Ακολουθήστε μας

Λαθρομετανάστευση

Ανάλυση: Τα 6 μεγάλα τουρκικά ψεύδη της γείτονος και η αποδόμησή τους

Δημοσιεύτηκε

στις

Γράφει ο Γιώργος Σκαφιδάς

Οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι είναι μία χώρα άμεμπτη αλλά τα πράγματα είναι ολίγον τι… διαφορετικά.

Aκούγοντας
όσα διαμηνύουν Τούρκοι αξιωματούχοι
από το βήμα συνεδρίων και ομιλιών,
αποκομίζει κανείς την εντύπωση ότι εκεί
στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχει μια
αμέμπτου ηθικής χώρα που τα έχει κάνει
όλα σωστά προς όφελος της διεθνούς
ειρήνης και ασφάλειας. Η τουρκική ηγεσία
ισχυρίζεται ότι σέβεται το Διεθνές
Δίκαιο, ότι έχει ματώσει πολεμώντας
τους τζιχαντιστές, ότι έχει νόμιμα
δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο που
φτάνουν έως την Αίγυπτο και τη Λιβύη,
ότι επιτελεί ανθρωπιστικό έργο στη
Συρία, ότι σέβεται τους πρόσφυγες όσο
κανείς κ.ά. Στην πραγματικότητα, ωστόσο,
τα πράγματα είναι ολίγον τι… διαφορετικά.

1.«Εμείς, ως
Τουρκία, σεβόμαστε το διεθνές δίκαιο»
Για να δικαιολογήσει
την τελευταία τουρκική στρατιωτική
εισβολή στη Συρία (την επιχείρηση «Πηγή
Ειρήνης» που ξεκίνησε επισήμως στις 9
Οκτωβρίου), ο μόνιμος αντιπρόσωπος της
Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη, Φεριντούν
Σινιρλίογλου, έστειλε επιστολή
(S/2019/804) προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του
ΟΗΕ. Μια επιστολή μέσω της οποίας εκείνος
επικαλείται το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα,
όπως αυτό ορίζεται από το Άρθρο 51 του
Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών»
(«right of self-defence as outlined in Article 51 of the Charter of
the United Nations»).
Το Άρθρο 51, όντως,
αναγνωρίζει «το φυσικό δικαίωμα της
ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας,
σε περίπτωση που ένα Μέλος των Ηνωμένων
Εθνών δεχτεί ένοπλη επίθεση»,
υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι η όποια
ένοπλη δράση δεν θα πρέπει να θίγει τις
εξουσίες του ιδίου του Συμβουλίου
Ασφαλείας αναφορικά με τη διατήρηση
και την αποκατάσταση της διεθνούς
ειρήνης και ασφάλειας. Η Τουρκία, όμως,
δεν έχει δεχτεί καμία ένοπλη επίθεση
στο έδαφός της για την οποία να έχει
αποδειχθεί ότι ευθύνονται δυνάμεις των
Κούρδων της Συρίας (PYD, YPG/YPJ).
Το καθεστώς
Ερντογάν το γνωρίζει και επιλέγει να
παρακάμψει την επίμαχη απουσία
ενοχοποιητικών στοιχείων, παρουσιάζοντας
τους Κούρδους της Συρίας ως «παράρτημα
του PKK». Μια τέτοια κατηγοριοποίηση,
ωστόσο, δεν γίνεται αποδεκτή από καμία
άλλη δύναμη διεθνώς… πέραν της ιδίας
της Τουρκίας. Το καθεστώς Ερντογάν
κινήθηκε μονομερώς, χωρίς καμία
προηγούμενη συμφωνία με την κυβέρνηση
του Σύριου προέδρου, Μπασάρ αλ Άσαντ,
εισβάλλοντας στρατιωτικά στο έδαφος
μιας ξένης χώρας όπως είναι η Συρία, ενώ
και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων
Εθνών το ενημέρωσε μεν (όπως προστάζει
το Άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη) αλλά…
εκ των υστέρων (με τον Φεριντούν
Σινιρλίογλου να αναφέρεται στην επιστολή
του σε μια στρατιωτική επιχείρηση που
έχει ήδη ξεκινήσει).
Για να δικαιολογήσουν
τη θέση τους, οι Τούρκοι επιστρατεύουν
και άλλα επιχειρήματα. Επικαλούνται,
πιο συγκεκριμένα, την τουρκοσυριακή
Συμφωνία των Αδάνων του 1998, ενώ παράλληλα
διαμηνύουν ότι σέβονται και την «εδαφική
ακεραιότητα» καθώς και την «πολιτική
ενότητα» της Συρίας. Τη Συμφωνία των
Αδάνων οι Τούρκοι την έχουν ήδη παραβιάσει
πολλαπλώς. Πως; Πραγματοποιώντας
στρατιωτικές επιχειρήσεις σε βάθος
μεγαλύτερο των πέντε χιλιομέτρων εντός
του συριακού εδάφους και διαρρηγνύοντας
τους άμεσους διαύλους επικοινωνίας με
το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ. Η Άγκυρα
μπορεί να «ορκίζεται» πίστη στο διεθνές
δίκαιο. Ωστόσο, εισβάλοντας μονομερώς
στη Συρία, εκείνη παραβιάζει το Άρθρο
2(4) του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων
Εθνών, σύμφωνα με το οποίο «όλα τα Μέλη
στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν
από την απειλή ή τη χρήση βίας, που
εκδηλώνεται εναντίον της εδαφικής
ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας
οποιουδήποτε κράτους».
2.«Εμείς, ως
Τουρκία, έχουμε νόμιμα δικαιώματα στην
Ανατολική Μεσόγειο»
Ναι, η Τουρκία
έχει και εκείνη δικαιώματα στην Ανατολική
Μεσόγειο. Το γεωγραφικό εύρος, ωστόσο,
των όποιων τουρκικών δικαιωμάτων είναι
κάτι που αμφισβητείται και που, σε κάθε
περίπτωση, δεν θα μπορούσε να αποφασιστεί
μονομερώς από την Άγκυρα παρά μόνο σε
συμφωνία με τα άμεσα εμπλεκόμενα
παρακείμενα και αντικείμενα κράτη.
Διότι ακόμη και αν δεχόταν κανείς την
τουρκική θέση ότι «δεν υπάρχει καμία
έγκυρη συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων
ζωνών» στην Ανατολική Μεσόγειο όπως
εκείνη αποτυπώνεται στην ανακοίνωση
υπ’ αριθμόν 128 που εξέδωσε το τουρκικό
υπουργείο Εξωτερικών στις 06 Μαΐου, τότε
θα ανέκυπτε το ερώτηµα… µε ποιο δικαίωµα
προχωρούν οι Τούρκοι σε γεωτρητικές
έρευνες σε ζώνες της κυπριακής ΑΟΖ για
παράδειγμα τις οποίες οι ίδιοι αναγνωρίζουν
ως µη οριοθετηµένες.
Το γεγονός ότι
η Τουρκία έχει καταθέσει μονομερώς στον
ΟΗΕ τα όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας
όπως θέλει η ίδια να την φαντάζεται στην
Ανατολική Μεσόγειο δεν της εξασφαλίζει
επί της ουσίας κανένα δικαίωμα. Η
υφαλοκρηπίδα δεν είναι κάτι που μπορεί
να οριοθετηθεί μονομερώς όταν υπάρχει
αντικείμενο κράτος σε απόσταση ίση ή
μικρότερη των 400 ναυτικών μιλίων. Η
Τουρκία, όμως, δεν έχει προχωρήσει σε
καμία συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων
ζωνών με κανένα άλλο κράτος της Ανατολικής
Μεσογείου… πέραν του ψευδοκράτους. Δεν
έχει προχωρήσει ούτε στην κήρυξη ΑΟΖ
(και την ΑΟΖ πρέπει να την κηρύξεις για
την αποκτήσεις καθότι στην περίπτωση
της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης
δεν ισχύουν τα ipso facto και ab initio που ισχύουν
στην περίπτωση της υφαλοκρηπίδας). Και
ενώ επιμένει να επικαλείται το διεθνές
δίκαιο, η Τουρκία από την πλευρά της δεν
έχει… όχι κυρώσει… ούτε καν υπογράψει
τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το
Δίκαιο της Θάλασσας στην οποία δεν είναι
καν συμβαλλόμενο μέρος. Όσο για την
τουρκική άποψη ότι νησιά όπως είναι για
παράδειγμα η Κύπρος (που είναι και
κυρίαρχο κράτος, μέλος της ΕΕ) ή η Κρήτη
μπορεί να έχουν «μηδενική» υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ,
εκείνη εντάσσεται ως επικοινωνιακό/διαπραγματευτικό
χαρτί στη φαρέτρα των τουρκικών
μαξιμαλιστικών αμφισβητήσεων.
3.«Η τουρκική
στάση στο προσφυγικό αποτελεί υπόδειγμα
ανθρωπισμού – προτεραιότητά μας η
ασφάλεια και η αξιοπρέπεια των Σύριων»
Με ανακοίνωση
που έδωσε στη δημοσιότητα στις 21
Νοεμβρίου, ο εκπρόσωπος του τουρκικού
υπουργείου Εξωτερικών, Χαμί Ακσόι,
κατηγορεί τις ελληνικές Αρχές:
ότι προτιμούν
να κάνουν προπαγάνδα ενάντια στην
Τουρκία αντί να συνεργάζονται μαζί της
ότι συμπεριφέρονται
στους μετανάστες κατά τρόπο απάνθρωπο
και ότι παραβιάζουν
το διεθνές δίκαιο
Περίπου τα ίδια
είχε πει και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών,
Μεβλούτ Τσαβούσογλου, στις 26 Οκτωβρίου
από την Άγκυρα, έχοντας στο πλευρό του
τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Χάικο
Μάας…
Κατά «σύμπτωση»
ωστόσο, μόλις μια ημέρα νωρίτερα, στις
25 Οκτωβρίου, η Διεθνής Αμνηστία είχε
δώσει στη δημοσιότητα μια έκθεση σωστό
κόλαφο για την Τουρκία, υπό τον τίτλο
«Sent to a war zone: Turkey’s illegal deportations of Syrian
Refugees». Σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση, η
Τουρκία έχει ήδη απελάσει εκατοντάδες
πρόσφυγες πίσω στην εμπόλεμη Συρία,
παραβιάζοντας έτσι της αρχή της
μη-επαναπροώθησης (non-refoulement) όπως εκείνη
ορίζεται από το διεθνές δίκαιο. Γίνεται
αναφορά, πιο συγκεκριμένα, στις περιπτώσεις
Σύριων προσφύγων που συνελήφθησαν στην
Κωνσταντινούπολη ενώ εκείνοι εργάζονταν
ή απλώς περπατούσαν στο δρόμο, για να
απελαθούν εν συνεχεία, παρά τη θέλησή
τους, πίσω στη βορειοδυτική Συρία
(Ιντλίμπ, Χαλέπι) με λεωφορεία της
τουρκικής χωροφυλακής (Jandarma), οι
περισσότεροι εξ αυτών μέσω του συνοριακού
περάσματος Bab Al Hawa.
Οι τουρκικές
Αρχές αντιτείνουν από την πλευρά τους
ότι δεν πρόκειται για απελάσεις αλλά
για «εθελοντικές επιστροφές». Οι ίδιοι
οι Σύριοι, ωστόσο, καταγγέλλουν, όπως
σημειώνεται στην έκθεση της Διεθνούς
Αμνηστίας αλλά και σε ανακοινώσεις (1,
2) της οργάνωσης «Human Rights Watch», ότι οι
τουρκικές Αρχές συχνά τους παραπλανούν
ή τους εξαναγκάζουν δια της βίας να
υπογράψουν τα έγγραφα της καλούμενης
εθελοντικής επιστροφής. Σημειώνεται
δε ότι ανάμεσα στους απελαθέντες
βρίσκονται και… γυναικόπαιδα.
4.«Εμείς, ως
Τουρκία, έχουμε πολεμήσει και ματώσει
ενάντια στο ISIS»
Εάν πιστέψουμε
όλα όσα είχαν καταγγείλει επωνύμως τα
περασμένα χρόνια πολιτικοί, δημοσιογράφοι
και ερευνητές, προερχόμενοι από τη Δύση,
τη Μέση Ανατολή αλλά και από την ίδια
την Τουρκία, τότε το καθεστώς Ερντογάν
όχι μόνο δεν πολέμησε ενάντια στο
Ισλαμικό Κράτος αλλά αντιθέτως επέτρεψε
τη γιγάντωσή του, τουλάχιστον έως και
το 2014, κατά τρόπο πολλαπλό:
Επιτρέποντας
την ανεμπόδιστη και ασφαλή διέλευση
δεκάδων χιλιάδων τζιχαντιστών μαχητών
προς τη Συρία μέσω Τουρκίας
Τροφοδοτώντας
τους τζιχαντιστές με όπλα και πυρομαχικά
(που έφταναν στη Συρία μέσα σε τουρκικά
φορτηγά τα οποία υποτίθεται ότι μετέφεραν
«ανθρωπιστική βοήθεια» προς τους
Τουρκομάνους)
Περιθάλποντας
δωρεάν τζιχαντιστές μαχητές σε νοσοκομεία
της νοτιοανατολικής Τουρκίας
Αγοράζοντας από
τους τζιχαντιστές πετρέλαιο το λαθρεμπόριο
του οποίου αποτελούσε άλλωστε και τη
βασική πηγή εσόδων για το ISIS κ.ά.
Για συμμετοχή
στο λαθρεμπόριο πετρελαίου από περιοχές
που τελούσαν υπό τον έλεγχο του ISIS είχε
μάλιστα κατηγορηθεί και ο ίδιος ο γαμπρός
του Ερντογάν, ο άλλοτε υπoυργός Ενέργειας
της Τουρκίας και νυν υπουργός Οικονομικών,
Μπεράτ Αλμπαϊράκ.
Ήταν μάλιστα η
Ρωσία του Βλάντιμιρ Πούτιν που τον
Δεκέμβριο του 2015 κατηγορούσε ανοιχτά
«τον πρόεδρο Ερντογάν και την οικογένειά
του», «τον υιό του Τούρκου προέδρου και
τον γαμπρό του» ότι εμπλέκονται στα
δίκτυα του λαθρεμπορίου των τζιχαντιστών.
Για το λόγου το αληθές μπορεί να ανατρέξει
κανείς στις ιδιαίτερα σκληρές δηλώσεις
στις οποίες είχε προβεί τότε, τον
Δεκέμβριο του 2015, ο Ρώσος τότε υφυπουργός
Άμυνας και σήμερα πρέσβης της Ρωσικής
Ομοσπονδίας στις ΗΠΑ, Ανατόλι Αντόνοφ.

Αλλά και πίσω
στο παρόν, μόλις την περασμένη Δευτέρα,
18 Νοεμβρίου, το υπουργείο Οικονομικών
των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι επιβάλει κυρώσεις
σε τέσσερα μεμονωμένα άτομα και πέντε
εταιρείες που φέρονται να στηρίζουν
οικονομικά και υλικοτεχνικά τους
τζιχαντιστές του καλούμενου Ισλαμικού
Κράτους. Οι τέσσερις από τις εν λόγω
πέντε εταιρείες έχουν όμως την έδρα
τους στην Τουρκία, όπως άλλωστε και τα
δύο από τα τέσσερα πρόσωπα που βρέθηκαν
στο στόχαστρο των αμερικανικών κυρώσεων.
«Τζιχαντιστές έχουν εδραιώσει δίκτυα
εντός της Τουρκίας», δηλώνει στο «Voice
of American News» η Τουρκάλα ερευνήτρια Μερβέ
Ταχίρογλου, που έχει μάλιστα λόγους να
πιστεύει ότι «οι τουρκικές Αρχές δεν
πολέμησαν στην πραγματικότητα τα δίκτυα
των τζιχαντιστών επειδή ήταν απασχολημένες
με το να κυνηγούν αντιφρονούντες και
επικριτές της κυβέρνησης».
5.«Οι Κούρδοι
μαχητές στη Συρία είναι τρομοκράτες,
το ίδιο επικίνδυνοι με τους τζιχαντιστές»
Οι Κούρδοι της
Συρίας (οι πολιτοφυλακές YPG/YPJ που
αποτέλεσαν και τη ραχοκοκαλιά των
Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων SDF)
πολέμησαν, με την υποστήριξη της Δύσης
και των Αμερικανών, ενάντια στο ISIS,
μετρώντας στον εν λόγω πόλεμο περίπου
11.000 νεκρούς και 24.000 τραυματίες. Εκείνοι
ήταν που απελευθέρωσαν τη Ράκα, την
άλλοτε άτυπη «πρωτεύουσα» του Ισλαμικού
Κράτους, τον Οκτώβριο του 2017. Εκείνοι
ήταν που είχαν υπερασπιστεί παλαιότερα
και το Κομπάνι, τρέποντας σε φυγή τους
τζιχαντιστές την άνοιξη του 2015. Μέσα σε
όλα αυτά, αξίζει βέβαια να σημειωθεί
ότι κανένα από τα μόνιμα μέλη του
Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων
Εθνών, ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι
Ευρωπαίοι, ούτε οι Ρώσοι, δεν αντιμετωπίζει
τους Κούρδους της Συρίας (Το Κόμμα
Δημοκρατικής Ένωσης PYD και τις προσκείμενες
σε αυτό πολιτοφυλακές) ως «τρομοκράτες»,
όπως θέλει να τους παρουσιάζει η Άγκυρα.
6.«Η Τουρκία
μπορεί να μην είναι η τέλεια δημοκρατία
αλλά στην τελική… δεν υπάρχουν τέλειες
δημοκρατίες»
Περισσότεροι
από 120 δημοσιογράφοι βρίσκονται
φυλακισμένοι σήμερα στην Τουρκία και
εκατοντάδες επιπλέον διώκονται ως
«τρομοκράτες», όπως καταγγέλλουν οχτώ
διεθνείς δημοσιογραφικές ενώσεις στο
πλαίσιο έρευνας (με τον τίτλο «Journalists
in the Dock: The Judicial Silencing of the Fourth Estate») που
εκπόνησαν από κοινού και παρουσίασαν
στις 18 Νοεμβρίου στις Βρυξέλλες. Σε
ανάλογα επικριτικό πνεύμα, και η τελευταία
έκθεση προόδου της Κομισιόν για την
Τουρκία διαπιστώνει σημαντική
οπισθοδρόμηση στο τομέα του κράτους
δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων,
υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι αυτή η
«οπισθοδρόμηση» απομακρύνει τη χώρα
από την ΕΕ. Για το αμερικανικό ερευνητικό
ινστιτούτο «Freedom House» από την άλλη, η
Τουρκία είναι πλέον μια χώρα χωρίς
ελευθερίες («not free»), και για τον Economist
(The Economist Democracy Index), μια χώρα το καθεστώς
της οποίας δεν μπορεί πια να θεωρείται
ούτε καν δημοκρατικό.
ΠΗΓΗ: ethnos.gr

Ελλάδα

Ν. Παναγιωτόπουλος: Καμία στρατηγική για το μεταναστευτικό δεν θα έχει αποτέλεσμα, εάν υπάρξει μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο

Δημοσιεύτηκε

στις

Δηλώσεις Νίκου Παναγιωτόπουλου και Άδωνι Γεωργιάδη για το μεταναστευτικό

Καμία στρατηγική για το Μεταναστευτικό δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο τόνισε ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, απαντώντας στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή της ΚΟ της Νίκης Τάσου Οικονομόπουλου, με θέμα: “Ανησυχία για πιθανές επιπτώσεις στη χώρα μας από τη νέα κρίση στο μεταναστευτικό”.

Όπως είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος, η ελληνική πολιτική στο μεταναστευτικό κινείται στα σωστά επίπεδα ωστόσο, “καμία στρατηγική δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο με χερσαία εισβολή των ισραηλινών στρατευμάτων, η οποία θα δημιουργήσει κύματα εκατομμυρίων προσφύγων. Και αναπόφευκτα κάποιοι απ’ αυτούς θα επιχειρήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη και από τη χώρα μας. Εκεί, όλες οι στρατηγικές πάνε στράφι, και πάμε σε κατάσταση αντιμετώπισης κρίσης, για την οποία βέβαια προετοιμαζόμαστε όσο μπορούμε, αλλά αυτό δεν είναι θέμα μόνο της Ελλάδας αλλά είναι [..] όλου του δυτικού κόσμου, να αντιμετωπίσει κύματα προσφύγων από περιοχές όπου ξεσπάνε εμπόλεμες συγκρούσεις”.

Απαντώντας στο εάν η ΕΕ συμπαρίσταται στην Ελλάδα για τη διαχείριση του μεταναστευτικού, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε ότι οι εταίροι μας διέθεσαν στην Ελλάδα, το διάστημα 2015-2021 το ποσό των 3,4 δισεκατομμυρίων ευρώ και στην τρέχουσα περίοδο 2021-2027 το ποσό των 1,6 δισεκατομμυρίων: “Εάν αλλάξουν τα δεδομένα, εάν έχουμε σφοδρές κρίσεις, βεβαίως θα πάμε και θα ζητήσουμε πρόσθετη χρηματοδότηση”, διαβεβαίωσε ο υπουργός.

Για την τρέχουσα γερμανική πολιτική εκτεταμένων ελέγχων στα χερσαία σύνορά της, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε πως “η Ελλάδα δεν επηρεάζεται” και ότι “μαζικές επιστροφές (από τη Γερμανία) δεν υπάρχουν”. Σημείωσε μάλιστα ότι και η Ελλάδα κάνει επιστροφές κατά τα οριζόμενα. Συγκεκριμένα, “κατά το 2023, πάνω από 6.000 επέστρεψαν σε τρίτες χώρες”.

Από την πλευρά του, ο κ. Οικονομόπουλους, ρώτησε πως δικαιολογείται σε όλη την Ευρώπη ο μέσος όρος παροχής ασύλου να είναι 46% και στη χώρα μας να είναι 68%. Μήπως η διαδικασία στην Ελλάδα “γίνεται, όχι για να εξεταστεί πραγματικά εάν είναι (κάποιος) πρόσφυγας αλλά για να μπορέσει να φύγει νομότυπα από τη χώρα και να πάει στη βόρεια Ευρώπη;”. Τόνισε, δε, ότι “η Ελλάδα δεν θα γίνει η νήσος Έλις της Ευρώπης”, και ότι είναι θέμα επιβίωσης της Ελλάδας [..] η αποτροπή της επιχειρούμενης εθνικής αλλοίωσης.

Σχολιάζοντας τα όσα είπε ο κ. Οικονομόπουλος, ο υπουργός Μετανάστευσης & Ασύλου ανέφερε ότι κάποτε μας επέκριναν ότι αργούμε στην απόδοση ασύλου και τώρα μας λένε “γιατί πάτε τόσο γρήγορα και έρχονται γρήγορα”.. Ειδικότερα για την εκτίμηση του βουλευτή της Νίκης ότι με την αλλαγή της γερμανικής πολιτικής θα στέλνονται πίσω παράνομοι μετανάστες με τραίνα και λεωφορεία, ο κ. Παναγιωτόπουλος σημείωσε ότι μέχρι πρότινος, τα γερμανικά δικαστήρια δικαίωναν όσους προσέφευγαν σε αυτά, με το αιτιολογικό ότι οι συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα είναι πολύ χειρότερες σε επίπεδο κοινωνικών παροχών. “Αυτή όμως η απόφαση της γερμανικής νομολογίας είναι του 2011. Είναι προφανές ότι από το 2011 μέχρι το 2024 άλλαξαν πολλά προς το καλύτερο (στην Ελλάδα) [..] Αναμένω ότι αυτό θα διαπιστωθεί από τους Γερμανούς [..] ανοίγοντας το δρόμο για κάποιες αποσπασματικές και πολύ σποραδικές επιστροφές.. Ούτε με τραίνα, ούτε με βαπόρια, ούτε με λεωφορεία, ούτε με αεροπλάνα. Είναι ζήτημα αν κάποιες δεκάδες έχουν εντοπιστεί από τις χιλιάδες που υπάρχουν (στη Γερμανία)” παρατήρησε ο κ. Παναγιωτόπουλος.

Άδ. Γεωργιάδης: Το κόστος της μεταναστευτικής κρίσης στην διεθνή κοινότητα και όχι στον Έλληνα φορολογούμενο
Νωρίτερα, σε απάντηση ερώτησης της βουλευτού της Νέας Αριστεράς, Θ. Φωτίου για την ευθύνη που πρέπει να αναλάβει το υπουργείο Υγείας για την υγειονομική φροντίδα των προσφυγικών πληθυσμών, ο αρμόδιος υπουργός Άδ. Γεωργιάδης είπε: “Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μας δίνει λεφτά για να μπορούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες των λαθρομεταναστών; [..] Λέτε ότι πρέπει το υπουργείο Υγείας της Ελλάδος, από τους ήδη πιεσμένους του προϋπολογισμούς, για την παροχή Υγείας στους Έλληνες πολίτες, που λέτε ότι δεν φτάνουν τα λεφτά, από αυτά τα λεφτά, να αφαιρέσουμε επιπλέον λεφτά, για να καλύψουμε εξολοκλήρου εμείς, το ελληνικό κράτος, τα έξοδα αυτών που έρχονται στην Ελλάδα παράνομα; Δηλαδή εάν έρθουν 10 εκατομμύρια θα πάμε να καλύψουμε και τα 10 εκατομμύρια; Εάν έρθουν 50 εκατομμύρια και τα 50 εκατομμύρια;”

Σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη, “είμαστε ενώπιον μιας μεγάλης μεταναστευτικής κρίσης. Η Γερμανία έκλεισε τα σύνορα της. Σε λίγο απ’ ότι φαίνεται θα κλείσουν τα σύνορα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ποια είναι η πρόταση της Νέας Αριστεράς; Να πληρώνει η Ελλάδα τα έξοδα όλων όσοι έρχονται, χωρίς να την νοιάζει από που θα βρει τα λεφτά; Θέλετε να βγάλουμε και τους Έλληνες από τα σπίτια τους να βάλουμε τους λαθρομετανάστες μέσα;”

Σημείωσε επίσης ότι η περίθαλψη των προσφύγων “είναι στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης για να πληρώνονται από διεθνή χρήματα όλα αυτά τα έξοδα [..] Διότι δεν είναι υποχρέωση του Έλληνα φορολογούμενου να καλύψει αυτά τα χρήματα. Ούτε έχει υποχρέωση ο Έλληνας να μην έχει κρεβάτι στο νοσοκομείο, επειδή εσάς σας αρέσει να είναι ανοιχτά τα σύνορα. Όσο κι αν η Αριστερά φωνάζει στην Βουλή “πρώτα οι μετανάστες και μετά οι Έλληνες”, εμείς θα πούμε ότι θα πληρώνει το κόστος της μεταναστευτικής κρίσης η διεθνής κοινότητα και όχι ο Έλληνας φορολογούμενος”.

Από την πλευρά της, η κ. Φωτίου είπε: “Και τότε και τώρα, τα χρήματα τα παίρνετε από το ΕΣΠΑ. Από που τα παίρνεις; Δεν είναι αυτά λεφτά του ελληνικού λαού; Ότι και να γίνεται είναι λεφτά του ελληνικού λαού. Μην πουλάτε στα ακροδεξιά σας ακροατήρια ότι εσείς δεν θέλετε να ξοδέψετε ούτε ένα ευρώ από τους Έλληνες για τους λαθρομετανάστες”.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

Ευρωπαϊκή Ένωση

Θα αφήσουμε τη “Γενεύη” να διαλύσει την Ευρώπη;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τι είναι οι διεθνείς συνθήκες; Δεν είμαι σίγουρος ότι ο νομικός κόσμος της Ευρώπης (και της Ελλάδας) ξέρει την απάντηση.

Από τις δημόσιες τοποθετήσεις πολλών τριβωνιανούτσικων και την αρθρογραφία τους, βγάζεις το συμπέρασμα ότι τις θεωρούν κάτι σαν τις Δέκα Εντολές: θέσφατα. Δεν τις αγγίζουμε. Τις εφαρμόζουμε τυφλά. Και, προς Θεού, δεν κρίνουμε το θεωρητικό τους υπόβαθρο. Γιατί;

“Διότι αν αρχίσουμε να αναθεωρούμε τις διεθνείς συνθήκες είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν, που θέλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης”.

Το επιχείρημα είναι κωμικό, αλλά μια που έχει διατυπωθεί πολλές φορές από πολλούς, αναγκάζομαι να το ανασκευάσω. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλών ειδών διακρατικές συνθήκες, διμερείς, πολυμερείς, παγκόσμιες, θεσμικές, συνθήκες-πλαίσιο. Ο βασικός τους διαχωρισμός είναι το αν έχουν προκύψει ως συνθήκες ειρήνευσης μετά από κάποιον πόλεμο ή ως συνθήκες σε καιρό ειρήνης. Οι πρώτες σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν οριοθετήσεις συνόρων. Προφανώς, για να αλλάξουν θα πρέπει να γίνει νέος πόλεμος. Παράδειγμα η Συνθήκη των Σεβρών (1920) που αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτές, ναι, δεν τις αγγίζουμε. Οι δεύτερες διευθετούν θέματα διαχειριστικής ή και θεσμικής φύσεως και δεσμεύουν τα κράτη που τις υπέγραψαν, όσον καιρό συνεχίζουν να συμφωνούν με το περιεχόμενό τους. Αυτές είναι εργαλεία. Τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Τις απλώνουμε, τις μαζεύουμε, τις τροποποιούμε, όπως η ιδρυτική της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας Συνθήκη της Ρώμης (1957) που επεκτάθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), μέχρι και τις καταργούμε, όταν έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα, όπως η Συνθήκη της Κοινωνίας των Εθνών (1919). Και φυσικά, όχι μόνο συζητούμε για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από την εφαρμογή τους, αλλά και σηκώνουμε τον κόσμο στο πόδι για αναθεώρηση, σε περίπτωση που διαπιστώσουμε ότι έχουν μετατραπεί σε βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης, όπως η Σύμβαση της Γενεύης, που είναι το σημερινό θέμα μας.

Είναι εντυπωσιακό, το ότι επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή στον ελληνικό νομικό και ακαδημαϊκό κόσμο για ένα διεθνές νομικό πλαίσιο, η παθογένεια του οποίου είναι παραπάνω από εμφανής και οι τοξικές του παρενέργειες σοβαρότατες. Ψάχνοντας στο google “αναθεώρηση”, “τροποποίηση”, “αλλαγή”, “κατάργηση” της “Σύμβασης της Γενεύης”, στις πρώτες 20 σελίδες βρήκα μόνο δύο σχετικά κείμενα. Το ένα ζητάει να προστεθεί στη Σύμβαση και η έννοια του περιβαλλοντικού ή κλιματικού πρόσφυγα, κάποιου που θέλει να φύγει από την πατρίδα του γιατί η κλιματική αλλαγή τού δυσκολεύει τη ζωή. Βεβαίως το θέμα είναι πολύ σοβαρό για τους κατοίκους ορισμένων νησίδων του Ειρηνικού που η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί να τις καλύψει ολοσχερώς, αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, οι προπαγανδιστές του όρου θέλουν να τον επεκτείνουν ακόμα και σε εκείνους που δυσφορούν από έναν καύσωνα του Αυγούστου.

Το άλλο, με τίτλο “Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες – Η κερκόπορτα της παράνομης μετανάστευσης (2020)είναι του διδάκτορα Διοικητικού Δικαίου, Ιωάννη Γκιτσάκη. Από τους 45.000 νομικούς της χώρας, μόνο ένας ασχολήθηκε με το θέμα! (Αν υπήρξαν και άλλοι, θα χαρώ πολύ να το μάθω, αλλά το google δεν εμφανίζει κανένα άλλο κείμενο.)

Γιατί το κείμενο της Γενεύης δεν ονομάζεται Συνθήκη (Τreaty) αλλά Σύμβαση (Convention); Μολονότι και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται για νομικές συμφωνίες που συνάπτονται μεταξύ κρατών ή διεθνών οργανισμών, οι συμβάσεις είναι πιο εξειδικευμένες και αφορούν συνήθως συγκεκριμένους τομείς, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον ή η συνεργασία σε τεχνικά θέματα. Δεν έχουν την καθολικότητα των Συνθηκών, αφήνοντας στα κράτη περιθώριο για προσαρμογή των όρων τους σε εθνικό επίπεδο. Επιπλέον, η δέσμευση των κρατών είναι οικειοθελής. 

Η Σύμβαση της Γενεύης αφορούσε αποκλειστικά τα προβλήματα που προέκυψαν από τις μετακινήσεις πληθυσμών λόγω του Β΄ΠΠ και των όσων επακολούθησαν. Γι’ αυτό περιόριζε το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου μόνο σε άτομα που εμπλέκονταν σε “γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 εν Ευρώπη ή αλλαχού” (άρθρο 1, §Β1). Μάλιστα, το “αλλαχού” ήταν προαιρετικό. Μπορούσε δηλαδή ένα κράτος να πει “δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εκτός Ευρώπης, θα δέχομαι μόνο Ευρωπαίους ως πρόσφυγες”.

Στόχος της, καθώς οι περισσότεροι πρόσφυγες πολέμου είχαν ήδη επιστρέψει στις εστίες τους, ήταν να λύσει τα προβλήματα της μεταπολεμικής διαίρεσης της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής. Είχαν περάσει πάνω από 6 χρόνια από τις Διασκέψεις της Μόσχας και της Γιάλτας, η Γερμανία είχε ήδη χωριστεί σε Δυτική και Ανατολική, και η Ευρώπη βίωνε τον ψυχρό πόλεμο ξέροντας ότι σημαντικός αριθμός ανθρώπων από χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος θα επέλεγε να μην επιστρέψει στον “σοβιετικό σοσιαλιστικό παράδεισο” ή θα προσπαθούσε να δραπετεύσει από εκεί. Αυτών των περιπτώσεων κυρίως τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ήθελε να καθορίσει η Σύμβαση.

για τη συνέχεια Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Τούρκος «ειδικού ενδιαφέροντος» μετανάστης λέει στους αστυνομικούς του Τέξας ότι πλήρωσε 12.000 δολάρια για να περάσει παράνομα στις ΗΠΑ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι αστυνομικοί της πολιτείας του Τέξας ήρθαν αντιμέτωποι με 36 παράνομους μετανάστες κοντά στα νότια σύνορα την Παρασκευή, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας από την Τουρκία, οι οποίοι δήλωσαν ότι ο καθένας πλήρωσε 12.000 δολάρια για να περάσει παράνομα τα σύνορα προσπαθώντας να συναντήσει έναν « χρηματοδότη » στο New Jersey, δήλωσαν οι αρχές.

Οι αστυνομικοί εντόπισαν την ομάδα στη συνοριακή πόλη Normandy, ανακοίνωσε το Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας (Department of Public Safety-DPS) του Τέξας.

Δεκαπέντε από τους μετανάστες, από τη Βραζιλία, το Περού, τον Ισημερινό, τη Νικαράγουα, τη Δομινικανή Δημοκρατία και τη Νότια Αφρική, συνελήφθησαν ως ύποπτοι για παράνομη είσοδο.

Μεταξύ της ομάδας ήταν οι λεγόμενοι «ειδικού ενδιαφέροντος» παράνομοι μετανάστες από την Τουρκία, το Πακιστάν, την Ινδία και το Βιετνάμ. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (Department of Homeland Security – DHS), οι μετανάστες ειδικού ενδιαφέροντος είναι μη Αμερικανοί πολίτες που ενδεχομένως αποτελούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ ή τα συμφέροντά τους με βάση τις μεθόδους μετακινήσεώς τους.

Ο χαρακτηρισμός δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι «τρομοκράτες», αλλά τα ταξίδια και η συμπεριφορά τους υποδεικνύουν μια πιθανή σύνδεση με κακόβουλη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας, που απαιτεί περαιτέρω έλεγχο και έρευνα, αναφέρει το DHS στον ιστότοπό του.

«Τις τελευταίες 48 ώρες, οι αστυνομικοί του DPS συνάντησαν 8 μετανάστες ειδικού ενδιαφέροντος από 5 διαφορετικές χώρες στην αγροτική περιοχή Normandy», ανέφερε ο υπολοχαγός Chris Olivarez του DPS στο X (πρώην Twitter).

Από τους 36 μετανάστες που συνελήφθησαν την Παρασκευή, οι 21 παραδόθηκαν στην αμερικανική συνοριοφυλακή.

Στην ομάδα των Τούρκων μεταναστών, ένας 26χρονος άνδρας που ανακρίθηκε από τις αρχές δήλωσε ότι βρήκε ένα «δίκτυο» στο Telegram και το Instagram για να τους βοηθήσει να περάσουν παράνομα στις ΗΠΑ.

Είπε στους ερευνητές ότι είχαν έναν χρηματοδότη στο New Jersey.

«Φροντίζουν για τα έξοδά μας και τα πάντα όσο είμαστε νόμιμα εκεί», ακούστηκε να λέει στο υλικό από την κάμερα του DPS που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο.

 

 

 

 

Πηγή: https://www.foxnews.com/us/turkish-special-interest-migrant-tells-texas-troopers-paid-12k-cross-us-illegally

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή