στις Σλαβικές γλώσσες.
Στη
Βαρδαρίτικη γλώσσα ο Έλληνας λέγεται Грк (Γκρκ), όπως και στη Σερβική, στη
Βουλγαρική Грък (Γκρκ), στη Ρωσική Грек (Γκρεκ). Από το όνομα του Γραικού, οι
κάτοικοι γύρω από το μαντείο της Δωδώνης στην Ήπειρο ονομάζονταν Γραικοί.
  Πάριον Μάρμαρον (Marmor Parium):
«Ἕλληνες ὠνομάσθησαν,
τὸ πρότερον Γραικοὶ καλούμενοι».
[5] Στην Ελλάδα έχουμε τα εξής τοπωνύμια που προέρχονται
από το θέμα γραιο  – / γραικο – :
1. Γραῖα. Πόλη της
Βοιωτίας ανάμεσα στην Τανάγρα και τον Ωρωπό
2. Γραῆς. Δήμος της
Αττικής κοντά στον Ωρωπό.
3. Γραῖα. Πόλη της
Εύβοιας κοντά στην Ερέτρια.
Το όνομα «Γραῖα»
χρησιμοποιείται και ως επίθετο που αναφέρεται στην θεά Δήμητρα.
 Το λατινικό εθνικό Grāi  (Graeci)
απαντά για πρώτη φορά στους ποιητές Κόϊντο Έννιο και Μάρκο Πακούβιο και
προέρχεται από την ίδια ρίζα.
[6] Η μορφολογική διαδικασία – aio /- ako  (* γραιο – / * γραικο –) είναι στενά
συνδεδεμένη και με την αρχαία ιλλυρική διάλεκτο, πράγμα το οποίο δηλώνει ότι
από αυτή την περιοχή το εθνικό όνομα «γραικός» πέρασε στην οσκική και την
μεσσαπική διάλεκτο, για να δηλώσει τους Έλληνες της Νοτίου Ιταλίας. Πβ. και τον
στίχο του Οράτιου:
(Ars Poet., v. 323) Graiis ingenium, Graiis dedit ore rotundo, Musa loqui.
Σύμφωνα με τον Chantraine (DΕLL, σελ. 234, Γραικός)
« Le mot, dont la structure peut en
effet faire penser à l’illyrien, ne comporte’ certainement pas le suffixe grec
de ktetika -ικός (cf. Chantraine, Études sur le
vocabulaire grec 104).
Il a donc pu être donné aux Grecs
de Dodone par  leurs voisins illyriens
(Jacobson, KZ 5o, U-8,vJ/,
Kretschmer, Gl. 30,1943,156 sq.). Sans suffixe en k, lat. Grains, messap.
Graias. Grahis.
Les termes latins doivent être
empruntés par le canal de l’étrusque, cf. Ernout fl. PA., 1962, 209-216.
C’est le mot Graeci que les
peuples d’Italie ont adopté pour dénommer les Grecs
et remploi du terme dans la
littérature hellénistique pour désigner les Grecs vient p.-ê. en partie du
lat.r.. Hypothèses hasardeuses de J. Bérard,’ 6-12. Voir aussi Schwyz er, Gr. Gr. 1,80 : on peut rapprocher encore le nom de peuple Trace en Epire… »
[7] Maddoli G. Alle origini del Latino. Atti del
Convegno della Società Italiana di Glottologia.
  Pisa, 7 – 8 dicembre 1980, Pisa
1982, σελ. 48.
[8] Krahe, Glotta, 17, 1929: 158.κ.ε. – πβ. και Krahe,  IF,
58, 1942, σελ. 212 κ.ε. σημ. 121. 
[9] Η Θεσπρωτία στα αρχαία χρόνια είχε περίπου την ίδια
έκταση με σήμερα αλλά το όριό της στο νότο ήταν ο ποταμός Αχέροντας και τα
Κασώπεια όρη. Κοντά στις εκβολές του Αχέροντα ήταν άλλη μια σπουδαία
προϊστορική πόλη η Εφύρα, ιδρυμένη από τον Εφύρο απόγονο του Θεσπρωτού.
 Στον βασιλιά αυτής της πόλης τον Φείδωνα
έρχεται ο Οδυσσέας να αγοράσει δηλητήριο για να το βάλει στα βέλη του. Σ αυτή
την περιοχή βρίσκεται το περίφημο Νεκρομαντείο, ( ανακαλύφθηκε από τους Σ.
Δάκαρη και Σ Μουσελίμη το 1958) όπου οι ζωντανοί έρχονταν σε επαφή με τις ψυχές
των νεκρών. Εκεί βρισκόταν και η είσοδος του Άδη που είχε τις πόλεις του στην
Αχερουσία λίμνη.
 Η λίμνη αυτή μάζευε τα νερά του Αχέροντα , του
Κωκυτού (ποταμός της Παραμυθιάς) και της Στύγγας (πηγής στο βουνό Ερημίτη απ’
όπου έπιναν νερό οι αθάνατοι θεοί).
 Όταν στην Εφύρα που ονομαζόταν και
Κίχυρος βασιλιάς ήταν ο Αηδονέας ήρθαν εναντίον του ο Θησέας με τον φίλο του
Περίθοο για να κλέψουν την γυναίκα του βασιλιά των Θεσπρωτών.
 Ο Αηδονέας όμως τους έπιασε και τους φυλάκισε.
Στους προϊστορικούς
χρόνους ο Στράβων αναφέρει ως μεγαλύτερες πόλεις εκτός από την Κίχυρο την
Πανδοσία (στο σημερινό Καστρί του Φαναρίου), την Ελλάτρια και τις Βατίες.
[10]  Η
Νεκρόπολη και τό Νεκρομαντείο της Εφύρας, είναι οικοδόμημα, με σειρά διαδρόμων
και υπόγειους χώρους. Εδώ σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν μια από τις Πύλες του Άδη.
Tο Νεκρομαντείο της Πρέβεζας βρίσκεται
στο σημερινό χωριό Μεσοπόταμος κοντά στο Καναλάκι Πρέβεζας, δίπλα στον Ποταμό
Αχέροντα.
 Το Νεκρομαντείο της αρχαίας Εφύρας ήταν το πιο
φημισμένο νεκρομαντείο του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Στην αρχαιότητα ο ποταμός
Αχέρων σχημάτιζε στην περιοχή αυτή την Αχερουσία λίμνη, η οποία αποξηράνθηκε
τον 20ο αιώνα. Τα πλεονάζοντα νερά της λίμνης που ξεχύνονταν από τις
δυτικές όχθες της σχημάτιζαν τον Αχέροντα. Στο σημείο εκείνο δεχόταν τα νερά
του Κωκυτού και του Μαύρου, που ήταν παραπόταμοί του και χυνόταν στον όρμο της
Αμμουδιάς, όπως και σήμερα.
Σύμφωνα
λοιπόν, με την περιγραφή του Ομήρου (κ 514, ε 185, Β 755, Θ, Ξ 271, Ο 37), εδώ
ήταν η είσοδος στον Κάτω Κόσμο και εδώ λάτρευαν την Περσεφόνη τη χθόνια θεά.
[11] Πβ. Μπουσμπούκης Α. 2005. Εθνογλωσσολογικά Ανάλεκτα. Εκδόσεις Ερωδιός, Θεσσαλονίκη.
   σελ. 138 – 139. «Στην αρχαιότητα τ’όνομα αχελώος δήλωνε κάθε ρέμα, κάθε ποτάμι.
Αυτό προέρχεται πιθανόν από το ότι ο Αχελώος με το μέγεθός του ήταν το
«κατεξοχήν ποτάμι».
   Ωστόσο, η σημασιολογική αυτή εξέλιξη δεν
γνωρίζουμε αν είχε αφετηρία την ονομασία του συγκεκριμένου ποταμού ή αν
ξεκίνησε από την γενικότερη δήλωση κάθε νερού και με τη στένωση αργότερα δήλωνε
κάθε ποτάμι καταλήγοντας στο υδρωνύμιο του γνωστού ποταμού. 
   Ο τύπος «Ἀχελῷιος – Ἀχελῷος» προέκυψε από
την έκφραση «Ἀχελῷιος ποταμός».
  Είναι κληρονομιά της πελασγικής γλώσσας, που
τη θεωρεί ο Georgiev προελληνική ινδοευρωπαϊκή
γλώσσα στην περιοχή του Αιγαίου. (αρχαία ελλην. ἄχα > Ἀχελῷος >  λατ. acqua. «νερό».
[12]
Guarducci, M. Epigrafia greca I, Roma, 1967, σελ. 229.
Για την ερμηνεία αυτής της πολύ σημαντικής μαρτυρίας
πβ. Giovanni Pugliese Carratelli,
στο άρθρο «Gli
Eubei in occidente». Atti del diciottesimo convegno di studi sulla Magna
Grecia.
 Taranto, 
8-12 ottobre 1978, Napoli, 1984, σελ. 223.   
[13] Bérard, G.1963. Storia delle colonie greche dell’ Italia meridionale, Torino: 173.
Συνεχίζεται

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Επος 40 - Μάχη οχυρών - Μάχη της Κρήτης - Αντίσταση - Κατοχή - Εμφύλιος

D-Day: Η αρχή του τέλους για τους Ναζί «ξεκίνησε» από τις γαλλικές ακτές

Δημοσιεύτηκε

4 μήνες πριν

στις

6 Ιουνίου 2024

από τον

Ο όρος D-Day είναι γνωστός και άρρηκτα συνδεδεμένος με μια από τις πιο ιστορικές ημέρες του 20ου αιώνα, αυτή της απόβασης των Συμμάχων στη Νορμανδία κατά την διάρκεια του Β’ ΠΠ, σαν σήμερα στις 5 Ιουνίου του 1944.

Η απόβαση στη Νορμανδία ανέτρεψε τα δεδομένα στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων των Συμμάχων ενάντια στην γερμανική πολεμική μηχανή, που για πολλούς θεωρείται ως η «αρχή του τέλους» για τους Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ποιο το υπόβαθρο πριν την απόβαση

Οι διαφωνίες των Συμμάχων για το αν θα έπρεπε να ασκηθεί πίεση από Νότο προς Βορρά ή να γίνει απόβαση μέσω Μάγχης, προκειμένου να ηττηθεί η Γερμανία, λύθηκαν στη Διάσκεψη της Τεχεράνης (28 Νοεμβρίου – 1 Δεκεμβρίου 1943). Ο Στάλιν, υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ, επέμενε ότι η εισβολή στη Γαλλία ήταν ο μόνος τρόπος να ηττηθεί η Γερμανία.

Τον Ιανουάριο του 1944 άρχισε να προετοιμάζεται η επιχείρηση «Επικυρίαρχος» (Operation Overlord). O αμερικανός στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ορίστηκε ανώτατος διοικητής, με βρετανούς διοικητές στο στρατό ξηράς, στο ναυτικό και την αεροπορία.Σύμφωνα με το σχέδιο, η επίθεση θα γινόταν σ’ ένα στενό μέτωπο στη Νορμανδία, στις βόρειες ακτές της Γαλλίας, από πέντε σώματα στρατού.

Για την πραγματοποίησή της, ο Αϊζενχάουερ έπρεπε να συγκροτήσει τον μεγαλύτερο στην ιστορία στόλο που επιχείρησε ποτέ απόβαση.

Τα προβλήματα για τον σχεδιασμό της D-Day

Σε περίπτωση επιτυχίας, η απόβαση θα αποτελούσε την απαρχή προέλασης μεγάλων συμμαχικών δυνάμεων προς Ανατολάς μέσω της Γαλλίας, κατευθείαν στην καρδιά της ναζιστικής Γερμανίας.

Το βασικότερο μέλημα για τους σχεδιαστές της επιχείρησης ήταν να μη μάθουν οι Γερμανοί το σημείο της απόβασης. Έτσι, οι δυνάμεις τους θα ήταν αναγκασμένες να αναπτυχθούν σε ολόκληρη την ακτογραμμή.

Είχε καταρτιστεί εξάλλου σχέδιο παραπλάνησης, η επιχείρηση «Σωματοφύλακας» (Operation Bodygard), που κατόρθωσε πέραν πάσης προσδοκίας να πείσει τον Χίτλερ ότι κύριος στόχος ήταν η περιοχή του Καλέ, αρκετά βορειότερα της Νορμανδίας. Παρότι στη Γαλλία υπήρχαν 58 γερμανικές μεραρχίες, μόνο οι 14 βρίσκονταν στις ακτές της Νορμανδίας.Μεγάλη σημασία είχε και η αξιοποίηση της αεροπορικής υπεροχής των Συμμάχων, ώστε να εξουδετερωθεί η εχθρική πολεμική αεροπορία και να απομονωθεί το συγκοινωνιακό δίκτυο της Βόρειας Γαλλίας.

Ενώ τα σχέδια τής απόβασης καταρτίζονταν από Αμερικανούς και Βρετανούς στρατιωτικούς στην Αγγλία, ο Γερμανός στρατάρχης Έρβιν Ρόμελ – γνωστός ως «αλεπού της ερήμου», από την προηγούμενη θητεία του στο αφρικανικό μέτωπο- επιφορτισμένος με την αναχαίτιση της αναμενόμενης απόβασης, ενίσχυσε τη γερμανική αμυντική οχύρωση κατά μήκος της ακτής της Γαλλίας με υποβρύχια εμπόδια, δεξαμενές καυσίμων, ανθεκτικές στους βομβαρδισμούς, καθώς και με ναρκοπέδια.Το βασικό του πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να περιφρουρεί 3.000 μίλια δυτικοευρωπαϊκής ακτής, από την Ολλανδία έως τα ιταλικά σύνορα.

Η D-Day γίνεται πραγματικότητα

Η απόβαση στη βόρεια Γαλλία από την Αγγλία προγραμματίστηκε τελικά για τις 5 Ιουνίου 1944, αλλά αναβλήθηκε για ένα εικοσιτετράωρο, λόγω της κακοκαιρίας που επικρατούσε στο στενό της Μάγχης.

Συγκροτήθηκε ένας τεράστιος στόλος, με επικεφαλής τον άγγλο ναύαρχο Μπέρτραμ Ράμσεϊ, ο οποίος περιλάμβανε 1.200 πολεμικά πλοία, 10.000 αεροπλάνα, 4.126 αποβατικά σκάφη, 804 μεταγωγικά πλοία και εκατοντάδες τεθωρακισμένα άρματα αμφίβιων και άλλων αποστολών. 156.000 άνδρες (73.000 Αμερικανοί και 83.000 Βρετανο-Καναδοί) θα αποβιβάζονταν στη Νορμανδία, από τους οποίους 132.000 θα μεταφέρονταν με πλοία μέσω Μάγχης και 23.500 με αεροπλάνα.Τις χερσαίες δυνάμεις διοικούσε ο άγγλος στρατηγός Μπέρναρντ Μοντγκόμερι, που είχε απέναντί του ένα παλαιό γνώριμό του από τις επιχειρήσεις στην Αφρική, τον γερμανό στρατάρχη Έρβιν Ρόμελ.

Η απόβαση με την κωδική ονομασία «Ποσειδών» (Operation Neptune) άρχισε πριν από την αυγή της 6ης Ιουνίου (D-Day) σε πέντε ακτές κατά μήκος της Νορμανδίας, οι οποίες έφεραν τις κωδικές ονομασίες Utah (Γιούτα), Omaha (Όμαχα), Gold (Χρυσός), Juno (Ήρα) και Sword (Σπαθί).

Οι παραλίες που είχαν επιλεγεί για την απόβαση εκτείνονταν από τον ποταμόκολπο του Ορν ως το νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου Κοταντέν.

Οι Σύμμαχοι στις ακτές της Νορμανδίας

Την παραμονή της επιχείρησης βρετανικές μονάδες καταδρομέων είχαν πέσει πίσω από της γραμμές του εχθρού, καταλαμβάνοντας γέφυρες – κλειδιά και αχρηστεύοντας τις επικοινωνίες των Γερμανών.

Οι τέσσερις ακτές καταλήφθηκαν εύκολα και γρήγορα από τις συμμαχικές δυνάμεις, ενώ στην πέμπτη, την «Όμαχα», αντιμετώπισαν σκληρή γερμανική αντίσταση.Με το σούρουπο μεγάλα προγεφυρώματα είχαν ήδη δημιουργηθεί και στις πέντε περιοχές της απόβασης και η τελική επιχείρηση για τη συντριβή τής Γερμανίας είχε αρχίσει.

Για την επιτυχία της απόβασης, καθοριστική ήταν η αεροπορική υπεροχή των Συμμάχων. Τα αεροπλάνα τους κατέστρεψαν τις περισσότερες γέφυρες του Σηκουάνα στ’ ανατολικά και του Λίγηρα στα νότια, εμποδίζοντας έτσι τους Γερμανούς να ενισχύσουν έγκαιρα τις προκεχωρημένες μονάδες τους στα προγεφυρώματα των ακτών της Νορμανδίας.

Το σχέδιο των Συμμάχων μετά τη D-Day

Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, οι Βρετανοί θα καταλάμβαναν τη στρατηγικής σημασίας πόλη Καν την πρώτη ημέρα της απόβασης.

Παρότι εξουδετέρωσαν γρήγορα τη γερμανική άμυνα, εν τούτοις έπρεπε να περιμένουν έως τις 9 Ιουλίου για να εισέλθουν νικηφόρα στην πόλη, εξαιτίας της εμφάνισης μιας μεραρχίας Πάντσερ, που καθήλωσαν τις δυνάμεις τους, αλλά και των διαφωνιών μεταξύ Αϊζενχάουερ και Μοντγκόμερι για θέματα τακτικής.

Στον τομέα τους, οι Αμερικανοί αντιμετώπισαν σοβαρή αντίσταση στη χερσόνησο Κοταντέν, αλλά τελικά κατέλαβαν το ζωτικής σημασίας λιμάνι του Χερβούργου στις 26 Ιουνίου.Οι συνεχείς συγκρούσεις έφθειραν τα γερμανικά στρατεύματα και στις 25 Ιουλίου ο στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϊ διέσπασε το δυτικό μέτωπο και μέσα σε λίγες μέρες εξάλειψε κάθε αντίσταση στην πορεία του προς τον Σηκουάνα.

Αντεπίθεση των γερμανικών τεθωρακισμένων στο Μορτέν αποκρούστηκε (7-13 Αυγούστου). Στα τέλη Αυγούστου οι Σύμμαχοι διέσχισαν τον Σηκουάνα και τον Σεπτέμβριο βρίσκονταν μπροστά στα γερμανικά σύνορα.

Δείτε βίντεο:

Πηγή: San Simera            OnAlert

.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Απόβαση στη Νορμανδία: Τι συνέβη στις 6 Ιουνίου 1944;

Δημοσιεύτηκε

4 μήνες πριν

στις

6 Ιουνίου 2024

από τον

Μπορεί να συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από τη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία, όσοι όμως την έζησαν διατηρούν τις μνήμες τους ζωντανές.

Η 80η επέτειος της απόβασης των συμμάχων στη γαλλική Νορμανδία εορτάζεται με μεγάλες τιμές και με την παρουσία αρχηγών κρατών, με προεξάρχοντες τους προέδρους των ΗΠΑ και της Γαλλίας, αλλά και την βασίλισσα Ελισάβετ της Μεγάλης Βρετανίας.

Τι ακριβώς συνέβη, όμως, στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944;

Η προετοιμασία της απόβασης

Την περίοδο εκείνη, η πλάστιγγα του πολέμου μεταξύ των ενωμένων εθνών, υπό την γενική καθοδήγηση της Μεγάλης Βρετανίας, της Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ και του φασιστικού Άξονα Γερμανίας – Ιαπωνίας (η Ιταλία είχε συνθηκολογήσει) είχε αρχίσει να γέρνει εις βάρος του δεύτερου, ειδικά στην Ευρώπη.

Οι Σοβιετικοί προέλαυναν στο ανατολικό μέτωπο, στο νότο Βρετανοί και Αμερικάνοι είχαν αποβιβαστεί στην Ιταλία και καταλάμβαναν εδάφη προς το Βορρά. Ο πιο «γρήγορος» δρόμος προς την καρδιά της Γερμανίας ήταν εκείνος μέσω της κατεχόμενης από τους ναζί Γαλλίας.

Όμως, η απόβαση στη Γαλλία ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα που απαιτούσε προσεκτικό και λεπτομερή σχεδιασμό, καθώς η οχύρωση της βόρειας Γαλλίας από τους Γερμανούς ήταν άρτια.

Μήνες πριν την απόβαση στη Νορμανδία, οι συμμαχικές δυνάμεις εκτελούσαν πτήσεις στην περιοχή για να την καταγράψουν και να σχεδιάσουν την επιχείρηση.

Ακόμα και το BBC επιστρατεύτηκε, απευθύνοντας δημόσιο κάλεσμα στους ανθρώπους για να στείλουν φωτογραφίες και κάρτποσταλ των ευρωπαϊκών ακτών από τη Νορβηγία μέχρι τα Πυρηναία.

Μυστικές ομάδες ερευνούσαν τις ακτές ώστε να βρουν τις σωστές τοποθεσίες και πήραν μέχρι και δείγματα άμμου για να επιβεβαιώσουν ότι οι παραλίες μπορούσαν να αντέξουν των βάρος των συμμαχικών στρατιωτικών οχημάτων.

Μετεωρολόγοι, μαθηματικοί και επιστήμονες κάθε ειδικότητας επιστρατεύτηκαν για να οριστεί η ημερομηνία της επιχείρησης.

Το διάστημα 5 – 7 Ιουνίου κρίθηκε το καταλληλότερο για την απόβαση, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Βρετανού μαθηματικού Άρθουρ Τόμας, καθώς τότε η παλίρροια ήταν στο χαμηλότερο σημείο της και θα φαίνονταν τα κρυμμένα εμπόδια.

για τη συνέχεια Euronews

 

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Μακεδονικός Ἀγώνας καί ἐπέτειος θανάτου τοῦ Παύλου Μελᾶ – Λόγος στή μνήμη του

Δημοσιεύτηκε

12 μήνες πριν

στις

13 Οκτωβρίου 2023

από τον

 

Του Κώστα Καραΐσκου
Η μεγάλη Ελληνική
Επανάσταση, που είχε τεράστιο αντίκτυπο
και σημασία παγκοσμίως, άρχισε το 1821
και πρακτικά τελείωσε έναν αιώνα μετά,
το 1922 με την Μικρασιατική Καταστροφή.
Συχνά όταν αναφερόμαστε στην απελευθέρωση
των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό,
μένουμε στο 1830, στην ίδρυση δηλαδή του
νεοελληνικού κράτους, υπό την κηδεμονία
των ξένων δυνάμεων.

Όμως τι γινόταν με τα
εκατομμύρια των Ελλήνων που έμειναν
έξω από εκείνο το φτωχό κρατίδιο, τι
γινόταν στη Μακεδονία, στην Ήπειρο, στη
Θράκη, στην Ιωνία, στον Πόντο, στην Κύπρο,
στην Κρήτη, στα άλλα νησιά; Ο Μακεδονικός
Αγώνας ήταν η ένδοξη εκείνη σελίδα της
ιστορίας μας, όπου ο ελληνισμός κάτω
από την οθωμανική κρατική κυριαρχία
αντιμετώπισε τον βουλγαρικό επεκτατισμό,
κατάφερε να επικρατήσει και να ετοιμάσει
την ώρα της απελευθέρωσης από τον
ελληνικό Στρατό. Στην αρχή αγωνίστηκαν
οι ντόπιοι Έλληνες, μόνοι τους για
χρόνια, κυρίως με τη στήριξη της Εκκλησίας
και απλών ανθρώπων που πάλεψαν ηρωικά,
ενώ από ένα σημείο και πέρα άρχισαν να
φτάνουν εθελοντές από την Ελλάδα και
να παίρνει ένοπλη μορφή η αντίσταση
κατά των Βούλγαρων κομιτατζήδων.

Η βουλγαρική προσπάθεια
κατά της Μακεδονίας ξεκίνησε με την
απόσχιση της Εκκλησίας τους, τη λεγόμενη
Εξαρχία, το 1870. Άρχισε ένας πόλεμος
προπαγάνδας, πιέσεων αλλά και ωμής βίας,
προκειμένου να γράφονται οι κάτοικοι
της οθωμανικής ακόμη Μακεδονίας σε
βουλγάρικα σχολεία και να καλούν
Βούλγαρους ιερείς. Αντιστάθηκαν σ΄ αυτό
όχι μόνο οι ελληνόφωνοι ή οι βλαχόφωνοι
κάτοικοι της Μακεδονίας αλλά και πολλοί
σλαβόφωνοι, οι λεγόμενοι «γραικομάνοι»
που έμεναν πιστοί στο Πατριαρχείο της
Κωνσταντινούπολης. Έτσι αυτό που
παρουσιαζόταν ως αντίθεση θρησκευτικής
μορφής ήταν στην πραγματικότητα εθνικής:
όποιος πήγαινε με τους Εξαρχικούς
γινόταν Βούλγαρος, ενώ Πατριαρχικοί
ήταν οι Έλληνες. Δάσκαλοι και κληρικοί
ηγήθηκαν της αντίστασης τις πρώτες
δεκαετίες, περιορίζοντας την βουλγαρική
προπαγάνδα και τρομοκρατία που ήρθε να
προστεθεί στην καταπίεση των Οθωμανών.
Κορυφαία μορφή του αγώνα αναδείχθηκε
ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός
Καραβαγγέλης, που κυκλοφορούσε – κι
ενίοτε λειτουργούσε – με την πιστόλα
κάτω από το ράσο ή πάνω στην Αγία Τράπεζα.
Κάποια στιγμή οι
Βούλγαροι διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν
να επιβληθούν δίχως όπλα. Το 1893 ιδρύθηκε
από τον Γκότσε Ντέλτσεφ και άλλους
Βούλγαρους στη Θεσσαλονίκη η Εσωτερική
Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση
(VMRΟ), υποτίθεται για την απελευθέρωση
των χριστιανικών πληθυσμών της Μακεδονίας
από τους Οθωμανούς οι οποίοι κατέρρεαν.
Στο εσωτερικό της οργάνωσης αναπτύχθηκαν
δύο τάσεις: οι ενωτικοί ήθελαν άμεση
ένωση με τη Βουλγαρία, ενώ οι αυτονομιστές
μιλούσαν για «μακεδονικό» κράτος, πάντα
ενάντια στο ελληνικό στοιχείο της
περιοχής. Μετά το 1895 αγρίεψαν οι
συγκρούσεις και αναδείχθηκαν ηρωικές
μακεδονικές μορφές σαν τον καπετάν
Κώττα Χρήστου, τον καπετάν Λούκα, τον
καπετάν Ζέρβα, τον Χρήστο Αργυράκο, τον
Ηλία Κούνδουρο…
Το 1903 γίνεται στο
Μοναστήρι (Μπίτολα) η λεγόμενη εξέγερση
του Ίλιντεν, με σκοπό να φανεί στην
Ευρώπη ότι οι Βούλγαροι ξεσηκώνονται
κατά των Τούρκων για την απελευθέρωση
της Μακεδονίας. Όμως σε 10 μέρες οι Τούρκοι
καταπνίγουν την εξέγερση και ξεσπούν
κυρίως σε βάρος των Ελληνόβλαχων κατοίκων
της περιοχής που χτυπήθηκαν άγρια και
από τους Βούλγαρους. Λίγες μέρες μετά
έσβησε και η ταυτόχρονη εξέγερση των
Βουλγάρων στην Στράντζα της Αδριανούπολης.
Η επίσημη Ελλάδα μέχρι
τότε μόνο παρακολουθούσε, παρότι οι
Έλληνες πατριώτες ζητούσαν επέμβαση
υπέρ των μαχόμενων Μακεδόνων και οι
εθελοντές μαχητές πλήθαιναν. Το 1904 πήγε
μυστικά στη Μακεδονία, ως ζωέμπορος
υποτίθεται, ο αξιωματικός του ελληνικού
Στρατού και μέλος της ανώτερης κοινωνικής
τάξης, Παύλος Μελάς. Ο θάνατός του στη
Στάτιστα, στις 13 Οκτωβρίου 1904, τον
ανέδειξε ως ήρωα και κινητοποίησε όλες
τις εθνικές δυνάμεις, ντόπιες και μη.
Ήταν το αίμα που πότισε το δέντρο της
μακεδονικής ελευθερίας. Ακολούθησαν
6.000 εθελοντές που πολέμησαν μέχρι το
1908 στη Μακεδονία, οι μισοί από τους
οποίους ήταν Κρητικοί – υπήρξαν επίσης
πολλοί Μανιάτες αλλά και από άλλα μέρη
της χώρας. Και οι δύο Γενικοί Αρχηγοί
του Μακεδονικού Αγώνα, μετά τον Παύλο
Μελά, ήταν Κρητικοί, ο Γεώργιος Κατεχάκης
από το Ηράκλειο και ο Σφακιανός Γεώργιος
Τσόντος. Αξίζει να θυμίσουμε εδώ ότι
ακόμα η Κρήτη δεν ήταν καν μέρος του
ελληνικού κράτους! Η μάχη στη βαλτολίμνη
των Γιαννιτσών ήταν το διάσημο σκηνικό
πολέμου των αντίπαλων ανταρτικών ομάδων,
όπως το περιέγραψε η Πηνελόπη Δέλτα στα
«Μυστικά του Βάλτου». Αυτές οι αντάρτικες
ομάδες έλαβαν μέρος στους πολέμους που
ακολούθησαν, τόσο στο ελληνικό στρατόπεδο
όσο και οι αντίπαλες στο βουλγαρικό.
Κορυφαίας σημασίας
ήταν η δράση Ελλήνων διπλωματών, όπως
του Ίωνα Δραγούμη που ως διπλωμάτης στο
Μοναστήρι οργάνωσε την Μακεδονική
Άμυνα, με επιτροπές σε πόλεις και χωριά
της Δυτικής Μακεδονίας, ή του Πρόξενου
της Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη, Λάμπρου
Κορομηλά, ο οποίος συντόνιζε τις
αντάρτικες ελληνικές ομάδες. Από τους
κληρικούς, εκτός του Γερμανού Καραβαγγέλη,
ξεχώρισε ο μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος
Καλαφάτης, που μαρτύρησε το 1922 στη
Σμύρνη, ο εθνομάρτυρας Αιμιλιανός,
μητροπολίτης Γρεβενών που θανατώθηκε
βασανιστικά το 1910 κ.ά. Οι εκπαιδευτικοί
σαν τις δολοφονημένες νεαρές δασκάλες
Αικατερίνη Χατζηγεωργίου και Βελίκα
Τράικου κράτησαν όρθιο το ελληνικό
φρόνημα σε 1.000 περίπου σχολεία για 70.000
μαθητές.
Το 1908 η επανάσταση των
Νεοτούρκων έδωσε αμνηστεία στους
εμπόλεμους και υποσχέθηκε ισονομία και
ισοπολιτεία για όλους, όμως σύντομα
αποκαλύφθηκε η απάτη. Έπρεπε να
μεσολαβήσουν δύο βαλκανικοί πόλεμοι
και ένας παγκόσμιος για να απαλλαχθεί
η Μακεδονία και από την τουρκική κυριαρχία
και από την βουλγαρική επιβουλή, μάλιστα
αυτή η τελευταία εκδηλώθηκε και πάλι
κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την
βουλγαρική Κατοχή της Ανατολικής
Μακεδονίας και Θράκης. Το 1944 λοιπόν
εξέλιπε ο κίνδυνος για τη Μακεδονία από
την πλευρά των «ενωτικών» Βουλγάρων. Η
απειλή των «αυτονομιστών», παρότι πολύ
ασθενέστερη, έμελλε να επιβιώσει στα
πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο με
κέντρο τα Σκόπια και να αναβιώσει το
1991 με την ανεξαρτητοποίηση της λεγόμενης
«Δημοκρατίας της Μακεδονίας» ώς τις
μέρες μας.
Κλείνουμε με το γνωστό
«τιμούμε τη μνήμη των ηρώων που θυσιάστηκαν
για την ελευθερία» κτλ.
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Ξέρουμε για ποιους μιλάμε, τι συνέβη
και γιατί; Ή τα θεωρούμε όλα παρελθόν
χωρίς νόημα στη σημερινή εποχή; Όποιος
νόμιζε κάτι τέτοιο, μόλις πέρυσι στις
Πρέσπες αποδείχθηκε ότι είναι πέρα για
πέρα λάθος. Το παρελθόν καθορίζει ό,τι
ζούμε σήμερα και το ξαναβρίσκουμε
διαρκώς μπροστά μας. Τιμούμε λοιπόν τον
Μακεδονικό Αγώνα όταν έχουμε την γνώση
και την αρετή που διδάσκει το ελληνικό
σχολείο, αυτό που στήριξε την κρίσιμη
ώρα την μία και μοναδική ελληνική
Μακεδονία!
ΠΗΓΗ: antibaro.gr

 

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή