Ακολουθήστε μας

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΣΗΜΑΣΙΑ

Ελένη Παπαδάκη, ο φθόνος και η Αριστερά

Δημοσιεύτηκε στις

Το βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα για τη ζωή, το έργο και την τραγική δολοφονία της μεγαλύτερης ηθοποιού του ελληνικού θεάτρου δεν είναι απλώς μια καταγραφή γεγονότων.

  • Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Είναι μια πνευματική εμπειρία, μια διδακτική κάθοδος στην κινητήρια δύναμη της Αριστεράς, στον φθόνο και στο μίσος που ριζώνει σε αυτόν, μέσα στις ψυχές των ανθρώπων που είναι σημαδεμένοι από την κατωτερότητα.

Ο πόθος για κοινωνική δικαιοσύνη είναι έμφυτος σε κάθε ψυχικά υγιή άνθρωπο και ειδικά στους νέους, που βλέπουν τον κόσμο με μεγαλύτερο ρομαντισμό. Όμως η Αριστερά δεν απευθύνεται στον ρομαντισμό και στο αίσθημα δικαίου των ανθρώπων, αλλά σε ένα από τα πιο σκοτεινά και νοσηρά ανθρώπινα αισθήματα, τον φθόνο, διότι μόνο αυτός μπορεί να φθάσει το μίσος σε τέτοια ένταση, ώστε να γίνουν πρόθυμοι φονιάδες.

Ο ολοκληρωτισμός θεωρεί το μίσος πολιτικό εργαλείο· μίσος προς οποιονδήποτε. Οι φαιοχίτωνες μισούσαν τους Εβραίους, οι κομμουνιστές μισούν τους πλούσιους, τους μορφωμένους, τους ταλαντούχους, αυτούς που ξεχωρίζουν με οποιονδήποτε τρόπο.

Ο Δημοσθένης Κούκουνας ως ιστορικός ερευνητής έχει μια ακεραιότητα που προκαλεί τον σεβασμό όλου του πολιτικού φάσματος. Δεν έπαθε ποτέ του Ρεπούση ή Λιάκο. Δεν θέτει έναν ιδεοληπτικό στόχο, τον οποίο προσπαθεί να αποδείξει, κακοποιώντας ή αγνοώντας πρωτογενές υλικό από τις πηγές. Στο εξαίρετο βιβλίο του πετυχαίνει με ενάργεια δύο σημαντικούς στόχους. 

Για τη συνέχεια NewsBreak

 

Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

K. Γρίβας: Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος – Μια γεωπολιτισμική πρόταση

Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία μπορούν να προσφέρουν στο νέο διεθνές σύστημα ένα ισχυρό εργαλείο για να περιοριστούν οι εντάσεις αυτές ορθολογικοποιώντας τους παγκόσμιους ανταγωνισμούς, περιορίζοντας τις παρανοϊκές αναγνώσεις της πραγματικότητας, αλλά κυρίως καλλιεργώντας μια αντίληψη συνολικού και συλλογικού (συν)υπάρχειν της Ανθρωπότητας. Το εργαλείο αυτό είναι η Ορθόδοξη αντίληψη του Προσώπου.

Δημοσιεύτηκε

18 ώρες πριν

στις

8 Νοεμβρίου 2025

από τον

Μια γεωπολιτισμική πρόταση της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας για έναν πιο ειρηνικό κόσμο. Το διεθνές σύστημα σήμερα βρίσκεται σε μια φάση έντονα μεταβατική και ρευστή. Κινούμαστε προς μια νέα ιστορική περίοδο με πολλά ανταγωνιστικά στοιχεία.

Οι ανταγωνισμοί αυτοί έχουν εν πολλοίς υλική βάση (αλλαγές στα ισοζύγια στρατιωτικής ισχύος, στην τεχνολογία, σε ανταγωνισμούς για φυσικούς πόρους, ενέργεια κλπ). Ωστόσο, προκύπτουν και εντάσεις, οι οποίες προέρχονται από πολιτισμικά μεγέθη, τα οποία συνήθως λειτουργούν χωρίς να γίνονται αντιληπτά. Αναφερόμαστε σε κρυφά, αλλά εξαιρετικά επιδραστικά, στοιχεία στη συμπεριφορά των γεωπολιτικών δρώντων, τα οποία προέρχονται από τον πολιτισμικό τους πυρήνα.

Όλα αυτά έχουν εισαγάγει ένα έντονα ανταγωνιστικό στοιχείο στη γεωπολιτική συμπεριφορά της Δύσης, το οποίο συνδυάζεται με μια σειρά ανταγωνιστικών αναγνώσεων του κόσμου, που χαρακτηρίζουν μη δυτικούς γεωπολιτικούς δρώντες, οι οποίες προκύπτουν από τη δική τους ιστορική πορεία και πολιτισμική ταυτότητα.

Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία μπορούν να προσφέρουν στο νέο διεθνές σύστημα ένα ισχυρό εργαλείο για να περιοριστούν οι εντάσεις αυτές ορθολογικοποιώντας τους παγκόσμιους ανταγωνισμούς, περιορίζοντας τις παρανοϊκές αναγνώσεις της πραγματικότητας, αλλά κυρίως καλλιεργώντας μια αντίληψη συνολικού και συλλογικού (συν)υπάρχειν της Ανθρωπότητας. Το εργαλείο αυτό είναι η Ορθόδοξη αντίληψη του Προσώπου.

Το Υπάρχειν δια της Σχέσεως και το Υπάρχειν εν Ετερότητι. Στη θέση, δηλαδή, του ανταγωνισμού των ετεροτήτων ως θεμελιακού στοιχείου της αντίληψης περί διεθνών σχέσεων, που κυριαρχεί στον δυτικό κόσμο, η Ορθοδοξία τοποθετεί τη Σχέση των ετεροτήτων, από την οποία προκύπτει και το υπάρχειν των δρώντων, αλλά και ένα συλλογικό Υπάρχειν: η Ανθρωπότητα. Το Υπάρχειν δια της Σχέσεως και το Υπάρχειν εν Ετερότητι διαμορφώνουν τη βάση για ένα καινοφανές γεωπολιτικό μέγεθος που μπορούμε να αποκαλέσουμε Πολιτισμό του Ανθρώπου.

Ο Πολιτισμός του Ανθρώπου

Ο Πολιτισμός του Ανθρώπου (The Civilization of the Mankind) δεν είναι απλώς το άθροισμα των ανθρώπινων πολιτισμών, ούτε καν η σύνθεσή τους. Πολύ περισσότερο δεν είναι τα κοινά στοιχεία των ανθρώπινων πολιτισμών. Αυτή είναι μια αντίληψη ακρωτηριαστικού συγκρητισμού, που απειλεί να τοποθετήσει τους επιμέρους ανθρώπινους πολιτισμούς στην κλίνη του Προκρούστη, ώστε να επιτευχθεί μια εκβιαστική ταύτιση, με απώλεια της ετερότητας. Απειλείται, δηλαδή, να περικοπούν, να καταδιωχθούν, να δαιμονοποιηθούν τα στοιχεία της ετερότητας, ώστε να προκύψει ένας φαντασιακός κοινός πυρήνας.

Εν κατακλείδι λοιπόν, ο Πολιτισμός του Ανθρώπου είναι ένα νέο μοντέλο ανάγνωσης και διαμόρφωσης του διεθνούς συστήματος, βασισμένο στην αυτογνωσία των πολιτισμών και στην ύπαρξη δια της σχέσης και δια της ετερότητας. Όσο μεγαλύτερη η ετερότητα, τόσο καλύτερη είναι η σχέση. Όσο πιο πλήρης και ρεαλιστική είναι η ανάγνωση της ταυτότητας καθενός μέρους της σχέσης, τόσο καλύτερη η ετερότητα, άρα τόσο καλύτερη η σχέση. Όσο πιο βαθιά ερευνήσουμε στον πολιτισμικό πυρήνα, τόσο καλύτερη είναι η γνώση της ταυτότητας και τόσο μεγαλύτερη η ετερότητα και τόσο καλύτερη η σχέση.

SigmaLive.com

Συνέχεια ανάγνωσης

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΣΗΜΑΣΙΑ

Ελλάδα στο σταυροδρόμι των εξελίξεων – Ημερίδα στο Ντίσελντορφ για τη γεωπολιτική, τη διασπορά και την ευρωπαϊκή προοπτική

Μια σημαντική ημερίδα με θέμα «Η Ελλάδα στο σταυροδρόμι των εξελίξεων: Γεωπολιτική – Διασπορά – Ευρωπαϊκή Προοπτική» θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2025, στις 13:00, στον Πολιτιστικό Χώρο της Εκκλησίας Αγίου Ανδρέα στο Ντίσελντορφ.

Δημοσιεύτηκε

20 ώρες πριν

στις

8 Νοεμβρίου 2025

από τον

Μια σημαντική ημερίδα με θέμα «Η Ελλάδα στο σταυροδρόμι των εξελίξεων: Γεωπολιτική – Διασπορά – Ευρωπαϊκή Προοπτική» θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2025, στις 13:00, στον Πολιτιστικό Χώρο της Εκκλησίας Αγίου Ανδρέα στο Ντίσελντορφ.

Η εκδήλωση, που διοργανώνεται με τη στήριξη του e-enimerosi και του ApodimosTV, στοχεύει να αναδείξει τον ρόλο της Ελλάδας μέσα στις ταχύτατες διεθνείς εξελίξεις, τη συμβολή της ελληνικής διασποράς και τη θέση της χώρας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Κεντρικός ομιλητής της ημερίδας θα είναι ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Κουσάντας, με πλούσια εμπειρία στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και τη Βαλένθια.

Παρέμβαση θα πραγματοποιήσει ο Ευρωβουλευτής και Καθηγητής Νίκος Φαραντούρης και τον συντονισμό της εκδήλωσης θα έχει ο δημοσιογράφος Χρήστος Μουρτζούκος, εκπροσωπώντας τα μέσα e-enimerosi και AprodimosTV, τα οποία συμβάλλουν ενεργά στην ενημέρωση και σύνδεση της ελληνικής ομογένειας.

Η ημερίδα αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινότητας του Ντίσελντορφ και της ευρύτερης περιοχής, προσφέροντας ένα βήμα για ουσιαστικό διάλογο σχετικά με το μέλλον της Ελλάδας στον διεθνή στίβο, τη σχέση της με την Ευρώπη και τον ρόλο των αποδήμων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Le Figaro : Για καμία άλλη χώρα δεν έχουν ειπωθεί τόσα πολλά ψέματα όσο για το Ισραήλ

Ο Βρετανός συντηρητικός δοκιμιογράφος Douglas Murray πέρασε αρκετούς μήνες στο Ισραήλ μετά την 7η Οκτωβρίου. Στο νέο του βιβλίο, αφηγείται όσα είδε και άκουσε επί τόπου και αποδομεί τo αφήγημα που διακινoύν η Αριστερά και οι διεθνείς θεσμοί.
Όπως είπα σε μια ομιλία που έδωσα στο Παρίσι πέρυσι, πρέπει πραγματικά να καταλάβουμε το εξής : μετά την 7η Οκτωβρίου, δεν έχει υπάρξει ούτε μία μεγάλη συγκέντρωση στη Δύση κατά της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ, της Χεζμπολάχ ή της Ιρανικής Ισλαμικής Επαναστατικής Κυβέρνησης, η οποία βρίσκεται πίσω από όλα αυτά. Ούτε μία. Αντίθετα, εβδομάδα με την εβδομάδα, πραγματοποιούνται διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ επειδή αμύνεται ενάντια σε αυτούς τους ισλαμιστές φανατικούς, τους λάτρεις του θανάτου. Οι άνθρωποι φωνάζουν «γενοκτονία», «εθνοκάθαρση», «αποικιοκράτες» και ούτω καθεξής, από την ημέρα που ξεκίνησε η σφαγή, ακόμη και πριν.

Δημοσιεύτηκε

1 ημέρα πριν

στις

8 Νοεμβρίου 2025

από τον

Ο Βρετανός συντηρητικός δοκιμιογράφος Douglas Murray πέρασε αρκετούς μήνες στο Ισραήλ μετά την 7η Οκτωβρίου. Στο νέο του βιβλίο, αφηγείται όσα είδε και άκουσε επί τόπου και αποδομεί τo αφήγημα που διακινoύν η Αριστερά και οι διεθνείς θεσμοί.
Le Figaro : Γιατί ενδιαφερθήκατε για την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση, ενώ δεν είστε ούτε Εβραίος ούτε Μουσουλμάνος ; Γιατί αυτή η σύγκρουση ανησυχεί ιδιαίτερα τους Δυτικούς ;
Υποθέτω ότι υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό. Ο πρώτος είναι λογικός. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια περίπου που γράφω βιβλία και άρθρα, προσπαθώ να υπερασπιστώ τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Πάντα παρατηρούσα ότι οι άνθρωποι που μισούν τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Μεγάλη Βρετανία και την υπόλοιπη Δύση μισούν επίσης το Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, το μισούν ακόμη περισσότερο. Και τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούν τη Δύση, τα αποδίδουν και στο Ισραήλ. Κατά κάποιο τρόπο, πιστεύω ότι οι τζιχαντιστές, οι αριστεροί εξτρεμιστές αλλά και δεξιοί εξτρεμιστές έχουν επιλέξει σωστά τον στόχο τους.
Βλέπουν πόσο κεντρική είναι η Ιερουσαλήμ για την Δύση. Νομίζουν ότι το Ισραήλ είναι πιο εύκολο να καταστραφεί από τη Γαλλία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, και έτσι προσπαθούν να το πλήξουν πρώτο. Θα πρόσθετα ότι στα είκοσι περίπου χρόνια που έχω περάσει χρόνο στο Ισραήλ και στην υπόλοιπη Μέση Ανατολή, δεν έχω ξαναδεί χώρα να αποτελεί αντικείμενο τόσων πολλών ψεμάτων. Ούτε καν η πατρίδα μου, η Μεγάλη Βρετανία, ούτε η θετή μου χώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει όμως και το θέμα της καρδιάς. Νιώθω μια βαθιά σύνδεση με τον ισραηλινό λαό. Με εντυπωσιάζει η θέλησή τους να επιβιώσουν και η βαθιά τους κατανόηση της ανάγκης, για να ζήσουν πλήρως, να είναι έτοιμοι να πολεμήσουν.
Le Figaro : Δεν είναι λάθος και από τις δύο πλευρές να εισάγουμε αυτή τη σύγκρουση ; Οι Ισραηλινοί συχνά ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται και για την Ευρώπη, ή ακόμα και για όλες τις δυτικές χώρες. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη ;
Συγγνώμη, αλλά εμείς στη Δύση είμαστε που εισαγάγαμε κυριολεκτικά αυτή την σύγκρουση. Αν η Ευρώπη και η Μεγάλη Βρετανία δεν είχαν εισάγει εκατομμύρια ανθρώπους από τον μουσουλμανικό κόσμο που δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ τον δικό τους αντισημιτισμό – και που, στην πραγματικότητα, τον απολαμβάνουν – δεν θα είχαμε τους πολέμους στη Μέση Ανατολή να μαίνονται στους δρόμους μας. Είναι οι Μουσουλμάνοι στις χώρες μας που μιλάνε συνεχώς για την «Παλαιστίνη». Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι τα κτίρια στο Μιλάνο πρέπει να κατεδαφιστούν αν η ιταλική κυβέρνηση δεν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, αυτή την ανύπαρκτη χώρα.
Αν κάποιοι από εμάς θέλουμε να αντιταχθούμε σε αυτό, δεν είναι δικό μας λάθος – ακόμα κι αν είναι δικαίωμά μας. Είμαι εξοργισμένος που οι κοινωνίες μας ήταν τόσο ανόητες στις μεταναστευτικές τους πολιτικές, τόσο απερίσκεπτες ώστε να εισάγουν στην Ευρώπη μια νέα γενιά αντισημιτών, ανθρώπους που νιώθουν μίσος ή περιφρόνηση για τις δικές μας κοινωνίες. Αν είχαμε καλωσορίσει μόνο προοδευτικούς και αφομοιωμένους Μουσουλμάνους, θα ήταν μια διαφορετική ιστορία. Αλλά δεν ισχύει αυτό. Αυτό είναι ένα γενεαλογικό πρόβλημα, και ίσως ακόμη και υπαρξιακό για εμάς στην Ευρώπη. Αλλά το εξήγησα στο βιβλίο μου, *Η παράξενη αυτοκτονία της Ευρώπης*.
Le Figaro : Εξηγείτε ότι η υποστήριξη για το Ισραήλ εξανεμίστηκε το βράδυ της 7ης Οκτωβρίου. Στο Λονδίνο, ένα τεράστιο πλήθος πραγματοποίησε ακόμη και μια βίαιη διαδήλωση μπροστά από την ισραηλινή πρεσβεία. Πώς εξηγείτε μια τέτοια ανατροπή ;
Όπως είπα σε μια ομιλία που έδωσα στο Παρίσι πέρυσι, πρέπει πραγματικά να καταλάβουμε το εξής : μετά την 7η Οκτωβρίου, δεν έχει υπάρξει ούτε μία μεγάλη συγκέντρωση στη Δύση κατά της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ, της Χεζμπολάχ ή της Ιρανικής Ισλαμικής Επαναστατικής Κυβέρνησης, η οποία βρίσκεται πίσω από όλα αυτά. Ούτε μία. Αντίθετα, εβδομάδα με την εβδομάδα, πραγματοποιούνται διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ επειδή αμύνεται ενάντια σε αυτούς τους ισλαμιστές φανατικούς, τους λάτρεις του θανάτου. Οι άνθρωποι φωνάζουν «γενοκτονία», «εθνοκάθαρση», «αποικιοκράτες» και ούτω καθεξής, από την ημέρα που ξεκίνησε η σφαγή, ακόμη και πριν.
Όπως είπα, αυτό εξηγείται από τους ανθρώπους που έχουμε φέρει. Αλλά δεν πρέπει να αγνοήσουμε την τάση ορισμένων Δυτικών να συμμετέχουν σε αυτό το πλέγμα ψεμάτων. Άλλωστε, είναι πολύ βολικό για ορισμένους Ευρωπαίους να μπορούν να κατηγορούν το εβραϊκό κράτος για εγκλήματα που οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι διέπραξαν τον 20ό αιώνα. Ο Πασκάλ Μπρούκνερ, μεταξύ άλλων, έχει ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα. Αυτή είναι μια βαθιά ψυχολογική επιθυμία σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης ειδικότερα, και τώρα και μεταξύ μιας νέας γενιάς στις Ηνωμένες Πολιτείες στην οποία έχει ειπωθεί ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί είναι ένοχοι (κληρονομικά) για γενοκτονία, εθνοκάθαρση, λευκή υπεροχή, αποικιοκρατία κ.λπ.
Le Figaro : Στο συλλαλητήριο της 21ης Οκτωβρίου 2023, ένας από τους ομιλητές στο Λονδίνο φώναξε: «Ποια είναι η λύση για την απελευθέρωση του λαού από το στρατόπεδο συγκέντρωσης που ονομάζεται Παλαιστίνη ;» Σε απάντηση, το πλήθος φώναξε: «Τζιχάντ, τζιχάντ, τζιχάντ!». Το πρόβλημα του ισλαμιστικού αυτονομισμού επηρεάζει πολλές χώρες στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας. Αλλά είναι επίσης διαδεδομένο στην Αγγλία ; Συνδέεται με τη βρετανική πολυπολιτισμικότητα ;
Αυτό το φαινόμενο είναι τουλάχιστον τόσο συνηθισμένο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στη Γαλλία. Η γαλλική κυβέρνηση, ωστόσο, είναι καλύτερα εξοπλισμένη για να θέσει τέλος σε αυτό το είδος διαδηλώσεων. Και λόγω των πολυάριθμων σοβαρών ισλαμιστικών τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν πλήξει τη Γαλλία την τελευταία δεκαετία, έχω την εντύπωση ότι η ανοχή απέναντι στους υποστηρικτές της «ιντιφάντα» είναι χαμηλότερη εκεί από ό,τι στη χώρα μας, όπου παραμένουμε σε άρνηση όσον αφορά τόσο τους ντόπιους όσο και τους εισαγόμενους ριζοσπάστες. Η Μεγάλη Βρετανία συνεχίζει να προσποιείται ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει. Έτσι, παρόλο που η Γαλλία αντιμετωπίζει περισσότερο τα ίδια αυτά ερωτήματα, έχει επίσης προχωρήσει πολύ στον αγώνα της εναντίον τους.
Πώς εξηγείτε την εφησυχασμό της αριστεράς απέναντι στον ισλαμισμό και ακόμη και στη Χαμάς ;
Στην πραγματικότητα, η ριζοσπαστική αριστερά πιστεύει ότι οι υποστηρικτές της Χαμάς αποτελούν την πρωτοπορία του σχεδίου τους να ανατρέψουν το δυτικό καπιταλιστικό έθνος-κράτος. Οι ισλαμιστές θεωρούν την άκρα αριστερά πολύ χρήσιμους ηλίθιους που μπορούν να βοηθήσουν στην ενίσχυση των τάξεών τους. Το ερώτημα δεν είναι πότε θα διαλυθεί αυτή η συμμαχία, αλλά μάλλον ποιος θα καταβροχθίσει πρώτος ποιον. Με βάση την ανάγνωση της ιστορίας μου, ιδιαίτερα εκείνης της Ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν το 1979, εάν η ισλαμο-αριστερή συμμαχία επικρατήσει, η αριστερά θα είναι η πρώτη που θα εξαλειφθεί, ή ίσως η δεύτερη. Είδαμε ένα τέλειο παράδειγμα αυτού πρόσφατα στην Αγγλία. Είχε ανακοινωθεί ότι θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση κατά της μαζικής μετανάστευσης σε μια κυρίως μουσουλμανική περιοχή του Ανατολικού Λονδίνου.
Αριστεροί ριζοσπάστες που υποστηρίζουν τα ανοιχτά σύνορα εμφανίστηκαν για να αντιμετωπίσουν εκείνους που χαρακτηρίζουν ακροδεξιούς. Αλλά ήταν πολύ λιγότεροι από μια ομάδα μασκοφόρων, μαυροντυμένων μουσουλμάνων κακοποιών. Ένας από αυτούς έσπρωξε έναν αδύνατο ακροαριστερό διαδηλωτή που του είπε: «Είμαστε στην ίδια πλευρά». «Όχι, δεν είμαστε», απάντησε ο μαυροντυμένος, καλυμμένος με το πρόσωπο, κακοποιός. Ο κακοποιός είχε δίκιο. Το μόνο ερώτημα είναι πόσο καιρό θα χρειαστεί για να το συνειδητοποιήσουν αυτό οι αριστεροί. Αλλά ίσως δεν θα το κάνουν ποτέ.
Le Figaro : Το βιβλίο σας αφηγείται επίσης τι είδατε επί τόπου κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της σύγκρουσης. Τι σας εντυπωσίασε περισσότερο ; Θεωρείτε αξιόπιστη την κατηγορία για γενοκτονία εναντίον του Ισραήλ ;
Η κατηγορία για «γενοκτονία» είναι μια σκόπιμη συκοφαντία και ένα ψέμα. Αν το Ισραήλ ήθελε να διαπράξει γενοκτονία στη Γάζα, θα μπορούσε να το κάνει, αλλά φυσικά, αυτό δεν ισχύει και δεν συνέβη ποτέ. Ο ισραηλινός στρατός διεξήγαγε μια από τις πιο περίπλοκες αστικές συγκρούσεις στη σύγχρονη ιστορία, ενώ προσπαθούσε να περιορίσει τα θύματα μεταξύ των αμάχων.
Αν κάποιοι αμφιβάλλουν γι’ αυτό, θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί ακόμη και τα υψηλότερα στοιχεία που παρουσιάζει το Υπουργείο Υγείας της Χαμάς δεν είναι δέκα φορές υψηλότερα ή και περισσότερο. Επιπλέον, όσοι ήθελαν να κατηγορήσουν το Ισραήλ για γενοκτονία στη Γάζα τα πήγαιναν ήδη τόσο καλά πριν από την έναρξη αυτού του πολέμου και συνεχίζουν να το κάνουν από τις 8 Οκτωβρίου 2023. Είναι τραγικό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν αυτή τη συκοφαντία.
Le Figaro
7/11/25
Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις22 λεπτά πριν

Ο Ερντογάν έπεσε σε παγίδα!

Σάββας Καλεντερίδης - Εκπομπή 8ης Νοεμβρίου 2025
Αναλύσεις53 λεπτά πριν

Ένα γεωστρατηγικό placebo! Ο Τραμπ θόλωσε τον χάρτη με το Καζακστάν – Το Ισραήλ δεν συμμετείχε στο θέατρο

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ μπέρδεψε τους συμμάχους για το ποιο δρόμο στηρίζει πραγματικά η Ουάσιγκτον.
Αναλύσεις1 ώρα πριν

Ο άξονας ΗΠΑ – Ελλάδας, η τουρκική αμηχανία και το μεγάλο παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου

Οι μεγάλες «ειδήσεις» από το διήμερο Διατλαντικό Ενεργειακό Συνέδριο στο Ζάππειο διαμορφώνουν ένα νέο τοπίο στο ενεργειακό παζλ της Ανατολικής...
Αναλύσεις2 ώρες πριν

Economist: Τι εξηγεί τη μοναδική σταθερότητα της Ινδίας;

Η μεγαλύτερη οικονομία της Νότιας Ασίας παραμένει εντυπωσιακά σταθερή.
Αναλύσεις2 ώρες πριν

Αϋφαντής: Εξέλιξη που πόνεσε την Τουρκία!

Γιώργος Αϋφαντής: Εξέλιξη που πόνεσε την Τουρκία! Η κίνηση της Ελλάδας στη σκακιέρα που θα οδηγήσει τον Ερντογάν σε αντίδραση....

Δημοφιλή