Πολιτική
Η προκλητική επίθεση από τον… Μπούλοβιτς: Το Φανάρι, η Ουκρανία και η Μόσχα

Ο μητροπολίτης Νόβισαντ, Ειρηναίος, εξαπέλυσε σφοδρότατη επίθεση, στα όρια της προσβολής, εναντίον του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, με αφορμή την αναγνώριση από την Αθήνα, της Αυτοκέφαλης Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Η Εκκλησία της Ελλάδος στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο τάχθηκε εμφατικά στο πλευρό των Σέρβων που προωθούσαν επιτυχώς τον μύθο ότι οι Ράντοβαν Κάρατζιτς και Ράτκο Μλάντιτς μάχονταν σε Βοσνία και Κροατία υπερασπιζόμενοι τα «άγια των αγίων» της Ορθοδοξίας, τα οποία απειλούνταν από τους μουσουλμάνους και τον Πάπα. Τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας και εκατομμύρια, σε βαλίτσες, που συγκέντρωνε από το υστέρημα των πιστών για τους «εν Χριστώ Σέρβους αδελφούς» έφευγαν με φορτηγά για το Βελιγράδι, απ’ όπου η Σερβική Εκκλησία τα διένειμε αποκλειστικά (μέχρις ότου ξεσπάσει κατακραυγή διεθνώς) στους ομοεθνείς αμάχους, αδιαφορώντας ή βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα αλλόθρησκα παιδάκια της διπλανής πόρτας.
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του Σταύρου Τζίμα στην “Καθημερινή”, ο ελληνοσπουδαγμένος μητροπολίτης Νόβισαντ Ειρηναίος Μπούλοβιτς ήταν τότε εκ των διαχειριστών της ελληνικής βοήθειας και ο κατ’ εξοχήν «πλασιέ» στο ελληνικό θρησκευτικό, και όχι μόνο, ακροατήριο, των δικαίων του ορθόδοξου κόσμου στην καταρρέουσα Γιουγκοσλαβία, που κατ’ εκείνον ταυτίζονταν με αυτά του Μιλόσεβιτς και του σερβικού έθνους.
Ο ίδιος μητροπολίτης που τότε έψαλλε «υμνούμεν σε, ευλογούμεν σε», για την Εκκλησία της Ελλάδος και τους πιστούς της, εξαπέλυσε πρόσφατα σφοδρότατη επίθεση, στα όρια της προσβολής, εναντίον της και του Προκαθημένου της Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, με αφορμή την αναγνώριση από την Αθήνα, της Αυτοκέφαλης Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Με ανάρτησή του στην επίσημη ιστοσελίδα της Σερβικής Εκκλησίας επιχείρησε να υποβαθμίσει το ηγετικό προφίλ του κ. Ιερωνύμου εμφανίζοντάς τον ως έναν μητροπολίτη που απλώς και μόνον προεδρεύει της Ιεράς Συνόδου. Και όχι μόνο: χαρακτήρισε την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος να συνταχθεί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο ουκρανικό ως «το τελευταίο βήμα πριν την άβυσσο ενός ακόμα βαθύτερου και πιο επικίνδυνου σχίσματος στην οικουμενική Ορθοδοξία». Ο μητροπολίτης Μπούλοβιτς δεν είναι ένας τυχαίος ιερωμένος, που μπορεί και να εκτρέπεται στον λόγο του. Είναι ο ηγέτης της πανίσχυρης φιλορωσικής πτέρυγας στη Σερβική Εκκλησία και επίδοξος διάδοχος του σημερινού, υπέργηρου πατριάρχη Ειρηναίου, σε μια χώρα που αποτελεί μήλον της Εριδος για τη ρωσική και δυτική επιρροή στη Βαλκανική. Οι γνωρίζοντας επιμένουν ότι εκείνος κάνει κουμάντο στο Πατριαρχείο Σερβίας.
Κατά τον Μπούλοβιτς «το σχίσμα δεν προκλήθηκε από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά αποκλειστικά από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης» και η ενδεχόμενη επέκτασή του «θα είναι ευθύνη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος ως μοναδικής Εκκλησίας, η οποία, έπειτα από παρατεταμένη αντίσταση, υπέκυψε και ενήργησε σύμφωνα με τις εντολές του Φαναρίου, της Ουάσιγκτον και ο Θεός ξέρει ποιανού άλλου». Η αήθης, όπως τη χαρακτήριζαν ελληνικοί εκκλησιαστικοί κύκλοι, επίθεση του Σέρβου ιεράρχη εναντίον της Εκκλησίας της Ελλάδος, δεν είναι παρά ένα επεισόδιο στη μαινόμενη ενδοορθόδοξη, και με γεωπολιτικές προεκτάσεις, σύγκρουση για το ουκρανικό, στην οποία έχουν εμπλακεί το Κρεμλίνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Η αντιπαράθεση Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ρωσικής Εκκλησίας ξέφυγε γρήγορα από το τρίγωνο Φαναρίου – Μόσχας – Κιέβου και εξαπλώθηκε στις όπου γης εκκλησιαστικές δομές των Ορθοδόξων. Η κάθε πλευρά μετράει τους φίλους της αξιώνοντας να συνταχθούν μαζί της.
Πιέσεις και απειλές
Η ρωσική πιέζει τα ανά τον πλανήτη Πατριαρχεία και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες να μην αναγνωρίσουν τη «σχισματική» Ουκρανική Εκκλησία, απειλώντας τους «προδότες» με ποινές όπως η διακοπή κοινωνίας και οικονομικής «ευλογίας» που κάποιους (τους πιο φτωχούς και αδύναμους) τους κρατάει δεμένους στο άρμα της δικής της επιρροής. Πηγές του Φαναρίου ανέφεραν ότι όπου η ρωσική πλευρά δεν βρίσκει ανταπόκριση στήνει δικές της δομές (ενορίες, ναούς) απέναντι στις υφιστάμενες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ στη μάχη έχει ρίξει και το ισχυρό όπλο της βιομηχανίας του θρησκευτικού τουρισμού που φέρνει εκατομμύρια Ρώσους πιστούς στους τόπους λατρείας (Ιεροσόλυμα, Πάτμος,
Μετέωρα, Αγιον Ορος, κ.α.). Καθώς με ντιρεκτίβα διέκοψε, για να εκδικηθεί τον κ.κ. Βαρθολομαίο, την κοινωνία με το Αγιον Ορος, η κάθοδος Ρώσων επισκεπτών στον Αθω μειώθηκε θεαματικά, και στη Χαλκιδική πολλοί καταστηματάρχες βλέπουν να καταρρέουν οι πωλήσεις τους.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καλεί σε συστράτευση, επικαλούμενος το ιστορικό προνόμιό του να χορηγεί τον τόμο της Αυτοκεφαλίας. Και μέχρι στιγμής, η Εκκλησία της Ελλάδος και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, το δεύτερο στην τάξη μετά το Φανάρι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αναγνώρισαν τη νέα πραγματικότητα στην Ουκρανία, προκαλώντας την μήνιν της Ρωσικής Εκκλησίας, που προσπαθεί να πάρει με το μέρος της πέρα από τις σλαβικές εκκλησίες και τα Πατριαρχεία της Μέσης Ανατολής, διά των οποίων η Μόσχα θα επηρεάζει το αραβικό χριστιανικό στοιχείο στο μεταβαλλόμενο γεωπολιτικά περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής.
Κρίση, αλλά όχι σχίσμα
Η χορήγηση της Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας μπορεί να οδήγησε σε κρίση τις σχέσεις Φαναρίου – Μόσχας, όχι όμως και σε σχίσμα, παρά τη μονομερή από το Πατριαρχείο Μόσχας διακοπή κοινωνίας με την πρωτόθρονη Ορθόδοξη Εκκλησία, που καμία άλλη Εκκλησία δεν υιοθέτησε. Αλλωστε δεν υφίστανται δογματικές διαφορές, παρά μόνον διαφορετικές ερμηνείες της κανονικής παράδοσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας: άτεγκτη, συγκεντρωτική και επιλεκτική από την πλευρά της Μόσχας, φιλάνθρωπη και διαλλακτική από την πλευρά της Κωνσταντινουπόλεως. «Τα βαθύτερα όμως αίτια της κρίσεως βρίσκονται στην αμφισβήτηση του πρωτείου του Κωνσταντινουπόλεως, που από δεκαετίες τώρα –αν όχι αιώνες– συστηματικά καλλιεργεί η Μόσχα, προκειμένου να ηγηθεί του Ορθόδοξου κόσμου», λέει στην «Κ» ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, Πέτρος Βασιλειάδης. Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος και ο Βλαντιμίρ Πούτιν περιγράφοντας το αφήγημα του ρωσικού λαού υποστηρίζουν: «Τα θεμέλια του ρωσικού κόσμου σήμερα είναι η Ρωσία, η Ουκρανία και η Λευκορωσία, αυτά τα κράτη είναι οι Ρως. Ακριβώς αυτή η κατανόηση του ρωσικού κόσμου είναι βαθιά ριζωμένη στο σύγχρονο όραμα της ρωσικής εκκλησίας μας».
Πηγή φωτογραφία: Reuters

Πολιτική
Η Αθήνα και το «ναρκοπέδιο» της Λιβύης

Έτοιμη να μπει στην «κινούμενη άμμο» της Λιβύης είναι η ελληνική διπλωματία, καθώς ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης σχεδιάζει εντός του Ιουνίου να πραγματοποιήσει επίσκεψη στη χώρα, εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες ασφαλείας, προκειμένου να ανοίξουν και πάλι οι δίαυλοι επικοινωνίας με τη γειτονική χώρα.
Καθώς πρέπει να τηρηθούν λεπτές ισορροπίες στην εύθραυστη πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη Λιβύη, με την ύπαρξη ουσιαστικά δύο κυβερνήσεων, στην Τρίπολη και στη Βεγγάζη, η ελληνική πλευρά εξετάζει το ενδεχόμενο, ώστε η επίσκεψη στην Τρίπολη να συνδυαστεί με επικοινωνία ή ακόμη και με μετάβαση και στην Ανατολική Λιβύη.
Ο προγραμματισμός της επίσκεψης του Έλληνα ΥΠΕΞ στη Λιβύη είχε ξεκινήσει αρκετές εβδομάδες πριν και την προηγούμενη εβδομάδα, μάλιστα, ο Έλληνας πρέσβης στην Τρίπολη, Ν. Γαρίλιδης, είχε συναντηθεί με τον Λίβυο ΥΠΕΞ, με αντικείμενο τις διμερείς σχέσεις αλλά και την προετοιμασία της επίσκεψης.
Τις τελευταίες ημέρες μεσολάβησε η απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Τομπρούκ για σύσταση Ειδικής Επιτροπής για την εξέταση του τουρκολιβυκού Μνημονίου, που σήμανε συναγερμό στην Αθήνα και καθιστά ακόμη πιο επείγουσα την αποκατάσταση των διαύλων με τη Λιβύη σε ανώτερο επίπεδο.
Η Ανατολική Λιβύη και οι δύο ισχυροί άνδρες, ο πρόεδρος της Βουλής Α. Σάλεχ και ο στρατηγός Χαφτάρ, είχαν αποτελέσει τα στηρίγματα της Ελλάδας το 2019 έναντι των τετελεσμένων που προσπάθησε να επιβάλει η Άγκυρα σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Τρίπολης του Αλ Σαράζ, καθώς απέρριψαν το τουρκολιβυκό Μνημόνιο, το οποίο τότε είχε προσφερθεί ως αντάλλαγμα για τη στρατιωτική στήριξη που έδωσε ο Τ. Ερντογάν στην Τρίπολη, ώστε να αποκρούσει την επίθεση του στρατηγού Χαφτάρ.
Έκτοτε η Ανατολική Λιβύη, ειδικά τους τελευταίους μήνες, έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις με την Άγκυρα. Οι Α. Σάλεχ και Χαφτάρ έχουν επισκεφθεί την Άγκυρα, επαναλειτούργησε το τουρκικό προξενείο στη Βεγγάζη, ενώ τον Απρίλιο ο γιος του Χαφτάρ, Σαντάμ Χαφτάρ, επικεφαλής των χερσαίων δυνάμεων του LNA, έγινε δεκτός από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Γ. Γκιουλέρ και συζήτησαν τη συνεργασία των δύο πλευρών.
Ο άλλος γιος του Χαφτάρ, Μπελκάσιμ, που έχει αναλάβει τον αμφιλεγόμενο Οργανισμό Ανάπλασης και Ανοικοδόμησης, διαχειριζόμενος δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, έχει καλέσει και τουρκικές εταιρείες να συμμετάσχουν στα υπό υλοποίηση έργα.
Η πρωτοβουλία για εξέταση του τουρκολιβυκού Μνημονίου από τη Βουλή θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μήνυμα τόσο προς την Αθήνα, ώστε να μην εμφανισθεί ότι τοποθετείται υπέρ της νομιμοποίησης της κυβέρνησης της Τρίπολης, όσο και προς την Άγκυρα, παζαρεύοντας ανταλλάγματα με την παροχή στρατιωτικής βοήθειας ή πάντως διατήρησης ισορροπίας σε σχέση με τη στήριξη που προσφέρει στην κυβέρνηση Ντμπεϊμπά.
Το γεγονός ότι το τουρκολιβυκό Μνημόνιο δεν είχε επικυρωθεί από τη Βουλή (της οποίας, βεβαίως, η θητεία έχει λήξει εδώ και καιρό) ήταν ένα από τα βασικά επιχειρήματα για την ακυρότητα του Μνημονίου σε σχέση με την εσωτερική έννομη τάξη, πολύ περισσότερο που και η κυβέρνηση της Τρίπολης το 2019 δεν είχε τη νομιμοποίηση, ώστε να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες.
Ακόμη κι αν τελικά η Βουλή στο Τομπρούκ προχωρήσει στην επικύρωση του Μνημονίου, πρακτικά δεν αλλάζει κάτι, καθώς η ελληνική αντίθεση (την οποία συμμερίζονται και άλλες χώρες της περιοχής με προεξάρχουσα την Αίγυπτο, αλλά και η Κύπρος, το Ισραήλ, η Συρία και φυσικά η ΕΕ) εστιάζεται στις κατάφωρες παραβιάσεις βασικών Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.
Όμως πολιτικά θα είναι ένα αρνητικό μήνυμα εάν η Ανατολική Λιβύη, με την οποία είχε υπάρξει κλίμα ουσιαστικής συνεννόησης με την Αθήνα τα προηγούμενα χρόνια, στραφεί τελικά προς την πλευρά της Τουρκίας αποδεχόμενη το Μνημόνιο, το οποίο έτσι θα «δεσμεύει» σε έναν βαθμό την όποια κυβέρνηση προκύψει μετά την ομαλοποίηση της κατάστασης και τη διεξαγωγή εκλογών.
Η επίσκεψη του Γ. Γεραπετρίτη στη Λιβύη εξαρτάται, φυσικά, και από τις συνθήκες ασφαλείας, καθώς στην Τρίπολη συνεχίζουν να κυκλοφορούν παντού οι ένοπλες αντίπαλες ομάδες, αλλά και από τους περιορισμούς που υπάρχουν λόγω του Μπαϊραμιού.
Στην ατζέντα θα βρίσκονται οι διμερείς σχέσεις, οι οποίες έχουν μείνει πολύ πίσω, αλλά και το μεταναστευτικό, καθώς τους τελευταίους μήνες έχουν αυξηθεί δραματικά οι ροές από τη Λιβύη με κατεύθυνση την Κρήτη. Στις συναντήσεις του Γ. Γεραπετρίτη, ίσως δοθεί η ευκαιρία να τεθεί και το ζήτημα των θαλασσίων ζωνών, καθώς η λιβυκή πλευρά έχει δεσμευτεί και με επιστολές της στον ΟΗΕ για συνομιλίες με την Ελλάδα, με ορίζοντα την παραπομπή στη Χάγη, εφόσον δεν εξευρεθεί συμφωνημένη λύση.
Η Ελλάδα εφαρμόζει έναντι της Λιβύης τη μέση γραμμή, βάσει των διατάξεων του Νόμου 4001/2011, και σε αυτή στηρίζεται και η χάραξη των οικοπέδων, τα οποία έχουν αδειοδοτηθεί στην ExxonMobil, αλλά και των δύο νοτίως της Κρήτης, για τα οποία έχει δείξει ενδιαφέρον η Chevron.
Η Αθήνα, σε αυτή την προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων με τη Λιβύη, έχει ως διπλωματικό εργαλείο την ενεργό εμπλοκή της ΕΕ στις λιβυκές υποθέσεις, όπου η χώρα μας και ως ευρωπαϊκή και ως γειτονική χώρα της Λιβύης, έχει λόγο. Επίσης, η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΣΑ του ΟΗΕ ως μη μόνιμο μέλος, έχει ιδιαίτερη σημασία για όλες τις πλευρές στη Λιβύη. Το αμέσως επόμενο διάστημα, το ΣΑ του ΟΗΕ αναμένεται να εξετάσει και να λάβει αποφάσεις σε σχέση με την έκθεση της απεσταλμένης του ΟΗΕ για τη Λιβύη, η οποία προτείνει ένα σχέδιο τεσσάρων εναλλακτικών για την έξοδο της βορειοαφρικανικής χώρας από τη βαθιά κρίση που διαρκεί από το 2011, όταν ανετράπη το καθεστώς Καντάφι.
Η Αποστολή Υποστήριξης του ΟΗΕ στη Λιβύη (UNSMIL), που ξεκίνησε το 2011, παρουσίασε πρόσφατα τέσσερις προτάσεις ως οδικούς χάρτες εξόδου από την κρίση: Προεδρικές και βουλευτικές εκλογές ταυτόχρονα. Πρώτα βουλευτικές, μετά υιοθέτηση Συντάγματος. Πρώτα Σύνταγμα, μετά εκλογές. Σύσταση επιτροπής πολιτικού διαλόγου για θέματα εκλογών και εκτελεστικής εξουσίας.
Η κατάσταση στη Λιβύη είναι εξαιρετικά εύθραυστη μετά το ξέσπασμα βίας και ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ ομάδων που υποστηρίζουν τον Ντμπεϊμπά στην Τρίπολη. Οι ένοπλες συγκρούσεις προκάλεσαν ένα κύμα διαδηλώσεων με αίτημα την ανατροπή της κυβέρνησης της Τρίπολης, η οποία είναι προσωρινή αλλά αναγνωρίζεται διεθνώς, καθώς στη Λιβύη είναι διαδεδομένη η πεποίθηση ότι ο Ντμπεϊμπά σκόπιμα υπονομεύει τις διαδικασίες για τη διεξαγωγή εκλογών, ώστε να παραμείνει και να νέμεται την εξουσία.
Ζητά, μάλιστα, να είναι η κυβέρνησή του εκείνη που θα οργανώσει τις εκλογές όταν αυτές γίνουν, κάτι που απορρίπτει κατηγορηματικά η πλευρά της Ανατολικής Λιβύης.
Οι συγκρούσεις έχουν σταματήσει στην Τρίπολη, αλλά κάθε άλλο παρά επικρατεί κλίμα ασφάλειας, με τις διαφορετικές ένοπλες ομάδες να καραδοκούν. Η πολιτική αστάθεια αλλά και οι ένοπλες συγκρούσεις ομάδων και φατριών έχουν πλήξει και τη σημαντικότερη πηγή εσόδων της Λιβύης, τις εξαγωγές πετρελαίου, καθώς διαταράσσεται η ομαλή εξόρυξη και εξαγωγή του προς τις διεθνείς αγορές.
Διεθνή
Αγνοώντας το Σύνταγμα: Η νέα μεταναστευτική στρατηγική της κυβέρνησης Μερτς
Παρά την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου στο Βερολίνο, που έκρινε παράνομες τις συνοριακές απορρίψεις αιτούντων άσυλο, ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς και ο Υπουργός Εσωτερικών Αλεξάντερ Ντόμπριντ δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την ίδια τακτική. Πρόκειται για μια απόφαση επικίνδυνη πολιτικά, δημοκρατικά, ευρωπαϊκά και οικονομικά.

Παρά την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου στο Βερολίνο, που έκρινε παράνομες τις συνοριακές απορρίψεις αιτούντων άσυλο, ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς και ο Υπουργός Εσωτερικών Αλεξάντερ Ντόμπριντ δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την ίδια τακτική. Πρόκειται για μια απόφαση επικίνδυνη πολιτικά, δημοκρατικά, ευρωπαϊκά και οικονομικά.
Η ανάγκη για πιο αποτελεσματική διαχείριση της μετανάστευσης είναι κατανοητή. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται μέσω εθνικής μονομέρειας και ενάντια στο ευρωπαϊκό και συνταγματικό πλαίσιο, υπονομεύει τα θεμέλια της δημοκρατίας, εντείνει τις κοινωνικές διαιρέσεις και ενισχύει την Ακροδεξιά. Την ίδια ώρα, αποδυναμώνει την Ευρώπη σε μια ιστορική συγκυρία που η ενότητά της είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, και επιφέρει σοβαρές συνέπειες στην ίδια τη γερμανική οικονομία.
Η Γερμανία στον δρόμο του Τραμπ;
Όλο και περισσότερο, η μεταναστευτική ρητορική του Μερτς και του Ντόμπριντ μοιάζει με εκείνη του Ντόναλντ Τραμπ. Για χρόνια, οι δύο πολιτικοί καλλιέργησαν την ιδέα ότι οι πρόσφυγες εκμεταλλεύονται το κοινωνικό κράτος και έχουν πλεονεκτήματα έναντι των Γερμανών. Ο ίδιος ο Μερτς δήλωσε πως «οι μετανάστες πηγαίνουν στον οδοντίατρο ενώ οι Γερμανοί δεν βρίσκουν ραντεβού».
Τώρα που βρίσκονται στην εξουσία, επιχειρούν να παρακάμψουν ακόμη και δικαιώματα κατοχυρωμένα από τον ίδιο τον Βασικό Νόμο. Πού σταματά αυτός ο κατήφορος; Και πόσο πιο κοντά στην ακροδεξιά ατζέντα είναι διατεθειμένοι να φτάσουν;
Η δημοκρατία, ο πρώτος χαμένος
Η νέα πολιτική γραμμή προκαλεί τριπλή ζημιά. Πρώτα απ’ όλα, πλήττει τα ίδια τα θεμέλια της δημοκρατίας. Ακόμη κι αν η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου αφορά μεμονωμένο περιστατικό, η πρόθεση να συνεχιστούν μαζικές απορρίψεις παρά την απόφαση, διαβρώνει την έννοια της διάκρισης των εξουσιών και αγνοεί βασικά δικαιώματα. Το δικαίωμα στο άσυλο είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και δεν μπορεί να υπόκειται σε πολιτικές σκοπιμότητες.
Αντί να αναζητούν συναινέσεις, οι κυβερνητικοί εταίροι τροφοδοτούν τον πολιτικό διχασμό και ενισχύουν το AfD το οποίο, δυστυχώς, αποδεικνύεται και ο μόνος κερδισμένος από αυτή την ατζέντα. Οι χαμένοι είναι η δημοκρατία, η κοινωνική συνοχή και η ίδια η σταθερότητα του μέλλοντος μας.
Μια αποδυναμωμένη Ευρώπη είναι μια αδύναμη Γερμανία
Η δεύτερη σοβαρή συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η ζημιά στην ευρωπαϊκή συνοχή. Το γερμανικό δικαστήριο ήταν σαφές: μονομερείς εθνικές ενέργειες αντιβαίνουν στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Η Γερμανία, με τέτοιες πρακτικές, όχι μόνο φθείρει το κύρος της, αλλά ενισχύει και ακροδεξιές φωνές σε γειτονικά κράτη. Η Πολωνία είναι ήδη χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μπορεί να διολισθήσει ένα κράτος υπό τέτοιες επιρροές.
Επιπλέον, σε έναν κόσμο αυξανόμενης γεωπολιτικής πίεσης με τις ΗΠΑ και την Κίνα να ανταγωνίζονται ανοιχτά η Γερμανία, ως ανοιχτή και εξαρτημένη οικονομία, χρειάζεται μια ισχυρή, ενωμένη Ευρώπη περισσότερο από ποτέ. Όταν υπονομεύουμε την ευρωπαϊκή ενότητα, ουσιαστικά πλήττουμε το ίδιο μας το μέλλον.
Οικονομικές απώλειες με ορίζοντα δεκαετίας
Τρίτο και εξίσου κρίσιμο: η νέα γραμμή μετανάστευσης θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Ειδικοί από την Ινδία, τη Βραζιλία ή τις Φιλιππίνες, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αγορά εργασίας, αποφεύγουν πλέον συνειδητά τη Γερμανία, όχι για λόγους μισθών ή συνθηκών, αλλά εξαιτίας του κλίματος απόρριψης και καχυποψίας.
Ταυτόχρονα, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση λόγω πολέμων και διώξεων συνεχίζεται, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή. Όμως η ελεγχόμενη, παραγωγική μετανάστευση, αυτή που χρειάζεται η χώρα, στερεύει. Και αυτό θα έχει συνέπειες για την υγεία, την περίθαλψη, την τεχνολογία, τις επιχειρήσεις και τις θέσεις εργασίας των ίδιων των Γερμανών πολιτών.
Τρεις άμεσες διορθωτικές κινήσεις
Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, απαιτείται άμεση αλλαγή πορείας, βασισμένη σε τρεις άξονες:
-
Σεβασμός στον νόμο και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς
Ο Καγκελάριος και η κυβέρνησή του πρέπει να δεσμευτούν δημόσια ότι θα τηρούν το συνταγματικό και ευρωπαϊκό δίκαιο. Η εθνική μονομέρεια δεν είναι λύση· η στήριξη μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής μετανάστευσης είναι μονόδρομος. -
Δημοκρατική, ειλικρινής συζήτηση
Οι πολιτικοί που υπερασπίζονται τη δημοκρατία οφείλουν να απορρίψουν τον λαϊκισμό και να πουν την αλήθεια: η μετανάστευση είναι μια πρόκληση, αλλά και μια αναντικατάστατη ευκαιρία. Χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει βιώσιμο μέλλον για την οικονομία μας. -
Πραγματική ένταξη, όχι αποκλεισμός
Περισσότεροι από 3,2 εκατομμύρια αιτούντες άσυλο ζουν ήδη στη Γερμανία. Το ερώτημα δεν είναι πώς θα τους κρατήσουμε έξω, αλλά πώς θα τους εντάξουμε. Πρέπει να αφαιρέσουμε γραφειοκρατικά εμπόδια, να επιταχύνουμε διαδικασίες και να επενδύσουμε στην εκπαίδευση, την εργασία και την κοινωνική ένταξη.
Η παρούσα μεταναστευτική πολιτική οδηγεί σε ένα αδιέξοδο που μόνο το AfD επωφελείται. Αν θέλουμε μια δημοκρατική, ισχυρή και βιώσιμη Γερμανία, η απάντηση είναι μία: σεβασμός στους θεσμούς, στροφή προς την Ευρώπη και στήριξη στην ένταξη.
Μάρτσελ Φράτσερ – Πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών
Άμυνα
Δένδιας: Όλοι οι στρατεύσιμοι θα εκπαιδεύονται σε χειρισμό drone – «Ατζέντα 2030» για σύγχρονες Ένοπλες Δυνάμεις
Σε συνέντευξή του στη Ναυτεμπορική, ο κ. Δένδιας επισημαίνει την αναγκαιότητα άμεσου εκσυγχρονισμού, παραδεχόμενος ότι η Ελλάδα υπήρξε «θεατής» στην παγκόσμια εξέλιξη των μη επανδρωμένων συστημάτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «σε μεγάλη άσκηση στη Θράκη, διαπίστωσα έκπληκτος ότι υπήρχε μόλις ένα drone, και αυτό μόνο για αναγνώριση».

Σημαντικές αλλαγές στη στρατιωτική θητεία προαναγγέλλει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, ο οποίος τονίζει ότι στο εξής όλοι οι στρατεύσιμοι θα αποκτούν βασικές γνώσεις χειρισμού drones και συστημάτων κατά drone, στο πλαίσιο του ευρύτερου μετασχηματισμού των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σε συνέντευξή του στη Ναυτεμπορική, ο κ. Δένδιας επισημαίνει την αναγκαιότητα άμεσου εκσυγχρονισμού, παραδεχόμενος ότι η Ελλάδα υπήρξε «θεατής» στην παγκόσμια εξέλιξη των μη επανδρωμένων συστημάτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «σε μεγάλη άσκηση στη Θράκη, διαπίστωσα έκπληκτος ότι υπήρχε μόλις ένα drone, και αυτό μόνο για αναγνώριση».
Ο Υπουργός δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, με στόχο η ελληνική συμμετοχή να φτάσει στο 25% της αλυσίδας αξίας των εξοπλιστικών προγραμμάτων. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε ως πελάτες του παγκόσμιου αμυντικού σούπερ μάρκετ», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η θέση για το πρόγραμμα SAFE
Ο κ. Δένδιας δεν κρύβει την αντίθεσή του στη συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE, τονίζοντας ότι δεν μπορεί να γίνει ανεκτό να συμμετέχουν «χωρίς φίλτρα» χώρες που είτε απειλούν κράτη-μέλη είτε δεν τα αναγνωρίζουν. «Δεν μπορούμε, στο όνομα οικονομικών συμφερόντων, να θυσιάζονται κράτη-μέλη στον βωμό της επίπλαστης συνεργασίας», αναφέρει και προειδοποιεί ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να καταλήξει εξαρτημένη στρατηγικά από τρίτες χώρες.
Απαντώντας σε ερωτήσεις για το αν οι δηλώσεις του απομακρύνθηκαν από την κυβερνητική γραμμή, ο Υπουργός ξεκαθαρίζει: «Ουδεμία αποστασιοποίηση υπάρχει. Τα όσα είπα στον Μυστρά απευθύνονταν σαφώς σε εκείνους που προωθούν τεχνάσματα για παρακάμψουν την ομοφωνία της ΕΕ». Επικαλείται μάλιστα και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος υπογράμμισε την ανάγκη για σύμφωνη γνώμη όλων των κρατών-μελών στις συμφωνίες με τρίτες χώρες.
Ατζέντα 2030: Ένα φιλόδοξο σχέδιο για τις Ένοπλες Δυνάμεις
Ο Νίκος Δένδιας περιγράφει την «Ατζέντα 2030» ως μια θεσμικά θεμελιωμένη μεταρρύθμιση, που προϋποθέτει την ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών, τον επιχειρησιακό ανασχεδιασμό και τη διοικητική αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων.
«Δεν πρόκειται για απλή συρραφή εξοπλιστικών προμηθειών. Στόχος είναι η συγκρότηση των ισχυρότερων και πιο σύγχρονων Ενόπλων Δυνάμεων της Ελληνικής Δημοκρατίας», δηλώνει. Ανάμεσα στις προτεραιότητες περιλαμβάνονται η ενίσχυση της κυβερνοάμυνας, η πλήρης αξιοποίηση των φρεγατών FDI και των μαχητικών F-35, καθώς και η ανάπτυξη της «Ασπίδας του Αχιλλέα» – ενός ολοκληρωμένου συστήματος τεχνητής νοημοσύνης για την αντιμετώπιση απειλών από ξηρά, αέρα και θάλασσα.
Η «Ατζέντα 2030», όπως σημειώνει, είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία Readiness 2030, διασφαλίζοντας τη συμμετοχή της Ελλάδας στον σχεδιασμό της νέας ευρωπαϊκής αμυντικής αρχιτεκτονικής.
Προτεραιότητα η τεχνολογική αυτάρκεια στα UAV
Ο Υπουργός παραδέχεται πως η Ελλάδα έχει καθυστερήσει στην ανάπτυξη UAVs, όμως τονίζει ότι πλέον έχει τεθεί σε εφαρμογή μια σοβαρή στρατηγική για να καλυφθεί αυτό το κενό. Μέσω του Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ), τέσσερα από τα δέκα πρώτα προγράμματα εστιάζουν αποκλειστικά στα μη επανδρωμένα συστήματα.
Ταυτόχρονα, Έλληνες αξιωματικοί εκπαιδεύονται ήδη στο Fort Sill στις ΗΠΑ, με σκοπό τη δημιουργία αντίστοιχου εκπαιδευτικού κέντρου στην Ελλάδα. «Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως όλοι οι στρατεύσιμοι της νέας γενιάς θα έχουν επαφή με τεχνολογίες drone», αναφέρει.
Η αμυντική βιομηχανία ως μοχλός ανάπτυξης
Ο κ. Δένδιας επισημαίνει ότι η στροφή προς την εγχώρια παραγωγή δεν είναι απλώς αμυντική επιλογή, αλλά και οικονομική. «Η Ελλάδα επενδύει άνω του 3% του ΑΕΠ της στην άμυνα, αλλά μέχρι πρόσφατα λιγότερο από το 1% αυτών των πόρων αφορούσε εγχώριες προμήθειες. Αυτό αλλάζει με την “Ατζέντα 2030”».
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα «Σύγχρονος Μαχητής» – αξίας 300 εκατ. ευρώ – που αναμένεται να υλοποιηθεί εξ ολοκλήρου εντός Ελλάδας, με συμμετοχή ελληνικών επιχειρήσεων στην παραγωγή από στολές και κράνη μέχρι συστήματα επικοινωνίας.
Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά
Κλείνοντας, ο Υπουργός αναφέρθηκε και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Ιεράς Μονής Σινά, τονίζοντας ότι η Ελλάδα στηρίζει τη διατήρηση του ιστορικού καθεστώτος και πως η σχέση με την Αίγυπτο έχει στρατηγική σημασία. Ανέφερε ότι δεν διαθέτει επί του παρόντος ειδική ενημέρωση για το ζήτημα λόγω της υπουργικής του ιδιότητας, αλλά υπογράμμισε την ανάγκη να διατηρηθεί αλώβητη η φιλία Ελλάδας–Αιγύπτου και το καθεστώς προστασίας της Μονής, «ένα σύμβολο του Οικουμενικού Ελληνισμού».
-
Πολιτική2 μήνες πριν
Ομολογία αποτυχίας! Οι Τούρκοι εγκαταλείπουν τη “Γαλάζια Πατρίδα” δια στόματος του εμπνευστή της
-
Αναλύσεις3 μήνες πριν
Μάικλ Ρούμπιν στη Hellas Journal: Η σύλληψη Ιμάμογλου σηματοδοτεί ότι ο Ερντογάν θα απελευθερώσει τον Οτζαλάν μέσα σε νεκροσακούλα!
-
Πολιτική1 εβδομάδα πριν
Ανατροπή στην ανατροπή! Ο Σίσι βάζει τα πράγματα στη θέση τους για το Σινά – Καμία προσβολή της μοναδικής και ιερής θρησκευτικής θέσης της Μονής -Δεν αλλάζει πουθενά το καθεστώς
-
Πολιτική2 μήνες πριν
Τούρκοι εισέβαλαν στην Καβάλα για να δείξουν «απειλητική» πινακίδα της ματωμένης Κύπρου! (video)
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Χειρουργική επιχείρηση! Η Ινδία χτύπησε το Πακιστάν με SCALP και HAMMER που εκτοξεύτηκαν από Rafale
-
Διεθνή1 μήνα πριν
Ινδός στρατηγός απειλεί με πυρηνικό αφανισμό την Τουρκία
-
Διεθνή2 μήνες πριν
Με την ουρά στα σκέλια! Φιντάν: Η Τουρκία δεν επιθυμεί καμία αντιπαράθεση με το Ισραήλ στη Συρία
-
Άμυνα3 εβδομάδες πριν
Το 20% της αεροπορικής ισχύος του Πακιστάν διέλυσε σε ένα βράδυ η Ινδία!