Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Διακόσια χρόνια από το 1821 – Απολογισμός μιας… ορφανής επετείου

Δημοσιεύτηκε

στις

Μήπως η Επανάσταση του 1821 έχει κάτι να πει που ακόμα εκκρεμεί;

Αλέξανδρος Μιστριώτης

Ήρθε λοιπόν αυτή η μέρα και τελικά ήμασταν απροετοίμαστοι. Αισθανόμαστε σαν να μη μας αφορά το γεγονός. Ποιό είναι όμως το νόημα αυτής της αμηχανίας; Είναι μια αποτυχία; Ή απόδειξη πως η Επανάσταση του 1821 έχει κάτι να πει που ακόμα εκκρεμεί;

Συμπληρώθηκαν συμβολικά 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Η αλήθεια είναι πως οι επαναστάσεις και όλα τα σημαντικά πράγματα δεν μπορούμε να πούμε πότε ακριβώς ξεκινάνε ούτε και πότε τελειώνουν. Η επέτειος της 25ης Μαρτίου είναι συμβατικό όριο.

Σε κάθε περίπτωση, η επέτειος μοιάζει να ήρθε νωρίς, μοιάζει κανείς να μη μπορεί να ασχοληθεί μαζί της σοβαρά.

Μια σειρά “ζητήματα” προκαλούν αυτή τη σύγχυση, αποτρέπουν μια αυθεντική απορία και συζήτηση. Μας εμποδίζουν ακόμα και να χαρούμε, διότι ναι, αξίζει η χαρά σε αυτή τη μέρα που κάποιοι την αισθανθήκαμε μάλλον πένθιμα.

Ίσως δεν έχει πλέον ν’οημα να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Ό,τι και να ειπωθεί μοιάζει πολύ μπερδεμένο. Οι προσπάθειες της πολιτείας έκαναν τα πράγματα ακόμα πιο πολύπλοκα καθώς μετέτρεψαν σε branding τόπου μια περιπέτεια αυτογνωσίας. Κάθε ταυτότητα περιλαμβάνει την αυτοκατανόηση με την αυτοπαρουσίαση. Η τουριστική βιομηχανία ευνοεί την δεύτερη, αλλά ελέγχει και αποκλείει την πρώτη. Για αυτό ειδικά η τουριστική βιομηχανία δεν μπορεί να είναι ρυθμιστικός παράγοντας του εορτασμού χωρίς να τον αδειάσει από το περιεχόμενο του.

Αλλά και αυτό να μην είχε συμβεί, τα πράγματα δεν θα ήταν πολύ καλύτερα. Παγκοσμίως η ιστορική αντίληψη έχει υποχωρήσει. Ζητάμε πρώτα απ’ όλα ένα ισχυρό παρόν που τελικά καταντά αχόρταγο και καταστροφικό, χωρίς πραγματική μέριμνα για το παρελθόν και το μέλλον. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό των μεταμοντέρνων καιρών.
Σαν να μην έφτανε αυτό, τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν τραυματίσει και την ελληνική κοινωνία και τις έννοιες, τις λέξεις.

Όπως έχουν ομολογήσει πλέον οι διεθνείς παίκτες, η συλλογική ενοχή που καλλιεργήθηκε εις βάρος των Ελλήνων (συστηματικά και αδίστακτα, εξαφανίζοντας τις ευθύνες των ισχυρών) είχε ως στόχο να νομιμοποιήσει άδικες και αναποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις. Για πολύ καιρό το μόνο που έμενε ήταν μια αποθάρρυνση και μια απελπισμένη οργή που θα μας δηλητηριάζει για πολύ καιρό ακόμη. Θα είναι κάτι σαν το “σύνδρομο της Κατοχής”, το οποίο με τον καιρό θα αφομοιώσουμε και θα γίνει κομμάτι της ταυτότητας μας.

Όμως ποια ειδικά σημεία διαφωνίας φωτίζει η επέτειος του 1821 και γιατί όλα μαζί παράγουν σύγχυση; Ας αναφέρουμε μερικά, διότι εξαντλητική απαρίθμηση δεν είναι δυνατή.

Μια πρώτη διαφωνία είναι αν γιορτάζουμε μόνο την Επανάσταση ή 200 χρόνια ιστορικής διαδρομής. Δεν είναι ανάγκη να μπουν αυτά απέναντι, με τη μορφή διλήμματος. Αν πρέπει όμως να διαλέξουμε, είναι σαφές πως η Επανάσταση χωρίς τα 200 χρόνια που ακολουθούν, εύκολα καταλήγει γραφική, μετατρέπεται σε φιέστα. Κοντολογίς γίνεται ακατανόητη χωρίς τα αποτελέσματα της.

Το δεύτερο ζήτημα είναι η ανάγκη να βάλουμε επιτέλους την Επανάσταση και την ελληνική ιστορία στο διεθνές της συγκείμενο, να την δούμε μαζί με την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ιστορία. Για άλλη μια φορά δεν βοηθά να εξετάζουμε το θέμα ως δίλημμα, όμως χρειάζεται να προσθέσουμε πως αυτό δεν γίνεται εις βάρος της τοπικότητας. Τα γεγονότα της Επανάστασης παραμένουν μοναδικά.

Τρίτο ζήτημα είναι ένα αίτημα ομοφωνίας, μιας “εθνικής ομοψυχίας” που εμφανίζεται προκαταβολικά. Αλλά μια ομοφωνία βασισμένη στον φόβο της διαφωνίας είναι ύποπτη και ανησυχητική, δεν γεννά συμφωνία. Το να συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε θα ήταν ήδη ένα μεγάλο κέρδος, είχαμε μια μεγάλη ευκαιρία που μοιάζει να απομακρύνεται, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Μόνο να είμαστε σαφείς εδώ πως αυτός που αγωνιά για την ομοφωνία είναι αυτός που θέλει να κρύψει κάτι, δεν αναζητά την αλήθεια ούτε την δικαιοσύνη. Και αυτό υποθηκεύει τελικά την ειρήνη και γεννά διχασμό. Θα ήταν καλό να μην επικαλούνται την ειρήνη και την ενότητα όσοι επιβάλλουν ομοφωνίες.

Τέταρτο ζήτημα που ξεχωρίζει, γιατί βγήκε με ιδιαίτερη ένταση και σε πολλές εκδοχές, είναι η ιδέα πως η Επανάσταση του 1821 είναι μια ανολοκλήρωτη αστική επανάσταση. Σε πολλούς αυτό το επιχείρημα μπορεί να μην έγινε καν αντιληπτό γιατί δεν διατυπώνεται πάντα καθαρά, ούτε από την ίδια αφετηρία και έτσι μπορεί να μην διακριθεί.

Η ιδέα είναι πως η Επανάσταση αυτή είναι ένα ευρωπαϊκό εγχείρημα που δεν ολοκληρώθηκε, γιατί ο ελληνικός λαός (που δεν μετέχει του ευρωπαϊκού αστικού πολιτισμού) δεν το επιτρέπει κάθε φορά. Αυτός ο λαός, ξανά και ξανά, αντιστέκεται και ανακόπτει τις φωτισμένες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι συναρπαστικό. Μοιάζει υπόρρητα ο “λαός” να είναι στη μέση και να εμποδίζει. Όπως οι “Ινδιάνοι” και οι ιθαγενείς που έπρεπε να εξαφανιστούν για να θεμελιωθεί ο καινούριος κόσμος. Σε αυτό το αίτημα δικαίωσης της αστικότητας η απάντηση μπορεί να είναι αρκετά καθαρή. Αυτή η ερμηνεία, των αστών για τους αστούς, καταλήγει μια αφελής αυτοδικαίωση και τυφλώνει τις προνομιούχες τάξεις της ελληνικής κοινωνίας. Τις καθιστά ανάπηρες, ανίκανες να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Στο πλαίσιο της δημόσιας αντιπαράθεσης είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε την αστική ιδεολογία να καταλάβει τα όρια της και να μετατραπεί σε δύναμη θετική και δημιουργική. Αν εγκαταλείψουμε αυτή τη μάχη ο αστισμός θα καταλήξει μεταμφιεσμένη συμφεροντολογία. Δεν είναι θέμα αντιπαράθεσης, αλλά υπέρβασης της αντιπαράθεσης.

Για να συμβεί αυτό, πρέπει να γίνουν μια σειρά από διευκρινίσεις που αφορούν αποκλειστικά τον αστισμό. Πρώτον, πως παραδόξως την απολογία των αστών την κάνουν όλοι οι πολιτικοί χώροι. Δεξιοί και αριστεροί και κεντρώοι και εξωκοινοβουλευτικοί και όλοι οι άλλοι συναντιούνται συχνά σε αυτό το σημείο με τρόπους που δεν είναι πάντα ορατοί, καθώς και όταν αντιτάσσονται δήθεν στον αστισμό το κάνουν με τα δικά του εργαλεία. Δηλαδή είτε υιοθετούν τις θέσεις του ή τις αναπαράγουν απλώς αντεστραμμένες. Για παράδειγμα, αναπαράγουμε μια αυτόματη κρυφά ρατσιστική υποτίμηση της νεοελληνικής κοινωνίας που καταλήγει οριενταλιστική ή αντιστεκόμαστε και αντί για τις ελίτ πάμε με τον λαό έχοντας όμως αποδεχτεί τον ορισμό του που έχει διατυπώσει η διαφωτιστική σκέψη των αστών.

Αυτό που μόλις περιγράψαμε ίσως βοηθά να καταλάβουμε πόσο μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ακριβώς αυτός ο αστισμός και οι μεταμφιέσεις του. Και εδώ ερχόμαστε στην δεύτερη διευκρίνιση που αφορά το περιεχόμενο του αστισμού. Διότι αυτό είναι ένα συγκεχυμένο, μάλλον ασπόνδυλο ιδεολόγημα ανωτερότητας, που επειδή ακριβώς είναι συγκεχυμένο διαρκώς μεταλλάσσεται και μεταμφιέζεται και προσβάλλει την σκέψη μας σχεδόν αόρατο. Ακόμα περισσότερο που μια στρατηγική του αστισμού είναι να τονίζει πως “δεν υπάρχει αστική τάξη στην Ελλάδα” και έτσι δεν μπορούν να αποδοθούν ευθύνες. Όμως άλλο οι αστοί και άλλο ο αστισμός, που είναι ισχυρός γιατί ακριβώς ελίσσεται διαρκώς. Ο άξονας του αλλάζει μόλις απειληθεί, πότε είναι η Ευρώπη, πότε είναι ο Διαφωτισμός και η νεωτερικότητα, πότε η κουλτούρα και η παιδεία, πότε η αισθητική και το γούστο, πότε μια φημολογούμενη ευφυΐα, πότε είναι η επιστήμη και η ορθολογικότητα ή πολύ ωμά ο πλούτος και τα αγαθά – πλούτος ο οποίος, όμως, επενδύεται με αφηγήματα αξιοσύνης ή καταγωγής. Σε κάθε περίπτωση πάντως συνδέεται με τον ευρωκεντρισμό και είναι σημάδι ανωτερότητας σε σχέση με κάποιους που δεν χρειάζεται πάντα να ονομάζονται, αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε να υπάρχουν. Τελικά όλο αυτό νομιμοποιεί το δικαίωμα κάποιου να έχει άποψη ενώ αυτομάτως το αφαιρεί από “άλλους”.

Υπάρχουν βέβαια και ζητήματα που δεν θίξαμε, ειδικά το θέμα του “λαού” που είναι μονίμως στο τραπέζι. Συγκεκριμένα όταν μιλάμε για τους αστούς και την κουλτούρα τους μιλάμε αυτομάτως για δύο οντότητες, για δύο γενικεύσεις, για την αστική τάξη και συνάμα για τον “άλλο”, τον λαό. Και εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα. Υπάρχει, δεν υπάρχει, πώς υπάρχει κ.ο.κ. Στην Επανάσταση του 1821, δε, το θέμα του λαού έρχεται ενοχλητικά μπροστά και αυτό εντείνει την αμηχανία μας για την περίοδο. Μας αρέσει ο Κολοκοτρώνης, όταν λέει πως η Γαλλική Επανάσταση και ο Ναπολέοντας του άνοιξαν τα μάτιαμ αλλά δεν μας αφορά πως πάει στο Χρυσοβίτσι να προσευχηθεί γονατιστός και με δάκρυα στην Παναγία, γιατί χάνεται η Επανάσταση.

Επίσης κρίσιμο είναι και το θέμα της βίας στο όνομα της δικαιοσύνης και της ελευθερίας που μια επανάσταση δικαιώνει εξ’ ορισμού. Εδώ πρέπει να φτιαχτούν μηχανισμοί που θα εξασφαλίσουν πως η κληρονομιά αυτού του δικαιώματος πάει στην “σωστή” μεριά, όποια κι αν είναι αυτή. Προφανώς αυτό κάνει, ακόμα μια φορά, δύσκολη την διαχείριση της επετείου.

Και τέλος το μέγα θέμα των μύθων, της Εκκλησίας και της ιστορικής αλήθειας. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε την υπόθεση του “κρυφού σχολειού” και της ανύπαρκτης ορκωμοσίας στην Αγία Λαύρα. Αλλά τα λεγόμενα ψέματα περιέχουν πάντα συμβολικές αλήθειες. Δυστυχώς τα “μυθικά” γεγονότα εμφανίζουν ανάγκες, σχέσεις και επιθυμίες που είναι απόλυτα αληθινές, ίσως πιο συγκροτημένες από την τυχαιότητα της ιστορίας. Η κριτική λοιπόν που τους γίνεται υπηρετεί μια αλήθεια μερική και έτσι συχνά περιορίζει ή χάνει το νόημα ή μάλλον αρνείται να το δει. Πως να το κάνουμε; Την Επανάσταση, την κάθε επανάσταση, την γεννά η μυθική σκέψη.

Η Επανάσταση σίγουρα ήταν ένα ανεξέλεγκτο γεγονός, τρομακτικό και τολμηρό, με όλα τα ενδεχόμενα, όλες τις ελπίδες και όλους τους φόβους να έρχονται στην επιφάνεια. Ήταν και πολιτική και θρησκευτική και αστική και λαϊκή και τοπικιστική και ευρωπαϊκή και ιδιοτελής και μεγαλειώδης στην αυταπάρνηση της. Μένει να εξετάσουμε αυτές τις διαστάσεις τόσο χωριστά όσο και στις συναρμογές τους.

Αν το δούμε έτσι, μπορούμε να πούμε πως η Επανάσταση του 1821 ήταν και λάθος και σωστή και, τέλος, πως και πέτυχε και απέτυχε! Ακόμα διακυβεύεται το περιεχόμενο και η αξία της μέσα στις δικές μας ζωές. Η Επανάσταση συνεχίζεται και κρίνεται στα ελάχιστα πράγματα, στο ήθος μας, στην πίστη μας στους ανθρώπους, στο πόσο ενδίδουμε στην αυτοδικαίωση, στο πόσο υποτιμούμε την ελληνική κοινωνία τυφλωμένοι από μια νεωτερική έπαρση. Κρίνεται επίσης και σε μάχες, ποιότητες και στιγμές που δεν έχουν απαραιτήτως κάτι επαναστατικό – αν και δεν αποκλείεται και αυτό.

Πηγή: Αντίφωνο

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.

Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Τούρκος διπλωμάτης: «Η σιωπηλή συμφωνία Ερντογάν – Μητσοτάκη»

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Κυριάκος Μητσοτάκης – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ό,τι και να συμβεί στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν πρέπει να επηρεαστούν αρνητικά, γράφει σήμερα ο Τούρκος, πρώην διπλωμάτης, Χασάν Γκιογκούς στο T24.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Οι τουρκοελληνικές σχέσεις στη νέα εποχή που επικεντρώνονται σε θετική ατζέντα πέρασαν από σοβαρές δοκιμασίες τον τελευταίο μήνα.

Παρακολουθήσαμε ελληνικά σκάφη εφόδου να παραβιάζουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα, πρώτα στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού και μετά με διαφορά μίας εβδομάδας στη Ντάτσα και στο Τουργκούτ Ρέις.

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, η ελληνική πλευρά υποστήριξε ότι κυνηγούσαν βάρκες που μετέφεραν λαθρομετανάστες.

Αυτό που συνέβη με το αλιευτικό Barbaros κοντά στο Turgut Reis ήταν ένας τύπος που συναντάμε συχνά στο Αιγαίο, λόγω της έλλειψης καθορισμένων θαλάσσιων συνόρων, και μπορεί πλέον να θεωρείται συνηθισμένη περίπτωση.

Για κάποιο λόγο, περιστατικά παρενόχλησης συμβαίνουν είτε στον αέρα είτε στο έδαφος πριν συναντηθούν οι ηγέτες και των δύο χωρών.

Υπάρχουν εκείνοι που ευδοκιμούν στο περιβάλλον κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Τα προκλητικά δημοσιεύματα μιας εφημερίδας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όξυνση της κρίσης των Ιμίων το 1996.

Αυτή τη φορά, είχαμε τηλεοπτικά κανάλια που για μέρες έκαναν φασαρία για το πώς «οι μπότες του Έλληνα στρατιώτη άγγιξαν τουρκικά εδάφη».

Θα νομίζατε ότι η Ελλάδα επιχείρησε να εισβάλει στην Τουρκία αποβιβάζοντας έναν από τους στρατιώτες της με ένα μόνο σκάφος εφόδου.

Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι ‘Παλικαράδες’ (Palikaryanın) είναι ο πιο πειθαρχημένος στρατιώτης στον κόσμο.

Στα χρόνια που ήμουν πρέσβης στην Αθήνα, είδα μια ομάδα στρατιωτών κομάντο να φωνάζουν συνθήματα κατά τη διάρκεια μιας επίσημης παρέλασης σε μια ελληνική εθνική εορτή.

Επειδή δεν ξέρω ελληνικά, στην αρχή νόμιζα ότι φώναζαν κάτι σαν «δώσε μου τη χαρά».

Η αλήθεια του θέματος φάνηκε όταν είδα την είδηση ​​στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας ότι κάποιοι στρατιώτες φώναζαν συνθήματα κατά της Βόρειας Μακεδονίας και της Τουρκίας στην εκδήλωση.

Αυτό που θα πω είναι ότι είναι πολύ πιθανό οι παραβιάσεις των τουρκικών χωρικών υδάτων να προκλήθηκαν από την ευρηματικότητα λίγων συνειδητοποιημένων Ελλήνων στρατιωτών που δεν έδρασαν με οδηγίες.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ;

Το θετικό κλίμα στις τουρκοελληνικές σχέσεις αποτυπώθηκε και στις ομιλίες των ηγετών των δύο χωρών στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης φρόντισαν να μην κάνουν δηλώσεις που θα ενοχλούσαν ο ένας τον άλλον στις ομιλίες τους.

Μαθαίνουμε από τον ελληνικό Τύπο ότι αυτό το θετικό κλίμα αναμένεται να συνεχιστεί κατά κάποιο τρόπο, με βήματα όπως η επανέναρξη των συζητήσεων για τα προβλήματα στο Αιγαίο και η έναρξη λειτουργίας της σχολής της Χάλκης.

Εξελίξεις στην Κύπρο

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την Κύπρο, προκύπτει μια διαφορετική εικόνα και βαθιές διαφορές απόψεων.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκλεισε εντελώς την πόρτα περί ομοσπονδίας για μόνιμη λύση στην Κύπρο στη Νέα Υόρκη.

Ακολούθησε μάλιστα μια πιο επιθετική γραμμή από τον Πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ , ο οποίος, πριν από την αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη, έδειξε ότι θα μπορούσε να καθίσει ξανά στο τραπέζι εάν ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις της «άμεσης επαφής, απευθείας εμπορίου και άμεσης μεταφοράς» που συνοψίζονται σε τρεις λέξεις…

Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, που ανέβηκε στο βήμα μετά τον Πρόεδρο Ερντογάν, χαρακτήρισε κατοχή ως συνήθως τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί και είπε κατηγορηματικά ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν μπορεί και δεν θα είναι λύση.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε με τρεις λέξεις με εντελώς διαφορετικό θέμα, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα, η οποία θα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για 2 χρόνια από την 1η Ιανουαρίου, βασίζεται στις αρχές του «διαλόγου, διπλωματίας και δημοκρατίας» (3D), που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δήλωσε ότι θα ενεργούσε με βάση αυτές.

Συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες

Ο πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ συναντήθηκε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Στη δήλωσή του μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε ότι η επανάληψη των διαπραγματεύσεων θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο με την αναγνώριση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος και ότι οι διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες μορφές στη βάση της ομοσπονδίας για μισό αιώνα ήταν ασαφές γιατί η ελληνική πλευρά είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα.

Στη δήλωση μιας φράσης που έγινε από τον ΟΗΕ αναφέρθηκε ότι ο Γενικός Γραμματέας συναντήθηκε με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ και ότι στη συνάντηση συζητήθηκε πώς θα μπορούσε να προχωρήσει το Κυπριακό στο μέλλον.

Ο Γκουτέρες δέχθηκε τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών από 21 χώρες την ίδια ημέρα. Είναι προφανές ότι η συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες δεν είχε μεγάλο περιεχόμενο.

Εν τω μεταξύ, πριν φύγει από τη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε σε ιδιωτική συνέντευξη σε εφημερίδα που δημοσιεύεται στην Κατεχόμενη Κύπρος ότι εάν η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς γίνουν αποδεκτά από την ελληνική πλευρά και η ομοσπονδία δεν τεθεί στην ημερήσια διάταξη, μια συνάντηση στο 4+1 μορφή με τη συμμετοχή των μερών και του ΓΓ δηλώνει ότι μετέφερε στον Γκουτέρες ότι είναι έτοιμος να παραβρεθεί σε τριπλό δείπνο που θα παραθέσει.

Αν και εκ πρώτης όψεως η επιστροφή στο τραπέζι με ορισμένες προϋποθέσεις μοιάζει με πρωτοβουλία, δεν πρέπει να περιμένουμε από τους Έλληνες να αποδεχτούν εύκολα τους όρους που θέτει ο Τατάρ, που σημαίνει παραίτηση από την ομοσπονδία.

Ωστόσο, αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι ορισμένες διαπραγματεύσεις διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αν όχι γύρω από το τραπέζι.

Το τριπλό δείπνο, το οποίο δέχτηκε ο Τατάρ, αναμένεται να γίνει ανεπίσημα στη Νέα Υόρκη στις 15 Οκτωβρίου. Πιθανώς, ο Γενικός Γραμματέας θα θέλει να ενημερώσει τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους ηγέτες για τον νέο οδικό χάρτη που επεξεργάζεται για την Κύπρο και να πάρει τις απόψεις τους σε αυτό το δείπνο.

Πού θα οδηγήσει αυτό;

Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς. Σε μια εποχή που έχει αρχίσει να ρέει αίμα στον Λίβανο μετά τη Γάζα και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται για περισσότερα από δύο χρόνια, ο Γενικός Γραμματέας, που φαίνεται βέβαιο ότι δεν θα επανεκλεγεί ποτέ, θέλει να καταλήξει σε ένα νέο σχέδιο για την Κύπρο; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.

Ό,τι και να γίνει στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν θα επηρεαστούν αρνητικά.

ΠΗΓΗ: Βαλκανικό Περισκόπιο

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή