του Elijah J. Magnier: @ejmalrai– Μετάφραση από αγγλικά: Wan Wert
Το Ηνωμένο Βασίλειο
αναγνώρισε την πρώτη του ήττα από το Ιράν, όταν αποδέσμευσε το ιρανικό υπερ-δεξαμενόπλοιο “Grace 1″,
το οποίο κατασχέθηκε από 30 κομάντος του Βασιλικού Ναυτικού την πρώτη εβδομάδα
του Ιουλίου ως απάντηση σε αμερικανικό αίτημα, όπως αποκάλυψε ο Ισπανός
υπουργός Εξωτερικών Josep Borrell.
Σε απάντηση, το Ιράν θα αποδεσμεύσει το υπό
βρετανική σημαία δεξαμενόπλοιο “Stena Impero” , το οποίο κατασχέθηκε από τις Ειδικές
Δυνάμεις της “Φρουρών της επανάστασης ” (IRGC) το πρωί του Σαββάτου. Αυτή η
,οφθαλμόν αντί οφθαλμού, πολιτική του Ιράν δείχνει την αποφασιστική πολιτική
ανάσχεσης του Ιράν έναντι της δύσης : Το Ιράν εάν χρειαστεί είναι έτοιμο να
υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του, συμπεριλαμβανομένου ενός πιθανού
πολέμου.
Περαιτέρω, το Ιράν είναι προετοιμασμένο σε τρεις εβδομάδες από σήμερα, να προβεί
σε μερική απόσυρση από την πυρηνική συμφωνία ως αντίδραση στην ανεπαρκή
αντίδραση των χωρών της Δύσης που έχουν συνυπογράψει την συμφωνία και στην
αποτυχία τους να αντιταχθούν αποτελεσματικά στις παράνομες ενέργειες του
Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Οι ΗΠΑ τις οποίες έπεισε ο Ισραηλινός
Πρωθυπουργός Βενυαμίν Νετανιάχου ,αποφάσισαν μονομερώς να ανακαλέσουν τη
συμφωνία,- αν και ο Αρχηγός του Αμερικάνικου Επιτελείου τους αναγνώρισε ότι η
συμφωνία αυτή για την πυρηνική ενέργεια λειτουργούσε. Το μπρα ντε φερ Ιράν
και Δύσης μετατρέπει τη Μέση Ανατολή σε πυριτιδαποθήκη, έτοιμη να ανατιναχθεί
μετά την επόμενη δύσκολη απόφαση.
Αυτό που μειώνει τις πιθανότητες πολέμου στον Περσικό Κόλπο είναι οι προεδρικές
εκλογές των ΗΠΑ το 2020. Πράγματι, ο Τραμπ φαίνεται ότι δεν είναι πλέον
πρόθυμος να αντιταχθεί άμεσα στο Ιράν ούτε στοχεύει να ωθήσει τη σύγκρουση σε
επικίνδυνο επίπεδο. Αποφεύγει να θέσει τις “ΗΠΑ στην πρώτη γραμμή
αντιπαράθεσης κατά του Ιράν για ένα ακόμα χρόνο, μέχρι να δει ότι το πακέτο
κυρώσεων θα έχει θετικά αποτελέσματα για την χώρα του.(στα τέλη του 2020). Εν
τω μεταξύ, η κυβέρνηση των “ΗΠΑ αυξάνει τις κυρώσεις κατά του Ιράν και προσπαθεί
να συγκεντρώσει ναυτικές δυνάμεις για να αστυνομεύσει τον Περσικό Κόλπο,
συμβάλλοντας στην αύξηση της έντασης. Το Ισραήλ βγήκε στην επιφάνεια,
προκαλώντας τον ορκισμένο εχθρό του, το Ιράν, προσφέροντας την άμεση συμμετοχή
του στην προτεινόμενη από τις ΗΠΑ ναυτική αποστολή στον Περσικό Κόλπο. Το
Ισραήλ συμμετέχει ήδη στα αμερικανικά σχέδια στον Κόλπο. Πηγές που γνωρίζουν τη
δυναμική στην ένταση Κόλπου-Ιράν έχουν πει ” ότι το Ισραήλ έχει αναπτύξει
ιπτάμενα ντρονς στην περιοχή και εμπλέκεται με την παρουσία του σε πολλές χώρες
γύρω από το Ιράν, παρέχοντας στρατιωτική και διοικητική υποστήριξη”.
Η ισραηλινή αυτή “προσφορά” θεωρείται σαφής πρόκληση για το Ιράν. Στέλνει ένα
προκλητικό μήνυμα στον “Άξονα της Αντίστασης” που απειλεί να επιτεθεί στο
Ισραήλ σε περίπτωση ολοκληρωμένου πολέμου εναντίον του Ιράν. Δείχνει την
ετοιμότητα του Ισραήλ να κηρύξει πόλεμο στο Ιράν όποτε το αποφασίσει ο
συνασπισμός των άλλων κρατών με τις ΗΠΑ ή οι ΗΠΑ μόνες τους , πολύ πιθανόν μετά
τις εκλογές στις ΗΠΑ το επόμενο έτος.
Το Ισραήλ σε οποιαδήποτε πολεμική απόφαση
ζυγίζει τα οφέλη και τις συνέπειες.
Φαίνεται ότι αυτή τη φορά η ισραηλινή
ηγεσία θα πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες της γιατί ένας πόλεμος με το Ιράν
αξίζει μια μεγάλη καταστροφή στις υποδομές της μαζί με εγχώριες απώλειες. Η
Χεζμπολάχ δεσμεύεται να επιτεθεί στο Ισραήλ σε περίπτωση πολέμου και ο
επικεφαλής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας της και οιονεί εκπρόσωπος της ,
ανέφερε ότι πιστεύει ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε προετοιμασία πολέμου εναντίον
του Λιβάνου. Ένας πόλεμος στη Μέση Ανατολή σίγουρα δεν είναι προς όφελος της
γειτονικής ευρωπαϊκής ηπείρου. Δυστυχώς η Ευρώπη , κάνει πολύ λίγα για να
επηρεάσει ή να μετριάσει την ένταση που δημιουργεί ο Τραμπ στην Μέση Ανατολή.
Μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο συμφώνησε να συνδράμει
τις ΗΠΑ σε επιχειρήσεις νηοψίας για την προστασία των πετρελαιοφόρων που πλέουν
στον Κόλπο. Το Ηνωμένο Βασίλειο απομακρύνεται από την ευρωπαϊκή στάση προς το
Ιράν και φαίνεται πρόθυμο να αναλάβει το ρόλο μιας ασπίδας προστασίας της
Αμερικής για να συνεχίσει να κερδίζει την αμερικάνικη εύνοια, όπως δείχνει η
κατάσχεση του πλοίου Grace 1
. Η κυβέρνηση Τραμπ δείχνει μεγαλύτερη σοφία από το Ηνωμένο Βασίλειο κρατώντας
το αεροπλανοφόρο της USS Abraham Λίνκολν και άλλα πολεμικά πλοία στο Μπαχρέιν,
μακριά από τον Περσικό Κόλπο.
Το Ιράν επιδεικνύει περαιτέρω αποφασιστικότητα να προστατεύσει τα συμφέροντά
του απορρίπτοντας τις σκληρές αμερικανικές κυρώσεις και διακόπτοντας τις
εξαγωγές εάν το ίδιο το πετρέλαιο του δεν μπορεί να πωληθεί στην παγκόσμια
αγορά.
Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη γνωρίζει τον κίνδυνο και την πιθανότητα
στρατιωτικής αντιπαράθεσης, που σημαίνει μόνο ηττημένους. Η επιμονή του
Ηνωμένου Βασιλείου να έχει την πρώτη θέση κατά του Ιράν στέλνοντας ένα τρίτο
πολεμικό πλοίο στον Κόλπο προφανώς δεν λαμβάνει υπόψη ότι οι φρουροί της
επανάστασης του Ιράν θεωρούν τα δυτικά πλοία που συγκεντρώνονται στην περιοχή
ως πιθανούς στόχους και πλωτά φέρετρα σε περίπτωση πολέμου. Το Ιράν έχει
πυραύλους Κρουζ, πυραύλους κατά πλοίων και αρκετά οπλισμένα τηλεκατευθυνόμενα
αεροπλάνα έτοιμα να καταστρέψουν οποιοδήποτε πλοίο, ακόμα και ένα που κρύβεται
πίσω από ένα νησί, στο Μπαχρέιν, στον Περσικό Κόλπο.
Το Ιράκ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ιράν
και ΗΒ και στην αποδέσμευση των δύο δεξαμενόπλοιων “Grace 1” και “Stena
Impero”. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ προσπαθεί να βρει τρόπους για να αυξήσει στο
μέγιστο την πίεση που ασκεί στο Ιράν με την ελπίδα να γονατίσει τους Ιρανούς
αξιωματούχους, στόχος που απέχει πολύ από την επίτευξη. Η Βαγδάτη δεν θα είναι
δίπλα στις ΗΠΑ σε περίπτωση πολέμου και οι σύμμαχοι του Ιράν στο Ιράκ, το
Λίβανο, τη Συρία και την Υεμένη δεν θα μείνουν αδρανείς. Προετοιμάζονται για το
χειρότερο σενάριο. Ο πόλεμος των δεξαμενόπλοιων απέχει πολύ από το να τελειώσει,
μόλις αρχίζει.
The UK acknowledged its first defeat by Iran when it released the Iranian super tanker “Grace 1” captured by 30 Royal Navy commandos in the first week of July in response to a US request, as the Spanish Foreign Minister Josep Borrell revealed. In response, Iran will release the British-flagged tanker “Stena Impero”, captured by the “Iran Revolutionary Guard Corps” (IRGC) Special Forces before Saturday mid-day. This tit-for-tat response by Iran showed its determined deterrence policy towards the west: Iran is ready to accept any consequences, including a possible war if necessary.
Moreover, Iran is prepared for another partial withdrawal from the nuclear deal three weeks from today as a counter reaction to the insufficient response of western signatory countries and their failure to effectively oppose the illegal actions of US President Donald Trump. The US unilaterally decided to revoke the deal, persuaded by Israeli Prime Minister Benyamin Netanyahu- even though its Chief of Staff acknowledged the nuclear deal was working. The bras-de-fer between Iran and the west is transforming the Middle East into a powder keg, ready to blow-up after the next challenging decision.
What is reducing the possibilities of war in the Persian Gulf are the 2020 US presidential elections. Indeed, Trump seems no longer willing to challenge Iran directly nor does he aim to push the conflict to a dangerous level. He is avoiding putting the US in the first line of confrontation against Iran for another year until he sees bailout results in his favour (at the end of the year 2020). In the meantime, the US administration is increasing sanctions on Iran and is trying to gather naval forces to police the Persian Gulf, contributing to an increase in the tension. Israel came forward overtly, challenging its sworn enemy Iran, by offering its direct participation in the US-proposed naval mission in the Persian Gulf. Now already Israel is involved in the US plans in the Gulf. Sources knowledgeable of the dynamic in the Gulf-Iran tension have said “Israel has drones in the area, and is involved by being present in many countries around Iran, providing military and logistic support”.
The Israeli “offer” is regarded as a clear provocation to Iran. It is sending a challenging message to the “Axis of the resistance” that has been threatening to attack Israel in case of all-out war on Iran. It shows the readiness of Israel to wage war on Iran whenever the US or a US led coalition decides, quite possiblyafterthe US election next year. Israel in any war-like decision balances the benefits and the consequences. It looks like this time the Israeli leadership should explain to their citizens why a war with Iran is worth major destruction to its infrastructure and domestic casualties. Hezbollah vows to attack Israel in case of war and the head of its Parliamentary delegation said the quasi-state actor believes that a war is under preparation against Lebanon. A Middle Eastern war is certainly not to the advantage of the nearby European continent. Unfortunately itis doing very little to influence or to cool down the levels of tension Trump is creating in the Midle East.
Among European countries, only the UK has agreed to join the US in patrolling and protecting oil tankers navigating in the Gulf. The UK is shifting away from the European stand towards Iran and seems willing to take the role of a US shield to keep earning US favour, as shown by its capture of “Grace 1”. The Trump administration is showing greater wisdom than the UK by keeping its jet carrier the USS Abraham Lincoln and other warships in Bahrein, away from the Persian Gulf.
Iran is showing further determination to protect its interests by rejecting harsh US sanctions and disrupting the exports if its own oil cannot be sold on the world market. On the other hand, Europe is aware of the danger and the possibility of a military confrontation, which means only losers. The UK insistence to have the first row position against Iran by sending a third warship to the Gulf is apparently not taking into account that the IRGC considers the western ships gathering in the area as proximate targets and floating coffins in case of war. Iran has cruise missiles, anti-ship precision missiles and armed drones enough to damage and destroy any naval ship, even one hiding behind an island, Bahrein, in the Persian Gulf.
Iraq played an important role in de-escalating the tension between Iran and the UK and for the release of the two tankers “Grace 1” and “Stena Impero”. The US administration is trying to look for ways to increase its maximum pressure on Iran in the hope of bringing Iranian officials to their knees, a goal far from realization. Baghdad will not be side-lined in case of war, and Iran’s allies in Iraq, Lebanon, Syria and Yemen will not stand idle. They are preparing for the worst-case scenario. The war of tankers is far from ending, it is just beginning.
Veteran War Zone Correspondent and Senior Political Risk Analyst with over 35 years’ experience covering the Middle East and acquiring in-depth experience, robust contacts and political knowledge in Iran, Iraq, Lebanon, Libya, Sudan and Syria. Specialised in terrorism and counter-terrorism, intelligence, political assessments, strategic planning and thorough insight in political networks in the region.
Covered on the ground the Israeli invasion to Lebanon (1st war 1982), the Iraq-Iran war, the Lebanese civil war, the Gulf war (1991), the war in the former Yugoslavia (1992-1996), Sudan, the US invasion to Iraq (2003 to date), the second war in Lebanon (2006), the war in Libya and Syria (2011 to date). Lived for many years in Lebanon, Bosnia, Iraq, Iran, Libya and Syria.
*JCPOA Joint Comprehensive Plan of Action
Κοινό
ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης
Είναι
η συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα που επετεύχθη στη Βιέννη στις 14
Ιουλίου 2015 μεταξύ του Ιράν και του P 5+ (τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου
Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών – Κίνα, Γαλλία, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες
Πολιτείες-συν τη Γερμανία) [α] μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Δεν ανταποκρίνεται στους στόχους ενίσχυσης της, το πρόγραμμα για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Βιομηχανία, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, εκτιμά το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο (ΕΕΣ).
Σε έκθεση που δημοσίευσε σήμερα, το ΕΕΣ ζητά αρτιότερο σχεδιασμό του προγράμματος για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία (EDIP) και καλύτερη ισορροπία μεταξύ των στόχων πολιτικής, του προτεινόμενου προϋπολογισμού και του χρονοδιαγράμματος. Η διαβούλευση με το ΕΕΣ επί της πρότασης, είναι υποχρεωτική.
Η ΕΕ, αντιμέτωπη με την επανεμφάνιση πολεμικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας στην Ευρώπη, έχει θέσει την άμυνα σε πολύ υψηλή θέση στην ατζέντα της. Η πρόταση EDIP προορίζεται ως το πρώτο βήμα για την εφαρμογή της ευρωπαϊκής βιομηχανικής στρατηγικής στον τομέα της άμυνας.
Στόχος είναι να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή βιομηχανική και τεχνολογική βάση στον τομέα της άμυνας (ΕΒΤΒΑ), ειδικότερα δε να διασφαλιστεί η έγκαιρη διαθεσιμότητα και προμήθεια αμυντικών προϊόντων. Παράλληλα επιδιώκεται η συμβολή στην ανάκαμψη, στην ανασυγκρότηση και στον εκσυγχρονισμό της αμυντικής ικανότητας της Ουκρανίας.
«Η νομοθετική πρόταση της ΕΕ για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανικής ετοιμότητάς της, χρήζει αρτιότερου σχεδιασμού. Αναγκαία είναι επίσης η επίτευξη κατάλληλης ισορροπίας μεταξύ των στόχων πολιτικής, του προτεινόμενου προϋπολογισμού και του σχετικού χρονοδιαγράμματος», δήλωσε ο Marek Opioła, Μέλος του ΕΕΣ και αρμόδιος για τη γνώμη.
Το ΕΕΣ επισημαίνει τον κίνδυνο, το χρηματοδοτικό κονδύλιο που προτείνεται, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, να μην ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες του προγράμματος. Τονίζει ότι η Επιτροπή δεν αξιολόγησε το ύψος της ενωσιακής δημοσιονομικής στήριξης που απαιτείται για την υλοποίηση των προτεινόμενων μέσων πολιτικής.
Η στήριξη της Ουκρανίας
Όσον αφορά το μέσο στήριξης της Ουκρανίας, που περιλαμβάνεται στην πρόταση, το ΕΕΣ διαπιστώνει ότι δεν ορίζεται συγκεκριμένο χρηματοδοτικό κονδύλιο. Τα κράτη μέλη συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν τα κέρδη που αποφέρει η επένδυση δεσμευμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων με σκοπό τη στήριξη της Ουκρανίας · ένα ποσοστό των εσόδων θα μπορούσε να διοχετευθεί στην Ουκρανίας. Ωστόσο, το ΕΕΣ εκτιμά ότι η αδυναμία πρόβλεψης, τόσο του ύψους της χρηματοδότησης από τη συγκεκριμένη πηγή, όσο και της διάρκειάς της, ενέχει κινδύνους.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Το… κοινό μυστικό εκατομμυρίων Ευρωπαίων έβγαλε σε δημόσια θέα ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, παραδίδοντας την ογκώδη –και πολύ σημαντική- έκθεση που του είχαν ζητήσει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για τις ενέργειες που θεωρούνται επείγουσες για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ένα περιβάλλον όπου ήδη η Κίνα και οι ΗΠΑ προηγούνται με διαφορά ασφαλείας.
Ο κ. Ντράγκι επέδειξε την ανάγκη που όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα όργανα σχεδιασμού πολιτικών και λήψης απόφασης της ΕΕ ήδη γνώριζαν: Η Ένωση χρειάζεται μαζικές και επείγουσες –πρόσθετες- επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για να… πλησιάσει ξανά τις δύο υπερδυνάμεις στην τεχνολογία, την καινοτομία και την έρευνα.
Όπως επισημαίνεται από μεγάλα ευρωπαϊκά πρακτορεία, επί της ουσίας ο Μάριο Ντράγκι προειδοποίησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με «υπαρξιακή πρόκληση» αν δεν στραφεί σε μεγάλες επενδύσεις και αν δεν επαναφέρει και δεν εφαρμόσει τον μοχλό ανάπτυξης μέσω «έκδοσης εργαλείων κοινού χρέους», ομολόγων, κλπ.
Ο κ. Ντράγκι παρέδωσε σε λιτή δημόσια τελετή την έκθεσή του στην πρόεδρο της Κομισιόν την περασμένη Δευτέρα. Σε γενικές γραμμές, επισημαίνει –προειδοποιεί- πως η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε οικονομική υστέρηση σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα πρέπει να συνεχίσει την κοινή έκδοση χρέους για τη βελτίωση της παραγωγικότητας αλλά και την ενίσχυση της ασφάλειάς της (αμυντικές δαπάνες).
Η Ένωση χρειάζεται κατά τον ίδιο πολύ περισσότερο συντονισμό στη βιομηχανική πολιτική, ταχύτερες αποφάσεις και μαζικές επενδύσεις, αν θέλει να συμβαδίσει στον οικονομικό τομέα με ανταγωνιστές όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα.
Μετά την επιτυχία του ιστορικού σχεδίου ανάκαμψης έπειτα από την πανδημία της Covid, η ΕΕ θα πρέπει «να συνεχίσει την έκδοση εργαλείων κοινού χρέους για την χρηματοδότηση κοινών προγραμμάτων επενδύσεων με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας και της ασφάλειας της ΕΕ», σημειώνει στην εισαγωγή της 400σέλιδης έκθεσης ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επισημαίνοντας το οικονομικό «χάσμα» που χωρίζει την Ευρώπη από τις ΗΠΑ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται επιπλέον επενδύσεις ύψους 750-800 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως — που αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ – , πολύ υψηλότερο του 1%-2% του Σχεδίου Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως επισημαίνει το Euronews.
170 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΕ 400 ΣΕΛΙΔΕΣ
«Οι ανάγκες για επενδύσεις είναι τεράστιες», προειδοποίησε ο Μάριο Ντράγκι κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες, παρουσία της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Επιμένοντας ότι υπάρχει ανάγκη «δραστικής αλλαγής» στην ευρωπαϊκή προσέγγιση, παρουσίασε ορισμένες από τις «170 προτάσεις του».
Η ιδέα της έκδοσης κοινού χρέους παραμένει πάντως κόκκινη γραμμή για πολλές χώρες της βόρειας Ευρώπης, με προεξάρχουσα την Γερμανία, που εξακολουθούν να φοβούνται ότι θα υπερχρεωθούν για να καλύψουν τις καθυστερήσεις των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Ήδη, λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης Ντράγκι, ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Κρίστιαν Λίντνερ δήλωσε πως η ΕΕ θα πρέπει να εργαστεί για την κινητοποίηση των αναπτυξιακών δυνάμεων του ιδιωτικού τομέα και όχι για περισσότερο δημόσιο δανεισμό.
“Ωστόσο, ο κοινός δανεισμός της ΕΕ δεν θα λύσει τα διαρθρωτικά προβλήματα”, δήλωσε ο Λίντνερ, προσθέτοντας ότι το κύριο πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη επιδοτήσεων, αλλά η γραφειοκρατία.
Ο Μάριο Ντράγκι αναγνωρίζει ότι αυτό το σχέδιο δεν είναι εφικτό, εκτός «αν συντρέξουν οι πολιτικές και θεσμικές συνθήκες», προσθέτει το Euronews.
Επισημαίνει την ανάγκη κινητοποίησης ιδιωτικών κεφαλαίων για την χρηματοδότηση της καινοτομίας, μέσω της δημιουργίας μίας πραγματικής «Ενωσης αγορών κεφαλαίων».
«Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα ανά κάτοικο έχει αυξηθεί σχεδόν επί δύο φορές στις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με την Ευρώπη από το 2000», προειδοποιεί ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην έκθεση αυτή, τη σύνταξη της οποίας υπενθυμίζουμε ζήτησε η πρόεδρος της Κομισιόν και προφανώς κάπως θα πρέπει να την αξιοποιήσει.
Τα πορίσματα της έκθεσης του Μάριο Ντράγκι προορίζονται να γίνουν πηγή έμπνευσης του έργου της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα πέντε προσεχή χρόνια.
Symbolbild zum Thema EU-Wirtschaft, Konjunkturrückgang, Rezession in der Eurozone
ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΦΕΣΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πλήττεται από οικονομική στασιμότητα εδώ και ενάμισι χρόνο. Οι επιδόσεις της στην υπέρβαση της κρίσης που προκλήθηκε από την πανδημία ήταν χαμηλότερες σε σχέση με τις ΗΠΑ, όπως συνέβη και με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Η υστέρηση εξηγείται «κυρίως με τη μεγαλύτερη επιβράδυνση της παραγωγικότητας στην Ευρώπη» και αντιπροσωπεύει απειλή για το κοινωνικό της μοντέλο, προειδοποιεί ο Μάριο Ντράγκι.
«Αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να γίνει παραγωγικότερη, θα είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε επιλογές. Δεν θα μπορούμε ταυτόχρονα να έχουμε ηγετική θέση στον τομέα των νέων τεχνολογιών, να είμαστε υπόδειγμα κλιματικής υπευθυνότητας και ανεξάρτητος παράγοντας στην διεθνή σκηνή. Δεν θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε το κοινωνικό μας μοντέλο. Θα πρέπει να αναθεωρήσουμε προς τα κάτω ορισμένες έως και το σύνολο των φιλοδοξιών μας. Πρόκειται για μία υπαρξιακή πρόκληση».
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΝΤΡΑΓΚΙ
Οι προτάσεις τις οποίες καταγράφει στην έκθεσή του ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: την τόνωση της καινοτομίας και την κάλυψη του χάσματος που υπάρχει αυτή τη στιγμή με τις ΗΠΑ, τον συνδυασμό της απανθρακοποίησης της οικονομίας με την ανταγωνιστικότητα, και την αύξηση της ασφάλειας και τη μείωση των εξαρτήσεων.
Ειδικά για τη διασύνδεση της ανταγωνιστικότητας με την πράσινη μετάβαση, ο κ. Ντράγκι επεσήμανε πως η αγορά ενέργειας της ΕΕ λειτουργεί βάσει ενός σχεδιασμού (TargetModel) από την εποχή όπου στο ενεργειακό μείγμα κυριαρχούσαν το φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα, κάτι που δεν ισχύει σήμερα, ενώ στην αγορά κυριαρχούν εδραιωμένα συμφέροντα, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιούνται τα οφέλη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μεταξύ άλλων για μείωση των τιμών ενέργειας.
Τα κύρια ερωτήματα, κατά τον Μάριο Ντράγκι, είναι πώς θα χρηματοδοτηθούν οι τεράστιες επενδύσεις που χρειάζονται και πώς θα μπορέσουν οι 27 να συντονίσουν τις πολιτικές τους.
Όπως σημείωσε ο κ. Ντράγκι, η στρατηγική περιέχει 170 αναλυτικές προτάσεις, οι οποίες είναι αμέσως εφαρμόσιμες χάρη στο προβάδισμα της Ευρώπης όσον αφορά την ποιότητα της εκπαίδευσης, των συστημάτων υγείας και των συστημάτων κοινωνικής ευημερίας.
The flags of China and the European Union waving. International relations and diplomacy.
ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΗΠΑ
Όσον αφορά τους πυλώνες της στρατηγικής που προτείνει, ο κ. Ντράγκι σημείωσε κατ’ αρχήν πως πρέπει να κλείσει το χάσμα στην καινοτομία με τις ΗΠΑ, καθώς η Ευρώπη βρίσκεται σε μια «στατική βιομηχανική δομή» με εταιρίες μεσαίου μεγέθους στους ίδιους τομείς όπως πριν 20 χρόνια, τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν μεταβεί στην ψηφιακή εποχή.
Υπενθύμισε πως από το 2008, το 30% των εταιριών με αξία πέραν του 1 δις ευρώ εγκατέλειψαν την ΕΕ, με τις πλείστες να πηγαίνουν στις ΗΠΑ. Η αδυναμία στον τομέα της τεχνολογίας, όπως είπε, περιορίζει παράλληλα και την καινοτομία σε παραδοσιακούς τομείς.
Σε σχέση με τον δεύτερο πυλώνα, τον συνδυασμό της ανταγωνιστικότητας με την πράσινη μετάβαση, ο κ. Ντράγκι σημείωσε πως η αγορά ενέργειας της ΕΕ σήμερα «είναι ακόμα σχεδιασμένη για μια εποχή όταν το φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα ήταν τα σημαντικά στοιχεία του ενεργειακού μείγματος».
Το 2020, συνέχισε, το φυσικό αέριο καθόριζε τις τιμές της ενέργειας κατά το 60%, παρά το ότι αποτελούσε μόλις 20% του μείγματος, ενώ στην αγορά κυριαρχούν «εδραιωμένα συμφέροντα» και η ενέργεια αποτελούσε μηχανή εσόδων για τους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Το αποτέλεσμα, πρόσθεσε, είναι πως δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα οφέλη των ανανεώσιμων για τους καταναλωτές, και για αυτό «πρέπει να στοχεύσουμε στην αποσύνδεση» ώστε οι πολίτες να δουν τη διαφορά στους λογαριασμούς.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ υπογράμμισε την ανάγκη καθαρών τεχνολογιών και την αύξηση της παροχής πράσινης ενέργειας, κάτι που κάνουν με κίνητρα οι ΗΠΑ, τη στιγμή που η Κίνα ανταγωνίζεται την ΕΕ στην παραγωγή αυτών των τεχνολογιών.
Τρίτον, ο κ. Ντράγκι αναφέρθηκε στον πυλώνα των προτάσεων που αφορούν την αύξηση της ασφάλειας και τη μείωση των των εξαρτήσεων, μεταξύ άλλων μέσω εξωτερικής οικονομικής πολιτικής, συμφωνίες με χώρες κλειδιά και οικοδόμηση των δυνατοτήτων της αμυντικής βιομηχανίας.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Μιλώντας στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου, η κ. Φον ντερ Λάιεν υπογράμμισε πως από τότε που ζήτησε τη συγκεκριμένη έκθεση από τον κ. Ντράγκι, πριν έναν χρόνο, το θέμα της ανταγωνιστικότητας έχει κερδίσει δυναμική στις συζητήσεις των κρατών μελών, με την ίδια να το αναδεικνύει στις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές για τη δεύτερη θητεία της τις οποίες δημοσίευσε τον Ιούλιο ενόψει της έγκρισης της υποψηφιότητας της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στην παρέμβασή της, η κ. Φον ντερ Λάιεν εστίασε σε τρεις εισηγήσεις της έκθεσης που θεώρησε σημαντικές: την ανάγκη να προχωρήσουν η ψηφιακή και η πράσινη μετάβαση – καθώς οι βάσεις έχουν μπει – μέσω της στήριξης στη βιομηχανία, την ανάγκη για ενίσχυση των δεξιοτήτων των εργαζομένων που θα παράγουν και θα χειρίζονται νέες τεχνολογίες, και την ανάγκη η ΕΕ να είναι ανθεκτική ώστε να καταστεί ανταγωνιστική εστιάζοντας σε ζητήματα όπως την πρόσβαση σε κρίσιμες πρώτες ύλες, απαραίτητα εξαρτήματα ή διασύνδεση στον τομέα της ενέργειας.
Εξηγώντας τη φιλοσοφία της ογκώδους έκθεσης, ο κ. Ντράγκι σημείωσε πως αν και έχει ειπωθεί πολλές φορές πως η ανάπτυξη στην ΕΕ επιβραδύνεται, έως και πριν δύο χρόνια δεν θα γινόταν η σημερινή συζήτηση. Ωστόσο σήμερα, επεσήμανε, το παγκόσμιο εμπόριο έχει επίσης επιβραδυνθεί, η αγορά της Κίνας είναι λιγότερη ανοιχτή και μάλιστα ανταγωνίζεται την ΕΕ, η Ευρώπη έχει χάσει τη Ρωσία ως κύρια πηγή φτηνής ενέργειας, και πλέον πρέπει να επενδύσει στην άμυνα της για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο παρελθόν, σημείωσε, η Ευρώπη μπορούσε να επενδύει στην αύξηση του πληθυσμού, ο οποίος αναμένεται να μειωθεί σταδιακά την επόμενη δεκαετία, τη στιγμή που η παραγωγικότητα παραμένει αδύναμη και οι φιλοδοξίες αυξάνονται, τόσο στον τομέα της κλιματικής αλλαγής όσο και στην άμυνα, παράλληλα με την ανάγκη να διατηρηθεί το μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας της ηπείρου.
«Οι επενδύσεις που προϋποθέτουν όλα αυτά είναι τεράστιες» τόνισε, κάνοντας λόγο για ανάγκη αύξησης των επενδύσεων κατά 5% του ΑΕΠ, στα επίπεδα που καταγράφηκαν τελευταία φορά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η ανάπτυξη, συνέχισε, είναι κρίσιμης σημασίας ώστε η ΕΕ να μπορεί να διασφαλίσει τις ιδρυτικές αξίες της ευημερίας, της ισότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τον Μάρτιο του 2024, όταν οι Βρυξέλλες και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και πόλεις συγκλονίζονταν από τον ξεσηκωμό των οργανωμένων γεωργοκτηνοτρόφων, απαιτώντας αλλαγές στις πολιτικές της ΕΕ για την πράσινη μετάβαση και την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη των συμφερόντων των αγροτών έναντι του αθέμιτου ανταγωνισμού που υφίστανται από συναδέλφους τους σε τρίτες χώρες, όπου δεν εφαρμόζονται τα αυστηρά και δαπανηρά κριτήρια καταλληλότητας προϊόντων που επιβάλλονται στην ΕΕ, ο οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο στον ευρωπαϊκό Τύπο, το οποίο άγγιζε κάποια από τα θέματα που αγγίζει σήμερα και η έκθεση Ντράγκι.
Ο κ. Βαρουφάκης είχε γράψει μεταξύ άλλων σε εκείνο το άρθρο: «Επί πλέον, υπάρχουν δύο πρόσθετα προβλήματα που αγνοούνται εσκεμμένα. Το ένα είναι η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, που οι Βρυξέλλες διατυμπανίζουν αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν. Παραδείγματος χάριν, στην Ολλανδία το κορυφαίο οικολογικό πρόβλημα είναι τα νιτρικά άλατα που δηλητηριάζουν δεκαετίες τώρα τον υδροφόρο ορίζοντα. Μετά από δεκαετίες που η κυβέρνηση έκανε τα στραβά μάτια, ξάφνου – υπό την πίεση των Βρυξελλών – απαίτησε από τους Ολλανδούς αγρότες να λύσουν το πρόβλημα με δικό τους κόστος, μεταξύ άλλων μέτρων, “θυσιάζοντας” μία στις τρεις αγελάδες.
Ακόμα πιο δυσεπίλυτο είναι το δεύτερο πρόβλημα που προκάλεσε η 15ετής οικονομική ύφεση που ακολούθησε το τραπεζικό Κραχ του 2008. Το αποτέλεσμα των πανευρωπαϊκών πολιτικών λιτότητας, που ήταν η βασική πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης αυτής, ήταν η κατάρρευση των επενδύσεων.
Τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής είναι καταιγιστικά: Η επενδυτική απεργία ευθύνεται για τη σημερινή αποβιομηχάνιση της Γερμανίας και της Βόρειας Ιταλίας ταυτόχρονα.
Ολόκληρο το βιομηχανικό καρτέλ της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης αποδομείται και, έτσι, αδυνατεί να χρηματοδοτεί την Κοινή Αγροτική Πολιτική, όπως είχε συμφωνηθεί με τους τσιφλικάδες του Βορρά από την δεκαετία του ’50.
Παράλληλα, μένει με άδεια τα ταμεία η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, με τα βάρη της να πέφτουν δυσανάλογα στους ώμους των αγροτών και των λαϊκών τάξεων.
Με άλλα λόγια», επισήμανε ο κ. Βαρουφάκης, «για τον ξεσηκωμό ακόμα και των πλουσιότερων Γερμανών και Ολλανδών μεγαλοαγροτών, που για πρώτη φορά συναγωνίζονται τους Έλληνες, Γάλλους και Ισπανούς συναδέλφους τους στις κινητοποιήσεις και στα μπλόκα, ευθύνεται ο ανόητος χειρισμός της αναπόφευκτης κρίσης του ευρώ».
Από το περιοδικό Insider
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Αλί Χαμενεΐ. Φωτ. Office of the Iranian Supreme Leader/WANA (West Asia News Agency) via REUTERS
Ανέφερε ότι «θρηνεί» για τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα
Τις «ΗΠΑ και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες» που «ψευδώς υποστηρίζουν ότι φέρνουν ειρήνη και ηρεμία στην περιοχή» κατηγόρησε ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, για τις περιφερειακές εντάσεις στη Μέση Ανατολή, στις πρώτες του δηλώσεις μετά την πυραυλική επίθεση στο Ισραήλ.
Είπε ότι πρέπει να «χαθούν» από την περιοχή, ώστε οι χώρες της περιοχής να ζήσουν ειρηνικά.
Ανέφερε επίσης ότι «θρηνεί» για τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, αλλά δεν ανέβαλε το πρόγραμμά του επειδή το πένθος του Ιράν είναι μια «αναζωογονητική και κινητήρια δύναμη».
Η εντολή εκτόξευσης πυραύλων στο Ισραήλ την Τρίτη δόθηκε από τον ανώτατο ηγέτη της χώρας – ο οποίος παραμένει σε ασφαλή τοποθεσία, δήλωσε ανώτερος Ιρανός αξιωματούχος στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters.
Ναυτεμπορική
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
