Ακολουθήστε μας

Τουρκία

Ανώτερος αξιωματικός πληροφοριών της Τουρκίας μαρτυρά πώς η ΜΙΤ έσβηνε τα ίχνη των όπλων και πυρομαχικών που παρέδιδε στον ISIS

Δημοσιεύτηκε

στις

Abdullah Bozkurt

Ένας ανώτερος αξιωματικός του τομέα των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών στην Τουρκία ισχυρίστηκε ότι εκρήξεις σε τουρκικές στρατιωτικές αποθήκες όπλων οργανώθηκαν για να διαγράψουν τα ίχνη των όπλων που παρείχε η κυβέρνηση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS). Ο Τούρκος ταγματάρχης Ahmet Özcan, επικεφαλής του Κέντρου Αξιολόγησης Πληροφοριών (ihstihbarat Değerlendirme Merkezi), δήλωσε στο δικαστήριο σε προετοιμασμένη δήλωση ότι εκρήξεις που χαρακτηρίζονται ως ατυχήματα σε τουρκικές στρατιωτικές αποθήκες όπλων ενορχηστρώνονται για να καλυφθεί το πρόβλημα των όπλων που λείπουν από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (TSK-ΤΕΔ). «Όλοι γνωρίζουν ότι η τήρηση αρχείων είναι ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα στις ΤΕΔ και ότι οι διακινήσεις όπλων και πυρομαχικών από τις αποθήκες γίνονται με πλήρη τήρηση αρχείων [αφαιρούνται από το απόθεμα]. Τα όπλα και πυρομαχικά που λείπουν από το απόθεμα των αποθηκών (σ.τ.μ. είναι αυτά που δόθηκαν στον ISIS) διορθώθηκαν στα τηρούμενα αρχεία μέσω ανατινάξεως αποθηκών πυρομαχικών που οργανώθηκαν από την ίδια την κρατική Βιομηχανία Παραγωγής Πυρομαχικών – MKE στις τουρκικές πόλεις Afyon και Urfa και στα κατεχόμενα της Κύπρου, με αποτέλεσμα τον θάνατο και τον τραυματισμό δεκάδων Τούρκων στρατιωτών», έγραψε ο Özcan στη δήλωσή του, που έχει στη διάθεσή της η Nordic Monitor.

Η MKE είναι κρατική Βιομηχανία Παραγωγής Πυρομαχικών, η οποία κατασκευάζει εκρηκτικά, πυρομαχικά, όπλα και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό για τον τουρκικό στρατό. «Εάν συνδεθείτε στο διαδίκτυο και παρακολουθήσετε βίντεο προπαγάνδας του ISIS, μπορείτε εύκολα να δείτε το λογότυπο MKE στα κιβώτια πυρομαχικών. Δεν θα χρειαστούν πολλά για να αναζητηθούν αποδεικτικά στοιχεία», πρόσθεσε.

Prepared statement by Maj. Ahmet Özcan

Ο Özcan αναφερόταν σε μια έκρηξη που κατέστρεψε μια αποθήκη πυρομαχικών στη δυτική επαρχία Afyonkarahisar και σκότωσε 25 στρατιώτες στις 5 Σεπτεμβρίου 2012. Ο τουρκικός στρατός υποβάθμισε την έκρηξη και οι επικριτές ισχυρίστηκαν ότι εάν υπήρχε η σωστή λογοδοσία και μια επισκόπηση στα στρατιωτικά αρχεία, η έκρηξη δεν θα είχε συμβεί.

Μια άλλη έκρηξη πραγματοποιήθηκε στη νοτιοανατολική επαρχία Şanlıurfa της Τουρκίας στις 13 Νοεμβρίου 2019, τραυματίζοντας 16 στρατιώτες. Η έκρηξη σημειώθηκε στις αποθήκες όπλων και πυρομαχικών της 20ης τεθωρακισμένης ταξιαρχία στο Haliliye, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Συρία.

Το τρίτο περιστατικό που ανέφερε ο Özcan συνέβη στο διχασμένο νησί της Κύπρου, του οποίου το βόρειο τμήμα βρίσκεται υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού.

Στη 01:30 στις 12 Σεπτεμβρίου 2019 από μια έκρηξη που συνέβη σε μια στρατιωτική ζώνη στην παράκτια πόλη της Κερύνειας, καταστράφηκε πλήρως αποθήκη πυρομαχικών μέσω της Στρατιωτικής Διοίκησης. Ως αξιωματούχος σε βασικό κέντρο στρατιωτικών πληροφοριών στην τουρκική πρωτεύουσα, ο Οzcan ήταν σε θέση να αποκτήσει πρόσβαση σε εμπιστευτικές πληροφορίες. Δεδομένου ότι εργάστηκε για τη στρατοχωροφυλακή, μια στρατιωτική δύναμη με εντολή επιβολής του νόμου σε αγροτικές περιοχές και παραμεθόριες επαρχίες όπου τζιχαντιστές χρησιμοποιούσαν λαθραία όπλα, μαχητές, γνώριζε πολλά για τους μυστικούς δεσμούς της κυβέρνησης του Ερντογάν με τις ομάδες της Αλ Κάιντα και του ISIS, χρησιμοποιώντας την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών MIT ως αγωγό πληροφοριών.

«Οι Τούρκοι στρατιώτες γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι φορτηγά που φορτώθηκαν στις αποθήκες πυρομαχικών των ΤΕΔ πήγαν στο ISIS», σημείωσε ο Özcan, προσθέτοντας, «μπορώ ήδη να πω ότι παρόμοιες εκρήξεις μπορεί να συμβούν και στο μέλλον».

Το υλικό που κατασκευάστηκε από την MKE επιβεβαιώθηκε ότι χρησιμοποιήθηκε στις επιχειρήσεις του ISIS. Στις 9 Σεπτεμβρίου 2014, η εφημερίδα Taraf ανέφερε ότι βρέθηκαν πυρομαχικά με σήμανση MKE μετά από μάχη μεταξύ μαχητών του ISIS και κουρδικών δυνάμεων στην Ερμπίλ, πρωτεύουσα της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG) στο βόρειο Ιράκ.

Σύμφωνα με την έκθεση, οι εμπειρογνώμονες των ΗΠΑ που εξέτασαν τη σκηνή εξεπλάγησαν όταν είδαν το σήμα MKE στα πυρομαχικά του ISIS. Η κυβέρνηση έκλεισε την εφημερίδα Taraf το 2016 και φυλάκισε τον πρώην αρχισυντάκτη της, τον εξέχοντα συγγραφέα Αχμέτ Αλτάν, καθώς και τον κορυφαίο δημοσιογράφο της εφημερίδας Mehmet Baransu, με κατασκευασμένες κατηγορίες.

Η χρήση του όπλων και πυρομαχικών MKE από το ISIS ήταν μέρος μιας ερώτησης που υποβλήθηκε επίσης στο κοινοβούλιο τον Σεπτέμβριο του 2014. Τότε ο υπουργός Άμυνας Mehmet Yılmaz κλήθηκε να επιβεβαιώσει ή να αρνηθεί εάν το ISIS είχε πυρομαχικά με σήμανση MKE.

Ο βουλευτής Lütfü Türkkan υπέβαλε την εξής ερώτηση: «Το Υπουργείο Άμυνας πούλησε αυτά τα πυρομαχικά στην οργάνωση; Εάν το υπουργείο δεν τα πούλησε, πώς έπεσαν αυτά τα πυρομαχικά στα χέρια του ISIS;”, προσθέτοντας ότι ήθελε να μάθει εάν η Τουρκία είχε λάβει χρήματα από την οργάνωση ως αντάλλαγμα για τα πυρομαχικά.

Parliamentary questions on MKE-issued ammunition allegedly used by ISIS terrorists

Σε μια καθυστερημένη απάντηση μιας φράσης στα έξι ερωτήματα, ο υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι η MKE δεν έχει πουλήσει ποτέ πυρομαχικά σε καμία τρομοκρατική οργάνωση. Η MKE ήταν επίσης στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια ποινικής έρευνας του 2013 για ένα δίκτυο της Αλ Κάιντα στην Τουρκία, το οποίο αποκάλυψε ότι οι τρομοκράτες έλαβαν συστατικά για την παραγωγή αερίου σαρίν. Το γραφείο του εισαγγελέα διεξήγαγε λεπτομερή τεχνική παρακολούθηση και διαπίστωσε ότι ένας μαχητής της Αλ Κάιντα απέκτησε υλικά με τα οποία μπορεί να παρασκευαστεί το νευροπαραλυτικό αέριο σαρίν. Δεκατρία άτομα συνελήφθησαν κατά το πρώτο στάδιο της έρευνας, αλλά αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι.

Η έρευνα έδειξε ότι εκείνοι οι άνθρωποι που διακίνησαν λαθραία τα χημικά που απαιτούνται για την παραγωγή σαρίν δεν αντιμετώπισαν προβλήματα, αποδεικνύοντας ότι η τουρκική κυβέρνηση γνώριζε τις δραστηριότητές τους.

Περισσότεροι από 1.300 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε επίθεση με αέριο σαρίν στη Γκoύτα της Συρίας, το 2013, και σε αρκετές άλλες γειτονιές κοντά στη συριακή πρωτεύουσα της Δαμασκού, με τη Δύση να κατηγορεί το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ και τη Ρωσία να ισχυρίζεται ότι ήταν μια επιχείρηση «ψεύτικης σημαίας», δίνοντας αφορμή για μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία.

Ο αξιωματικός πληροφοριών Özcan επέστησε επίσης την προσοχή στο γεγονός ότι ο ηγέτης του ISIS, Abu Bakr al-Baghdadi, σκοτώθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2019 σε ένα συγκρότημα έξω από το χωριό Barisha στην επαρχία Idlib της Συρίας, περίπου τέσσερα μίλια νότια των τουρκικών συνόρων και υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού. Υπενθύμισε επίσης ότι ο Abul-Hasan al-Muhajir, το δεξί χέρι του al-Baghdadi και εκπρόσωπος του ISIS, σκοτώθηκε επίσης από τις ΗΠΑ σε αεροπορική επίθεση στην Ayn al-Bayda, κοντά στο Jarablus στη βορειοδυτική Συρία, μια περιοχή κοντά στα σύνορα με Τουρκία και επίσης υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού.

A jihadist militant is seen using machine gun next to an MKE-stamped ammunition box in this 2015 video. 

Σύμφωνα με τον Özcan, μια νοοτροπία του ISIS είχε εδραιωθεί στα κρατικά θεσμικά όργανα της Τουρκίας και πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις για τις οποίες κατηγορούσαν το ISIS πραγματοποιήθηκαν στην πραγματικότητα με τη βοήθεια ορισμένων κυβερνητικών αξιωματούχων για την εξασφάλιση πολιτικών κερδών για τον Πρόεδρο Ερντογάν. Αυτό έγινε ειδικά το 2015, όταν το Κόμμα Ανάπτυξης (AKP) έχασε την πλειοψηφία του στο κοινοβούλιο στις εκλογές του Ιουνίου, και έπρεπε να συσπειρώσει τον κόσμο για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές μερικούς μήνες μετά, την 1η Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Μεταξύ των δύο εκλογών, σημειώθηκαν τρεις μεγάλες επιθέσεις στην τουρκική πρωτεύουσα, συμπεριλαμβανομένης της πιο θανατηφόρας τρομοκρατικής επίθεσης του ISIS στην Τουρκία.

Ο Özcan, τώρα 42 ετών, συνελήφθη στην Τουρκία στις 17 Ιουλίου 2016 για απόπειρα πραξικοπήματος, ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο εν αναμονή μιας δεύτερης χειρουργικής επέμβασης. Τραυματίστηκε στο πόδι και στο χέρι όταν αντάλλαξε πυρά με αστυνομικούς που φορούσαν πολιτικά, ενώ αυτός προστάτευε στο στρατόπεδο της Γενικής Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής στην Άγκυρα. 

Αποδείχθηκε ότι τα μέλη της αστυνομικής ειδικής δύναμης, ντυμένα με πολιτικά ρούχα, διατάχθηκαν να πυροβολήσουν στη βάση χωρίς προειδοποίηση, ωθώντας τους αξιωματικούς να πιστεύουν ότι ήταν πραγματικά μια τρομοκρατική επίθεση. Πολλοί πίστευαν ότι η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 ήταν μια επιχείρηση ψευδούς σημαίας που οργανώθηκε από τον Πρόεδρο Ερντογάν για να εδραιωθεί στην εξουσία, να δημιουργήσει άλλοθι για μαζική δίωξη της αντιπολίτευσης και να ξεκινήσει μια άνευ προηγουμένου εκκαθάριση των στρατιωτικών και κυβερνητικών κλάδων. Όπως χιλιάδες ανώτεροι αξιωματικοί στο στρατό, ο Özcan ήταν επίσης θύμα της εκκαθάρισης και φυλακίστηκε με αμφίβολες κατηγορίες. Υποβλήθηκε επί ημέρες σε βασανιστήρια όσο ήταν υπό κράτηση, κατά τη διάρκεια της οποίας του απαγορεύτηκε η πρόσβαση σε δικηγόρο ή μέλη της οικογένειας. Εισήχθη στο νοσοκομείο για χειρουργική επέμβαση έκτακτης ανάγκης, αφού τα συνεχή βασανιστήρια κατέστησαν την κατάστασή του κρίσιμη.

Οι ξυλοδαρμοί από την αστυνομία συνεχίστηκαν ακόμη και στο κρεβάτι του στο νοσοκομείο με τα πόδια του αλυσοδεμένα στο κιγκλίδωμα του κρεβατιού. Οι ξυλοδαρμοί συνεχίστηκαν μετά τη χειρουργική επέμβαση στο πόδι του. Έπρεπε να υποβληθεί σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση. Η αστυνομία τον παρέπεμψε στο γραφείο του εισαγγελέα και στη συνέχεια στο δικαστήριο αφού αναγκάστηκε να υπογράψει δήλωση στην αστυνομία. Βρίσκεται στη φυλακή από τότε. Όταν είχε την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του στο δικαστήριο στις 11 Δεκεμβρίου 2017, εξήγησε λεπτομερώς τα βασανιστήρια και την κακομεταχείριση που υπέστη από την αστυνομία και άλλους αξιωματικούς ασφαλείας κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νοσοκομείο και το κρατητήριο. Ως αξιωματικός πληροφοριών που γνώριζε πολλά, είπε επίσης ό,τι ξέρει για τους δεσμούς της κυβέρνησης του Ερντογάν με το ISIS και άλλες τζιχαντιστικές ομάδες κατά τη διάρκεια ακρόασης στις 31 Ιανουαρίου 2020 στο 23ο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Άγκυρας.

Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος

πηγή: nordicmonitor

Αιγαίο

“Συμφωνία – ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ – των Αθηνών”!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Τoυρκία κατήγγειλε την Ελλάδα για την πρόθεση της Αθήνας να ανακηρύξει δύο θαλάσσια πάρκα (ανεμογεννητριών)!
Και φτάσαμε στο σημείο η Τουρκία να κατηγορεί την Ελλάδα, ότι προσπαθεί να δημιουργήσει «τετελεσμένα» – η Ελλάδα! – σε θαλάσσιες περιοχές που αποτελούν «ανοιχτές διαφορές» μεταξύ των δύο κρατών…
Να σημειωθεί ότι από τα δύο αυτά πάρκα το ένα βρίσκεται στο… Ιόνιο (όπου δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε «ανοιχτή διαφορά» με την Τουρκία), ενώ το άλλο βρίσκεται στο Αιγαίο, και εκτείνεται από δυτικά της Μήλου ως τη Νίσυρο, δηλαδή εντεύθεν της μέσης γραμμής του Αιγαίου!
Κι όλα αυτά, ενώ έχουμε υπογράψει, πριν τέσσερις μήνες υποτίθεται, «Συμφωνία περί Φιλίας» με την Τουρκία, την περιβόητη η «Συμφωνία των Αθηνών»!
Την οποία τώρα μας καταγγέλλουν ότι την «παραβιάζουμε», λέει!
Πώς είναι δυνατόν να “παραβιάζουμε” μια Συμφωνία που ΔΕΝ είναι “δεσμευτική”; Για τίποτα και κανένα από τα δύο μέρη;
* Πρώτον να σημειώσουμε ότι «τετελεσμένα» (fait accompli, στη διπλωματική γλώσσα) ονομάζονται πρωτοβουλίες ενός κράτους που ξεπερνούν τα όρια δικαιοδοσίας της κυριαρχίας του ή των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, και επιβάλλονται χωρίς προηγούμενες διαπραγματεύσεις με άλλα «ενδιαφερόμενα» κράτη…
Η δημιουργία αιολικών πάρκων μέσα στην ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη ή μέσα σε θαλάσσιες ζώνες ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων – και μάλιστα σε περιοχές στις οποίες κανένα άλλο κράτος δεν μπορεί να διεκδικήσει κυριαρχικά δικαιώματα – ΔΕΝ είναι πολιτική “επιβολής τετελεσμένων»!
Είναι άσκηση κυριαρχίας ή άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Για την οποία δεν οφείλει να διαβουλευτεί με κανένα άλλο κράτος…
Αντίθετα, «τετελεσμένα» έχουμε όταν η Τουρκία κηρύσσει την «Γαλάζια Πατρίδα» και καταπατά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε συμφωνία με την «κυβέρνηση» της Λιβύης (Τουρκολυβικό μνημόνιο) παραβιάζοντας το Δίκαιο της Θάλασσας. Και μάλιστα με τρόπο ώστε τελικά, τη “Συμφωνία” αυτή, ΔΕΝ την αναγνωρίζει κανένα άλλο κράτος!
ΟΥΤΕ καν το Κοινοβούλιο της Λιβύης!
ΟΥΤΕ το Ανώτατο Δικαστήριο της Λιβύης…
Έχουμε λοιπόν, μια χώρα – την Τουρκία – που επιβάλλει η ίδια «τετελεσμένα» σε βάρος μας, να κατηγορεί… εμάς, ότι εμείς προσπαθούμε, λέει, να επιβάλλουμε “τετελεσμένα” σε περιοχές που έτσι κι αλλιώς είναι δικές μας ή δικής μας δικαιοδοσίας…
Και πάντως, περιοχές όπου εκείνοι δεν έχουν κανένα λόγο.
* Αυτά παθαίνουν όσοι υπογράφουν «Συμφωνίες περί Φιλίας» με γείτονες τους που επιβάλλουν τετελεσμένα σε βάρος τους. Τελικά έρχονται οι… «φίλοι» μας και κατηγορούν εμάς ότι εμείς επιβάλλουμε τετελεσμένα σε βάρος τους, πάνω στα δικά μας!
Εκεί που μας χρώσταγαν μας παίρνουν και το βόδι…
Αυτά παθαίνουν όσοι βιάζονται να υπογράψουν «Συμφωνίας περι Φιλίας» χωρίς προηγουμένως να απαιτήσουν την άρση των τετελεσμένων του αντιπάλου.
Ουσιαστικά έρχονται οι Τούρκοι και ασκούν βέτο σε οποιαδήποτε ελληνική απόφαση στις θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας. Παντού!
* Στην αρχή με τη λεγόμενη “Συμφωνία των Αθηνών” “ξεπλύναμε” την Τουρκία – αφού η διεθνής κοινότητα διαπίστωσε ότι διακηρύσσουμε τη «φιλία» μας με χώρα που δημιουργεί τετελεσμένα σε βάρος μας! Άρα διαμηνύσαμε στη διεθνή κοινότητα, να ΜΗ αντιμετωπίζει την Τουρκία ως “αναθεωρητική δύναμη” ή ως “επιθετική χώρα”!
Και τώρα διαπιστώνουμε ότι η ΜΗ δεσμευτική αυτή Συμφωνία μας δένει τα χέρια παντού (κατά της ερμηνεία της Άγκυρας), ακόμα και πάνω στις ζώνες των αδιαμφισβήτητα δικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων!
Αν αυτό δεν είναι ΑΠΟΤΥΧΙΑ εξωτερικής Πολιτικής, τι είναι;
* Υπάρχει και συνέχεια όμως: Η Ελλάδα «απάντησε» εμμέσως ότι το θέμα δεν είναι «διμερές», είναι… “Ευρωπαϊκό”, λέει, αφού με τα Αιολικά θαλάσσια πάρκα (τα οποία θα χρηματοδοτήσει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης) η Ελλάδα εφαρμόζει την Ευρωπαϊκή Περιβαλλοντική Πολιτική για την «Πράσινη Μετάβαση».
Η αλλιώς: Τρία πουλάκια κάθονταν και μάσαγαν τομπάκο!
— Πρώτον η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ εθνικό θέμα για κάθε χώρα μέλος της Ένωσης.
Οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΝ έχουν «υποχρέωση» ΟΥΤΕ «αυτόματη δικαιοδοσία» να υπερασπιστούν την κυριαρχία ή τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους-μέλους, όταν απειλούνται από ένα γειτονικό ΜΗ μέλος της Ένωσης.
Αν, όμως, η χώρα-μέλος που θίγεται διαμαρτυρηθεί και αντιδράσει στα «τετελεσμένα» του «καταπατητή», τότε η Ενωμένη Ευρώπη έχει την υποχρέωση να συμπαρασταθεί στο κράτος-μέλος. Και η «συμπαράσταση» αυτή δεν είναι «αυτόματη», είναι συνήθως κατόπιν πολλών «διαβουλεύσεων» μεταξύ των υπολοίπων κρατών-μελών, και πάντως πουθενά δεν προβλέπεται έμπρακτη ή, πολύ περισσότερο, στρατιωτική συμπαράσταση.
Όπως στην περίπτωση του Τουρκολυβικού μνημονίου – που θίγει ανοιχτά την Ελλάδα – η Ευρωπαϊκή Ένωση δήλωσε τελικά ότι ΔΕΝ το θεωρεί «νόμιμο» (γιατί δεν είναι), αλλά πέραν αυτού ΔΕΝ έκανε τίποτα για να το ακυρώσει.
Και στους δύο κύκλους διεθνών διαπραγματεύσεων για το Λιβυκό, η Τουρκία κλήθηκε να συμμετάσχει, ενώ την Ελλάδα, που ευθέως θίγεται από το Τουρκολυβικό Μνημόνιο οι ευρωπαίοι εταίροι ΔΕΝ την προσκάλεσαν καν…
Συνεπώς, όταν θίγονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, το πρόβλημα είναι πρωτίστως ΔΙΚΟ μας! Κι αν αντιδράσουμε σοβαρά, ίσως μπορούμε να περιμένουμε κάποιου είδους «συμπεράσταση» από τους εταίρους μας. Αλλά, αν δεν αντιδράσουμε και απλώς “μεταθέσουμε την ευθύνη” στους εταίρους μας, αυτοί ΔΕΝ πρόκεται να αντιδράσουν!
Όπως φαίνεται, έχουμε βρει ένα τρόπο, ευσχήμως, να απεμπολήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
— Όσον αφορά την «Πράσινη Μετάβαση», οι Τούρκοι δεν λένε να ΜΗ γίνουν αιολικά πάρκα. Απλώς επιμένουν ότι θα πρέπει η Ελλάδα να διαπραγματευθεί προηγουμένως μαζί τους το ποιός θα έχει την εκμετάλλευσή τους, ακόμα κι αν ανήκουν σε περιοχές (δυτικά της Μήλου – στη Φαλκονέρα – δηλαδή απέναντι από τις ακτές της Πελοποννήσου) όπου ουδείς αμφισβήτησε ποτέ την Ελληνική δικαιοδοσία.
Και δημιουργούν προηγούμενο, για να τους “χρωστάμε”!
Δηλαδή για να μας πούν αύριο, ότι εντάξει, δεχθήκαμε να ασκήσετε τα δικά σας κυριαρχικά δικαιώματα… έξω από τις ακτές της Πελοποννήσου, τώρα κι εσείς πρέπει να δεχθείτε ότι κι εμείς θα ασκήσουμε κυριαχικά δικαιώματα (που το Διεθνές Δίκαιο ΔΕΝ τους τα αναγνωρίζει) γύρω από τα Ελληνικά νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο, ή ανατολικά της Κρήτης ή νοτίως του Καστελλόριζου. Όπου όλοι οι διεθνείς Χάρτες οι οποίοι αποτυπώνουν το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπουν ότι ισχύει η Ελληνική Δικαιοδοσία.
Μ’ άλλα λόγια, μας λένε να μοιράσουν μαζί μας… τα δικά μας! Να μας αφήσουν κάποιο μέρος των δικών μας, κι ύστερα εμείς να δεχθούμε να καταπατήσουν όλα τα υπόλοιπα – επίσης ΔΙΚΑ μας!
Εκεί οδηγεί, μεταξύ πολλών άλλων, και η «Συμφωνία των Αθηνών», που μόλις προ τετραμήνου υπογράψαμε!
Αυτό ΔΕΝ ονομάζεται «Πολιτική αρχών». Αυτό ονομάζεται ΜΗ Πολιτική!
Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ από την (Εξωτερική) Πολιτική…
Η Πολιτική δεν αφορά ποιες «αρχές» θα διακηρύσσουμε διεθνώς. Αλλά πώς προασπιζόμαστε τα εθνικά μας συμφέροντα.
Αν υποστηρίζουμε τις σωστές «αρχές», αλλά όταν απειλούμαστε μεταθέτουμε την ευθύνη σε άλλους, τότε απλώς ΔΕΝ έχουμε Πολιτική…

Ως γνωστόν, με ευχές και με “αρχές”… δεν βάφονται αυγά!

* Κάποιοι δικοί μας μιλούν για “αποκλιμάκωση” ως μόνιμη επιδίωξη της Εξωτερικής μας Πολιτικής.
Η “αποκλιμάκωση” είναι ένας στιγμιαίος χειρισμός, σε μια κρίσιμη στιγμή. ΔΕΝ είναι “Πολιτική”.
Αν διακηρύσσεις ότι επιδιώκεις μονίμως την “αποκλιμάκωση”, ουσιαστικά παρακινείς τους απέναντι να κλιμακώνουν συνεχώς εναντίον σου, ώστε εσύ να “αποκλιμακώνεις” υποχωρώντας – κι έτσι να κερδίζουν σε βάρος σου χωρίς να ρίχνουν σφαίρα και χωρίς να διακινδυνεύουν το παραμικρό! Με διαρκείς εκφοβισμούς σε βάρος σου, χωρίς ρίσκο (by fright, not by fight).
* Οι δικοί μας μιλάνε ακόμα για “εξομάλυνση” των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ως μόνιμη πολιτική επιδίωξη.
Μπορεί να υπάρχει “εξομάλυνση” με μια Τουρκία που διεκδικεί όλο και περισσότερο και συνεχώς κλιμακώνει τις έμπρακτες προκλήσεις της και τα τετελεσμένα της σε βάρος μας;
Το ζητούμενο της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής είναι ΠΩΣ θα εξουδετερώσουμε την τουρκική προκλητικότητα και τον τουρκικό αναθεωρητισμό, όχι πώς θα… “εξομαλύνουμε” τις σχέσεις μας με τον τουρκικό “αναθεωρητισμό”.
* Και το πιο γελοίο απ’ όλα είναι όταν προσπαθούμε εμείς, εδώ, στην Ελλάδα, να “δικαιολογήσουμε” τις τωρινές τουρκικές προκλήσεις, αποδίδοντάς τις στους εσωτερικούς πολιτικούς ανταγωνισμούς μέσα στην Τουρκία.
Δηλαδή, λένε κάποιοι δικοί μας, μη δίνετε σημασία και μη “τσιμπάτε”, δεν τα εννοούν αυτά οι Τούρκοι. Τα λένε μόνο για εσωτερική κατανάλωση…
— Πριν τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, μας έλεγαν ότι οι ΝΟΤΑΜ που έβγαιναν για την αποστρατιωτκοποίηση των νησιών μας ήταν προεκλογικό πυροτέχνημα γιατί ανέβαινε η υποψηφιότητα Ιμάμογλου…
— Μετά τις εκλογές, μας λένε πως οι ενστάσεις της Τουρκίας για τα αιολικά πάρκα έξω από τη Μήλο, οφείλονται στο ότι έχασε ο Ερντογάν τις αυτοδιοικητικές εκλογές (τις οποίες είχε χάσει και πριν τέσσερα χρόνια, επίσης)…
Γενικώς αν τους πιστέψουμε, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν τα “εννοεί” η Τουρκία. Όλα τα κάνει για “εσωτερικούς λόγους”, λέει…
Εκείνο που τους διαφεύγει είναι ότι και το βασικό κόμμα της Αντιπολίτευσης στην Τουρκία, το Ρεπουμπλικανικό, είναι εξ ίσου προκλητικό και επιθετικό έναντι της Ελλάδας. Όπως και το άλλο κόμμα της Αντιπολίτευσης, το λεγόμενο “Καλό Κόμμα”…
Συνεπώς η επιθετικότητα κατά της Ελλάδας είναι ΚΟΙΝΟ σημείο σύγκλισης ανάμεσα στην κυβέρνηση Ερντογάν και στην Αντιπολίτευσή του.
Κι εμείς εδώ καθησυχάζουμε εαυτούς και αλλήλους, ότι όλες αυτές οι δηλώσεις γίνονται “για εσωτερικούς λόγους”, λέει, και να μην τις παίρνουμε στα σοβαρά…
Οι επιθετικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας, απ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ την πολιτική ηγεσία της χώρας, διαμορφώνουν τις προσδοκίες του Τουρκικού λαού και την μακροχρόνια Πολιτική της χώρας απέναντί μας.
Αντίθετα η υποβάθμιση και η αγνόησή τους, εκ μέρους της δικής μας ηγεσίας, απλώς δείχνει ότι εμείς ΔΕΝ έχουμε καμία απολύτως πολιτική απέναντι στην Τουρκία.
Τώρα μάλιστα συρόμαστε και στην αιχμαλωσία.
Διότι όταν εν ονόματι μιας ΜΗ δεσμευτικής “Συμφωνίας περί Φιλίας”, η Τουρκία διατυπώνει ενστάσεις για αιολικά πάρκα έξω από τις ακτές της Πελοποννήσου, αυτό σημαίνει ότι έχουμε σιωπηλώς αποδεχθεί να ΜΗΝ κάνουμε απολύτως τίποτα, οπουδήποτε, αν δεν τους ρωτήσουμε. Αν δεν πάρουμε την άδειά τους.
Για να εκμεταλλευτούμε τα δικά μας πρέπει να τους παραχωρήσουμε κάποια άλλα – επίσης δικά μας – κάπου αλλού.
Αυτό δεν είναι Συμφωνία περί Φιλίας. Είναι εύσχημη Συνθηκολόγηση.
Αυτό δεν είναι “Συμφωνία των Αθηνών”.
Είναι μάλλον, Συμφωνία ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ των Αθηνών…
Συνέχεια ανάγνωσης

Άγγελος Χωριανόπουλος

Future Warfare: Πρώτη πτήση του Τουρκικού ΑΝΚΑ-3 ετοιμάζεται στα τέλη του έτους

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Turkish Aerospace Industries (TAI) ετοιμάζεται για την πρώτη πτήση του τελευταίου της Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους μάχης Anka-3, μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Με μια σχεδιαστική φιλοσοφία που κληρονομεί από την καταγωγή του ANKA, το Anka-3 εξελίσσεται ως ένα μη επανδρωμένο εναέριο όχημα μάχης (UCAV) που διαθέτει αρκετά χαμηλό ηλεκτρομαγνητικό αποτύπωμα σύμφωνα με την εταιρεία.

Ο σχεδιασμός του δεν περιλαμβάνει συμβατική ουρά στο οπίσθιο μέρος με σκοπό να μειώσει το πιθανό ηλεκτρομαγνητικό και οπτικό αποτύπωμα. Η ικανότητα του μη επανδρωμένου αεροσκάφους να κινητοποιείται γρήγορα και να διατηρεί μεγάλους χρόνους πτήσης σε μεγάλα ύψη υπογραμμίζει τη στρατηγική χρησιμότητά του σε πολλαπλά προφίλ αποστολών.

Να σημειωθεί πως η τουρκική αμυντική βιομηχανία προετοιμάζει τα αεροσκάφη ANKA-3 και KAAN για τις πρώτες τους πτήσεις στα τέλη του Δεκεμβρίου. Το ANKA-3, το οποίο θα λειτουργεί συνεργατικά με το μαχητικό KAAN, χαρακτηρίζεται από χαμηλή ορατότητα, υψηλή ταχύτητα και αυξημένο ωφέλιμο φορτίο χάρης τα υλικά RAM που χρησιμοποιεί.

Το ANKA-3, μετά από δομικές και υποσυστημικές βελτιώσεις, θα πραγματοποιήσει την παρθενική του πτήση πριν από το τέλος του έτους. Τα πρωτότυπα ANKA-3 και KAAN θα πραγματοποιήσουν τις πρώτες τους πτήσεις (χωρίς την επιχειρησιακή/επίσημη βαφή), όπως ακριβώς και τα HÜRJET.

Συνέχεια ανάγνωσης

Συρία

Πώς προχωρά η τουρκο-συριακή επανασυμφιλίωση

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Του Κώστα Ράπτη

Το 2022 έληξε με έναν διπλωματικό σεισμό – που με τη σειρά του ολοκληρώνει έναν μεγαλύτερο χρονικό κύκλο δέκα ετών: η επανασυμφιλίωση της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν με τη Συρία του Μπασάρ αλ Άσαντ αποδεικνύεται ότι προχωρά, χάρη στη ρωσική διαμεσολάβηση, με ρυθμούς ταχύτερους του αρχικώς αναμενόμενου.

Οι αρχηγοί των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας και της Συρίας είχαν κάνει την προεργασία τους πολύ διακριτικά. Και την περασμένη Τετάρτη συνόδευσαν στη Μόσχα τους υπουργούς Άμυνας των χωρών τους για την πρώτη πολιτική επαφή των δύο πλευρών μετά το ξέσπασμα της λεγόμενης “Αραβικής Άνοιξης” το 2011 και τη διακοπή των τουρκοσυριακών διπλωματικών σχέσεων το επόμενο έτος.

Το ότι εν μέσω της ουκρανικής περιπέτειας ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού είχε το περιθώριο να φιλοξενήσει μια τέτοια συνάντηση δείχνει πόση σημασία εξακολουθεί να αποδίδει η Μόσχα στο συριακό μέτωπο (όπου εμπλέκεται στρατιωτικά από το 2015), αλλά και πόση σημασία αποδίδουν στον ρόλο της οι συνομιλητές της στην περιοχή.

Για τη συνέχεια Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή