Ακολουθήστε μας

Τουρκία

Πραξικόπημα μαϊμού – Η ΜΙΤ συντόνιζε τα δρομολόγια των F-16 κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος

Δημοσιεύτηκε

στις

Abdullah Bozkurt

Η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών MIT συνεργάστηκε με έναν αντισμήναρχο στην πολεμική αεροπορία για να κατευθύνει πολεμικά αεροπλάνα και να βομβαρδίσει την πρωτεύουσα της Άγκυρας το 2016, προκειμένου να ενισχύσει την αντίληψη ότι μια ”ψευδή σημαία” ήταν μια πραγματική απόπειρα πραξικοπήματος των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων (TSK)

Σύμφωνα με δηλώσεις που παραδόθηκαν στο δικαστήριο από αρκετούς ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματούχους, ο πράκτορας της MIT Korkut Gül συντόνιζε τη δραστηριότητα στον πύργο ελέγχου της αεροπορικής βάσης Akıncı, με επικεφαλής τον αρχηγό επιχειρήσεων αεροδρομίων, αντισμήναρχο Nihat Altıntop.

Ο επισμηναγός Adnan Arıkan κατέθεσε στο 17ο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Άγκυρας στις 14 Ιανουαρίου 2019 ότι «το βράδυ της 15ης Ιουλίου, ο αντισμήναρχος Nihat Altıntop, ο οποίος ήταν ο διοικητής των επιχειρήσεων του αεροδρομίου στην αεροπορική βάση Akıncı, είπε ότι ξεκινώντας από τις 22:30 και μετά, είχε μιλήσει στον πράκτορα της MIT Korkut Gül και μοιράστηκε πληροφορίες μαζί του. “

Πρόσθεσε ότι εκείνη την εποχή ακόμη και οι αρχές δεν είχαν πλήρη κατανόηση των γεγονότων που εκτυλίσσονταν κατά τη διάρκεια της νύχτας.

«Μπορείτε να περιγράψετε τα γεγονότα της 15ης Ιουλίου ως απόπειρα πραξικοπήματος. Ήταν μια επιχείρηση για να εξαπατηθεί το τουρκικό έθνος», δήλωσε ο Arıkan.

Maj. Adnan Arıkan’s testimony on MIT’s involvement in the false flag coup bid

Ο Arıkan αποκάλυψε επίσης ότι μια ομάδα πρακτόρων της MIT επισκέφθηκε την αεροπορική βάση Akıncı τον Μάιο του 2016, δύο μήνες πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος, χαρακτηρίζοντας την επίσκεψη ως άνευ προηγουμένου στοχεύοντας στον εντοπισμό της βάσης για την εκδήλωση του ψευδοπραξικοπήματος. Η διοίκηση της βάσης απέρριψε αρχικά το αίτημα της MIT να επισκεφθεί τη βάση, εξηγώντας ότι η βάση ήταν απασχολημένη με περίπου 100 πιλότους που έκαναν εξάσκηση εκείνη τη στιγμή. Οι πράκτορες της MIT θα μπορούσαν να είχαν επισκεφτεί άλλες αεροπορικές βάσεις που ήταν λιγότερο απασχολημένες στην Άγκυρα ή σε άλλες πόλεις, αλλά η επιμονή της MIT να επισκεφτεί το Akıncı ήταν αρκετά παράξενη, είπε ο Arıkan.

Στο τέλος ο Διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας Πτέραρχος Abidin Ünal, στενός έμπιστος του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίο συναντήθηκε κρυφά έξω από το διοικητικό κέντρο αρκετές φορές, επέτρεψε την επίσκεψη, παρακάμπτοντας τη διοίκηση της βάσης. Η MIT έστειλε μια ομάδα 70 πρακτόρων για να ερευνήσει τη βάση.

«Σε τι ωφελήθηκε επιχειρησιακά μια τόσο μεγάλη αντιπροσωπεία από αυτήν την επίσκεψη; Ποια ήταν τα καθήκοντα των ατόμων αυτής της αντιπροσωπείας και ποιες ήταν οι δραστηριότητές τους στις 15 Ιουλίου 2016;», ρώτησε ο Arıkan.

«Η αντιπροσωπεία της MIT περιόδευσε σχεδόν σε όλα τα μέρη της βάσης, συμπεριλαμβανομένου του πύργου ελέγχου πτήσεων και των τοποθεσιών όπου αναπτύχθηκαν οι 141, 142 και 143οι μοίρες, τα υπόστεγα συντήρησης και τις αποθήκες πυρομαχικών. Από στρατιωτική άποψη, αυτό ήταν πραγματικά μια αναγνώριση. Εκείνοι που καταλαβαίνουν λίγο για τον τρόπο λειτουργία των υπηρεσιών πληροφοριών, εκείνοι που γνωρίζουν λίγο για τις αρχές του μη συμβατικού πολέμου, καταλαβαίνουν πολύ καλά τον σκοπό αυτής της δραστηριότητας», εξήγησε ο Arıkan.

Μια άλλη μαρτυρία που αποκαλύπτει τη συνωμοσία της MIT με σκοπό να πλαισιώσει τα γεγονότα της 15ης Ιουλίου ως προσφορά στην εκδήλωση του πραξικοπήματος προήλθε από τον συνταγματάρχη Bilal Akyüz,  της Διοίκησης των Χερσαίων Δυνάμεων, ο οποίος είπε στο δικαστήριο πώς ένας πράκτορας της MIT ζήτησε από τον Altıntop να διαγράψει το αρχείο από το τηλέφωνό του μετά τη συνομιλία των δύο. 

«Ο κύριος [αναφερόμενος στον Altıntop] είπε ότι ένας φίλος του στην MIT, ο Korkut Gül, του ζήτησε να διαγράψει τον αριθμό του και να μην αναφέρει ποτέ το όνομα του [πράκτορα της MIT]. Ωστόσο, όταν πιέστηκε [κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του] έπρεπε να τον ονομάσει γιατί δεν μπορούσε να το εξηγήσει διαφορετικά», δήλωσε ο Akyüz στο 17ο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Άγκυρας στις 19 Απριλίου 2019 και αναρωτήθηκε γιατί ο Altıntop δεν κάλεσε τον διοικητή του στην Κοινή Διοίκησης Επιχειρήσεων της Πολεμικής Αεροπορίας, που εδρεύει στο Εσκισεχίρ.

Staff Col. Bilal Akyüz’s testimony on MIT:

Η πιο καταδικαστική μαρτυρία σχετικά με τη συνενοχή της ΜΙΤ στο πραξικόπημα παραδόθηκε στο δικαστήριο στις 6 Σεπτεμβρίου 2017 από τον αντισμήναρχο Hakan Karakuş, ο οποίος είπε:

«Ενεργώντας σύμφωνα με τις οδηγίες που έλαβε από τον Korkut Gül [ο πράκτορας της MIT], ο Altıntop έδωσε εντολή στην ομάδα του να αφήσει τα πάντα να ακολουθήσουν την πορεία τους (σ.τ.μ. με βάση το σχεδιασμό των υποτιθέμενων πραξικοπηματιών) και είπε στο προσωπικό του:« Μην ανησυχείτε, εγγυώμαι εγώ για σας, δεν πρόκειται να σας συμβεί τίποτα, απλά αφήστε τα πάντα να προχωρήσουν », είπε ο Karakuş, που ήταν μαζί του στον πύργο ελέγχου του αεροδορμίου Ακιντζί. “Όπως πάντα, ήταν ο υπεύθυνος στον πύργο, έλεγχε την προσέγγιση στο αεροδρόμιο [του κάθε αεροσκάφους] εκείνο το βράδυ, καθοδηγώντας τα αεροπλάνα να προσγειωθούν και να απογειωθούν, και να συνεχίσουν τις αποστολές πτήσης τους”, πρόσθεσε.

Ο Altıntop, αξιωματικός της εναέριας κυκλοφορίας, ήταν υπεύθυνος για το αεροδρόμιο Akıncı, φέρεται να είναι το κέντρο του αποτυχημένου πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016. Διεξήγαγε τις επιχειρήσεις μαχητικών αεροσκαφών από τον πύργοελέγχου της αεροπορικής βάσης Ακιντζί με την ομάδα του. Ήταν υπεύθυνος για όλα τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα που απογειώθηκαν και προσγειώθηκαν στη βάση, δήλωσε ο Karakuş.

Ωστόσο, ποτέ δεν κατηγορήθηκε για τα γεγονότα της 15ης Ιουλίου, αλλά καταγράφηκε ως μάρτυρας του οποίου η μαρτυρία βοήθησε την κυβέρνηση να καθαρίσει και να φυλακίσει δεκάδες αξιωματικούς.

Στη δική του μαρτυρία ο Altıntop παραδέχτηκε ότι είχε επικοινωνήσει με τον πράκτορα της MIT στις 22:30 το βράδυ της 15ης Ιουλίου, παρακάμπτοντας την ιεραρχία της διοίκησης και αποφάσισε να μην ενημερώσει τους διοικητές του για τη δραστηριότητα στη βάση. Είπε ότι ενημέρωσε τον πράκτορα σχετικά με τις εξελίξεις στη βάση, υποδηλώνοντας ότι οι δύο είχαν μιλήσει νωρίτερα. Η δεύτερη κλήση πραγματοποιήθηκε στις 23:10, πριν από την άφιξη του Karakuş στον πύργο.

Lt. Col.Hakan Karakuş’s testimony on MIT’s involvement in the coup events:

Screenshots of the phone call history from the mobile used by Lt. Col. Nihat Altıntop, who coordinated the flights from the tower by communicating with a MIT agent:

Τα F-16 που απογειώθηκαν πρώτα από τη βάση επέστρεψαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, εκπλήσσοντας τον Karakuş, ο οποίος είπε ότι μια αντιτρομοκρατική αεροπορική επιχείρηση (σ.τ.μ. για την οποία υποτίθεται ότι είχαν απογεωθεί) διαρκεί συνήθως περίπου τέσσερις ώρες με ανεφοδιασμό στον αέρα. Σκέφτηκε ότι η αποστολή είχε ακυρωθεί ή ότι δεν υπήρχαν αεροπλάνα ανεφοδιασμού στον αέρα. Περίπου εκείνη την στιγμή, η τουρκική τηλεόραση άρχισε να μεταδίδει βίντεο από μια γέφυρα στην Κωνσταντινούπολη όπου μια ομάδα στρατιωτών έκοψε την κίνηση στο δρόμο. Ο Karakuş υπενθύμισε ότι η ένταση και το άγχος αυξάνονταν στον πύργο, με έναν αξιωματικό που δεν αντιδρούσε σε όλα αυτά να διαμαρτύρεται και να λέει ότι θέλει να παραιτηθεί.

«Ήμουν έκπληκτος όταν ο Altıntop άρχισε να φωνάζει και να διατάζει όλους να επικεντρωθούν στις δουλειές τους και να συνεχίσουν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα», είπε.

Στο δικαστήριο ο Karakuş αποκάλυψε επίσης το περιεχόμενο της συνομιλίας που είχε με τον Altıntop στο μπαλκόνι του πύργου. «Ήμουν συγκλονισμένος που τον άκουσα να λέει ότι περίμενε αυτά τα γεγονότα, όντας συντονισμένος με έναν πράκτορα της MIT, τον οποίο ανέφερε ως φίλο του, ενεργώντας σύμφωνα με τις εντολές του”, υπενθύμισε ο Karakuş. Ο Altıntop είπε επίσης κατά τη διάρκεια της συνομιλίας ότι θα γινόταν επιχείρηση στη βάση το πρωί και ότι πολλοί θα σκοτώνονταν ή θα τιμωρούνταν. Απειλούσε τον Karakuş με τρομακτικές συνέπειες εάν δεν συνεργαζόταν μαζί του.

Απαντώντας σε ισχυρισμούς ότι συνεργάστηκε με την MIT, ο Altıntop ισχυρίστηκε στο δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2018 ότι αυτός και ο πράκτορας της MIT γνώριζαν ο ένας τον άλλον μέσω των συζύγων τους για 15 χρόνια. Προσπάθησε να εξηγήσει γιατί είχε καλέσει αμέσως μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος τον φίλο του στην MIT και όχι τους προϊσταμένους του στην ιεραρχία της διοίκησης. Προσπάθησε επίσης να το δικαιολογήσει ισχυριζόμενος ότι η συμπεριφορά του ήταν παρόμοια με έναν πολίτη που έκανε μια κλήση στη γραμμή έκτακτης ανάγκης 155. Η υπεράσπιση ρώτησε επίσης τον Altıntop γιατί δεν κάλεσε το εισαγγελέα, την αστυνομία ή τη χωροφυλακή και επέλεξε να καλέσει την MIT. Ο Altıntop απάντησε ότι δεν σκέφτηκε να τους καλέσει.

Nihat Altıntop denied placing an early call to a MIT agent before the coup events took place although the screenshots from his phone showed the placing of such a call: 

In his second statement, Lt. Col. Nihat Altıntop admitted that MIT asked him to delete the records of phone conversations from his phone

Πολλά ενοχοποιητικά στοιχεία προέκυψαν κατά τη διάρκεια των πρακτικών πραξικοπήματος που έδειξαν πώς η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών εμπλέκεται στην ενορχήστρωση των γεγονότων της 15ης Ιουλίου ως κινητήρια δύναμη που δρούσε υπό εντολές του Προέδρου Ερντογάν, προκειμένου η ισλαμική κυβέρνηση να ξεκινήσει μια μαζική εκκαθάριση του τουρκικού στρατού. Ούτε ο αρχηγός των υπηρεσιών πληροφοριών Hakan Fidan, ο οποίος αρνήθηκε οποιαδήποτε προηγούμενη γνώση της απόπειρας πραξικοπήματος, ούτε ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Χουλουσί Ακάρ, εμφανίστηκαν στο δικαστήριο για κατ’ αντιπαράσταση εξέταση, παρά τις επανειλημμένες προτάσεις της υπεράσπισης να τους ζητήσει να παρευρεθούν στις ακροάσεις.

Σχεδόν τα δύο τρίτα των ανωτάτων αξιωματικών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, των στρατηγών, των πτεράρχων και των ναυάρχων είτε αποστρατεύθηκαν είτε φυλακίστηκαν με αμφίβολες κατηγορίες χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, και οι κενές θέσεις συμπληρώθηκαν από ισλαμιστές, εθνικιστές και νεοεθνικιστές.

Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος

πηγή: nordicmonitor

Αιγαίο

“Συμφωνία – ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ – των Αθηνών”!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Τoυρκία κατήγγειλε την Ελλάδα για την πρόθεση της Αθήνας να ανακηρύξει δύο θαλάσσια πάρκα (ανεμογεννητριών)!
Και φτάσαμε στο σημείο η Τουρκία να κατηγορεί την Ελλάδα, ότι προσπαθεί να δημιουργήσει «τετελεσμένα» – η Ελλάδα! – σε θαλάσσιες περιοχές που αποτελούν «ανοιχτές διαφορές» μεταξύ των δύο κρατών…
Να σημειωθεί ότι από τα δύο αυτά πάρκα το ένα βρίσκεται στο… Ιόνιο (όπου δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε «ανοιχτή διαφορά» με την Τουρκία), ενώ το άλλο βρίσκεται στο Αιγαίο, και εκτείνεται από δυτικά της Μήλου ως τη Νίσυρο, δηλαδή εντεύθεν της μέσης γραμμής του Αιγαίου!
Κι όλα αυτά, ενώ έχουμε υπογράψει, πριν τέσσερις μήνες υποτίθεται, «Συμφωνία περί Φιλίας» με την Τουρκία, την περιβόητη η «Συμφωνία των Αθηνών»!
Την οποία τώρα μας καταγγέλλουν ότι την «παραβιάζουμε», λέει!
Πώς είναι δυνατόν να “παραβιάζουμε” μια Συμφωνία που ΔΕΝ είναι “δεσμευτική”; Για τίποτα και κανένα από τα δύο μέρη;
* Πρώτον να σημειώσουμε ότι «τετελεσμένα» (fait accompli, στη διπλωματική γλώσσα) ονομάζονται πρωτοβουλίες ενός κράτους που ξεπερνούν τα όρια δικαιοδοσίας της κυριαρχίας του ή των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, και επιβάλλονται χωρίς προηγούμενες διαπραγματεύσεις με άλλα «ενδιαφερόμενα» κράτη…
Η δημιουργία αιολικών πάρκων μέσα στην ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη ή μέσα σε θαλάσσιες ζώνες ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων – και μάλιστα σε περιοχές στις οποίες κανένα άλλο κράτος δεν μπορεί να διεκδικήσει κυριαρχικά δικαιώματα – ΔΕΝ είναι πολιτική “επιβολής τετελεσμένων»!
Είναι άσκηση κυριαρχίας ή άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Για την οποία δεν οφείλει να διαβουλευτεί με κανένα άλλο κράτος…
Αντίθετα, «τετελεσμένα» έχουμε όταν η Τουρκία κηρύσσει την «Γαλάζια Πατρίδα» και καταπατά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε συμφωνία με την «κυβέρνηση» της Λιβύης (Τουρκολυβικό μνημόνιο) παραβιάζοντας το Δίκαιο της Θάλασσας. Και μάλιστα με τρόπο ώστε τελικά, τη “Συμφωνία” αυτή, ΔΕΝ την αναγνωρίζει κανένα άλλο κράτος!
ΟΥΤΕ καν το Κοινοβούλιο της Λιβύης!
ΟΥΤΕ το Ανώτατο Δικαστήριο της Λιβύης…
Έχουμε λοιπόν, μια χώρα – την Τουρκία – που επιβάλλει η ίδια «τετελεσμένα» σε βάρος μας, να κατηγορεί… εμάς, ότι εμείς προσπαθούμε, λέει, να επιβάλλουμε “τετελεσμένα” σε περιοχές που έτσι κι αλλιώς είναι δικές μας ή δικής μας δικαιοδοσίας…
Και πάντως, περιοχές όπου εκείνοι δεν έχουν κανένα λόγο.
* Αυτά παθαίνουν όσοι υπογράφουν «Συμφωνίες περί Φιλίας» με γείτονες τους που επιβάλλουν τετελεσμένα σε βάρος τους. Τελικά έρχονται οι… «φίλοι» μας και κατηγορούν εμάς ότι εμείς επιβάλλουμε τετελεσμένα σε βάρος τους, πάνω στα δικά μας!
Εκεί που μας χρώσταγαν μας παίρνουν και το βόδι…
Αυτά παθαίνουν όσοι βιάζονται να υπογράψουν «Συμφωνίας περι Φιλίας» χωρίς προηγουμένως να απαιτήσουν την άρση των τετελεσμένων του αντιπάλου.
Ουσιαστικά έρχονται οι Τούρκοι και ασκούν βέτο σε οποιαδήποτε ελληνική απόφαση στις θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας. Παντού!
* Στην αρχή με τη λεγόμενη “Συμφωνία των Αθηνών” “ξεπλύναμε” την Τουρκία – αφού η διεθνής κοινότητα διαπίστωσε ότι διακηρύσσουμε τη «φιλία» μας με χώρα που δημιουργεί τετελεσμένα σε βάρος μας! Άρα διαμηνύσαμε στη διεθνή κοινότητα, να ΜΗ αντιμετωπίζει την Τουρκία ως “αναθεωρητική δύναμη” ή ως “επιθετική χώρα”!
Και τώρα διαπιστώνουμε ότι η ΜΗ δεσμευτική αυτή Συμφωνία μας δένει τα χέρια παντού (κατά της ερμηνεία της Άγκυρας), ακόμα και πάνω στις ζώνες των αδιαμφισβήτητα δικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων!
Αν αυτό δεν είναι ΑΠΟΤΥΧΙΑ εξωτερικής Πολιτικής, τι είναι;
* Υπάρχει και συνέχεια όμως: Η Ελλάδα «απάντησε» εμμέσως ότι το θέμα δεν είναι «διμερές», είναι… “Ευρωπαϊκό”, λέει, αφού με τα Αιολικά θαλάσσια πάρκα (τα οποία θα χρηματοδοτήσει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης) η Ελλάδα εφαρμόζει την Ευρωπαϊκή Περιβαλλοντική Πολιτική για την «Πράσινη Μετάβαση».
Η αλλιώς: Τρία πουλάκια κάθονταν και μάσαγαν τομπάκο!
— Πρώτον η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ εθνικό θέμα για κάθε χώρα μέλος της Ένωσης.
Οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΝ έχουν «υποχρέωση» ΟΥΤΕ «αυτόματη δικαιοδοσία» να υπερασπιστούν την κυριαρχία ή τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους-μέλους, όταν απειλούνται από ένα γειτονικό ΜΗ μέλος της Ένωσης.
Αν, όμως, η χώρα-μέλος που θίγεται διαμαρτυρηθεί και αντιδράσει στα «τετελεσμένα» του «καταπατητή», τότε η Ενωμένη Ευρώπη έχει την υποχρέωση να συμπαρασταθεί στο κράτος-μέλος. Και η «συμπαράσταση» αυτή δεν είναι «αυτόματη», είναι συνήθως κατόπιν πολλών «διαβουλεύσεων» μεταξύ των υπολοίπων κρατών-μελών, και πάντως πουθενά δεν προβλέπεται έμπρακτη ή, πολύ περισσότερο, στρατιωτική συμπαράσταση.
Όπως στην περίπτωση του Τουρκολυβικού μνημονίου – που θίγει ανοιχτά την Ελλάδα – η Ευρωπαϊκή Ένωση δήλωσε τελικά ότι ΔΕΝ το θεωρεί «νόμιμο» (γιατί δεν είναι), αλλά πέραν αυτού ΔΕΝ έκανε τίποτα για να το ακυρώσει.
Και στους δύο κύκλους διεθνών διαπραγματεύσεων για το Λιβυκό, η Τουρκία κλήθηκε να συμμετάσχει, ενώ την Ελλάδα, που ευθέως θίγεται από το Τουρκολυβικό Μνημόνιο οι ευρωπαίοι εταίροι ΔΕΝ την προσκάλεσαν καν…
Συνεπώς, όταν θίγονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, το πρόβλημα είναι πρωτίστως ΔΙΚΟ μας! Κι αν αντιδράσουμε σοβαρά, ίσως μπορούμε να περιμένουμε κάποιου είδους «συμπεράσταση» από τους εταίρους μας. Αλλά, αν δεν αντιδράσουμε και απλώς “μεταθέσουμε την ευθύνη” στους εταίρους μας, αυτοί ΔΕΝ πρόκεται να αντιδράσουν!
Όπως φαίνεται, έχουμε βρει ένα τρόπο, ευσχήμως, να απεμπολήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
— Όσον αφορά την «Πράσινη Μετάβαση», οι Τούρκοι δεν λένε να ΜΗ γίνουν αιολικά πάρκα. Απλώς επιμένουν ότι θα πρέπει η Ελλάδα να διαπραγματευθεί προηγουμένως μαζί τους το ποιός θα έχει την εκμετάλλευσή τους, ακόμα κι αν ανήκουν σε περιοχές (δυτικά της Μήλου – στη Φαλκονέρα – δηλαδή απέναντι από τις ακτές της Πελοποννήσου) όπου ουδείς αμφισβήτησε ποτέ την Ελληνική δικαιοδοσία.
Και δημιουργούν προηγούμενο, για να τους “χρωστάμε”!
Δηλαδή για να μας πούν αύριο, ότι εντάξει, δεχθήκαμε να ασκήσετε τα δικά σας κυριαρχικά δικαιώματα… έξω από τις ακτές της Πελοποννήσου, τώρα κι εσείς πρέπει να δεχθείτε ότι κι εμείς θα ασκήσουμε κυριαχικά δικαιώματα (που το Διεθνές Δίκαιο ΔΕΝ τους τα αναγνωρίζει) γύρω από τα Ελληνικά νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο, ή ανατολικά της Κρήτης ή νοτίως του Καστελλόριζου. Όπου όλοι οι διεθνείς Χάρτες οι οποίοι αποτυπώνουν το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπουν ότι ισχύει η Ελληνική Δικαιοδοσία.
Μ’ άλλα λόγια, μας λένε να μοιράσουν μαζί μας… τα δικά μας! Να μας αφήσουν κάποιο μέρος των δικών μας, κι ύστερα εμείς να δεχθούμε να καταπατήσουν όλα τα υπόλοιπα – επίσης ΔΙΚΑ μας!
Εκεί οδηγεί, μεταξύ πολλών άλλων, και η «Συμφωνία των Αθηνών», που μόλις προ τετραμήνου υπογράψαμε!
Αυτό ΔΕΝ ονομάζεται «Πολιτική αρχών». Αυτό ονομάζεται ΜΗ Πολιτική!
Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ από την (Εξωτερική) Πολιτική…
Η Πολιτική δεν αφορά ποιες «αρχές» θα διακηρύσσουμε διεθνώς. Αλλά πώς προασπιζόμαστε τα εθνικά μας συμφέροντα.
Αν υποστηρίζουμε τις σωστές «αρχές», αλλά όταν απειλούμαστε μεταθέτουμε την ευθύνη σε άλλους, τότε απλώς ΔΕΝ έχουμε Πολιτική…

Ως γνωστόν, με ευχές και με “αρχές”… δεν βάφονται αυγά!

* Κάποιοι δικοί μας μιλούν για “αποκλιμάκωση” ως μόνιμη επιδίωξη της Εξωτερικής μας Πολιτικής.
Η “αποκλιμάκωση” είναι ένας στιγμιαίος χειρισμός, σε μια κρίσιμη στιγμή. ΔΕΝ είναι “Πολιτική”.
Αν διακηρύσσεις ότι επιδιώκεις μονίμως την “αποκλιμάκωση”, ουσιαστικά παρακινείς τους απέναντι να κλιμακώνουν συνεχώς εναντίον σου, ώστε εσύ να “αποκλιμακώνεις” υποχωρώντας – κι έτσι να κερδίζουν σε βάρος σου χωρίς να ρίχνουν σφαίρα και χωρίς να διακινδυνεύουν το παραμικρό! Με διαρκείς εκφοβισμούς σε βάρος σου, χωρίς ρίσκο (by fright, not by fight).
* Οι δικοί μας μιλάνε ακόμα για “εξομάλυνση” των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ως μόνιμη πολιτική επιδίωξη.
Μπορεί να υπάρχει “εξομάλυνση” με μια Τουρκία που διεκδικεί όλο και περισσότερο και συνεχώς κλιμακώνει τις έμπρακτες προκλήσεις της και τα τετελεσμένα της σε βάρος μας;
Το ζητούμενο της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής είναι ΠΩΣ θα εξουδετερώσουμε την τουρκική προκλητικότητα και τον τουρκικό αναθεωρητισμό, όχι πώς θα… “εξομαλύνουμε” τις σχέσεις μας με τον τουρκικό “αναθεωρητισμό”.
* Και το πιο γελοίο απ’ όλα είναι όταν προσπαθούμε εμείς, εδώ, στην Ελλάδα, να “δικαιολογήσουμε” τις τωρινές τουρκικές προκλήσεις, αποδίδοντάς τις στους εσωτερικούς πολιτικούς ανταγωνισμούς μέσα στην Τουρκία.
Δηλαδή, λένε κάποιοι δικοί μας, μη δίνετε σημασία και μη “τσιμπάτε”, δεν τα εννοούν αυτά οι Τούρκοι. Τα λένε μόνο για εσωτερική κατανάλωση…
— Πριν τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, μας έλεγαν ότι οι ΝΟΤΑΜ που έβγαιναν για την αποστρατιωτκοποίηση των νησιών μας ήταν προεκλογικό πυροτέχνημα γιατί ανέβαινε η υποψηφιότητα Ιμάμογλου…
— Μετά τις εκλογές, μας λένε πως οι ενστάσεις της Τουρκίας για τα αιολικά πάρκα έξω από τη Μήλο, οφείλονται στο ότι έχασε ο Ερντογάν τις αυτοδιοικητικές εκλογές (τις οποίες είχε χάσει και πριν τέσσερα χρόνια, επίσης)…
Γενικώς αν τους πιστέψουμε, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν τα “εννοεί” η Τουρκία. Όλα τα κάνει για “εσωτερικούς λόγους”, λέει…
Εκείνο που τους διαφεύγει είναι ότι και το βασικό κόμμα της Αντιπολίτευσης στην Τουρκία, το Ρεπουμπλικανικό, είναι εξ ίσου προκλητικό και επιθετικό έναντι της Ελλάδας. Όπως και το άλλο κόμμα της Αντιπολίτευσης, το λεγόμενο “Καλό Κόμμα”…
Συνεπώς η επιθετικότητα κατά της Ελλάδας είναι ΚΟΙΝΟ σημείο σύγκλισης ανάμεσα στην κυβέρνηση Ερντογάν και στην Αντιπολίτευσή του.
Κι εμείς εδώ καθησυχάζουμε εαυτούς και αλλήλους, ότι όλες αυτές οι δηλώσεις γίνονται “για εσωτερικούς λόγους”, λέει, και να μην τις παίρνουμε στα σοβαρά…
Οι επιθετικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας, απ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ την πολιτική ηγεσία της χώρας, διαμορφώνουν τις προσδοκίες του Τουρκικού λαού και την μακροχρόνια Πολιτική της χώρας απέναντί μας.
Αντίθετα η υποβάθμιση και η αγνόησή τους, εκ μέρους της δικής μας ηγεσίας, απλώς δείχνει ότι εμείς ΔΕΝ έχουμε καμία απολύτως πολιτική απέναντι στην Τουρκία.
Τώρα μάλιστα συρόμαστε και στην αιχμαλωσία.
Διότι όταν εν ονόματι μιας ΜΗ δεσμευτικής “Συμφωνίας περί Φιλίας”, η Τουρκία διατυπώνει ενστάσεις για αιολικά πάρκα έξω από τις ακτές της Πελοποννήσου, αυτό σημαίνει ότι έχουμε σιωπηλώς αποδεχθεί να ΜΗΝ κάνουμε απολύτως τίποτα, οπουδήποτε, αν δεν τους ρωτήσουμε. Αν δεν πάρουμε την άδειά τους.
Για να εκμεταλλευτούμε τα δικά μας πρέπει να τους παραχωρήσουμε κάποια άλλα – επίσης δικά μας – κάπου αλλού.
Αυτό δεν είναι Συμφωνία περί Φιλίας. Είναι εύσχημη Συνθηκολόγηση.
Αυτό δεν είναι “Συμφωνία των Αθηνών”.
Είναι μάλλον, Συμφωνία ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ των Αθηνών…
Συνέχεια ανάγνωσης

Άγγελος Χωριανόπουλος

Future Warfare: Πρώτη πτήση του Τουρκικού ΑΝΚΑ-3 ετοιμάζεται στα τέλη του έτους

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Turkish Aerospace Industries (TAI) ετοιμάζεται για την πρώτη πτήση του τελευταίου της Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους μάχης Anka-3, μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Με μια σχεδιαστική φιλοσοφία που κληρονομεί από την καταγωγή του ANKA, το Anka-3 εξελίσσεται ως ένα μη επανδρωμένο εναέριο όχημα μάχης (UCAV) που διαθέτει αρκετά χαμηλό ηλεκτρομαγνητικό αποτύπωμα σύμφωνα με την εταιρεία.

Ο σχεδιασμός του δεν περιλαμβάνει συμβατική ουρά στο οπίσθιο μέρος με σκοπό να μειώσει το πιθανό ηλεκτρομαγνητικό και οπτικό αποτύπωμα. Η ικανότητα του μη επανδρωμένου αεροσκάφους να κινητοποιείται γρήγορα και να διατηρεί μεγάλους χρόνους πτήσης σε μεγάλα ύψη υπογραμμίζει τη στρατηγική χρησιμότητά του σε πολλαπλά προφίλ αποστολών.

Να σημειωθεί πως η τουρκική αμυντική βιομηχανία προετοιμάζει τα αεροσκάφη ANKA-3 και KAAN για τις πρώτες τους πτήσεις στα τέλη του Δεκεμβρίου. Το ANKA-3, το οποίο θα λειτουργεί συνεργατικά με το μαχητικό KAAN, χαρακτηρίζεται από χαμηλή ορατότητα, υψηλή ταχύτητα και αυξημένο ωφέλιμο φορτίο χάρης τα υλικά RAM που χρησιμοποιεί.

Το ANKA-3, μετά από δομικές και υποσυστημικές βελτιώσεις, θα πραγματοποιήσει την παρθενική του πτήση πριν από το τέλος του έτους. Τα πρωτότυπα ANKA-3 και KAAN θα πραγματοποιήσουν τις πρώτες τους πτήσεις (χωρίς την επιχειρησιακή/επίσημη βαφή), όπως ακριβώς και τα HÜRJET.

Συνέχεια ανάγνωσης

Συρία

Πώς προχωρά η τουρκο-συριακή επανασυμφιλίωση

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Του Κώστα Ράπτη

Το 2022 έληξε με έναν διπλωματικό σεισμό – που με τη σειρά του ολοκληρώνει έναν μεγαλύτερο χρονικό κύκλο δέκα ετών: η επανασυμφιλίωση της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν με τη Συρία του Μπασάρ αλ Άσαντ αποδεικνύεται ότι προχωρά, χάρη στη ρωσική διαμεσολάβηση, με ρυθμούς ταχύτερους του αρχικώς αναμενόμενου.

Οι αρχηγοί των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας και της Συρίας είχαν κάνει την προεργασία τους πολύ διακριτικά. Και την περασμένη Τετάρτη συνόδευσαν στη Μόσχα τους υπουργούς Άμυνας των χωρών τους για την πρώτη πολιτική επαφή των δύο πλευρών μετά το ξέσπασμα της λεγόμενης “Αραβικής Άνοιξης” το 2011 και τη διακοπή των τουρκοσυριακών διπλωματικών σχέσεων το επόμενο έτος.

Το ότι εν μέσω της ουκρανικής περιπέτειας ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού είχε το περιθώριο να φιλοξενήσει μια τέτοια συνάντηση δείχνει πόση σημασία εξακολουθεί να αποδίδει η Μόσχα στο συριακό μέτωπο (όπου εμπλέκεται στρατιωτικά από το 2015), αλλά και πόση σημασία αποδίδουν στον ρόλο της οι συνομιλητές της στην περιοχή.

Για τη συνέχεια Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή