Ακολουθήστε μας

Αλβανία

Ο Έλληνας Ίκαρος που βασανίστηκε και εκτελέστηκε στην Αλβανία από το καθεστώς Χότζα

Δημοσιεύτηκε

στις

Το άγνωστο επεισόδιο
του 1954 – Οι σχέσεις της Ελλάδας και
Αλβανίας στις αρχές της δεκαετίας του
1950 – Ποιος ήταν ο Νίκος Ακριβογιάννης
– 

Η αποστολή αυτοκτονίας στην Αλβανία
– Η σύλληψη, η φυλάκιση και τα φριχτά
βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε – Η
εκτέλεση του και τα νέα στοιχεία που
ήρθαν στο φως της δημοσιότητας

Μια τραγική και άγνωστη
στους περισσότερους ιστορία που
διαδραματίστηκε στα πρώτα χρόνια μετά
το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
ήταν η υπόθεση του Νίκου Ακριβογιάννη.
Ενός φιλόδοξου νεαρού, που πιστεύοντας
ότι εκτελεί εθνικό καθήκον, ανέλαβε μια
πραγματικά αποστολή αυτοκτονίας στην
Αλβανία το 1952. Η συνέχεια ήταν δραματική:
σύλληψη, φυλάκιση, βασανιστήρια και
τελικά εκτέλεση δύο χρόνια αργότερα.

Η υπόθεσή του συνδέεται
άμεσα και σε μια άλλη, σκοτεινή ιστορία
της εποχής εκείνης, τη «Δίκη των Αεροπόρων»
.
Οι περιπέτειες του
Νίκου Ακριβογιάννη στην Αλβανία, ήταν
άγνωστες για περισσότερα από 50 χρόνια,
όχι μόνο στο κοινό, αλλά και στις ίδιες
τις ελληνικές κυβερνήσεις. Υπήρχε πλήρης
σύγχυση για το αν ζει ή αν έχει πεθάνει.
Τα τελευταία χρόνια, ο Σταύρος Γ. Ντάγιος,
Διδάκτωρ Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας
και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., έφερε στο
προσκήνιο συγκλονιστικά στοιχεία,
κυρίως μέσα από αναζητήσεις στα αλβανικά
αρχεία. Όλα αυτά τα παρουσιάζει στο
βιβλίο του «Ο Νίκος Ακριβογιάννης και
η Δίκη των Αεροπόρων», που αποτελεί τη
βασική πηγή του σημερινού μας άρθρου.
Οι Ελληνοαλβανικές
σχέσεις στις αρχές της δεκαετίας του
‘50
Από την εποχή του
ελληνικού εμφύλιου, στην Αλβανία υπήρχαν
πολλοί πράκτορες στην υπηρεσία του
Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας (ΔΣΕ),
της αλβανικής ασφάλειας και της Κομινφόρμ
που είχε διαδεχθεί την Κομιντέρν από
το 1947.
Ανάμεσα στις αποστολές
τους, ήταν οι πληροφορίες για την παρουσία
Βρετανών, Αμερικανών και άλλων νατοϊκών
δυνάμεων στην Ελλάδα, ο ρόλος των Αλβανών
φυγάδων στη χώρα μας και ο τρόπος
οργάνωσής τους, οχυρωματικά έργα και
στρατιωτικοί στόχοι.
Από την άλλη πλευρά,
βορειοηπειρωτικοί σύλλογοι από την
Ελλάδα, σε συνεργασία με ελληνικές και
αμερικανικές υπηρεσίες, έστελναν συχνά
στην Αλβανία κατασκόπους και πράκτορες,
κυρίως με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών
για τις κινήσεις των μαχητών του ΔΣΕ,
το στρατιωτικό δυναμικό των Αλβανών
και τις σοβιετικές βάσεις, αλλά και για
τη διενέργεια δολιοφθορών.
Στα τέλη του Αυγούστου
1949 αξιωματούχοι της αμερικανικής,
βρετανικής και γαλλικής πρεσβείας
επισκέφθηκαν τον υπηρεσιακό Υπουργό
Εξωτερικών Παναγιώτη Πιπινέλη και του
ανακοίνωσαν την σύσταση της
αντικομμουνιστικής οργάνωσης «Ελεύθερη
Αλβανία» στο Παρίσι υπό τον Mit’ hat
Frasheri, η οποία συνεπικουρούμενη από
αμερικανικές και βρετανικές μυστικές
υπηρεσίες, είχε σαν σκοπό την ανατροπή
του καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα.
Η επιχείρηση αυτή, είχε
ξεκινήσει να σχεδιάζεται από τον
Φεβρουάριο του 1949, στο πλαίσιο του
γενικότερου σχεδίου Rollback του Αμερικανικού
διπλωμάτη George Kennan. Όπως γράφει ο Σταύρος
Ντάγιος; «η Αλβανία χαρακτηριζόταν ως
ο κύριος κακοποιός της περιοχής και από
τον Ο.Η.Ε.».
Τελικά, η όλη αυτή
προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος
Χότζα απέτυχε. Ουσιαστικά, το 1953 με την
υπαναχώρηση των Αμερικανών, έστω κι αν
οι ενέργειες συνεχίστηκαν ως το 1956.
Η Ελλάδα που είχε
εμπλακεί στην υπόθεση, έγινε στόχος
επιθέσεων από τον αλβανικό Τύπο. Η
εφημερίδα «Zeri i Popullit» στα τέλη Μαρτίου
1951, ανέφερε ότι στην Ελλάδα γίνονταν
στρατιωτικές προετοιμασίες για την
κατάληψη της Αλβανίας και ισχυριζόταν
ότι ο σιδηρόδρομος Μοναστήρι – Φλώρινα
– Θεσσαλονίκη, για τον οποίο υπήρχε η
προοπτική να φτάσει ως την Κωνσταντινούπολη,
κατασκευαζόταν γι’ αυτό τον σκοπό.
Οι στρατιωτικοί
εξοπλισμοί της χώρας είχαν αυξηθεί κατά
35%, μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσουν
πιθανή επίθεση.
Ο Αλβανός ηγέτης Ενβέρ
Χότζα, εξέφρασε στους Σοβιετικούς τους
Μάρτιο του 1951 ανησυχίες για την κλιμάκωση
της κατασκοπευτικής προσπάθειες της
Ελλάδας, θεωρώντας την πρελούδιο
στρατιωτικής εισβολής, όμως το Κρεμλίνο
τον καθησύχασε.
Τον Νοέμβριο του 1951,
συνελήφθησαν στην Αλβανία και δικάστηκαν,
οι Έλληνες πράκτορες Βαγγέλης Δήμου
και Στέφος Πέτρου.
Τα Τίρανα, βρήκαν την
ευκαιρία να κατηγορήσουν την ελληνική
κυβέρνηση για υπονόμευση της εδαφικής
τους ακεραιότητας. Σχετική είναι η
επιστολή του αναπληρωτή Αλβανού ΥΠΕΞ
Μιχάλη Πρίφτη προς τον Ο.Η.Ε. στις
19/11/1951. Μετά από βασανιστήρια οι δύο
κατηγορούμενοι ομολόγησαν ψευδώς ότι
είχαν σκοπό να κάνουν δολιοφθορές στην
Αλβανία, όπως την ανατίναξη της γέφυρας
του Λόγγου (χωριού της Β. Ηπείρου κοντά
στα σύνορα με την Ελλάδα). Η πραγματική
τους όμως αποστολή, ήταν η συλλογή
πληροφοριών στο πλαίσιο του σχεδίου
που αναφέραμε παραπάνω και είχε σχεδιαστεί
από τις αμερικανικές και τις βρετανικές
μυστικές υπηρεσίες.
Ποιος ήταν ο Νίκος
Ακριβογιάννης
Ο Νίκος Ακριβογιάννης,
γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1929 στη
Θεσσαλονίκη, όπου υπηρετούσε ως
αξιωματικός του Στρατού ο πατέρας του
Δημήτρης (είχε γεννηθεί το 1889). Η μητέρα
του Νεοκλεία, είχε γεννηθεί το 1900. Και
οι δύο γονείς του, κατάγονταν από τον
Άγιο Βλάσιο Μαγνησίας. Ωστόσο, ο
Ακριβογιάννης θεωρούσε πατρίδα του τη
Θεσσαλονίκη. Χαρακτηριστικά είναι όσα
είπε ενώπιον των Αλβανών ανακριτών στο
Μπεράτι, στις 16/12/1953:
«Ξέρω καλά ότι η Μακεδονία
και η ιδιαίτερη πατρίδα μου, η Θεσσαλονίκη
είναι Ελληνικές, ανήκαν και θα ανήκουν
για πάντα στην Ελλάδα».
Είχε και μία αδελφή,
την Ελένη, δύο χρόνια μεγαλύτερη από
εκείνον.
Ο Ακριβογιάννης φοίτησε
σε σχολεία της Θεσσαλονίκης, του Βόλου
και του Αγίου Βλασίου. Αποφοίτησε από
το Γυμνάσιο το 1947-1948, με γενικό βαθμό 14
4/11 (καλώς) και διαγωγή κοσμιοτάτη.
Όταν ήταν μαθητής της
Α’ Γυμνασίου, υπήρξε Γενικός Γραμματέας
της ΕΠΟΝ ως «Σκαπανεύς» και στη συνέχεια
Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Αναπήρων,
Τραυματιών και Φυματικών Εθνικής
Αντίστασης του ΕΛΑΣ του νομού Μαγνησίας,
ως αγωνιστής του 54ου Συντάγματος.
Μάλιστα, σε μάχες με τους Γερμανούς στο
Πήλιο, πληγώθηκε στο πόδι και το σαγόνι.
Ο Ακριβογιάννης ήταν
γοητευτικός, αθλητικός, με μεγάλα φωτεινά
μάτια. Δεινός κολυμβητής, άλλοτε ειρωνικός
και άλλοτε εσωστρεφής. Ατίθασος και
ριψοκίνδυνος, ήταν στοχαστικός άνθρωπος.
Το 1949, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Δύο
Κόσμοι», ερμηνεύοντας τον ρόλο ενός
γυναικά.
Στην ταινία, πρωταγωνιστούσαν
οι Αλέκος Αλεξανδράκης, Νίκος Τζόγιας,
Δήμος Σταρένιος, Μαλαίνα Ανουσάκη, Ίντα
Χριστινάκη, Γιάννης Νταλ (Δαλιανίδης)
κ.ά. Τη μουσική της είχε γράψει ο Μάνος
Χατζιδάκις.
Οι «Δύο Κόσμοι», σημείωσαν
ιδιαίτερη επιτυχία για τα δεδομένα της
εποχής, κόβοντας 50.154 εισιτήρια (5η στον
σχετικό κατάλογο, της σεζόν 1949-1950, με
πρώτη τον θρυλικό «Μεθύστακα»).
Ο Ακριβογιάννης έγραφε
επίσης σενάρια και ποιήματα, για ορισμένα
από τα οποία μάλιστα, είχε εκφραστεί
διθυραμβικά ο Ηλίας Βενέζης.
Τον Γενάρη του 1948 έδωσε
για πρώτη φορά εξετάσεις για εισαγωγή
στην Αεροπορία, αλλά απέτυχε. Το 1949,
έμαθε για τον νέο διαγωνισμό που είχε
προκηρύξει για 70 νεοσύλλεκτους η Σχολή
Αεροπορίας και φρόντισε να συγκεντρώσει
τα απαραίτητα δικαιολογητικά.
Η στρατολόγησή του
από τη CIA – Ο Ακριβογιάννης «Ίκαρος»
Τον Μάιο του 1950 κι ενώ
διέμενε στη Θεσσαλονίκη, ο Ακριβογιάννης
γνώρισε τυχαία (;) τον νεαρό Σαλονικιό
Ευλάμπιο Κωστίδη, ο οποίος τον μύησε
στον χώρο της κατασκοπείας. Εκείνη την
εποχή, ο Τομ Καραμεσίνης, σταθμάρχης
της CIA στην Ελλάδα , αναζητούσε θαρραλέους
νεαρούς στον αγώνα κατά της «κομμουνιστικής
απειλής». Βάση στρατολόγησης και
συγκέντρωσης πρακτόρων, ήταν η Αμερικανική
Γεωργική Σχολή στη Θεσσαλονίκη, ενώ η
σχολή εκπαίδευσης λειτουργούσε στο
Καραμπουρνάκι, σε ειδικά διαμορφωμένο
διαμέρισμα.
Εκεί εκπαιδεύτηκε κι
ο Νίκος Ακριβογιάννης από Αμερικανούς
πράκτορες. Συχνά επισκεπτόταν τη σχολή
ο Τομ Καραμεσίνης και ο βοηθός του Μπομπ
Ντρίσκολ.
Ο νεαρός Νίκος, γοητευόταν
από τον κόσμο των κατασκόπων, όπως βέβαια
τον είχε στο μυαλό του: ριψοκίνδυνες
αποστολές, ταξίδια, ωραίες γυναίκες.
Παράλληλα, πίστευε ότι έτσι θα βοηθούσε
και στην Ελλάδα. Αμείβεται με 1.000.000.
δραχμές τον μήνα, αλλά οι Αμερικανοί
τον ενημερώνουν για τους κινδύνους που
ελλοχεύον.
Πριν τη λήξη των μαθημάτων
στη σχολή, οι Αμερικανοί τον συμβούλευσαν
να υποβάλλει αίτηση εισαγωγής στην
Αεροπορία, ενώ παράλληλα του ανακοίνωσαν
ότι σύντομα θα μετέβαινε στην Αλβανία,
για τον λόγο δε αυτό, θα λάμβανε ειδική
εκπαίδευση στη Σχολή Αεροπορίας. Του
έδωσαν το ψευδώνυμο G. 1. και τον ενημέρωσαν,
ότι μετά την Αλβανία θα έπρεπε να κάνει
ό, τι ήταν δυνατό για να πάει σε χώρα της
Ανατολικής Ευρώπης όπου βρισκόταν η
ηγεσία του Κ.Κ.Ε.
Σε περίπτωση περιορισμού
σε στρατόπεδα της Αλβανίας, θα συγκροτούσε
μια ομάδα δολιοφθορών, που θα την
αποτελούσαν οι πιο σκληροί από τους
Έλληνες πρόσφυγες που είχαν απομείνει
στην Αλβανία, την οποία Σκοπός της
οργάνωσης θα ήταν η καλλιέργεια του
πόθου της παλιννόστησης στους πρόσφυγες,
η πρόκληση δολιοφθορών και η ενθάρρυνση
μαζικών αποδράσεων από τα στρατόπεδα.
Τον συμβούλευσαν να προσέχει κυρίως
τους Αρσένιο Κουλούρη, Χριστόφορο
Κυρομύτη (ή Κερομύτη) και Κώστα Προσωπάρη
με τους οποίους δεν έπρεπε να έχει καμία
επαφή. Ο Ακριβογιάννης υπέθετε ότι κι
αυτοί ήταν Έλληνες πράκτορες σταλμένοι
στην Αλβανία. Επίσης, οι Αμερικανοί
διαβεβαίωσαν τον Ακριβογιάννη, ότι σε
περίπτωση δυσκολιών θα πήγαιναν στην
Αλβανία ο σμηναγός Εμμανουήλ ή ο
υποσμηναγός Ευσταθίου και θα τον έσωζαν
παίρνοντας τον με αεροπλάνο.
Ή μπορεί να του έστελναν
υποβρύχιο για να τον παραλάβει από
κάποια ακτή ή ακόμα κι από τη θάλασσα.
Τα μαθήματα στη
Θεσσαλονίκη ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο
του 1951. Στη συνέχεια ο Νίκος κατατάχθηκε
στις Ένοπλες Δυνάμεις (Κόρινθο).
Από εκεί, μεταπήδησε
στη σχολή Αεροπορίας στο Τατόι, όπου θα
υπηρετούσε τη θητεία του με την αρωγή
των Αμερικανών.
Εκεί, οι αξιωματικοί
του Α2 του έδωσαν το πρακτορικό ψευδώνυμο
«Λοκρίς», ενώ οι Αμερικανοί ενημέρωσαν
για την προκαταρκτική του εκπαίδευση.
Έτσι έτυχε ιδιαίτερης «προσοχής και
μεταχείρισης» από τον υποδιοικητή Πέτρο
Μητσάκο.
Οι ίδιοι αξιωματικοί,
παρακινούσαν τον Ακριβογιάννη να
εκπαιδευτεί γρήγορα και να αποκτήσει
πτητική επάρκεια καθώς θα μετέβαινε
για εθνική αποστολή στην Αλβανία.
Η «επίσημη» ανάθεση
της αποστολής, έγινε από τον Διοικητή
της Σχολής, Σμήναρχο Αναστάσιο Βλαντούση,
ο οποίος ένα περίπου μήνα μετά την
κατάταξη του Ακριβογιάννη κι ενώ αυτός
είχε ελάχιστες ώρες πτήσης, σε συνάντησή
τους σε ξενοδοχείο στην Ομόνοια, του
είπε επιτακτικά:
«Δόκιμε Ακριβογιάννη.
Εν ονόματι της πατρίδας σε διατάσσω να
μεταβείς εις εχθρικόν κράτος δι’
εκτέλεσιν ειδικής αποστολής».
Έπειτα, του εξήγησε ότι
θα «απήγαγε» ένα αεροπλάνο, θα προσγειωνόταν
στους Αγίους Σαράντα και θα ζητούσε από
τις αλβανικές αρχές να έρθει σε επαφή
με την προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση
της Ελλάδας που είχε έδρα στην τέως
ΕΣΣΔ. Εκεί, θα εμφανιζόταν ως φανατικός
κομμουνιστής και θα ανέλυε κάποια
παράτολμα σχέδια που είχε συλλάβει.
Ο Βλαντούσης, του
παρουσίασε και εναλλακτικές λύσεις,
στην περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε
καλά, ενώ του παρουσίασε και σενάρια
διάσωσής του, αν το αλβανικό καθεστώς
δεν του έδινε άδεια να μεταβεί στην ΕΣΣΔ
και τον φυλάκιζε.
Σύντομα, ο Ακριβογιάννης
κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να αρνηθεί
την εκτέλεση της αποστολής. Προσποιούμενος
τον αφηρημένο, τον ανεπίδεκτο μαθήσεως
και τον απείθαρχο, πίστευε όμως ότι ίσως
προβληματίσει τους ανωτέρους του και
δεν σταλεί στην Αλβανία, καθώς ήξερε
ότι εκεί τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα.
Την ίδια περίοδο στο
μεταξύ στη Σχολή της Αεροπορίας,
συνέβαιναν σοβαρά ατυχήματα με αεροπλάνα,
με αποτέλεσμα κάποιοι νεαροί πιλότοι
να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν. Αυτά
και διάφορα άλλα (κατηγορίες περί
κατασκοπείας, προπαγάνδα υπέρ του Κ.Κ.Ε.
κλπ), οδήγησαν αξιωματικούς και
υπαξιωματικούς της Αεροπορίας, καθώς
και μερικούς ιδιώτες στο εδώλιο, στην
περίφημη «Δίκη των Αεροπόρων», με την
οποία θα ασχοληθούμε σε μελλοντικό μας
άρθρο.
Ο Ακριβογιάννης, τελικά
δεν κατάφερε να αποφύγει τη μοιραία,
όπως αποδείχθηκε, αποστολή. Ο Βλαντούσης
κάποια στιγμή, εμμέσως πλην σαφώς, τον
απείλησε ότι η οικογένειά του θα
κινδυνεύσει αν δεν πάει στην Αλβανία.
Οι γονείς του δεν γνώριζαν τίποτα και
ο ίδιος δεν πήγε ούτε στον γάμο της
αδελφής του που έγινε την άνοιξη του
1952.
Το τελευταίο χρονικό
διάστημα, πριν την φυγή του στην Αλβανία,
την εκπαίδευση του ως πράκτορα και
κατασκόπου ανέλαβε ο Θεόδωρος Μπουκουβάλας,
ο οποίος αργότερα, στη διάρκεια της
χούντας διετέλεσε νομάρχης Αργολίδας.
Βοηθός του Μπουκουβάλα, ήταν ο Παπαγεωργίου,
ένας άλλος αξιωματικός του Α2. Όλα
γίνονταν βέβαια με καθοδήγηση και
ενημέρωση των Αμερικανών. Στις 5 Απριλίου,
ο Μπουκουβάλας έκανε τα τελευταία
«ιδιαίτερα» στον Ακριβογιάννη. Ανάμεσα
στα άλλα, του είπε και ποιες «απόρρητες»
πληροφορίες θα έδινε στους Αλβανούς αν
χρειαζόταν.
Γιατί επιλέχθηκε ο
Νίκος Ακριβογιάννης
Για τη στρατολόγηση
ατόμων που θα κάλυπταν διάφορες
πληροφοριακές ανάγκες, οι ελληνικές
μυστικές υπηρεσίες, διαχρονικά, αναζητούν
άτομα που θεωρούν ότι έχουν ικανότητες
για συλλογή πληροφοριών αλλά και που
για τα ίδια αυτά άτομα μπορούν εύκολα
να σταχυολογηθούν πληροφορίες και να
καταγραφούν τυχόν αδυναμίες τους.
Ο Ακριβογιάννης είχε
τυχοδιωκτικό χαρακτήρα, πάθη (ποτό,
χαρτοπαιξία, γυναίκες), «ένοχο» παρελθόν
με τη συμμετοχή του στην ΕΠΟΝ την οποία
γνώριζαν οι Αμερικανοί και οι εκπαιδευτές
του και υπέρμετρες φιλοδοξίες (όπως το
να παίξει σε ταινίες του Χόλιγουντ).
Ωστόσο είχε μεγάλη
αγάπη για την οικογένειά του και την
Ελλάδα. Πίστευε ότι αναλαμβάνοντας μια
τόσο δύσκολη αποστολή, θα πρόσφερε
,εφόσον βέβαια την έφερνε εις πέρας,
μεγάλες υπηρεσίες στην πατρίδα του, θα
του απονέμονταν παράσημα και κάποιοι
βαθμοί στην Αεροπορία.
Στις 6 Απριλίου, ο
Ακριβογιάννης είπε στον παιδικό του
φίλο Φάνη Τσώκο να μεταφέρει στους
γονείς του ότι θα έφευγε για την Αλβανία.
Η πτήση από το Τατόι
στην Αλβανία
Η Δευτέρα 7 Απριλίου
1952 ήταν μια ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη
μέρα, χωρίς σύννεφα και ομίχλες στη Δ-ΒΔ
Ελλάδα.
Ο Νίκος Ακριβογιάννης,
πιλοτάροντας ένα μονοκινητήριο διθέσιο
εκπαιδευτικό αεροσκάφος (διπλάνο) τύπου
«Harvard» Ε.Χ. 647, ξεκίνησε από το Τατόι, μέσω
του αεροδιαδρόμου Ναυπάκτου – Πρέβεζας
έφτασε αριστερά της Κέρκυρας και πέταξε
ψηλά, περίπου στα 10.000 πόδια για να
αποφύγει άλλα καταδιωκτικά αεροσκάφη
αλλά και τα αλβανικά αντιαεροπορικά
συστήματα.
Αρχικά σκέφτηκε να
προσγειωθεί στο Αργυρόκαστρο, όπου
υπήρχε και αεροδρόμιο, τελικά άλλαξε
γνώμη και προσγειώθηκε χωρίς τροχούς
στον κάμπο της Τσούκας. Πρόκειται για
ένα κεφαλοχώρι με κατοίκους ελληνικής
καταγωγής, στην περιοχή του Βούρκου της
Βορείου Ηπείρου. Προηγουμένως, πέταξε
πάνω από τα χώρια Τσαούσι, Αλίκο, Κρανιά
και Μετόχι, εκεί όπου το 1949 είχε προσγειωθεί
ο συνάδελφός του Παναγιώτης Μπαλάφας,
που το 1952 ήταν έγκλειστος στις διαβόητες
φυλακές των εχθρών του λαού της Κρούγια,
με την κατηγορία της κατασκοπείας σε
βάρος της Αλβανίας.
Ο Ακριβογιάννης δεν
αναφέρει πουθενά, ούτε στις καταθέσεις,
ούτε στις σημειώσεις του και τις ομολογίες
του, ότι συνοδευόταν από άλλους. Μέχρι
πρόσφατα, υπήρχαν πολλά δημοσιεύματα
στη χώρα μας, που ανέφεραν ότι τον
Ακριβογιάννη συνόδευε αεροσκάφος της
CIA με χειριστές τους Καραμεσίνη και τον
βοηθό του Ντόσλεϊ Κλαρκ και άλλα που
ανέφεραν ότι το συνοδευτικό αεροσκάφος,
που ακολούθησε τον Ακριβογιάννη ως το
ύφος της Κέρκυρας, πιλοτάριζε ένας από
τους εκπαιδευτές του στη Σχολή.
Η προσγείωση στην
πραγματικότητα – Η αρχή της περιπέτειας
του Ακριβογιάννη στην Αλβανία
Στον τόπο της προσγείωσης,
έφτασε αμέσως ο διοικητής του οικείου
Τμήματος Ασφαλείας των Αγίων Σαράντα
Quatip Dervishi και ο ελληνόφωνος υπάλληλος
ασφαλείας της περιοχής. Αυτοί μετέφεραν
τον Ακριβογιάννη στον αστυνομικό σταθμό
των Αγίων Σαράντα. Εκεί του ζητήθηκε
εξηγήσει για ποιο λόγο ήρθε με αεροπλάνο
στην Αλβανία.
Ο Ακριβογιάννης δήλωσε
φίλος της Αλβανίας και πολέμιος της
μοναρχοφασιστικής Ελλάδας. Στη συνέχεια
ζήτησε να τον στείλουν στην ηγεσία της
Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Ελλάδας
στη Σοβιετική Ένωση, να ανακοινώσουν
μέσω του Τύπου ότι ένα ελληνικό αεροπλάνο
αφού έκανε κύκλους πάνω από τον αλβανικό
εναέριο χώρο έφυγε προς την Ιταλία και
να ανακοινώσουν συνθηματικά μέσω του
Ρ/Σ ‘’Ελεύθερη Ελλάδα’’ ότι ο ‘’Κώστας
θα παντρευτεί με τη Μάρθα’’, μήνυμα
που σήμαινε ότι έφτασε καλά στην Αλβανία.
Αυτό θα το άκουγε ο Φ. Τσώκος και θα
μετέφερε το νέο στους γονείς του. Όλα
αυτά γίνονταν με την καθοδήγηση των
Αμερικανών πρακτόρων. Ο Ακριβογιάννης
με δική του πρωτοβουλία ζήτησε να
επικοινωνήσει με τον Ενβέρ Χότζα για
να του μεταφέρει τα αιτήματά του
προσωπικά.
Λόγω της σοβαρότητας
της υπόθεσης ο Ακριβογιάννης οδηγήθηκε
στα Τίρανα σιδηροδέσμιος. Στα κρατητήρια
της αντικατασκοπείας, στο Τμήμα 3011,
ανακρίθηκε και βασανίστηκε. Οι Αλβανοί
δεν πίστεψαν κανέναν από τους ισχυρισμούς
του και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι
πραγματικά συνέβαινε. Ο Ακριβογιάννης
έστειλε μία επιστολή στον Χότζα, με την
οποία του ζητούσε να τον βοηθήσει να
μεταβεί στην ΕΣΣΔ.
Το επόμενο διάστημα
κρατήθηκε στις μεταγωγικές φυλακές
Τιράνων. Εκεί ένας κρατούμενος ο Gani
Petrela, εγκάθετος των Αλβανών, του είπε
ότι ο πατέρας του εκτελέστηκε. Κάτι
τέτοιο βέβαια δεν είχε συμβεί.
Οι ανακοινώσεις για
τον Ακριβογιάννη στην Ελλάδα
Τη μέρα της φυγής του
Ακριβογιάννη το Υπουργείο Αεροπορίας
ζητούσε πληροφορίες για την τύχη του
αεροπλάνου τύπου ‘’Harvard’’ που είχε
αναχωρήσει για εκπαιδευτική πτήση στη
Νότια Πελοπόννησο και δεν επέστρεψε.
Οι Αρχές δεν ανακοίνωσαν το όνομα του
αεροπόρου παρά μόνο την εξαφάνιση του
αεροπλάνου. Λίγες μέρες μετά η ηγεσία
του Υπουργείου θεωρούσε το αεροπλάνο
ως ‘’οριστικώς εξαφανισθέν’’ και
ίσως ‘’βυθισθέν στη θάλασσα’’ λόγω
μηχανικής βλάβης.
Οι εφημερίδες όμως
επέμεναν: ‘’Είναι τόσο ύποπτα όλα αυτά
ώστε οφείλει το Υπουργείο να ανακοινώσει
σαφώς τι συμβαίνει”, έγραφε χαρακτηριστικά
η “Εστία’’.
Ο Βλαντούσης διέταξε
ΕΔΕ, την οποία ανέθεσε στον Επισμηναγό
Χατζηλάκo, ο οποίος αφού πήγε και βρήκε
τον πατέρα του Ακριβογιάννη επέστρεψε
στο Τατόι. Ακολούθησε η σύλληψη του Φ.
Τσώκου και τελικά ανακοινώθηκε ότι ο
Ακριβογιάννης, ο οποίος διακατεχόταν
από κομμουνιστικά φρονήματα, έφυγε με
το αεροπλάνο ‘’Harvard’’ και προσγειώθηκε
κοντά τους Αγίους Σαράντα. Στον Τύπο
γράφονται πολλά και διάφορα, όπως ότι
μεταφέρει πολύτιμα έγγραφα στην ηγεσία
του Κ.Κ.Ε. και ότι στο αεροδρόμιο Τσούκα
τον περίμεναν Έλληνες, Αλβανοί και Ρώσοι
κομμουνιστές.
Παράλληλα ζητείται από
την κυβέρνηση να απαιτήσει από την
Αλβανία την επιστροφή του αεροπλάνου
και να κάνει διάβημα στη γειτονική χώρα
για τη ‘’φιλοξενία’’ που παρείχε στον
Ακριβογιάννη.
Η Αλβανία δεν έδωσε
καμία απάντηση ούτε επέστρεψε ποτέ το
αεροπλάνο.
Οι απάνθρωπες ανακρίσεις
του Νίκου Ακριβογιάννη
Οι Αλβανοί βέβαια
μάθαιναν όσα γίνονταν στην Ελλάδα. Μετά
τις 22 Απριλίου οι ανακρίσεις του
Ακριβογιάννη γίνονται πιο σκληρές. Στις
5 Μαΐου 1952 κάνει μία απόπειρα αυτοκτονίας,
η οποία αποτυγχάνει. Στις 28 Μαΐου γράφει
στον Χότζα ξανά. Φυσικά ο Αλβανός ηγέτης
δεν παίρνει καμία από τις επιστολές
του.
Τον Αύγουστο του 1952,
ξεκίνησε η Δίκη των Αεροπόρων, στην
οποία αναφερθήκαμε και νωρίτερα. Ο
Ακριβογιάννης ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς
που κατηγορούνταν, αλλά βέβαια δεν
μπορούσε να δικαστεί, αφού βρισκόταν
στην Αλβανία. Σκοπός όσων οργάνωσαν τη
σκευωρία, ήταν να δείξουν ότι το ΚΚΕ
ήθελε να διαβρώσει και να διαλύσει τις
Ένοπλες Δυνάμεις, ξεκινώντας από την
Αεροπορία.
Στο μεταξύ, ο Ακριβογιάννης
μετά τα σκληρά βασανιστήρια, διακομίζεται
αναίσθητος στο Δημόσιο Νοσοκομείο
Τιράνων (6/4/1953). Εκεί, τον ερωτεύονται
δύο νεαρές νοσηλεύτριες, η Ιλιρία από
την Κορυτσά και η Καντίφε. Για έναν
φυλακισμένο στην Αλβανία όμως, όπως ο
Ακριβογιάννης, ο έρωτας είναι χίμαιρα…
Τα βασανιστήρια του
αλβανικού καθεστώτος, ήταν: ξυλοδαρμοί
με ρόπαλο, ξύσιμο των τραυμάτων με ξύλο,
διάτρηση του κρέατος με καυτό σύρμα,
χρήση ηλεκτρικού ρεύματος στα αφτιά,
ρίξιμο αλατιού στις ανοιχτές πληγές,
ρίξιμο κρύου νερού τον χειμώνα, εξαγωγή
νυχιών, σφίξιμο των κόρφων με τανάλια,
εισαγωγή κοπράνων και ούρων στο στόμα,
παρατεταμένη αϋπνία,πολυήμερη ορθοστασία
κ.α.
Μετά την επιστροφή του
στη φυλακή κι ένα νέο γύρο ανακρίσεων,
στις αρχές Αυγούστου 1953 μεταφέρεται
στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των μαχητών
του ΔΣΕ στη Λούσνια, όπου ήταν περιορισμένοι
230 μαχητές.
Εκεί οι συνθήκες ήταν
καλύτερες. Υπήρχε ένα καθεστώς
ημιελευθερίας. Και πάλι όμως ο Ακριβογιάννης
αναζητούσε τρόπους διαφυγής.
Η προσπάθεια απόδρασης
Έτσι, αποφάσισε να
ιδρύσει μια συνωμοτική οργάνωση, την
ΜΕΔΕΒΑ 134 και αναζητούσε μέλη. Απευθύνθηκε
πρώτα στον «Μήτσο», Πελοποννήσιο
καθηγητή, αιχμάλωτο του ΔΣΕ και πολυμήχανο.
Αυτός εξέφραζε δυσαρέσκεια για το
καθεστώς και νοσταλγία για την Ελλάδα.
Ο Ακριβογιάννης, δεν ήξερε όμως ότι ο
«Μήτσος», ήταν χαφιές των Αλβανών… Ένας
ακόμα που προσεταιρίστηκε, ήταν ο
Κερκυραίος Σπύρος Παγιατάκης. Το 1949,
καταδικάστηκε σε φυλάκιση 18 μηνών για
ληστεία τράπεζας. Μετά την αποφυλάκισή
του, έφυγε για την Αλβανία.
Τη νύχτα της Κυριακής
13 Δεκεμβρίου 1954, οι τρεις τους έφυγαν
από το στρατόπεδο και κατευθύνθηκαν
προς τον βορρά. Το ξημέρωμα, τους βρήκε
στο Ρογκοζίνε, μια μικρή κωμόπολη νότια
του Δυρραχίου, 15 χλμ. βόρεια της Λούσνια.
Το μεσημέρι της επόμενης
μέρας, οι τρεις τους συνελήφθησαν και
οδηγήθηκαν στον αστυνομικό σταθμό
Μπερατίου.
Το βράδυ της 14/12/1953,
εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης κατά του Ν.
Ακριβογιάνννη και του απαγγέλθηκε
κατηγορία για διενέργεια κατασκοπείας
κατά της ΛΔ της Αλβανίας, κατά την έννοια
του άρθρου 61-65 του Ποινικού Κώδικα. Η
κατηγορία επέσυρε την ποινή του θανάτου.
Οι ίδιες κατηγορίες, απαγγέλλονται και
στον Παγιατάκη, ενώ ο «Μήτσος», που
«κάρφωσε» τα σχέδια του Ακριβογιάννη,
αφέθηκε ελεύθερος!
Ο Ακριβογιάννης οδηγήθηκε
στα κρατητήρια της αντικατασκοπίας στα
Τίρανα. Κλείστηκε σ’ ένα κελί, όπου
υπήρχαν ένα σιδερένιο κρεβάτι κι ένας
κουβάς, για τις σωματικές του ανάγκες!
Στις 9 Μαρτίου 1954, οι
ανακρίσεις σε βάρος του Σ. Παγιατάκη
ολοκληρώθηκαν. Το ίδιο έγινε και με τον
Ν. Ακριβογιάννη στις 14 Απριλίου 1954.
Η δίκη Ακριβογιάννη –
Παγιατάκη και η καταδίκη τους
Στις 24 Ιουνίου 1954, άρχισε
στο Στρατοδικείο της Κορυτσάς υπό τον
πρόεδρο της έδρας Prenjo Myftari και με
στρατιωτικό εισαγγελέα τον Shaban Skenderi η
δίκη.
Η απόφαση, γεμάτη λάθη
και ανακρίβειες, που σε οποιαδήποτε
δημοκρατική χώρα θα «έπεφτε» στο Εφετείο,
ήταν σκληρή. Θάνατος δια τουφεκισμού
στον Ακριβογιάννη και δήμευση του
αεροπλάνου και εικοσαετής ειρκτή για
τον Παγιατάκη. Ωστόσο, στις 28 Ιουνίου
1954, η Στρατιωτική Εισαγγελία άσκησε
έφεση κατά της απόφασης για τον Παγιατάκη
και ζήτησε τη θανατική καταδίκη του.
Οι δύο κατηγορούμενοι,
στις 25 Ιουνίου 1954, δια των συνηγόρων
τους Asllan Mlloya και Thoma Jani άσκησε έφεση, στο
Ανώτατο Δικαστήριο των Τιράνων, η οποία
εξετάστηκε στις 8 Ιουλίου 1954. Το Δικαστήριο,
επικύρωσε την ποινή του Ακριβογιάννη,
ενώ μείωσε την ποινή του Παγιατάκη σε
15 χρόνια ειρκτή, την οποία εξέτισε στις
φυλακές Αυλώνας. Αργότερα, η ποινή του
μειώθηκε κατά 5 έτη και στις 13/12/1961, του
δόθηκε χάρη. Έτσι, στις 27/12/1961, αποφυλακίστηκε
οριστικά.
Η εκτέλεση του Νίκου
Ακριβογιάννη
Τη Δευτέρα 16 Αυγούστου
1954, στο Μπεράτι, στις 24.00, ο Νίκος
Ακριβογιάννης εκτελέστηκε. Είχε φορέσει
για τελευταία φορά τη στολή του δόκιμου
Ίκαρου και είχε χτενιστεί με μια τσατσάρα
που είχε μαζί του κατά την απόδρασή του
από τη Λούσνια. Το προεδρείο της Αλβανικής
Βουλής, αρνήθηκε να του δώσει χάρη. Του
ζητήθηκε να δηλώσει ποια ήταν η τελευταία
του επιθυμία – Ζήτω η Ελλάδα, βροντοφώναξε.
Επίλογος
acrscan3
Έχουν περάσει 65 χρόνια
από την εκτέλεση του Νίκου Ακριβογιάννη
και 67 από την «πρώτη φάση» της δίκης των
αεροπόρων. Μέχρι σήμερα, πολλά ερωτήματα,
παραμένουν αναπάντητα: Υπήρχαν πραγματικά
δολιοφθορές στην Αεροπορία ή επρόκειτο
για σκευωρία; Υπήρχε δάκτυλος του Κ.Κ.Ε.
στην υπόθεση; Ήταν αδιάβλητες οι
δικαστικές αποφάσεις σε βάρος των
κατηγορουμένων;
Ο αρχηγός του ΓΕΑ
Κελαϊδής ήταν ιθύνων νους μιας πλεκτάνης
ή σωτήρας της Αεροπορίας από την
«κομμουνιστική διείσδυση»;
Από το 1964, οι αεροπόροι
ενημερώθηκαν ότι ετοιμάζεται νομοσχέδιο
για την ηθική τους αποκατάσταση, κάτι
που όμως δεν έγινε μέχρι σήμερα!
Η αδελφή του Νίκου
Ακριβογιάννη Ελένη, μετά τον θάνατο του
πατέρα της, το 1955, επισκέφθηκε πολλούς
πολιτικούς και στρατιωτικούς ζητώντας
να μάθει τι έχει γίνει ο αδελφός της.
Το 1977, ο τότε Υπουργός
Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ, διέτασσε
τη διατήρηση του υπ’ αριθμ. 4/11 – 8 –
1952 εντάλματος σύλληψης του Ν. Ακριβογιάννη.
Το 1977 ο Π. Λουκάκος και
ο Π. Μπακογιάννης, δημοσίευσαν στο «Βήμα»
μια ενδιαφέρουσα έρευνα για τον
Ακριβογιάννη. Ενδιαφέροντα στοιχεία,
υπάρχουν και στο βιβλίο του Βλάση Δέδε
«Η Δίκη των Αεροπόρων».
Στις 10 Νοεμβρίου 1979, ο
αξιωματικός της Αεροπορίας Ηλίας
Καρταλαμάκης, ζήτησε από τον Αλβανό
πρέσβη στην Αθήνα Bashkim Dino, πληροφορίες
για τον Νίκο Ακριβογιάννη. Στον Καρταλαμάκη
είχε ανατεθεί η συγγραφή βιβλίου για
την ιστορία της Ελληνικής Αεροπορίας
και υπήρχε ένα μεγάλο κενό με την υπόθεση
Ακριβογιάννη.
Απάντηση, δεν έλαβε
ποτέ…
Στις 14 Μαΐου 1988, ο τότε
ΥΠΕΞ Κάρολος Παπούλιας μετά από πιέσεις
της οικογένειας, ζήτησε από την ελληνική
πρεσβεία στα Τίρανα να μεριμνήσει για
τη συγκομιδή των οστών του Νίκου
Ακριβογιάννη. Η απάντηση των Αλβανών
ήταν ασαφής και ανούσια.
Το 1997, ιδρύθηκε η
Πανελλήνια Κίνηση Ηθικής Αποκατάστασης
της Μνήμης του Αεροπόρου Νίκου
Ακριβογιάννη, η οποία με διακήρυξη στις
19/5/1997, ζητά την ηθική του αποκατάσταση.
Φυσικά, οι Αλβανοί δεν
επέστρεψαν ποτέ και το αεροπλάνο Harvard
στην Ελλάδα. Κατά τ’ άλλα, στο πλαίσιο
του ΝΑΤΟ, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη
να προστατεύσει τον εναέριο χώρο της
Αλβανίας με ελληνικά αεροπλάνα, αν η
γειτονική χώρα δεχθεί επίθεση.
Ο Νίκος Ακριβογιάννης,
υπήρξε θύμα σκευωρίας αλλά και του ίδιου
του εαυτού του. Τα οστά του βρίσκονται
σε κάποια χαράδρα στο Μπεράτι. Και η
υπόληψή του, όπως γράφει ο Σταύρος
Ντάγιος, αναποκατάστατη.
Πηγή: Himara.gr

Αλβανία

Στα χνάρια της Τουρκίας του Ερντογάν! Κράτος μαφία η Αλβανία

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

«Το μαφιόζικο κράτος του Έντι Ράμα δεν απειλεί μόνο το μέλλον της Αλβανίας!», αναφέρει αλβανική ανάλυση

Αυτό που κάνει αυτή την κατάσταση ακόμη πιο συγκλονιστική είναι η σιωπή, ή χειρότερα, η ενεργός συνεργασία της διεθνούς κοινότητας, γράφει σε άρθρο του στα αλβανικά μέσα ενημέρωσης ο Βουντί Τζιμσίτι.

Για περισσότερο από μια δεκαετία, ο Έντι Ράμα βρίσκεται στην κεφαλή της Αλβανίας, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως αρχιτέκτονα του μετασχηματισμού της χώρας, εκσυγχρονιστή, μεταρρυθμιστή, δημιουργό γεφυρών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το κράτος μαφία

Όμως πίσω από αυτή την επιφυλακτική εικόνα, κρύβεται μια ανησυχητική πραγματικότητα που έχει αγνοηθεί ή ελαχιστοποιηθεί συστηματικά από τη διεθνή κοινότητα: η Αλβανία, υπό την ηγεσία του Ράμα, μετατρέπεται σε κράτος μαφίας.

Αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη μικρή βαλκανική χώρα δεν είναι μόνο μια εθνική τραγωδία, αλλά ένα διεθνές σκάνδαλο απίστευτων διαστάσεων.

Το σύνολο των παγκόσμιων δυνάμεων, οι δυτικές κυβερνήσεις που θα έπρεπε να θεωρήσουν υπεύθυνη την Αλβανία, επέτρεψαν στην κυριαρχία του Ράμα με διαφθορά και αυταρχισμό να συνεχιστεί χωρίς εμπόδια.

 Η Αλβανία γίνεται γρήγορα μια μελέτη περίπτωσης για την εξομάλυνση του οργανωμένου εγκλήματος, ένα παιχνίδι για την πολιτική ελίτ και τα εγκληματικά δίκτυα που λειτουργούν ατιμώρητα, ενώ οι απλοί πολίτες πληρώνουν το τίμημα.

Απέτυχε η αντιπολίτευση

Ωστόσο, σε αυτή την ιστορία υπάρχει και μια κατηγορία εναντίον των δυνάμεων της αντιπολίτευσης της Αλβανίας, οι οποίες απέτυχαν εντελώς να παρουσιάσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στο καθεστώς της μαφίας του Ράμα. Οι συνέπειες για το μέλλον της Αλβανίας, και μάλιστα για την ακεραιότητα της δυτικής εξωτερικής πολιτικής, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο σοβαρές.

Η Αλβανία του Έντι Ράμα: Κράτος διαφθοράς και εγκληματικότητας

Υπάρχουν πολλές αποδείξεις για την πτώση της διαφθοράς και της εγκληματικότητας στην Αλβανία.

 Όπως αποκαλύπτεται στα ερευνητικά ρεπορτάζ των «Rai 3», «Report», «Der Spiegel» και «The Washington Post», η Αλβανία υπό την ηγεσία του Ράμα εμπλέκεται βαθιά στο οργανωμένο έγκλημα.

Σύμφωνα με τον Άρμπεν Αχμετάι, τον πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ράμα, «εγκληματικές ομάδες λαμβάνουν συμβόλαια μέσω μεσαζόντων, ξεπλένουν χρήματα στην Αλβανία μέσω των κατασκευών και συντονίζονται με τον Έντι Ράμα», (Rai, 3 Ιουνίου 2023).

Αυτά τα λόγια πρέπει να σοκάρουν κάθε παρατηρητή, αλλά μετά βίας καταγράφονται στον διεθνή διάλογο για την Αλβανία.

Οι κατηγορίες του Αχμετάι είναι σκληρές. Ισχυρίζεται ότι ο Ράμα συνάντησε τα αφεντικά της μαφίας απευθείας στο κυβερνητικό του γραφείο.

 Αυτές οι συναντήσεις, σύμφωνα με τον Αχμετάι, διευκολύνονται από βασικά πρόσωπα όπως ο Εργκίς Αγκάσι, ένας επιχειρηματίας που συνδέεται με τον τομέα του καπνού και ο γιος ενός πρώην σοσιαλιστή βουλευτή.

Φυσικά, ο Ράμα αρνείται αυτούς τους ισχυρισμούς, αλλά τα στοιχεία είναι δύσκολο να αγνοηθούν.

 Το Report έχει φωτογραφικά στοιχεία της συνάντησης του Ράμα με τον Luftar Hysa, έναν από τους κύριους ξεπλύματος χρήματος για το καρτέλ Sinaloa, μόλις δύο μήνες πριν ο Hysa λάβει άδεια για να ανοίξει ένα καζίνο στην πόλη της Αυλώνας.

Για μια χώρα που επιδιώκει την ένταξη στην ΕΕ, αυτές οι αποκαλύψεις είναι καταστροφικές.

Παρουσιάζουν έναν ηγέτη που όχι μόνο απέτυχε στον αγώνα κατά του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά έχει διευκολύνει ενεργά την ένταξή του στις πολιτικές και οικονομικές δομές της Αλβανίας.

Αυτό είναι ένα μαφιόζικο κράτος, εκτός από το όνομα, όπου οι δημόσιοι θεσμοί είναι υποταγμένοι και η γραμμή μεταξύ κυβέρνησης και οργανωμένου εγκλήματος είναι θολή.

-Το κλειστό μάτι της Διεθνούς Κοινότητας: Υποστήριξη και υποκίνηση της διαφθοράς

Αυτό που κάνει αυτή την κατάσταση ακόμη πιο συγκλονιστική είναι η σιωπή, ή χειρότερα, η ενεργός συνεργασία της διεθνούς κοινότητας.

Παρά τα συντριπτικά στοιχεία για τους δεσμούς του Ράμα με το οργανωμένο έγκλημα, παγκόσμιες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και μεγάλες δυτικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να υποστηρίζουν το καθεστώς του.

 Αυτό εγείρει βαθιά ερωτήματα σχετικά με την ακεραιότητα της δυτικής εξωτερικής πολιτικής και τα κίνητρα πίσω από τη συνεχή υποστήριξή τους σε μια κυβέρνηση που έχει γίνει συνώνυμη με την εγκληματικότητα.

Πάρτε για παράδειγμα την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι, η οποία στάθηκε στο πλευρό του Ράμα ακόμα και όταν η κατάσταση γίνεται όλο και πιο σοβαρή. Στη διάσκεψη «Fratelli d’Italia» τον Απρίλιο του 2023, η Μελόνι δήλωσε: «Βοηθήστε με να στείλω την αλληλεγγύη μου στον Έντι Ράμα για το λιντσάρισμα που υπέστη μόνο και μόνο επειδή προσπαθούσε να βοηθήσει το έθνος μας», αποκαλώντας «προπαγάνδα» τους ισχυρισμούς για δεσμούς με τη μαφία του Ράμα (Rai 3, Ιουνίου 2023).

Η τυφλή πίστη της Μελόνι στον Ράμα, παρά τα αυξανόμενα στοιχεία, δεν είναι μόνο ανεύθυνη, αλλά και επικίνδυνη.

Αντανακλά μια ευρύτερη τάση μεταξύ των δυτικών ηγετών να δίνουν προτεραιότητα στα βραχυπρόθεσμα γεωπολιτικά κέρδη έναντι της μακροπρόθεσμης δημοκρατικής σταθερότητας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο υπουργός Εξωτερικών  Άντονι Μπλίνκεν επαίνεσε τις λεγόμενες δικαστικές μεταρρυθμίσεις της Αλβανίας, υποστηρίζοντας ότι “διεφθαρμένοι αξιωματούχοι λογοδοτούν” και ότι “μέλη του οργανωμένου εγκλήματος πηγαίνουν στη φυλακή και χάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία”.

 Αλλά όπως δηλώνει ξεκάθαρα η έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Αλβανία το 2023, «Διαφθορά υπάρχει σε όλους τους κλάδους και τα επίπεδα της κυβέρνησης» (Der Spiegel, Σεπτέμβριος 2023).

Αυτή η αντίφαση μεταξύ ρητορικής και πραγματικότητας είναι εμβληματική μιας ευρύτερης αποτυχίας στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ιδιαίτερα υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, η οποία συνέχισε να ευθυγραμμίζεται με αυταρχικά και διεφθαρμένα καθεστώτα σε όλο τον κόσμο.

Το ερώτημα που πρέπει να κάνουμε είναι:

Γιατί; Γιατί οι παγκόσμιες δυνάμεις, ειδικά η κυβέρνηση Μπάιντεν, επενδύουν τόσο πολύ στην υποστήριξη του Έντι Ράμα;

 Θα μπορούσε να είναι ότι οι ίδιοι οι θεσμοί που υποτίθεται ότι φέρουν ευθύνη στις ξένες κυβερνήσεις είναι σε κίνδυνο;

Όσο περισσότερο εξετάζει κανείς την κατάσταση της Αλβανίας, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να αγνοήσει την ανησυχητική πιθανότητα ακόμη και οι δυτικοί ηγέτες να έχουν απώτερα συμφέροντα να διατηρήσουν το status quo.

Θα μπορούσε η ευθυγράμμιση της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μπάιντεν με διεφθαρμένα καθεστώτα όπως αυτό του Ράμα να αντικατοπτρίζει μια βαθύτερη, πιο βρώμικη μορφή συμπαιγνίας;

 Πρέπει να τεθεί το ερώτημα: Πόσο διεφθαρμένη είναι η ίδια η κυβέρνηση Μπάιντεν;

-Αντιπολίτευση της Αλβανίας: Μια μνημειώδης αποτυχία

Ενώ μπορούμε και πρέπει να επικρίνουμε τη διεθνή κοινότητα για την αποτυχία της να καταστήσει υπεύθυνο τον Ράμα, θα πρέπει επίσης να ρίξουμε μια κριτική ματιά στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης της ίδιας της Αλβανίας.

 Για περισσότερο από μια δεκαετία, η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να οργανωθεί ως μια αξιόπιστη δύναμη που μπορεί να αμφισβητήσει την κατάληψη της εξουσίας από τον Ράμα. Αυτή η αποτυχία δεν είναι απλώς τακτική. είναι ιδεολογική.

Παρά την εκτεταμένη διαφθορά και τον έλεγχο της μαφίας που σημάδεψαν την κυβέρνηση Ράμα, η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να πείσει το εκλογικό σώμα ότι η αλλαγή δεν είναι μόνο απαραίτητη, αλλά και δυνατή.

 Πρόκειται για μια μνημειώδη αποτυχία της φαντασίας και της πολιτικής ηγεσίας.

Η αδυναμία της αντιπολίτευσης να παρουσιάσει ένα συνεκτικό και ελκυστικό όραμα για το μέλλον της Αλβανίας έδωσε στον Ράμα την ευκαιρία να συνεχίσει την κυριαρχία του χωρίς αμφισβήτηση.

Ακόμη και όταν ξέσπασαν διαδηλώσεις, όπως τον Ιούλιο του 2024, όταν οι διαδηλωτές πέταξαν βόμβες μολότοφ στο γραφείο του Ράμα, η αντιπολίτευση παραμένει κατακερματισμένη, χωρίς το οργανωτικό και στρατηγικό βάθος για να αντιμετωπίσει μια σοβαρή πρόκληση.

Αυτή είναι μια σοβαρή δυσπιστία προς τον αλβανικό λαό.

 Σε μια χώρα όπου περισσότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού έχει φύγει από το 1991 και όπου η ανεργία των νέων παραμένει μεταξύ των υψηλότερων στην Ευρώπη, το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο.

Η αντιπολίτευση της Αλβανίας πρέπει να κλιμακωθεί και να παρουσιάσει μια πραγματική εναλλακτική, διαφορετικά κινδυνεύει να στείλει τη χώρα σε ένα μέλλον που ορίζεται από την εγκληματικότητα, τη διαφθορά και την απόγνωση.

-Η ομαλοποίηση ενός μαφιόζικου κράτους

Η πιο ανησυχητική πτυχή της τρέχουσας πορείας της Αλβανίας είναι ο κίνδυνος να εξομαλυνθούν τελικά το οργανωμένο έγκλημα και η διαφθορά, τόσο στα μάτια του αλβανικού λαού όσο και στη διεθνή κοινότητα.

 Εάν ο Έντι Ράμα συνεχίσει να τα καταφέρνει, παρά τα συντριπτικά στοιχεία για τους δεσμούς του με τη μαφία, ποιο μήνυμα στέλνεται στον κόσμο;

Αυτό δείχνει ότι η εγκληματικότητα μπορεί να γίνει αποδεκτή, έστω και αγκαλιασμένη, αρκεί να είναι τυλιγμένη στο πρόσθιο της οικονομικής ανάπτυξης και της διπλωματικής συνεργασίας.

Αυτή η εξομάλυνση του οργανωμένου εγκλήματος δεν είναι απλώς ένα αλβανικό πρόβλημα. είναι παγκόσμιο πρόβλημα.

 Εάν η Αλβανία, υπό την ηγεσία του Ράμα, συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο, κινδυνεύει να αναγνωριστεί διεθνώς όχι ως ζωντανή δημοκρατία ή ως μελλοντικό μέλος της ΕΕ, αλλά ως κράτος μαφίας.

Η συνενοχή της διεθνούς κοινότητας σε αυτή τη διαδικασία δεν είναι μόνο αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής είναι μια ιδεολογική και ηθική καταστροφή.

Pamfleti

ΠΗΓΗ:  ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Βενιαμίν Καρακωστάνογλου: Οι ΗΠΑ κάνουν τα χατίρια των Αλβανών!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Βενιαμίν Καρακωστάνογλου: Τεράστια ανησυχία για όσα συμβαίνουν σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή. Στο ουκρανικό μέτωπο υπάρχουν μηνύματα χρήσης πυρηνικών από πλευράς Μόσχας, ένα σενάριο που μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις. Από εκεί και πέρα οι ηγέτες της Ευρώπης και της Δύσης δεν δείχνουν, ότι υπηρετούν την ειρήνη. Το νέο επεισόδιο με Ράμα αφορά την ίδρυση κρατιδίου Μπεκτασίδων στην Αλβανία. Ο Ράμα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ως ηγέτης βαλκανικής χώρας. Έτοιμη για άσκηση βέτο στην ενταξιακή πορεία της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή η Ελλάδα.

Τόσο η αναγγελία Ράμα από το βήμα του ΟΗΕ για ίδρυση «Βατικανού των Μουσουλμάνων», όσο και η φυλάκιση του εκλεγμένου Δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, καθιστούν την Αλβανία μη φιλική χώρα.

Έτοιμη για άσκηση βέτο στην ενταξιακή πορεία της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή η Ελλάδα.

Τόσο η αναγγελία Ράμα από το βήμα του ΟΗΕ για ίδρυση «Βατικανού των Μουσουλμάνων», όσο και η φυλάκιση του εκλεγμένου Δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, καθιστούν την Αλβανία μη φιλική χώρα.

Αυτά μεταξύ άλλων ανέφερε με συνέντευξή του στην ValueNews και την δημοσιογράφο Γιώτα Χατζηθεοδώρου, ο γνωστός Διεθνολόγος και λέκτορας στη Νομική σχολή του ΑΠΘ Βενιαμίν Καρακωστάνογλου, ερμηνεύοντας τις κινήσεις του Αλβανού Πρωθυπουργού.

Ειδικότερα:

Σε αδιέξοδο η Διεθνής κοινότητα – ντόμινο αναταράξεων

«Οι προβλέψεις για την Μέση Ανατολή με την ταυτόχρονη εξέλιξη στην Ουκρανία αλλά και στη Γάζα, η οποία τώρα επεκτείνεται και στο Νότιο Λίβανο με τη Χεζμπολάχ, είναι εξαιρετικά δυσοίωνες για την ειρήνη και τη σταθερότητα παγκοσμίως.

Δυστυχώς, η επιλογή της βίας αλλά και άλλες υστερήσεις σε σχέση με την πρόοδο των διπλωματικών διεργασιών που εξελίσσονται επί 10ετιας για το μεσανατολικό αλλά και από το 2011 και 2014 για το ουκρανικό οδήγησαν την κατάσταση στο χείλος της καταστροφής, με ίσως εκατοντάδες νεκρούς τραυματίες και απίστευτες καταστροφές στις υποδομές.

Η Διεθνής οργανωμένη κοινότητα δε θέλησε ή δεν μπόρεσε μέσα από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να οδηγήσει τα προβλήματα, μέσα από την οδό του Διεθνούς Δικαίου, των διεθνών διοικητικών οργάνων και της διπλωματίας.  Μέσα από διαπραγματεύσεις, σε λύσεις, οι οποίες θα ακολουθούν τη συνεννόηση και την υπηρέτηση των κοινών συμφερόντων, στον βαθμό που αυτά βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο.

Η Διεθνής κοινότητα και κυρίως οι μεγάλες δυνάμεις οδηγούνται σε αδιέξοδα που θα οδηγήσουν στη συνέχεια σε χρήση ανεξέλεγκτης βίας, δημιουργώντας ένα ντόμινο effect και δε θα μπορέσουν να ελεγχθούν οι καταστάσεις, όταν όλοι θα έχουν συνειδητοποιήσει πια πόσο επικίνδυνο ήταν αυτό που ξεκίνησε».

Κίνηση εντυπωσιασμού η προαναγγελία Ράμα για δημιουργία «Βατικανού των μουσουλμάνων»

«Φαίνεται πως είναι μια κίνηση εντυπωσιασμού προκειμένου να κερδίσει ψήφους ο Αλβανός Πρωθυπουργός, αλλά και να παίξει το παιχνίδι του Ερντογάν.

Η αντίδραση της Τουρκίας επήλθε κυρίως διότι εάν τα Τίρανα γίνουν η έδρα του μπεχτασιμού ή του Αλεβιτισμού, θα φύγει το βάρος από την Τουρκία. Θα μπορούσε να γίνει αυτή η κίνηση ώστε να μη χάσει και ο Έρντογαν τους εντός Τουρκίας ψηφοφόρους αλεβίτες, οι οποίοι θα δουν να αλλάζει το κέντρο βάρους εάν γίνει αυτό.

Από έναν άνθρωπο λοιπόν που έχει το υπόβαθρο και την ιδεολογική ακρότητα του Έντι Ράμα θα πρέπει να είμαστε άκρως επιφυλακτικοί και η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει υπόψιν της το δυσμενές για εμάς προηγούμενο με τον Φρέντι Μπελέρη και να προετοιμάσει την Ευρώπη για ελληνικό ΒΕΤΟ για την Αλβανική κυβέρνηση.

Οι ΗΠΑ κάνουν τα “χατίρια” των Αλβανών και εξ’ αυτού του λόγου δεν αντέδρασαν και στην παράνομη ανατροπή της συμφωνίας το 2009 για την οριοθέτηση των θαλασσών γύρω από την Κέρκυρα».

Συνέχεια ανάγνωσης

Αλβανία

Η συμβολή Ερντογάν στο σχέδιο Ράμα για την ”Μικρή Μέκκα”

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

 Όταν ο Έντι Ράμα ανακοίνωσε – κατά την 79η συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ – την ίδρυση κράτους εν κράτει στην Αλβανία (χώρα 2,8 εκατ. κατοίκων περίπου απ’ τους οποίους το 50% περίπου μουσουλμάνοι και οι άλλοι Καθολικοί και Ορθόδοξοι χριστιανοί) με το όνομα ”Κυρίαρχο κράτος του Τάγματος Μπεκτασί”, αιφνιδίασε τους συνέδρους και τον κόσμο όλο σε διεθνές επίπεδο.

 Κι αυτό γιατί το προαναγγελθέν κράτος (ιστορικών προδιαγραφών μετεξέλιξη των σούφικων ταγμάτων των δερβίσηδων  – με τόπο ίδρυσης την Βυζαντινή αυτοκρατορία [Μικρά Ασία-Τουρκία], χρόνο τον 13ο αι. και ιδρυτή τον περιπλανώμενο δερβίση Χατζή Μπεκτάς Βελή) -, παρέπεμπε συνειρμικά στην Πόλη του Βατικανού, κράτος εν κράτει στην Ιταλία.

   Η διαφορά είναι βέβαια ότι, στην αλβανική περίπτωση, το μουσουλμανικό κρατίδιο των Μπεκτασήδων (σ.σ: οι οποίοι, μαζί με τους Μεβλεβί και Νακσμπαντί αποτελούν κλαδιά του Σουφισμού που ”ανδρώθηκε” επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με επιρροή από τις αστικές τάξεις τεχνητών, εμπόρων και ευγενών μέχρι τα φτωχά κοινωνικά στρώματα χωριών και κοινοτήτων) θα είναι το ένα τέταρτο του κράτους του Βατικανού, που ήταν ως τώρα το μικρότερο κρατίδιο στην κόσμο Β Δ της Ρώμης.

 Σημειωτέον ότι οι Μπεκτασήδες ιδεολογικά έχουν επηρεαστεί απ’ τους Γάλλους φιλοσόφους του 18ου αιώνα στη Γαλλία, οι οποίοι μιλούσαν για μασονία και  ελευθεροτεκτονισμό και διάχυσαν τις ιδέες τους – μέσω των αγγλικών και γαλλικών στοών – ως την Κωνσταντινούπολη.

 Μέλη των στοών της αδελφότητας των Μπεκτασήδων μετεξελίχθηκαν στους γνωστούς μας Νεότουρκους του Κεμάλ (τέλη 19ου-αρχών 20ου αι.), αντιπάλους του τελευταίου σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ (1876-1909).

   Έτσι έφτασε μέχρι τις μέρες μας η κοσμοθεωρία τους, που πάει κόντρα στο πουριτανικό, μουσουλμανικό δόγμα και την ιεραρχική αντίληψη του Ισλάμ αφήνοντας να εισβάλλουν σ’ αυτό κοσμικές ελευθεριότητες.

   Ελευθεριότητες που θα δούμε να υπάρχουν και στο πρώτο ανεξάρτητο κρατίδιο ισλαμιστών με έδρα την Αλβανία, του οποίου οι πιστοί Μπεκτασήδες (οι ασκητές μυστικιστές, τα ”μαύρα πρόβατα” του Ισλάμ, με χαρακτηριστικά της αίρεσής τους την αποφυγή του υλισμού και τον φιλοσοφημένο τρόπο ζωής) θα κάνουν πνευματική πορεία προς τον Θεό από το ”Τάγμα Μπεκτασί” στα Τίρανα, έκτασης 100.000 στρεμμάτων.

 Έκτασης ικανής για να μπορούν να απολαύσουν τις μικροχαρές της ζωής (αλκοόλ και ελεύθερη ένδυση) που στερούνται οι παραδοσιακοί μουσουλμάνοι. Να μπορούν να απολαύσουν την ανεκτικότητα (σ.σ: ”θησαυρό” χαρακτήρισε τη θρησκευτική ανοχή στο σύγχρονο, Σουφικό Ισλάμ ο Ράμα) ως βασικό κανόνα  της αιρετικής Αδελφότητας στο ανεξάρτητο μουσουλμανικό κρατίδιο της Αλβανίας (εφ. Χουριέτ-Hurriyet & δημοσίευμα των New York Times)

    Κρατίδιο-προϊόν του Παγκόσμιου Κέντρου Μπεκτασί των Τιράνων, στο κυρίαρχο κράτος της Αλβανίας (σ.σ: είναι τέταρτη σε μέγεθος θρησκευτική κοινότητα στο έδαφός της οι μουσουλμάνοι Μπεκτασήδες) το οποίο δεν θα έχει στρατό, συνοριοφύλακες και δικαστήρια, αλλά θα έχει μικρή υπηρεσία πληροφοριών, καθώς – όπως λέει ο Αλβανός θρησκευτικός ηγέτης τους Εντμόντ Μπραχίμαϊ, γνωστός (ως Baba Mondi) – ”έχουμε κι εμείς εχθρούς”…

   Και οι εχθροί είναι εκτός του μουσουλμανικού τόξου των Βαλκανίων: οι μουσουλμάνοι Σηίτες του Ιράν (στον αντίποδα του Σουφικού Ιλάμ) και οι Τούρκοι Αλεβίτες/Μπεκτασήδες, που είναι θρησκευτικά πιο κοντά στους σιίτες.

  Οι Αλεβίτες μένουν στις φτωχογειτονιές των ανατολικών περιοχών της Τουρκίας (Ανατολία), δεν πιστεύουν στην ύπαρξη Παράδεισου-Κόλασης και τραγουδούν (ψάλλουν) στις θρησκευτικές λειτουργίες τους χωρίς να είναι ευαγγελιστές, ενώ πίνουν κρασί και πιστεύουν στο Κοράνι αλληγορικά.

 Οι Αλεβίτες της Τουρκίας, λοιπόν, ήταν οι πρώτοι που εξέφρασαν τη δυσφορία τους στα σχέδια Ράμα για ίδρυση κυρίαρχου κράτους του Τάγματος  των Μπεκτασήδων, γιατί έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους αυτό που σχημάτισε ήδη και στο δικό μας μυαλό η ανάκληση της μνήμης.

  Και η μνήμη μάς λέει ότι η έδρα του Τάγματος μεταφέρθηκε από την Τουρκία στην Αλβανία πριν από περίπου έναν αιώνα, όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ είχε εξαπολύσει απηνή διωγμό εναντίον τους μη αναγνωρίζοντας τους Αλεβίτες ως μειονότητα στο τουρκικό κράτος λόγω της ανθρωπιστικής προσέγγισης του Αλεβιτισμού στο Ισλάμ και όχι μόνο.

   Κι αυτό γιατί οι Αλεβίτες είναι πιο κοντά στην Ορθοδοξία παρά στο Ισλάμ. Απόδειξη το γεγονός ότι πιστεύουν στην ”Αγία Τριάδα” και το ”Αγαπάτε αλλήλους” των χριστιανών στη θρησκευτική ζωή τους, αν και δεν είναι χριστιανοί.

    Αν συνδυάσουμε το γεγονός αυτό με το τρέχον που θέλει τον Ράμα υποχείριο του Ερντογάν, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται να έχουν καταστρώσει μαζί το σχέδιο για ”ειρηνικό” εκτοπισμό των Αλεβιτών από την Τουρκία με προορισμό το υπό εκκόλαψη μουσουλμανικό μικροκράτος,  το οποίο ονειρεύεται να μετατρέψει ο Αλβανός πρωθυπουργός στον πιο σκληρό μουσουλμανικό θύλακα των δυτικών Βαλκανίων.

 Στη δική του ευρωπαϊκή ”Μικρή Μέκκα”, όπως αποκάλυψαν οι New York Times, ένα κράτος εν κράτει δηλαδή σε αλβανικό έδαφος, όπως το καθολικό Βατικανό των Ιταλών ή το ορθόδοξο Άγιο Όρος των Ελλήνων.

  Τα δεδομένα αυτά δικαιολογούν την αντίδραση των Τούρκων Αλεβιτών στο σχέδιο Ράμα, γιατί μοιάζει να είναι μέρος της τουρκικής πολιτικής για τον Μπεκτασισμό (αν και οι Αλεβίτες δεν ταυτίζονται απόλυτα με τους Μπεκτασήδες).

   Πολιτικής με θρησκευτικά χαρακτηριστικά δεδομένου ότι οι Αλεβίτες θεωρούνται απόγονοι των χριστιανών της Μικράς Ασίας και, ως εκ τούτου, επίφοβοι πυρήνες διαλυτικής τάσης για την ίδια την Τουρκία.

  Λόγος για τον οποίο αυτοί και οι χριστιανοί δέχθηκαν τρομοκρατική επίθεση (με 39 νεκρούς και 70 τραυματίες) από φανατικούς ισλαμιστές Σουνίτες τον Ιανουάριο του 2017 στο κέντρο διασκέδασης Ρέινα της συνοικίας Ορτάκιοϊ της Κωνσταντινούπολης.

   Ανάλογης σοβαρότητας γεγονός ήταν κι αυτό που συνέβη στη Σμύρνη τον Νοέμβριο του 2019, όταν οι Αλεβίτες κάτοικοι της περιοχής Gaziemir δέχθηκαν επίθεση από  σουνίτες ισλαμιστές, οι οποίοι – ωθούμενοι από θρησκευτικές διαφορές – έγραψαν συνθήματα εκφοβισμού (Defol Alevi: ”Φύγετε Αλεβίτες”) στους τοίχους των σπιτιών τους.

   Σε κάθε περίπτωση, η πολυπληθής παρουσία τους στην Τουρκία (γύρω στα 10 εκατομμύρια αριθμούν) φαίνεται να είναι ενοχλητική στον Ταγίπ Ερντογάν. Έτσι διευκολύνεται απ’ τα σχέδια Ράμα για ενίσχυση του Ισλαμισμού στα Δυτικά Βαλκάνια με εισαγωγή στο αλβανικό έδαφος Τούρκων Αλεβιτών/Μπεκτασήδων, η πραγματική θρησκευτική ταυτότητα των οποίων ήταν αγκάθι ανέκαθεν στα πλευρά της Τουρκίας, που την έμπηγε βαθύτερα η αριστερή ιδεολογία της πλειοψηφίας τους.

   Και εδώ τίθεται το ερώτημα: ”Γιατί να το κάνει αυτό ο Ράμα ιδρύοντας μια ”Μικρή Μέκκα” στη χώρα του, τη στιγμή που η Αλβανία ετοιμάζεται να μπει στην (χριστιανική) Ευρώπη (Το 72% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι χριστιανοί), η οποία φαίνεται να έχει απορρίψει την ιδέα εισόδου στην ΕΕ της ισλαμικής Τουρκίας υπό τον φόβο μετατροπής της σε μουσουλμανική ήπειρο;

  Η απάντηση κρύβεται, κατ’ εμέ, στην εκτίμηση ότι η είσοδος της Αλβανίας στην Ενωμένη Ευρώπη όλο και απομακρύνεται. Και τώρα (με την απόφαση του Αλβανού πρωθυπουργού για το κράτος εν κράτει), θα απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο σαν προοπτική.

   Σ’ αυτό δεν αποκλείεται να παίξει ρόλο και το σοβαρό  ενδεχόμενο να ασκήσει βέτο η Ελλάδα στην ενδεχόμενη ένταξή της στην ΕΕ (όπως είχε προειδοποιήσει έμμεσα ότι θα κάνει με τον Φρέντη Μπελέρη στη φυλακή) μετά τα σκανδαλώδη που έλαβαν χώρα σε βάρος του  και ήταν συνέχεια των ποικίλων δοκιμασιών που υφίστανται οι Βορειοηπειρώτες επί διακυβέρνησης Έντι Ράμα…

 

Κρινιώ Καλογερίδου

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή