Το καλοκαίρι του 2020 κινδυνεύει να αποδειχθεί μοιραίο για τον Εmmanuel Macron καθώς o αριθμός των ασυνήθιστα βίαιων περιστατικών πολλαπλασιάζεται μέρα με τη μέρα σε όλη την επικράτεια.
Οδεύουμε προς της επανάληψη της αποτυχίας του Lionel Jospin στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών πριν από 20 χρόνια ; Τουλάχιστον ο απερχόμενος σοσιαλιστής Πρωθυπουργός είχε θετικό απολογισμό στην οικονομία και την μείωση της ανεργίας σε αντίθεση με τις έως τώρα επιδόσεις του Emmanuel Macron σε αυτόν τον τομέα. Οι ψηφοφόροι τιμώρησαν τον Jospin το 2002 λόγω των καταστροφικών επιδόσεων στον τομέα της ασφάλειας των πολιτών. Η ανασφάλεια που βιώνουν πρόσφατα οι Γάλλοι γίνεται όλο και πιο αφόρητη, όπως άλλωστε φαίνεται από τις αντιδράσεις στα κοινωνικά δίκτυα.
Ωστόσο, προκύπτει ένα ερώτημα, το οποίο έχει τεθεί βέβαια προ πολλού αλλά γίνεται όλο και πιό πιεστικό : πως απαντάει η Δικαιοσύνη και οι αποφάσεις της σε όλη αυτήν την έξαρση της βίας ; Το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε ότι οι οι αποφάσεις της δεν την τιμούν καθόλου, ειδικά αυτό το καλοκαίρι,
Στο Monpellier, δύο ενήλικες συνελήφθησαν μετά από τουλάχιστον 14 διαρρήξεις. Το δικαστήριο τους κηρύσσει… αθώους !!!
Στην Franche-Compté, νεαροί χτύπησαν με σφυρί στο κεφάλι έναν γονέα που τους ζήτησε να μπουν κανονικά στην ουρά σε ένα κέντρο αναψυχής : μετά από σύντομη κράτηση αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς άλλες νομικές επιπλοκές προς το παρόν.
Στο Bordeaux, μετά από πέντε μήνες έρευνας, οι αστυνομικοί συνέλαβαν τρία άτομα που είχαν εισβάλει στο σπίτι ενός αγρότη για να τον απειλήσουν κατά τη διάρκεια της υγειονομικής απομόνωσης. Ο τελευταίος κατάφερε να δραπετεύσει και οι κακοποιοί πυροβόλησαν το όχημα του. Απλά υπό δικαστικό έλεγχο, οι κακοποιοί αναμένουν απόφαση στις 24 Σεπτεμβρίου.
Στην Toulouse, ένας νεαρός που κυκλοφορούσε χωρίς κράνος με το σκούτερ του όχι μόνο αγνόησε τις κλήσεις των δύο αστυνομικών αλλά έπεσε σκόπιμα πάνω τους τραυματίζοντας τους . Καταδικάστηκε σε δέκα μήνες φυλάκιση … με αναστολή.
Στο Nancy ένας αστυνομικός σύρθηκε για περισσότερο από ένα χιλιόμετρο από ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις κακοποιοί, τρείς από τους οποίους ανήλικοι, οι οποίοι προηγούμενα είχαν προσπαθήσει να πληρώσουν καταστηματάρχη με πλαστά χαρτονομίσματα. Οντας ανήλικοι οι τρεις από αυτούς, το δικαστήριο του Nancy αναμένεται να εκδόσει απόφαση ακόμα πιό σκανδαλωδώς επιεική και από αυτή της Toulouse.
Ας μην ξεχνάμε τις απλές επιπλήξεις για γεγονότα τόσο σοβαρά όσο τον ξυλοδαρμό ενός δήμαρχου στην Normandie ή τον βιντεοσκοπημένο ξυλοδαρμό ενός νεαρού στην Nîmes. Οι επιπλήξεις ήταν τόσο αποτελεσματικές για κάποιους νεαρούς που είχαν συλληφθεί και αφεθεί ελεύθεροι μετά από συνεχείς κλοπές τηλεφώνων, που λίγες μέρες αργότερα συνελλήφθησαν πάλι για κλοπή σε φαρμακείο.
Εν ολίγοις αντιλαμβανόμαστε ευκολότερα τους λόγους της έξαρσης της εγκληματικότητας όταν βλέπουμε όλη αυτήν την ατιμωρησία. Τι άλλο μπορούνε να σκέφτονται όσοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πάνε ενάντια στους νόμους ; Οτι η χώρα έχει γίνει ένα απέραντο open bar. Kαι αφού ο νόμος δεν τους ενοχλεί έως εδώ γιατί να μην προχωρήσουν κι ένα βήμα παραπέρα ; Ιδιαίτερα επειδή οι πολιτικοί μας αρνούνται να χτίσουν νέες φυλακές, ή να καταργήσουν διατάγματα, που εξασφαλίζουν πλήρη ατιμωρησία στους ανηλίκους για τους οποίους είναι όχι μόνο open bar αλλά ένα ατέλειωτο happy our.
Ορισμένοι δικαστές βλέπουν την δικαιοσύνη υπό το ιδεολογικό τους πρίσμα, που συνοψίζεται στο “δόγμα” που διατύπωσε πριν μισό αιώνα ο δικαστής Baudot : “Να μεροληπτείς (…) Να ψάχνεις πάντα ποιός είναι ο αδύναμος και ο δυνατός και όχι ποιός είναι ο δράστης και το θύμα. Να είσαι πάντα ευνοικά προκατειλημέννος απέναντι στην γυναίκα εις βάρος του συζύγου, απέναντι στο παιδί εις βάρος του πατέρα, απέναντι στον οφειλέτη εις βάρος του πιστωτή, απέναντι στον εργαζόμενο εις βάρος του αφεντικού, απέναντι στον ασθενή εις βάρος της κοινωνικής ασφάλισης, απέναντι στον κλέφτη εις βάρος της αστυνομίας, απέναντι στον διάδικο εις βάρος της δικαιοσύνης.”
Δυστυχώς, όλες αυτές οι αποφάσεις εκδόθηκαν στο όνομά μας, δεδομένου ότι η δικαιοσύνη αποδίδεται στο όνομα του γαλλικού λαού. Οταν έγινε ο πόλεμος στο Ιράκ, οι άγγλοι κατέβηκαν στους δρόμους με το σύνθημα ”όχι στο όνομά μου” ( not in my name ). Φαίνεται ότι πρέπει και μεις να κατέβουμε στους δρόμους με το ίδιο σύνθημα.
Μετάφραση :
