Ο ουκρανικός πληθυσμός χωρίζεται ανάμεσα σ’ ένα μέρος με ευρωπαϊκό πολιτισμό και ένα άλλο με ρωσικό πολιτισμό. Αυτή η ιδιαιτερότητα προσφέρει στην Ουάσινγκτον ένα γήπεδο παρεμβολής εναντίον της Μόσχας. Τις τελευταίες εβδομάδες, χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου. Ωστόσο, κανένας από τους συμμάχους των ΗΠΑ δεν θέλει να πεθάνει για το Κίεβο ούτε να θυσιαστεί εναντίον της Ρωσίας.
Απόψεις
Θα πρέπει να πεθάνουν οι σύμμαχοι για το Κίεβο;
Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ
1- Οι Αγγλοσάξονες έχουν έναν κληρονομικό εχθρό: τους Ρώσους. Για εκείνους, είναι απερίσκεπτοι άνθρωποι, που προορίζονται από της εποχής του Όθωνα Α’ (δέκατο αιώνα), να είναι μόνο σκλάβοι όπως υποδηλώνει το όνομά τους (slave στα Αγγλικά σημαίνει ταυτόχρονα σλαβική εθνότητα και σκλάβος). Το 20ο αιώνα ήταν εναντίον της ΕΣΣΔ δήθεν επειδή ήταν κομμουνιστική, και από τώρα και στο εξής είναι ενάντια στη Ρωσία χωρίς να γνωρίζουν το γιατί.
2- Δεύτερος αντίπαλος, εχθρός τον οποίον έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι, διεξάγοντας έναν «ατελείωτο πόλεμο» από τις 11 Σεπτεμβρίου 2001: οι πληθυσμοί της διευρυμένης Μέσης Ανατολής, από την οποία καταστρέφουν συστηματικά την κρατική οργάνωση, είτε είναι σύμμαχοι είτε αντίπαλοι, για να τους «στείλουν πίσω στην εποχή του λίθου» και να εκμεταλλευτούν τα πλούτη της περιοχής τους (στρατηγική Rumsfeld/Cebrowski).
.
3- Τρίτος αντίπαλος: η Κίνα, της οποίας η οικονομική ανάπτυξη απειλεί να τους υποβιβάσει στη δεύτερη θέση. Στα μάτια τους, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά τον πόλεμο. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουν οι πολιτικολόγοι τους, οι οποίοι μάλιστα μιλούν για την «παγίδα του Θουκυδίδη» σε αναφορά στο πόλεμο που διεξήγαγε η Σπάρτη κατά της Αθήνας, φοβισμένη από την απογείωσή της [1].
.
4- Τα θέματα του Ιράν και της Βόρειας Κορέας έρχονται πολύ πίσω από τα πρώτα τρία.
.
Η Εθνική Ενδιάμεση Στρατηγική Ασφάλειας του Τζο Μπάιντεν [2] ή η ετήσια αξιολόγηση των κινδύνων [3] της κοινότητας πληροφοριών τους δεν σταματάνε να το επαναλαμβάνουν υπό διαφορετικές οπτικές γωνίες.
.
Η διεξαγωγή τριών πολέμων ταυτόχρονα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Το Πεντάγωνο εργάζεται επί του παρόντος για το πώς θα ιεραρχήσει αυτές τις προτεραιότητες. Θα παραδώσει την έκθεσή του τον Ιούνιο. Το απόλυτο απόρρητο περιβάλλει την επιτροπή που είναι υπεύθυνη για αυτήν την αξιολόγηση. Κανείς δεν γνωρίζει ούτε καν τα μέλη της. Ωστόσο, χωρίς καθυστέρηση, η κυβέρνηση Μπάιντεν επικεντρώθηκε κατά της Ρωσίας.
.
Είτε είμαστε ανεξάρτητοι, είτε υποτακτικοί της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας», πρέπει να σταματήσουμε να αναγκάσουμε τον εαυτό μας να μην βλέπουμε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν έχουν άλλο στόχο παρά μόνο να καταστρέψουν τον ρωσικό πολιτισμό, τις κρατικές δομές των αραβικών κρατών και – μακροπρόθεσμα – την κινεζική οικονομία. Αυτό δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την νομιμοποιημένη άμυνα του λαού τους.
.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εξηγήσουμε γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες ξοδεύουν αστρονομικά ποσά για τους στρατούς τους, χωρίς καμία σχέση με τους προϋπολογισμούς εκείνων που περιγράφουν ως «φίλους» ή «εχθρούς» τους. Σύμφωνα με το Institute for Strategic Studies του Λονδίνου, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός τους είναι τουλάχιστον ίσος με το άθροισμα των προϋπολογισμών των άλλων δεκαπέντε καλύτερα εξοπλισμένων κρατών [4].
- Στρατιωτικός προϋπολογισμός των 15 κύριων κρατών σε αυτόν τον τομέα (σε δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ).
- Πηγή: Institute for Strategic Studies
Τα θέματα αντιπαράθεσης με τη Ρωσία
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανησυχούν για την ανάκαμψη της Ρωσίας. Αφού οι Ρώσοι βίωσαν μια απότομη πτώση του προσδόκιμου ζωής τους μεταξύ 1988 και 1994 (5 χρόνια λιγότερο), ανέκαμψαν, και στη συνέχεια ξεπέρασαν σε μεγάλο βαθμό αυτό που είχαν στη σοβιετική εποχή (12 χρόνια περισσότερο), ακόμη και αν το προσδόκιμο υγιούς ζωής τους παραμένει ένα από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη. Η οικονομία τους διαφοροποιείται, ιδίως στον γεωργικό τομέα, αλλά εξακολουθεί να εξαρτάται από τις εξαγωγές ενέργειας. Ο στρατός τους έχει ανανεωθεί, το στρατιωτικό-βιομηχανικό τους σύμπλεγμα είναι πιο αποτελεσματικό από αυτό του Πενταγώνου και έχει αποκτήσει εμπειρία στη Συρία.
.
Για την Ουάσιγκτον, η κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2 απειλεί να απελευθερώσει τη Δυτική Ευρώπη από την εξάρτησή της από το πετρέλαιο των ΗΠΑ. Ενώ η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, ίσως και του Ντονμπάς, πλήττει τουλάχιστον εν μέρει την εξάρτηση της Ουκρανίας από την Αμερικανική Αυτοκρατορία (η Κριμαία και το Ντονμπάς δεν είναι δυτικής κουλτούρας). Τέλος, η ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Συρία επιβραδύνει το σχέδιο της πολιτικής καταστροφής όλων των λαών αυτής της περιοχής.
«Όταν θέλεις να πνίξεις το σκυλί σου, λες ότι έχει λύσσα»
Αναμφίβολα ο πρόεδρος Μπάιντεν άνοιξε τις εχθροπραξίες αποκαλώντας τον Ρώσο πρόεδρο «δολοφόνο». Οι δύο δυνάμεις δεν είχαν ανταλλάξει ποτέ προσβολές, ακόμη και την εποχή των Γκουλάγκ. Ο συνομιλητής του απάντησε ευγενικά και του πρόσφερε να το συζητήσουν δημοσίως, κάτι που αρνήθηκε.
.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν παρά μόνο ένα βραχυπρόθεσμο όραμα για τον κόσμο. Δεν βλέπουν τον εαυτό τους σαν υπεύθυνους για την κληρονομιά τους. Σύμφωνα με τους ίδιους, οι κακοί οι Ρώσοι έχουν συσσωρεύσει περισσότερους από 100.000 άντρες κοντά στην Ουκρανία και ετοιμάζονται να εισβάλουν σε αυτή, όπως είχαν κάνει οι Σοβιετικοί στην Πολωνία, την Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία. Αλλά τότε δεν ήταν η Ρωσία, ήταν η ΕΣΣΔ, όχι το δόγμα Πούτιν, αλλά το δόγμα Brezhnev, και ο ίδιος ο Leonid Brezhnev δεν ήταν Ρώσος, αλλά Ουκρανός! Αντίθετα, οι Ρώσοι έχουν μια μακροπρόθεσμη άποψη για τον κόσμο. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, οι βάρβαρες Ηνωμένες Πολιτείες αμφισβήτησαν την ισορροπία δυνάμεων κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Αμέσως μετά, στις 13 Δεκεμβρίου 2001, ο πρόεδρος Μπους ανακοίνωνε την αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Αντιπυραυλική Συνθήκη (Συνθήκη ABM). Στη συνέχεια, οι Ηνωμένες Πολιτείες έφεραν στο ΝΑΤΟ, ένα προς ένα, σχεδόν όλα τα πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ κατά παράβαση της υπόσχεσής τους όταν διαλύθηκε το τελευταίο. Η πολιτική αυτή επιβεβαιώθηκε από την Διακήρυξη του Βουκουρεστίου το 2008 [5].
.
Όλοι γνωρίζουμε την ιδιαιτερότητα της Ουκρανίας: δυτική κουλτούρα στη Δύση, ρωσική κουλτούρα στην Ανατολή. Για δεκαπέντε χρόνια, η χώρα είχε παγώσει πολιτικά, έως ότου η Ουάσιγκτον οργάνωσε μια ψευδο-επανάσταση και έβαλε τις μαριονέτες της, εν προκειμένω νεοναζί άτομα στην εξουσία [6]. Η Μόσχα αντέδρασε αρκετά γρήγορα έτσι ώστε η Κριμαία να κηρύξει ανεξαρτησία και να ενταχθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία, αλλά δίστασε για το Ντονμπάς. Έκτοτε, έχει διανείμει ρωσικά διαβατήρια σε όλους τους κατοίκους αυτής της ουκρανικής περιοχής, η οποία Ρωσία είναι η μοναδική ελπίδα τους.
Η κυβέρνηση Μπάϊντεν
Ο πρόεδρος Μπάιντεν ήταν γνωστός, όταν ήταν γερουσιαστής, για το γεγονός ότι παρουσίαζε στη Γερουσία νομοθετικές διατάξεις τις οποίες επινοούσε το Πεντάγωνο. Έχοντας γίνει πρόεδρος, περιβάλλεται από νεοσυντηρητικές προσωπικότητες. Δεν θα το επαναλάβουμε αρκετές φορές: οι νεοσυντηρητικοί ήταν τροτσκιστές ακτιβιστές που προσλήφθηκαν από τον Ρεπουμπλικανικό πρόεδρο Ρόναλντ Ρέιγκαν. Έκτοτε, παρέμεναν πάντα στην εξουσία, εκτός από την παρένθεση του τζάκσονικου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, πηδώντας από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στο Δημοκρατικό Κόμμα και αντίστροφα.
.
Κατά τη διάρκεια της πολύχρωμης «επανάστασης» της Μαϊντάν (2013-14), ο Τζο Μπάιντεν, τότε αντιπρόεδρος, στήριξε έμπρακτα τους νεοναζί που ήταν πράκτορες των δικτύων stay-behind του ΝΑΤΟ [7]. Διεύθυνε τις επιχειρήσεις με μίαν από τους βοηθούς του υπουργού Εξωτερικών εκείνη τη στιγμή, την Βικτώρια Νουλάντ (της οποίας ο σύζυγος, Ρόμπερτ Κέγκαν, είναι ένας από τους ιδρυτές του προγράμματος Project for a New American Century, οργάνου συγκέντρωσης χρημάτων του Ρεπουμπλικάνου Τζορτζ Μπους). Ο πρόεδρος Μπάιντεν αποφάσισε να την κάνει αναπληρώτρια του νέου υπουργού Εξωτερικών του. Στηρίχθηκε στον τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Κίεβο, Geoffrey Pyatt, που σήμερα βρίσκεται σε πόστο στην Αθήνα (Ελλάδα). Όσον αφορά τον νέο υπουργό Εξωτερικών του προέδρου Μπάιντεν, τον Άντονι Μπλίνκεν, είναι δικαστής και διάδικος λόγω της ουκρανικής καταγωγής του από τη μητέρα του. Παρότι ανατράφηκε στο Παρίσι από τον δεύτερο σύζυγό της τελευταίας, τον δικηγόρο Samuel Pisar (σύμβουλο του προέδρου Kennedy), είναι επίσης λάτρης των νεοσυντηρητικών ιδεών.
Η προετοιμασία για τη σύγκρουση με τη Ρωσία
Στα μέσα Μαρτίου 2021, οι Ηνωμένες Πολιτείες οργάνωσαν τα στρατιωτικά γυμνάσια Defender-Europe 21 με τους εταίρους τους του ΝΑΤΟ. Θα συνεχιστούν μέχρι τον Ιούνιο. Πρόκειται για την επανάληψη της άσκησης Defender-Europe 20 που είχε μειωθεί και συντομευτεί λόγω της επιδημίας Covid-19. Είναι μια τεράστια εξάπλωση στρατευμάτων και πολεμικού εξοπλισμού για την προσομοίωση μιας αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Οι ελιγμοί αυτοί συνδυάζονται με μια άσκηση πυρηνικών βομβαρδιστικών στην Ελλάδα, παρουσία του προαναφερθέντος πρέσβη Geoffrey Pyatt.
.
Στις 25 Μαρτίου, ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky δημοσίευσε τη νέα ουκρανική Στρατηγική Ασφάλειας [8] , τρεις εβδομάδες μετά τη δημοσίευση από τον πρόεδρο Joe Biden της αντίστοιχης των Ηνωμένων Πολιτειών.
.
Απαντώντας στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία πραγματοποίησε τους δικούς της ελιγμούς στα δυτικά της σύνορα, συμπεριλαμβανομένων των συνόρων της με την Ουκρανία. Έστειλε επίσης πρόσθετα στρατεύματα στην Κριμαία και στην Υπερδνειστερία.
.
Την 1η Απριλίου, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ τηλεφώνησε στον Ουκρανό ομόλογό του για πιθανή αύξηση της έντασης με τη Ρωσία [9]. Ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky έκανε τότε μια δήλωση στην οποία επιβεβαίωνε ότι παρακολουθεί τους ρωσικούς ελιγμούς οι οποίες, είπε, μπορεί να είναι προβοκάτσιες [10].
.
Στις 2 Απριλίου, το Ηνωμένο Βασίλειο διοργάνωσε συνάντηση των βρετανο-ουκρανικών υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών, υπό την ευθύνη του Βρετανού υπουργού Μπεν Γουάλας [11] (ο οποίος ήταν πολύ δραστήριος στη σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ [12]).
.
Στις 2 Απριλίου, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν κάλεσε τον Ουκρανό ομόλογό του για να του διαβεβαιώσει την υποστήριξή του απέναντι στη Ρωσία. Σύμφωνα με το Atlantic Council, φέρεται ότι του ανακοίνωσε την απόφασή του να του δώσει μια εκατοντάδα μαχητικών αεροσκαφών (F-15, F-16 και E-2C) που σήμερα εδρεύουν στην αεροπορική βάση Davis-Monthan [13].
.
Στις 4 Απριλίου, ο πρόεδρος της Επιτροπής των Ένοπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, Δημοκρατικός Αδάμ Σμιθ, διαπραγματεύτηκε με Ουκρανούς βουλευτές μεγάλες επιδοτήσεις στον ουκρανικό στρατό σε αντάλλαγμα για την ουκρανική δέσμευση ενάντια στον αγωγό Nord Stream 2 [14].
- Διακριτικό ταξίδι αλέ ρετούρ στο Κατάρ του πρόεδρου Zelensky και του διευθυντή των εργοστασίων όπλων Ukroboronprom, στις 5 Απριλίου 2021.
Στις 5 Απριλίου, ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky επισκέφθηκε το Κατάρ. Επίσημα ήταν για την ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων. Το Κατάρ είναι ο κύριος προμηθευτής όπλων στους τζιχαντιστές και, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, συζητήθηκε το ζήτημα της πιθανής χρηματοδότησης τέτοιων μαχητών. Ο γενικός διευθυντής του στρατιωτικού εργοστασίου Ukroboronprom, Yuriy Gusev, έλαβε μέρος στο ταξίδι. Είναι εκείνος που είχε προμηθεύσει όπλα στο Ντάες κατόπιν εντολής του Κατάρ [15].
.
Στις 6 Απριλίου, η Λιθουανία, η οποία στο παρελθόν προστάτευε το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας στην ίδια την αυτοκρατορία της, ζήτησε ενημέρωση για τη στρατιωτική κατάσταση [16].
- Ο πρόεδρος Zelensky δέχεται τον πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ στις 7 Απριλίου 2021.
Στις 6 και 7 Απριλίου, ο Βρετανός στρατηγός Sir Stuart Peach, πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, πήγε στην Ουκρανία για να προσδιορίσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ [17].
.
Στις 9 Απριλίου, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Μοντρέ, το Πεντάγωνο ενημέρωσε την Τουρκία για την πρόθεσή του να διαμετακομίσει πολεμικά πλοία μέσω των στενών των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου.
- Αφού συζήτησε για όπλα και χρήματα με τον σεΐχη Τάμιν στο Κατάρ, ο πρόεδρος Ζελίνσκι ήρθε για να μιλήσει για το ανθρώπινο δυναμικό με τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στις 10 Απριλίου 2021.
Στις 10 Απριλίου, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δέχτηκε τον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντυμύρ Ζελένσκι, στην Κωνσταντινούπολη, στο πλαίσιο τακτικών διαβουλεύσεων μεταξύ των δύο εθνών [18]. Λαμβάνοντας υπόψη την τραπεζική επιταγή του Κατάρ, η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, άρχισε αμέσως να στρατολογήσει διεθνείς τζιχαντιστές στη Συρία για να τους στείλει να πολεμήσουν στο ουκρανικό Donbass. Τούρκοι στρατιωτικοί εκπαιδευτές εστάλησαν επίσης στο ουκρανικό λιμάνι της Μαριούπολης, έδρα της Διεθνούς Ισλαμικής Ταξιαρχίας [19], που δημιουργήθηκε από τον πρόεδρο Ερντογάν και τον τότε Ουκρανό ομόλογό του με Τατάρους πιστούς στην Ουάσινγκτον κατά της Ρωσίας.
Με κάθε λογική, η Ρωσική Ομοσπονδία συγκέντρωνε τα στρατεύματά της στα σύνορα της Ουκρανίας. Οι συνεργάτες της στον ΟΑΣΕ (Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) την ρώτησαν επομένως για τους ελιγμούς της. Στο ερώτημα η ρωσική πλευρά απάντησε μόνο με φευγαλέο τρόπο. Ωστόσο, το Μανιφέστο της Βιέννης (1999) υποχρεώνει τα μέλη του ΟΑΣΕ να παρέχουν μεταξύ τους όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις κινήσεις των στρατευμάτων και του εξοπλισμού τους. Γνωρίζουμε όμως ότι οι Ρώσοι δεν λειτουργούν όπως η Δύση. Δεν ενημερώνουν ποτέ ούτε το λαό τους ούτε τους συνεργάτες τους κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης, μόνο όταν ολοκληρωθούν οι αναπτύξεις τους.
.
Δύο ημέρες αργότερα, η G7 εξέδωσε δήλωση στην οποία ανησυχεί για τις ρωσικές κινήσεις, αλλά αγνοώντας αυτές του ΝΑΤΟ και της Τουρκίας. Επαινούσε την αυτοσυγκράτηση της Ουκρανίας και καλούσε τη Ρωσία να «τερματίσει τις προκλήσεις της» [20].
.
Στις 13 Απριλίου, με την ευκαιρία της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ με την Επιτροπή Ουκρανίας/ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέπτυξαν το μεγάλο παιχνίδι. Όλοι οι σύμμαχοι – κανένας από τους οποίους δεν θέλει να πεθάνει επειδή οι Ουκρανοί αποτυχαίνουν να χωρίσουν – κλήθηκαν να υποστηρίξουν το Κίεβο και να καταγγέλλουν τη «κλιμάκωση» της Ρωσίας [21]. Ο υπουργός Εξωτερικών, Antony Blinken, μίλησε εκτενώς με τον Ουκρανό ομόλογό του, Dmytro Kouleba [22]. Προχωρούσαν αναπόφευκτα προς τον πόλεμο.
.
Ξαφνικά, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν χαλάρωσε την ατμόσφαιρα τηλεφωνώντας στον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν. Του πρότεινε μια συνάντηση κορυφής ενώ είχε απορρίψει περιφρονητικά την πρόταση για δημόσια συζήτηση όταν τον είχε προσβάλει [23]. Μετά από αυτήν την πρωτοβουλία, φαινόταν ότι ο πόλεμος μπορεί να αποφευχθεί.
.
Στις 14 Απριλίου, ο Antony Blinken, ωστόσο, κάλεσε τους κύριους συμμάχους του (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο) για να τους κινητοποιήσει [24].
- Ο πρόεδρος Μπάιντεν διευκρίνισε τη θέση του για τη Ρωσία στις 15 Απριλίου 2021.
Στις 15 Απριλίου, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έδωσε την ερμηνεία του για τη σύγκρουση, απέλασε δέκα Ρώσους διπλωμάτες [25]. Επέβαλε κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, κατηγορούμενη όχι μόνο ότι είχε νοθεύσει εκλογές για να εκλεγεί ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και ότι πρόσφερε μπόνους για τη δολοφονία Αμερικανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν, ή ακόμη και για επιθέσεις στα ομοσπονδιακά συστήματα υπολογιστών μέσω ενός λογισμικού της SolarWinds.
.
Προβλέψιμη, η Ρωσία απέλασε τον ίδιο αριθμό Αμερικανών διπλωματών. Περαιτέρω, έστησε μια παγίδα σε έναν Ουκρανό διπλωμάτη, τον οποίο συνέλαβε σε επ’αυτοφώρω αδίκημα κατασκοπείας, με έγγραφα που ταξινομήθηκαν Μυστικά-Άμυνα στο χέρι .
.
Συνεχίζοντας τη δυναμική του, ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky πήγε να συναντήσει τους Γάλλους και Γερμανούς ομολόγους του, τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Ενώ εξέφραζαν τη λύπη τους για τη ρωσική κλιμάκωση και επιβεβαίωναν την ηθική υποστήριξή τους για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, οι δύο συνομιλητές του έγιναν φευγαλέοι για τη συνέχεια των γεγονότων. Εν τέλει, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία πρέπει να συναντηθούν και να συζητήσουν, είναι λίγο νωρίς να πεθάνουμε για το Κίεβο.
[3] Annual Threat Assessment of the US Intelligence Community, Director of National Intelligence, April 9, 2021.
[4] The Military Balance 2021, Institute for Strategic Studies, Routledge (2021).
[5] «Déclaration du Sommet de l’Otan à Bucarest», Otan, 3 avril 2008.
[6] « Qui sont les nazis au sein du gouvernement ukrainien ? », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 2 mars 2014.
[7] Les Armées Secrètes de l’OTAN, Danièle Ganser, Ed. Demi-Lune (2003).
[8] Προεδρικό διάταγμα 121/2021.
[9] “Readout of Secretary of Defense Lloyd J. Austin III’s Call With Ukrainian Minister of Defence Andrii Taran”, US Department of Defense, April 2, 2021.
[10] “Zelensky on Russian troops near border: Ukraine is ready for any provocations”, Ukrinform, April 2, 2021.
[11] “UK defense secretary initiates talks with Taran due to escalation in eastern Ukraine”, Ukrinform, April 2, 2021.
[12] “Ναγκόρνο-Καραμπάχ: νίκη για το Λονδίνο και την Άγκυρα, ήττα για τον Σόρος και τους Αρμένιους”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 24 Νοεμβρίου 2020.
[13] “U.S. Should Provide Lend-Lease Type of Aid Package for Ukraine to Help it Upgrade its Air Force – Atlantic Council”, Defense Express, April 7, 2021.
[14] “Arakhamiya, Congressman Smith discuss expanding military support for Ukraine”, Ukrinform, March 5, 2021.
[15] « Le Qatar et l’Ukraine viennent de fournir des Pechora-2D à Daesh », par Andrey Fomin, Oriental Review (Russie), Réseau Voltaire, 22 novembre 2015.
[16] “Ukrainian, Latvian defense ministers discuss security situation on Ukraine’s borders”, Ukrinform, April 7, 2021.
[17] «Visite du président du Comité militaire de l’OTAN en Ukraine», Otan, 6 avril 2021.
[18] « La Turquie recrute des jihadistes pour les envoyer en Ukraine », Réseau Voltaire, 16 avril 2021.
[19] « L’Ukraine et la Turquie créent une Brigade internationale islamique contre la Russie », par Thierry Meyssan, Télévision nationale syrienne , Réseau Voltaire, 12 août 2015.
[20] « Déclaration du G7 sur l’Ukraine », Réseau Voltaire, 12 avril 2021.
[21] « La Commission OTAN-Ukraine se penche sur l’état de la sécurité en Ukraine », Réseau Voltaire, 13 avril 2021.
[22] « Rencontre d’Antony Blinken et Dmytro Kouleba », États-Unis (Department of State) , Réseau Voltaire, 13 avril 2021.
[23] « Conversation téléphonique entre Joe Biden et Vladimir Poutine », États-Unis (White House), Réseau Voltaire, 13 avril 2021.
[24] « Réunion des principaux alliés sur l’Ukraine », États-Unis (Department of State), Réseau Voltaire, 14 avril 2021.
[25] “Remarks on Russia”, by Joseph R. Biden Jr., Voltaire Network, 15 April 2021.
.
Αιγαίο
“Συμφωνία – ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ – των Αθηνών”!
Ως γνωστόν, με ευχές και με “αρχές”… δεν βάφονται αυγά!
Απόψεις
Παρακμή της Θεσσαλονίκης και Αθηνοκεντρισμός! Η αλήθεια με αριθμούς
του Γιώργου Μιχαηλίδη*
Aπό τη μία πλευρά: η χώρα της χρονιάς, η πρωταθλήτρια της Ευρώπης, το μεγαλύτερο έργο αστικής ανάπλασης στην Ευρώπη. Από την άλλη: η Θεσσαλονίκη της παρακμής, η φραπεδούπολη, η φωλιά της αντιδραστικής συντήρησης και η επιτομή της μιζέριας. Παράλληλα, η μόνιμη συμβουλή: όχι εύκολες καταγγελίες, να αναλάβετε πρωτοβουλίες. Τί ισχύει τελικά και γιατί; φταίει η κρίση για την παρακμή της Θεσσαλονίκης; φταίει η Αθήνα; φταίει η ανεπάρκεια των Θεσσαλονικέων; Αν προχωρήσουν δέκα big projects θα αλλάξει η εικόνα της και η δυναμική της πόλης; Γιατί δεν έγινε Μιλάνο, Βαρκελώνη ή έστω Σμύρνη;
Η σίγουρη απάντηση είναι ότι, πέρα από τις αδυναμίες του τοπικού πολιτικού, οικονομικού και πολιτιστικού συστήματος (που και αυτές έχουν κάθε άλλο παρά απλή εξήγηση), έχει διαμορφωθεί τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια ένα συγκεκριμένο οικονομικό υπόστρωμα που σταθερά ορίζει την πόλη ως ένα παρακμάζον, δευτερεύον, σχεδόν μόνο καταναλωτικό αστικό κέντρο. Και πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε συζήτηση για το τί μέλλει γενέσθαι, καλόν είναι να εντοπιστούν, να παρουσιαστούν και ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, τα σημερινά οικονομικά μεγέθη της Θεσσαλονίκης. Και να συγκριθούν και με αυτά της Αττικής, γιατί ο ανταγωνισμός λειτουργεί μεταξύ πόλεων, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και μάλιστα από πολλούς προβάλλεται ως κινητήρας της αστικής ανάπτυξης. Αλλά και γιατί επί δεκαετίες η ανάπτυξη της χώρας είναι εκ των πραγμάτων αθηνοκεντρική.
Καταρχάς, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Θεσσαλονίκη όχι μόνο είναι πλέον στο 60% της Αττικής αλλά και μειώνεται συνεχώς. Ακόμη χειρότερα, είναι ακριβώς στις περιόδους ανάπτυξης όπου η μεν Αττική κερδίζει η δε Θεσσαλονίκη χάνει. Τελικό αποτέλεσμα; σήμερα ο νομός Θεσσαλονίκης δεν είναι ο κάποτε δεύτερος αλλά πλέον ο ΕΝΑΤΟΣ στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη χώρα.
Σήμερα επίσης (και αυτό είναι καθοριστικό για τη λήψη αποφάσεων είτε των οικονομικών δυνάμεων του τόπου είτε των ελληνικών κυβερνήσεων) οι επιχειρήσεις της Αττικής κάνουν τζίρο ΟΚΤΩ φορές μεγαλύτερο από αυτές της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή, η «οικονομική δύναμη» της Αττικής είναι οκταπλάσια της Θεσσαλονίκης (είναι εξάλλου και το 68% όλης της χώρας). Ακόμα και στη μεταποίηση (όπου άλλοτε η Θεσσαλονίκη ήταν το συγκριτικά ισχυρότερο βιομηχανικό κέντρο της χώρας) οι επιχειρήσεις της Αττικής κάνουν πλέον τζίρο ΕΝΝΙΑ φορές μεγαλύτερο από τις επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης.
Είναι ακριβώς η όξυνση της αποβιομηχάνιση της χώρας το 1990-2000 (με πολλές ενδο- και εξωγενείς αιτίες) που επέδρασε καταλυτικά στην περιθωριοποίηση της Θεσσαλονίκης μέσα σε μια εθνική οικονομία προσανατολισμένη (σε ένα βαθμό αναπόφευκτα λόγω ένταξης στην Ευρωζώνη και σε ένα βαθμό χάρις σε ένα εκούσιο έλλειμμα αναπτυξιακής πολιτικής) στις υπηρεσίες και στις κατασκευές. Είναι πριν από 20-25 χρόνια που η πόλη έχασε τα μισά εργοστάσια της και έμεινε με μια μισο-άδεια Βιομηχανική Περιοχή, άναρχες επαγγελματικές συγκεντρώσεις και εκατοντάδες βιοτεχνικά κτίρια εκπλειστηριαζόμενα σήμερα προς malls, logistic centers, Airbnb, και η παραγωγικότητα έφτασε να είναι 30% έως 60% χαμηλότερη από ό,τι σε οποιαδήποτε περιοχή της Αττικής.
Είναι γεγονός, όχι μίζερη καταγγελία, η απόκλιση μεταξύ Αττικής και υπόλοιπης Ελλάδας που συνεχώς μεγαλώνει εδώ και είκοσι τουλάχιστον χρόνια και, επιπλέον, διευρύνεται στις φάσεις ανάπτυξης ή ανάκαμψης.
Ως τελικό αποτέλεσμα, σήμερα στην Αττική συγκεντρώνεται το 55% του κινητού και ακίνητου πλούτου της χώρας και οι καταθέσεις εκεί είναι ΕΞΗ φορές αυτές της Θεσσαλονίκης ενώ η (κατά τον ΕΝΦΙΑ) αξία των ακινήτων της, 4 φορές αυτή της Κεντρικής Μακεδονίας.
Καθόλου παράξενα, η ανεργία στην ευρύτερη περιοχή (Κεντρική Μακεδονία) είναι 30% υψηλότερη από ό,τι στην Αττική και μάλιστα η απόκλιση ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ στο μέτρο που υποχωρεί η επίπτωση της οικονομικής κρίσης. Καθόλου παράξενα επίσης, ένας στους 8 Θεσσαλονικείς εργάζεται στον κλάδο της εστίασης και παροχής καταλύματος (ένας στους 11 στην τουριστική Αττική).
Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, η συνήθης προτροπή είναι: big projects. Το πόσο εύκολη, αποδοτική και αποτελεσματική για τη μείωση των ανισοτήτων είναι αυτή η λύση, είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Εξάλλου, πάντα θα ακυρώνεται από τον «ανταγωνισμό»: για το παραλιακό μέτωπο της Αθήνας «δρομολογούνται» έργα 16 φορές μεγαλύτερα από ό,τι γι’ αυτό της Θεσσαλονίκης, για τις υποδομές αερομεταφορών 6 φορές και βέβαια κάθε Αθηναίος έχει ήδη 3 φορές πυκνότερο δίκτυο μετρό από αυτό που ΘΑ έχει κάθε Θεσσαλονικιός (ενώ σε έναν άλλον τομέα, καθόλου αδιάφορο, η Αθήνα έχει 10 φορές τα θέατρα της Θεσσαλονίκης).
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι ο «αθηνοκεντρισμός» εποφθαλμιά τη «νύφη του Θερμαϊκού»; Όχι. Απλά σημαίνουν ότι η διαδρομή μέχρι να βγει η Θεσσαλονίκη από την παρακμή θα είναι μακρά, ότι οι συνθήκες και οι τάσεις είναι εναντίον της και ότι μόνες τους οι δυνάμεις της πόλης δεν επαρκούν. Αν δεν σχεδιαστεί μια βολονταριστική ΕΘΝΙΚΗ στρατηγική για την πόλη, αν δεν ξεκινήσει μια ΣΥΝΟΛΙΚΗ για όλη τη χώρα πολιτική αντιμετώπισης των περιφερειακών ανισοτήτων που ξεπηδούν αναπόφευκτα από τη στηριγμένη στο υπάρχον μοντέλο οικονομική ανάκαμψη, η εξέλιξη θα είναι πολύ περισσότερο δυσμενής. Και, φυσικά, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη.
Και τί μας νοιάζει; Θα μας νοιάζει όταν θα μετρούμε τη «γεωγραφία της δυσαρέσκειας», κοινωνικής, ιδεολογικής, πολιτισμικής, πολιτικής, ή όταν θα ψάχνουμε να ερμηνεύσουμε εκλογικά αποτελέσματα με ανασκαφές στην εποχή του Σαμπρή πασά ή του Μαξ Μέρτεν ή του Γκοτζαμάνη …
*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης είναι Σύμβουλος Ανάπτυξης. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας και Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Πολεοδομία-Χωροταξία στο Universite de Paris IV – Sorbonne. Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Κοινωνιολογία στο École des hautes études en sciences sociales (EHESS). Οικονομικά στο École des hautes études en sciences sociales (EHESS).
Απόψεις
Προς μία νέα γεωπολιτική κοσμογονία
Ο πλανήτης βιώνει κοσμογονικές αλλαγές εν μέσω δυο ενεργών μετώπων τα οποία προς ώρας δεν παρουσιάζουν καμία συγκρουσιακή ύφεση και ουδείς βρίσκεται σε θέση να γνωρίζει με βεβαιότητα την έκβασή τους. Η μόνη εξασφαλισμένη διαπίστωση είναι ο δομικός μετασχηματισμός της γεωπολιτικής σκακιέρας και η επανακατανομή ισχύος στο διεθνές σύστημα.
Οι ιστορικές δείκτες μας υπενθυμίζουν επανειλημμένα πως τα πιόνια δε μένουν ποτέ στατικά και καμία μορφή παγκόσμιου status quo δε διέπεται από αθανασία ιδίως όταν έχει οικοδομηθεί πάνω σε ηγεμονικά θεμέλια και οι μπετόβεργές του είναι χρωματισμένες με το αίμα χιλιάδων αθώων αμάχων στη μισή υδρόγειο. Η νίκη του φιλελευθερισμού μετά την κατάρρευση της τελευταίας σύγχρονης αυτοκρατορίας, ερυθρής απόχρωσης, όπως φάνηκε εκ των υστέρων ήταν φευγαλέα και ιδίως οι παγκόσμιες εξελίξεις της τελευταίας διετίας πιθανολογείται από μία πληθώρα επιστημονικών αναλύσεων πως σύντομα θα δοθεί η χαριστική βολή στη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων με κεντρικό θεμελιωτή τις ΗΠΑ ή υπό μία πιο πραγματολογική προσέγγιση, τουλάχιστον την αισθητή μείωση της παγκόσμιας στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής επιρροής της Αμερικής επί των 2/3 της οικουμένης.
Το αφήγημα της PAX AMERICANA έχει αρχίσει να αιμορραγεί και να ξεφτίζει λόγω της αποκάλυψης του υποκριτικού κελύφους που την προφύλασσε από κάθε κριτική την οποία μάλιστα βάφτιζε τρομοκρατική ή αναθεωρητική. Οι υποσχέσεις του αμερικανοτραφούς φιλελευθερισμού για ειρήνη, ευμάρεια και δημοκρατία στο σύνολο του πλανήτη διαψεύσθηκαν οικτρά και εξέπνευσαν κάτω από τα ερείπια που άφησαν πίσω τους οι αστεροστόλιστες βόμβες της χώρας της ελευθερίας και της ευαισθησίας για τα περιώνυμα ανθρώπινα δικαιώματα. Με την αποδυνάμωση της δυτικόκτιστης τάξης πραγμάτων διαλύεται και ο αφρός της ουτοπίας που καλλιεργούσε επί μία τριακονταετία για έναν κόσμο δήθεν ισότητας, δημοκρατικής μεταρρύθμισης και αμοιβαίου σεβασμού. Η μετατόπιση όλων των ειδών ισχύος προς ανατολάς και η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των παγκόσμιων παικτών καλούν πολλούς πρώην ανένδοτους και ελαφρόμυαλους ουτοπιστές να πατήσουν ξανά στη γη, διαψεύδοντας τους πανηγυρικά. Η τραγικότερη φιγούρα της νεότερης φιλελεύθερης σχολής, ο Francis Fukuyama ο οποίος στο έργο του ‘’το τέλος της ιστορίας’’ προβαίνει σε μία επιπόλαιη εκτίμηση για την οριστική επικράτηση του φιλελευθερισμού τη μη επαλήθευση του οποίου παρακολουθούμε να διαδραματίζεται ζωντανά επί του παρόντος.
Οι φιλελεύθερες διόπτρες στέκονται ανίκανες να αντιμετωπίσουν τη μυωπία με την οποία ο μέσος άνθρωπος ατενίζει τα διεθνή συμβάντα και ενίοτε κρίνει βάσει της δικής του ψυχικής αγνότητας και ηθικής. Προσθετικά ο λιμπεραλιστής διεθνολόγος αδυνατεί ή εθελοτυφλεί εμπρός στην επιθυμία των ‘’μη εχόντων’’ να διατρανώσουν το ανάστημά τους απέναντι στους ‘’έχοντες ‘’ της διεθνούς σκηνής, διεκδικώντας το μερίδιο επιρροής που τους αναλογεί. Δίνοντας τη δέουσα προσοχή στην τακτική συσσώρευσης ισχύος, από πλευράς του κινεζικού δράκου και της ρωσικής αρκούδας, που συνιστά έναν εκ των βασικών πυλώνων της λειτουργίας του άναρχου διεθνούς στον οποίο επικεντρώνεται η επιστήμη των Διεθνών Σχέσεων. Η μόχλευση λοιπόν της ισχύος στην απόπειρα εξισορρόπησης μεταξύ των σύγχρονων Μεγάλων Δυνάμεων δικαιώνει τον Θουκυδίδη, τον Machiavelli,τον Hobbes, τον Morgenthau και πολλούς ακόμα ρεαλιστές μελετητές του φαινομένου των Διεθνών Σχέσεων βγάζοντας από την κατάψυξη την παρεξηγημένη όσο καμία άλλη, θεωρία του ρεαλισμού.
Η αμφισβήτηση της πλανητικής μονοπολικότητας των ΗΠΑ είναι γεγονός και μπορεί να επιβεβαιωθεί από την πρωτοβουλία της σύστασης νέων διεθνών οργανισμών στελεχωμένων από εξωδυτικές δυνάμεις με δημοφιλέστερο όλων τoν συνασπισμό των BRICS ο οποίος αποτελεί την πιο τρανή έκφραση αμφισβήτησης της κυριαρχίας του Βορρά.
Φιλοδοξούν να δώσουν ένα βροντερό παρόν στο διεθνές γεωστρατηγικό και οικονομικό παίγνιο παραθέτοντας τους δικούς τους όρους απέναντι στον παραπαίοντα παγκόσμιο ηγεμόνα. Η μετάβαση στην πολυπολικότητα αποκτά αυξανόμενες υποστηρικτικές ενδείξεις όσο κυλά ο χρόνος.
Αρχικά ας παρουσιάσουμε την ιστορία του αναφερόμενου συνασπισμού. Ουσιαστικά επρόκειτο για έναν πολιτικό σύνδεσμο με διεθνή χαρακτήρα και το ακρωνύμιό του στηρίζεται στα αρχικά της ονομασίας των κρατών που τον συναποτελούν. Ιδρυτές του αποτελούν η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και, η Βραζιλία με τη νότια Αφρική να προσχωρεί λίγο αργότερα στον οργανισμό. Εισηγητές της πρωτοβουλίας υπήρξαν οι τέσσερεις πρώτες χώρες οι οικονομίες των οποίων στις αρχές του αιώνα μας σημείωσαν πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης και έλαβαν τον τίτλο των ‘’αναπτυσσόμενων οικονομιών’’. Συμβάλλουσες παράμετροι σε αυτή την αναπτυξιακή εκρηκτικότητα συνιστούν οι ογκώδεις πληθυσμιακοί αριθμοί των χωρών αυτών καθώς και οι αχανείς τους εκτάσεις. Η επίσημη συγκρότηση του οικονομικού αυτού συνασπισμού πραγματώθηκε τον Ιούνιο του 2009 στο Αικατερίνεμπουργκ της Ρωσίας. Στην κοινή τους δήλωση οι ηγέτες του παγκόσμιου νότου αιτούνταν τη δημιουργία ενός δίκαιου διεθνούς συστήματος που θα εδράζεται στην πολυπολικότητα.
Επιπλέον διαρκούσης της Συνόδου Κορυφής, οι συμμετέχοντες γνωστοποίησαν την πρόθεσή τους για την κοπή ενός νέου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος το οποίο θα ήταν σταθερό, θα είχε αντίκρισμα και θα βρισκόταν σε θέση να συναγωνιστεί το δολάριο. Παρ’ όλα αυτά, αρχή του οργανισμού αποτελεί η οικονομική ανεξαρτησία εκάστου μέλους και η ελευθερία να συναλλάσσεται χρησιμοποιώντας το εθνικό του νόμισμα. Προσθετικά παρατηρήσαμε τους BRICS να προβαίνουν στην ίδρυση του δικού τους τραπεζικού ιδρύματος γνωστό και ως Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS. H ίδρυσή της έγινε το 2014 και επί της ουσίας σκοπός της είναι να αποτελέσει το ‘’αντίπαλον δέος’’ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Εδρεύει στη Σανγκάη για το λόγο του ότι η Κίνα κατέχει τον υψηλότερο αριθμό συναλλαγματικών αποθεμάτων από τους συμμετέχοντες στον οργανισμό.
Η αύξηση της επιρροής του εν λόγω αντιδυτικού οργανισμού είναι δεδομένο πως θα οδηγήσει στη μεταβολή των συσχετισμών στην παγκόσμια οικονομία αλλά και στον τομέα της ενέργειας. Αξιοσημείωτο είναι πως οι BRICS σύντομα θα καλύπτουν το 40% της διεθνούς οικονομίας και η θέση τους αναμένεται να γνωρίσει ακόμα μεγαλύτερη επίρρωση σε βάθος χρόνου με την ένταξη νέων μελών στους κόλπους τους τα οποία μάλιστα συνιστούν βασικούς κατόχους πετρελαϊκών αποθεμάτων και εξαγωγείς αυτού. Τα κράτη αυτά αποτελούν το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά και τη Σαουδική Αραβία, σημειωτέον τον μακράν στενότερο σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η συμμετοχική διόγκωσή τους θα τους χαρίσει με μαθηματική ακρίβεια ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στην παγκόσμια πετρελαϊκή ποσότητα και κατά συνέπεια θα τους βοηθήσει να αντιπαλέψουν από θέση ισχύος πλέον τον άλλο ισχυρό οργανισμό συνεργασίας, τη G7. Βάσει ποσοτικών ερευνών η ομάδα του νότου θα διαχειρίζεται το 65,4% των αποθεμάτων αργού πετρελαίου ενώ η G7 μόνο το 3,9% αυτού.
Επιπρόσθετα η διείσδυση του σχετικά νεαρού αυτού οικονομικού οργανισμού στη μαύρη ήπειρο καθώς και ο προσεταιρισμός των χωρών του κόλπου σηματοδοτεί αφενός την αισθητή ύφεση της οικονομικής αλλά και πολιτικής επιρροής της Δύσης στις περιοχές αυτές ιδίως με την υπογραφή αμοιβαίας στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας (ηγέτιδας δύναμης της συνεννόησης) και του Νίγηρα καθώς και τη συνακόλουθη επενδυτική πολιτική της Κίνας στην Αφρική και αφετέρου πως το συνεργατικό πλαίσιο των ΒRICS δε βλέπει μαύρα πρόβατα σε αντίθεση με τη δυτική-αντιρεαλιστική φιλοσοφία εξεύρεσης ‘’δημοκρατικών’’ εταίρων.
Κατά συνέπεια παρατηρούμε την ανάπτυξη συνεργατικών σχέσεων των διευθυντικών στελεχών της συμμαχίας (Ρωσία, Κίνα) χώρες τις οποίες η Συλλογική Δύση θεωρεί παρίες όπως την Περσία και τη Βόρεια Κορέα. Η εξελισσόμενη σύγκρουση στη Γάζα δίνει μία ευκαιρία στις δυτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ να προσπαθήσουν να επανακτήσουν ξανά το λόγο τους στην ευρύτερη περιοχή όμως η προαναφερθείσα στροφή αρκετών κρατών του κόλπου πλέον προς την αγκαλιά των BRICS καταδεικνύει πως μακροπρόθεσμα ο αμερικανικός παράγοντας θα εξοστρακιστεί ισοβίως από το συγκεκριμένο, στρατηγικής σημασίας, γεωγραφικό διαμέρισμα.
Ειδικότερα η Κίνα φαίνεται να κατέχει τη θέση του μεγάλου κερδισμένου καθώς πρωτοστάτησε στη επαναπροσέγγιση δύο ορκισμένων εχθρών ήτοι της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, οι οποίες άρχισαν να ατενίζουν με φιλική ματιά τις εμπορικές φιλοδοξίες της χώρας του δράκου για τη διάνοιξη μίας νέας οδού του μεταξιού και την επακόλουθη αύξηση της επιρροής της ως αντιστάθμισμα στην κυριαρχική πολιτική του Λευκού Οίκου.
Ωστόσο παρ’ όλες τις ως τώρα θετικές επιδόσεις της πρωτοβουλιακής οντότητας των BRICS βαρυσήμαντες είναι και οι ισορροπίες που εκδηλώνονται στα σπλάχνα του οργανισμού όπως η παραδοσιακή εδαφική αντιπαράθεση μεταξύ Ινδίας και Κίνας, τέτοιου τύπου εσωτερικές διαταραχές αποτελούν σημαντική αιτία κωλυσιεργίας για την ίδρυση κοινού νομίσματος. Αυτοί όμως οι ανασταλτικοί παράγοντες στην πραγματικότητα επηρεάζουν ελάχιστα το επιτυχές μέλλον που θα σημειώσει η χαλαρή αυτή μορφή συνεργασίας και αυτό χάρις στην απουσία εξαναγκασμών οποιουδήποτε μέλους προς κάποιο συγκεκριμένο τρόπο δράσης αλλά και ισότιμη σχέση ανάμεσα τους και ανυπαρξία ιεραρχικών δομών σε αντιδιαστολή με τις δυτικογενείς συμμαχίες. Επιπρόσθετα η αφόρητη πίεση που βιώνουν οι Αμερικανοί εξαιτίας των διλημμάτων στρατιωτικής φύσης που αφορούν στην ταυτόχρονη χορήγηση αρωγών σε Ουκρανία και Ισραήλ επιτρέπει στους Κινέζους να αποκτήσουν πιο θεμελιώδες βήμα στον Κόλπο και να μετατρέψουν την περιοχή σε μία ζώνη αντιπαράθεσης μεταξύ ηπειρωτικών-ευρασιατικών και ναυτικών δυνάμεων διότι καθόλου άγνωστη δεν είναι και η διείσδυση του στενού πλέον συνεργάτη της Κίνας που δεν αποτελεί άλλον από τη ρωσική αρκούδα.
Το Σινικό έθνος επενδύει σε ποικίλους τομείς από το εμπόριο και τη αμυντική βιομηχανία έως τον πολιτισμό και τη διπλωματία. Η διαφαινόμενη μετάβαση από τη γερασμένη PAX AMERICANA σε μία PAX SINICA θα αποτελούσε μία ουσιαστική γεωπολιτική τομή καθώς θα αναδιαμόρφωνε τους εμπορικούς συσχετισμούς αλλά και το βαθμό ελεύθερης λήψης πρωτοβουλιών από τα μικρότερα ή μεσαία σε ισχύ, κράτη. Ο κάπως αυθαίρετος όρος της ‘’Κινεζικής Τάξης Πραγμάτων ‘’ επιστρατεύεται για να περιγράψει την κίνηση ματ που δέχεται η δυτική θαλασσοκρατία από τον ευρασιατικό ηπειρωτισμό και την οικοδόμηση ενός νέου και διαφορετικού κόσμου εδραζόμενου στην πολυπολικότητα όπου δε θα απαιτείται το άκουσμα της ανάσας του ατλαντιστή ώστε να αναπνεύσουν και οι λοιποί κρατικοί δρώντες τη υδρογείου της.
Γνωστό είναι επίσης πως ένας εκ των υψηλότερων στόχων των BRICS ίσως και ο υψηλότερος είναι η σταδιακή αποδολαριοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας και η αξιακή υποτίμηση του δολαρίου ως κεντρικού μέσου συναλλαγών. Σε γενικές γραμμές σημειώνεται μία ολοένα και εντεινόμενη απεξάρτηση ορισμένων κρατών από το δολάριο όσον αφορά τις συναλλαγματικές τους ανάγκες με τους ιδρυτές των BRICS φυσικά να ηγούνται σε αυτό τον αποχαιρετισμό του αμερικανικού νομίσματος θερμαίνοντας ταυτοχρόνως τις πιστωτικές μηχανές για την παραγωγή ενός αντινομίσματος το οποίο μπορεί ακόμα να φαίνεται αρκετά μακρινό αλλά και μόνο η εγκατάλειψη του δολαρίου θα αποτελέσει ένα ανεπανόρθωτο λάβωμα στο κορμί της δυτικής ηγεμονίας διότι θα επιφέρει υπερπληθωρισμό στο εσωτερικό της αμερικανικής επικράτειας.
Ταυτόχρονα οι μετοχές των κεντρικών τραπεζών της Κίνας παρουσιάζουν κατακόρυφη αύξηση. Οι αναπτυσσόμενες χώρες με ισχνή τεχνολογικό αποτύπωμα και αποκλεισμένες σε μεγάλο βαθμό από τις δυτικές αγορές θα ωθηθούν να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές βοήθειας και ανταλλαγής τεχνολογικών προϊόντων με αποτέλεσμα να πλησιάσουν περισσότερο την Κίνα και τη Ρωσία και πιθανώς να εκφράσουν επιθυμία για ένταξη στον οργανισμό. Η εξέλιξη αυτή θα είναι καταλυτική για τη γιγάντωση της χρηματοοικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής του Παγκόσμιου Νότου.
Μία ακόμα ένδειξη του ότι η πλάστιγγα γέρνει προς τη πλευρά των νέων διεκδικητών, αποτελούν τα χασματικά νούμερα αντιπροσώπευσης ,μεταξύ των BRICS και της G7, του παγκόσμιου ΑΕΠ και του πληθυσμού αντίστοιχα με τους πρώτους να εκπροσωπούν το 37% του διεθνούς ΑΕΠ και το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ οι δεύτεροι μόνο το 30%. To γενικότερο έρεισμα που έχει η συμφωνία των BRICS διεθνώς με ιδιαίτερη εστίαση στα άπορα κράτη αποτελεί την ουσιαστικότερη απειλή για την ηγεμονία της Δύσης. Μέσω της αλληλεπίδρασής τους με τους νέους εκφραστές της ισχύος τα φτωχότερα έθνη βρίσκουν για πρώτη φορά ευκαιρία και δυνατότητα να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και να κοινωνικοποιηθούν με ισότιμους όρους. Πρέπει να θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο πως ο διεθνής αποκλεισμός τους, που επήλθε μέσω των αντιδυτικών πολιτικών του παρελθόντος θα μοχλευθεί από τον συνασπισμό της εναλλακτικής οδού.
Στον αντίποδα η Δύση στερείται ενός αντίστοιχου εργαλείου προς χρήση ένεκα της αληθούς ενοχής της και αναξιοπιστίας που έχει προκαλέσει στα μάτια των εξωδυτικών πληθυσμών. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η εμφανώς αποτυχημένη πολιτική των κυρώσεων που εφαρμόζει η Δύση, οπλοποιώντας το δολάριο, εναντίον της Ρωσίας, της Βενεζουέλας και του Ιράν θα πληγεί σοβαρά εάν τελικά προκύψει αντινόμισμα από τους BRICS. H διαπίστωση αυτή μπορεί εύκολα να σπρώξει τα μέλη του οργανισμού να παραμερίσουν τις μικρής κλίμακας έριδες ή διαφωνίες τους και να συσπειρωθούν ακόμα πιο έντονα ώστε να δρομολογήσουν την αποκαθήλωση του δολαρίου από το παγκόσμιο στερέωμα εκμεταλλευόμενοι την δυσαρέσκεια των αναπτυσσόμενων κρατών που έχει προκύψει από τη συνεχή πολεμοκάπηλη πολιτική των αμερικανικών κυβερνήσεων στο υπόλοιπο ημισφαίριο αλλά και από την εμμονή τους για μονομερή αξιοποίηση των παγκόσμιων αποθεμάτων πλούτου. Το αντινόμισμα όποτε και αν αυτό κατορθώσει να έχει ομαλή γέννα είναι βέβαιο ότι θα αγκαλιαστεί από το σύνολο των συμμετεχόντων στα εγχειρήματα των BRICS διότι θα υπάρχει το πρόσφορο έδαφος για κάτι τέτοιο.
Το νέο έτος θα μπορούσαμε να παραδεχτούμε πως έφερε πραγματική ευτυχία στον οργανισμό αφού από τις πρώτες κιόλας ημέρες υποδέχεται στον πυρήνα του πέντε νέα μέλη (Αίγυπτο, Αιθιοπία Ιράν, Σαουδική Αραβία και ΗΑΕ). Η εξέλιξη αυτή ανασχηματίζει πλέον το παγκόσμιο τοπίο καθώς ενισχύει την πολυπολικότητα και αυτονομεί όλο και περισσότερα έθνη από τα κελεύσματα της Ουάσιγκτον της οποίας η κυριαρχία αμφισβητείται με μεγαλύτερη τόλμη. Το μόνο παραπάτημα και ατυχία για τους BRICS το 2024 είναι η απότομη αλλαγή πλεύσης της Αργεντινής λόγω της εκλογής του αμερικανόφιλου Χαβιέρ Μιλέι και την απόφαση του για ολοκληρωτική δολαριοποίηση της οικονομίας της χώρας του! Ωστόσο η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωπες με έναν πολυσχιδή ανταγωνιστή άνευ προηγουμένου καθώς αυτός αμφισβητεί ευθέως την οικονομική, πολιτική και ορισμένα από τα κεντρικά στελέχη του, την στρατιωτική κυριαρχία της.
Συνδυαστικά με τους δύο πολέμους αντιπροσώπων που μαίνονται αυτή τη στιγμή σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Ευρώπη τους οποίους οι δυτικές ελίτ φαίνεται πως χάνουν ή τουλάχιστον δέχονται επαχθή πίεση κυρίως στον εμπορικό της τομέα ο οποίος αιμορραγεί ακατάπαυστα εδώ και περίπου ενάμισι χρόνο, τα μοτίβα του γεωπολιτικού ψηφιδωτού αλλάζουν και η ανθρωπότητα μπαίνει ξανά σε μία νέα τροχιά η οποία όπως όλες οι προβλέψεις συγκλίνουν θα επισφραγίσει τη μεταψυχροπολεμική εποχή και θα προλειάνει το έδαφος για την ανατολή μίας νέας τάξης που θα χαράξει νέες γραμμές στους χάρτες, αυτή του πολυκεντρισμού, ο οποίος θα αντικαταστήσει το μονοπολικό αμερικανικό παγκοσμισμό. Ένα τέτοιου τύπου διεθνές σύστημα θα παράσχει μακροπρόθεσμα μεγαλύτερη σταθερότητα στον πλανήτη διότι κανένας πόλος δε θα βρίσκεται θέση να αποκτήσει υπέρμετρη ισχύ ώστε να συμπιέσει τους έτερους δρώντες.
Εν κατακλείδι ο πολυπολισμός καθιστά πιο δεδομένη την ειρηνική συνύπαρξη εφόσον δε θα υπάρχουν ‘’μη έχοντες ‘’ ούτε περιφρονημένοι στη διεθνή ζωή ώστε να αναγκάζονται να επιζητούν διαρκώς περισσότερο μερίδιο. Ο πιο ισχυρός δείκτης των επικείμενων εξελίξεων είναι ο χρόνος, στηριζόμενοι στον οποίο θα γίνουμε θεατές της στάσης που θα τηρήσει η εγκλωβισμένη Δύση. Θα υπακούσει άραγε τη φωνή της σύνεσης όπως ανέφερε και ο σοφός Θουκυδίδης ή θα μιλήσει η αλαζονεία και θα συνεχιστεί η έμπρακτη εφαρμογή της βουλιμίας εμπρός μάλιστα σε μία σχεδόν βέβαιη ήττα των δυτικών δυνάμεων σε ένα δυνητικό θέατρο συγκρούσεων; Τούτο το συμπέρασμα εκπορεύεται από την αδυναμία των δυτικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους αντιπροσώπους του ευρασιατικού στρατοπέδου που έχουν ήδη ζεστάνει τις κάνες των όπλων τους. Η ιστορία μαρτυρεί πως ουδεμία ηγεμονία δύναται να μακροημερεύσει και τώρα βιώνουμε απλώς το πλήρωμα του χρόνου.
Δημήτρης Παπαδογιάννης, Φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ
Πηγές:
BANKING NEWS
ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ
HUFFPOST
NEWS BREAK
-
Εξωτερική Πολιτική2 ημέρες πριν
Στο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Ιράν2 ημέρες πριν
Kίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Αναλύσεις - Γνώμες2 ημέρες πριν
Quo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Γενικά θέματα2 ημέρες πριν
Μία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Αστυνομία2 ημέρες πριν
Αποκάλυψη! Ειδικό λογικό ισραηλινής κατασκευής για μαζική αναγνώριση προσώπων αποκτά η ΕΛ.ΑΣ
-
Video9 ώρες πριν
Live: Άλλη μια νύχτα τρόμου στη Βηρυτό! Εν αναμονή ισραηλινής επίθεσης το Ιράν
-
Πολιτισμός2 ημέρες πριν
Βαθιά σιωπή! Θλίψη και πένθος – Έφυγε ο σπουδαίος Μίμης Πλέσσας λίγο πριν κλείσει τα 100
-
Video23 ώρες πριν
Νετανιάχου σε Μακρόν: Ντροπή σου