Μία ακόμη απογοητευτική Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα ακόμη Ευρωπαϊκό Συμβούλιο χωρίς κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Μία ακόμη Σύνοδος Κορυφής όπου σχηματίστηκε ένα σκληρό μπλοκ χωρών, οι οποίες ουσιαστικά θεωρούν σημαντικότερη την προάσπιση των συμφερόντων μιας τρίτης χώρας, έναντι των συμφερόντων δύο κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και έναντι των οικονομικών, γεωπολιτικών και αμυντικών συμφερόντων της ίδιας της Ένωσης, παραβιάζοντας έτσι κατάφωρα κάθε έννοια ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Ας δούμε καταρχάς ποιες χώρες εντάσσονται σε αυτό το μπλοκ. Πρωτίστως η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Μάλτα και ακολούθως, η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Βουλγαρία. Ποιος όμως είναι ο λόγος που οι χώρες αυτές αντιτίθενται τόσο σθεναρά στην επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας;
Σίγουρα για κάθε χώρα υπάρχουν και διαφορετικοί λόγοι. Η Γερμανία έχει 3 εκατομμύρια τούρκους μετανάστες και τεράστια οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία. Στην Ισπανία, οι τράπεζες έχουν δανειοδοτήσει τουρκικές επιχειρήσεις ή κατέχουν τουρκικά ομόλογα συνολικού ύψους 83 δις ευρώ. Ανάλογη εικόνα παρουσιάζει και η Ιταλία. Ενώ η Βουλγαρία, που προστέθηκε στο γκρουπ των ως άνω «σκληρών» χωρών, έχει πάνω από ένα εκατομμύριο υπηκόους τουρκικής καταγωγής.
Σίγουρα οι παραπάνω λόγοι είναι σημαντικοί για κάθε μία από τις χώρες του «φιλοτουρκικού» γκρουπ. Υπάρχει όμως και ένας άλλος, σημαντικότερος λόγος, ο οποίος είναι κοινός για όλες τις χώρες που αντιτίθενται στην επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας. Και αυτός δεν είναι άλλος από το μεταναστευτικό. Από το φόβο αύξησης των μεταναστευτικών ροών, όπως συνέβη το 2015 και το 2016. Από τον κίνδυνο να ανοίξει η Τουρκία τα σύνορά της και να εξαπολύσει προς την Ευρώπη τα 4 εκατομμύρια μεταναστών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο έδαφός της.
Ας δούμε λοιπόν γιατί το μεταναστευτικό ζήτημα αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα για κάθε χώρα του «φιλοτουρκικού» γκρουπ. Καταρχάς, η Γερμανία και ειδικά η καγκελάριος Μέρκελ τρέμουν και μόνο στην ιδέα της επανάληψης των μεταναστευτικών ροών του 2015 – 2016, ειδικά μέσα στο 2021 που είναι η χρονιά των ομοσπονδιακών εκλογών στη Γερμανία. Η Ισπανία, η Ιταλία και η Μάλτα, αποτελούν, μαζί με την Ελλάδα, τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από το μεταναστευτικό, καθώς είναι οι πύλες εισόδου μεταναστών προς την Ευρώπη. Συνεπώς, έχουν κάθε συμφέρον να μην θέλουν να «εξοργίσουν» την Τουρκία, προκειμένου αυτή να συνεχίσει να κρατά τα 4 εκατομμύρια μετανάστες στο έδαφός της. Η Ουγγαρία και η Πολωνία, μέλη της ομάδας των χωρών του Βίσεγκραντ, αποτελούν δύο από τις σκληρότερες χώρες στο ζήτημα του μεταναστευτικού, οι οποίες αρνούνται να δεχθούν μετανάστες στο έδαφός τους από την Ελλάδα ή άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, όπως έγραψα σε προηγούμενο άρθρο μου , οι χώρες αυτές, όχι μόνο δεν πρόκειται να υποκύψουν σε ενδεχόμενη επιβολή οικονομικών κυρώσεων σε βάρος τους, αλλά θα μπορούσαν να διακινδυνεύσουν ακόμη και τη συμμετοχή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να μην δεχθούν στο έδαφός τους πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι πολύ χαρακτηριστικές οι πρόσφατες δηλώσεις του Ούγγρου Υπουργού Εξωτερικών, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να ευχαριστήσει την Τουρκία, καθώς φιλοξενεί 4 εκατομμύρια μετανάστες. Προσθέτοντας μάλιστα, πως είτε μας αρέσει είτε όχι, σε μεγάλο βαθμό η ασφάλεια της Ευρώπης είναι στα χέρια της Τουρκίας! Τέλος, η Βουλγαρία έχει 260 χλμ. συνοριακής γραμμής με την Τουρκία, οπότε σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να δει στα σύνορά της εικόνες αντίστοιχες με αυτές που είδαμε όλοι στα ελληνοτουρκικά σύνορα το Μάρτιο του 2020. Ειδικά μάλιστα, τη στιγμή που η άτυπη συμμαχία της με την Τουρκία της εξασφαλίζει μηδενικές ροές μεταναστών.
Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι η Τουρκία έχει επιτύχει πλήρως το στόχο της. Να χρησιμοποιήσει δηλαδή το μεταναστευτικό ως υβριδικό όπλο εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να εξασφαλίσει ευρωπαϊκή «ασυλία» και ανοχή απέναντι στα επεκτατικά και επιθετικά σχέδια της στην Ανατολική Μεσόγειο. Να χρησιμοποιεί την απειλή «απελευθέρωσης» των 4 εκατομμυρίων μεταναστών που βρίσκονται στο έδαφός της, ως μέσο διαρκούς εκβιασμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χτυπώντας έτσι τις ευαίσθητες χορδές ιδίως των κρατών μελών που πλήττονται άμεσα από το μεταναστευτικό ή που θεωρούν τη μεταναστευτική «απειλή» ως τη μεγαλύτερη απειλή για τη χώρα τους, και μετατρέποντάς τα ουσιαστικά σε συμμάχους της Τουρκίας εντός της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και όλο αυτό δεν έχει συμβεί καθόλου τυχαία. Έγινε βάσει οργανωμένου σχεδίου. Πράγματι, όπως έχω επισημάνει σε προηγούμενο άρθρο μου, η Τουρκία, από το 2012, εξυφαίνει συστηματικά το σχέδιο αυτό, έχοντας καταργήσει την απαίτηση βίζας από τις περισσότερες «αδελφές» μουσουλμανικές χώρες (Πακιστάν, Αφγανιστάν, Αλγερία, Μαρόκο κ.ά.) και επιδοτώντας, απευθείας ή μέσω ΜΚΟ, τις αεροπορικές πτήσεις από τις χώρες αυτές προς την Τουρκία, μέσω της turkish airlines. Με αεροπορικά εισιτήρια που ξεκινούν από 15 ευρώ και δεν υπερβαίνουν τα 100 ευρώ, η Τουρκία έχει επιτύχει να μεταφέρει στο έδαφος της εκατομμύρια μουσουλμάνων μεταναστών, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι άνδρες ηλικίας 20 – 30 ετών. Χαρακτηριστικά είναι πλέον τα σχετικά δημοσιεύματα στον ελληνικό τύπο, ειδικά για τους Σομαλούς μετανάστες.
Τα παραπάνω στοιχεία μάλιστα τα αναγνώρισε πλέον επίσημα και η ελληνική κυβέρνηση, μέσω συνέντευξης του αρμόδιου Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής προς τους ανταποκριτές ξένου τύπου. Ειδικότερα, στη συνέντευξη αυτή, ο κ. Μηταράκης σημειώνει χαρακτηριστικά, ότι «Τις τελευταίες βδομάδες παρατηρήθηκαν στη Λέσβο αφίξεις μεταναστών από Σομαλία, μια χώρα η οποία δεν συνορεύει με την Ελλάδα. Στις 214 αφίξεις από 1 Νοεμβρίου στην Λέσβο, οι 142 είναι από την Σομαλία. Σύμφωνα με μαρτυρίες και διασταυρωμένες πληροφορίες, ΜΚΟ πληρώνουν τα έξοδα μεταφοράς & έκδοσης Visa στην Τουρκία, με πτήσεις προς Κωνσταντινούπολη. Μετά μεταφέρονται στα Τουρκικά παράλια, όπου λαθροδιακινητές, πάλι με στήριξη ΜΚΟ, τους βοηθάνε να μπουν παράνομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτές οι διελεύσεις πρέπει και θα εμποδιστούν με κάθε νόμιμο τρόπο. Δεν θέλουμε η χώρα μας να είναι η πύλη εισόδου της Ευρώπης».
Αφού λοιπόν το πρόβλημα αναγνωρίζεται σήμερα και επισήμως, καθίσταται πλέον αναγκαία η χάραξη μιας νέας εθνικής και ευρωπαϊκής στρατηγικής απέναντι σε αυτή την οργανωμένη υβριδική απειλή της Τουρκίας που στρέφεται εναντίον της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μεταφορά μεταναστών από τα ακριτικά ελληνικά νησιά προς την ηπειρωτική Ελλάδα δεν συνιστά λύση του προβλήματος. Ούτε και η μεταφορά μεταναστών σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (relocation), σύμφωνα με τη λεγόμενη αρχή της «δίκαιης κατανομής», που αποτελεί τη βάση της νέας μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία έχει αυτή τη στιγμή στο έδαφός της πάνω από 4 εκατομμύρια μετανάστες. Ακόμα και αν μεταφερθούν όλοι αυτοί σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Τουρκία μπορεί άμεσα να συγκεντρώσει άλλα 4 εκατομμύρια και στη συνέχεια άλλα τέσσερα και αυτή η κατάσταση να συνεχίζεται αενάως, αν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο το συμμαχικό Πακιστάν έχει πληθυσμό 212 εκατομμύρια. Επομένως, η ευρωπαϊκή αυτή στρατηγική, περί relocation και «δίκαιης κατανομής» των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία υποστηρίζει και επιδιώκει και η ελληνική κυβέρνηση, είναι παντελώς εσφαλμένη και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να επιλύσει το μεταναστευτικό πρόβλημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αντιθέτως, θα διαιωνίζει τη σημερινή εκβιαστική πολιτική της Τουρκίας και θα καθιστά την Ευρωπαϊκή Ένωση διαρκώς δέσμια των επιδιώξεων και των εκβιασμών της τουρκικής ηγεσίας.
Ποια είναι λοιπόν η καλύτερη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος; Τη λύση την έχω αναπτύξει σε προηγούμενο άρθρο μου: Η μόνη βιώσιμη και οριστική λύση για το μεταναστευτικό πρόβλημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι η κατασκευή καταυλισμών μεταναστών ΕΚΤΟΣ Ευρώπης και ιδίως σε χώρες της Βόρειας Αφρικής, με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η μεταφορά σε αυτούς τους καταυλισμούς όλων των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών που δεν έχουν «προσφυγικό προφίλ». Δηλαδή των μεταναστών που συγκεντρώνει στο έδαφός της η Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια και ακολούθως τους χρησιμοποιεί ως υβριδικό όπλο εναντίον της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Δεν ανταποκρίνεται στους στόχους ενίσχυσης της, το πρόγραμμα για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Βιομηχανία, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, εκτιμά το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο (ΕΕΣ).
Σε έκθεση που δημοσίευσε σήμερα, το ΕΕΣ ζητά αρτιότερο σχεδιασμό του προγράμματος για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία (EDIP) και καλύτερη ισορροπία μεταξύ των στόχων πολιτικής, του προτεινόμενου προϋπολογισμού και του χρονοδιαγράμματος. Η διαβούλευση με το ΕΕΣ επί της πρότασης, είναι υποχρεωτική.
Η ΕΕ, αντιμέτωπη με την επανεμφάνιση πολεμικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας στην Ευρώπη, έχει θέσει την άμυνα σε πολύ υψηλή θέση στην ατζέντα της. Η πρόταση EDIP προορίζεται ως το πρώτο βήμα για την εφαρμογή της ευρωπαϊκής βιομηχανικής στρατηγικής στον τομέα της άμυνας.
Στόχος είναι να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή βιομηχανική και τεχνολογική βάση στον τομέα της άμυνας (ΕΒΤΒΑ), ειδικότερα δε να διασφαλιστεί η έγκαιρη διαθεσιμότητα και προμήθεια αμυντικών προϊόντων. Παράλληλα επιδιώκεται η συμβολή στην ανάκαμψη, στην ανασυγκρότηση και στον εκσυγχρονισμό της αμυντικής ικανότητας της Ουκρανίας.
«Η νομοθετική πρόταση της ΕΕ για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανικής ετοιμότητάς της, χρήζει αρτιότερου σχεδιασμού. Αναγκαία είναι επίσης η επίτευξη κατάλληλης ισορροπίας μεταξύ των στόχων πολιτικής, του προτεινόμενου προϋπολογισμού και του σχετικού χρονοδιαγράμματος», δήλωσε ο Marek Opioła, Μέλος του ΕΕΣ και αρμόδιος για τη γνώμη.
Το ΕΕΣ επισημαίνει τον κίνδυνο, το χρηματοδοτικό κονδύλιο που προτείνεται, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, να μην ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες του προγράμματος. Τονίζει ότι η Επιτροπή δεν αξιολόγησε το ύψος της ενωσιακής δημοσιονομικής στήριξης που απαιτείται για την υλοποίηση των προτεινόμενων μέσων πολιτικής.
Η στήριξη της Ουκρανίας
Όσον αφορά το μέσο στήριξης της Ουκρανίας, που περιλαμβάνεται στην πρόταση, το ΕΕΣ διαπιστώνει ότι δεν ορίζεται συγκεκριμένο χρηματοδοτικό κονδύλιο. Τα κράτη μέλη συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν τα κέρδη που αποφέρει η επένδυση δεσμευμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων με σκοπό τη στήριξη της Ουκρανίας · ένα ποσοστό των εσόδων θα μπορούσε να διοχετευθεί στην Ουκρανίας. Ωστόσο, το ΕΕΣ εκτιμά ότι η αδυναμία πρόβλεψης, τόσο του ύψους της χρηματοδότησης από τη συγκεκριμένη πηγή, όσο και της διάρκειάς της, ενέχει κινδύνους.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Το… κοινό μυστικό εκατομμυρίων Ευρωπαίων έβγαλε σε δημόσια θέα ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, παραδίδοντας την ογκώδη –και πολύ σημαντική- έκθεση που του είχαν ζητήσει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για τις ενέργειες που θεωρούνται επείγουσες για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ένα περιβάλλον όπου ήδη η Κίνα και οι ΗΠΑ προηγούνται με διαφορά ασφαλείας.
Ο κ. Ντράγκι επέδειξε την ανάγκη που όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα όργανα σχεδιασμού πολιτικών και λήψης απόφασης της ΕΕ ήδη γνώριζαν: Η Ένωση χρειάζεται μαζικές και επείγουσες –πρόσθετες- επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για να… πλησιάσει ξανά τις δύο υπερδυνάμεις στην τεχνολογία, την καινοτομία και την έρευνα.
Όπως επισημαίνεται από μεγάλα ευρωπαϊκά πρακτορεία, επί της ουσίας ο Μάριο Ντράγκι προειδοποίησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με «υπαρξιακή πρόκληση» αν δεν στραφεί σε μεγάλες επενδύσεις και αν δεν επαναφέρει και δεν εφαρμόσει τον μοχλό ανάπτυξης μέσω «έκδοσης εργαλείων κοινού χρέους», ομολόγων, κλπ.
Ο κ. Ντράγκι παρέδωσε σε λιτή δημόσια τελετή την έκθεσή του στην πρόεδρο της Κομισιόν την περασμένη Δευτέρα. Σε γενικές γραμμές, επισημαίνει –προειδοποιεί- πως η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε οικονομική υστέρηση σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα πρέπει να συνεχίσει την κοινή έκδοση χρέους για τη βελτίωση της παραγωγικότητας αλλά και την ενίσχυση της ασφάλειάς της (αμυντικές δαπάνες).
Η Ένωση χρειάζεται κατά τον ίδιο πολύ περισσότερο συντονισμό στη βιομηχανική πολιτική, ταχύτερες αποφάσεις και μαζικές επενδύσεις, αν θέλει να συμβαδίσει στον οικονομικό τομέα με ανταγωνιστές όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα.
Μετά την επιτυχία του ιστορικού σχεδίου ανάκαμψης έπειτα από την πανδημία της Covid, η ΕΕ θα πρέπει «να συνεχίσει την έκδοση εργαλείων κοινού χρέους για την χρηματοδότηση κοινών προγραμμάτων επενδύσεων με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας και της ασφάλειας της ΕΕ», σημειώνει στην εισαγωγή της 400σέλιδης έκθεσης ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επισημαίνοντας το οικονομικό «χάσμα» που χωρίζει την Ευρώπη από τις ΗΠΑ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται επιπλέον επενδύσεις ύψους 750-800 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως — που αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ – , πολύ υψηλότερο του 1%-2% του Σχεδίου Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως επισημαίνει το Euronews.
170 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΕ 400 ΣΕΛΙΔΕΣ
«Οι ανάγκες για επενδύσεις είναι τεράστιες», προειδοποίησε ο Μάριο Ντράγκι κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες, παρουσία της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Επιμένοντας ότι υπάρχει ανάγκη «δραστικής αλλαγής» στην ευρωπαϊκή προσέγγιση, παρουσίασε ορισμένες από τις «170 προτάσεις του».
Η ιδέα της έκδοσης κοινού χρέους παραμένει πάντως κόκκινη γραμμή για πολλές χώρες της βόρειας Ευρώπης, με προεξάρχουσα την Γερμανία, που εξακολουθούν να φοβούνται ότι θα υπερχρεωθούν για να καλύψουν τις καθυστερήσεις των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Ήδη, λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης Ντράγκι, ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Κρίστιαν Λίντνερ δήλωσε πως η ΕΕ θα πρέπει να εργαστεί για την κινητοποίηση των αναπτυξιακών δυνάμεων του ιδιωτικού τομέα και όχι για περισσότερο δημόσιο δανεισμό.
“Ωστόσο, ο κοινός δανεισμός της ΕΕ δεν θα λύσει τα διαρθρωτικά προβλήματα”, δήλωσε ο Λίντνερ, προσθέτοντας ότι το κύριο πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη επιδοτήσεων, αλλά η γραφειοκρατία.
Ο Μάριο Ντράγκι αναγνωρίζει ότι αυτό το σχέδιο δεν είναι εφικτό, εκτός «αν συντρέξουν οι πολιτικές και θεσμικές συνθήκες», προσθέτει το Euronews.
Επισημαίνει την ανάγκη κινητοποίησης ιδιωτικών κεφαλαίων για την χρηματοδότηση της καινοτομίας, μέσω της δημιουργίας μίας πραγματικής «Ενωσης αγορών κεφαλαίων».
«Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα ανά κάτοικο έχει αυξηθεί σχεδόν επί δύο φορές στις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με την Ευρώπη από το 2000», προειδοποιεί ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην έκθεση αυτή, τη σύνταξη της οποίας υπενθυμίζουμε ζήτησε η πρόεδρος της Κομισιόν και προφανώς κάπως θα πρέπει να την αξιοποιήσει.
Τα πορίσματα της έκθεσης του Μάριο Ντράγκι προορίζονται να γίνουν πηγή έμπνευσης του έργου της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα πέντε προσεχή χρόνια.
Symbolbild zum Thema EU-Wirtschaft, Konjunkturrückgang, Rezession in der Eurozone
ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΦΕΣΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πλήττεται από οικονομική στασιμότητα εδώ και ενάμισι χρόνο. Οι επιδόσεις της στην υπέρβαση της κρίσης που προκλήθηκε από την πανδημία ήταν χαμηλότερες σε σχέση με τις ΗΠΑ, όπως συνέβη και με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Η υστέρηση εξηγείται «κυρίως με τη μεγαλύτερη επιβράδυνση της παραγωγικότητας στην Ευρώπη» και αντιπροσωπεύει απειλή για το κοινωνικό της μοντέλο, προειδοποιεί ο Μάριο Ντράγκι.
«Αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να γίνει παραγωγικότερη, θα είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε επιλογές. Δεν θα μπορούμε ταυτόχρονα να έχουμε ηγετική θέση στον τομέα των νέων τεχνολογιών, να είμαστε υπόδειγμα κλιματικής υπευθυνότητας και ανεξάρτητος παράγοντας στην διεθνή σκηνή. Δεν θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε το κοινωνικό μας μοντέλο. Θα πρέπει να αναθεωρήσουμε προς τα κάτω ορισμένες έως και το σύνολο των φιλοδοξιών μας. Πρόκειται για μία υπαρξιακή πρόκληση».
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΝΤΡΑΓΚΙ
Οι προτάσεις τις οποίες καταγράφει στην έκθεσή του ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: την τόνωση της καινοτομίας και την κάλυψη του χάσματος που υπάρχει αυτή τη στιγμή με τις ΗΠΑ, τον συνδυασμό της απανθρακοποίησης της οικονομίας με την ανταγωνιστικότητα, και την αύξηση της ασφάλειας και τη μείωση των εξαρτήσεων.
Ειδικά για τη διασύνδεση της ανταγωνιστικότητας με την πράσινη μετάβαση, ο κ. Ντράγκι επεσήμανε πως η αγορά ενέργειας της ΕΕ λειτουργεί βάσει ενός σχεδιασμού (TargetModel) από την εποχή όπου στο ενεργειακό μείγμα κυριαρχούσαν το φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα, κάτι που δεν ισχύει σήμερα, ενώ στην αγορά κυριαρχούν εδραιωμένα συμφέροντα, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιούνται τα οφέλη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μεταξύ άλλων για μείωση των τιμών ενέργειας.
Τα κύρια ερωτήματα, κατά τον Μάριο Ντράγκι, είναι πώς θα χρηματοδοτηθούν οι τεράστιες επενδύσεις που χρειάζονται και πώς θα μπορέσουν οι 27 να συντονίσουν τις πολιτικές τους.
Όπως σημείωσε ο κ. Ντράγκι, η στρατηγική περιέχει 170 αναλυτικές προτάσεις, οι οποίες είναι αμέσως εφαρμόσιμες χάρη στο προβάδισμα της Ευρώπης όσον αφορά την ποιότητα της εκπαίδευσης, των συστημάτων υγείας και των συστημάτων κοινωνικής ευημερίας.
The flags of China and the European Union waving. International relations and diplomacy.
ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΗΠΑ
Όσον αφορά τους πυλώνες της στρατηγικής που προτείνει, ο κ. Ντράγκι σημείωσε κατ’ αρχήν πως πρέπει να κλείσει το χάσμα στην καινοτομία με τις ΗΠΑ, καθώς η Ευρώπη βρίσκεται σε μια «στατική βιομηχανική δομή» με εταιρίες μεσαίου μεγέθους στους ίδιους τομείς όπως πριν 20 χρόνια, τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν μεταβεί στην ψηφιακή εποχή.
Υπενθύμισε πως από το 2008, το 30% των εταιριών με αξία πέραν του 1 δις ευρώ εγκατέλειψαν την ΕΕ, με τις πλείστες να πηγαίνουν στις ΗΠΑ. Η αδυναμία στον τομέα της τεχνολογίας, όπως είπε, περιορίζει παράλληλα και την καινοτομία σε παραδοσιακούς τομείς.
Σε σχέση με τον δεύτερο πυλώνα, τον συνδυασμό της ανταγωνιστικότητας με την πράσινη μετάβαση, ο κ. Ντράγκι σημείωσε πως η αγορά ενέργειας της ΕΕ σήμερα «είναι ακόμα σχεδιασμένη για μια εποχή όταν το φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα ήταν τα σημαντικά στοιχεία του ενεργειακού μείγματος».
Το 2020, συνέχισε, το φυσικό αέριο καθόριζε τις τιμές της ενέργειας κατά το 60%, παρά το ότι αποτελούσε μόλις 20% του μείγματος, ενώ στην αγορά κυριαρχούν «εδραιωμένα συμφέροντα» και η ενέργεια αποτελούσε μηχανή εσόδων για τους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Το αποτέλεσμα, πρόσθεσε, είναι πως δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα οφέλη των ανανεώσιμων για τους καταναλωτές, και για αυτό «πρέπει να στοχεύσουμε στην αποσύνδεση» ώστε οι πολίτες να δουν τη διαφορά στους λογαριασμούς.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ υπογράμμισε την ανάγκη καθαρών τεχνολογιών και την αύξηση της παροχής πράσινης ενέργειας, κάτι που κάνουν με κίνητρα οι ΗΠΑ, τη στιγμή που η Κίνα ανταγωνίζεται την ΕΕ στην παραγωγή αυτών των τεχνολογιών.
Τρίτον, ο κ. Ντράγκι αναφέρθηκε στον πυλώνα των προτάσεων που αφορούν την αύξηση της ασφάλειας και τη μείωση των των εξαρτήσεων, μεταξύ άλλων μέσω εξωτερικής οικονομικής πολιτικής, συμφωνίες με χώρες κλειδιά και οικοδόμηση των δυνατοτήτων της αμυντικής βιομηχανίας.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Μιλώντας στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου, η κ. Φον ντερ Λάιεν υπογράμμισε πως από τότε που ζήτησε τη συγκεκριμένη έκθεση από τον κ. Ντράγκι, πριν έναν χρόνο, το θέμα της ανταγωνιστικότητας έχει κερδίσει δυναμική στις συζητήσεις των κρατών μελών, με την ίδια να το αναδεικνύει στις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές για τη δεύτερη θητεία της τις οποίες δημοσίευσε τον Ιούλιο ενόψει της έγκρισης της υποψηφιότητας της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στην παρέμβασή της, η κ. Φον ντερ Λάιεν εστίασε σε τρεις εισηγήσεις της έκθεσης που θεώρησε σημαντικές: την ανάγκη να προχωρήσουν η ψηφιακή και η πράσινη μετάβαση – καθώς οι βάσεις έχουν μπει – μέσω της στήριξης στη βιομηχανία, την ανάγκη για ενίσχυση των δεξιοτήτων των εργαζομένων που θα παράγουν και θα χειρίζονται νέες τεχνολογίες, και την ανάγκη η ΕΕ να είναι ανθεκτική ώστε να καταστεί ανταγωνιστική εστιάζοντας σε ζητήματα όπως την πρόσβαση σε κρίσιμες πρώτες ύλες, απαραίτητα εξαρτήματα ή διασύνδεση στον τομέα της ενέργειας.
Εξηγώντας τη φιλοσοφία της ογκώδους έκθεσης, ο κ. Ντράγκι σημείωσε πως αν και έχει ειπωθεί πολλές φορές πως η ανάπτυξη στην ΕΕ επιβραδύνεται, έως και πριν δύο χρόνια δεν θα γινόταν η σημερινή συζήτηση. Ωστόσο σήμερα, επεσήμανε, το παγκόσμιο εμπόριο έχει επίσης επιβραδυνθεί, η αγορά της Κίνας είναι λιγότερη ανοιχτή και μάλιστα ανταγωνίζεται την ΕΕ, η Ευρώπη έχει χάσει τη Ρωσία ως κύρια πηγή φτηνής ενέργειας, και πλέον πρέπει να επενδύσει στην άμυνα της για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο παρελθόν, σημείωσε, η Ευρώπη μπορούσε να επενδύει στην αύξηση του πληθυσμού, ο οποίος αναμένεται να μειωθεί σταδιακά την επόμενη δεκαετία, τη στιγμή που η παραγωγικότητα παραμένει αδύναμη και οι φιλοδοξίες αυξάνονται, τόσο στον τομέα της κλιματικής αλλαγής όσο και στην άμυνα, παράλληλα με την ανάγκη να διατηρηθεί το μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας της ηπείρου.
«Οι επενδύσεις που προϋποθέτουν όλα αυτά είναι τεράστιες» τόνισε, κάνοντας λόγο για ανάγκη αύξησης των επενδύσεων κατά 5% του ΑΕΠ, στα επίπεδα που καταγράφηκαν τελευταία φορά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η ανάπτυξη, συνέχισε, είναι κρίσιμης σημασίας ώστε η ΕΕ να μπορεί να διασφαλίσει τις ιδρυτικές αξίες της ευημερίας, της ισότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τον Μάρτιο του 2024, όταν οι Βρυξέλλες και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και πόλεις συγκλονίζονταν από τον ξεσηκωμό των οργανωμένων γεωργοκτηνοτρόφων, απαιτώντας αλλαγές στις πολιτικές της ΕΕ για την πράσινη μετάβαση και την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη των συμφερόντων των αγροτών έναντι του αθέμιτου ανταγωνισμού που υφίστανται από συναδέλφους τους σε τρίτες χώρες, όπου δεν εφαρμόζονται τα αυστηρά και δαπανηρά κριτήρια καταλληλότητας προϊόντων που επιβάλλονται στην ΕΕ, ο οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο στον ευρωπαϊκό Τύπο, το οποίο άγγιζε κάποια από τα θέματα που αγγίζει σήμερα και η έκθεση Ντράγκι.
Ο κ. Βαρουφάκης είχε γράψει μεταξύ άλλων σε εκείνο το άρθρο: «Επί πλέον, υπάρχουν δύο πρόσθετα προβλήματα που αγνοούνται εσκεμμένα. Το ένα είναι η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, που οι Βρυξέλλες διατυμπανίζουν αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν. Παραδείγματος χάριν, στην Ολλανδία το κορυφαίο οικολογικό πρόβλημα είναι τα νιτρικά άλατα που δηλητηριάζουν δεκαετίες τώρα τον υδροφόρο ορίζοντα. Μετά από δεκαετίες που η κυβέρνηση έκανε τα στραβά μάτια, ξάφνου – υπό την πίεση των Βρυξελλών – απαίτησε από τους Ολλανδούς αγρότες να λύσουν το πρόβλημα με δικό τους κόστος, μεταξύ άλλων μέτρων, “θυσιάζοντας” μία στις τρεις αγελάδες.
Ακόμα πιο δυσεπίλυτο είναι το δεύτερο πρόβλημα που προκάλεσε η 15ετής οικονομική ύφεση που ακολούθησε το τραπεζικό Κραχ του 2008. Το αποτέλεσμα των πανευρωπαϊκών πολιτικών λιτότητας, που ήταν η βασική πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης αυτής, ήταν η κατάρρευση των επενδύσεων.
Τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής είναι καταιγιστικά: Η επενδυτική απεργία ευθύνεται για τη σημερινή αποβιομηχάνιση της Γερμανίας και της Βόρειας Ιταλίας ταυτόχρονα.
Ολόκληρο το βιομηχανικό καρτέλ της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης αποδομείται και, έτσι, αδυνατεί να χρηματοδοτεί την Κοινή Αγροτική Πολιτική, όπως είχε συμφωνηθεί με τους τσιφλικάδες του Βορρά από την δεκαετία του ’50.
Παράλληλα, μένει με άδεια τα ταμεία η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, με τα βάρη της να πέφτουν δυσανάλογα στους ώμους των αγροτών και των λαϊκών τάξεων.
Με άλλα λόγια», επισήμανε ο κ. Βαρουφάκης, «για τον ξεσηκωμό ακόμα και των πλουσιότερων Γερμανών και Ολλανδών μεγαλοαγροτών, που για πρώτη φορά συναγωνίζονται τους Έλληνες, Γάλλους και Ισπανούς συναδέλφους τους στις κινητοποιήσεις και στα μπλόκα, ευθύνεται ο ανόητος χειρισμός της αναπόφευκτης κρίσης του ευρώ».
Από το περιοδικό Insider
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Αλί Χαμενεΐ. Φωτ. Office of the Iranian Supreme Leader/WANA (West Asia News Agency) via REUTERS
Ανέφερε ότι «θρηνεί» για τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα
Τις «ΗΠΑ και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες» που «ψευδώς υποστηρίζουν ότι φέρνουν ειρήνη και ηρεμία στην περιοχή» κατηγόρησε ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, για τις περιφερειακές εντάσεις στη Μέση Ανατολή, στις πρώτες του δηλώσεις μετά την πυραυλική επίθεση στο Ισραήλ.
Είπε ότι πρέπει να «χαθούν» από την περιοχή, ώστε οι χώρες της περιοχής να ζήσουν ειρηνικά.
Ανέφερε επίσης ότι «θρηνεί» για τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, αλλά δεν ανέβαλε το πρόγραμμά του επειδή το πένθος του Ιράν είναι μια «αναζωογονητική και κινητήρια δύναμη».
Η εντολή εκτόξευσης πυραύλων στο Ισραήλ την Τρίτη δόθηκε από τον ανώτατο ηγέτη της χώρας – ο οποίος παραμένει σε ασφαλή τοποθεσία, δήλωσε ανώτερος Ιρανός αξιωματούχος στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters.
Ναυτεμπορική
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
