Κώστας Χατζηκωστής
Ούτε στη Συρία, ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο, ούτε στα Βαλκάνια έχει παρουσία και ρόλο η Ελλάδα. Ως Μητέρα Πατρίδα στην Κύπρο, συνεχίζει να ρητορεύει χωρίς να αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις της έναντι της πληττόμενης Κυπριακής Κυριαρχίας. Από το 1974 υπάρχει τουρκική κατοχή της μισής Κύπρου, και η Μητέρα Ελλάδα μάς λέγει ακόμα ότι «λόγω αποστάσεως» δεν μπορεί να μας βοηθήσει…
Η Τουρκία κατακτά τις θάλασσες της Κύπρου και οι άλλες δύο Εγγυήτριες, Ελλάδα (η Μητέρα) και Βρετανία (η Μητριά), είναι απούσες Δυνάμεις. Επικαλούνται κατά της Τουρκίας το Διεθνές Δίκαιο… Όπως ακριβώς το επικαλείται και η Τουρκία για να κατακτά. Για τις κατακτητικές εισβολές της και τις ένοπλες κατακτητικές παρεμβάσεις της στηρίζεται, λέγει, στο… Διεθνές Δίκαιο. Την εισβολή στην Κύπρο το 1974 τη βάφτισε «Ειρηνευτική Επιχείρηση». Την πρόσφατη εισβολή στη Συρία τη χαρακτήρισε «Πηγή Ειρήνης»!..


Η Ελλάδα ρητορεύει με τους κ.κ. Παυλόπουλο (Πρόεδρος) και Μητσοτάκη (Πρωθυπουργός) ότι πρέπει να γίνεται σεβαστό το Διεθνές Δίκαιο. Την ίδια ώρα ο Ερντογάν καλεί το ΝΑΤΟ να τον συνδράμει στο «φιλειρηνικό» έργο του, της κατακτητικής εισβολής στη Συρία. Τα ίδια έλεγε και για την Κύπρο το 1974. Έλεγε ότι εφάρμοζε το Διεθνές Δίκαιο για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων, που κινδύνευαν δήθεν από το πραξικόπημα…


Οι φλυαρίες και οι ρητορείες, οι παθητικοί ρόλοι, οι ευσεβοποθισμοί, οι αυταπάτες ότι θα κατευνασθεί με «σύνεση» και «ψυχραιμία» η Τουρκία, είναι αποτυχημένη τακτική. Δεν αντιμετωπίζεται ο βίαιος τουρκικός επεκτατισμός με ευχές και φρούδες ελπίδες και κατά κόρον επικλήσεις και… εξυμνήσεις του Διεθνούς Δικαίου. Αντιμετωπίζεται μόνο με πειστική ΔΥΝΑΜΗ. Με το να γνωρίζει ο Τούρκος ότι θα του κοπούν χέρια και πόδια αν συνεχίσει, αν ξαναδοκιμάσει κατάκτηση ελληνικών εδαφών και θαλασσών.


Πώς μπορεί όμως η Ελλάδα, που δεν υπάρχει στον Βαλκανικό χώρο, που δεν παίζει ρόλο στη Μεσόγειο και στη Συρία, που δεν ερωτάται ούτε από Αμερικανούς, ούτε από Ρώσους, να ελπίζει σε καλύτερες μέρες; Έπρεπε να είναι υπαρκτή και ενεργή και δραστήρια στο πολιτικοστρατιωτικό και γεωστρατηγικό παιχνίδι που παίζεται στην περίπλοκη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Έπρεπε να είναι μέσα με σημαντικό και αξιόπιστο ρόλο, όχι έξω με βραχνές φωνές για Διεθνές Δίκαιο, που δήθεν θα επιβάλει η Ευρώπη…


Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη, ούτε η Ευρώπη έχουν πλέον, δυστυχώς, αξιοπιστία. Τα Ηνωμένα Έθνη με τον θεσμό των 5 Μελών (με veto) δεν μπορούν να λειτουργήσουν με βάση το Διεθνές Δίκαιο… Λειτουργούν ακριβώς αντίθετα. Με βάση, δηλαδή, τα κατά καιρούς διάφορα συμφέροντα των 5 Ισχυρών Μελών τους. Η Ευρώπη, το ίδιο. Δεν διαθέτει Πολιτική και Στρατιωτική ένοπλη δύναμη για επεμβάσεις. Ταυτοχρόνως έχει διαφορετικά οικονομικά και άλλα συμφέροντα, που της προκαλούν παράλυση. Αδυνατεί να επέμβει ουσιαστικά. Πέραν των ακαδημαϊκής φύσεως φραστικών θολούρων και σχετικών ανακοινώσεων είναι παραλυμένη με απειλές κυρώσεων, οι οποίες χρωματίζουν την πρακτική αδυναμία της.


Τι πρέπει, λοιπόν, να πράξει η μικρή και αδύναμη, και με φαλκιδευμένη την Κυριαρχία της, Κύπρος; Πού στηρίζεται, τι και σε ποιους ελπίζει; Πώς και πότε θα κατανοήσει ότι και οι Αδύναμοι κάποτε μπορούν να επιβληθούν; Ακριβώς όπως και τα δηλητηριώδη κουνούπια μπορούν να θανατώσουν λιοντάρια; Πώς και πότε θα λυτρωθούν από τις ολέθριες πλάνες για λύση του Κυπριακού με τον Τούρκο βάσει του Διεθνούς Δικαίου; Πότε θα αναζητήσουν και σχεδιάσουν τη δύναμη του κουνουπιού εναντίον των Λύκων της Εισβολής και της Κατάκτησης;


Είναι ώρα, Ελλάδα και Κύπρος να ελευθερωθούν από τα βολέματα και τις αυταπάτες τους ότι κάποιοι την κρίσιμη ώρα θα τους βοηθήσουν. Μόνες θα είναι… Ας φροντίσουν, έστω και τόσο καθυστερημένα, να αποκτήσουν σύγχρονη τεχνολογική στρατιωτική δύναμη άμυνας… Πρέπει να λυτρωθούν από την αποκοιμιστική τους πολιτική. Να αφυπνισθούν δυναμικά και άμεσα και αποτελεσματικά για πρακτική αναχαίτιση των όσων έρχονται από την Τουρκία…
Σημερινή