Ακολουθήστε μας

ΗΠΑ

Αυτός είναι ο νέος Ψυχρός Πόλεμος: ΗΠΑ εναντίον Κίνας και τούμπαλιν

Δημοσιεύτηκε

στις

Όψεις και ιαχές του νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας

Γεωπολιτικοί τακτικισμοί, και από την άλλη μια οικονομική – εμπορική αλληλεξάρτηση τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συνθέτουν το σκηνικό του ιδιάζοντος Ψυχρού Πολέμου που εξελίσσεται ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα

Χρίστος Πέτρου

Ήπια στρατιωτικά ξεσπάσματα, εμπορικές κυρώσεις, οικονομικές «τρικλοποδιές», γεωπολιτικοί τακτικισμοί, και από την άλλη μια οικονομική – εμπορική αλληλεξάρτηση τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συνθέτουν το σκηνικό του ιδιάζοντος ψυχρού πολέμου που εξελίσσεται ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα.

Τα τελευταία χρόνια, οι ΗΠΑ νιώθουν την ανάσα της Κίνας να τους «θολώνει» τις προοπτικές και να καθιστά βέβαιη την υποχώρησή τους από τη θέση της πρώτης παγκοσμίως οικονομίας. Ήδη εκθέσεις όπως αυτή του CEBR αναφέρουν ότι η «επέλαση» της Κίνας στην πρωτοπορία της παγκόσμιας οικονομίας επιταχύνθηκε λόγω πανδημίας και μέχρι τουλάχιστον το 2028, πέντε χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι αναμενόταν, θα αντικαταστήσει τις ΗΠΑ.

Είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, ειδικά μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, που η μονοκρατορία των ΗΠΑ αμφισβητείται και ουσιαστικά παύει να ισχύει. Είναι επίσης η πρώτη φορά που το κέντρο βάρους της παγκόσμιας παραγωγής και οικονομίας μεταφέρεται από τη Δύση στην Ανατολή. Η αντικατάσταση αυτή, όπως οι νόμοι της ιστορίας ορίζουν, δεν γίνεται αναίμακτα. Οι δύο «γίγαντες» έχουν μπει σε τροχιά ψυχροπολεμικής σύγκρουσης εδώ και καιρό. Και πλέον αυτή η σύγκρουση δεν είναι ψυχανέμισμα των αναλυτών, αλλά είναι η πραγματικότητα και μάλιστα δεδηλωμένη από Αμερικανούς και από Κινέζους αξιωματούχους.

Το «ορόσημο» και οι πρώτες ιαχές του νέου Ψυχρού Πολέμου

Ορόσημο στην ψυχροπολεμική σύγκρουση του 20ού αιώνα, μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, θεωρείται η ομιλία του Τσώρτσιλ το 1946 στο Fulton του Μισούρι. Εκεί ο πρωθυπουργός της Βρετανίας περιέγραψε γλαφυρά τον διαχωρισμό του πλανήτη σε δύο στρατόπεδα, με το «σιδηρούν παραπέτασμα» που κατέβηκε «από το Stettin στη Βαλτική, έως την Τεργέστη στην Αδριατική».

Όπως υπογραμμίζει ο επικεφαλής των αναλυτών για διεθνή ζητήματα των Financial Times, Γκίντεον Ράχμαν, αν θέλει κανείς να δει την ομιλία που σηματοδοτεί την έναρξη του νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Αμερικής και Κίνας, μπορεί να ανατρέξει στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Τραμπ, τον Μάικ Πενς και στην ομιλία του στο Ινστιτούτο Hudson της Ουάσιγκτον τον Οκτώβριο του 2018. «Η Κίνα δεν θέλει τίποτα λιγότερο από το να ωθήσει τις ΗΠΑ από τον δυτικό Ειρηνικό. Αλλά θα αποτύχει. Δεν θα εκφοβιστούμε και δεν θα σταματήσουμε. Μια χώρα που καταπιέζει τον λαό της σπάνια σταματά εκεί», ανέφερε ο τέως Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.

Η ομιλία αυτή του Πενς, ωστόσο, αν και δίνει τον τόνο των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, δεν αποκαλύπτει επακριβώς το φάσμα και τον χαρακτήρα της σύγκρουσης. Γιατί μπορεί οι ανακατατάξεις και επιβολές ισχύος σε γεωπολιτικό επίπεδο να αποτελούν σημείο σύγκρουσης, αλλά δεν είναι το μόνο, δεν είναι αυθύπαρκτο και ως εκ τούτου δεν είναι ανεξάρτητο ζήτημα.

Το φάσμα της σύγκρουσης και οι κινέζικες ψυχροπολεμικές ιαχές

Πιο αποκαλυπτικός σε σχέση με το εύρος της αντιπαράθεσης ήταν ο Προέδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, στη φετινή ομιλία του στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, που φέτος διεξάγεται διαδικτυακά λόγω της πανδημίας. Εξάλλου, από το Φόρουμ του Νταβός πριν από τέσσερα χρόνια, ο Κινέζος Πρόεδρος προώθησε και πάλι τις εξωστρεφείς βλέψεις της χώρας του και τις επιδιώξεις για αναβαθμισμένο σε όλα τα επίπεδα, παγκόσμιο ρόλο.

Η προσφιλής τακτική του Σι Τζινμπίνγκ, είναι να τονίζει πως οι ΗΠΑ πρέπει να αποδεχτούν τις νέες πραγματικότητες και τους συσχετισμούς που συνιστούν απώλεια της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, χωρίς όμως να λέει ξεκάθαρα ότι η Κίνα θα γίνει απόλυτος «Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη». Η επίκληση στην «πολυμέρεια» ως το μοντέλο που θα αντικαταστήσει τη μονοκρατορία των ΗΠΑ είναι συνεχής από το Πεκίνο, τουλάχιστον σε ρητορικό επίπεδο.

Ωστόσο, ακόμη και στο μοντέλο της πολυμέρειας και τις πολυπολικότητας, θα υπάρχει σαφώς μια παγκόσμια ιεραρχία. Αυτό λοιπόν που λέει με τον μειλίχιο τρόπο του ο κύριος Σι Τζινμπίνγκ είναι ότι, σύμφωνα με τους δείκτες της οικονομίας, της δημογραφίας, της στρατιωτικής ισχύς και της παραγωγικής ανάπτυξης, η Κίνα, σε αυτή την ιεραρχία, θα κατέχει την πρώτη θέση.

Στη φετινή του εισήγηση στο Φόρουμ του Νταβός, ο Κινέζος Πρόεδρος ήταν «ένα κλικ» πιο αποκαλυπτικός, λοιπόν. Ανέφερε χαρακτηριστικά, απευθυνόμενος προφανώς στη Δύση, και ειδικότερα στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους: «Η δημιουργία φατριών ή η κήρυξη ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, η απόρριψη, η απειλή ή ο εκφοβισμός των άλλων, η αναστάτωση των αλυσίδων προμηθειών ή οι κυρώσεις για να προκληθεί απομόνωση, το μόνο που θα επιτύχουν θα είναι να σπρώξουν τον κόσμο στη διαίρεση και ακόμη και στη σύγκρουση. Και η σύγκρουση θα μας οδηγήσει σε αδιέξοδο», προειδοποίησε ο Σι Τζινπίνγκ.

Οι αναφορές αυτές του Κινέζου Προέδρου έρχονται να επιβεβαιώσουν τις εντάσεις που υπάρχουν και εκδηλώνονται «ψυχροπολεμικά» σε επίπεδο γεωπολιτικό – στρατιωτικό και εμπορικό – οικονομικό. Είναι εξάλλου γνωστό ότι οι ΗΠΑ, σε μια προσπάθειά τους να περιορίσουν τον περιφερειακό (προς το παρόν τουλάχιστον) έλεγχο της Κίνας, έχουν έμμεσα ή άμεσα συνάψει ή αναβαθμίσει τις στρατιωτικές σχέσεις τους με χώρες της περιοχής όπως η Ινδία, η Ταϊβάν, η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, δεν τα πολυκαταφέρνουν.

Η παρακαταθήκη της διακυβέρνησης Τραμπ

Η ιστορία θα καταγράψει πως η διακυβέρνηση Τραμπ σε ό,τι αφορά τις σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας κατέστησε σαφές ότι οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις συνδέονται άρρηκτα με το εμπορικό – οικονομικό μέτωπο των δύο χωρών. Η κυβέρνηση Τραμπ, ενώ έβλεπε πως χάνει, δεν μπορεί να διατηρεί τον απόλυτο γεωπολιτικό έλεγχο στον δυτικό Ειρηνικό και συγκεκριμένα στην Ταϊβάν και τη Νότια Σινική θάλασσα, επιδόθηκε σε μια σειρά κυρώσεων επί κινεζικών εταιρειών, που επισήμως αφορούσαν «θέματα εθνικής ασφαλείας» αλλά σίγουρα αντανακλούσαν και τις οικονομικές ανησυχίες των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί προσπαθούσαν και προσπαθούν να περιορίσουν με διάφορους τρόπους κινέζικους τεχνολογικούς κολοσσούς και να τους κρατήσουν μακριά από κρίσιμες υποδομές όπως τα 5G και κομβικές αλυσίδες εφοδιασμού τεχνολογικών προϊόντων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της τακτικής είναι οι κυρώσεις – αποκλεισμοί που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην κινεζική εταιρεία Huawei.

Ωστόσο, αυτό το γεγονός έχει ως αποτέλεσμα οι κινεζικές εταιρείες να αναπτύσσουν παραγωγικές δράσεις σε τομείς που θα τους εξασφαλίσουν την αυτάρκειά τους και σίγουρα την «απεξάρτησή» τους από αμερικανικού ελέγχου τεχνολογικές εταιρείες.

Εν τω μεταξύ, την ίδια στιγμή η Κίνα, εκμεταλλευόμενη την αποδιοργάνωση των ΗΠΑ λόγω της πανδημίας αλλά και της αποσταθεροποιητικής κυβερνητικής μετάβασης, συνυπέγραψε με άλλες 14 χώρες της περιοχής, τη μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία του κόσμου, γνωστή ως RCEP. H συμφωνία μεταξύ των 15 χωρών δημιουργεί μια ενιαία αγορά 2,2 δισεκατομμυρίων καταναλωτών και με το συνολικό ΑΕΠ να ανέρχεται στα 26,2 τρισ. δολάρια. Μεταξύ άλλων και πέραν της Κίνας συμμετέχουν οι Νότια Κορέα, Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Ινδονησία, Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες, Βιετνάμ, Καμπότζη, Λάος, Μπρουνέι και Μυανμάρ.

Υπενθυμίζεται, μάλιστα, ότι ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλτ Τραμπ, απέσυρε τη χώρα του από τις συνομιλίες για εμπορική συμφωνία Ασίας-Ειρηνικού, γνωστή και ως Διατλαντική Συνεργασία Ειρηνικού (ΤΡΡ), τρεις μόλις ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Ιανουάριο του 2017, διευκολύνοντας τις διαδικασίες για την υπογραφή της RCEP.

Εμπορική σύγκρουση και αλληλεξάρτηση

Παρά τις πολυμέτωπες αντιπαλότητες, φαίνεται πως οι δύο «γίγαντες» διατηρούν παράλληλα και σχέσεις αλληλεξάρτησης.

Το 2020, οι εισαγωγές των ΗΠΑ από την Κίνα έφτασαν τα 393,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς την Κίνα έφτασαν τα 110 δισεκατομμύρια δολάρια. Υπογραμμίζεται ότι οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια καταβάλλουν μάλιστα προσπάθεια προκειμένου να μειώσουν το εμπορικό τους έλλειμμα έναντι της Κίνας. Είναι ενδεικτικό ότι το 2018, όπως αναφέρουν επίσημα στοιχεία που υπάρχουν στην κρατική σελίδα των ΗΠΑ census.gov/foreign-trade, οι κινεζικές εξαγωγές στην Αμερική ανήλθαν στα 539,2 δισεκατομμύριά δολάρια, ενώ οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς την Κίνα «μόλις» τα 102,3 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι κινεζικές άμεσες ξένες επενδύσεις στις ΗΠΑ το 2020 έφτασαν τα 4,7 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ αντιστοίχως αυτές των ΗΠΑ στην Κίνα τα 4,1 δισεκατομμύρια δολάρια. Πρόκειται για χαμηλούς αριθμούς αν αναλογιστεί κανείς πως το 2016 τα αντίστοιχα ποσά έφτασαν τα 46,45 δισεκατομμύρια για τις κινεζικές άμεσες επενδύσεις στις ΗΠΑ. Την ίδια χρονιά, οι αμερικανικές άμεσες επενδύσεις στην Κίνα ανήλθαν στα 12,92 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σύμφωνα επίσης με το us-china-investment.org, το οποίο επικαλούνται και τα «Νέα» των Αθηνών, οι επενδύσεις venture capital είχαν ως κορυφαία χρονιά της δεκαετίας το 2018, όταν είχαμε 19,44 δισεκατομμύρια δολάρια τοποθετήσεων αμερικανικών venture capital στην Κίνα και αντίστοιχα 4,46 δισεκατομμύρια δολάρια κινεζικών στις ΗΠΑ.

Σημερινή

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 6 Οκτωβρίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Θέματα Εκπομπής 5ης Οκτωβρίου 2024
1. Γεραπετρίτης: Θα κάνω αυτό που πρέπει στο Αιγαίο και ας χαρακτηριστώ μειοδότης
2. Ελλάδα-υδρογονάνθακες: Ποιος κρύβεται πίσω από την παρακώλυση των γεωτρήσεων; 13:00
3. Κύπρος: Η τριμερής αποφασίστηκε από Αθήνα και Άγκυρα, ερήμην της Λευκωσίας 21:50
4. Τουρκία: Κέρδισε διαγωνισμό στη Ρουμανία για πώληση τεθωρακισμένων οχημάτων αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων 27:00
5. Ισραήλ: Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επίθεσης – Θα αντεπιτεθούμε λέει το Ιράν 33:15
6. ΗΠΑ: Ο Τραμπ γύρισε στον τόπο του εις βάρος του εγκλήματος στην Πενσυλβάνια 59:00
7. Ρωσία-Ουκρανία: Μοντέλο Δυτικής-Ανατολικής Γερμανίας προκρίνουν Δυτικοί κιαι Ουκρανοί αξιωματούχοι 01:01:50

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum: Σε παρακμή τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν

Τυφλοί οι Αμερικανοί! Δεν βλέπουν τα τρωτά σημεία του Ιράν. Πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ό,τι είναι.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν*, Middle East Forum

Τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν είναι τα παλαιότερα στη Μέση Ανατολή. Το 1901, ο Αυστραλός William Knox D’Arcy κέρδισε μια παραχώρηση για αυτό που μέσα σε μια δεκαετία θα γινόταν η Anglo-Persian Oil Company. Καθώς η Περσία άλλαξε το όνομά της σε Ιράν το 1935, το ίδιο έκανε και η εταιρεία, πρώτα σε Αγγλο-Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου και στη συνέχεια, καθώς μεγάλωνε πέρα ​​από το Ιράν, μετονομάστηκε σε British Petroleum.

Το κρατικό μυστικό

Η παραγωγή κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970. Μετά την Ισλαμική Επανάσταση υπήρξε πολιτικό χάος και ακολούθησαν δεκαετίες κακοδιαχείρισης στα… χωράφια του Ιράν. Η παραγωγή ορισμένων χωραφιών μειώνεται τώρα κατά 8 έως 12 τοις εκατό ετησίως. Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου. Η εξάρτηση του Ιράν από την εισαγόμενη βενζίνη είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι απειλές του να κλείσει τα στενά του Ορμούζ είναι υπερβολικές. Όχι μόνο δεν μπορούν στρατιωτικά, αλλά οποιοδήποτε κλείσιμο θα έβλαπτε δυσανάλογα το Ιράν επειδή η Κίνα και άλλοι πελάτες θα μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν πετρέλαιο από άλλες αγορές.

Η Κίνα μπορεί σύντομα να χρειαστεί να το κάνει ούτως ή άλλως. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Ισλαμική Δημοκρατία ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου αρχηγείου ανάπτυξης για τις νανο- και μικρο-τεχνολογίες, περισσότερο γνωστό ως Συμβούλιο Καινοτομίας Νανο-Τεχνολογίας του Ιράν. Ενώ η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράν αντιμετωπίζει τα αληθινά στατιστικά στοιχεία για τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν ως κρατικό μυστικό, αυτό το σημείωμα προφανώς δεν έφτασε στους επιστήμονες και τους μηχανικούς στο κέντρο. Καμαρώνοντας για την παραγωγή νανοκαταλυτών που βοηθούν στη διάσπαση του αργού και στην αύξηση της απόδοσης σε πιο πολύτιμα παραπροϊόντα, ο νέος οργανισμός ανέφερε ότι ο νανοκαταλύτης του μπορεί να βοηθήσει το Ιράν να σταματήσει τις σπείρες θανάτου στα χωράφια του. Σήμερα, το Ιράν παράγει ελαφρώς πάνω από 3 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, αλλά ελπίζει ότι θα διπλασιαστεί σχεδόν στα 5,8 εκατομμύρια βαρέλια μέσα σε πέντε χρόνια.

Προς το παρόν, για την επίτευξη αυτού του αριθμού, λέει το κέντρο νανοτεχνολογίας, θα απαιτούσε τη γεώτρηση 2.000 νέων γεωτρήσεων. Αναφέρει επίσης ότι κάθε νέο πηγάδι χρειάζεται 200 ​​ημέρες για να σκάψει και να τεθεί σε λειτουργία. «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αύξηση της εξόρυξης από λειτουργικά πηγάδια, η οποία απαιτεί τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών όπως η νανοτεχνολογία», ανακοίνωσε το κέντρο, προσθέτοντας, «Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα και, κατά συνέπεια, η έλλειψη προμήθειας καταλυτών που απαιτούνται από διυλιστήρια και πετροχημικά από το εξωτερικό, προκάλεσε επίσης την ιεράρχηση της στήριξης» για νέους καταλύτες.

Τυφλοί οι Αμερικανοί μπροστά στα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος

Αυξάνονται τώρα οι εικασίες ότι, στον απόηχο της πρόσφατης επίθεσης βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν στο Ισραήλ, οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις θα αντεπιτεθούν. Καθώς η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν τροφοδοτεί την οικονομία του, η στόχευση της βιομηχανίας φαίνεται πιθανή. Ορισμένα σημεία πνιγμού (choke points) είναι προφανή. Το Ιράν εξάγει το 90 τοις εκατό του πετρελαίου του μέσω ενός μόνο σημείου: του πετρελαϊκού τερματικού σταθμού Kharg . Ωστόσο, με τόσα πολλά πεδία σε παρακμή, η ικανότητα του Ιράν να παράγει ή να εισάγει νανοκαταλύτες μπορεί να είναι μια δεύτερη επιλογή, όπως και η βιομηχανική ζώνη Asaluyeh όπου συγκεντρώνονται τόσο μεγάλο μέρος των βιομηχανιών πετρελαίου και πετροχημικών του Ιράν.

Σε όλες τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, υπάρχει ένα παράξενο φαινόμενο: Αμερικανοί αξιωματούχοι παραμένουν τυφλοί ή αρνούνται να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος και αντ’ αυτού αρπάξουν την ήττα από τα σαγόνια της νίκης πλημμυρίζοντας το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης με μετρητά. Αυτή η δυναμική έχει φέρει τη Μέση Ανατολή στα πρόθυρα πολέμου και την Ισλαμική Δημοκρατία στα πρόθυρα της έκρηξης πυρηνικών όπλων. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Δύση παραχωρεί συνεχώς στην Τεχεράνη είναι, όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ότι είναι. Οι αχίλλειες φτέρνες υπάρχουν. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του Τρώα Πρίγκιπα Πάρη και θα ρίξει το μοιραίο βέλος.

Το άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum

 

*Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στο Ιράν και την Τουρκία. Η καριέρα του περιλαμβάνει χρόνο ως αξιωματούχος του Πενταγώνου, με εμπειρίες πεδίου στο Ιράν, την Υεμένη και το Ιράκ, καθώς και διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Ο κ. Ρούμπιν έχει επίσης συνεισφέρει στη στρατιωτική εκπαίδευση, διδάσκοντας μονάδες Πολεμικού Ναυτικού και Πεζοναυτών των ΗΠΑ σχετικά με τις περιφερειακές συγκρούσεις και την τρομοκρατία. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πολλές βασικές εκδόσεις, όπως το «Dancing with the Devil» και το «Eternal Iran». Ο Ρούμπιν απέκτησε το διδακτορικό του και μεταπτυχιακό στην ιστορία και πτυχίο βιολογίας από το Πανεπιστήμιο Yale.

 

 

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή